🔹


🤔 اشاره‌ای دیگر برای طالبین معرفت:


♦️ 『 دائـــم』 از نامهای خداست ("يَا دَائِم‏" / جوشن کبیر - 📚البلد الأمين، ص۴۰۴).

✿ اسماء خداوند #توقیفی است و قبلاً شرحش گذشته است.

(✅ برای شرح #اسماء_توقیفی رجوع شود به 👈 https://t.me/ehsannil3/186)

چون ذاتِ خداوند نفسِ دوام است و 『 دائِم』 است، اسمِ او 『 دائِــم』 است و اسمِ دائم، متوقّف بر دیمومیّت ذاتی خداوند است و اینطور نیست که از بیرون او اسمی به نام 『 دائِــم』 برای حقّ تعالی وضع شده باشد.
امّا دیمومیّت حقّ و دوام عَلَی الاطلاق داشتن و بقایِ خود بر خود او، به اتصال بر حقیقتش یعنی حضرت نفس الله تعالی، محمّد و آل محمّد علیهم صلوات الله و سلامه تعالی است.

این اتصال دائمی، اتصال دو شیء بهم نیست، بلکه حضور اطلاق علی الاطلاق خود بر خود است و با فعل مضارع "یُصَلّون" که دوام و استمرار را می‌رساند در آیۀ صلوات، ذکر آن می‌شود :

🔆"إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ «يُــصَـــلُّـــونَ» عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْليماً "🔆
(سورۀ احزاب آیۀ ۵۶)

🍃 بیان شد آنچه باید…
☝️إن شاء الله واقف باشیم که چه رزقی مرحمت شد!

✿این است که 🌸『مِنَ اللَّهِ دَائِمُ الصَّلَوَات』🌸 (📚بحار الانوار ج‏۹۹، ص۱۵۷) که "مِن"، "مِن" بیانیه است یعنی "الله"، "دائم الصلوات" است . یعنی خودیّت الله و دوامِ او را می‌خواهی ببینی، به مصلّیٰ علیه (مفنا فیهِ ) "الله" عزوّجل، یعنی محمّد و آل محمّد (صلّی الله علیه و آله) نظر کن.

❀ تمام دوام و بقای الهی از حاضر بودنِ الله نزد خودش است و خودیّت الله تعالی، حضرات 《نفس الله تعالی》 هستند ( زیارت مولی امیرالمومنین علی علیه السلام / 📚بحار الأنوار ج‏۹۷،ص۳۳۱).
✽ که فرمود 🔻『 هــو نفسه و نفسه هــو』🔺 خدا، نفسش است و نفسش خودش است (📚الكافي، ج‏۱، ص۱۱۳).

💠 این دائم بودن و دوام عَلَی الاطلاق حقّ تعالی است.
👈 تمام بقای حقّ، در دائم الصلوات بودن او هویداست.

☀️ او باقیست و نام او "الباقی" است ("هو الباقی") که "باقی" اسم فاعل برای بقاست که حالِ "هو" چنین است.
♦️ بقاءِ حقّ، از مصدر و خودیّت خودِ اوست، که اصل البقاء، 『 أَصْلُ كُلِّ خَيْر』 (" نَحْنُ أَصْلُ كُلِّ خَيْر" /📚الكافي ط - الإسلامية، ج‏۸، ص۲۴۲) ، یعنی حضرت "بقیة الله" روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه هستند.

این است که حضرت مولی امیرالمومنین علی علیه السلام در حدیث طارق بن شهاب شرح حال امام و حال خود می‌فرمایند و سرّ هویدا می‌نمایند که امام 《مَبْدَأُ الْوُجُودِ وَ غَايَتُهُ》 است (📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۲۵، ص۱۷۴).
حقّ تعالی که ابتدا و انتهایش خودش است، آن امام است.

✿این است که خداوند که 『 دائم الصلوات』 است، 『 دائم الصلوٰة』 است که در حدیث معراج آمده است که جبرئیل به حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله عرض کرد 🔻"إنّ ربّك يصلّى"🔺 همانا خدایِ «تـــو» در حال نماز است.

⚠️ ان شا الله مجالس، بالامانة بماند و این مطالب چون پیش نیاز می‌طلبد، جایی مطرح نشود که باعث زحمت یا انکار دیگران گردد.

ادامه می‌دهیم…


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹

.

