.

💠 مواسات؛ اقبال به اسوۀ حسنه


🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸
🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/441
┅─┅─═✾🌀✾═─┅─┅


"مُواساة" را در فارسی درست نتوانستند معنا کنند. چرا که متأسفانه در ادنی مرتبه وجودی که مرتبۀ فعل است ( و آن هم، فعل، در تعیّنِ فعل!) نظر شده است. و عموماً به معنایِ "یاری کردن"، "مددکاری"، و یا نهایتاً "غمخواری" بسنده میشود.

🔰" #مواساة " ؛ مصدرِ باب مفاعله از ریشۀ "أسو" است.
"أُسوة" که در فارسی آنرا سرمشق و مقتدا می‌خوانیم؛ از همین مادۀ "أسو" است و تاء آن، تاء وحدت است. و از آنجا این مطلب بیان میشود که تاء آن، تاء وحدت است که «أسوة» اگر در وحدت حقیقی و اطلاق نبود که اسوۀ مطلقه نیست و اگر خوب نظر شود، اصلاً اسوه نیست. چرا که مَشوب به نقص است. و آنچه مشوب به نقص بود؛ چون خود، راه به کمال مطلق ندارد؛ مسامحتاً و [یا نهایتاً] نِسبیّاً، #اسوه نامیده شده است.

"أسوة" ؛ شخصِ حقیقی عالم است. آن است که ذاتش، کامل است و بلکه نفسِ کمال است.
از القاب حضرات آل الله (ع) 『 الْكَامِل』 است (📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏47، ص: 11).

ذاتِ باریتعالی که مستجمع جمیع صفاتِ کمالیه (جلال و جمال) است، از نفسیّت و صمدیّتِ خویش که صفتِ عُلیاءِ اوست، کامل است.
حضرات(ع) نه تنها نفس باریتعالی هستند، بلکه نفسیّتِ اویند یعنی صفتِ علیائی هستند که تمامِ کمالِ ذات، و قوّتِ اویند.
حضرات (ع) 『اصل الحقّ(عزّوجلّ)』 (📚بحار الأنوار، ج‏24، ص: 299) و 『الاصل القدیم』 اند(📚بحار الأنوار ، ج97، ص: 305).

🔳 چون کمالِ مطلق و مطلقِ کمال که نفسِ حضرت صمد(عزّوجلّ) است، به مرحمتِ حضرتشان (ع) شناخته شد؛ خواهیم دانست که "اسوة" نمی‌تواند کسی جز «کمال مطلق» باشد. قرآن می‌فرماید :

💎【لَقَدْ كانَ لَكُمْ في‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ】💎
قطعا سرمشقِ نیکو برای شما در حضرت رسول اکرم(ص) است.

💠 #الأسوة_الحسنه؛ اسوۀ حقیقی است. ⬇️

❖ و اگر در آیۀ فوق به نکره بیان شده (◣"أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ"◥)؛ نشان از تنکیر نیست (تنکیر یعنی نکره انگاشتن. نکره در مقابل معرفه، به معنایِ ناآشناست). بلکه نشان از بیحدّیِ معروف بودنِ اوست که به صورتِ نکره آمده. پس نکره آمدنِ "أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ"؛ در مقابل معرفه نیست بلکه روحِ معرفه و جلالَت آن است.

❖ و اگر در آیۀ فوق با "في" بیان شده (◣"في‏ رَسُولِ اللَّه"◥)؛ نشان از ظرف و مظروف نیست. که اسوه، چیزی یا کسی باشد و حضرت رسول اکرم(ص) شخصی که ظرف اسوه باشند. بلکه توجّه دادن به باطن البواطنِ حضرت رسول الله(ص) است که آن باطن؛ نفسیّت و صفتِ علیاء است. و آن، شخصیّتِ شخصِ حقیقی عالم (حضرت باریتعالی) حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) است.

❖ و اگر "حسنة" برای "اسوة" آمده است (◣"أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ"◥)؛ قیدی برای "اسوة" نیست. که گفته شود "اسوه"ها داریم و اسوه‌ها می‌توانند حسنه یا غیر حسنه باشند، امّا در اینجا با قیدِ "حسنه" آنرا جدایِ از دیگر اسوه ها کرده‌اند.
اینطور نیست! بلکه بیان شد که #أسوة، نفسِ کمال است، یعنی نفسِ حسنه می‌باشد.
🔻و نفسِ کمال؛
◇ اوّلاً کنار و پهلو ندارد که اسوه‌های دیگری (هرچند، کم‌رنگ‌تر و کم قوّه‌تر) نیز وجود داشته باشند.
◇ ثانیاً خودش، حسنه است و نه اینکه چیزی «هست»، و بعد از اینکه «هست»، حَسَنه است.

