(https://attach.fahares.com/9/qrYG8FhOCrtycP0wT1KQ==
🔴🔴سخن هفته (مطلبی هفتگی از کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران)
🔴🔴احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی یا تلاش برای پیشبرد سیاستهای به غایت ضد کارگری از سوی دولت روحانی
🔹🔸🔹نشانه ها فراوانند که همگی به ما کارگران و مزدبگیران در مورد ورشکستگی و فروپاشی صندوق های بازنشستگی و غارت تتمه آن توسط دستهای پیدا و پنهان دولتیان هشدار می دهند. اگر سخنان و موضع گیریهای مقامات دولتی از رییس دولت گرفته تا وزیر کار، مدیران صندوق ها، مجلسیان و سایر مدیران ریز و درشت دراین باره را کنارهم بگذاریم به عمق نیت و هدف دولتمردان در بی رمق کردن و گرفتن نفس های آخر صندوق های بازنشستگی پی خواهیم برد.
روحانی در گزارش صد روزه دولت دوازدهم در هفتم آذر 96 به روشنی خوابی را که برای صندوق ها از جمله صندوق تامین اجتماعی دیده اند چنین باز خوانی می کند:"یکی از قدم هایی که دولت دراین صد روزه برداشته است این است که به سازمان تامین اجتماعی دستوردادم که تمام بنگاه های اقتصادی خود را به بازار عرضه کند وبفروشد." اما وی توضیحی نداد که با فروش تمام بنگاه های اقتصادی وابسته به تامین اجتماعی تکلیف سرمایه کارگران چه می شود وچه برسر صندوق های بیمه و بازنشستگی می آید؟
سخن روحانی معنایی جز به چوب حراج بستن اموال و غارت دسترنج ما کارگران و واگذاری آن به سرمایه داران بخش خصوصی که همپای دولت در این چپاول و غارت هستند ندارد. تقی نوربخش مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی می گوید:"متاسفانه با پیری زودرس و غیر منطقی صندوق ها روبرو شدیم که ایجاد تعهدات غیر منطقی و بدون منبع از جمله علل آن است."
تمامی هشدارهایی که در مورد احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی برجسته و با بهانه هایی از قبیل پیری زودرس صندوقها و عدم توازن ورودی و خروجی صندوق سازمان تامین اجتماعی در بوقها دمیده میشود در شرایطی است که با بالا کشیدن اندوخته صندوق بازنشستگان فولاد، هزینه ورشکستگی آن را بر دوش تامین اجتماعی تحمیل کردند و از طرف دیگر دولت با تحمیل بخش اعظمی از هزینه های اجرای طرح شکست خورده به اصطلاح "تحول نظام سلامت" به صندوق تامین اجتماعی، زمینه های تضعیف بیش از پیش بنیان مالی آنرا فراهم کرد. اجرای چنین سیاستهایی از جیب ما کارگران در صندوق تامین اجتماعی در حالی است که طبق گفته رسول خضری نماینده پیرانشهر وسردشت، "دولت از سال 54 تاکنون سهم خود از 3 درصد حق بیمه را حتی یک ریال پرداخت نکرده است" و همچنان 150 هزار میلیارد تومان به سازمان تامین اجتماعی بدهکار است.
با توجه به این واقعیات باید گفت تضعیف بنیان مالی صندوق سازمان تامین اجتماعی و احتمال ورشکستگی آن نه ناشی از پیری زودرس صندوقها و نه ناشی از خدمات این سازمان به شاغلین و بازنشستگان و یا عدم توازن در ورودی و خروجی آن است بلکه تماما ناشی از غارتگری دولتهای مختلف از صندوق این سازمان و بدهی 150 هزار میلیارد تومانی دولت به آن است.
لذا بوق و کرنای احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی قبل از اینکه امری مربوط به خود صندوق تامین اجتماعی و نقش آن در زندگی ما کارگران باشد اساسا ناشی از آماده کردن اذهان ما کارگران برای سر ریز کردن کل بار غارت و چپاول این صندوق در نزدیک به چهار دهه گذشته بر دوش طبقه کارگر ایران و همچنین خلاصی دولت از بار بدهی 150 هزار میلیاردیش به صندوق این سازمان است. از اینرو سر و صدای احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی را می باید در چهارچوب سیاستهای به غایت ضد کارگری دولت روحانی قرار داد که هفته گذشته ربیعی با اعلام در دستور قرار گرفتن ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قانون کار، از گوشه دیگری از پیشبرد این سیاستها پرده برداری کرد.
تهیه سند احتمال ورشکستگی صندوق تامین اجتماعی از سوی مرکز پژوهشهای مجلس با رویکرد آماده نمودن شرایط لازم برای ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قوانین تامین اجتماعی، به گردش انداختن دوباره ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قانون کار و اجرای طرحهایی از قبیل طرح کارورزی به موازات امنیتی کردن بیش از پیش محیطهای کار، اعمال فشارهای سنگین بر روی تشکلهای مستقل کارگری و گسیل یگانهای ویژه برای مقابله با اعتراضات کارگری به صرف خواست دستمزدهای معوقه و... ، تماما حاکی از عزم جزم دولت روحانی و سرمایه داری حاکم بر ایران برای سازماندهی بالاترین درجه از استثمار و تحمیل بردگی محض به طبقه کارگر ایران است.
به همین دلیل، همه کارگران در محیطهای کار، تشکها و نهادهای مستقل کارگری، دانشجویان، اساتید دانشگاه، حقوقدانان و وکلائی که دغدغه داشتن یک جامعه انسانی را دارند می باید با هوشیاری نسبت به سیاستهای به غایت ضد کارگری دولت روحانی، خود را آماده مصافی متحدانه و قدرتمندانه با آن کنند.
#سخن_هفته
#تامین_اجتماعی
@ettehad
🔴🔴سخن هفته (مطلبی هفتگی از کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران)
🔴🔴احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی یا تلاش برای پیشبرد سیاستهای به غایت ضد کارگری از سوی دولت روحانی
🔹🔸🔹نشانه ها فراوانند که همگی به ما کارگران و مزدبگیران در مورد ورشکستگی و فروپاشی صندوق های بازنشستگی و غارت تتمه آن توسط دستهای پیدا و پنهان دولتیان هشدار می دهند. اگر سخنان و موضع گیریهای مقامات دولتی از رییس دولت گرفته تا وزیر کار، مدیران صندوق ها، مجلسیان و سایر مدیران ریز و درشت دراین باره را کنارهم بگذاریم به عمق نیت و هدف دولتمردان در بی رمق کردن و گرفتن نفس های آخر صندوق های بازنشستگی پی خواهیم برد.
روحانی در گزارش صد روزه دولت دوازدهم در هفتم آذر 96 به روشنی خوابی را که برای صندوق ها از جمله صندوق تامین اجتماعی دیده اند چنین باز خوانی می کند:"یکی از قدم هایی که دولت دراین صد روزه برداشته است این است که به سازمان تامین اجتماعی دستوردادم که تمام بنگاه های اقتصادی خود را به بازار عرضه کند وبفروشد." اما وی توضیحی نداد که با فروش تمام بنگاه های اقتصادی وابسته به تامین اجتماعی تکلیف سرمایه کارگران چه می شود وچه برسر صندوق های بیمه و بازنشستگی می آید؟
سخن روحانی معنایی جز به چوب حراج بستن اموال و غارت دسترنج ما کارگران و واگذاری آن به سرمایه داران بخش خصوصی که همپای دولت در این چپاول و غارت هستند ندارد. تقی نوربخش مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی می گوید:"متاسفانه با پیری زودرس و غیر منطقی صندوق ها روبرو شدیم که ایجاد تعهدات غیر منطقی و بدون منبع از جمله علل آن است."
تمامی هشدارهایی که در مورد احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی برجسته و با بهانه هایی از قبیل پیری زودرس صندوقها و عدم توازن ورودی و خروجی صندوق سازمان تامین اجتماعی در بوقها دمیده میشود در شرایطی است که با بالا کشیدن اندوخته صندوق بازنشستگان فولاد، هزینه ورشکستگی آن را بر دوش تامین اجتماعی تحمیل کردند و از طرف دیگر دولت با تحمیل بخش اعظمی از هزینه های اجرای طرح شکست خورده به اصطلاح "تحول نظام سلامت" به صندوق تامین اجتماعی، زمینه های تضعیف بیش از پیش بنیان مالی آنرا فراهم کرد. اجرای چنین سیاستهایی از جیب ما کارگران در صندوق تامین اجتماعی در حالی است که طبق گفته رسول خضری نماینده پیرانشهر وسردشت، "دولت از سال 54 تاکنون سهم خود از 3 درصد حق بیمه را حتی یک ریال پرداخت نکرده است" و همچنان 150 هزار میلیارد تومان به سازمان تامین اجتماعی بدهکار است.