🔂༺•اا۞• لطیفۀ صلوات شعبانیه؛
سِـــرّی در سِــــیــر! •۞اا•༻

➖➖➖➖➖➖➖
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده ➖
↗️ https://t.me/ehsannil2/90
┅─┅─═✾🌀✾═─┅─┅

🔔 صلوات شعبانیه، سیر دهندۀ سالکان است!

آنچه از رموز و دقائق و لطائف این صلوات در بیان روزی شده، نیازمند مقدمه‌ای است و بیشتر و پیشتر، نیازمندِ «حالِ استماعِ» خوانندگان عزیز.

🍃 از این رو؛ به قدر طلب، و به میزان استقبال عزیزان، لطیفه‌ای از این صلوات را با بیانِ مقدمه‌ای (که آن هم از لطائف است) خواهیم خواند:


🔰 #شفاعت ، از مادّۀ «شفع» بوده که «#شفع» به معنایِ جُفت می‌باشد.
دقت شود که «جفت»، دو تا نیست، بلکه در «جفت بودن»، یگانه است و فریادِ توحید سر میدهد.

✖️اغلب چنین تصوّر می‌کنند که؛ شفیع (شفاعت کننده) کسی است که بندۀ خدا (مشفوعٌ) را به خدا متصل می‌کند.
♨️ این در فرض تثلیث است! یعنی خداوند و شفیع و مشفوع (شفاعت شده) سه چیز یا سه نفر تصوّر شده‌اند و تا آخر هم به این تثلیث و شرک باقی ماندند!

✖️اینطور معنا کردن و فهمیدن و اعتقاد داشتن به شفاعت، شرک است و با نفسِ شفاعت که توحید و یگانگی است مغایرت دارد.

🔅ما در عالم نور و با معیارات آن، باید عارف به معارف شویم نه با معیارات عالم حدود و ابعاد که ظلمت است و دوری.
#المعرفة_بالنورانیة ، اصل الأصول معارف حقیقیه است.


⭕️ «شفیع»، بر وزنِ فَعیل، صفتِ مشبهه می‌باشد.

صفت مشبهه، شدّت و مبالغه دارد و از این رو؛ هم به معنایِ اسم فاعل است و هم به معنایِ اسم مفعول.
و چون در عالم نور نظر شود؛ «شفیع»، طرفین خود را به #عین_شخصی فراگرفته است.

✳️ یعنی «شفیع» در نقطۀ شفاعت؛
✽ هم شافع (شفاعت کننده) است و هم مشفوع (شفاعت شده).

💠 حضرات آل الله علیهم السلام «شفیع» هستند و اصلاً بقولِ مطلق، شفیع، فقط و فقط حضرات آل الله علیهم السلام می‌باشند و «شفیع» بودنِ حقّ تعالی، شفیع بودنِ خودیّت او، یعنی حضرات نفس الله (علیهم السلام) است.
و اینکه مؤمنین، شفاعتِ دیگران را می‌کنند؛ در نقطۀ «شفیع بودن»، ظاهر کنندۀ مقامِ شفاعتِ آل الله (علیهم السلام) هستند و نه اینکه شفیعانی باشند در کنار حضرات ائمۀ اطهار (؏).

🔰 که حضرت پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله به قول مطلق می‌فرمایند:

🔷『 أَنَا صَاحِبُ الشَّفَاعَة』🔷
من صاحب شفاعت هستم.

(📚بحار الأنوار ج۱۶، ص۳۶۴)


🌐 عالَم، به شفاعتِ حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله خلق شده است و کینونَت و بودِ اشیاء، به شفاعتِ حضرت (ص) است (دقت کنیم❗️).

❌ نه اینکه اشیاء، اوّلاً چیزی بوده، و بعد از اینکه چیزی هستند، شفاعت را پذیرا می‌باشند.
اینطور نیست!

✾ شفاعت، سه مرتبۀ کلّی ذات و صفت و فعل را فراگرفته است و #توحید_ذاتی و #توحید_صفاتی و #توحید_افعالی را رقم زده است.

مرتبۀ مخفی و جلالِ شفاعت، #شفاعت_در_ذات است که غالباً کمتر به آن عنایت می‌شود!
👈 شفاعت در تکوین، شفاعت در ذات اشیاء است.