یک کلام :
💢 "حسنة" در "أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ" ؛ بیانِ "أسوة" بودنِ "أسوة" است.


☘️ اسوة در سه مرتبۀ کلّی بایستی دیده شود :

⛅️در مرتبۀ #فعل »» که افعالِ حضراتِ نفسِ کمال(ع)، اسوۀ افعال است.
🌤در مرتبۀ #صفت »» که صفاتِ حضراتِ نفسِ کمال (ع)، اسوۀ صفات است.
☀️در مرتبۀ #ذات »» که ذاتِ حضراتِ نفسِ کمال (ع)، اسوۀ ذات است.

🔳 "اسوة حسنة" صرفاً آن کسی نیست که بایستی «بگوید» یا «انجام دهد» یا صورت ظاهرش دیده شود، تا اسوۀ عوالِم هستی باشد. «گفتن» و «انجام» و «ظاهر» هم خودِ اوست. "قولِ احسن" و "فعلِ احسن" هم خودِ اوست. امّا توجّه کنیم که قول و فعلِ ولیّ خدا(ع) را اکثر افراد در مرتبۀ فعلِ عالم دنیا نظر کردند و از این رو؛ به #اسوه، جز به قشر و پوسته‌ای از معرفت، لبّیک گفته نشد!


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔹

.

🍃 تو بمان با من، تنها تو بمان !


🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸
🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/448
┅─┅─═✾🌀✾═─┅─┅


پیشتر در مقالات مختلف در مورد عتابهایِ حبّی وادی محبّت مطالبی بیان شد. از جمله:

❂☜ در سخن چهاردهم از مجموعه مقالات 《«یوم الطُّفوف»؛ مجمع حیرانی》 با عنوانِ «المَقطوع الوَتین» مقدمه‌ای با این مضمون روزی و جاری شد که می‌توانید رجوع بفرمائید.
( رجوع شود به 👈 https://t.me/ehsannil2/427)

❂☜ در مباحث روح و نفس از جمله ؛
◈ 1- در مقالۀ «تطبیق شخصی حالات و مراتب نفس با مراتب روح»
( رجوع شود به 👈 https://t.me/ehsannil2/226)
◈ 2- در مقالۀ «نفس امّاره در اطلاقِ امّاریّت»
( رجوع شود به 👈 https://t.me/ehsannil2/325)

🔰 بنابراین شرح آن مبنا را تکرار نمی‌کنم و فقط به تلخیص بیان میگردد :
نفسِ آدمی نزد خودش حاضر است و در اثر گناه و خطا، خودش از خودیّتش فاصله می‌گیرد و در نتیجه در جلوۀ "نفسِ لَوّامه" خود را ملامت می‌کند.
دقت می‌خواهد که دو نفس نداریم که یکی دیگری را ملامت کند. بلکه یک نفس است که به جلواتِ اَمّاره بودن، لَوّامه بودن، مُلهمه بودن، و مطمئنه بودن ظاهر می‌گردد. و تا خودش از خودیّتش فاصله می‌گیرد، به لوّامه بودن و ملامت کردنِ خود می‌پردازد.
تمام این مطالب در عالم نور است و آوردنِ معیاراتِ عالم حدود در معرفت به نور؛ جز مانع بودن، خاصیتی ندارد.

ملامتِ نفْس لَوّامه، از شدّت حُبّ نفس است. از شدّت یگانگی.

◾️در این بیان؛ متوقف به ظاهرِ گناه و خطا نشوید. بلکه منظور از ذَنب (گناه)؛ واحدِ دوئیت و فاصله است. واحدِ خارج شدن از وحدت؛ ذنب است.


🍂 آنکه در وادی محبّت به قوّت وارد نشده باشد؛ عتابهایِ بین محبوب و محبّ، را مانند عتابهایِ عالم حدّ معنا می‌نماید.
در حالیکه بالحقیقة؛
شخص، در هر مرتبۀ وجودی (یعنی؛ ذات، صفت، فعل، اثر)، و به هر میزانی که محبِّ محبوب است؛ فانی در محبوب می‌باشد و وحدت اطلاقیِ محبّ و محبوب به قدرِ آن فنا؛ محقّق است.

🔅 محبوب، به قدرِ فنایِ محبّ؛ به جلوۀ «#محب»، ظاهر میشود.

تهذیبی از عالم حدود و معیارات آن لازم است؛ تا رموز و دقائق عالم نور، رخ عیان کند.

🍃 مستدعیِ حضور و عنایتِ حبیبۀ حقّ، حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) هستیم که إن شاء الله به جلوۀ تمامْ حُبّ و حَبّه بودنِ آن وجود مقدّس، و به نظرۀ رحیمۀ آن "فعّال ما تشاء" و قادر عَلَی الاطلاق(س)؛ جز جلوۀ محبّت، و اهل آن، نباشیم.