با توجه به این واقعیات باید گفت تضعیف بنیان مالی صندوق سازمان تامین اجتماعی و احتمال ورشکستگی آن نه ناشی از پیری زودرس صندوقها و نه ناشی از خدمات این سازمان به شاغلین و بازنشستگان و یا عدم توازن در ورودی و خروجی آن است بلکه تماما ناشی از غارتگری دولتهای مختلف از صندوق این سازمان و بدهی 150 هزار میلیارد تومانی دولت به آن است.
لذا بوق و کرنای احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی قبل از اینکه امری مربوط به خود صندوق تامین اجتماعی و نقش آن در زندگی ما کارگران باشد اساسا ناشی از آماده کردن اذهان ما کارگران برای سر ریز کردن کل بار غارت و چپاول این صندوق در نزدیک به چهار دهه گذشته بر دوش طبقه کارگر ایران و همچنین خلاصی دولت از بار بدهی 150 هزار میلیاردیش به صندوق این سازمان است. از اینرو سر و صدای احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی را می باید در چهارچوب سیاستهای به غایت ضد کارگری دولت روحانی قرار داد که هفته گذشته ربیعی با اعلام در دستور قرار گرفتن ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قانون کار، از گوشه دیگری از پیشبرد این سیاستها پرده برداری کرد.
تهیه سند احتمال ورشکستگی صندوق تامین اجتماعی از سوی مرکز پژوهشهای مجلس با رویکرد آماده نمودن شرایط لازم برای ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قوانین تامین اجتماعی، به گردش انداختن دوباره ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قانون کار و اجرای طرحهایی از قبیل طرح کارورزی به موازات امنیتی کردن بیش از پیش محیطهای کار، اعمال فشارهای سنگین بر روی تشکلهای مستقل کارگری و گسیل یگانهای ویژه برای مقابله با اعتراضات کارگری به صرف خواست دستمزدهای معوقه و... ، تماما حاکی از عزم جزم دولت روحانی و سرمایه داری حاکم بر ایران برای سازماندهی بالاترین درجه از استثمار و تحمیل بردگی محض به طبقه کارگر ایران است.
به همین دلیل، همه کارگران در محیطهای کار، تشکها و نهادهای مستقل کارگری، دانشجویان، اساتید دانشگاه، حقوقدانان و وکلائی که دغدغه داشتن یک جامعه انسانی را دارند می باید با هوشیاری نسبت به سیاستهای به غایت ضد کارگری دولت روحانی، خود را آماده مصافی متحدانه و قدرتمندانه با آن کنند.
#سخن_هفته
#تامین_اجتماعی
@ettehad
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتحادیه آزاد کارگران ایران
(https://attach.fahares.com/9/qrYG8FhOCrtycP0wT1KQ==
🔴🔴سخن هفته (مطلبی هفتگی از کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران)
🔴🔴احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی یا تلاش برای پیشبرد سیاستهای به غایت ضد کارگری از سوی دولت روحانی
🔹🔸🔹نشانه ها فراوانند که همگی به ما کارگران و مزدبگیران در مورد ورشکستگی و فروپاشی صندوق های بازنشستگی و غارت تتمه آن توسط دستهای پیدا و پنهان دولتیان هشدار می دهند. اگر سخنان و موضع گیریهای مقامات دولتی از رییس دولت گرفته تا وزیر کار، مدیران صندوق ها، مجلسیان و سایر مدیران ریز و درشت دراین باره را کنارهم بگذاریم به عمق نیت و هدف دولتمردان در بی رمق کردن و گرفتن نفس های آخر صندوق های بازنشستگی پی خواهیم برد.
روحانی در گزارش صد روزه دولت دوازدهم در هفتم آذر 96 به روشنی خوابی را که برای صندوق ها از جمله صندوق تامین اجتماعی دیده اند چنین باز خوانی می کند:"یکی از قدم هایی که دولت دراین صد روزه برداشته است این است که به سازمان تامین اجتماعی دستوردادم که تمام بنگاه های اقتصادی خود را به بازار عرضه کند وبفروشد." اما وی توضیحی نداد که با فروش تمام بنگاه های اقتصادی وابسته به تامین اجتماعی تکلیف سرمایه کارگران چه می شود وچه برسر صندوق های بیمه و بازنشستگی می آید؟
سخن روحانی معنایی جز به چوب حراج بستن اموال و غارت دسترنج ما کارگران و واگذاری آن به سرمایه داران بخش خصوصی که همپای دولت در این چپاول و غارت هستند ندارد. تقی نوربخش مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی می گوید:"متاسفانه با پیری زودرس و غیر منطقی صندوق ها روبرو شدیم که ایجاد تعهدات غیر منطقی و بدون منبع از جمله علل آن است."
تمامی هشدارهایی که در مورد احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی برجسته و با بهانه هایی از قبیل پیری زودرس صندوقها و عدم توازن ورودی و خروجی صندوق سازمان تامین اجتماعی در بوقها دمیده میشود در شرایطی است که با بالا کشیدن اندوخته صندوق بازنشستگان فولاد، هزینه ورشکستگی آن را بر دوش تامین اجتماعی تحمیل کردند و از طرف دیگر دولت با تحمیل بخش اعظمی از هزینه های اجرای طرح شکست خورده به اصطلاح "تحول نظام سلامت" به صندوق تامین اجتماعی، زمینه های تضعیف بیش از پیش بنیان مالی آنرا فراهم کرد. اجرای چنین سیاستهایی از جیب ما کارگران در صندوق تامین اجتماعی در حالی است که طبق گفته رسول خضری نماینده پیرانشهر وسردشت، "دولت از سال 54 تاکنون سهم خود از 3 درصد حق بیمه را حتی یک ریال پرداخت نکرده است" و همچنان 150 هزار میلیارد تومان به سازمان تامین اجتماعی بدهکار است.
با توجه به این واقعیات باید گفت تضعیف بنیان مالی صندوق سازمان تامین اجتماعی و احتمال ورشکستگی آن نه ناشی از پیری زودرس صندوقها و نه ناشی از خدمات این سازمان به شاغلین و بازنشستگان و یا عدم توازن در ورودی و خروجی آن است بلکه تماما ناشی از غارتگری دولتهای مختلف از صندوق این سازمان و بدهی 150 هزار میلیارد تومانی دولت به آن است.
لذا بوق و کرنای احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی قبل از اینکه امری مربوط به خود صندوق تامین اجتماعی و نقش آن در زندگی ما کارگران باشد اساسا ناشی از آماده کردن اذهان ما کارگران برای سر ریز کردن کل بار غارت و چپاول این صندوق در نزدیک به چهار دهه گذشته بر دوش طبقه کارگر ایران و همچنین خلاصی دولت از بار بدهی 150 هزار میلیاردیش به صندوق این سازمان است. از اینرو سر و صدای احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی را می باید در چهارچوب سیاستهای به غایت ضد کارگری دولت روحانی قرار داد که هفته گذشته ربیعی با اعلام در دستور قرار گرفتن ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قانون کار، از گوشه دیگری از پیشبرد این سیاستها پرده برداری کرد.
تهیه سند احتمال ورشکستگی صندوق تامین اجتماعی از سوی مرکز پژوهشهای مجلس با رویکرد آماده نمودن شرایط لازم برای ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قوانین تامین اجتماعی، به گردش انداختن دوباره ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قانون کار و اجرای طرحهایی از قبیل طرح کارورزی به موازات امنیتی کردن بیش از پیش محیطهای کار، اعمال فشارهای سنگین بر روی تشکلهای مستقل کارگری و گسیل یگانهای ویژه برای مقابله با اعتراضات کارگری به صرف خواست دستمزدهای معوقه و... ، تماما حاکی از عزم جزم دولت روحانی و سرمایه داری حاکم بر ایران برای سازماندهی بالاترین درجه از استثمار و تحمیل بردگی محض به طبقه کارگر ایران است.
به همین دلیل، همه کارگران در محیطهای کار، تشکها و نهادهای مستقل کارگری، دانشجویان، اساتید دانشگاه، حقوقدانان و وکلائی که دغدغه داشتن یک جامعه انسانی را دارند می باید با هوشیاری نسبت به سیاستهای به غایت ضد کارگری دولت روحانی، خود را آماده مصافی متحدانه و قدرتمندانه با آن کنند.
#سخن_هفته
#تامین_اجتماعی
@ettehad
🔴🔴سخن هفته (مطلبی هفتگی از کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران)
🔴🔴احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی یا تلاش برای پیشبرد سیاستهای به غایت ضد کارگری از سوی دولت روحانی
🔹🔸🔹نشانه ها فراوانند که همگی به ما کارگران و مزدبگیران در مورد ورشکستگی و فروپاشی صندوق های بازنشستگی و غارت تتمه آن توسط دستهای پیدا و پنهان دولتیان هشدار می دهند. اگر سخنان و موضع گیریهای مقامات دولتی از رییس دولت گرفته تا وزیر کار، مدیران صندوق ها، مجلسیان و سایر مدیران ریز و درشت دراین باره را کنارهم بگذاریم به عمق نیت و هدف دولتمردان در بی رمق کردن و گرفتن نفس های آخر صندوق های بازنشستگی پی خواهیم برد.