🔲 شفاعت ذاتی، در ترسیم عالم است و هر شیئی در نفسِ «شیء» بودنش، با رغبت و یا با کراهت، تسلیم شفاعتِ آل الله علیهم السلام شده است تا کینونَت و خلقت یافته.

قرآن می‌فرماید:

💎 【 وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ كَرْهاً وَ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ】💎
حال آن كه هر كه در آسمان‏ها و زمين است خواه ناخواه فرمانبردار اوست و همه به سوى او بازگردانده مى‏ شوند.
(سورۀ آل عمران علیه السلام آیۀ۸۳)

⤵️ #شفاعت_در_تکوین که راسِم عالم (ترسیم کننده و ایجاد کنندۀ عالم) است، قوسِ نزولِ شفاعت است.
⤴️ شفاعت در تکوین، به #شفاعت_در_تشریع (که قوس صعود عالم است)، تجمیع می‌گردد.

🔄 اینها دو شفاعت نیست. بلکه شفاعت، هرگز با دوئیت نمی‌سازد که اصلاً شفاعت، ظهورِ توحید حقّ تعالی است. شفاعت تکوینی به #عین_شخصی شفاعت تشریعی است و فرقشان، فرق نوری است و نه فرق ظلمتیِ عالم حدود.

(برای مطالعۀ شرح #عینیت رجوع بفرمائید به 👈🏻 https://telegram.me/ehsannil3/299)

⭕️آن کسانی که توحید حقّ را به اختیار خویش بپذیرند (یعنی در تشییع - فراتر از تکوین)، شفاعت را تشریعاً قبول کرده‌اند.

🔃و چون تشریع، جمع کنندۀ تکوین است، قوس نزولِ تکوین را با قوسِ صعودِ تشریع، در وجودِ خویش، تکمیل می‌کنند.


✿ مؤمنین، شفاعتِ در تکوین را پذیرفته و با قبولِ مُفتَرض الطاعه بودنِ حضرات آل الله علیهم السلام (یعنی واجب الاطاعه بودن ایشان) و پذیرش شریعت حضرات (؏)، مَشفوع واقع می‌شوند (شفاعت کرده شده).

⤵️ پس قوس نزولِ شفاعت (که شفاعتِ در تکوین است)، به اختیار مؤمنین، در قوسِ صعود کامل میگردد.⤴️


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹

🔹

❌امّا سایرین، خودشان شفاعت حقّ را نمی‌پذیرند و از حیطۀ #اختیار بیرون رفته و در حقیقت به انسانیّت (که مختار بودن است)، پشت می‌کنند. قرآن در وصفشان می‌فرماید:

● 【 أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ «شُفَعاءَ» قُلْ أَ وَ لَوْ كانُوا لا يَمْلِكُونَ شَيْئاً وَ لا يَعْقِلُونَ
● قُلْ «لِلَّهِ الشَّفاعَةُ جَميعاً» ...】

◉ آيا غير از خدا شفيعانى براى خود گرفته‌اند؟ بگو: آيا هر چند مالك چيزى نباشند و تعقل نكنند؟
◉ بگو: شفاعت، يكسره از آن خداست...

(سورۀ زمر آیات ۴۳ و ۴۴)


🔆 همانطور که هر امری را وقتی مقدّر است و هر ثمری را فصلی، پذیرش شفاعت نیز در وقت و ماه خاصّی، به ظهور می‌آید.➷

⭕️ شعبان، ماه شفاعت است که حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند:

🔻『 إِنَّمَا سُمِّيَ شَعْبَانُ «شَهْرَ الشَّفَاعَةِ»
لِأَنَّ رَسُولَكُمْ يَشْفَعُ لِكُلِّ مَنْ «يُصَلِّي عَلَيْهِ» فِيه‏』🔺

￭ همانا شعبان «ماه شفاعت» نامیده شد
زیرا رسول شما (ص) هرکس را که به او در این ماه، «صلوات» بفرستد، شفاعت می‌نماید.

(📚 وسائل الشيعة، ج‏۱۰، ص۵۱۲)


😀 نکته :
🔻
بیانِ 『 رسولکم』 بجایِ "رسول الله" جایِ تأمّل است!
❖یکی از دقایق این است که "ـکم" بودن یعنی به اشاره آمدنِ شما، به "رسول" است.
⇦ پس آنکه جانِ توست را بپذیر و شفاعتش را قبول کن و به او با «صلوات»، وصل و فانی شو و اینطور، محقَّق به توحید حقّ شده و مستغرق در او باش.
🔺


❀ ماه شعبان، ماه پیامبر اکرم (ص) است که حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) می‌فرمایند «شَعْبَانُ شَهْرِي» (📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۴، ص۹۰).

