Forwarded from اِنگار
همان‌طور که فهمِ معنای واقعی واژه، خارج از جمله و متن، دشوار و حتی ناممکن است، فهمِ انسان خارج از بافت و محیط نیز دشوار و با خطا همراه است.
نمی‌توان با روان انسان روبه‌رو شد و فضایی که این روان در آن قرار دارد را نادیده گرفت.
اگر افسردگی را حاصلِ عدمِ تناسبِ تلاش و نتیجه، اضطراب و نگرانی را تلاشی برای پیش‌بینی‌پذیر کردنِ موقعیت‌های مبهم و غیرقابل کنترل در نظر بگیریم، آیا طبیعی نیست که در جامعه‌ای که افراد هرقدر تلاش می‌کنند نتیجه‌ای قابل قبول و متناسب نمی‌گیرند، شرایط بیش از اندازه غیرقابل پیش‌بینی، و کنترل افراد بر امور نیز بیش از حد کم است، افراد بیشتر گرفتار افسردگی، اضطراب و نگرانی شوند؟
در این شرایط آیا درمان‌گر می‌تواند فرد را از فضایی که اطرافش را فراگرفته، جدا کرده و درمان کند؟
دکتر پرستوامیری
پ.ن: تصویر، عکسِ تکه ابری است در آسمانِ تبریز؛ آشنا نیست؟!
@engaarr
@engaarr
نمی‌توان با روان انسان روبه‌رو شد و فضایی که این روان در آن قرار دارد را نادیده گرفت.
اگر افسردگی را حاصلِ عدمِ تناسبِ تلاش و نتیجه، اضطراب و نگرانی را تلاشی برای پیش‌بینی‌پذیر کردنِ موقعیت‌های مبهم و غیرقابل کنترل در نظر بگیریم، آیا طبیعی نیست که در جامعه‌ای که افراد هرقدر تلاش می‌کنند نتیجه‌ای قابل قبول و متناسب نمی‌گیرند، شرایط بیش از اندازه غیرقابل پیش‌بینی، و کنترل افراد بر امور نیز بیش از حد کم است، افراد بیشتر گرفتار افسردگی، اضطراب و نگرانی شوند؟
در این شرایط آیا درمان‌گر می‌تواند فرد را از فضایی که اطرافش را فراگرفته، جدا کرده و درمان کند؟
دکتر پرستوامیری
پ.ن: تصویر، عکسِ تکه ابری است در آسمانِ تبریز؛ آشنا نیست؟!
@engaarr
@engaarr
https://instagram.com/stories/dr.parastoo.amiri/3025737714390071937?igshid=MDJmNzVkMjY=
معیار کمال‌گراها برای ارزیابی هر چیزی
"فایده" و "آورده" داشتن آن است.
برای همین، کمال‌گراها از تفریح لذت نمی‌برند؛ زیرا فکر می‌کنند تفریح کردن، کاری بی‌فایده و اتلاف وقت است.
کمالگرایی اغلب با اضطراب، افسردگی و عدم لذت همراه است.
دکتر پرستوامیری
@engaarr
@engaarr
معیار کمال‌گراها برای ارزیابی هر چیزی
"فایده" و "آورده" داشتن آن است.
برای همین، کمال‌گراها از تفریح لذت نمی‌برند؛ زیرا فکر می‌کنند تفریح کردن، کاری بی‌فایده و اتلاف وقت است.
کمالگرایی اغلب با اضطراب، افسردگی و عدم لذت همراه است.
دکتر پرستوامیری
@engaarr
@engaarr
برای این‌که بدونید آیا شرکت در کارگاه مداخله در اضطراب و نگرانی برای شما مناسب است یا نه، یک‌سری پرسشنامه رایگان در مورد اضطراب، نگرانی، کمالگرایی، بلاتکلیفی، و وسواس براتون پست می‌کنم.
اگر در هرکدوم از این پرسشنامه‌ها نمره بالایی کسب کردید، شرکت در این کارگاه رو بهتون توصیه می‌کنم.
برای اطلاعات بیشتر:
پیامک یا واتساپ:
۰۹۳۶۵۷۰۵۱۷۱
تماس:
۰۴۱۳۳۳۳۴۱۲۱
۲۰ و ۲۷ بهمن
ساعت ۱۰ الی ۱۳
به‌صورت حضوری، آنلاین و آفلاین ضبط شده.
هزینه دوره
۶۰۰/۰۰۰ تومان
به شماره کارت
5859837008236438
بنام دیبا سبز سلامت
اگر در هرکدوم از این پرسشنامه‌ها نمره بالایی کسب کردید، شرکت در این کارگاه رو بهتون توصیه می‌کنم.
