⛔️ مردم تحت هر شرایطی جنس ایرانی می خرند؟
- بسم الله الرحمن الرحیم... نه!
✍️ احسان محمدی
🔰 سال ۹۷ از سوی عالی ترین مقام کشور به عنوان سال #حمایت_از_کالای_ایرانی نامگذاری شد. یک هدفگذاری بسیار درست در راستای جریانی که با شعار «ایرانی جنس ایرانی بخر» قرار است تحول ایجاد کند.
🔰 در اینکه خرید جنس داخلی به جریان تولید در داخل کشور و #اشتغال کمک می کند تردیدی نیست اما بعید است صرفا" با شعار یا حتی دستور بشود مردم را راضی کرد که پول عزیرتر از جان را به جنس بی کیفیت داخلی بدهند.
🔰 #پول جادوی بشر است. حتی با آن #خون می خرند. یعنی طرف با دریافت دیه از خون پدرش هم می گذرد. انسان تقریبا" هر چیزی را فراموش می کند جز طلب مالی که از کسی دارد و ممکن است حتی تا چند نسل بعدتر هم برای وصول، پیگیر آن شوند.
🔰 کلید ماجرا در #افزایش_کیفیت است. برای همین مخالف وارداتی که زمینه ساز رقابت شود نیستم و #حق_انتخاب را نباید از مردم گرفت. هر کس حق دارد پولی را که با کَد یمین و عرق جبین به دست آورده است جوری خرج کُند که می پسندند اما...
🔰 مردم به مسئولینی که امسال این شعار را تکرار می کنند یا دستور می دهند به عنوان بنر و بیلبورد نصب شود نگاه می کنند. اینکه خودشان هم به آن باور دارند یا فقط برای دیگران نسخه می پیچند؟
🔰 آیا مسئولی که مردم را به حمایت از تولید داخلی تشویق می کند خودش و فرزندانش #پراید سوار می شوند یا بنز و پورشه؟
🔰 آیا فلان مقام روحانی که هنگام بیماری مردم را به نذر و دعا و دخیل بستن تشویق می کند خودش برای درمان به #آلمان و #انگلیس می رود یا در ایران بستری می شود؟
🔰 اینکه فلان #مجری_تلویزیون وقتی می گوید ایرانی! جنس ایرانی بخر، ساعت و کت و شلوار و کفش و جوراب و حتی زیرپوشش تولید داخل است یا برند خارجی؟...
🔰 #حسن_روحانی و دولت اش وظیفه دارد که مراقب تولیدکننده داخلی باشند، باید و باید چشمش به سفره کارگران باشد که کوچکتر نشود. در این تردیدی نیست ولی جسارت و توان برخورد با رانت خواران عزیزی که دست شان از واردات سنگ پا، تُغار، پونز، کلاه گیس، زیپ، کارت پستال و ... کوتاه خواهد شد را دارند؟
🔰 تکه های این پازل وقتی کنار هم قرار بگیرند نشان خواهند داد ما از #شعار گذر خواهیم کرد یا نه؟
🖋 @ehsanmohammadi95
- بسم الله الرحمن الرحیم... نه!
✍️ احسان محمدی
🔰 سال ۹۷ از سوی عالی ترین مقام کشور به عنوان سال #حمایت_از_کالای_ایرانی نامگذاری شد. یک هدفگذاری بسیار درست در راستای جریانی که با شعار «ایرانی جنس ایرانی بخر» قرار است تحول ایجاد کند.
🔰 در اینکه خرید جنس داخلی به جریان تولید در داخل کشور و #اشتغال کمک می کند تردیدی نیست اما بعید است صرفا" با شعار یا حتی دستور بشود مردم را راضی کرد که پول عزیرتر از جان را به جنس بی کیفیت داخلی بدهند.
🔰 #پول جادوی بشر است. حتی با آن #خون می خرند. یعنی طرف با دریافت دیه از خون پدرش هم می گذرد. انسان تقریبا" هر چیزی را فراموش می کند جز طلب مالی که از کسی دارد و ممکن است حتی تا چند نسل بعدتر هم برای وصول، پیگیر آن شوند.
🔰 کلید ماجرا در #افزایش_کیفیت است. برای همین مخالف وارداتی که زمینه ساز رقابت شود نیستم و #حق_انتخاب را نباید از مردم گرفت. هر کس حق دارد پولی را که با کَد یمین و عرق جبین به دست آورده است جوری خرج کُند که می پسندند اما...