❀ و فرموده‌اند که شعبان، ماه صلوات است.

☘️ پس #شعبان؛ ماه پیامبر اکرم (ص) و ماه شفاعت و ماه صلوات است.

این سه، یک حقیقت می‌باشد که ؛

⇚♦️#ماه_شعبان؛ ماه پذیرش شفاعتِ شفیعِ مطلق یعنی حضرت «رَحْمَةً لِلْعالَمين» رسول اکرم(ص) و ائمۀ معصومین(ع) است. که نقطه شَفع و جفت شدن، همان صلوات است که صلوات صحیح (و نه ابتر! یعنی با «آلـه»)، ظهورِ پذیرش شفاعت حضرت (ص)، توسّط مؤمن است.


💠 و در تحلیل و مقامِ فرق نوری (و در #عین_شخصی) اینطور بیان می‌شود:

⤵️ حضرت «رَحْمَةً لِلْعالَمين»(ص) ترسیم کننده عالَم هستند (#قوس_نزول)
⤴️ و حضرات ائمه اطهار علیهم السلام، تجمیع کنندۀ عالَم (#قوس_صعود).


☀️ حقّ تعالی از مقام لا اشاره، به خودیّت خویش (یعنی حضرات آل الله علیهم السلام)، حضورِ مطلق عَلی الاطلاق را ظاهر نمود و عالم اشاره را، ترسیم.

✻حضرت باری تعالی، به حضرت "رَحْمَةً لِلْعالَمين" (ص)، عالم اشارات را در «شش روز» خلق نمود.
در هفت آیۀ قرآن این مهمّ بیان شده است. از جمله:

💎【«هُــــوَ» الَّذي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ في‏ «سِتَّـــةِ أَيَّامٍ» ثُمَّ اسْتَوى‏ عَلَى الْعَرْش‏】 💎
او کسی است که آسمان‏ها و زمين را در «شش روز» آفريد سپس بر عرش استيلا يافت‏.

(حدید،۵۴)

✽ شش روزِ ایّام هفته، ظهورِ «سِتَّةِ أَيَّامٍ» خلقت است.

👈🏻✦ و روز جمعه، که 《یوم الجمع》 و هنگامۀ قیامِ قائم آل الله (ع) و حقیقتِ قیامت، و قیامِ حقیقت است؛ مقام جامعیّتِ «جامع الشَتّات»، سلالة النبی، مُثبِت الثابت، اصل الحقّ، بقیة الله، حقّ الحقیق، حضرت موعود، حجة بن الحسن العسکری علیهما افضل صلوات المصلّین، می‌باشد.

👈🏻♦️شش روز خلقت، شش جهتِ اصلی عالم اشارات است و "جمعه"، نقطۀ جمعیۀ این تشتّتات.

🔳 «جمعه»، ظهورِ قیّومیّه مطلقۀ حضرت 《هُــــوَ》 (『«هُــــوَ» الَّذي خَلَقَ』) در قیّومیّت معیه با تمام آن شش جهت و ایّام ستّه است.

(قیومیت مطلقه و معیه 👈 https://telegram.me/ehsannil3/75)

🔲 قیّومیّت معیه، که همان جمعۀ ایّام ششگانه است، نقطۀ جمع کنندۀ خلقت است که آن، «وجه الله» بوده و حضرات آل الله علیهم السلام می‌فرمایند 🔹«نحنُ وَجهُ الله»🔹(📚البرهان، ج ۴، ص۲۹۴).

قرآن می‌فرماید:

🔻【فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ «وَجْهُ اللَّه»‏】🔺
پس به هر سو رو كنيد، همان جا وجه خداست.
(بقره،۱۱۵).

"تُوَلُّوا" نه صِرفاً گشتن و گذار باشد که این جهت و آن جهت شویم. بلکه یعنی هر ذی اشاره‌ای(ذوات، صفات، افعال، آثار) ، خارج از سیطرۀ حقیقی و حضورِ مطلقۀ «وجه الله» نیست.