برای اطلاعات بیشتر:
پیامک یا واتساپ:
۰۹۳۶۵۷۰۵۱۷۱
تماس:
۰۴۱۳۳۳۳۴۱۲۱
۲۰ و ۲۷ بهمن
ساعت ۱۰ الی ۱۳
به‌صورت حضوری، آنلاین و آفلاین ضبط شده.
هزینه دوره
۶۰۰/۰۰۰ تومان
به شماره کارت
5859837008236438
بنام دیبا سبز سلامت
Forwarded from اِنگار
از مهم‌ترین مسائل در رابطه‌ی عاشقانه، حرکتِ آزادانه نسبت به معشوق (موضوع عشق) است.
حرکتِ آزادانه یعنی رابطه، زنجیرِ پای عاشق نباشد؛ عاشق بتواند با خاطری آسوده از معشوق فاصله بگیرد، به جهان خارج از رابطه بپردازد و بعد دوباره نزدیک شود. انگار رشته‌ای نامرئی عاشق را به معشوق متصل نگه داشته و در عین حال در فضایی امن به او امکان حرکت می‌دهد.
اما در روابط آشفته و ناایمن، عاشق در حرکاتش آزاد نیست؛ از سرِ اضطراب و ناامنی یا به معشوق می‌چسبد یا به‌طور کلی از او منفصل می‌شود. یا زنجیری به پا دارد که اجازه حرکت به او نمی‌دهد و از جهان غافل می‌شود، یا کلا هر رشته‌ای را می‌گسلد. گویی نه طاقتِ دوری دارد، نه تابِ نزدیکی.
دکتر پرستوامیری
@engaarr
@engaarr
@engaarr
حرکتِ آزادانه یعنی رابطه، زنجیرِ پای عاشق نباشد؛ عاشق بتواند با خاطری آسوده از معشوق فاصله بگیرد، به جهان خارج از رابطه بپردازد و بعد دوباره نزدیک شود. انگار رشته‌ای نامرئی عاشق را به معشوق متصل نگه داشته و در عین حال در فضایی امن به او امکان حرکت می‌دهد.
اما در روابط آشفته و ناایمن، عاشق در حرکاتش آزاد نیست؛ از سرِ اضطراب و ناامنی یا به معشوق می‌چسبد یا به‌طور کلی از او منفصل می‌شود. یا زنجیری به پا دارد که اجازه حرکت به او نمی‌دهد و از جهان غافل می‌شود، یا کلا هر رشته‌ای را می‌گسلد. گویی نه طاقتِ دوری دارد، نه تابِ نزدیکی.
دکتر پرستوامیری
@engaarr
@engaarr
@engaarr
اِنگار
برای این‌که بدونید آیا شرکت در کارگاه مداخله در اضطراب و نگرانی برای شما مناسب است یا نه، یک‌سری پرسشنامه رایگان در مورد اضطراب، نگرانی، کمالگرایی، بلاتکلیفی، و وسواس براتون پست می‌کنم. اگر در هرکدوم از این پرسشنامه‌ها نمره بالایی کسب کردید، شرکت در این…
.
اگر در مورد کارگاه اضطراب و نگرانی سوالی دارید، به صورت ناشناس، اینجا
👇👇👇
https://telegram.me/BiChatBot?start=sc-223767-ztXlGpu
از من بپرسید.
✅ حتما جواب خواهم داد.✅
اگر در مورد کارگاه اضطراب و نگرانی سوالی دارید، به صورت ناشناس، اینجا
👇👇👇
https://telegram.me/BiChatBot?start=sc-223767-ztXlGpu
از من بپرسید.
✅ حتما جواب خواهم داد.✅
Telegram
اِنگار
📢📢📢
کلینیک تخصصی دیبا برگزار می‌کند (حضوری و آنلاین):
کارگاه مداخله در نگرانی و اضطراب
دکتر پرستو امیری
متخصص روانشناسی بالینی/سلامت
۶ ساعت (۲ جلسه‌ی ۳ ساعته)
پنج‌شنبه‌ها
برای اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام با شماره‌ی زیر (بخش نورولوژی، روانپزشکی و روانشناسی)…
کلینیک تخصصی دیبا برگزار می‌کند (حضوری و آنلاین):
کارگاه مداخله در نگرانی و اضطراب
دکتر پرستو امیری
متخصص روانشناسی بالینی/سلامت
۶ ساعت (۲ جلسه‌ی ۳ ساعته)
پنج‌شنبه‌ها
برای اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام با شماره‌ی زیر (بخش نورولوژی، روانپزشکی و روانشناسی)…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
@engaarr
(ویدیو رو تا آخر ببینید.)
https://www.instagram.com/reel/CoAxagguzFI/?igshid=MDJmNzVkMjY=
پسته، وقتی حدودا دو ماهش بود آسیب نخاعی دید و فلج شد.
