◆࿐

🔲 🖋در روایت است که می‌فرمایند:

اوّلین مصیبتی که برپا شد، به قلم وحی شد.
ای قلم بر لوح بنویس:
حسین (؏) غریبانه کشته شد.💧
قلم عرض کرد:
خداوندا! چه کسی او را می‌کشد؟
ندا آمد: یزید! که لعنت خدا بر او باد‌‌.

❂☜ پس قلم بر لوح؛ «بی اذن خداوند»، به لعن یزید جاری شد.
(『 ... وَ الْقَلَمُ جَرَى عَلَى اللَّوْحِ بِلَعْنِهِ «بِغَيْرِ إِذْنِ رَبِّهِ» )

تا چنین شد، خداوندِ عالمﷻ به قلم وحی کرد (فَأَوْحَى اللهُ تَعَالَى إِلَى الْقَلَمِ):

🔳『 أَنَّكَ اسْتَحْقَقْتَ الثَّنَاءَ بِهَذَا اللَّعْن』 🔳
تو به سبب لعن یزید، مستحقّ ثنا و مدح شدی.
📚 بحار الانوار، ج۴۴، ص۲۴۴


◆⇯⇦ در حالی که مَلَکوتیان، بی اذنِ حقّﷻ حتّی ذرّه‌ای نمی‌جنبَند؛ قلم، بی اذنِ الهی به عزا (و لعن) برخاست. و خداوند، او را مدح نمود و گرامی داشت. به جهت آنکه به لعن یزید پیش از صدور امر الهی، سبقت گرفت.

🔔 اینجا وادیِ امتحانِ بزرگ است.

👁‍🗨 اگر معطّلِ اذن شدی، به همان اندازۀ «معطّل شدن»، در عزا نیامده‌ای!
🔲 که عزادارِ حقیقی؛ در تدبیر نیست. بلکه بیقرارِ مصیبت است ...

۞ در عزایِ سیّد الشّهداء (؏)؛ معطّلِ اذن و احکام و آداب نباش. و معطّلِ معطَّلین هم نباش!
در این مقام؛ هر اذنی، مضمحلّ در صاحبِ عزا گشته. و هر حکمی، به خاکِ خضوع نشسته. و هر آدابی که مانع از عزاست؛ ساقط شده.
این مقام؛ وادی بیقراری برای حضرتِ حقیقت (؏) است.

🔲 وقتی حضرت امام صادق علیه السلام عزاداری گروهی از عزاداران حضرت سید الشهدا علیه السلام را تعریف می‌فرمایند، در آخر فرمایش نورانی خود، بیانی دارند که همین اشاره برای جویای حقیقت کفایت می‌نماید:

◾️«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي
جَعَلَ فِي النَّاسِ مَنْ يَفِدُ إِلَيْنَا وَ يَمْدَحُنَا وَ يَرْثِي لَنَا
👈🏻 و جَعَلَ عَدُوَّنَا مَنْ يَطْعُنُ عَلَيْهِمْ مِنْ قَرَابَتِنَا وَ غَيْرِهِمْ يَهُدُّونَهُمْ [يُهَدِّدُونَهُمْ‏] وَ يُقَبِّحُونَ مَا يَصْنَعُونَ.»◾️
حمد و سپاس خدائى را كه در ميانِ مردم؛
كسانى را گذارده كه به طرف ما كوچ و سفر كرده، و مدح و مراثىِ ما را مى‌‏گويند.
و در مقابل؛ دشمنِ ما را كسانى قرار داده كه افرادی را که نزدیکانِ ما هستند (#عزاداران ؛ «قرابتنا» خوانده شدند) مورد طعن قرار مى‌‏دهند و ايشان را هلاک كرده و كار و عملشان (یعنی عزاداریشان) را زشت و قبیح می‌پندارند.

📚 كامل الزيارات؛ الباب الثامن و المائة نوادر الزيارات‌‏، ص۳۲۶


◆⇯⇦ پس؛ به طعنه‌های مقصّرین گوش مده! اینان دانسته یا ندانسته؛ یا دشمنِ آل الله(ع) هستند یا در میدانِ دشمنان، قدم برمی‌دارند!

هر چه هنر داری و نداری پیاده کن. که «اذن» هم عزادار حسین (؏) است. و در عزایِ مصیبت اعظم، در بیقراری و لا تعیّنی است.


