📌 از اهالی مطبوعات اگر باشید، می‌دانید كه ۱۸ساله‌شدن یك هفته‌نامه‌ی نوجوان چه اتفاق مهمی است و همراه و هم‌كار و هوادار دوچرخه اگر باشید، می‌دانید كه #دوچرخه، خاطره‌ی مشترك چند دهه از نوجوان‌های ایران است.
از شما دعوت می‌كنیم در جشن تولد مجازی دوچرخه، ضمیمه‌ی نوجوان روزنامه‌ی #همشهری، همراهمان باشید و این تصویر را با هشتگ زیر در شبکه‌های اجتماعی، کانال‌ها و گروه‌هایتان به اشتراك بگذارید و برایش آرزوهای خوب كنید.

#دوچرخه_۱۸ساله_شد

🚲 @docharkheh_weekly
@farhangkoodak

🎙 #راديو_دوچرخه
دوره‌ى جديد، شماره‌ى ۵

💠 #امتحان_آنلاین
یا جزء آن دسته از دانش‌آموزانی هستی که این‌روزها در نهایت آرامش، امتحان‌ها را پشت سر می‌گذارند، چون در طول ترم درس خوانده‌اند، یا جزء آن دسته هستی که هی کتاب را ورق می‌زنند و فکر می‌کنند هرچه بخوانند باز هم تمام نمی‌شود.
جزء هرکدام از این دسته‌ها که باشی، این‌روزها، یک پادکست با موضوع امتحان و چاشنی طنز حسابی می‌چسبد.

🎧 همکاران این شماره:
#بهمن_ایلاتی، #ماجده_پناهی_آزاد، #فاطمه_ترجمان، #یاسمن_رضائیان، #سمانه_سیاهوشی، #الهه_صابر، #یاسمن_مجیدی و #مجتبی_ناطقی

⁦✂️⁩ تدوين: #یاسمن_رضائیان

#دوچرخه_را_بشنوید 👇

🚲 @docharkheh_weekly

@farhangkoodak

🎙 #راديو_دوچرخه
دوره‌ى جديد، شماره‌ى ۹

💠 #به_افتخار_دهه_ی_هشتادی_ها
شاید داغ دل یک عده از دیدن عنوان این پادکست، تازه شده باشد. شاید هم بگویید: «از دست این نوجوان‌های دهه‌‌ی هشتادی!» اما ما می‌گوییم نوجوان‌ها مال هردهه‌ای که باشند، همیشه از بهترین‌ها هستند.
حالا با این پادکست حرف دل این نوجوان‌های دهه‌‌ی هشتادی را بشنوید.



#دوچرخه_را_بشنوید 👇

🚲 @docharkheh_weekly

@farhangkoodak

بیست‌ سالگی «دوچرخه» بر تمام نوجوانان مبارک!

تنها هفته‌نامه‌ی دوازده تا پانزده‌ساله‌های ایران، بیست ساله شد.

این رویداد فرخنده را به تمام کسانی که از اولین روز انتشار تا امروز تلاش کردند تا نوجوان‌ها، به مطالب خواندنی مناسب خود دسترسی داشته باشند، شادباش می‌گویم.با این آرزو که چرخ «دوچرخه» تا ابد بچرخد و نسل‌های متوالی اهل فرهنگ و اندیشه را به جامعه تحویل دهد.

«دوچرخه»ای‌های نازنین، شاد برانید.

#دوچرخه
#بیست‌سالگی_دوچرخه

@farhangkoodak

#دوچرخه
ویژه‌نامه بیست‌سالگی

https://t.me/docharkheh_weekly
@farhangkoodak

🔸کاهش عناوین و تیراژ نشریات کودک و نوجوان در میان خبرهای گوناگون و دغدغه‌های روزمره، به چشم نمی‌آید.

🔹متاسفانه ما نقش مهم این مجلات را در زندگی بچه‌ها از یاد برده‌ایم و ندیدیم نشریات این رده‌ی سنی مهم، چطور بی‌صدا، از بین رفتند.

🔸آنها اهدافی مثل آشنایی با مهارت‌های زندگی، دانش پایه، موضوعات فرهنگی و هنری را در قالب‌های مورد پسند کودکان دنبال می‌کردند. از همه مهم‌تر گسترش توانایی خواندن و درک مطلب با همراهی‌شان اتفاق می‌افتاد و بچه‌ها به تدریج به مطالعه علاقه‌مند می‌شدند. گفتن ندارد که الان یکی از مشکلات نظام آموزشی ما سطح پایین درک مطلب دانش‌آموزان است.


🔹شاید باور نکنید اما نشریات کودکان از دهه‌ی سی ، حدود هفتاد سال پیش، فعال بوده‌اند. از «کیهان بچه‌ها» و «پیک کودکان» که بهترین نویسندگان، شعرا و تصویرگرها در آنجا مشغول به کار بودند، به‌عنوان نمونه می‌توان نام برد.