🌀با این مقدمه، قسمت اوّل از روایتی را بخوانیم که مورد استمساکِ مقصّرین وادی محبّت و معرفت قرار گرفته و به خیالِ کوتاه خود؛ با طرح این روایت؛ جسارت به شخصِ صاحبِ عاشرۀ ایمان، حضرت سلمان محمّدی(ص) را جائز می‌شمرند!
(پناه بر خدا می‌بریم از قصور و کوتاهی معرفت)

💠 پیش از شروع؛ چند کلمه مهمّ در دقائق وجودیِ حضرت سلمان (سلام الله علیه) بخوانیم :

شیعیان حقیقی، از عالم میثاق که جانِ عالم ظاهر است؛ از خواصّ بوده و به نفسِ "لبّیک" به دعوت حقّ، از منتخَبینِ انسانها هستند. خواصّ یاران حضرات آل الله (ع)، محاسبۀ دونِ ائمۀ اطهار(ع) نداشته، بلکه "مِنّا اهل البیت؏" هستند و به نفسِ اختیارِ آل الله(ع)، که اختیار مطلقه است؛ اختیار شده‌اند و در همان نقطۀ بسیطۀ مطلقۀ «اختیارِ حقّ»؛ «حقّ» را #اختیار نمودند.
حضرت مولی الموالی امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرماید:

🔻"إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى اطَّلَعَ إِلَى الْأَرْضِ فَاخْتَارَنَا وَ اخْتَارَ لَنَا شِيعَةً يَنْصُرُونَنَا وَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا وَ يَبْذُلُونَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَنْفُسَهُمْ فِينَا أُولَئِكَ مِنَّا وَ إِلَيْنَا"🔺
همانا خداوند تبارک و تعالی متوجه زمينِ وجود شد و ما را اختیار نمود و شيعيانى براى ما اختیار کرد که ما را يارى می‌كنند و برای شادی ما، شادی می‌کنند، و برای حزن و اندوه ما، محزون هستند، و جان و مال خود را در راه ما مى‌‏بخشند.ايشان از ما می‌باشند و [دائماً و فی الحال] بسوى ما باز خواهند گشت.
(📚الخصال، ج‏۲، ص۶۳۶)

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
⬇
.

☘️

🍂 پیشتر، در سخن نهم مقالاتِ 《«یوم الطُّفوف»؛ مجمع حیرانی》 با نامِ "اربعین؛ قوس صعود عالم"؛ در مورد حضرت جابر(ع) که نَفْسِ جبران کنندگیِ ائمۀ اطهار(ع) است، مطالبی روزی شد. و بیان شد که در راه‌ْماندگانِ عالَم، به عاشورای حسینی(ع)، توسّط حضرت جابر(ع) [که "مِنّا اهل البیت؏" بوده و جلوه‌ای از جلواتِ ائمۀ اطهار؏ است]؛ به وصالِ حضرت سیّد الشهدا(ع) می‌رسند.
(رجوع شود به 👈 https://t.me/ehsannil2/287 )


🍃 و امّا در مورد حضرت سِلم و سالم و سلام و اسلام؛ جناب سلمانِ محمّدی(ص) :

اسم حضرتِ «سلمان» (ع)، وصف ایشان است. جنابشان تسلیم محضِ حضرات آل الله؏ می‌باشد و انیّتی در کنارِ انیّت حضرات(ع) ندارد که قرآن می‌فرماید 💎【وَ لا تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ】💎 ( یعنی نمی‌میرید الا اینکه تسلیم باشید. / سورۀ آل عمران، آیۀ 102).

حضرت وجه الله، حجّة الله، عین الله الناظره، مولی امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمایند:

🔹"مَنْ يَمُتْ يَرَنِي مِنْ مُؤْمِنٍ أَوْ مُنَافِقٍ قُبُلاً"🔹
هر کس می‌میرد، خواه مؤمن یا منافق، مرا می‌بیند.
(📚 الأمالي،للمفيد، ص: 7)

◻️ منتها مؤمن؛ به تسلیم در برابر مولی(ع)؛ پیش از مرگِ ظاهری، [به نفسِ «ایمانش»] میّت است و انیّتی در کنارِ انیّتِ مولی(ع) ندارد. پس رؤیت او، رؤیت خود از خود مولاست(ع).
◼️ ولی منافق؛ به تعیّن، و پوسیدهْ انیّتِ خویش باقی می‌ماند و رؤیت مولی(ع) را در دوئیت با حضرت(ع) دارد. نفسِ این دوئیت؛ نفسِ عذاب منافق است و سائر عذابهای او؛ بسطِ این عذاب ألیم است.