روحانی در گزارش صد روزه دولت دوازدهم در هفتم آذر 96 به روشنی خوابی را که برای صندوق ها از جمله صندوق تامین اجتماعی دیده اند چنین باز خوانی می کند:"یکی از قدم هایی که دولت دراین صد روزه برداشته است این است که به سازمان تامین اجتماعی دستوردادم که تمام بنگاه های اقتصادی خود را به بازار عرضه کند وبفروشد." اما وی توضیحی نداد که با فروش تمام بنگاه های اقتصادی وابسته به تامین اجتماعی تکلیف سرمایه کارگران چه می شود وچه برسر صندوق های بیمه و بازنشستگی می آید؟
سخن روحانی معنایی جز به چوب حراج بستن اموال و غارت دسترنج ما کارگران و واگذاری آن به سرمایه داران بخش خصوصی که همپای دولت در این چپاول و غارت هستند ندارد. تقی نوربخش مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی می گوید:"متاسفانه با پیری زودرس و غیر منطقی صندوق ها روبرو شدیم که ایجاد تعهدات غیر منطقی و بدون منبع از جمله علل آن است."
تمامی هشدارهایی که در مورد احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی برجسته و با بهانه هایی از قبیل پیری زودرس صندوقها و عدم توازن ورودی و خروجی صندوق سازمان تامین اجتماعی در بوقها دمیده میشود در شرایطی است که با بالا کشیدن اندوخته صندوق بازنشستگان فولاد، هزینه ورشکستگی آن را بر دوش تامین اجتماعی تحمیل کردند و از طرف دیگر دولت با تحمیل بخش اعظمی از هزینه های اجرای طرح شکست خورده به اصطلاح "تحول نظام سلامت" به صندوق تامین اجتماعی، زمینه های تضعیف بیش از پیش بنیان مالی آنرا فراهم کرد. اجرای چنین سیاستهایی از جیب ما کارگران در صندوق تامین اجتماعی در حالی است که طبق گفته رسول خضری نماینده پیرانشهر وسردشت، "دولت از سال 54 تاکنون سهم خود از 3 درصد حق بیمه را حتی یک ریال پرداخت نکرده است" و همچنان 150 هزار میلیارد تومان به سازمان تامین اجتماعی بدهکار است.
با توجه به این واقعیات باید گفت تضعیف بنیان مالی صندوق سازمان تامین اجتماعی و احتمال ورشکستگی آن نه ناشی از پیری زودرس صندوقها و نه ناشی از خدمات این سازمان به شاغلین و بازنشستگان و یا عدم توازن در ورودی و خروجی آن است بلکه تماما ناشی از غارتگری دولتهای مختلف از صندوق این سازمان و بدهی 150 هزار میلیارد تومانی دولت به آن است.
لذا بوق و کرنای احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی قبل از اینکه امری مربوط به خود صندوق تامین اجتماعی و نقش آن در زندگی ما کارگران باشد اساسا ناشی از آماده کردن اذهان ما کارگران برای سر ریز کردن کل بار غارت و چپاول این صندوق در نزدیک به چهار دهه گذشته بر دوش طبقه کارگر ایران و همچنین خلاصی دولت از بار بدهی 150 هزار میلیاردیش به صندوق این سازمان است. از اینرو سر و صدای احتمال ورشکستگی صندوق سازمان تامین اجتماعی را می باید در چهارچوب سیاستهای به غایت ضد کارگری دولت روحانی قرار داد که هفته گذشته ربیعی با اعلام در دستور قرار گرفتن ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قانون کار، از گوشه دیگری از پیشبرد این سیاستها پرده برداری کرد.
تهیه سند احتمال ورشکستگی صندوق تامین اجتماعی از سوی مرکز پژوهشهای مجلس با رویکرد آماده نمودن شرایط لازم برای ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قوانین تامین اجتماعی، به گردش انداختن دوباره ایجاد تغییرات ضد کارگری تر در قانون کار و اجرای طرحهایی از قبیل طرح کارورزی به موازات امنیتی کردن بیش از پیش محیطهای کار، اعمال فشارهای سنگین بر روی تشکلهای مستقل کارگری و گسیل یگانهای ویژه برای مقابله با اعتراضات کارگری به صرف خواست دستمزدهای معوقه و... ، تماما حاکی از عزم جزم دولت روحانی و سرمایه داری حاکم بر ایران برای سازماندهی بالاترین درجه از استثمار و تحمیل بردگی محض به طبقه کارگر ایران است.
به همین دلیل، همه کارگران در محیطهای کار، تشکها و نهادهای مستقل کارگری، دانشجویان، اساتید دانشگاه، حقوقدانان و وکلائی که دغدغه داشتن یک جامعه انسانی را دارند می باید با هوشیاری نسبت به سیاستهای به غایت ضد کارگری دولت روحانی، خود را آماده مصافی متحدانه و قدرتمندانه با آن کنند.
#سخن_هفته
#تامین_اجتماعی
@ettehad
Telegram
attach 📎
(https://attach.fahares.com/JY6NjrdjDggz3H4CoQArQg==)
🔴🌕🌎سخن هفته
🔴📣🔴جنبش دانشجوئی بخش مهمی از طبقه کارگر ایران و جنبش ستم دیدگان و خلع ید شوندگان علیه خلع ید کنندگان است
🔹🔸🔹گذشته از چند دوره تاریخی کوتاه در دهه 20 شمسی تا مقطع کودتای 28 مرداد ماه ۱۳۳۲ و انقلاب بهمن ۱۳۵۷ که توام با خلاء قدرت فائقه دیکتاتوری وعدم تسلط کامل استبداد وخفقان بود، احزاب سیاسی و تشکلهای صنفی و مدنی آزاد و مستقل در عرصه سیاسی و اجتماعی کشور وجود نداشته است. از این رو در غیاب این تشکل ها و ضعف نهادهای مدنی، دانشجویان و دانشگاهیان با هزینه های بسیار سنگین توانسته اند این کمبود را تا حدودی جبران کنند.
از فردای تاسیس دانشگاه تهران در سال 1313، جنبش دانشجویی بر متن شرایط سیاسی و اجتماعی زمانه خود، وارد چرخه تاثیر گذاری بر معادلات سیاسی کشور شد و علیرغم افت و خیزهایی که از آندوره تاکنون پشت سر گذاشته است، امروزه همچنان یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین جنبش های اجتماعی حاضر در صحنه تحولات سیاسی و اجتماعی ایران است.
این جنبش در طول تاریخ مبارزاتی خود، همگام و همراه با جنبش ملی شدن صنعت نفت و بدنبال کودتای 28 مرداد برعلیه آن شورید و در این راه سه تن از یاران راست قامت خود «احمد قندچی، مصطفی بزرگ نیا و مهدی شریعت رضوی» را از دست داد. همچنین در سرنگونی رژیم پهلوی وانقلاب 57 از تاثیرگذارترین گروه های اجتماعی بود و در خلال سالهای اختناق و سرکوب دهه 60، جنبش اعتراضی سال 1378 و وقایع سال 88 هزینه های بسیار سنگینی متحمل شد. اما علیرغم این فشارها و سرکوب ها، هر بار که حکومتیان سعی کرده اند با یورش گسترده به آزادیهای فردی و اجتماعی و تضیع حقوق کارگران و مزدبگیران و فشار بر زنان و دانشجویان و سایر اقشار جامعه سکوتی قبرستانی حاکم کنند، جنبش دانشجویی ققنوس وار از آتش اختناق عبورکرده، از خاکستر اعتراضات توده ای به پاخاسته و آرامش ستمگران را برهم زده است.
و اینک، این جنبش در پس سرکوب سالهای 86 و 88 بار دیگر سر برآورده و دست اندر کار برپائی جنبشی نوین بر متن واقعیات عینی و مقتضیات زمانه حاضر است. دانشگاه و دانشجویان بار دیگر آماده مقاومت در برابر ستم و سرکوب میشوند. اما اینبار بدون نیاز به تئوری پیوند با کارگران و بطور بلاواسطه ای به عنوان بخش مهمی از طبقه کارگر ایران در حال وارد شدن به کشمکشهای حاد طبقاتی هستند.