🔲 النّهایة؛
«یوم الطّفوف» ظهورِ حقیقتِ بسیطۀ حضرت حقّﷻ است که جامعِ سرِّ الهی و حقیقتِ ذات باری است (جلّ جلاله).
مقالاتی که در بیانِ لطائفِ جامعُ الاسرارْ بودنِ این حقیقتِ واحده روزی شد، با عنوانِ «یوم الطّفوف؛ مجمع حیرانی» به قلم تحریر در آمده است.
و به لطف حقّﷻ آن مقداری که روزی این جمع، و در پاسخ به «رغبتِ خوانندگان» و «پیگیری آن‌ها»ست، ارسال می‌گردد.

ان شاء الله که به نظر حضرتِ نافذ البصیرة، ساقیِ معرفت، آقا ابا الفضل العباس (علیه السلام)، این جاریِ قلمی که عنایت فرموده‌اند، بابِ حیرانی و بیقراری را، بر محبّین‌شان بگشاید تا بیش از پیش در اظهارِ عبودیّت، و نوکریِ آستان مُلوکانۀ الوهیّتِ حضرتِ مقصود، شاهدِ مشهود، آقا ابا عبد الله الحسین (علیه السّلام)، جانْ تقدیم کنند.








یا سیّدیَ العشق! أغِثْني بِـبَلائِک
یا غـايـةَ مَثـوایْ! اَرِحْني بِلـِقائک
یا حضرت ساقی! دو سه ساغر نگهم دار
الفاني فــي حُبِّکَ حَیٌّ بـِبـَقائِک
(شاعر: #مهدی_فاتح)


🏴 🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده


◆࿐
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍️
🆔 @ehsannil3 #کانال_معرفة_الحق
🆔 @ehsannil2 #کانال_اللطائف_الالهیة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

🔳

🔰 حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (ع) می‌فرمایند:

🔅〖خُلِقَ شِيعَتُنَا مِنْ شُعَاعِ نُورِنَا〗🔅
شیعیان ما از شعاع نور ما خلق شدند
📚 بحار الأنوار ، ج ۲۵، ص۲۱

🔰 و سیّد الکونین و خاتم الانبیاء و المرسلین حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند:

🔅〖 یا علی! ... شِيعَتُكَ خُلِقُوا مِنْ فَاضِلِ طِينَتِنَا وَ مَنْ أَحَبَّهُمْ فَقَدْ أَحَبَّنَا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَقَدْ أَبْغَضَنَا وَ مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَانَا وَ مَنْ رَدَّهُمْ فَقَدْ رَدَّنَا يَا عَلِيُّ إِنَّ شِيعَتَكَ مَغْفُورٌ لَهُمْ عَلَى مَا كَانَ مِنْهُمْ مِنْ ذُنُوبٍ وَ عُيُوبٍ...〗🔅

یا علی! شیعیانت از اضافۀ گِل ما خلق شدند و کسی که ایشان را دوست بدارد، به تحقیق ما را دوست داشته و کسی که بغض ایشان را داشته باشد، به تحقیق بغض ما را داشته و کسی که دشمنی با ایشان کند، به تحقیق با ما دشمنی کرده و کسی که آنها را رد کند، به تحقیق ما را رد کرده. یا علی! به درستی که شیعیان تو برای آنچه از گناه و عیب برایشان بوده، بخشیده شده‌اند.
📚 ارشاد القلوب، ج ۲، ص۴۲۳

🔰 و در بیان دیگر می‌فرمایند:

🔅〖 فإِنَّ مَوَالِيَنَا وَ شِيعَتَنَا مِنَّا 〗🔅
یعنی دوستداران ما و شیعیان ما از ما هستند.
📚 التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام، ص ۷۹


🔰 تا جایی که معنای ناصبی را اینگونه فرمودند:

●〖 ليْسَ النَّاصِبُ مَنْ نَصَبَ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ لِأَنَّكَ لَمْ تَجِدْ رَجُلًا يَقُولُ أَنَا النَّاصِبُ [أُبْغِضُ] مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ لَكِنَّ النَّاصِبَ مَنْ نَصَبَ لَكُمْ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّكُمْ تَتَوَالَوْنَا وَ أَنَّكُمْ مِنْ شِيعَتِنَا〗●

ناصبى آن نيست كه دشمن ما اهل بيت باشد، زيرا كسى را پيدا نمى‌كنى كه بگويد: من به محمّد و آل محمد (ص) دشمنى مى‌ورزم، بلكه ناصبى كسى است كه با شما (شيعيان و دوستان ما) دشمنى مى‌ورزد، و به خاطر آنكه مى‌داند كه شما پيروان و دوستداران ما هستيد، با شما دشمنى مى‌كند.
📚 ثواب الأعمال، ص ۲۰۷


👁‍🗨 پس به شیعه و محبّ آل الله (ع) مستقل از حضرات (ع) نبایستی نظر کرد!
شیعه در «شیعه بودن»؛ شعاع نور حضرات (ع) است.