و

🔻【وَ لِكُلٍّ وِجْهَةٌ «هُوَ» مُوَلِّيها】🔺
و براى همه چیزی وجهه‌‏ای است که حقّ تعالی گردانندۀ آن است.
(بقره،۱۴۸)

پس بلافاصله فرمود:

💎【 ... فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ
أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَميعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ 】💎
پس بسوى خيرات هر جا که بوديد سبقت بگيريد که خدا همه شما را مى‌‏آورد که خدا بر همه چيز قادر است‏.

🔹 که خَیرات، همان وجه الله است. و همۀ شش روز و شش جهت، در پیِ "یوم الجمع" (جمعه) بودنِ وجه الله واله و شیدایند.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹

🔹

💢 🌐 عالَم در شش روز، قوسِ نزولِ راسِمیّت، و قوس صعودِ جامعیّت را طیّ نموده تا با رسول رحمت، معراجِ حقیقت کرده و به فنایِ در ایشان، 『 قابَ قَوْسَيْن‏』 را پیموده، و در مقامِ جامعیّتِ 『 أَوْ أَدْنى』، مَحاقِّ حقّ را به فنایِ در حضرتِ موعود، یعنی بقیة الله الاعظم (روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء) لبّیک گوید.
و هفتمین روزِ هفتۀ حقیقت را نیز به جان تثبیت کند.


🍃امّا آن شش روز و یک روز (جمعه) که یک حقیقتِ بسیطه است، به تحلیلْ اشاره می‌شود، تا یکبار برای همیشه بر پایِ معرفتشان جان دهیم و شاکر این قربان شدن باشیم.


♦️《مَبعَث》، مصدرِ میمی "بعث" است. و "بعث"؛ «برانگیختن» است.
◆ وجودِ حقّ تعالی، نفسِ بعثت است.

[در قیاس و تحلیل عرض میشود]
👈 برانگیختگی در «مطلق»، خودِ وجود است و در مقیّدات، قیام وجود است.

🔅روزِ قیامت را "یوم البعث" خوانند که روز برانگیختگی وجود در تمام مراتب ظهور است که فرمود:

💎【 فَهذا «يَوْمُ الْبَعْثِ» وَ لكِنَّكُمْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ】💎
و اين همان روز رستاخيز است ولى شما نمی ‏دانستيد.

(سورۀ روم آیۀ ۵۶)


🔳 《باعِث》 از اسماء حقّ تعالی است ("يَا بَاعِث‏" / جوشن کبیر ⇦ "باعث"،بقولِ مطلق). و اسماء الحسنی، حضرات آل الله علیهم السلام هستند.
در ادعیه نامِ "باعث" که به معنایِ مَبعوث کننده است را می‌خوانیم. مثلاً:

🔻『 يَا «بَاعِثَ» مَنْ فِي الْقُبُورِ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ لَكَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى‏』🔺

(📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۴، ص۱۶۳)

و حضرتِ حقّ، 🔻『بَاعِثَ الرُّسُل‏』🔺 است (📚كمال الدين، ج‏۱، ص۲۶۵).
و این، یک حقیقت است.

⇦ 🔶 «رحمةً للعالمین» حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله 《باعِث》 خلائق (یعنی مبعوث کننده) از قبورِ نیستی و عدم، به محشرِ هستی و وجودند.

🌸 مبعثِ حضرت (ص)، بعثتِ جانهاست که از ظاهر الظواهرِ تکوین، تا باطن البواطنِ تشریع ممدود و کشیده است.
❂ خلائق، در نفسِ شیء شدنشان (موجود شدن)، با رغبت یا با کراهت، مَبعثِ حضرت (ص) را پذیرفتند که موجود شدند و پا به حیات گذاشته و تکوین یافتند.

❂ و مؤمنین، این تکوین را در تشریع نیز لبّیک گفته و دعوتِ حقّ را پاسخ دادند که فرمود:

💎【 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اسْتَجيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ «لِما يُحْييكُمْ»
وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ
وَ أَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ】💎

اى مؤمنان! نداى خدا و پيامبر را آن‏گاه که شما را به پيامى «حياتبخش» می‌خواند، اجابت كنيد،
و بدانيد كه خدا ميان انسان و دل او حايل می‌گردد
و به حضور او گرد آورده می‌شويد.