دانشجویان در طول هفته گذشته، 16 آذر متفاوتی را در دانشگاههای سراسر کشور به منصه ظهور رساندند و نشان دادند که دانشگاه و روز دانشجو، علیرغم فضای امنیتی و فشارهای سنگینی که بر روی آنان قرار دارد، دیگر مکان و زمانی برای دعوت از سران حکومت و جولانگاه دفتر تحکیمی ها و اصلاح طلبان و اصول گرایان و یا حداکثر مکان و زمانی برای آزادیخواهی و فریاد کارگر دوستی و عدالت طلبی گذرای نسل جوان در حال تحصیل نیست بلکه خود یک ایرانخودرو و هپکو و آذر آب و نیشکر هفت تپه ی دیگر است و روز 16 آذر روز اعتراض به صنعت سودآور و غارتگر آموزش و تحصیل، روز اعتصاب غذای دانش آموختگان صنعت نفت به بیکاری و شرایط استخدام، روز اعتراض به ارزان سازی نیروی کار، روز شوراهای صنفی مستقل دانشجویان، روز اعتراض و مبارزه علیه بیکاری و فقر و فلاکت و تبعیض جنسیتی و بطور بلاواسطه ای روز مبارزه جوانان در حال تحصیل با منویات سرمایه است که پیش از فارغ التحصیل شدن، برده وارترین شکلی از ورود به بازار کار را با طرح کارورزی برای آنان تدارک دیده است.
جنبش دانشجوئی، دیگر بخشی از جنبش ستم دیدگان و خلع ید شوندگان و جنبش 99 درصدیها علیه خلع اقلیت ناچیز خلع ید کنندگان یک درصدی است که امروزه در ایران و جای جای جهان زندگی و سرنوشت و آینده بشریت را به گرو گرفته اند.
#سخن_هفته
گروه ادمین کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران – 18 آذر ماه 96
@ettehad
🔴🌕🌎سخن هفته
🔴📣🔴جنبش دانشجوئی بخش مهمی از طبقه کارگر ایران و جنبش ستم دیدگان و خلع ید شوندگان علیه خلع ید کنندگان است
🔹🔸🔹گذشته از چند دوره تاریخی کوتاه در دهه 20 شمسی تا مقطع کودتای 28 مرداد ماه ۱۳۳۲ و انقلاب بهمن ۱۳۵۷ که توام با خلاء قدرت فائقه دیکتاتوری وعدم تسلط کامل استبداد وخفقان بود، احزاب سیاسی و تشکلهای صنفی و مدنی آزاد و مستقل در عرصه سیاسی و اجتماعی کشور وجود نداشته است. از این رو در غیاب این تشکل ها و ضعف نهادهای مدنی، دانشجویان و دانشگاهیان با هزینه های بسیار سنگین توانسته اند این کمبود را تا حدودی جبران کنند.
از فردای تاسیس دانشگاه تهران در سال 1313، جنبش دانشجویی بر متن شرایط سیاسی و اجتماعی زمانه خود، وارد چرخه تاثیر گذاری بر معادلات سیاسی کشور شد و علیرغم افت و خیزهایی که از آندوره تاکنون پشت سر گذاشته است، امروزه همچنان یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین جنبش های اجتماعی حاضر در صحنه تحولات سیاسی و اجتماعی ایران است.
این جنبش در طول تاریخ مبارزاتی خود، همگام و همراه با جنبش ملی شدن صنعت نفت و بدنبال کودتای 28 مرداد برعلیه آن شورید و در این راه سه تن از یاران راست قامت خود «احمد قندچی، مصطفی بزرگ نیا و مهدی شریعت رضوی» را از دست داد. همچنین در سرنگونی رژیم پهلوی وانقلاب 57 از تاثیرگذارترین گروه های اجتماعی بود و در خلال سالهای اختناق و سرکوب دهه 60، جنبش اعتراضی سال 1378 و وقایع سال 88 هزینه های بسیار سنگینی متحمل شد. اما علیرغم این فشارها و سرکوب ها، هر بار که حکومتیان سعی کرده اند با یورش گسترده به آزادیهای فردی و اجتماعی و تضیع حقوق کارگران و مزدبگیران و فشار بر زنان و دانشجویان و سایر اقشار جامعه سکوتی قبرستانی حاکم کنند، جنبش دانشجویی ققنوس وار از آتش اختناق عبورکرده، از خاکستر اعتراضات توده ای به پاخاسته و آرامش ستمگران را برهم زده است.
و اینک، این جنبش در پس سرکوب سالهای 86 و 88 بار دیگر سر برآورده و دست اندر کار برپائی جنبشی نوین بر متن واقعیات عینی و مقتضیات زمانه حاضر است. دانشگاه و دانشجویان بار دیگر آماده مقاومت در برابر ستم و سرکوب میشوند. اما اینبار بدون نیاز به تئوری پیوند با کارگران و بطور بلاواسطه ای به عنوان بخش مهمی از طبقه کارگر ایران در حال وارد شدن به کشمکشهای حاد طبقاتی هستند.
دانشجویان در طول هفته گذشته، 16 آذر متفاوتی را در دانشگاههای سراسر کشور به منصه ظهور رساندند و نشان دادند که دانشگاه و روز دانشجو، علیرغم فضای امنیتی و فشارهای سنگینی که بر روی آنان قرار دارد، دیگر مکان و زمانی برای دعوت از سران حکومت و جولانگاه دفتر تحکیمی ها و اصلاح طلبان و اصول گرایان و یا حداکثر مکان و زمانی برای آزادیخواهی و فریاد کارگر دوستی و عدالت طلبی گذرای نسل جوان در حال تحصیل نیست بلکه خود یک ایرانخودرو و هپکو و آذر آب و نیشکر هفت تپه ی دیگر است و روز 16 آذر روز اعتراض به صنعت سودآور و غارتگر آموزش و تحصیل، روز اعتصاب غذای دانش آموختگان صنعت نفت به بیکاری و شرایط استخدام، روز اعتراض به ارزان سازی نیروی کار، روز شوراهای صنفی مستقل دانشجویان، روز اعتراض و مبارزه علیه بیکاری و فقر و فلاکت و تبعیض جنسیتی و بطور بلاواسطه ای روز مبارزه جوانان در حال تحصیل با منویات سرمایه است که پیش از فارغ التحصیل شدن، برده وارترین شکلی از ورود به بازار کار را با طرح کارورزی برای آنان تدارک دیده است.
جنبش دانشجوئی، دیگر بخشی از جنبش ستم دیدگان و خلع ید شوندگان و جنبش 99 درصدیها علیه خلع اقلیت ناچیز خلع ید کنندگان یک درصدی است که امروزه در ایران و جای جای جهان زندگی و سرنوشت و آینده بشریت را به گرو گرفته اند.
#سخن_هفته
گروه ادمین کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران – 18 آذر ماه 96
@ettehad
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتحادیه آزاد کارگران ایران
(https://attach.fahares.com/JY6NjrdjDggz3H4CoQArQg==)
🔴🌕🌎سخن هفته
🔴📣🔴جنبش دانشجوئی بخش مهمی از طبقه کارگر ایران و جنبش ستم دیدگان و خلع ید شوندگان علیه خلع ید کنندگان است
🔹🔸🔹گذشته از چند دوره تاریخی کوتاه در دهه 20 شمسی تا مقطع کودتای 28 مرداد ماه ۱۳۳۲ و انقلاب بهمن ۱۳۵۷ که توام با خلاء قدرت فائقه دیکتاتوری وعدم تسلط کامل استبداد وخفقان بود، احزاب سیاسی و تشکلهای صنفی و مدنی آزاد و مستقل در عرصه سیاسی و اجتماعی کشور وجود نداشته است. از این رو در غیاب این تشکل ها و ضعف نهادهای مدنی، دانشجویان و دانشگاهیان با هزینه های بسیار سنگین توانسته اند این کمبود را تا حدودی جبران کنند.
از فردای تاسیس دانشگاه تهران در سال 1313، جنبش دانشجویی بر متن شرایط سیاسی و اجتماعی زمانه خود، وارد چرخه تاثیر گذاری بر معادلات سیاسی کشور شد و علیرغم افت و خیزهایی که از آندوره تاکنون پشت سر گذاشته است، امروزه همچنان یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین جنبش های اجتماعی حاضر در صحنه تحولات سیاسی و اجتماعی ایران است.
این جنبش در طول تاریخ مبارزاتی خود، همگام و همراه با جنبش ملی شدن صنعت نفت و بدنبال کودتای 28 مرداد برعلیه آن شورید و در این راه سه تن از یاران راست قامت خود «احمد قندچی، مصطفی بزرگ نیا و مهدی شریعت رضوی» را از دست داد. همچنین در سرنگونی رژیم پهلوی وانقلاب 57 از تاثیرگذارترین گروه های اجتماعی بود و در خلال سالهای اختناق و سرکوب دهه 60، جنبش اعتراضی سال 1378 و وقایع سال 88 هزینه های بسیار سنگینی متحمل شد. اما علیرغم این فشارها و سرکوب ها، هر بار که حکومتیان سعی کرده اند با یورش گسترده به آزادیهای فردی و اجتماعی و تضیع حقوق کارگران و مزدبگیران و فشار بر زنان و دانشجویان و سایر اقشار جامعه سکوتی قبرستانی حاکم کنند، جنبش دانشجویی ققنوس وار از آتش اختناق عبورکرده، از خاکستر اعتراضات توده ای به پاخاسته و آرامش ستمگران را برهم زده است.