🔰 مردم به مسئولینی که امسال این شعار را تکرار می کنند یا دستور می دهند به عنوان بنر و بیلبورد نصب شود نگاه می کنند. اینکه خودشان هم به آن باور دارند یا فقط برای دیگران نسخه می پیچند؟
🔰 آیا مسئولی که مردم را به حمایت از تولید داخلی تشویق می کند خودش و فرزندانش #پراید سوار می شوند یا بنز و پورشه؟
🔰 آیا فلان مقام روحانی که هنگام بیماری مردم را به نذر و دعا و دخیل بستن تشویق می کند خودش برای درمان به #آلمان و #انگلیس می رود یا در ایران بستری می شود؟
🔰 اینکه فلان #مجری_تلویزیون وقتی می گوید ایرانی! جنس ایرانی بخر، ساعت و کت و شلوار و کفش و جوراب و حتی زیرپوشش تولید داخل است یا برند خارجی؟...
🔰 #حسن_روحانی و دولت اش وظیفه دارد که مراقب تولیدکننده داخلی باشند، باید و باید چشمش به سفره کارگران باشد که کوچکتر نشود. در این تردیدی نیست ولی جسارت و توان برخورد با رانت خواران عزیزی که دست شان از واردات سنگ پا، تُغار، پونز، کلاه گیس، زیپ، کارت پستال و ... کوتاه خواهد شد را دارند؟
🔰 تکه های این پازل وقتی کنار هم قرار بگیرند نشان خواهند داد ما از #شعار گذر خواهیم کرد یا نه؟
🖋 @ehsanmohammadi95
❇️ «حاجی‌جواد»های ایران کجا هستند؟
✍️ احسان محمدی
🔰هجوم عده‌ای به بازارها برای خرید غیرلازم و #احتکار_خانگی ناخوشایند اما غیرقابل انکار است. در مورد دلایل روانی و اجتماعی این کار می‌شود مقاله ها نوشت، کنفرانس ها و سمینارها تشکیل داد، اتاق فکر راه انداخت اما ..
اما در نتیجه به نظر می‌رسد تفاوتی ایجاد نمی‌شود؛ کماکان کسانی به بازارها می‌ریزند و چنان خرید می‌کنند که انگار قحطی پشت دروازه های شهر است و مثلاً یک قوطی #رب_گوجه اضافی می‌تواند آنها را نجات دهد!
🔰پیش از شماتت مردم البته که باید مسئولان را نقد کرد که این اتفاقات محصول مدیریت ناصحیح آنهاست. بسیاری از مدیران کشوری که همواره در معرض تهدید بوده و هست چنان مرعوب شده‌اند که انگار اهل #اوگاندا هستند و یک باره دو متر برف باریده است!
انتظاری غیر از این داشتید؟ نکند باز هم طبق معمول #غافلگیر شدید؟
🔰 اما در کنار بی تدبیری‌ها که البته تازگی ندارد فقط ما به آن عادت نمی کنیم، احتکار و سودجویی آزاردهنده است. هر بار که خبر از کشف یک انبار می‌رسد قلب آدم می‌شکند.
اینکه چرا ما مردم به هم رحم نمی‌کنیم؟ چرا در روزهای دشوار که بیشتر به هم محتاجیم، از رنج هم #نان چرب تر در می‌آوریم؟
📙 در جلد دوم کتاب تاریخ مشروطه ایران، نوشته #احمد_کسروی آمده است: «در این هنگام که نانی به بهای جانی به شمار می‌رفت، نانوایی در تبریز رادمردی نمود که باید آن را یاد کنم. حاجی‌جواد که در میدان انگج دکان نانوایی می‌داشت روزانه از انبار خود ده خروار نان پخته و به بهای ارزان به بینوایان می‌داد.
مشهدی محمدعلیخان می‌گوید: اگر حاج‌جواد این دستگیری رادمردانه را نمی‌کرد کار شهر به جای باریک می‌کشید. دشمنان آزادی در شهر کوشش‌های نهانی کردند و #پول_گزافی به حاج جواد پیشنهاد کردند که بگیرد و گندم خود را نهانی به آنها واگذارد. حاج جواد قبول نکرد».
🔰 هر از چندگاهی عکسی در شبکه های مجازی منتشر می‌شود که میوه فروش و #دستفروش و راننده تاکسی با نوشته ای ذکر کرده که می‌توانند میوه رایگان بردارند یا کرایه پرداخت نکنند.
