🗞امروز روزنامۀ «آرمان ملی» گزارش اول خود را به کتابهای درسیِ فارسی اختصاص داده. اما عجیب اینکه منبع اطلاعات گزارشگر و طراح و مسئول تیتر، فضای مجازی است، نه خود کتابهای درسی امسال. چون اگر این کتابها را ورق می‌زدند، می‌دیدند که از #شفیعی_کدکنی غزل «ای مهربانتر از برگ در بوسه‌های باران» در کتاب فارسی دوازدهم (ص۵۷)؛، از خیام رباعی «هنگام سپیده‌دم خروس سحری ...» در فارسی دهم (۳۵)؛ از #مهدی_اخوان_ثالث شعر «خوان هشتم» در فارسی دوازدهم (۱۰۹-۱۱۴)؛ و از هوشنگ ابتهاج #سایه «ایران ای سرای امید» در فارسی پنجم دبستان (۷۶) آمده است. طبیعتاً می‌شود و باید دربارۀ این انتخاب‌ها، دربارۀ میزان آموزش‌ها دربارۀ این بزرگان و سایر چهره‌های برجسته، تغییراتِ دیگر و جهت‌گیری کتابهای درسی بحث کرد، اما نه با چنین اشتباهاتی در تصویر صفحه یک! @ehsanname

🗞عکس و گزارش یکِ روزنامه «ایران» از جلسات درس سه‌شنبه‌های استاد #شفیعی_کدکنی در کلاس ۴۴۲ طبقه چهارم دانشکده ادبیات دانشگاه تهران است @ehsanname

@shafiei_kadkani

ـــــــــــــــــــــــ
آرشیو صوتی سال ۱۳۹۸

هرآنچه را استاد شفیعی کدکنی سال ۱۳۹۸ در کلاسِ درسشان به علاقه‌مندان گفتند، از اینجا بشنوید. از زحمات بی‌دریغِ همهٔ دوستانم برای ثبت و ضبط این گنجینهٔ فرهنگی سپاسگزارم.
با در خانه‌ ماندنمان کار فرهنگی می‌کنیم. دستِ دیو شومِ کرونا کوتاه می‌شود. روزهای سالمِ سرشارِ سه‌شنبه‌ها برخواهد گشت و باز هم پای درس استاد گرانقدر خواهیم نشست. به امید دیدار! | ادمین

۲۰ فروردین ۹۸، اولین جلسهٔ سال جدید
https://t.me/shafiei_kadkani/1269
۲۷ فروردین ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1276
۳ اردیبهشت ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1297
۱۰ اردیبهشت ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1310
۱۷ اردیبهشت ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1321
۳۱ اردیبهشت ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1347
۹ مهرماه ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1526
۱۶ مهرماه ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1531
۲۳ مهرماه ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1537
۱۴ آبان ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1557
۲۱ آبان ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1559
۲۶ آبان ۹۸، دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد
https://t.me/shafiei_kadkani/1569
۵ آذر ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1570
۱۲ آذر ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1576
۱۹ آذر ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1582
۲۹ بهمن ۹۸، آخرین جلسهٔ سال ۹۸
https://t.me/shafiei_kadkani/1643

#شفیعی_کدکنی
#در_خانه_میمانیم

🎧 آوازی از شهریار که دارد غزل خودش را می‌خواند: «سایه با پرچم خورشید به تبریز آمد/ شهر غم از شعف و شعشعه لبریز آمد/ مژدۀ یوسفِ گمگشته به یعقوب رسید/ مولوی در طلب شمس به تبریز آمد ...» این غزل را استاد شهریار برای استاد هوشنگ ابتهاج #سایه سروده است. محمّد طاهری خسروشاهی نوشته این آواز مربوط به سفر خرداد ۱۳۶۶ سایه و اسناد #شفیعی_کدکنی به تبریز است که بعد از بازگشت هم شفیعی کدکنی به یادگار سفر سروده بود: با سایه شبی خدمت خورشید رسیدیم/ از بیم گذشتیم و به امید رسیدیم ... @ehsanname