حضرت سلمان(ع) در نهایت سِلم بوده و صاحب قلب سَلیم و بلکه در اطلاقِ آن می‌باشد. یعنی حتّی سِلم، در تعیّنِ «سلم» ؛ افتادۀ این جناب است، که حضرت مولی(ع) بر کفن مطهّر او که انیّتی جز انیّتِ مولایش ندارد، می‌نویسند:

🔸" وَفَدْتُ عَلَى الْكَرِيمِ بِغَيْرِ زَادٍ
مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ الْقَلْبِ السَّلِيم‏"🔸
بدون هیچ زاد و توشه‌ای از حسنات و قلب سلیم بر کریم وارد شدم.
(📚 الغاية القصوى - شیخ عباس قمی،ج1 ص : 187)

👈 دقت بفرمائید که بعضی تصوّر می‌کنند که چون حضرت سلمان(ع) به حسب ظاهر جان در بدن نداشت؛ حضرت مولی(ع) صرفاً در موضعِ ولیّ او، و از زبانِ او؛ "وَفَدْتُ" نگاشتند (به معنایِ "وارد شدم"). یعنی فعل متکلّم وحده بیان نمودند ، و نفرمودند "وَفَدَ" (فعل مفرد مذکر غائب به معنایِ "وارد شد").
اگر حبّ حقیقی و اطلاقی روشن گردد؛ خواهیم دانست که این سلمان، در تعیّنِ «سلمان» نبود که وارد بر کریم می‌شد. بلکه حضرت سلمان(ع)؛ جلوه‌ای از جلواتِ حضرت مولی؏ بود و مولی(ع) وصفِ خویش را آنطور بیان فرمودند. که هم فاعلِ "وَفَدْتُ" هستند و هم "الکریم". و "الحسنات" و "القلب السلیم" نیز جلوه‌ای از جلواتِ حضرتشان(ع) است.

و این حدیث نورانی در مورد حضرت سلمان(ع) کفایت می‌کند که فرمودند:
☀️"سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ‏ الْبَيْت؏‏"☀️
سلمان از ما اهل بیت ؏ است
(📚التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري؏، ص: 121)

این کلمات؛ [العیاذ بالله] تسامح و تشبیه و تمثیل و تعارف و امثالهم نیست. عین حقیقت است. اگر کسی "مِنَّا" را مِنِ بعضیۀ حَدّیه دانست؛ بداند که هنوز باب این معرفت گشوده نشده است.

و دقت بفرمائید که در اینگونه روایات؛ حضرات آل الله(ع) از خود به "أَهْلَ‏ الْبَيْت؏" یاد می‌نمایند. و کسی که "مِنَّا أَهْلَ‏ الْبَيْت؏" باشد؛ در حریم این خانه جای دارد کما اینکه در ادامۀ این روایت شریف به رقیقه‌ای از این معنا و دقیقه‌ای والا از این معرفت، اشاره فرمودند.

"منا اهل البیت" بودن؛ مقام فنایِ حضرت سلمان(ع) در اهل بیت(ع) عصمت است و اینچنین است که حضرت رسول اکرم(ص) می‌فرمایند:
🔻"إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَنِي بِحُبِّ أَرْبَعَةٍ- عَلِيٍّ وَ سَلْمَانَ وَ أَبِي ذَرٍّ وَ الْمِقْدَادِ بْنِ الْأَسْوَدِ."🔺
همانا خداوند عزّوجلّ مرا به حبّ چهار نفر امر فرمود ؛ علی ؏ و سلمان ؏ و ابی‌ذر؏ و مقداد بن اسود؏ .
(📚 عيون أخبار الرضا؏، ج‏2، ص: 32)

و آیۀ 54 سورۀ مائده که آیۀ قبل از آیۀ ولایت است اشاره به حقیقتِ یگانگی حضرت سلمان(ع) با حضرات آل الله(ع) و حضرت باریتعالی دارد :

💎"يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ «يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ»‏"💎
اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! هر كس از شما از دينش برگردد، خدا به زودى جمعيتش را به عرصه می‌‏آورد که دوستشان دارد و دوستش می‌‏دارند.
(مائده، 54)

که حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند:
🔸"أَمَرَنِي بِحُبِّهِمْ وَ أَخْبَرَنِي أَنَّهُ يُحِبُّهُم‏"🔸
خداوند مرا امرِ به حبّ این چهار نفر فرمود و خبردارم نمود که به راستی ایشان را دوست دارد.
(📚الخصال، ج‏1، ص: 253)

إن شاء الله همین مقدار اشارات از آیات و روایات باعث تثبیت این حقیقت شده باشد که حسابِ حضرتِ سلمان(ع)، حسابِ مِن دونِ آل الله(ع) نیست.

⬇
.