(سورۀ انفال آیۀ۲۴)

که:
🔻◉ 『 إِذا دَعاكُمْ «لِما يُحْييكُمْ»』 :
نقطۀ احیاء، همان بعثت است و محلّ ترسیم، و ظهور حضرت "باعِث".

🔻◉ و 『 أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ』 :
نقطۀ جامعیّت «مَرء» ِ ترسیمی، و «قلب» ِ تجمیعی است.
و این مقامِ برزخیت کبری است و مقامِ "حائل" و "حجاب الله الاکبر" است.

🔻◉ و 『 إنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ』 :
نقطۀ حشر، نقطۀ تجمیع است و ظهورِ حضرتِ "حاشِر" (حشر دهنده).
که "حاشر" از نامهای مبارکِ حضرت رسول اکرم (ص) است که می‌فرمایند:

🔸『 سَمَّانِي فِي الْقِيَامَةِ «حَاشِراً» يُحْشَرُ النَّاسُ عَلَى قَدَمَيَّ 』🔸
[خداوند] مرا در قیامت، «حاشِر» نامید که مردم بر جایِ پایِ من محشور می‌شوند.

(📚الخصال، ج‏۲، ص۴۲۶)


که «حاشر» بودن و جمع کنندگی حضرت رسول اکرم (ص)، از نفسِ خویش یعنی ائمۀ اطهار (؏) است که حضرت مولی امیرالمؤمنین (؏) می‌فرمایند:

🔹『 أَنَا «الْحَاشِرُ» إِلَى اللَّهِ.
وَ أَنَا كَلِمَةُ اللَّهِ الَّتِي يَجْمَعُ بِهَا الْمُفْتَرِقَ وَ يُفَرِّقُ بِهَا الْمُجْتَمِعَ』🔹

من حشر دهنده بسوی خدا هستم.
و من کلمۀ خدایم که به آن تمام متفرقات جمع میشود و همۀ مجتمعات، متفرق می‌گردند.

(📚مختصر البصائر، ص۱۳۲)


↙️ این سه، یک حقیقت است و عینِ شخصیِ شخصِ شخیص عالَم وجود، حضرات آل الله علیهم السلام.
که چنانچه در تحلیل بررسی کنیم، می‌تواند اینطور بیان شود ➷:

♦️《باعث》 ؛ ترسیم کنندۀ عالم است و حضرت رسول اکرم (ص) می‌باشند و آن مقامِ نبی است و قوس نزول.
♦️《حاشر》 ؛ تجمیع کنندۀ عالم است و حضرات ائمۀ اطهار (ع) می‌باشند و آن مقامِ امام است و قوس صعود.


❃این سیرِ 《باعث》 و 《حاشر》، شش روز ترسیم و تجمیع است تا به حقیقتِ 《#یوم_الجمع》 که مقام قیّومیّت معیّه‌ ایّام است، و آن مقامِ «أَوْ أَدْنى‏» است، نائل گردد (اشاره به آیۀ ۹ سورۀ نجم).


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹

.

☀️ماه شعبان؛
ظهور طبیبانۀ طوبیٰ!


┅─┅─═✾🌳✾═─┅─┅
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده ➖
↗️ https://t.me/ehsannil2/100
┅─┅─═✾🌿✾═─┅─┅
༆

#لطیفه_شعبانیه

🍃برای بیان دقیقه‌ و حقیقتی از ماه شعبان، بایستی در مورد 『 طُوبیٰ』 مقدمه‌ای بیان گردد که این مقدمه، مستقلاً به عنوان لطیفه‌ای از لطائف الهی مطرح است و به قدری که برای مبحثِ ما نیاز است، بدان اشاره میشود.
پس إن شاء الله به قوّت طلب و رغبت، همراهی بفرمائید…


📖 كلمۀ 『 طُوبیٰ』 از ریشۀ «طیب» است (طیب به معنایِ پاکی).
🌀 『 طُوبیٰ』 بر وزن فُعلىٰ، مؤنث «أطيـَـب» (پاكيزه‏‌تر) و اسم تفضیل است‏ که یاء بخاطر ضمۀ طاء، قلب به واو شده است.