و اینک، این جنبش در پس سرکوب سالهای 86 و 88 بار دیگر سر برآورده و دست اندر کار برپائی جنبشی نوین بر متن واقعیات عینی و مقتضیات زمانه حاضر است. دانشگاه و دانشجویان بار دیگر آماده مقاومت در برابر ستم و سرکوب میشوند. اما اینبار بدون نیاز به تئوری پیوند با کارگران و بطور بلاواسطه ای به عنوان بخش مهمی از طبقه کارگر ایران در حال وارد شدن به کشمکشهای حاد طبقاتی هستند.
دانشجویان در طول هفته گذشته، 16 آذر متفاوتی را در دانشگاههای سراسر کشور به منصه ظهور رساندند و نشان دادند که دانشگاه و روز دانشجو، علیرغم فضای امنیتی و فشارهای سنگینی که بر روی آنان قرار دارد، دیگر مکان و زمانی برای دعوت از سران حکومت و جولانگاه دفتر تحکیمی ها و اصلاح طلبان و اصول گرایان و یا حداکثر مکان و زمانی برای آزادیخواهی و فریاد کارگر دوستی و عدالت طلبی گذرای نسل جوان در حال تحصیل نیست بلکه خود یک ایرانخودرو و هپکو و آذر آب و نیشکر هفت تپه ی دیگر است و روز 16 آذر روز اعتراض به صنعت سودآور و غارتگر آموزش و تحصیل، روز اعتصاب غذای دانش آموختگان صنعت نفت به بیکاری و شرایط استخدام، روز اعتراض به ارزان سازی نیروی کار، روز شوراهای صنفی مستقل دانشجویان، روز اعتراض و مبارزه علیه بیکاری و فقر و فلاکت و تبعیض جنسیتی و بطور بلاواسطه ای روز مبارزه جوانان در حال تحصیل با منویات سرمایه است که پیش از فارغ التحصیل شدن، برده وارترین شکلی از ورود به بازار کار را با طرح کارورزی برای آنان تدارک دیده است.
جنبش دانشجوئی، دیگر بخشی از جنبش ستم دیدگان و خلع ید شوندگان و جنبش 99 درصدیها علیه خلع اقلیت ناچیز خلع ید کنندگان یک درصدی است که امروزه در ایران و جای جای جهان زندگی و سرنوشت و آینده بشریت را به گرو گرفته اند.
#سخن_هفته
گروه ادمین کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران – 18 آذر ماه 96
@ettehad
🔴🌕🌎سخن هفته
🔴📣🔴جنبش دانشجوئی بخش مهمی از طبقه کارگر ایران و جنبش ستم دیدگان و خلع ید شوندگان علیه خلع ید کنندگان است
🔹🔸🔹گذشته از چند دوره تاریخی کوتاه در دهه 20 شمسی تا مقطع کودتای 28 مرداد ماه ۱۳۳۲ و انقلاب بهمن ۱۳۵۷ که توام با خلاء قدرت فائقه دیکتاتوری وعدم تسلط کامل استبداد وخفقان بود، احزاب سیاسی و تشکلهای صنفی و مدنی آزاد و مستقل در عرصه سیاسی و اجتماعی کشور وجود نداشته است. از این رو در غیاب این تشکل ها و ضعف نهادهای مدنی، دانشجویان و دانشگاهیان با هزینه های بسیار سنگین توانسته اند این کمبود را تا حدودی جبران کنند.
از فردای تاسیس دانشگاه تهران در سال 1313، جنبش دانشجویی بر متن شرایط سیاسی و اجتماعی زمانه خود، وارد چرخه تاثیر گذاری بر معادلات سیاسی کشور شد و علیرغم افت و خیزهایی که از آندوره تاکنون پشت سر گذاشته است، امروزه همچنان یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین جنبش های اجتماعی حاضر در صحنه تحولات سیاسی و اجتماعی ایران است.
این جنبش در طول تاریخ مبارزاتی خود، همگام و همراه با جنبش ملی شدن صنعت نفت و بدنبال کودتای 28 مرداد برعلیه آن شورید و در این راه سه تن از یاران راست قامت خود «احمد قندچی، مصطفی بزرگ نیا و مهدی شریعت رضوی» را از دست داد. همچنین در سرنگونی رژیم پهلوی وانقلاب 57 از تاثیرگذارترین گروه های اجتماعی بود و در خلال سالهای اختناق و سرکوب دهه 60، جنبش اعتراضی سال 1378 و وقایع سال 88 هزینه های بسیار سنگینی متحمل شد. اما علیرغم این فشارها و سرکوب ها، هر بار که حکومتیان سعی کرده اند با یورش گسترده به آزادیهای فردی و اجتماعی و تضیع حقوق کارگران و مزدبگیران و فشار بر زنان و دانشجویان و سایر اقشار جامعه سکوتی قبرستانی حاکم کنند، جنبش دانشجویی ققنوس وار از آتش اختناق عبورکرده، از خاکستر اعتراضات توده ای به پاخاسته و آرامش ستمگران را برهم زده است.
و اینک، این جنبش در پس سرکوب سالهای 86 و 88 بار دیگر سر برآورده و دست اندر کار برپائی جنبشی نوین بر متن واقعیات عینی و مقتضیات زمانه حاضر است. دانشگاه و دانشجویان بار دیگر آماده مقاومت در برابر ستم و سرکوب میشوند. اما اینبار بدون نیاز به تئوری پیوند با کارگران و بطور بلاواسطه ای به عنوان بخش مهمی از طبقه کارگر ایران در حال وارد شدن به کشمکشهای حاد طبقاتی هستند.
دانشجویان در طول هفته گذشته، 16 آذر متفاوتی را در دانشگاههای سراسر کشور به منصه ظهور رساندند و نشان دادند که دانشگاه و روز دانشجو، علیرغم فضای امنیتی و فشارهای سنگینی که بر روی آنان قرار دارد، دیگر مکان و زمانی برای دعوت از سران حکومت و جولانگاه دفتر تحکیمی ها و اصلاح طلبان و اصول گرایان و یا حداکثر مکان و زمانی برای آزادیخواهی و فریاد کارگر دوستی و عدالت طلبی گذرای نسل جوان در حال تحصیل نیست بلکه خود یک ایرانخودرو و هپکو و آذر آب و نیشکر هفت تپه ی دیگر است و روز 16 آذر روز اعتراض به صنعت سودآور و غارتگر آموزش و تحصیل، روز اعتصاب غذای دانش آموختگان صنعت نفت به بیکاری و شرایط استخدام، روز اعتراض به ارزان سازی نیروی کار، روز شوراهای صنفی مستقل دانشجویان، روز اعتراض و مبارزه علیه بیکاری و فقر و فلاکت و تبعیض جنسیتی و بطور بلاواسطه ای روز مبارزه جوانان در حال تحصیل با منویات سرمایه است که پیش از فارغ التحصیل شدن، برده وارترین شکلی از ورود به بازار کار را با طرح کارورزی برای آنان تدارک دیده است.
جنبش دانشجوئی، دیگر بخشی از جنبش ستم دیدگان و خلع ید شوندگان و جنبش 99 درصدیها علیه خلع اقلیت ناچیز خلع ید کنندگان یک درصدی است که امروزه در ایران و جای جای جهان زندگی و سرنوشت و آینده بشریت را به گرو گرفته اند.
#سخن_هفته
گروه ادمین کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران – 18 آذر ماه 96
@ettehad
Telegram
attach 📎
(https://attach.fahares.com/P2hYeUGDid51km6T9JMfkQ==)
سخن هفته
🔴📣🔴اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و تجمع هزاران نفره بازنشستگان در مقابل مجلس
🔹🔸🔹هفته ای که گذشت، تجمع کارگران و معلمان و دیگر مستمری بگیران بازنشسته با رنگ و رویی متفاوت از گذشته در مقابل مجلس بر پا شد. این بار تلاش مامورین امنیتی و انتظامی برای جلوگیری از شکل گیری تجمع با حضور سیل آسای جمعیت هزاران نفره به فوریت در هم شکسته شد و بیش از ده هزار بازنشسته در مقابل مجلس دست به اعتراض و تجمع زدند. همچنین اعتصاب یکپارچه و متحدانه کارگران نیشکر هفت تپه که به مدت 6 روز با ایستادگی آنان تداوم پیدا کرد در محافل کارگری و رسانه ها بازتاب گسترده ای داشت و اثرات مهمی از خود بر جای گذاشت.
