Imam #Ibnul_Kajjim (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:

“All-llahu (i Lartësuar dhe i Pastër nga çdo e metë) kur ia dëshiron robit hairin, i jep të pijë ilaç prej sprovash dhe rrethanash testuese, aq sa i përshtatet gjendjes së tij, me të cilin ia nxjerr sëmundjet shkatërruese. Dhe kur ta dëlirë dhe ta pastrojë, e bën të denjë për shkallën më fisnike të dynjasë - e cila është nënshtrimi ndaj Tij me adhurim - dhe shpërblimin më të lartë të Ahiretit - i cili është shikimi i Tij dhe afërsia me Të.”
_________
Zâdul-Me’âd, 4/179.
t.me/essunneh

#Dyzet_Hadithet_e_Neveviut"

Hadithi i dytë
https://youtu.be/4TLr7R8vXG0

Umeri (radijAll-llahu anhu), gjithashtu, ka thënë:

“Përderisa ishim te i Dërguari (ﷺ) një ditë, na u paraqit një njeri me rroba shumë të bardha, me flokë shumë të zinj. Nuk shihej tek ai asnjë shenjë e udhëtarit dhe nuk e njihte asnjë prej nesh.

(Eci) deri sa u ul te Profeti (ﷺ). I drejtoi gjunjët pranë gjunjëve të tij, i vendosi duart mbi kofshët e tij dhe tha: “O Muhammed, më trego për Islamin!”

Profeti (ﷺ) tha:

“Islami është: të dëshmosh se s’ka të adhuruar të drejtë veç All-llahut dhe se Muhamedi është i dërguari i All-llahut, ta kryesh namazin, ta japësh zekatin, ta agjërosh Ramazanin dhe, nëse ke mundësi, ta bësh haxhin në Shtëpinë (e Shenjtë).”

Pyetësi tha: “Të vërtetën e the.” – Ndërsa ne u çuditëm: po e pyet dhe po ia vërteton! Pastaj tha: “Tani më trego për Imanin!”

Profeti (ﷺ) tha: “Imani është: të besosh në All-llahun, në engjëjt e Tij, në Librat e Tij, në të dërguarit e Tij, në Ditën e Fundit dhe të besosh në Kaderin (paracaktimin) e së mirës dhe së keqes.”

Pyetësi tha: “Të vërtetën e the!” Pastaj tha: “Po më trego për Ihsanin!”

Profeti (ﷺ) tha: “Ihsani është ta adhurosh All-llahun sikur je duke e parë. Nëse ti nuk je duke e parë, (dije se) Ai të sheh ty. ”

Pyetësi tha: “Tani më trego për Orën (e Fundit)!”

Profeti (ﷺ) tha: “I pyeturi për Orën nuk di më shumë se pyetësi!”

Ai tha: “Atëherë më trego për shenjat e saj!”

Profeti tha: “Kur robëresha ta lindë të zonjën e vet e kur t’i shohësh këta të zbathur, të paveshur, të varfër e barinj dhensh duke u shtyrë për ndërtesa më të larta.”

Pastaj u largua. Pasi kaloi një kohë, Profeti (ﷺ) më tha: “O Umer, a e di se kush ishte ky pyetësi?”

I thashë: “All-llahu dhe i dërguari i Tij e dinë më së miri!”

Profeti (ﷺ) tha: “Ky ishte Xhibrili! Erdhi t’jua mësojë fenë tuaj.”
____________________
Përcjellë nga Muslimi
t.me/essunneh
Përktheu: Blerand Grubi

“Ehlus-Sunneh wel-Xhema’a: ata janë selefët (brezat e parë) e këtij Umeti, imamët e tij dhe çdo person që i ndjek ata me punë të drejta.”

#Ibën_Tejmije - “Mexhmû’ el-Fetâwa, 24/341”
__________________
Shkëputur nga libri “Akidja e Ehlu Sunetit”
Përkthimi: Blerand Grubi

Libri i ri i botuar:
"Akidja e Ehlus Sunetit dhe Xhematit"

Autor: Kolosi i dijes, Muhammed ibën Salih #Ibën_Uthejmin, All-llahu e mëshiroftë!