عکس‌هایی که آدم را امیدوار نگه می‌دارند که در این کشور هنوز انسان‌هایی هستند که با همه کوچکی سفره شان، قلب بزرگی دارند اما چرا در سطح کلان چنین چیزهایی نمی‌بینیم؟
🔰 شرکت‌های بزرگ #خودروسازی خودشان پیشقراول افزایش قیمت‌‌‌‌‌‌‌‌ها ها شدند. کارخانه‌‌هایی که از سوی دولت حمایت می‌شوند قیمت هایشان را چنان افزایش دادند که باقی خرده کاسب‌ها هم وقتی دیدند متولی امام‌زاده حرمت آن را نگه نمی‌دارد به خودشان گفتند ما چرا نگه داریم؟
🔰 «حاجی‌جواد»های این سرزمین کجا رفتند؟ چرا از آنها نمی‌بینیم؟ نمی‌شنویم؟ چه کردیم با مردان نیک‌نام کشورمان؟ به آنها که هم به خدا نگاه می‌کردند و هم به خلق خدا؟
چه شد که روزی حلال جایش را به سودجویی محض داد و «هرکس نداره بره بمیره»! می‌دانم که آنها درمان این اوضاع نیستند، اما دل‌خوشی که هستند!
🔰 در این سرزمین رادمردانی مثل حاج‌جواد زیسته‌اند که صد سال بعد یادآوردن شان هم حال ناخوش آدم را خوب می‌کند.
آنها #ایران را روی دوش شان گرفته‌اند و از طوفان ها گذر داده‌اند نه کاسیه لیسان و طماعان و فرصت طلبان.
#عصرایران
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
🔰هجوم عده‌ای به بازارها برای خرید غیرلازم و #احتکار_خانگی ناخوشایند اما غیرقابل انکار است. در مورد دلایل روانی و اجتماعی این کار می‌شود مقاله ها نوشت، کنفرانس ها و سمینارها تشکیل داد، اتاق فکر راه انداخت اما ..
اما در نتیجه به نظر می‌رسد تفاوتی ایجاد نمی‌شود؛ کماکان کسانی به بازارها می‌ریزند و چنان خرید می‌کنند که انگار قحطی پشت دروازه های شهر است و مثلاً یک قوطی #رب_گوجه اضافی می‌تواند آنها را نجات دهد!
🔰پیش از شماتت مردم البته که باید مسئولان را نقد کرد که این اتفاقات محصول مدیریت ناصحیح آنهاست. بسیاری از مدیران کشوری که همواره در معرض تهدید بوده و هست چنان مرعوب شده‌اند که انگار اهل #اوگاندا هستند و یک باره دو متر برف باریده است!
انتظاری غیر از این داشتید؟ نکند باز هم طبق معمول #غافلگیر شدید؟
🔰 اما در کنار بی تدبیری‌ها که البته تازگی ندارد فقط ما به آن عادت نمی کنیم، احتکار و سودجویی آزاردهنده است. هر بار که خبر از کشف یک انبار می‌رسد قلب آدم می‌شکند.
اینکه چرا ما مردم به هم رحم نمی‌کنیم؟ چرا در روزهای دشوار که بیشتر به هم محتاجیم، از رنج هم #نان چرب تر در می‌آوریم؟
📙 در جلد دوم کتاب تاریخ مشروطه ایران، نوشته #احمد_کسروی آمده است: «در این هنگام که نانی به بهای جانی به شمار می‌رفت، نانوایی در تبریز رادمردی نمود که باید آن را یاد کنم. حاجی‌جواد که در میدان انگج دکان نانوایی می‌داشت روزانه از انبار خود ده خروار نان پخته و به بهای ارزان به بینوایان می‌داد.
مشهدی محمدعلیخان می‌گوید: اگر حاج‌جواد این دستگیری رادمردانه را نمی‌کرد کار شهر به جای باریک می‌کشید. دشمنان آزادی در شهر کوشش‌های نهانی کردند و #پول_گزافی به حاج جواد پیشنهاد کردند که بگیرد و گندم خود را نهانی به آنها واگذارد. حاج جواد قبول نکرد».
🔰 هر از چندگاهی عکسی در شبکه های مجازی منتشر می‌شود که میوه فروش و #دستفروش و راننده تاکسی با نوشته ای ذکر کرده که می‌توانند میوه رایگان بردارند یا کرایه پرداخت نکنند.