🔹آنچه که تجمع بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب کارگران شرکت نیشکر هفت تپه را از تجمعات و اعتصاب پیشین آنان متمایز میکند عبارتند از:
1- همبستگی پرشور بازنشستگان کشوری، تامین اجتماعی و لشکری و شرکت هزاران نفره آنان در تجمع و به جلو رانده شدن بیش از پیش شعارهای بی تخفیف در برابر عدم توجه دولت به خواستهایشان
2- حضور و پیشگامی زنان کارگر در اعتصاب 6 روزه کارگران نیشکر هفت تپه و نقش فعال آنها در سازماندهی اعتصاب و سخنرانی در جمع اعتصابیون
3- انسجام و یکپارچگی و درایت و هوشیاری کم نظیر کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در مقابل دسیسه های کارفرما برای در هم شکستن اعتصاب و قاطعیت آنان برای دستیابی به خواستهایشان
4- تبدیل اعتصاب کارگران نشکر هفت تپه به عصیان
تمامی فاکتورهای فوق، حاکی از پیشروی جنبش مطالباتی کارگران و مزدبگیران شاغل و بازنشسته در برابر وضعیت مصیبت بار موجود و عزم راسخ آنها در مبارزه برای پایان دادن به آن است.
خانواده های کارگران و بازنشستگان به مثابه قربانیان سیاستهای چپاولگرانه و ویرانگر دولت و سرمایه داران که بواسطه حقوق های چندین برابری زیر خط فقر و عدم پرداخت مزد در چمبره فقر و فلاکتی پایان ناپذیر گرفتار آمده اند همراه با همسران خود، مقابل مجلس و محیط کارخانه را به تصرف در آوردند و با قاطعیت از کرامت انسانی خود به دفاع بر خاسته و قدرتی فزونتر به اعتراض آنان دادند.
هر چند که تاکنون در بسیاری از اعتراضات و تجمعات کارگری و بازنشستگان شاهد حضور خانواده های آنان بودیم اما نقش بی بدیل همسران و زنان کارگر نیشکر هفت تپه در بستن جاده و سخنرانی جسورانه یکی از آنان، نقش پیشروانه زنان را بیش از پیش در اعتراضات کارگری و موفقیت آنها به منصه ظهور رساند و سنت تازه ای را از خود بر جای گذاشت.
در نیشکر هفت تپه این بار اعتصاب کارگران به عصیان بدل شد و علیرغم تاکید و توصیه های نماینده های کارگران به حفظ آرامش، بسیاری از آنان نقاب بر چهره کشیدند و مراکز اداری و مدیران کارخانه را خشمگینانه مورد تعرض قرار دادند. بروز این پدیده در شرکت نیشکر هفت تپه، هشداریست به سیاست گذارانی که در برخورد به طبقه کارگر ایران مانع اعتصاب و تشکل یابی آنان در محیط کار و بر پائی تجمعات اعتراضی در مقابل نهادهای مسئول میشوند و با ارعاب و تهدید و ایجاد فضای امنیتی و عدم رسیدگی به خواستهای کارگران، هر گونه روزنه ای را برای حق خواهی آنان می بندند.
آنچیزی که تجمع بیش از ده هزار نفری بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب و عصیان کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در هفته گذشته به نمایش گذاشت بیانگر تمام شدن آخرین ذره های تحمل طبقه کارگر و عموم توده های زحمتکش مردم ایران در برابر شرایط مصیبت بار موجود است که بی تردید، در صورت تداوم سیاست سرکوب و عدم پایان دادن به شرایط مشقت بار کنونی، با سرعتی خیره کننده به سوی تلاطمات شدید و تعیین کننده اجتماعی رهنمون خواهد شد.
گروه ادمین کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران – 25 آذر ماه 96
#سخن_هفته
@ettehad
سخن هفته
🔴📣🔴اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و تجمع هزاران نفره بازنشستگان در مقابل مجلس
🔹🔸🔹هفته ای که گذشت، تجمع کارگران و معلمان و دیگر مستمری بگیران بازنشسته با رنگ و رویی متفاوت از گذشته در مقابل مجلس بر پا شد. این بار تلاش مامورین امنیتی و انتظامی برای جلوگیری از شکل گیری تجمع با حضور سیل آسای جمعیت هزاران نفره به فوریت در هم شکسته شد و بیش از ده هزار بازنشسته در مقابل مجلس دست به اعتراض و تجمع زدند. همچنین اعتصاب یکپارچه و متحدانه کارگران نیشکر هفت تپه که به مدت 6 روز با ایستادگی آنان تداوم پیدا کرد در محافل کارگری و رسانه ها بازتاب گسترده ای داشت و اثرات مهمی از خود بر جای گذاشت.
🔹آنچه که تجمع بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب کارگران شرکت نیشکر هفت تپه را از تجمعات و اعتصاب پیشین آنان متمایز میکند عبارتند از:
1- همبستگی پرشور بازنشستگان کشوری، تامین اجتماعی و لشکری و شرکت هزاران نفره آنان در تجمع و به جلو رانده شدن بیش از پیش شعارهای بی تخفیف در برابر عدم توجه دولت به خواستهایشان
2- حضور و پیشگامی زنان کارگر در اعتصاب 6 روزه کارگران نیشکر هفت تپه و نقش فعال آنها در سازماندهی اعتصاب و سخنرانی در جمع اعتصابیون
3- انسجام و یکپارچگی و درایت و هوشیاری کم نظیر کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در مقابل دسیسه های کارفرما برای در هم شکستن اعتصاب و قاطعیت آنان برای دستیابی به خواستهایشان
4- تبدیل اعتصاب کارگران نشکر هفت تپه به عصیان
تمامی فاکتورهای فوق، حاکی از پیشروی جنبش مطالباتی کارگران و مزدبگیران شاغل و بازنشسته در برابر وضعیت مصیبت بار موجود و عزم راسخ آنها در مبارزه برای پایان دادن به آن است.
خانواده های کارگران و بازنشستگان به مثابه قربانیان سیاستهای چپاولگرانه و ویرانگر دولت و سرمایه داران که بواسطه حقوق های چندین برابری زیر خط فقر و عدم پرداخت مزد در چمبره فقر و فلاکتی پایان ناپذیر گرفتار آمده اند همراه با همسران خود، مقابل مجلس و محیط کارخانه را به تصرف در آوردند و با قاطعیت از کرامت انسانی خود به دفاع بر خاسته و قدرتی فزونتر به اعتراض آنان دادند.
هر چند که تاکنون در بسیاری از اعتراضات و تجمعات کارگری و بازنشستگان شاهد حضور خانواده های آنان بودیم اما نقش بی بدیل همسران و زنان کارگر نیشکر هفت تپه در بستن جاده و سخنرانی جسورانه یکی از آنان، نقش پیشروانه زنان را بیش از پیش در اعتراضات کارگری و موفقیت آنها به منصه ظهور رساند و سنت تازه ای را از خود بر جای گذاشت.
در نیشکر هفت تپه این بار اعتصاب کارگران به عصیان بدل شد و علیرغم تاکید و توصیه های نماینده های کارگران به حفظ آرامش، بسیاری از آنان نقاب بر چهره کشیدند و مراکز اداری و مدیران کارخانه را خشمگینانه مورد تعرض قرار دادند. بروز این پدیده در شرکت نیشکر هفت تپه، هشداریست به سیاست گذارانی که در برخورد به طبقه کارگر ایران مانع اعتصاب و تشکل یابی آنان در محیط کار و بر پائی تجمعات اعتراضی در مقابل نهادهای مسئول میشوند و با ارعاب و تهدید و ایجاد فضای امنیتی و عدم رسیدگی به خواستهای کارگران، هر گونه روزنه ای را برای حق خواهی آنان می بندند.
آنچیزی که تجمع بیش از ده هزار نفری بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب و عصیان کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در هفته گذشته به نمایش گذاشت بیانگر تمام شدن آخرین ذره های تحمل طبقه کارگر و عموم توده های زحمتکش مردم ایران در برابر شرایط مصیبت بار موجود است که بی تردید، در صورت تداوم سیاست سرکوب و عدم پایان دادن به شرایط مشقت بار کنونی، با سرعتی خیره کننده به سوی تلاطمات شدید و تعیین کننده اجتماعی رهنمون خواهد شد.
گروه ادمین کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران – 25 آذر ماه 96
#سخن_هفته
@ettehad
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتحادیه آزاد کارگران ایران
(https://attach.fahares.com/P2hYeUGDid51km6T9JMfkQ==)
سخن هفته
🔴📣🔴اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و تجمع هزاران نفره بازنشستگان در مقابل مجلس
🔹🔸🔹هفته ای که گذشت، تجمع کارگران و معلمان و دیگر مستمری بگیران بازنشسته با رنگ و رویی متفاوت از گذشته در مقابل مجلس بر پا شد. این بار تلاش مامورین امنیتی و انتظامی برای جلوگیری از شکل گیری تجمع با حضور سیل آسای جمعیت هزاران نفره به فوریت در هم شکسته شد و بیش از ده هزار بازنشسته در مقابل مجلس دست به اعتراض و تجمع زدند. همچنین اعتصاب یکپارچه و متحدانه کارگران نیشکر هفت تپه که به مدت 6 روز با ایستادگی آنان تداوم پیدا کرد در محافل کارگری و رسانه ها بازتاب گسترده ای داشت و اثرات مهمی از خود بر جای گذاشت.
