من همیشه عاشقت هستم
🔸دیروز که دخترم از مدرسه آمد، با آب و تاب از پیش‌بینی بچه‌ها برای شروع جنگ خبر داد و بعد با خنده‌ای نوجوانانه اضافه کرد که در حیاط مدرسه‌شان پناهگاه هست و او از چیزی نمی‌ترسد. ترجمه‌‌ی حرفش در ذهن من این بود: بچه‌ها و فرزند خودم از احتمال جنگ می‌ترسند و با این که اصلاً اهل سیاست نیستند، درباره‌اش حرف می‌زنند.
🔸سعی‌کردم به شوخی رد کنم. البته که اشاره‌ای به پناهگاه مدرسه‌ی خودم کردم و به زیر زمین خانه‌مان که بعد از جنگ شاید فقط یکبار از پله‌های فلزی‌اش پایین رفته‌ام. به شوخی به او گفتم اگر دوست داشته‌باشد فضای سرد و تاریک و خفنی را ببیند می‌توانیم سری به آنجا بزنیم. هرچند، در دلم هم آن لحظه و هم الان دعا می‌کنم هیچکس، مجبور به استفاده از پناهگاه نشود.
🔸انقدر زندگی کرده‌ام که بدانم ما آدم‌های معمولی قدرتی برای کنترل اتفاقات نداریم. سلاح ما رفتار و فکر ماست و دیدگاهی که می‌تواند همیشه جنبه‌ی زیبای زندگی را کشف کند. و چیزی که از دست‌مان برمی‌آید، حفظ آرامش خانواده و نترساندن بچه‌ها، همدلی با آنها و پذیرش احساسات‌شان.
🔸صد البته، طبیعیست بچه‌ها بترسند و به شکل‌های مختلف، حتی با جوک یا خشم و … آن را ابراز کنند. اما این، من و شما هستیم که می‌توانیم حس غریزی‌شان را به وحشتی تخریبگر و پایدار تبدیل کنیم یا به وسیله‌ای برای تجربه‌های عمیق انسانی مثل عشق اعضای خانواده و رفتار محبت‌آمیز.
🔸نمونه‌ی فانتزی و اغراق‌شده‌ی چنین رویکردی را می‌توان در فیلم «زندگی زیباست» اثر روبرتو بنینی دید. پدری که با پسر خردسالش در اردوگاه مرگ نازی‌ها گیر افتاده و وانمود می‌کند، همه چیز بازیست و تا آخرین لحظه، با سرخوشی شجاعانه‌ای از فرزندش محافظت می‌کند.
🔸در این صبح زیبای فروردین که یاکریم‌ها مثل همیشه می‌خوانند و گنجشک‌های بازیگوش روی شاخه‌های سبز و پرشکوفه می‌پرند، آینده بیش از هر وقت دیگری مبهم است. آنچه در حیطه‌ی قدرت من قرار دارد، وجود خودم و تصمیمیست که برای واکنش‌هایم می‌گیرم. باشد که هر لحظه‌ی عمر، با تجربه‌ی صلح آمیخته‌شود .
۲۶ فروردین ۱۴۰۳
#عشق_و_صلح
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#فرزندپروری
#مادر
#فلسفه_در_خدمت_زندگی
#همدلی
#زندگی_زیباست
@farhangkoodak
🔸دیروز که دخترم از مدرسه آمد، با آب و تاب از پیش‌بینی بچه‌ها برای شروع جنگ خبر داد و بعد با خنده‌ای نوجوانانه اضافه کرد که در حیاط مدرسه‌شان پناهگاه هست و او از چیزی نمی‌ترسد. ترجمه‌‌ی حرفش در ذهن من این بود: بچه‌ها و فرزند خودم از احتمال جنگ می‌ترسند و با این که اصلاً اهل سیاست نیستند، درباره‌اش حرف می‌زنند.
🔸سعی‌کردم به شوخی رد کنم. البته که اشاره‌ای به پناهگاه مدرسه‌ی خودم کردم و به زیر زمین خانه‌مان که بعد از جنگ شاید فقط یکبار از پله‌های فلزی‌اش پایین رفته‌ام. به شوخی به او گفتم اگر دوست داشته‌باشد فضای سرد و تاریک و خفنی را ببیند می‌توانیم سری به آنجا بزنیم. هرچند، در دلم هم آن لحظه و هم الان دعا می‌کنم هیچکس، مجبور به استفاده از پناهگاه نشود.
🔸انقدر زندگی کرده‌ام که بدانم ما آدم‌های معمولی قدرتی برای کنترل اتفاقات نداریم. سلاح ما رفتار و فکر ماست و دیدگاهی که می‌تواند همیشه جنبه‌ی زیبای زندگی را کشف کند. و چیزی که از دست‌مان برمی‌آید، حفظ آرامش خانواده و نترساندن بچه‌ها، همدلی با آنها و پذیرش احساسات‌شان.
🔸صد البته، طبیعیست بچه‌ها بترسند و به شکل‌های مختلف، حتی با جوک یا خشم و … آن را ابراز کنند. اما این، من و شما هستیم که می‌توانیم حس غریزی‌شان را به وحشتی تخریبگر و پایدار تبدیل کنیم یا به وسیله‌ای برای تجربه‌های عمیق انسانی مثل عشق اعضای خانواده و رفتار محبت‌آمیز.
🔸نمونه‌ی فانتزی و اغراق‌شده‌ی چنین رویکردی را می‌توان در فیلم «زندگی زیباست» اثر روبرتو بنینی دید. پدری که با پسر خردسالش در اردوگاه مرگ نازی‌ها گیر افتاده و وانمود می‌کند، همه چیز بازیست و تا آخرین لحظه، با سرخوشی شجاعانه‌ای از فرزندش محافظت می‌کند.
🔸در این صبح زیبای فروردین که یاکریم‌ها مثل همیشه می‌خوانند و گنجشک‌های بازیگوش روی شاخه‌های سبز و پرشکوفه می‌پرند، آینده بیش از هر وقت دیگری مبهم است. آنچه در حیطه‌ی قدرت من قرار دارد، وجود خودم و تصمیمیست که برای واکنش‌هایم می‌گیرم. باشد که هر لحظه‌ی عمر، با تجربه‌ی صلح آمیخته‌شود .
۲۶ فروردین ۱۴۰۳
#عشق_و_صلح
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#فرزندپروری
#مادر
#فلسفه_در_خدمت_زندگی
#همدلی
#زندگی_زیباست
@farhangkoodak