📍گفتگو درمورد تعرض جنسی در سطح جامعه‌ی هنرمند و روشنفکر مدتیست شروع شده. به‌احتمال زیاد شنیده‌اید که مردانی معروف متهم شدند و فقط یک‌نفر -محسن نامجو- اتهامش را پذیرفته.
📍من در جایگاه قضاوت نیستم. سال‌ها پیش فهمیده‌ام که باید حساب هنرمند، نویسنده و خالق هر اثری را از مخلوقش جدا کنم.
اما در جایگاه روزنامه‌نگاری که از آغاز نوجوانی دغدغه‌ی برابری جنسیتی داشته و همچنان دارد، معتقدم تنها راه حل، گفتگو و آموزش است؛ بویژه از سنین پایین.
📍ما تقریباً هیچ آموزشی در قبال ارتباطات انسانی بین دو جنس به‌طور عام و رابطهی جنسی به‌شکل خاص دریافت نمی‌کنیم. بسیاری از ما حتی از زبان آوردن این واژه می‌ترسیم. درباره‌اش حتی با همسر خود حرف نمی‌زنبم. چه برسد به این که بخواهیم به فرزندمان توضیحی بدهیم.
📍این بخش از وجود انسان، در فرهنگ عمومی و نظام آموزشی ما کاملا ً کتمان شده‌است. دلمان را خوش کرده‌ایم به آموزش قبل از عقد.
📍ما درهای ارتباط بین دختران و پسران را بسته‌ایم. جای تاسف است اما اکثر نوجوانان تصور می‌کنند جز رابطهی دوست‌دختردوست‌پسری، ارتباطی میان آنان نمی‌تواند وجود داشته‌باشد.
📍ولی آیا سکوت و چشمپوشی ما، واقعیت را تغییر می‌دهد؟
جایگاه انتقال ارزش‌های اخلاقی در کجای زندگی ماست؟ اصلا درمورد ارزش گفتگو و تفهیم معنای انسان و رابطهی انسانی فکر کرده‌ایم؟
📍چرا همچنان زنان و دختران باید طعمه باشند در نظر مردها؟ چرا یاد نگرفته‌ایم همه به یک اندازه حق‌داریم؟ چرا دختر یا پسر من به خود اجازه می‌دهد تا به دیگری تعرض کند یا مورد اهانت قرار بگیرد؟
📍اینها سوال‌های پایه‌ای جامعه‌ی ما هستند؛ جامعه‌ای که به محفوظات ریاضی و فیزیک و زیست نوجوانانش، اهمیت می‌دهد اما نمی‌داند، فرزندش هر روز باید با مسایلی مواجه شود که هیچ درباره‌اش یاد نگرفته‌است.
آنهم، مسایلی که با انسانیت و بودن او ارتباط دارد.
ریحانه قاسم‌رشیدی
@farhangkoodak
#گفتگو
#جنبش_می_تو
📍من در جایگاه قضاوت نیستم. سال‌ها پیش فهمیده‌ام که باید حساب هنرمند، نویسنده و خالق هر اثری را از مخلوقش جدا کنم.
اما در جایگاه روزنامه‌نگاری که از آغاز نوجوانی دغدغه‌ی برابری جنسیتی داشته و همچنان دارد، معتقدم تنها راه حل، گفتگو و آموزش است؛ بویژه از سنین پایین.
📍ما تقریباً هیچ آموزشی در قبال ارتباطات انسانی بین دو جنس به‌طور عام و رابطهی جنسی به‌شکل خاص دریافت نمی‌کنیم. بسیاری از ما حتی از زبان آوردن این واژه می‌ترسیم. درباره‌اش حتی با همسر خود حرف نمی‌زنبم. چه برسد به این که بخواهیم به فرزندمان توضیحی بدهیم.
📍این بخش از وجود انسان، در فرهنگ عمومی و نظام آموزشی ما کاملا ً کتمان شده‌است. دلمان را خوش کرده‌ایم به آموزش قبل از عقد.
📍ما درهای ارتباط بین دختران و پسران را بسته‌ایم. جای تاسف است اما اکثر نوجوانان تصور می‌کنند جز رابطهی دوست‌دختردوست‌پسری، ارتباطی میان آنان نمی‌تواند وجود داشته‌باشد.
📍ولی آیا سکوت و چشمپوشی ما، واقعیت را تغییر می‌دهد؟
جایگاه انتقال ارزش‌های اخلاقی در کجای زندگی ماست؟ اصلا درمورد ارزش گفتگو و تفهیم معنای انسان و رابطهی انسانی فکر کرده‌ایم؟
📍چرا همچنان زنان و دختران باید طعمه باشند در نظر مردها؟ چرا یاد نگرفته‌ایم همه به یک اندازه حق‌داریم؟ چرا دختر یا پسر من به خود اجازه می‌دهد تا به دیگری تعرض کند یا مورد اهانت قرار بگیرد؟
📍اینها سوال‌های پایه‌ای جامعه‌ی ما هستند؛ جامعه‌ای که به محفوظات ریاضی و فیزیک و زیست نوجوانانش، اهمیت می‌دهد اما نمی‌داند، فرزندش هر روز باید با مسایلی مواجه شود که هیچ درباره‌اش یاد نگرفته‌است.
آنهم، مسایلی که با انسانیت و بودن او ارتباط دارد.
ریحانه قاسم‌رشیدی
@farhangkoodak
#گفتگو
#جنبش_می_تو