🔹آنچه که تجمع بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب کارگران شرکت نیشکر هفت تپه را از تجمعات و اعتصاب پیشین آنان متمایز میکند عبارتند از:
1- همبستگی پرشور بازنشستگان کشوری، تامین اجتماعی و لشکری و شرکت هزاران نفره آنان در تجمع و به جلو رانده شدن بیش از پیش شعارهای بی تخفیف در برابر عدم توجه دولت به خواستهایشان
2- حضور و پیشگامی زنان کارگر در اعتصاب 6 روزه کارگران نیشکر هفت تپه و نقش فعال آنها در سازماندهی اعتصاب و سخنرانی در جمع اعتصابیون
3- انسجام و یکپارچگی و درایت و هوشیاری کم نظیر کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در مقابل دسیسه های کارفرما برای در هم شکستن اعتصاب و قاطعیت آنان برای دستیابی به خواستهایشان
4- تبدیل اعتصاب کارگران نشکر هفت تپه به عصیان
تمامی فاکتورهای فوق، حاکی از پیشروی جنبش مطالباتی کارگران و مزدبگیران شاغل و بازنشسته در برابر وضعیت مصیبت بار موجود و عزم راسخ آنها در مبارزه برای پایان دادن به آن است.
خانواده های کارگران و بازنشستگان به مثابه قربانیان سیاستهای چپاولگرانه و ویرانگر دولت و سرمایه داران که بواسطه حقوق های چندین برابری زیر خط فقر و عدم پرداخت مزد در چمبره فقر و فلاکتی پایان ناپذیر گرفتار آمده اند همراه با همسران خود، مقابل مجلس و محیط کارخانه را به تصرف در آوردند و با قاطعیت از کرامت انسانی خود به دفاع بر خاسته و قدرتی فزونتر به اعتراض آنان دادند.
هر چند که تاکنون در بسیاری از اعتراضات و تجمعات کارگری و بازنشستگان شاهد حضور خانواده های آنان بودیم اما نقش بی بدیل همسران و زنان کارگر نیشکر هفت تپه در بستن جاده و سخنرانی جسورانه یکی از آنان، نقش پیشروانه زنان را بیش از پیش در اعتراضات کارگری و موفقیت آنها به منصه ظهور رساند و سنت تازه ای را از خود بر جای گذاشت.
در نیشکر هفت تپه این بار اعتصاب کارگران به عصیان بدل شد و علیرغم تاکید و توصیه های نماینده های کارگران به حفظ آرامش، بسیاری از آنان نقاب بر چهره کشیدند و مراکز اداری و مدیران کارخانه را خشمگینانه مورد تعرض قرار دادند. بروز این پدیده در شرکت نیشکر هفت تپه، هشداریست به سیاست گذارانی که در برخورد به طبقه کارگر ایران مانع اعتصاب و تشکل یابی آنان در محیط کار و بر پائی تجمعات اعتراضی در مقابل نهادهای مسئول میشوند و با ارعاب و تهدید و ایجاد فضای امنیتی و عدم رسیدگی به خواستهای کارگران، هر گونه روزنه ای را برای حق خواهی آنان می بندند.
آنچیزی که تجمع بیش از ده هزار نفری بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب و عصیان کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در هفته گذشته به نمایش گذاشت بیانگر تمام شدن آخرین ذره های تحمل طبقه کارگر و عموم توده های زحمتکش مردم ایران در برابر شرایط مصیبت بار موجود است که بی تردید، در صورت تداوم سیاست سرکوب و عدم پایان دادن به شرایط مشقت بار کنونی، با سرعتی خیره کننده به سوی تلاطمات شدید و تعیین کننده اجتماعی رهنمون خواهد شد.
گروه ادمین کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران – 25 آذر ماه 96
#سخن_هفته
@ettehad
سخن هفته
🔴📣🔴اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و تجمع هزاران نفره بازنشستگان در مقابل مجلس
🔹🔸🔹هفته ای که گذشت، تجمع کارگران و معلمان و دیگر مستمری بگیران بازنشسته با رنگ و رویی متفاوت از گذشته در مقابل مجلس بر پا شد. این بار تلاش مامورین امنیتی و انتظامی برای جلوگیری از شکل گیری تجمع با حضور سیل آسای جمعیت هزاران نفره به فوریت در هم شکسته شد و بیش از ده هزار بازنشسته در مقابل مجلس دست به اعتراض و تجمع زدند. همچنین اعتصاب یکپارچه و متحدانه کارگران نیشکر هفت تپه که به مدت 6 روز با ایستادگی آنان تداوم پیدا کرد در محافل کارگری و رسانه ها بازتاب گسترده ای داشت و اثرات مهمی از خود بر جای گذاشت.
🔹آنچه که تجمع بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب کارگران شرکت نیشکر هفت تپه را از تجمعات و اعتصاب پیشین آنان متمایز میکند عبارتند از:
1- همبستگی پرشور بازنشستگان کشوری، تامین اجتماعی و لشکری و شرکت هزاران نفره آنان در تجمع و به جلو رانده شدن بیش از پیش شعارهای بی تخفیف در برابر عدم توجه دولت به خواستهایشان
2- حضور و پیشگامی زنان کارگر در اعتصاب 6 روزه کارگران نیشکر هفت تپه و نقش فعال آنها در سازماندهی اعتصاب و سخنرانی در جمع اعتصابیون
3- انسجام و یکپارچگی و درایت و هوشیاری کم نظیر کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در مقابل دسیسه های کارفرما برای در هم شکستن اعتصاب و قاطعیت آنان برای دستیابی به خواستهایشان
4- تبدیل اعتصاب کارگران نشکر هفت تپه به عصیان
تمامی فاکتورهای فوق، حاکی از پیشروی جنبش مطالباتی کارگران و مزدبگیران شاغل و بازنشسته در برابر وضعیت مصیبت بار موجود و عزم راسخ آنها در مبارزه برای پایان دادن به آن است.
خانواده های کارگران و بازنشستگان به مثابه قربانیان سیاستهای چپاولگرانه و ویرانگر دولت و سرمایه داران که بواسطه حقوق های چندین برابری زیر خط فقر و عدم پرداخت مزد در چمبره فقر و فلاکتی پایان ناپذیر گرفتار آمده اند همراه با همسران خود، مقابل مجلس و محیط کارخانه را به تصرف در آوردند و با قاطعیت از کرامت انسانی خود به دفاع بر خاسته و قدرتی فزونتر به اعتراض آنان دادند.
هر چند که تاکنون در بسیاری از اعتراضات و تجمعات کارگری و بازنشستگان شاهد حضور خانواده های آنان بودیم اما نقش بی بدیل همسران و زنان کارگر نیشکر هفت تپه در بستن جاده و سخنرانی جسورانه یکی از آنان، نقش پیشروانه زنان را بیش از پیش در اعتراضات کارگری و موفقیت آنها به منصه ظهور رساند و سنت تازه ای را از خود بر جای گذاشت.
در نیشکر هفت تپه این بار اعتصاب کارگران به عصیان بدل شد و علیرغم تاکید و توصیه های نماینده های کارگران به حفظ آرامش، بسیاری از آنان نقاب بر چهره کشیدند و مراکز اداری و مدیران کارخانه را خشمگینانه مورد تعرض قرار دادند. بروز این پدیده در شرکت نیشکر هفت تپه، هشداریست به سیاست گذارانی که در برخورد به طبقه کارگر ایران مانع اعتصاب و تشکل یابی آنان در محیط کار و بر پائی تجمعات اعتراضی در مقابل نهادهای مسئول میشوند و با ارعاب و تهدید و ایجاد فضای امنیتی و عدم رسیدگی به خواستهای کارگران، هر گونه روزنه ای را برای حق خواهی آنان می بندند.
آنچیزی که تجمع بیش از ده هزار نفری بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب و عصیان کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در هفته گذشته به نمایش گذاشت بیانگر تمام شدن آخرین ذره های تحمل طبقه کارگر و عموم توده های زحمتکش مردم ایران در برابر شرایط مصیبت بار موجود است که بی تردید، در صورت تداوم سیاست سرکوب و عدم پایان دادن به شرایط مشقت بار کنونی، با سرعتی خیره کننده به سوی تلاطمات شدید و تعیین کننده اجتماعی رهنمون خواهد شد.
گروه ادمین کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران – 25 آذر ماه 96
#سخن_هفته
@ettehad
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتحادیه آزاد کارگران ایران
(https://attach.fahares.com/P2hYeUGDid51km6T9JMfkQ==)
سخن هفته
🔴📣🔴اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و تجمع هزاران نفره بازنشستگان در مقابل مجلس
🔹🔸🔹هفته ای که گذشت، تجمع کارگران و معلمان و دیگر مستمری بگیران بازنشسته با رنگ و رویی متفاوت از گذشته در مقابل مجلس بر پا شد. این بار تلاش مامورین امنیتی و انتظامی برای جلوگیری از شکل گیری تجمع با حضور سیل آسای جمعیت هزاران نفره به فوریت در هم شکسته شد و بیش از ده هزار بازنشسته در مقابل مجلس دست به اعتراض و تجمع زدند. همچنین اعتصاب یکپارچه و متحدانه کارگران نیشکر هفت تپه که به مدت 6 روز با ایستادگی آنان تداوم پیدا کرد در محافل کارگری و رسانه ها بازتاب گسترده ای داشت و اثرات مهمی از خود بر جای گذاشت.