👈 همۀ این مطالب مقدمۀ مطلب مهم دیگری است که در سخن بعد ان شاء الله خواهیم خواند.






"اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَ لاَ يَنْفَدُ آخِرُهُ"
(📜 دعای عشرات)




#یوم_الطفوف_سخن_اول
🏴🖊 #احسان_الله_نیلفروش_زاده 🦋



─═༅࿇༅📓༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍️
🆔 @ehsannil3 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅📓༅࿇༅═─
.

🔳

▪️امام را در درون خودت بیاب.
حضرت سیدالشهدا (ع) یک شخص در تاریخ نبودند که در بُرهه‌ای از زمان آمده و شهید شده و پایان یافته باشند و در حالِ حاضر خبری از آن شهادت به ما رسیده باشد!
هرگز چنین نیست.

🌑 عاشوراء، حقیقت است نه تاریخ!
و بلکه ؛ حقیقة الحقائق است و جانِ تمامِ عالَم است. و از آن حقیقت تا تاریخ آمده و جانِ تاریخ و راسِم آن است.

🌑 کربلاء، حقیقت است، نه مختصات زمینی!
و از آن حقیقت، تا مختصات زمینی آمده.

▪️این ها به اشاره عرض شد.
ان شاءالله نوش جان کردی تا ادامه دهیم..؟

▪️"درک" را یافتیم که حضور درک شده است در جانِ درک کننده.
● اما ظـــهـــــور مصیبت برای آن کسی که درکی از این مصیبت دارد، جز حزن و ماتم و عزا چیز دیگری نیست.

● کسی که درکی از آن مصیبت در وجودش نباشد، اصلاً تغییری نخواهد کرد و متأثر نخواهد شد.

● واحد مصیبت امام حسین (علیه السلام) در هر کسی، تمام حزن این شخص است. یعنی به اندازه‌ای که از مصیبت امام حسین (علیه السلام) در وجود شخص باشد، به همان اندازه مصیبت را درک کرده است و به همان اندازه محزون بوده و در عزای آن حقیقت است.

● اما تمام این حزن، مخصوص خود حضرات آل الله (ع) است و از این جهت، فقط خود ایشان هستند که بکاء داشته در عزایند. بقیۀ عالم هر چند گریه کرده و عزاداری نمایند، بلکه اگر خودشان را در این مصیبت بکُــشند، در «تباکی» برای حضرت سید الشهداء (علیه السلام) هستند.

● و این تباکی، سراسر ارزش است.
و این تباکی، تماماً شرافت است.

▪️تمام درک مصیبت حضرت سید الشهداء (علیه السلام) را آن والا مقامْ و عالی کلامْ یعنی سیّد الکونین حضرت رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلّم دارند که می‌فرماید:

🌕『 حسین مِنــّـی و انا مِن حسین (علیه السلام)』 🌕


حضرات آل الله (ع) که نور واحد و شخصِ حقیقی هستند (کلّهم نورٌ واحد)، درکِ مطلق و مطلقِ درکِ مصیبتِ اعظم، یعنی مصیبت حضرت سیّد الشهدا (ع) را می‌نمایند.
و سایرین؛ از حضرات (ع)، و به صِرف الربط بودنِ به ایشان، مُدرِک این مصیبتند.





با زبان «زینــــبــــی»، شه آنچه گفت
با حسینی گوش، زینب می‌شــنفت
با حسینی لب، هر آنــــچه گفت راز
شه به‌ گـــــوشِ زینبــــی بشنید باز
بــا زبــان دیگــــر ایـــــن آواز نیست
گـوش دیگر محــــرم ایــــن راز نیست

(📚 گنجینۀ اسرار - عمان سامانی)





#یوم_الطفوف_سخن_دوم
🦋🖊 #احسان_الله_نیلفروش_زاده 🏴



─═༅࿇༅📓༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
🆔 @ehsannil3 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅📓༅࿇༅═─
.

◼️

🍃 حالا دقّت بفرمائید :

▪️در کربلای معلّی، جانِ عالم وجود، وتر الله الموتور، رحمة الله الواسعه ، ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) را به شهادت می‌رسانند.