🔸در سال ۹۸ در دارالفنون، نمایشگاهی از مجلات قدیمی کودکان برپا بود. من از دیدن کیفیت مطالب «پیک کودکان» و نام بزرگانی که در آن قلم می‌زدند، واقعا متعجب شدم. و خب، نسل من در انتهای دهه‌ی پنجاه و ابتدای دهه‌ی شصت شانس این را داشت که با کیهان بچه‌ها و ضمیمه‌ی کودکان «دانستیها»، دنیا را کشف کند.


🔸لذت نوشتن برای این ذهن‌های شفاف و جوان سال‌ها نصیب من بود و نمی‌دانید بچه‌ها چه بازخوردهای جالبی به ما می‌دادند.

🔹ای کاش از خاکستر نشریات کودک و نوجوان، مجلات دیگری زاده شوند و روزی را ببینیم که بچه‌ها با امثال« آفتابگردان» و «دوچرخه» و «کیهان بچه‌ها» همراه می‌شوند و لذت دانستن را می‌فهمند و با مجله‌ها به دنیای کتاب پر می‌گیرند.



#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#نشریات_کودک_و_نوجوان
#پیک_کودک
#کیهان_بچه‌ها
#آفتابگردان
#همشهری_بچه‌ها
#دوچرخه
#کتاب_کودک
#کتابخوانی
#سواد_خواندن
#مهارت‌های_زندگی


@farhangkoodak

با طنزنویسی برای کودکان و نوجوانان زندگی‌ام را شیرین می‌کنم. در اوایل دهه هفتاد که به شکل حرفه‌ای به نوشتن برای این گروه سنی روی آورده بودم، فکر می‌کردم چقدر ادبیات ما جدی و عبوس و خشک است. نویسنده‌ها و شاعرها در پی اشاعه‌ی ارزش‌های بزرگسالانه خویش و حاکمیت و دولت بودند. جنگ، انقلاب، ارزش‌های معنوی و ... بی توجه به «حال» و اکنون کودکان می‌خواست از آنها «آینده‌ساز» بسازد. (که دیدیم چطور ساخت!)
من بی‌توجه به این رویکرد اولین نوشته‌های طنزم را در کیهان‌بچه‌ها نوشتم. ملقمه‌ای به نام «روزنامه سقفی همشاگردی» که ترکیبی بود از نثر و نظم و شوخی‌های زبانی. داستان‌های کوتاه و شعرهایی که شکل دیگری از نگاه کردن را به بچه‌ها نشان می‌داد. با همه چیز شوخی می‌کردم، از سیستم آموزش و پرورش گرفته تا اقتصاد خانواده و رفتارهای والدین و... گاهی هم نگاهم به سیاست کشیده می‌شد. این نوشته‌ها سه چهار سالی طول کشید و بعدها حاصلش شد کتاب‌هایی که همان نام‌ها را یدک می‌کشید «روزنامه سقفی همشاگردی» و «لطیفه‌های ورپریده». جالب اینجاست که صاحبان همان نگاه خشک و عبوس که داوران جشنواره‌های گوناگون بودند، هیچگاه روی خوش به طنزهایم نشان ندادند حتی یک خروس قندی هم به آنها تعلق نگرفت.
بعدها که ساکن نشریه دوچرخه شدم، یکی از کارهایم دبیری صفحه‌های طنز و ادبیات بود. آنجا فرصت یافتم که هرچه می‌خواهم بکنم. البته هرچه که شوخی است و بارها قهر کردم و لام تا کام چیزی ننوشتم اما با این‌حال فرصت تجربه‌های تازه‌ای در اختیار داشتم. ستون بزرگی داشتم که «سه سوت» نام داشت. بعدها ستونهای دیگری به نام «اوخنا» و «پرفسور آلیاژ» و در نهایت «کافه نیشگون» و البته نوشته‌های پراکنده‌ی دیگر می‌نوشتم.
من و بچه‌ها در گذرگاهی به نام طنز هم‌دیگر را پیدا کردیم. آنها تشنه‌ی شوخ طبعی بودند و من به عطش آنها جواب می‌دادم. از قالب‌های مختلف هم استفاده کردم. از داستان کوتاه گرفته تا مجموعه شعر طنز و کشکول‌هایی که ترکیبی از فرم‌ها و تکنیک‌های طنزنویسی است. اینک سه جلد از کشکول‌های طنزم را نشر هوپا راهی بازار کرده و یا به زودی خواهد کرد.
اولی: «مدرسه نیشگون» نام دارد و اوایل امسال منتشر شد.
دومی: «کافه نیشگون» است که تا چند هفته‌ی دیگر سروکله‌اش پیدا می‌شود. (چند صفحه از آن را در تصویرها می‌بینید.)
سومی: «شبکه نیشگون» است که چاپ شدنش بستگی به ابر و باد و مه و خورشید و قیمت کاغذ و سیاست‌های دولت تا پایان امسال دارد.
#طنز #طنز_کودک_و_نوجوان #مدرسه_نیشگون #کافه_نیشگون #شبکه_نیشگون
#همشاگردی #دوچرخه #کیهان_بچه_ها