از فرداش بدون هیچ نق و غری شروع کرد با شرایط جدیدش کنار اومدن.
با پاهای جلوش حرکت می‌کرد.
کم کم به قدری پاهای جلوش قوی شد که با پنجه‌های جلوییش از وسایل بالا می‌کشید و با سرعت زیاد می‌دوید.
بازی‌های نشسته انجام می‌داد.
با خواهرش فندق می‌جنگید و بازی می‌کرد.
یاد گرفت که برای دریافت مراقبت، بیشتر با ما ارتباط برقرار کنه و مهربون‌تر شد.
روحیه‌ی شوخ‌طبع و جنگنده‌اش باعث شد هیچ محدودیتی برای خودش قائل نشه.
من خیلی چیزها از پسته یاد گرفتم.
یه روز به دامپزشکش گفتم، احتمالا اگر یه آدم همچین مشکلی براش پیش میومد تا مدت‌ها فقط به این فکر می‌کرد که "چرا من؟!"
ولی برای پسته، "چرا" معنا نداره، اون فقط دنبال اینه که "چطور" به زندگی ادامه بده و ازش لذت ببره.
در اینستاگرام:
https://www.instagram.com/reel/CoAxagguzFI/?igshid=MDJmNzVkMjY=
(ویدیو رو تا آخر ببینید.)
https://www.instagram.com/reel/CoAxagguzFI/?igshid=MDJmNzVkMjY=
پسته، وقتی حدودا دو ماهش بود آسیب نخاعی دید و فلج شد.
از فرداش بدون هیچ نق و غری شروع کرد با شرایط جدیدش کنار اومدن.
با پاهای جلوش حرکت می‌کرد.
کم کم به قدری پاهای جلوش قوی شد که با پنجه‌های جلوییش از وسایل بالا می‌کشید و با سرعت زیاد می‌دوید.
بازی‌های نشسته انجام می‌داد.
با خواهرش فندق می‌جنگید و بازی می‌کرد.
یاد گرفت که برای دریافت مراقبت، بیشتر با ما ارتباط برقرار کنه و مهربون‌تر شد.
روحیه‌ی شوخ‌طبع و جنگنده‌اش باعث شد هیچ محدودیتی برای خودش قائل نشه.
من خیلی چیزها از پسته یاد گرفتم.
یه روز به دامپزشکش گفتم، احتمالا اگر یه آدم همچین مشکلی براش پیش میومد تا مدت‌ها فقط به این فکر می‌کرد که "چرا من؟!"
ولی برای پسته، "چرا" معنا نداره، اون فقط دنبال اینه که "چطور" به زندگی ادامه بده و ازش لذت ببره.
در اینستاگرام:
https://www.instagram.com/reel/CoAxagguzFI/?igshid=MDJmNzVkMjY=
Forwarded from دورها | علوم انسانی
@dourha_ensani
چرا نمی‌توانیم تصمیم بگیریم؟
(چهار ویژگیِ تصمیم‌نگیرها!)
دکتر پرستو امیری
منبع: روزنامه خراسان
اغلب ما با اهمال‌کاری آشنا هستیم اما بیشتر آن را در مورد انجام کارها و فعالیت‌ها شنیده‌ایم.
معمولا افراد نگران، کمال‌گراها و وسواسی‌ها کارهای‌شان را به تعویق می‌اندازند. حتی آدم های معمولی هم از اهمال‌کاری شکایت دارند.
اما جالب است که بدانید اهمال‌کاری فقط در مورد انجام کارها نیست، بلکه افراد زیادی در “تصمیم گیری و انتخاب” اهمال‌کاری می کنند.
اما چه کسانی و چرا در تصمیم‌گیری اهمال کاری می‌کنند؟
این مساله دلایلی گوناگونی دارد، در این یادداشت کوتاه به چند علت شایع می‌پردازیم.
متن کامل یادداشت را در لینک زیر بخوانید؛ در سایت دورها:
http://dourha.ir/?p=528
چرا نمی‌توانیم تصمیم بگیریم؟
(چهار ویژگیِ تصمیم‌نگیرها!)