🔸آن ملعونها قاتلِ چه کسی هستند؟
👈 جانِ عالم وجود.

▪️از این رو ؛ تمام ذرّات عالم برای حضرت سیّد الشهداء (علیه السلام) اشک می‌ریزند که می‌فرمایند:

🔹〖 بكَى لَهُ «جَمِيعُ الْخَلَائِق»ِ وَ بَكَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ مَنْ يَتَقَلَّبُ فِي الْجَنَّةِ وَ النَّارِ مِنْ خَلْقِ رَبِّنَا وَ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى〗🔹
● و به خاطر آن آسمان هاى هفتگانه و زمينهاى هفتگانه گريست. و آنچه در آنها و بين آنها نيز، و هر كه در بهشت و دوزخ از مخلوقات پروردگار ما زيرورو مى‌گردد، و آنچه ديده شود، و ديده نشود براى آن خون، گريه كرد ●

(📚 كامل الزيارات، ص: ۱۹۹)


🔲 دقّت شود :

▪️⇪ اولاً ؛ این مربوط به زمان ظاهریِ شهادت نیست. عاشورا، حقیقت است و بلکه حقیقة الحقائق است.
آن حقیقت، در دهم محرّم سال ۶۱ هجری قمری ظاهر گشت و چون حقیقت است، مختصّ به یک تاریخ نیست.

▪️⇪ ثانیاً؛ چرا باید این طور باشد که همه اشیاء برای حضرت سیّد الشهدا (ع) گریه کنند؟!
● عرض کردم شیئیت تمام اشیاء، حضرت ابا عبد الله الحسین (علیه السلام) هستند. و خودشان برای خودشان گریه می‌کنند.

▪️⇪ ثالثاً؛ این گریه‌ای که محبّ آل الله (علیهم السلام) در ظاهر دارد، چیست در حالیکه وجود همۀ اشیاء و از جمله محبّ آل الله (ع) باطناً بکاء دارد؟
● این گریه، مختــاراً همنوا شدن با حقیقتِ هستی است.

☑️ توضیح: "مختار" اسم فاعل از مادۀ "خَیر" در باب افتعال است که باب افتعال، معنایِ مطاوعه و پذیرش را می‌رساند.
یعنی "مختار" کسی است که "خَیر" [که بر طبق احادیث؛ آل الله (علیهم السلام) می‌باشند] را قبول کرده و پذیرفته است.
اما کافر، به کفرش، مختارِ آل الله (علیهم السلام) نیست. یعنی آل الله (ع) را نپذیرفته است. بنابراین برای حضرت سیّد الشهداء (علیه السلام) در بکاء نمی‌آید.


🔰 مولایمان علی (علیه السلام) به حضرت امام حسین (علیه السلام) نظر نموده و می‌فرمایند:

🔹『 يا عَبْرَةَ كُلِّ مُؤْمِن』🔹
ای اشک هر مؤمن.
(📚 کامل الزیارات، ص ۱۰۸)

🔸دقت فرمودید؟!
🔹حضرت سیّد الشهداء (علیه السلام) خودِ آن اشک هستند.


این قطــره نیست، آیـنـۀ توست یا علــی
در اشکِ ما «حسین» تو تکثیـر می‌شـود


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••


🔲

◼️

✅ کسانی که اشک برای حضرت سیّد الشهدا علیه السلام را طریق یا وسیله‌ای برای رسیدن به مقصودی دیگر تصور‌ کردند، هنوز حقیقتِ «عبرة» را نمی‌دانند!

🔰 به ایشان پاسخ داده می‌شود:
در حالیکه حضرت سیّد الشهدا (ع) 🔹『 عَبْرَةَ كُلِّ مُؤْمِن』🔹هستند، دقّت بفرمائید که در جامعۀ کبیره می‌خوانیم 〖مَنْ قَصَــدَهُ «تَــوَجَّــهَ» بِـكُـــم〗یعنی هرکس قصد خدا را بکند (که #قصد ؛ از کوچکترین اراده و تصوّر، تا نهایتِ بی نهایَتِ خداوندی است) ، [چه بداند و چه نداند] متوجّه شما آل الله علیهم السلام است.