عکس‌هایی که آدم را امیدوار نگه می‌دارند که در این کشور هنوز انسان‌هایی هستند که با همه کوچکی سفره شان، قلب بزرگی دارند اما چرا در سطح کلان چنین چیزهایی نمی‌بینیم؟
🔰 شرکت‌های بزرگ #خودروسازی خودشان پیشقراول افزایش قیمت‌‌‌‌‌‌‌‌ها ها شدند. کارخانه‌‌هایی که از سوی دولت حمایت می‌شوند قیمت هایشان را چنان افزایش دادند که باقی خرده کاسب‌ها هم وقتی دیدند متولی امام‌زاده حرمت آن را نگه نمی‌دارد به خودشان گفتند ما چرا نگه داریم؟
🔰 «حاجی‌جواد»های این سرزمین کجا رفتند؟ چرا از آنها نمی‌بینیم؟ نمی‌شنویم؟ چه کردیم با مردان نیک‌نام کشورمان؟ به آنها که هم به خدا نگاه می‌کردند و هم به خلق خدا؟
چه شد که روزی حلال جایش را به سودجویی محض داد و «هرکس نداره بره بمیره»! می‌دانم که آنها درمان این اوضاع نیستند، اما دل‌خوشی که هستند!
🔰 در این سرزمین رادمردانی مثل حاج‌جواد زیسته‌اند که صد سال بعد یادآوردن شان هم حال ناخوش آدم را خوب می‌کند.
آنها #ایران را روی دوش شان گرفته‌اند و از طوفان ها گذر داده‌اند نه کاسیه لیسان و طماعان و فرصت طلبان.
#عصرایران
🖋 @ehsanmohammadi95
👧🏻 واقعاً کودک و کودکی برایمان مهم است؟!
✍️ احسان محمدی
💰 اگر در خیابان جلوی صد نفر را بگیرید و از آنها در مورد مهمترین مشکل ما #ایرانیان به عنوان شهروندان عادی بپرسید، قطعاً به موارد بسیار زیادی مثل گرانی دلار، بیکاری، فساد اداری، آینده نامشخص و ... اشاره می کنند و بسیار کم هستند کسانی که بگویند: ما مفهوم زندگی را گم کرده‌ایم!
📺 دیروز روز جهانی کودک بود. سال ها قبل که شبکه پویا و این همه سی دی انیمیشن توی بازار نبود، تلویزیون از صبح تا شب کارتون پخش می‌کرد. یک سور تمام عیار بود.
می‌نشستیم و لذت می‌بردیم اما دیروز شبکه‌های مجازی پر شده‌بود از عکس های قدیمی نسل ما یا پدرها و مادرهایی که عکس‌هایی از بچه هایشان منتشر و ضمن قربان صدقه قد و بالایشان، لیستی از آرزوهای خوب را برایشان را ردیف کرده بودند.
👧🏻 واکنش نشان‌دادن به مناسبت‌ها اتفاق خوبی است. انگار یک جور بازگشت به نقشه است اما واقعاً از خودمان پرسیده‌ایم این همه تقلایمان برای زندگی در نهایت می‌خواهد به چه ختم شود؟ برایند پاسخ‌ها احتمالاً این خواهد بود: رسیدن به آسایش مالی که با خودش آرامش هم خواهد‌آورد.
💰 درک این مسئله که نان و معیشت روی بسیاری از رفتارهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما کاملاً اثرگذار است، دشوار نیست. #پول به شدت خودش را به ما تحمیل کرده‌است، رفتارهایمان هر روز بیشتر بوی نان می دهد، سلام و علیک‌ها و رفت و آمدهایمان به شکل ترسناکی داد و ستدی شده‌است اما «بچه ها» یا آن‌طور که فضلا می‌گویند «نسل آینده» کجای این داستان قرار‌دارند؟
👧🏻 دیروز که روز کودک بود از خودمان پرسیدیم مسئولیت مان در مقابل فرزندان خودمان و دیگران چیست؟ اینکه صرفاً برای اینکه عمه و خاله و دایی و عمو پشت سرمان حرف درنیاورند دست به فرزندآوری می‌زنیم یا پشت این اقدام فکری هم هست؟! برخی می‌گویند بچه می‌آوریم که موقع پیری عصای دست‌مان شود.
👧🏻 عده بسیاری هم فکر می‌کنیم مسئولیت‌مان در قبال فرزندی که به دنیا اضافه کرده‌ایم این است که او را در مدرسه کاملاً خصوصی ثبت نام کنیم، به کلاس زبان فرانسه و باله و شنای موزون و رباتیک و پیانو بفرستیم و او را در فضایی که بیشتر شبیه #شیشه_الکل است دور از واقعیت‌های گزنده جامعه بزرگ کنیم تا در آینده بتواند دکتر یا مهندس خوبی برای همین جامعه شود یا پول و پله ای جمع کنیم که وقتی بزرگ شد از این کشور برود یک جای خوب زندگی کند!