Përkthimi: Blerand Grubi
Botimi: prill, 2023 – Shkup. 48 faqe.
Çmimi: 1€

Kontakt:
https://t.me/blerand
Per Shqipëri:
Dyqani: Bio Herbal Tiranë
+355698920040

Surja El-Bekara, ajetet 30-39
Krijimi i Ademit, alejhis-selam
https://youtu.be/9uBknqmzPdQ

Per ata qe kuptojne anglisht.
Ligjerate e drejtperdrejte e shejh Halid Dhafirit, perkthyer ne anglisht nga shejh Abdul-Ilah Lahmami, Allahu i ruajtte!

📢 LIVE NOW ➡️❗️

📘 PART 6 | Explanation of the Hā'iyyah Poem

🎙️By the Noble Shaykh Dr. Khalid Ad-Dhufairi ⁦ @almadani_k ⁩ حفظه الله

Translated by Shaykh Dr. Abdulillah Lahmami @Abdulilah_UK حفظه الله

📡 Listen Live:
mixlr.com/masjid-at-tawheed

Në njërën nga duatë autentike të Profetit (ﷺ) thuhet:

"وأعوذ بك من أن يتخبطني الشيطان عند الموت"
«...dhe mbështetem te mbrojtja Jote (o All-llah) që të mos më devijojë shejtani (të humbas mendjen ose fenë) në çastet e vdekjes!» [1]

Imami #Ibnul_Kajjim (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:

“«Vepra varet nga përfundimi». Atij që e prish avdesin para selamit, i prishet krejt ajo që e ka vepruar gjatë namazit. Atij që e çel iftarin para perëndimit të diellit, i ikën agjërimi dhe i humb. Edhe ai që vepron keq në fund të jetës, do ta takojë Zotin e vet me atë fytyrë!” [2]
________
[1] Transmeton Ebu Davudi, 1552 dhe En-Nesâi, 282.
[2] El-Fewâid, 63.
t.me/essunneh

Surja El-A'râf, ajetet 11-30
Historia e Ademit, alejhis-selam
https://youtu.be/tCPIlgLOcvw

Sonte, in shaAll-llah

‎ 📖 Historitë e Profetëve
- Historia e Ademit, alejhis-selâm

Pas akshamit, 19:40.

t.me/blerandgrubi

Imam Sufjan ibën Ujejne (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:

“Asnjë bidatçi në Tokë nuk shpëton pa e kapluar një poshtërim, dhe kjo është përmendur në Librin e All-llahut.”

Ata i thanë: “E ku përmendet ajo në Librin e All-llahut?”

Ai u përgjigj: “A nuk e keni dëgjuar Thënien e All-llahut të Lartësuar:

"إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا"

«Vërtet ata që e morën viçin për të adhuruar, do t’i zërë një zemërim nga Zoti i tyre dhe një poshtërim në jetën e dynjasë.» [El-A’râf, 152]

Ata thanë: “O Ebu Muhammed! Kjo është e veçantë për ata që e kanë adhuruar viçin!”

Ai tha: “Kurrsesi! Lexoni çfarë thotë në vazhdim (ajeti):

"وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِين"
«Kështu i ndëshkojmë Ne ata që shpifin.» [El-A’râf, 152]

- pra vlen për çdo shpifës dhe shpikës (bidatçi) deri në Ditën e Kiametit.”
________
Hiljetul-Eulijâ’ 7/280.
t.me/essunneh

Sonte, in shaAll-llah

‎ 📖 Historitë e Profetëve
- Historia e Ademit, alejhis-selâm

Pas akshamit, 19:15.

t.me/blerandgrubi

Shejhul-Islam #Ibën_Tejmije (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:

“Dhe duhet ditur se asnjëri prej imamëve të dijes – prej atyre që janë të pranuar përgjithësisht nga umeti – nuk e kundërshton qëllimisht të Dërguarin e All-llahut (ﷺ) në asnjë çështje të Sunetit të tij, as të imët, as të madhe. Sepse ata janë në unanimitet të padiskutueshëm se pasimi i të Dërguarit (ﷺ) është vaxhib dhe se çdo njeri është i atillë që disa fjalë ia marrim dhe disa ia lëmë (d.m.th.: nuk ka njeri të cilit detyrohemi t’ia pranojmë të gjitha fjalët), përveç të Dërguarit të All-llahut (ﷺ).