🍀

و امّا ...
🔰 برای درجاتِ ایمان، حضرت امام جعفر صادق (ع) می‌فرمایند:

🍀"إِنَّ الْإِيمَانَ عَشْرُ دَرَجَاتٍ بِمَنْزِلَةِ السُّلَّمِ يُصْعَدُ مِنْهُ مِرْقَاةً بَعْدَ الْمِرْقَاة"🍀
ایمان همچون #نردبانی است که ده پله دارد و پله‌ها یکی پس از دیگری پیموده می‌شود.
(📚الخصال، ج‏2، ص: 447)

🔲 در ادامۀ حدیث فوق آمده است که #سلمان محمّدی (ص) دارای درجۀ عاشرۀ ایمان است (🔻"وَ سَلْمَانُ فِي الْعَاشِرَةِ"🔺).
حضرتشان، از حضورِ مطلقه در درجات دهگانۀ ایمان، خودِ حقیقتِ "السُّـلـَّـمِ" است (سُلَّم ؛ یعنی نردبانی که صاحبش را در سلامت، و به سلامت، بالا می‌برد).
او #سلمان است و نردبان صعود ایمانیِ "سُلــَّـم".

⚠️یادآور می‌شوم که «نردبان» در عربی [که زبان حقّ و حقیقت است] به لغات مختلفی انشاء شده است. مثلاً «مِدراج» یا «مِرقات». و هرکدام خصوصیّتی دارد. ولی حضرت امام صادق(ع)، "سـُلّم" را می‌فرمایند.


🍃 با این مقدمه در مورد جناب سلمان محمّدی(ص)، به بخشهای از روایتی که مدّ نظر این مقاله است می‌رویم. خوانندگان برای رجوع به تمامی روایت می‌توانید به جلدِ 43 بحار الأنوار، طبع بيروت، صفحۀ 66 رجوع فرموده و در جملاتِ ردّ و بدل شده، و حالات و رفتار بیان شده در این روایت دقت بفرمایند که جایِ تأمّل و دقت، روایات آل الله(ع) است.

در تحلیل عرض می‌شود که؛ حقیقت سلوک و سیر إلی الله، از سمتِ الله و جذبه و اتصال حقّ است. و بعد، سالک در منظر بیرونی، منازلِ سلوکی را طی می‌کند. به عبارتی؛

تا که از جانب معشوق نباشد کششی
کوشش عاشق بیچاره به جائی نرســد

یعنی وصال را پیش از طیِ طریق و بلکه در متنِ طیّ طریق ببینید که حقّ تعالی می‌فرماید 🔸"أنا جلیسٌ مَن ذکرني"🔸 یعنی مَن نشسته‌ام کنار کسی که یاد من می‌کند(📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏2، ص: 496).
که چون او اوّلاً در جانت نشسته‌، تو ذکر او میکنی.

🔹"وَ آتاكُمْ مِنْ كُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ "🔹 (و به شما داده است، از هر چه که بخواهید / ابراهیم؏ 34) . که چون او عطا کرد، شما مسئلت می‌کنید.
مسئلت شما، ظهورِ عطای اوست. و عطای او، باطنِ مسئلت شماست.
و دقت بفرما که ؛ یک حقیقتِ مطلقه است که نه بطرفِ حقّ و حدّ او متوقف است که گفته شود #جبر است. و نه بطرف بنده و حدّ او متوقّف است که گفته شود #تفویض است. بلکه حقیقتِ اطلاقی است که ◣『أَمْرٌ بَيْنَ الْأَمْرَيْن』◥ ("لَا جَبْرَ وَ لَا تَفْوِيضَ بَلْ أَمْرٌ بَيْنَ الْأَمْرَيْن‏" / 📚الإحتجاج، ج‏2، ص: 414).

♻️ سلوکِ سالک؛ ظهورِ حضورِ او در مقصد است. البته به نحو انشاء و زنده، و نه به نحو خبر و مرده.


🔰 به لطف خدا، قسمتهایی از این روایت و اشاراتی از ظرائف ابتدایی آن را به ترتیب بخوانیم :

🔻➀❖ اشارۀ اوّل ➣●•
بعد از شهادت حضرت خاتم الانبیاء(ص)، حضرت سلمان (ع) از حزن و اندوه نتوانست از خانه خارج شود و در نتیجه؛ چند روزی به دیدار خاندانِ نبوّت(ص) نرفت.
بعد از «#ده_روز» حضرت سلمان (ع) به دیدن مولای خویش «حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام» میرود.

❖ اشارات این قسمت :
سلمان(ع) بعد از ده روز از منزل خارج شد (خَرَجْتُ مِنْ مَنْزِلِي يَوْماً بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِ ص بِعَشَرَةِ أَيَّام‏) :

بدانیم که ماندن حضرت سلمان محمّدی(ص) در منزل به مدّت «ده» روز؛ ماندن خودِ آل الله(ع) است.