بالاتر و والاتر از خداوند، چه مقصد و مقصودی هست؟!
خدا را هم اگر قصد کنی، در امام حسین (ع) هستی و وجهِ او را طالبی و متوجه اوئی و لا غیر.
امام حسین (ع) 🔻『 أَصْلُ كُلِّ خَيْرٍ』🔺 (📚 الكافي، ج‏۸، ص۲۴۲) بوده و هیچ خَیری بیرون از ایشان اصلاً معنا ندارد که 🔹『 إِنْ ذُكِرَ الْخَيْرُ كُنْتُمْ أَوَّلَهُ وَ أَصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأْوَاهُ وَ مُنْتَهَاه』🔹 (زیارت جامعۀ کبیره - 📚من لا يحضره الفقيه، ج‏۲، ص۶١۶).

حالا با این بیاناتی که گذشت دقّت کنیم که حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) ، خودِ «عبرة» مؤمن هستند (اشکِ مؤمن).
پس ؛
👈 ورایِ اشکِ برای حضرت سیّد الشهدا (ع)، هیچ خَیری و هیچ خَبری نیست.

(⚠️ فتأمّل!)


▪️پس حرمت اشکهایِ محبّ، حرمت خودِ ابا عبد الله (علیه السلام) است.

🔰 حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) می‌فرمایند:

🔻『 وَ مَا مِنْ بَاكٍ يَبْكِيهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ (س) وَ أَسْعَدَهَا عَلَيْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ وَ أَدَّى حَقَّنَا 』🔺
هيچ گريه‏‌كننده‏‌اى نيست كه بر آن جناب (امام حسین علیه السلام) بگريد مگر آنكه به حضرت فاطمه زهرا عليها السّلام وصل شده و ایشان را بر آن اشک مسعود ساخته و نيز به حضرت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم وصل شده و حقّ ما را ادا كرده.

(📚كامل الزيارات ص۸۱)


▪️از این حقیقتی که اشارتاً گوشه‌ای از آن به لطف خدا بیان شد، در هر آنی اگر کسی اهلش باشد می‌یابد که تمام اشیاء در بکاء برای ابا عبد الله (علیه السلام) هستند و آنهم، خونْ گریه کردنی!
▪️بسیاری از بزرگان برای نشان دادن این حقیقت سنگی را برداشته و خون شدن، و خون گریستنِ سنگ را نشان اهلش دادند. یعنی جمادی که ادنی مرتبۀ حظّ از وجود است نیز در گریه برای حضرت سیّد الشهدا (ع) «موجود» است.

🍃 گامی پیش برویم؛

💎 【 تسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فيهِنَّ🔹و إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ🔹و لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبيحَهُمْ إِنَّهُ كانَ حَليماً غَفُوراً】💎
● آسمانهاى هفتگانه و زمين و هر كس در آنهاست، او را تسبيح مى‌گويند، و هيچ موجودى نيست مگر اين كه به ستايش او تسبيح مى‌گويد، ولى شما تسبيحشان را نمى‌فهميد. به راستى كه او بردبار و آمرزنده است.
(سورۀ اسراء، آیۀ ۴۴)

🔸در این عبارت دقت فرمودید؟!
🔹"وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ"🔹
● و هيچ شیئی نيست مگر اين كه به ستايش خداوند تسبيح مى‌گويد ●

▪️تسبیح، شیئیت شیء است و همان است که بیان شد که شیئیت شیء، حضرات آل الله (ع) هستند که می‌فرمایند 🔻『 نَحْنُ الشَّيْ‏ء』🔺 (📚 الإختصاص- شیخ مفید، ص۱۴۳). امّا اشیاء در نفسِ خویش و شیئیتِ خویش اعلامِ هلاکت می‌نمایند که 💎【كُلُّ شَيْءٍ هالِكٌ】💎 (سورۀ قصص، آیۀ ۸۸).

🔸پس این اشیاء چه هستند؟
بلافاصله و متصلاً فرمود 💎【 إِلاَّ وَجْهَهُ】💎. که حضرات آل الله (ع) می‌فرمایند 『 نحن وجه الله 』 (📚بصائر الدجات ج۱ ص ۶۱).

پس؛
شیء، شیء شد تا برای حضرت سیدالشهدا (ع) در بکاء باشد.
و «موجود» بودنِ او، بکاء برای حضرت (ع) است.

و این اشک، به نفْسِ اینکه حضرتِ سیّد الشهدا علیه السلام (که "وجه الله" هستند) عالَم را فرا گرفته‌اند، عالمْ‌گیر است که فرمود:

🔻"فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّه"🔺
پس به هر سو رو كنيد، همان جا وجهِ خداست.
(سورۀ بقره، آیۀ ۱۱۵)

من از مفصّلِ ایـن نکتـه مجملی گفتم
تو صد حدیث مفصّل بخوان از این مجمل


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

◼️

🔰 محبّت در مراتب وجود (فعل، صفت، ذات) میتواند جلوه کند.
و شخصِ محبّ، در هر مرتبۀ وجودی که محبّ باشد، در محبوب خویش فانی و کُشته است. و محبوب به محبّ ظاهر است.