👧🏻 بسیاری از ما بچه‌ها را اسباب‌بازی‌هایی تصور می‌کنیم که موظف هستند رویاهای ناکام کودکی ما را برآورده کنند و یادمان می‌رود ظلم #فقط این نیست که کودک خردسالی سر چهارراه لُنگ دستش بگیرد و شیشه ماشین‌ها را پاک کند.
ظلم می‌تواند کُشتن فرصت کودکی‌کردن در وجود فرزندمان باشد وقتی #شادزیستن را از او دریغ می‌کنیم و با پوشیدن کت و شلوار یا آرایش کردن وادارش می کنیم ادای بزرگترها را در بیاورد.
👧🏻 #کودک_آزاری فقط داغ و درفش پدرها و مادرهای بیماری نیست که سیگار جنون‌شان را روی تن تُرد بچه ها خاموش می‌کنند، کودک آزاری می‌تواند یاد دادن دروغ و نفرت، کینه و حسادت، طمع و خودخواهی به فرزندمان باشد.
می‌تواند تبدیل کردن او به موجودی باشد که برای نمره خوب و عالی گرفتن وارد مسابقه‌ای پر از استرس با همسالانش می‌کنیم. می‌تواند ...
👧🏻 ما مفهوم زندگی را گم کرده‌ایم. با چنین درک و دیدی چطور می‌توانیم به فرزندان مان یاد بدهیم درست زندگی کنند، امیدوارانه به آینده نگاه کنند و لازم نیست طفل ده ساله حرص افزایش قیمت دلار و سقوط ارزش بورس و ماشین شاسی بلند پدر همکلاس و ... را بخورد. چطور می‌توانیم به آنها مفهوم زندگی را یاد بدهیم...
👧🏻 همانطور که به جشن‌گرفتن #روز_کودک مشغولیم به خودمان هم فکر کنیم. نسلی که هنوز تکلیف‌مان با خودمان و مفهوم زندگی‌مان روشن نیست، چه رسد به فرزندان مان!
#عصرایران
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
💰 اگر در خیابان جلوی صد نفر را بگیرید و از آنها در مورد مهمترین مشکل ما #ایرانیان به عنوان شهروندان عادی بپرسید، قطعاً به موارد بسیار زیادی مثل گرانی دلار، بیکاری، فساد اداری، آینده نامشخص و ... اشاره می کنند و بسیار کم هستند کسانی که بگویند: ما مفهوم زندگی را گم کرده‌ایم!
📺 دیروز روز جهانی کودک بود. سال ها قبل که شبکه پویا و این همه سی دی انیمیشن توی بازار نبود، تلویزیون از صبح تا شب کارتون پخش می‌کرد. یک سور تمام عیار بود.
می‌نشستیم و لذت می‌بردیم اما دیروز شبکه‌های مجازی پر شده‌بود از عکس های قدیمی نسل ما یا پدرها و مادرهایی که عکس‌هایی از بچه هایشان منتشر و ضمن قربان صدقه قد و بالایشان، لیستی از آرزوهای خوب را برایشان را ردیف کرده بودند.
👧🏻 واکنش نشان‌دادن به مناسبت‌ها اتفاق خوبی است. انگار یک جور بازگشت به نقشه است اما واقعاً از خودمان پرسیده‌ایم این همه تقلایمان برای زندگی در نهایت می‌خواهد به چه ختم شود؟ برایند پاسخ‌ها احتمالاً این خواهد بود: رسیدن به آسایش مالی که با خودش آرامش هم خواهد‌آورد.
💰 درک این مسئله که نان و معیشت روی بسیاری از رفتارهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما کاملاً اثرگذار است، دشوار نیست. #پول به شدت خودش را به ما تحمیل کرده‌است، رفتارهایمان هر روز بیشتر بوی نان می دهد، سلام و علیک‌ها و رفت و آمدهایمان به شکل ترسناکی داد و ستدی شده‌است اما «بچه ها» یا آن‌طور که فضلا می‌گویند «نسل آینده» کجای این داستان قرار‌دارند؟
👧🏻 دیروز که روز کودک بود از خودمان پرسیدیم مسئولیت مان در مقابل فرزندان خودمان و دیگران چیست؟ اینکه صرفاً برای اینکه عمه و خاله و دایی و عمو پشت سرمان حرف درنیاورند دست به فرزندآوری می‌زنیم یا پشت این اقدام فکری هم هست؟! برخی می‌گویند بچه می‌آوریم که موقع پیری عصای دست‌مان شود.