حضرت نبی اکرم (ص) که 『طَبِيبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّه‏』 (📚نهج البلاغه) هستند؛ به «دوّار بودن» و «"رحمةً للعالمین"بودن»؛ راسِم عوالم هستی می‌باشند (یعنی رسم کننده). و یک به یک منازلِ عاشرۀ ایمان را ترسیم می‌نمایند.

سلمان، سلمانِ محمّدی (ص) است و هرچه کند به "منّا اهل البیت؏" بودنش باید دیده شود.
فراقِ یار (شهادت حضرت رسول اکرم ص)؛ سلمان محمّدی (ص) را بعد از وصالِ "مِنّا اهل البیت؏" بودن، و تثبیت در درجۀ عاشرۀ ایمان، به «منزل» می‌کشاند.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2  کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

  ༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
⬇

.

🍀

💫 «منزل» را دقیق شوید!
که سلمان (ع) فرمود "مَنْزِلِي" و نفرمود "بیتی" که بیتِ سلمان (ع) همان بیت الله است چرا که او "مِنّا اهل البیت؏" است.

👈 سلمانِ محمّدی(ص)، در وحدتِ منازلِ ایمانی("مَنْزِلِي")، منزل به منزلِ درجاتِ ایمان و سلوکِ خلائق را ترسیم میکند.
سلمان (ع) که در درجۀ عاشرۀ ایمان است؛ به فنای در آل الله (ع)، با ده روز در منزل بودن ("بِعَشَرَةِ أَيَّام")، مُثبِت منازل دهگانۀ آن برای خلائق است.
او را به جلوۀ 《محمّدی (ص) بودن》 نظر کنید، نه به نحو استقلال.
إن شاء الله دقیق باشید و از قیاسِ حضرت سلمان محمّدی(ع) [که "مِنّا اهل البیت؏" است] با دیگر افراد بر حذر باشید. که ائمۀ اطهار(ع) فرمودند 🔻《لا یُقاس بنا احدٌ》🔺 (احدی با ما قیاس کرده نمی‌شود/ 📚معانی الاخبار ص 179).

بعد از ده روز که منزل به منزل، درجاتِ عاشرۀ ایمان ترسیم شد، سلمان محمّدی(ص) از منزل خود خارج می‌شود ("خَرَجْتُ مِنْ مَنْزِلِي") و به ملاقات حقیقتِ ایمان یعنی حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) می‌رود که 🔸"عَلِيٌّ؏ هُوَ الْإِيمَانُ"🔸 (📚بصائر الدرجات، ج‏1، ص: 77).

ملاقاتِ سلمان محمّدی (ص) با #حقیقت_ایمان ؛ ملاقاتِ خود با خود است و عالمیان در مرتبۀ عاشرۀ ایمان، با این ملاقات، به حقیقت ایمان و لُبُّ اللُبّ آن، یعنی حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) نائِل می‌شوند.

💢 طی منازل ایمان؛ موت، و کنده شدن از خود است. انیّتِ اعتباری که نباشد؛ ایمان، حاضر است و جلوه‌گر.
به نفسِ هر مرتبه‌ای از موت، رؤیتِ نفس الله تعالی (نفسِ واحده) یعنی حضرت مولی امیرالمومنین(ع) روزی می‌گردد که فرمودند 🔅"مَن یَمُت یَرَنی"🔅 (هرکس موتش برسد، مرا رؤیت میکند /📚الأمالي للمفيد، ص: 7) و قیامتش برپا می‌شود که فرمودند 🔅"مَنْ مَاتَ فَقَدْ قَامَتْ‏ قِيَامَتُهُ"🔅 (هرکس موتش برسد، قیامتش برپا می‌گردد/📚بحار الأنوار،ج‏58، ص: 7).


🔻➁❖ اشارۀ دوّم ➣●•
در این هنگام حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) به حضرت سلمان(ع) می‌فرمایند :

👈🔳"جَفَوْتَنَا بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (ص‏)"🔳
بعد از حضرت رسول اکرم (ص) تو به ما جفا کردی.

این عبارتی است که مستمسکِ کوته‌معرفتان قرار گرفته و تَجرّیِ کرده و به سلمانِ آل الله(ع) جسارت نمودند!
در حالیکه ؛
این عتاب، در نهایتِ محبّت و یگانگی محبّ و محبوب است و به نفسِ «يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ» (آیۀ 54 مائده).