Mirëpo, nëse gjejmë te ndonjëri prej tyre ndonjë fjalë, për të cilën është transmetuar hadith i saktë që e thotë të kundërtën, atëherë patjetër ka një arsyetim për të se përse e ka lënë hadithin.
Të gjitha arsyetimet rrumbullakohen në tri kategori:
E para: nuk ka besuar se Profeti (ﷺ) e ka thënë atë hadith;
E dyta: nuk ka besuar se me atë hadith është për qëllim ajo mesele;
E treta: ka besuar se dispozita që e bart ai hadith është e shfuqizuar.
Këto tri kategori degëzohen më pas në një numër sebepesh.”
--------
Raf’ul-Melâm ‘anil-Eimmetil-A’lâm, f. 9.
t.me/essunneh

Imam #Ibnul_Kajjim (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:

"Dhe kështu Zoti i Madhëruar, kur e privon robin e Tij besimtar nga një çështje e dynjasë, e privon vetëm për t’i dhënë diçka më të mirë dhe më të dobishme për të. Kjo nuk vlen për askënd tjetër, veçse për besimtarin. Atë e privon nga risku më i ulët dhe më pak i çmuar dhe nuk ia pëlqen atë atij, që t’ia japë riskun më të lartë dhe më të çmuar.

Por robi, nga padija për atë se çfarë është në dobinë e vet dhe nga padija për bujarinë e Zotit të vet, për urtësinë dhe butësinë e Tij, nuk e kupton ndryshimin midis asaj që ia ka privuar dhe asaj që ia ka rezervuar. Bile është i prirur nga dashuria për të shpejtën (dynjanë) edhe në qoftë e ulët, dhe nga mungesa e dëshirës për të më vonshmen, edhe në qoftë e lartë.

Sikur robi të ishte i drejtë me Zotin e vet – e ku të bëhet i tillë – do ta dinte se mirësia e All-llahut ndaj tij lidhur me gjërat që ia ka penguar, prej dynjasë dhe kënaqësive të saj, është më e madhe se mirësia e All-llahut ndaj tij lidhur me gjërat që ia ka dhuruar. Ai, pra, nuk e ka privuar për tjetër, veçse për t’i dhuruar, nuk e ka sprovuar (me vështirësi), veçse për t’i dhënë mirëqenie, nuk e ka vënë në test, veçse për ta nxjerrë të pastër, nuk e ka bërë të vdesë, veçse për ta ngjallur dhe nuk e ka sjellë në këtë botë, veçse të përgatitet nga aty për të shkuar tek Ai dhe ta ndjekë rrugën që të shpie drejt Tij.

“Ai e ka bërë natën dhe ditën që të vijnë njëra pas tjetrës për ata që duan të marrin mësim ose duan të falënderojnë.” [El-Furkân, 62] “Por të padrejtët nuk pranojnë, ata vetëm mohojnë.” [El-Isrâ’, 99]

All-llahu është Ai prej të Cilit kërkojmë ndihmë!"
________________
t.me/essunneh
El-Fewâid, f. 79.
Përktheu: Blerand Grubi

All-llahu i Lartësuar ka thënë:
وما أصابكم من مصيبة فبما كسبت أيديكم
“Çfarëdo fatkeqësie që ju godet, është si pasojë e asaj që keni bërë vetë.” [Esh-Shûrâ, 30]

أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّى هَذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِكُمْ
“Kur ju goditi fatkeqësia, ndërkohë ju i kishit goditur më parë armiqtë tuaj dyfish, ju thatë: “Prej nga na erdhi neve kjo?!” Thuaj (o Muhamed): “Kjo ndodhi prej jush”. Vërtet, All-llahu është i Fuqishëm për çdo gjë.” [Âl Imrân, 165]
———————
#Ibnul_Kajjim (All-llahu e mëshiroftë) thotë:

“Kur i jepet autoritet mbi robin dikujt që e dëmton atë (me fyerje, fizikisht etj.), i jepet vetëm si pasojë e ndonjë gjynahu (të robit), të cilin e di ose nuk e di robi. Gjynahet që nuk i di robi janë shumëfish më tepër se ato që i di. Gjithashtu, ndër gjynahet që i di dhe i vepron, ato që i harron janë shumëfish më tepër se ato që i mban mend!
Në duanë e njohur thuhet:

"اللهم إني أعوذ بك أن أشرك بك وأنا أعلم وأستغفرك لما لا أعلم"
[All-llahumme innî e’ûdhu biKe en ushrike biKe we ene e’alem, we estegfiruKe limâ lâ e’alem!]