👧🏻 عده بسیاری هم فکر می‌کنیم مسئولیت‌مان در قبال فرزندی که به دنیا اضافه کرده‌ایم این است که او را در مدرسه کاملاً خصوصی ثبت نام کنیم، به کلاس زبان فرانسه و باله و شنای موزون و رباتیک و پیانو بفرستیم و او را در فضایی که بیشتر شبیه #شیشه_الکل است دور از واقعیت‌های گزنده جامعه بزرگ کنیم تا در آینده بتواند دکتر یا مهندس خوبی برای همین جامعه شود یا پول و پله ای جمع کنیم که وقتی بزرگ شد از این کشور برود یک جای خوب زندگی کند!
👧🏻 بسیاری از ما بچه‌ها را اسباب‌بازی‌هایی تصور می‌کنیم که موظف هستند رویاهای ناکام کودکی ما را برآورده کنند و یادمان می‌رود ظلم #فقط این نیست که کودک خردسالی سر چهارراه لُنگ دستش بگیرد و شیشه ماشین‌ها را پاک کند.
ظلم می‌تواند کُشتن فرصت کودکی‌کردن در وجود فرزندمان باشد وقتی #شادزیستن را از او دریغ می‌کنیم و با پوشیدن کت و شلوار یا آرایش کردن وادارش می کنیم ادای بزرگترها را در بیاورد.
👧🏻 #کودک_آزاری فقط داغ و درفش پدرها و مادرهای بیماری نیست که سیگار جنون‌شان را روی تن تُرد بچه ها خاموش می‌کنند، کودک آزاری می‌تواند یاد دادن دروغ و نفرت، کینه و حسادت، طمع و خودخواهی به فرزندمان باشد.
می‌تواند تبدیل کردن او به موجودی باشد که برای نمره خوب و عالی گرفتن وارد مسابقه‌ای پر از استرس با همسالانش می‌کنیم. می‌تواند ...
👧🏻 ما مفهوم زندگی را گم کرده‌ایم. با چنین درک و دیدی چطور می‌توانیم به فرزندان مان یاد بدهیم درست زندگی کنند، امیدوارانه به آینده نگاه کنند و لازم نیست طفل ده ساله حرص افزایش قیمت دلار و سقوط ارزش بورس و ماشین شاسی بلند پدر همکلاس و ... را بخورد. چطور می‌توانیم به آنها مفهوم زندگی را یاد بدهیم...
👧🏻 همانطور که به جشن‌گرفتن #روز_کودک مشغولیم به خودمان هم فکر کنیم. نسلی که هنوز تکلیف‌مان با خودمان و مفهوم زندگی‌مان روشن نیست، چه رسد به فرزندان مان!
#عصرایران
🖋 @ehsanmohammadi95
Forwarded from روزنوشت‌های احسان محمدی
👧🏻 واقعاً کودک و کودکی برایمان مهم است؟!
✍️ احسان محمدی
💰 اگر در خیابان جلوی صد نفر را بگیرید و از آنها در مورد مهمترین مشکل ما #ایرانیان به عنوان شهروندان عادی بپرسید، قطعاً به موارد بسیار زیادی مثل گرانی دلار، بیکاری، فساد اداری، آینده نامشخص و ... اشاره می کنند و بسیار کم هستند کسانی که بگویند: ما مفهوم زندگی را گم کرده‌ایم!
📺 دیروز روز جهانی کودک بود. سال ها قبل که شبکه پویا و این همه سی دی انیمیشن توی بازار نبود، تلویزیون از صبح تا شب کارتون پخش می‌کرد. یک سور تمام عیار بود.
می‌نشستیم و لذت می‌بردیم اما دیروز شبکه‌های مجازی پر شده‌بود از عکس های قدیمی نسل ما یا پدرها و مادرهایی که عکس‌هایی از بچه هایشان منتشر و ضمن قربان صدقه قد و بالایشان، لیستی از آرزوهای خوب را برایشان را ردیف کرده بودند.
👧🏻 واکنش نشان‌دادن به مناسبت‌ها اتفاق خوبی است. انگار یک جور بازگشت به نقشه است اما واقعاً از خودمان پرسیده‌ایم این همه تقلایمان برای زندگی در نهایت می‌خواهد به چه ختم شود؟ برایند پاسخ‌ها احتمالاً این خواهد بود: رسیدن به آسایش مالی که با خودش آرامش هم خواهد‌آورد.