دکتر پرستو امیری
منبع: روزنامه خراسان
اغلب ما با اهمال‌کاری آشنا هستیم اما بیشتر آن را در مورد انجام کارها و فعالیت‌ها شنیده‌ایم.
معمولا افراد نگران، کمال‌گراها و وسواسی‌ها کارهای‌شان را به تعویق می‌اندازند. حتی آدم های معمولی هم از اهمال‌کاری شکایت دارند.
اما جالب است که بدانید اهمال‌کاری فقط در مورد انجام کارها نیست، بلکه افراد زیادی در “تصمیم گیری و انتخاب” اهمال‌کاری می کنند.
اما چه کسانی و چرا در تصمیم‌گیری اهمال کاری می‌کنند؟
این مساله دلایلی گوناگونی دارد، در این یادداشت کوتاه به چند علت شایع می‌پردازیم.
متن کامل یادداشت را در لینک زیر بخوانید؛ در سایت دورها:
http://dourha.ir/?p=528
بار دیگر، ما روانشناس‌ها این سوال مهم را از خودمان بپرسیم:
آیا هر رفتار خودتخریب‌گرانه‌ای، ناسالم و نابهنجار است؟!
آن‌کس که بر تن خود خشونت و رنج تحمیل می‌کند، تا از رنج دیگری بکاهد، تسلیم ناامیدی‌ست و به پیشواز مرگ رفته است یا با تمام تن رنج‌دیده‌اش زنده است و زندگی را راهبری می‌کند؟
این روزها، تنها سخن می‌گویند؛
موها؛
چشم‌ها؛
دست‌ها؛
پاها؛
تنها ...
پرستوامیری
@engaarr
@engaarr
آیا هر رفتار خودتخریب‌گرانه‌ای، ناسالم و نابهنجار است؟!
آن‌کس که بر تن خود خشونت و رنج تحمیل می‌کند، تا از رنج دیگری بکاهد، تسلیم ناامیدی‌ست و به پیشواز مرگ رفته است یا با تمام تن رنج‌دیده‌اش زنده است و زندگی را راهبری می‌کند؟
این روزها، تنها سخن می‌گویند؛
موها؛
چشم‌ها؛
دست‌ها؛
پاها؛
تنها ...
پرستوامیری
@engaarr
@engaarr
Forwarded from اِنگار
تردید، همیشه هم نشانه‌ای از اشتباه بودن مسیر یا انتخاب نیست. در واقع در اغلب انتخاب‌ها و مسیرها، تردید حضور دارد. (نکند آن انتخاب دیگر بهتر بود!)
اما اعتنای بیش از اندازه و تکیه بر تردید، به عنوان یک اطلاعات مهم در تصمیم‌گیری‌ها، ممکن است ما را به دردسر بیندازد و موجب شود نتوانیم یک مسیر را متعهدانه به‌پیش رویم، و مدام مسیرمان را تغییر دهیم.
بنابراین، بهتر است با حضورِ تردید، به عنوان بخشی از انتخاب‌ها و مسیر زندگی کنار بیاییم، بی‌آنکه بخواهیم هرلحظه به آن اعتنا کنیم.
دکتر پرستوامیری
@engaarr
@engaarr
@engaarr
اما اعتنای بیش از اندازه و تکیه بر تردید، به عنوان یک اطلاعات مهم در تصمیم‌گیری‌ها، ممکن است ما را به دردسر بیندازد و موجب شود نتوانیم یک مسیر را متعهدانه به‌پیش رویم، و مدام مسیرمان را تغییر دهیم.
بنابراین، بهتر است با حضورِ تردید، به عنوان بخشی از انتخاب‌ها و مسیر زندگی کنار بیاییم، بی‌آنکه بخواهیم هرلحظه به آن اعتنا کنیم.
دکتر پرستوامیری
@engaarr
@engaarr
@engaarr
اِنگار
اولین و بزرگ‌ترین فریب را از مادرم خوردم. زمانی که نوزاد بودم، تا گرسنه شدم مرا تغذیه کرد، تا گریه کردم مرا به آغوش گرفت، تا دردی داشتم تسکین من شد، هربار خندیدم به روی من لبخند زد و مرا بوسید و باعث شد من گمان کنم جهان هم همین‌گونه با من رفتار خواهد کرد.…
.
اما جهان،
راه و رسم مادرانه نداشت ...
اما جهان،
راه و رسم مادرانه نداشت ...
@engaarr
سالی که گذشت برای #مردم_ایران آنقدر تلخ و عجیب بود که انگار یک نفر درِ #جعبه_پاندورا را باز کرده و همه مصیبت ها را رها کرده بود. فقر، دزدی، دروغ و جنایت، رنج و بیماری و ... .