“O All-llah! Unë kërkoj të më mbrosh që të mos Të bëj shirk duke e ditur dhe Të kërkoj falje për atë që nuk e di!” [Sahih el-Edeb el-Mufrad, 266]

Pra, gjynahet për të cilat robi ka nevojë të kërkojë falje e që nuk i di, janë shumë-shumëfish më tepër se ato që i di. Domethënë, nuk fiton autoritet mbi të dikush që e fyen dhe dëmton, përveçse si pasojë e ndonjë gjynahu.

Një njeri e ka takuar një dijetar të selefit (të gjeneratave të para të Islamit) dhe i është drejtuar me gjuhë të vrazhdë dhe me fyerje, kurse dijetari i ka thënë:
- “Ndalo pak, sa të hyj në shtëpi, pastaj kthehem te ti!”
Ka hyrë dhe i ka bërë sexhde All-llahut, është lutur me përulje, ka bërë teube dhe i është kthyer Zotit me pendim. Pastaj ka dalë përpara personit. Ai ka thënë:
- “Çfarë bëre?”
Ky i ka thënë:
- “U pendova tek All-llahu nga gjynahu, për shkakun e të cilit Ai të ka dhënë fuqi mbi mua (të më fyesh).”
_________________
Bedâi’ul-Fewâid, 2/770.
Përktheu: Blerand Grubi
t.me/essunneh

All-llahu i Lartësuar ka thënë:

بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِندَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ

“Përkundrazi, ai që fytyrën e vet ia nënshtron All-llahut, duke vepruar mirë, do ta ketë shpërblimin te Zoti i tij. Këta nuk do të frikësohen e as do të pikëllohen.” [El-Bekara, 112]

“…fytyrën e vet ia nënshtron All-llahut” – ky është Ihlasi (kryerja e adhurimit pastër për Zotin), monoteizmi dhe shpëtimi nga shirku;

“…duke vepruar mirë” – d.m.th. duke e ndjekur shembullin e të Dërguarit (ﷺ), larg bidateve dhe risive në fe.

Nuk është e rëndësishmja që njeriu thjesht të bëjë vepra, po e rëndësishmja është që njeriu të shpëtojë nga shirku dhe të shpëtojë nga bidatet dhe risitë. Përndryshe, veprat do t’i llogariten veç një lodhje e kotë.

Salih #el_Feuzân (All-llahu e ruajttë)
______________
https://essunneh.com/a-me-jane-pranuar-veprat-e-mira

Imam #Ibnul_Kajjim (All-llahu e mëshiroftë) ka thënë:

All-llahu i Lartësuar ka thënë:
وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا
“Ata që luftojnë për hirin Tonë, sigurisht, Ne do t’i udhëzojmë drejt udhëve Tona.” [El-‘Ankebût, 69]

All-llahu i Lartësuar udhëzimin e ka lidhur me luftën. Kjo do të thotë se njerëzit me udhëzimin më të plotë janë ata me luftën më të madhe. Kurse lufta më e detyrueshme është lufta me nefsin, lufta me ëndjet, lufta me shejtanin dhe lufta me dynjanë.

Atë që i lufton këto të katra për hir të All-llahut, All-llahu e udhëzon në rrugët e Kënaqësisë së Tij, të cilat e shpien drejt Xhenetit të Tij. Kurse atij që e lë luftën, i ikën udhëzimi (i pakësohet) varësisht nga lufta së cilës i është shmangur.

El-Xhunejd ka thënë:
“«Ata që luftojnë» ëndjet «për hirin Tonë» me teube, «me të vërtetë, do t’i udhëzojmë drejt udhëve» të ihlasit.”

Njeriu nuk do të mund të luftojë kundër armikut të jashtëm, përveçse pasi t’i luftojë këta armiq nga brenda. Ai që triumfon mbi këta, triumfon edhe mbi armikun, kurse ai që mposhtet nga këta, mposhtet edhe nga armiku.”

El-Fewâid, f. 82.
Përktheu: Blerand Grubi
t.me/essunneh