و این #جفا ، جفایِ محبّ است و نه جفایِ مبغض. و سرّ و لطیفه‌ها دارد. چیزی از آنرا بخوانید:

"جَفَوْتَنَا"؛ از ریشۀ "جفو" است.
"جفو" به معنای کنار رفتن و دور شدن است که "تجافی" از همین ریشه است و قرآن در تعریف اهل ایمان می‌فرماید:

💎【 «تَتَجافى»‏ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُون‏】💎
از بسترهاى خواب [براى عبادت شب‏] پهلو تهی می‌كنند و پروردگارشان را با خوف و رجا می‌خوانند و از آنچه روزيشان كرده‏‌ايم انفاق می‌کنند.
(سجده 16)

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2  کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

  ༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
⬇
.

🍀

🔲 #تجافی؛ کناره گرفتن است. در ادعیه می‌خوانیم:

🍀 『اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي التَّجافِي عَنْ دارِ الْغُرُورِ وَ الإِنابَةَ إِلى‏ دارِ الْخُلُودِ، وَ الاسْتِعْدادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْت‏』🍀
خدایا کناره‌گیری از دنیا و برگشت به آخرت را روزیم کن و استعداد دل کردن قبل از زمانِ فوت را روزی فرما.
(📚الإقبال بالأعمال،ط - الحديثة، ج‏1، ص: 402)

دقت کنید که دقت می‌خواهد :

⚠️ دعا را تأمّل فرمودید؟
این سِیر منازل ایمان است، که به نفسِ موت می‌باشد. و در ده منزل، از "دارِ الْغُرُور" (دنیا) به "دارِ الْخُلُودِ" (آخرت) می‌رود.

سلمان محمّدی(ع) پیش از شهادت جانِ جانانِ خویش، یعنی حضرت رحمة للعالمین(ص) این سیر را طی کرده است و او میّت شده (یعنی دل کنده از دنیا) و در آخرت و در درجۀ عاشرۀ ایمان است یعنی به بیت الله رسیده است و "منّا اهل البیت؏" است.

سلمان محمّدی (ص) وجودی در کنار آل الله؏ ندارد. او ظهور و مدِّ حضورِ حضرت "طبیبٌ دوّار بطبّه"(ص) است.
بعد از شهادتِ حضرت خاتم الانبیاء(ص)، او برای دستگیری خلائق، و طبابتِ جانهایِ دور افتاده از سلم و سلامت، با حقیقتِ ایمان (یعنی در حالِ وحدتِ با آل الله؏)؛ از بیت الله (بیتِ آل الله ؏ - مقام وحدت نوری) به حسب ظاهر کناره می‌گیرد و وارد بر کثرات می‌شود و این کناره‌گیری در عینِ ایمان و وحدت، "جَفَوْتَنَا" است و در نظر بَدوی؛ عتاب هم نیست، بلکه بیان است. و در نظر ثانوی؛ عتابِ حبّی است و نه عتابِ بغضی.
چنانکه آن کسی که به معراج و اوجِ مقصد رسید؛ برای دستگیری دیگران، رجعت می‌کند. رجعتِ او، بازگشتِ و پشت کردن و تَعَرُّب بعد الهجرة نیست. بلکه به نفسِ وحدت؛ در کثرت آمده تا نفوس سائرین را، طبیب باشد و به وحدتِ #سلم رساند.

💫 عتاب در این مقام توسّط مولایِ موحّدین(ع)؛ قوّتِ «دستگیری» و توان بازگرداندنِ سلمانی است که دستگیر و طبیبِ خلائق شده.

حضرت سلمان(ع)، خلایق را در منازل ایمانی سیر می‌دهد. تا اینکه عوالم را به ملاقاتِ حقیقتِ نبوّت، یعنی #نبأ_عظیم، حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) سوق دهد.

إن شاء الله آنچه روزی شده، درست تبیین و درست تفهیم شده باشد و پاسخ کسانی که با تمسّک به عبارتِ "جَفَوْتَنَا" تَجَرّی کرده و جسارت به حضرت سلمان محمّدی (ص) می‌نمایند؛ داده شده باشد.


🔰 در تحلیل فرمایشات آل الله(ع) نسبت به حضرت سلمان (ع) عرض می‌شود:
◇ آن مقامی که "مِنَّا أَهْلَ‏ الْبَيْت (ع)" بودنِ حضرت سلمان(ع) بیان می‌گردد؛ قرب و بسطِ حُبّی است
◆ و آن مقامی که "جَفَوْتَنَا" برای او بیان می‌گردد؛ [با قرب و یگانگی] در فراق و قبض حُبّی است.

به عبارتی دیگر :
"البیت"؛ مقام وحدت است. و خالی کردن و رفتن از "البیت"؛ مقام کثرت. پس؛

◇ "مِنَّا أَهْلَ‏ الْبَيْت؏" ؛ مقام وحدتِ نوریِ حُبّ است.
◆ "جَفَوْتَنَا" ؛ مقامِ کثرتِ نوری حُبّ است.