یعنی ؛
❁ اگر در «افعال»، محبِّ محبوب باشد؛ در نقطۀ «فعل» ، فانی در محبوب است (کُشتۀ محبوب در فعل شده) و با محبوب وحدت دارد. و در نتیجه محبوب در افعال، به محبّ خویش ظاهر شده.
❁ و اگر در «صفات»، محبِّ محبوب باشد؛ در نقطۀ «صفت» ، فانی در محبوب است (کُشتۀ محبوب در صفت شده) و با محبوب وحدت دارد. و در نتیجه محبوب در صفات، به محبّ خویش ظاهر شده.

تا برسیم به ذات :
❁ اگر در «ذات»، محبِّ محبوب باشد؛ در نقطۀ «ذات» ، فانی در محبوب است (کُشتۀ محبوب در ذات شده) و با محبوب وحدت دارد. و در نتیجه محبوب در ذات، به محبّ خویش ظاهر شده.


▪️بحثمان در عالم نور و بی‌حدّی است. خداوند از اینکه خودش، خودش را دوست دارد (ذاتاً و صفتاً و فعلاً)، در تمام مراتب وجودی، خودش کشتۀ خودش است.

🔸اما مگر خداوند کُشته می‌شود؟!
▪️العیاذ بالله که اینطور باشد. مطلب را دنبال بفرمائید...

◾️ "قتیل" صفت مشبهه است. و صفت مشبهه، آنچنان فراگیر است که هم در معنای اسم فاعل است و هم در معنای اسم مفعول.
یعنی "قتیل" از شدّت و فراگیری [که صفتِ مشبهه دارد] هم به معنای قاتل است و به معنای مقتول.

◾️اینکه فرمودند:
🔹"إِنَّ اللَّهَ قَدْ شَــــاءَ أَنْ يَـــــرَاكَ قَتِيــــلاً"🔹

▪️فعل ِ "شاء" (خواست) نفسِ قاتل بودن را نشان می‌دهد (قاتل بودن حُبّی).
▪️و فعل "یَری" (رؤیت کرد) نفسِ مقتول بودن را نشان می‌دهد(مقتول بودنِ حُبّی).

◾️واقعیت " يَرَی" به حقیقت فعلیتِ "شَــــاءَ" است. و "شَــــاءَ" [در بی‌حدّی]، حقیقتش به حقیقتِ " يَرَی" است. و هر دوی "شَــــاءَ" و "يَـــرَی" حقیقتشان به "قَتِيـــــل" است. که "قَتِيـــــل"، واسطۀ مطلقه است که حقیقت و جانِ قاتل و مقتولِ حُبّی است.

🔲 یعنی فاعل و مفعول، رائی و مرئی، قاتل و مقتول، در "قتیل" جمعند که این مقام جمع الجمع بودنِ حضرت سیّدالشهدا (ع) است ➣●•


◼️ خداوند می‌خواهد تو را کشته ببیند ◼️

دقت بفرمایید که دیدن خداوند در عالم حدود نیست که [العیاذ بالله] خدا را یک طرف تصوّر کنیم و حضرت سیّد الشهدا (ع) را طرف دیگر و بعد خداوند، حضرت سیدالشهدا (ع) را کُشته ببینند.
بلکه رؤیت خداوند، شهودِ خداوند است. و شهود؛ حضور مشهود نزدِ شاهد است.
رؤیت خداوند؛ حضور خداوند است و یکی بودن او با مَرئی خویش (رؤیت کرده شده).

این دوئیتِ پوچِ بی‌هویّت را باید رها کنیم و از پوستۀ شرک بیرون رویم تا بشود معارف را درست متوجه شویم.
آنان که دست از دوئیت در اعتقادات بر نداشتند، معارف خاصّ، برایشان یا غلو است یا کفر! که حضرت مولی (ع) فرمودند:

🔻『 النَّاسُ أَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا』 🔺
مردم دشمنِ آن چیزی هستند که نمی‌دانند.
(📚 نهج البلاغه)


▪️کشته دیدن خدا در عالَم بی‌حدّی است و خودِ خدا در اینجا به امام حسین (علیه السلام) که ظهورِ تامّهٔ حقّ تعالی هستند، "قَتِيـــــل" است.
یعنی بیننده که خداست، خودش، کُشته شده است، و کشتۀ خودش شده است.