نمیدانم هنوز امیدی هست یا نه؟ پیش ترها می دانستم-یا شاید فکر می کردم که می دانم!-، حالا اما نمی دانم #امید ، این آخرین به جا مانده در جعبه، آن طور که #نیچه گفت مصیبتِ آخرین است و باقی مانده است تا ما به آزار خویش ادامه دهیم و عذاب را طولانی تر کنیم؟! یا آن طور که #الکساندر_دوما می گوید، تمام خِرَد ما در دو کلمه ی #صبر و #امید خلاصه می شود؟!
نمی دانم باید صبور بود و امیدوار یا یک جایی ایستاد و به خود گفت دیگر امیدی نیست؟!
هرچه هست، امید یا ناامیدی، شجاعت مبارزه یا درماندگی، من دلم می تپد برای این سرزمین. دلم می تپد برای رسیدن روزهای خوب.
پ.ن: در افسانه ها، پاندورا، اولین زن، از سر کنجکاوی در جعبه ای که خدایان باز کردن آن را ممنوع کرده بودند را باز کرد و تمام مصیبت ها و بلاها از جعبه خارج شدند و در زمین پخش شدند. تنها یک چیز کوچک ته جعبه باقی ماند؛ امید.
این مطلب را چهارسال پیش نوشته و هرگز چنین روزهایی را متصور نبودم.
دکتر پرستو امیری
https://www.instagram.com/p/BvI_I_0A5xa/?igshid=MDJmNzVkMjY=
سالی که گذشت برای #مردم_ایران آنقدر تلخ و عجیب بود که انگار یک نفر درِ #جعبه_پاندورا را باز کرده و همه مصیبت ها را رها کرده بود. فقر، دزدی، دروغ و جنایت، رنج و بیماری و ... .
نمیدانم هنوز امیدی هست یا نه؟ پیش ترها می دانستم-یا شاید فکر می کردم که می دانم!-، حالا اما نمی دانم #امید ، این آخرین به جا مانده در جعبه، آن طور که #نیچه گفت مصیبتِ آخرین است و باقی مانده است تا ما به آزار خویش ادامه دهیم و عذاب را طولانی تر کنیم؟! یا آن طور که #الکساندر_دوما می گوید، تمام خِرَد ما در دو کلمه ی #صبر و #امید خلاصه می شود؟!
نمی دانم باید صبور بود و امیدوار یا یک جایی ایستاد و به خود گفت دیگر امیدی نیست؟!
هرچه هست، امید یا ناامیدی، شجاعت مبارزه یا درماندگی، من دلم می تپد برای این سرزمین. دلم می تپد برای رسیدن روزهای خوب.
پ.ن: در افسانه ها، پاندورا، اولین زن، از سر کنجکاوی در جعبه ای که خدایان باز کردن آن را ممنوع کرده بودند را باز کرد و تمام مصیبت ها و بلاها از جعبه خارج شدند و در زمین پخش شدند. تنها یک چیز کوچک ته جعبه باقی ماند؛ امید.
این مطلب را چهارسال پیش نوشته و هرگز چنین روزهایی را متصور نبودم.
دکتر پرستو امیری
https://www.instagram.com/p/BvI_I_0A5xa/?igshid=MDJmNzVkMjY=
Instagram
Clinical Health Psychologist
. سالی که گذشت برای #مردم_ایران آنقدر تلخ و عجیب بود که انگار یک نفر درِ #جعبه_پاندورا را باز کرده و همه مصیبت ها را رها کرده بود. فقر، دزدی، دروغ و جنایت، رنج و بیماری و ... . نمیدانم هنوز امیدی هست یا نه؟ پیش ترها می دانستم-یا شاید فکر می کردم که می دانم!…
اِنگار
گاهی هم آدم‌ها حتی بعد از این‌که معشوق ترک‌شان کرده‌است، غم و دلتنگی را در کنار خود نگه می‌دارند تا جای خالی معشوق را برای‌شان پر کند. انگار تا زمانی که به معشوق فکر می‌کنند و غمش را در خود نگه داشته‌اند، هنوز از دستش نداده‌اند؛ با این‌کار نوعی تسکینِ خودآزارانه…
.
گویی تا غم عشق را همراه داریم، معشوقِ از دست رفته، هنوز در جهان ما حضور دارد!
گویی تا غم عشق را همراه داریم، معشوقِ از دست رفته، هنوز در جهان ما حضور دارد!