🍃 شخص حقیقی عالم، حضرات آل الله علیهم السلام هستند. و ایشان را از مقامِ خلوَت تا مقامِ جلوَت بایستی به نحو بساطت دید. یعنی به آنچه که در مقامِ جلوَت در مورد خویش فرمودند، از لااشاره تا به اشاره باید نظر کرد.
مثلاً فرموده‌اند🔻〖نَحْنُ‏ الْعَرَبُ‏ وَ شِيعَتُنَا مِنَّا〗🔺(📚معاني الأخبار، ص ۴۰۴) یعنی ما عرب هستیم و شیعیان ما از ما هستند. یعنی شیعه از هر کشوری و با هر زبانی که باشد، در نفسِ شیعه بودنش که حقیقتِ اوست، عرب است و مهمّ نیست که مربوط به کدام خِطّه و مرز و بومی باشد. و چنانچه شیعه نباشد، ولی به حسب ظاهر نسل در نسل از سرزمین اعراب باشد، عجم است که در حدیث است🔻〖شِيعَتُنَا الْعَرَبُ‏ وَ عَدُوُّنَا الْعَجَم〗🔺(📚معاني الأخبار، ص ۴۰۴) .

در آینده إن شاء الله با بیان روایات، این مطلب اثباتاً بیان خواهد شد که :

📖 زبان عربی؛ زبان شخصِ حقیقی عالم، و شخصِ زبانِ عالم است.
(دوّمین مطلب، چشمۀ جدیدی در معرفت است)

⇦ ❃بنابراین کلمات عربی، از اصالتی در باطن خبر میدهد.
به همینقدر اشاره، کفایت می‌کنم تا وارد بر مقدمه شوم:


✴️ در عربی؛ به خوشی و دلچسب بودن چیزی، 『 طُوبیٰ』 می‌گویند.

✾ ربط خوشی و دلچسب بودن، با پاکی در این است که هر چیز خوشی، پاک از ناخوشی‌ها و ناخوشایندی‌هاست.
✾ و خوشی مطلق، پاکی مطلق است.

🌱دقیقتر و در تبیین اینطور عرض می‌شود:

💠 آن چیزی خوشایند شخص است، که با حیات او (چه کلّی و حقیقی، و چه نسبی و تصوّری) متحّد باشد.
مثلاً «نفَس» برای انسان خوشایند ذاتی است که فرمود:

❁ "هر نفسي که فرو مي‌رود مُمِد حياتست و چون برمی‌آيد مفرّح ذات"

(سعدی - ره)

✓ حتّی آنچه که حقیقتاً مضرّ است ولی افرادی به آن گرایش پیدا کرده و [به خیالِ خویش] دل خوش کرده‌اند، در جهتِ حیاتِ «ساختگی و جعلی» ایشان، مُمِد و یاری کننده است.

❣️بطور کلّی :
👈 خوشی، مَدِّ حیات است (چه حیاتِ حقیقی، چه حیاتِ جعلیِ مجازی).


❋🔰 به دو آیۀ زیر توجّه بفرمائید:

💎 【 الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ «طُوبىٰ»‏ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ】💎
كسانى که ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند، پاكيزه‏‌ترين [زندگى‏] و سرانجام نیکو براى آنهاست.

(سورۀ رعد آیۀ ۲۹)

💎 【 مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ «فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً» وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ】💎
هر كس از مرد يا زن کار شايسته کند- در حالى كه مؤمن باشد- قطعاً او را با زندگى پاكيزه‌‏اى حيات حقيقى می‌بخشيم و مسلماً اجرشان را بر پايه بهترين كارى كه می‌کردند می‌دهيم.

(سورۀ نحل آیۀ ۹۷)


⇦ ✳️ با جمع بندی دو آیۀ فوق معلوم می‌شود که #طوبی ، ظهورِ حیاتِ مطلقۀ حقّ تعالی است که آن حیاتِ طیّبه است. که در حدیث می‌فرمایند: ➷

🌳〖 هِيَ شَجَرَةٌ غَرَسَها اللّهُ عزّ و جلّ ،
وَ نَفَخَ فِيها مِن «رُوحِـــهِ»〗

[طُوبیٰ] درختی است که خداوند آن را نشانده است
و از روح خویش (که همان حیات است) در آن دمیده است.

(📚 التوحيد : ص ۲۳۷ حدیث ۲)


💠 هر کسی به کینونَت، یعنی «بودن» و حیاتِ خویش، خوش است.
❖ خوشی، ادامۀ حیات است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