💰 درک این مسئله که نان و معیشت روی بسیاری از رفتارهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما کاملاً اثرگذار است، دشوار نیست. #پول به شدت خودش را به ما تحمیل کرده‌است، رفتارهایمان هر روز بیشتر بوی نان می دهد، سلام و علیک‌ها و رفت و آمدهایمان به شکل ترسناکی داد و ستدی شده‌است اما «بچه ها» یا آن‌طور که فضلا می‌گویند «نسل آینده» کجای این داستان قرار‌دارند؟
👧🏻 دیروز که روز کودک بود از خودمان پرسیدیم مسئولیت مان در مقابل فرزندان خودمان و دیگران چیست؟ اینکه صرفاً برای اینکه عمه و خاله و دایی و عمو پشت سرمان حرف درنیاورند دست به فرزندآوری می‌زنیم یا پشت این اقدام فکری هم هست؟! برخی می‌گویند بچه می‌آوریم که موقع پیری عصای دست‌مان شود.
👧🏻 عده بسیاری هم فکر می‌کنیم مسئولیت‌مان در قبال فرزندی که به دنیا اضافه کرده‌ایم این است که او را در مدرسه کاملاً خصوصی ثبت نام کنیم، به کلاس زبان فرانسه و باله و شنای موزون و رباتیک و پیانو بفرستیم و او را در فضایی که بیشتر شبیه #شیشه_الکل است دور از واقعیت‌های گزنده جامعه بزرگ کنیم تا در آینده بتواند دکتر یا مهندس خوبی برای همین جامعه شود یا پول و پله ای جمع کنیم که وقتی بزرگ شد از این کشور برود یک جای خوب زندگی کند!
👧🏻 بسیاری از ما بچه‌ها را اسباب‌بازی‌هایی تصور می‌کنیم که موظف هستند رویاهای ناکام کودکی ما را برآورده کنند و یادمان می‌رود ظلم #فقط این نیست که کودک خردسالی سر چهارراه لُنگ دستش بگیرد و شیشه ماشین‌ها را پاک کند.
ظلم می‌تواند کُشتن فرصت کودکی‌کردن در وجود فرزندمان باشد وقتی #شادزیستن را از او دریغ می‌کنیم و با پوشیدن کت و شلوار یا آرایش کردن وادارش می کنیم ادای بزرگترها را در بیاورد.
👧🏻 #کودک_آزاری فقط داغ و درفش پدرها و مادرهای بیماری نیست که سیگار جنون‌شان را روی تن تُرد بچه ها خاموش می‌کنند، کودک آزاری می‌تواند یاد دادن دروغ و نفرت، کینه و حسادت، طمع و خودخواهی به فرزندمان باشد.
می‌تواند تبدیل کردن او به موجودی باشد که برای نمره خوب و عالی گرفتن وارد مسابقه‌ای پر از استرس با همسالانش می‌کنیم. می‌تواند ...
👧🏻 ما مفهوم زندگی را گم کرده‌ایم. با چنین درک و دیدی چطور می‌توانیم به فرزندان مان یاد بدهیم درست زندگی کنند، امیدوارانه به آینده نگاه کنند و لازم نیست طفل ده ساله حرص افزایش قیمت دلار و سقوط ارزش بورس و ماشین شاسی بلند پدر همکلاس و ... را بخورد. چطور می‌توانیم به آنها مفهوم زندگی را یاد بدهیم...
👧🏻 همانطور که به جشن‌گرفتن #روز_کودک مشغولیم به خودمان هم فکر کنیم. نسلی که هنوز تکلیف‌مان با خودمان و مفهوم زندگی‌مان روشن نیست، چه رسد به فرزندان مان!
#عصرایران
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
💰 اگر در خیابان جلوی صد نفر را بگیرید و از آنها در مورد مهمترین مشکل ما #ایرانیان به عنوان شهروندان عادی بپرسید، قطعاً به موارد بسیار زیادی مثل گرانی دلار، بیکاری، فساد اداری، آینده نامشخص و ... اشاره می کنند و بسیار کم هستند کسانی که بگویند: ما مفهوم زندگی را گم کرده‌ایم!
📺 دیروز روز جهانی کودک بود. سال ها قبل که شبکه پویا و این همه سی دی انیمیشن توی بازار نبود، تلویزیون از صبح تا شب کارتون پخش می‌کرد. یک سور تمام عیار بود.
می‌نشستیم و لذت می‌بردیم اما دیروز شبکه‌های مجازی پر شده‌بود از عکس های قدیمی نسل ما یا پدرها و مادرهایی که عکس‌هایی از بچه هایشان منتشر و ضمن قربان صدقه قد و بالایشان، لیستی از آرزوهای خوب را برایشان را ردیف کرده بودند.