و این دو؛ در نقطۀ اطلاقی، به «بساطت» باید نظر شود.


🌱 تا بدینجا؛ مطلبی که قصد مطرح کردنش بود، به مرحمت حقّ؛ بیان شد.
بقیۀ مطلب را برای ترغیب خوانندگان به مطالعۀ دنبالۀ این روایت و تأمّل و تدبّر بیشتر در آن، مطرح می‌کنم...


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2  کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

  ༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
⬇
.

🍀

🔻➂❖ اشارۀ سوّم ➣●•
حضرت سلمان (ع) به حضرت مولی امیرالمومنین (ع) پاسخ میدهد:

🌕"حَبِيبِي أَبَا الْحَسَنِ!
مِثْلُكُمْ لَا يُجْفَى غَيْرَ أَنَّ حُزْنِي عَلَى رَسُولِ اللَّهِ (ص) طَالَ فَهُوَ الَّذِي مَنَعَنِي مِنْ زِيَارَتِكُم‏"🌕
اى حبيب من يا ابا الحسن!
از مثل شما شخصى چگونه دورى مى‏توان نمود؟ بلكه حزن و اندوه من بر [شهادت] رسول خدا (ص) آنقدر مطوّل بود تا اینکه مانع از زیارتِ شما شد.

🌿 بیانِ "حَبِيبِي" نشان از نهایتِ یگانگی با امام الموحّدین حضرت مولی امیرالمومنین (ع) است.

سلمان محمّدی(ص) با کلمۀ "حَبِيبِي" کلام را آغاز می‌کند. او نفرمود "سیّدی"، و نفرمود "مولای"، که البته تمام این عبارات، یگانگی را می‌رساند ولی نحوۀ فنا در نهایتِ قرب که آن مقامِ حبیب اللّهی حضرت رسول اکرم(ص) است برای شخصِ سلمان (ع) که #محمدی (ص) و "مِنّا اهل البیت؏" است؛ با کلمۀ "#حبیبی" بیان می‌گردد که نهایتِ یگانگی است.

حضرت امام محمّد باقر (ع) می‌فرمایند:
🔶"مَن «أحبّـنا» ؛ فهو مِنّا اهل البيت؏"🔶
کسی که ما را دوست بدارد، از ما اهل بیت ؏ است.
(📚البرهان ، ج‏3، ص: 311).

پاسخ حضرت سلمان (ع) به حضرت مولی امیرالمؤمنین (ع) بیان کنندۀ شدّت یگانگی او به اهل بیت عصمت (ع) است.

☘️ امّا اینکه حضرت مولی (ع) را با کنیۀ "أَبَا الْحَسَن"ِ ایشان نام می‌برد، نیازمند دقت است.
«حُسن»؛ شخص است و آن حضرات آل الله (ع) هستند. امام حَسن مجتبی (ع) تمام حُسن هستند. تمام آل الله(ع) اینطورند. این را عرض کردم که وقتی در وصف، سخنی بیان شد، سررشته معرفت را به قوّت در دست داشته باشید.

نام، کنیه، و لقب حضرات آل الله(ع)، وصف ایشان است. از شدّت وصف، نام و کنیه و لقب، مشتق میشود.
سلمان (ع) اشاره میکند که شما مولی امیرالمومنین (ع) "أَبَا الْحَسَنِ" یعنی مبدأ و فاعل و ایجاد کنندۀ تمام حُسن‌ها هستید و جز نیکویی نمی‌بینید و اینکه فرمودید 🔳"جَفَوْتَنَا بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (ص‏)"🔳 حسن دیدید و در صفحۀ حُسن این بیان را فرمودید.
و چون با همین دو کلمه، معنای کلام و عتابِ حضرت مولی (ع) را به عالمیان نشان داد؛ عرض کرد "مِثْلُكُمْ لَا يُجْفَى" یعنی از مثلِ شما دوری نمی‌شود گزید. و به عالمیان اعلام میکند که "جَفَوْتَنَا" بیانِ مولایم؛ به عینِ شخصیِ "مِثْلُكُمْ لَا يُجْفَى" است.
سلمان(ع)؛ جلوۀ خودِ مولاست و کلامش، جز کلامِ حضرتِ مولی (ع) نیست.


🍂 امّا چرا فرمود "مِثْلُكُمْ" و مستقیماً نفرمود "أنت لا یُجفی"؟

برای اینکه اشاره به حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (ع)، در لااشاره است و به "مِثْلُكُمْ" و در تنزیل، حضرت (ع) قابل اشاره هستند. همین یک کلمه بس باشد که این چشمه، بحر موّاج میِ معرفت است و «قوّتِ مِی بشکند ابریق را»!


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2  کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

  ༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
⬇
.