▪️رؤیت، اصلاً در عالم بی‌حدّی است. دیدن خدا، از خدائیت خدا این طور است که دیده شده‌اش بیرون از خودش نیست. نه اینکه بگوییم بیرون نیست و نتیجه بگیریم به ترکیب، در خداوند جای دارد! العیاذ بالله که اینطور باشد. خدا که مرکّب نیست. او بسیط است.

▪️به وحدتِ ذات عرض می کنم که مرئی خدا، بیرون از خدا نیست.
▪️یعنی رائی («بیننده» - که حقّ تعالی است) بیرون از مرئی («دیده شده» - حضرت سیدالشهدا ؏ ) نیست.
و مرئی بیرون از رائی نیست. و هر دو یک حقیقت هستند و مرئی، رائی است و رائی، مرئی است. رائی به مرئی در ظهور است. و مرئی در رائی در تجمیع است.

🔰 حضرات آل الله (علیهم السلام) می‌فرمایند:

🔹『 لنا حالات مع اللَّه و هو فيها نحن، و نحن فيها هو. و مع ذلك هو هو و نحن نحن』🔹
برای ما با خدا حالاتی هست و او در ماست و ما در اوئیم. و با این حال او اوست و ما مائیم▪️

(📚 الكلمات المكنونة، ص: ۱۴۷)
(📚 مكيال المكارم، ج ۲، ص ۲۹۵)

▪️بنابراین خداوند به امام حسین (ع)، خودش کُشته خود است و خود را کُشته می‌بیند. و در عالم محدودات و اسم، این مطلب به اسم می‌آید که 🔹"إِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاكَ قَتِيـــــلاً"🔹 و الّا کُشته، خودِ خداست▪️

▪️خداوند متعال اگر کشته نمی‌شود، برای این است که در خلوَت و لااشاره است.
و در این سخن، از «بی‌حدّی و لا اشاره بودن» گفته شد که این "قَتِيـــــلاً" خداوندست و نه از حـــدّ.


💠 بی‌حدّی را اگر درک کرده باشیم، دیگر حرف تمام است و نیاز به اطالۀ کلام و توضیح بیشتر نیست.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

◼️

🔰 قدم سوّم : وفای مطلق و مطلقِ وفا ➣●•

#وفا در لغت به معنای «تمام کردن» است.
🔶 حقیقتِ وفا چیست ؟

🔷 حضرت مولی امیرالمؤمنین (ع) از حضرت رسول اکرم (ص) سؤال می‌فرمایند:
『 مَا الْوَفَاء』 ؟ (وفا چیست؟)

حضرتشان (ص) پاسخ می‌فرمایند :

🔹『 التَّوْحِيدُ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه 』🔹
توحید است. شهادت اینکه نیست خدایی جز الله .

(📚 بحار الأنوار،ج۳۵،ص۳۸۳)

(✅ نکته: این سوالِ جلالیِ علوی -ع-، و این پاسخِ جمالیِ محمّدی-ص- ؛ جلوۀ انشاءِ «وفا» و ظاهر ساختن آن، در عوالِم هستی است)

👈 تمام آنچه که از معنا و مفهوم #وفا در ذهن و تصوّر داریم، ظهورِ توحید است.
امّا چطور ؟

❖ #توحید؛ وحدانیّت حقّ تعالی است.
❖ #شهادت؛ نقطۀ یکی شدنِ شاهد با مشهود است.
❖ #وفا ؛ وفایِ به عهد است. که خداوند می‌فرماید 💎【 أَوْفُوا بِعَهْدي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ】💎 (به عهدم وفا کنید به عهدتان وفا می‌کنم./بقره ۴۰). که فرمودند: «عهد الله؛ ولایت علی بن ابیطالب(؏) است» (📚البرهان ج ۱، ص ۲۰۰).
که حضرات ائمۀ اطهار(؏) می‌فرمایند 🔻『 نحن عهد الله‏』🔺 (📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۱، ص۲۲۱).

#عهد_الله مقامِ شامخ ولایت است. که ظهور ولایت، توحید است.
ولایت و توحید، یک حقیقت هستند. که باطن و جلال؛ ولایت است. و ظاهر و جمال؛ توحید است. که حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند :

🔻『نحن أصل كل خير و من فروعنا كل برّ، فمن البرّ؛ التوحيد』🔺
ما اصلِ تمام خوبیها هستیم و همۀ نیکی‌ها از فروعات ماست. پس یکی از آن نیکی‌ها توحید است.

(📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۸، ص۲۴۲)

💠 عهد؛ ولایت است و وفا؛ توحید است.
پس :
دائماً ولایت، به توحید ظاهر می‌شود، و توحید، به ولایت برمی‌گردد.

در مورد وفا و عهدِ نسبی که در امور دنیوی از آن صحبت می‌شود؛ عهد ، چیزی است و وفا، چیزی دیگر. دوئیت؛ نفسِ تخلّف است. و در اصل؛ دنیا، کثرات و امور مربوط به آن، نفسِ «بد عهدی» و تخلّف است، و «خانه از پای‌بست ویران است»!
پس؛
اگر اهل دنیا، تمام تلاش خود را برای خوش عهد بودن انجام دهند، به نفسِ اینکه از وحدانیّت حضرتِ احد یعنی شخصِ ائمه اطهار(ع) جدا هستند، بد عهد و بی وفایند.

حضرت أحد(عظم شأنه) به نَفْس و وحدانیّتِ خویش - یعنی شخصِ حضراتِ آل الله(ع) -؛ ذاتاً، صفتاً، و افعالاً، یکجا و در کلمه‌ی واحده؛🔹《وَفِيُّ الْعَهْد》 🔹است (📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۲، ص: ۵۶۰). که 《وفی العهد》 بودنِ باریتعالی، فراتر از این است که صرفاً بیان شود؛ وفایِ به عهد «می‌کند». بلکه چون ذات و نفس امور، انشائی از نفس واحدۀ الهی است؛ پس 《وفی العهد》 بودن حضرت أحد، ذاتاً محقّق است و از آن ذات، صفتاً و افعالاً نیز در ظهور می‌آید.

◙ وفای مطلق و عهدِ مطلق، حقیقتِ واحد هستند که حقیقتِ حضرتِ أحد می‌باشند. که در باطن (جلال)؛ عهد است و در ظاهر (جمال)؛ وفا.
و چون وحدتِ حقیقی دارند، دوئیتی ملحوظ نیست که احتمالِ تخلّف باشد. پس؛ تخلّف ناپذیر است.

🔳 «العهد»؛ عهدِ مطلق است که آن، عهد الله ، یعنی ولایت حضرت أحد است. که ولایت حضرت أحد، به عینِ ذات اوست.

✾《وفی العهد》 بودنِ حضرتِ احدی المعنا (جلّ جلاله)، در وحدتِ وفا و عهد با ذات باریتعالی، و به #عین_شخصی او بایستی دیده شود.
یعنی ولایت و توحید، عینِ شخصیِ یکدیگرند.

⇦ پس ؛
⚜️ اگر عهد و وفا، حقیقی باشد؛
◆ عهد (ولایت) به جلوۀ وفا در ظهور می‌آید (که آن، اضمحلالِ جلال در جمال است) .
◆ و وفایِ به عهد، در بطون می‌آید (که آن، اضمحلالِ جمال در جلال است).

⧒ اگر کسی عهدی کرد، مأمور به ظاهر کردنِ عهد خویش است. که ظاهر کردنِ عهد، وفاست.
یعنی عهد، به وفا ظاهر می‌شود.
و در همان نقطه که وفا می‌کند، به عهد خویش بازمی‌گردد.

♦️«وفا کردنِ به عهد» یعنی؛ یگانه و جمع شدن با عهد. که این جمع شدن و یگانگی، چیزی از #توحید است. اگر عهدی بکند و آنرا رها کند، این مقابل جمعِ توحیدی است و تمام، تشتّت و کثرت و پریشانی است.

«وفای به عهد»، جمع کنندۀ عاهِد (عهد کننده) در جهت معهود (عهد شده) است.
پس ؛ وفا ؛ 🔹『التوحيد شهادة أن لا إله إلّا الله』🔹 است.

بیان شد که؛ وفا به معنایِ «تمام کردن» است.
#عهد ؛ آغاز کردن، و #وفا ؛ تمام کردنِ است.
وقتی عهد ظاهر و ترسیم شد (قوس نزول)، وفا ؛ تمام کنندۀ این سیر و تجمیع آن است (قوس صعود).
وفا؛ تشتّت و کثرت و جمال عهدِ ظاهر شده را ، به وحدت و جلال و باطن جمع می‌کند. این جمع کردن، جمعِ اطلاقی است که همانا «توحید» است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