🔺امروز سالروز تولد استاد محمدعلی موحد، یکی از بزرگان فرهنگ ماست. مردی که آثارش در زمینۀ عرفان، شناخت مولانا و شمس تبریزی، تاریخ، صنعت نفت و حقوق بین‌الملل، همگی جزو مراجع و منابع اصلی هستند. دکتر #شفیعی_کدکنی جایی گفته اگر وزیر بود مقاله «بازخوانی پروندۀ اتحاد اسلام نادر» موحد را در کتابهای درسی می‌گذاشت تا همۀ فرزندان ایران آن را بخوانند. این مقاله را که نمونه‌ای است از نثر روان و فن تحقیق استاد، در بزرگداشت او بخوانید و به دیگران هم بفرستید، «شادی شیخی که خانقاه ندارد» @ehsanname

طفلی به نام شادی دیری است گم شده است
با چشم های روشن براق
با گیسوی بلند به بالای آرزو
هر کس از او نشانی دارد
ما را کند خبر
این هم نشان ما:
یک سو خلیج فارس
سوی دگر خزر
@ehsanname
📖 بعد از ۲۳ سال مجموعهٔ شعر تازه‌‌ای از دکتر محمدرضا #شفیعی_کدکنی منتشر شد. دفتر «طفلی به نام شادی»، مجموعهٔ اشعار ۱۳۷۶ به بعد استاد است. قبلاً نشر سخن دو مجموعۀ «آیینه‌ای برای صداها» (هفت دفتر شعر منتشر در سال‌های پیش از انقلاب) و «هزارهٔ دوم آهوی کوهی» (اشعار ۵۶ تا ۷۶) را از دکتر کدکنی منتشر کرده بود

📖 این هفته مجموعه شعر «طفلی به نام شادی» هم به بازار آمد، سومین مجموعه از اشعار استاد دکتر محمدرضا #شفیعی_کدکنی. این دفتر شعر از چند جهت اهمیت دارد. اول اینکه این کتاب مجموعه اشعار یکی از معروفترین اساتید حال حاضر ادبیات است و با اینکه در مورد خیلی‌ها اشتغالات ادبی باعث توجه به فرم و تکنیک و درنتیجه تصنعی شدن شعر می‌شود، در مورد دکتر کدکنی این اتفاق نیفتاده و به گواه حضور بسیاری از اشعارش در حافظۀ جمعی ما، او شاعر درجه یکی هم هست. دیگر اینکه بعد از ۲۳ سال مجموعهٔ شعر تازه‌‌ای از دکتر کدکنی منتشر شده. دکتر کدکنی در سال‌های پیس از انقلاب، از ۴۴ تا ۵۶، هفت دفتر شعر منتشر کرده بود که سال ۷۶ تمام این هفت دفتر در یک مجموعه با عنوان «آیینه‌ای برای صداها» منتشر شد. همان سال مجموعه «هزارهٔ دوم آهوی کوهی» هم نشر شد که اشعار ۵۶ تا ۷۶ را شامل بود. مجموعه «طفلی به نام شادی» سومین مجموعهٔ اشعار دکتر کدکنی است و حاصل بیست سال اخیر و بخصوص اشعاری که استاد در سالهای تدریس در خارج از ایران، در پرینستون و آکسفورد و لیدن و توکیو سروده است. بر روی جلد آمده این مجموعه از پنج دفتر شعر تشکیل شده و در متن کتاب هم هر از چندی، صفحه‌ای تیره‌تر به عنوان شروع یکی از این دفترها مشخص شده. هرچند توزیع اشعار در این دفترها به ترتیب زمانی یا مکان سرودن نیست و چندان مشخص نیست که این تقسیم‌بندی بر چه اساسی است و دفترهای شعری که قبلاً به شکل مستقل منتشر نشده بودند، چرا اینجا مشخص شده‌اند. به هر حال، کتاب «طفلی به نام شادی» شامل ۲۴۷ قطعه شعر در قالبهای مختلف قصیده و غزل و رباعی و نیمایی است. در مقدمۀ کوتاه کتاب، دکتر به طعنه نوشته: «در تمام مدّتِ شاعریِ من - که عمری شصت و چند ساله دارد - من همچنان آدم عقب‌مانده‌ای باقی مانده‌ام که نه وزن را رها کرده‌ام و نه قافیه را و نه معنی را، نه عشق را و نه تأمّلاتِ وجودی را و نه ایران را. برای اثباتِ عقب‌ماندگیِ یک شاعر سندی استوارتر ازین می‌توان یافت؟ آن‌هم در مملکتی که عقل اکثریتِ مردم آن به چشمشان است!» در ادامۀ این مقدمه هم دکتر از «منتقدانِ رَه‌نشناس» گله کرده و اینکه داوری نهایی شعر با جامعه و بخصوص جامعۀ آینده است و «ورَمِ ایدئولوژیک» که بخوابد، معلوم می‌شود وزن هر شعر چقدر است و اینکه خود استاد به اشاراتش از این و آن ارجاع داده و «من تحت تأثیر تمام شعرای کره زمینم» و انتقادی هم به تعطیلی رشتۀ ادبیات تطبیقی. اما هرچه این مقدمۀ ۴صفحه‌ای تند و تیز و پرگلایه است، اشعار کتاب گرم و دلنشین و سرشار از عاطفه هستند و حجم زیادی از آنها، عاشقانه‌اند. هرچند تعداد اخوانیه‌ها (شعرهایی در ستایش دوستان) هم کم نیست. بررسی و معرفی تمام اشعار این دفتر، فرصت بیشتری می‌خواهد و اینجا فقط یک رباعی از این مجموعه نقل می‌کنم، مشت نمونۀ خروار:

بیهوده مگو که دوش حیران شده‌ای
سرحلقۀ عاشقان دوران شده‌ای
از زلزله و عشق خبر کس ندهد
آن لحظه خبر شوی که ویران شده‌ای
@ehsanname

🗞روزنامه «خراسان» در شماره امروز خود، سه یادداشت از دکتر #شفیعی_کدکنی بازنشر کرده که ۶۰ سال پیش (نیمه دوم سال ۱۳۴۰) در این روزنامه منتشر شده بوده. این یادداشتها که با تخلص شاعریِ استاد، یعنی «م.سرشک» امضا شده، یکی در ستایش گاندی است، یکی بهاریه و یکی هم دربارۀ عجیب‌ترین سرقت ادبی تاریخ معاصر، ماجرای شاعری به نام کاظم غواص که دیوان اشعار حزین لاهیجی را (که آن ایام نایاب بود) جلوی رویش گذاشته و در انتهای غزلها به جای «حزین»، «غواص» می‌گذاشت و منتشر می‌کرد. شفیعی کدکنی ۲۲ساله با پژوهش در دیوان هزار صفحه‌ای و چاپ هندوستانِ حزین متوجه این سرقت ادبی شده و در شماره ۱۸ بهمن ۱۳۴۰ «خراسان» ماجرا را افشا می‌کند @ehsanname

🔹حالا که دانشگاه‌ها تعطیل است، دوستداران دکتر #شفیعی_کدکنی کلاس سه‌شنبه‌های او را به فضای مجازی آورده‌اند، هر سه‌شنبه صبح یک فایل صوتی از دوره جدید کلاس‌های استاد (با موضوع «سبک‌شناسی نظم») در کانال تلگرام و صفحهٔ اینستاگرام @shafiei_kadkani منتشر می‌شود

🔺روایتی از دکتر محمدرفیع جلالی، در سفر و هم‌صحبتی با استاد محمدرضا #شفیعی_کدکنی به خراسان، تیرماه ۱۳۹۸: دیدیم استاد بعد زیارت حضرت رضا (ع) و دیدار از محل درس استادش ادیب نیشابوری در بستِ پایین‌خیابان، به گوشه‌ای در اطراف مشهدِ رضوی حرکت کردند. پشت سر ایشان حرکت کردیم. آنجا رسیدند و ایستادند. گویا اینجا مزار مادر ایشان است. روزگاری سنگ‌های قبری داشته اما الان رویش، با سنگ‌های جدید فرش شده است. به وضوح بر مزار مادر می‌گریید؛ طوری که شانه‌هایش تکان می‌خورد. (منبع +) @ehsanname

🎼 «کمترین تحریری از یک آرزو این است
آدمی را آب و نانی باید و آن‌گاه آوازی ...»
تصنیف «آب، نان، آواز» با شعری از استاد #شفیعی_کدکنی آواز همایون شجریان و آهنگسازی علی قمصری (۱۳۸۸) @ehsanname

🔺با اعتراض اهالی فرهنگ، شرکت بهداشتی از اقدام عجیبش در استفاده از تصویر استاد #شفیعی_کدکنی عذرخواهی کرده که خیلی هم خوب. اما یادمان باشد که درست نوشتن، روش بهتری برای احترام به یک استاد ادبیات فارسی است. همین متن بالا را ببینید که چقدر کلیشه‌ای و پر از تکرار و کلمات زاید است. یک فایدۀ خواندن آثار شاعران و نویسندگان بزرگ، همین است که این طوری ننویسیم @ehsanname