🔹آنچه که تجمع بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب کارگران شرکت نیشکر هفت تپه را از تجمعات و اعتصاب پیشین آنان متمایز میکند عبارتند از:
1- همبستگی پرشور بازنشستگان کشوری، تامین اجتماعی و لشکری و شرکت هزاران نفره آنان در تجمع و به جلو رانده شدن بیش از پیش شعارهای بی تخفیف در برابر عدم توجه دولت به خواستهایشان
2- حضور و پیشگامی زنان کارگر در اعتصاب 6 روزه کارگران نیشکر هفت تپه و نقش فعال آنها در سازماندهی اعتصاب و سخنرانی در جمع اعتصابیون
3- انسجام و یکپارچگی و درایت و هوشیاری کم نظیر کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در مقابل دسیسه های کارفرما برای در هم شکستن اعتصاب و قاطعیت آنان برای دستیابی به خواستهایشان
4- تبدیل اعتصاب کارگران نشکر هفت تپه به عصیان
تمامی فاکتورهای فوق، حاکی از پیشروی جنبش مطالباتی کارگران و مزدبگیران شاغل و بازنشسته در برابر وضعیت مصیبت بار موجود و عزم راسخ آنها در مبارزه برای پایان دادن به آن است.
خانواده های کارگران و بازنشستگان به مثابه قربانیان سیاستهای چپاولگرانه و ویرانگر دولت و سرمایه داران که بواسطه حقوق های چندین برابری زیر خط فقر و عدم پرداخت مزد در چمبره فقر و فلاکتی پایان ناپذیر گرفتار آمده اند همراه با همسران خود، مقابل مجلس و محیط کارخانه را به تصرف در آوردند و با قاطعیت از کرامت انسانی خود به دفاع بر خاسته و قدرتی فزونتر به اعتراض آنان دادند.
هر چند که تاکنون در بسیاری از اعتراضات و تجمعات کارگری و بازنشستگان شاهد حضور خانواده های آنان بودیم اما نقش بی بدیل همسران و زنان کارگر نیشکر هفت تپه در بستن جاده و سخنرانی جسورانه یکی از آنان، نقش پیشروانه زنان را بیش از پیش در اعتراضات کارگری و موفقیت آنها به منصه ظهور رساند و سنت تازه ای را از خود بر جای گذاشت.
در نیشکر هفت تپه این بار اعتصاب کارگران به عصیان بدل شد و علیرغم تاکید و توصیه های نماینده های کارگران به حفظ آرامش، بسیاری از آنان نقاب بر چهره کشیدند و مراکز اداری و مدیران کارخانه را خشمگینانه مورد تعرض قرار دادند. بروز این پدیده در شرکت نیشکر هفت تپه، هشداریست به سیاست گذارانی که در برخورد به طبقه کارگر ایران مانع اعتصاب و تشکل یابی آنان در محیط کار و بر پائی تجمعات اعتراضی در مقابل نهادهای مسئول میشوند و با ارعاب و تهدید و ایجاد فضای امنیتی و عدم رسیدگی به خواستهای کارگران، هر گونه روزنه ای را برای حق خواهی آنان می بندند.
آنچیزی که تجمع بیش از ده هزار نفری بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب و عصیان کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در هفته گذشته به نمایش گذاشت بیانگر تمام شدن آخرین ذره های تحمل طبقه کارگر و عموم توده های زحمتکش مردم ایران در برابر شرایط مصیبت بار موجود است که بی تردید، در صورت تداوم سیاست سرکوب و عدم پایان دادن به شرایط مشقت بار کنونی، با سرعتی خیره کننده به سوی تلاطمات شدید و تعیین کننده اجتماعی رهنمون خواهد شد.
گروه ادمین کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران – 25 آذر ماه 96
#سخن_هفته
@ettehad
سخن هفته
🔴📣🔴اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه و تجمع هزاران نفره بازنشستگان در مقابل مجلس
🔹🔸🔹هفته ای که گذشت، تجمع کارگران و معلمان و دیگر مستمری بگیران بازنشسته با رنگ و رویی متفاوت از گذشته در مقابل مجلس بر پا شد. این بار تلاش مامورین امنیتی و انتظامی برای جلوگیری از شکل گیری تجمع با حضور سیل آسای جمعیت هزاران نفره به فوریت در هم شکسته شد و بیش از ده هزار بازنشسته در مقابل مجلس دست به اعتراض و تجمع زدند. همچنین اعتصاب یکپارچه و متحدانه کارگران نیشکر هفت تپه که به مدت 6 روز با ایستادگی آنان تداوم پیدا کرد در محافل کارگری و رسانه ها بازتاب گسترده ای داشت و اثرات مهمی از خود بر جای گذاشت.
🔹آنچه که تجمع بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب کارگران شرکت نیشکر هفت تپه را از تجمعات و اعتصاب پیشین آنان متمایز میکند عبارتند از:
1- همبستگی پرشور بازنشستگان کشوری، تامین اجتماعی و لشکری و شرکت هزاران نفره آنان در تجمع و به جلو رانده شدن بیش از پیش شعارهای بی تخفیف در برابر عدم توجه دولت به خواستهایشان
2- حضور و پیشگامی زنان کارگر در اعتصاب 6 روزه کارگران نیشکر هفت تپه و نقش فعال آنها در سازماندهی اعتصاب و سخنرانی در جمع اعتصابیون
3- انسجام و یکپارچگی و درایت و هوشیاری کم نظیر کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در مقابل دسیسه های کارفرما برای در هم شکستن اعتصاب و قاطعیت آنان برای دستیابی به خواستهایشان
4- تبدیل اعتصاب کارگران نشکر هفت تپه به عصیان
تمامی فاکتورهای فوق، حاکی از پیشروی جنبش مطالباتی کارگران و مزدبگیران شاغل و بازنشسته در برابر وضعیت مصیبت بار موجود و عزم راسخ آنها در مبارزه برای پایان دادن به آن است.
خانواده های کارگران و بازنشستگان به مثابه قربانیان سیاستهای چپاولگرانه و ویرانگر دولت و سرمایه داران که بواسطه حقوق های چندین برابری زیر خط فقر و عدم پرداخت مزد در چمبره فقر و فلاکتی پایان ناپذیر گرفتار آمده اند همراه با همسران خود، مقابل مجلس و محیط کارخانه را به تصرف در آوردند و با قاطعیت از کرامت انسانی خود به دفاع بر خاسته و قدرتی فزونتر به اعتراض آنان دادند.
هر چند که تاکنون در بسیاری از اعتراضات و تجمعات کارگری و بازنشستگان شاهد حضور خانواده های آنان بودیم اما نقش بی بدیل همسران و زنان کارگر نیشکر هفت تپه در بستن جاده و سخنرانی جسورانه یکی از آنان، نقش پیشروانه زنان را بیش از پیش در اعتراضات کارگری و موفقیت آنها به منصه ظهور رساند و سنت تازه ای را از خود بر جای گذاشت.
در نیشکر هفت تپه این بار اعتصاب کارگران به عصیان بدل شد و علیرغم تاکید و توصیه های نماینده های کارگران به حفظ آرامش، بسیاری از آنان نقاب بر چهره کشیدند و مراکز اداری و مدیران کارخانه را خشمگینانه مورد تعرض قرار دادند. بروز این پدیده در شرکت نیشکر هفت تپه، هشداریست به سیاست گذارانی که در برخورد به طبقه کارگر ایران مانع اعتصاب و تشکل یابی آنان در محیط کار و بر پائی تجمعات اعتراضی در مقابل نهادهای مسئول میشوند و با ارعاب و تهدید و ایجاد فضای امنیتی و عدم رسیدگی به خواستهای کارگران، هر گونه روزنه ای را برای حق خواهی آنان می بندند.
آنچیزی که تجمع بیش از ده هزار نفری بازنشستگان در مقابل مجلس و اعتصاب و عصیان کارگران شرکت نیشکر هفت تپه در هفته گذشته به نمایش گذاشت بیانگر تمام شدن آخرین ذره های تحمل طبقه کارگر و عموم توده های زحمتکش مردم ایران در برابر شرایط مصیبت بار موجود است که بی تردید، در صورت تداوم سیاست سرکوب و عدم پایان دادن به شرایط مشقت بار کنونی، با سرعتی خیره کننده به سوی تلاطمات شدید و تعیین کننده اجتماعی رهنمون خواهد شد.
گروه ادمین کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران – 25 آذر ماه 96
#سخن_هفته
@ettehad
Telegram
attach 📎