👧🏻 واکنش نشان‌دادن به مناسبت‌ها اتفاق خوبی است. انگار یک جور بازگشت به نقشه است اما واقعاً از خودمان پرسیده‌ایم این همه تقلایمان برای زندگی در نهایت می‌خواهد به چه ختم شود؟ برایند پاسخ‌ها احتمالاً این خواهد بود: رسیدن به آسایش مالی که با خودش آرامش هم خواهد‌آورد.
💰 درک این مسئله که نان و معیشت روی بسیاری از رفتارهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما کاملاً اثرگذار است، دشوار نیست. #پول به شدت خودش را به ما تحمیل کرده‌است، رفتارهایمان هر روز بیشتر بوی نان می دهد، سلام و علیک‌ها و رفت و آمدهایمان به شکل ترسناکی داد و ستدی شده‌است اما «بچه ها» یا آن‌طور که فضلا می‌گویند «نسل آینده» کجای این داستان قرار‌دارند؟
👧🏻 دیروز که روز کودک بود از خودمان پرسیدیم مسئولیت مان در مقابل فرزندان خودمان و دیگران چیست؟ اینکه صرفاً برای اینکه عمه و خاله و دایی و عمو پشت سرمان حرف درنیاورند دست به فرزندآوری می‌زنیم یا پشت این اقدام فکری هم هست؟! برخی می‌گویند بچه می‌آوریم که موقع پیری عصای دست‌مان شود.
👧🏻 عده بسیاری هم فکر می‌کنیم مسئولیت‌مان در قبال فرزندی که به دنیا اضافه کرده‌ایم این است که او را در مدرسه کاملاً خصوصی ثبت نام کنیم، به کلاس زبان فرانسه و باله و شنای موزون و رباتیک و پیانو بفرستیم و او را در فضایی که بیشتر شبیه #شیشه_الکل است دور از واقعیت‌های گزنده جامعه بزرگ کنیم تا در آینده بتواند دکتر یا مهندس خوبی برای همین جامعه شود یا پول و پله ای جمع کنیم که وقتی بزرگ شد از این کشور برود یک جای خوب زندگی کند!
👧🏻 بسیاری از ما بچه‌ها را اسباب‌بازی‌هایی تصور می‌کنیم که موظف هستند رویاهای ناکام کودکی ما را برآورده کنند و یادمان می‌رود ظلم #فقط این نیست که کودک خردسالی سر چهارراه لُنگ دستش بگیرد و شیشه ماشین‌ها را پاک کند.
ظلم می‌تواند کُشتن فرصت کودکی‌کردن در وجود فرزندمان باشد وقتی #شادزیستن را از او دریغ می‌کنیم و با پوشیدن کت و شلوار یا آرایش کردن وادارش می کنیم ادای بزرگترها را در بیاورد.
👧🏻 #کودک_آزاری فقط داغ و درفش پدرها و مادرهای بیماری نیست که سیگار جنون‌شان را روی تن تُرد بچه ها خاموش می‌کنند، کودک آزاری می‌تواند یاد دادن دروغ و نفرت، کینه و حسادت، طمع و خودخواهی به فرزندمان باشد.
می‌تواند تبدیل کردن او به موجودی باشد که برای نمره خوب و عالی گرفتن وارد مسابقه‌ای پر از استرس با همسالانش می‌کنیم. می‌تواند ...
👧🏻 ما مفهوم زندگی را گم کرده‌ایم. با چنین درک و دیدی چطور می‌توانیم به فرزندان مان یاد بدهیم درست زندگی کنند، امیدوارانه به آینده نگاه کنند و لازم نیست طفل ده ساله حرص افزایش قیمت دلار و سقوط ارزش بورس و ماشین شاسی بلند پدر همکلاس و ... را بخورد. چطور می‌توانیم به آنها مفهوم زندگی را یاد بدهیم...
👧🏻 همانطور که به جشن‌گرفتن #روز_کودک مشغولیم به خودمان هم فکر کنیم. نسلی که هنوز تکلیف‌مان با خودمان و مفهوم زندگی‌مان روشن نیست، چه رسد به فرزندان مان!
#عصرایران
🖋 @ehsanmohammadi95
✅ فقط یک نفر را ...
✍ احسان محمدی
🔰 بهتر از هر کس دیگری تاریکی‌های روحم را می‌شناسم و بدون تواضع‌های کشککی و ریاکارانه می‌دانم خیلی راه دارم تا یک انسان متوسط شوم. برای همین مدام در #تمرین و تلاشم تا راهی برای بهتر کردن حال دنیای کوچک پیرامونم پیدا کنم.
🔰 چند وقتی است برای خودم نسخه «هر روز حداقل یک نفر را خوشحال کن» پیچیده‌ام. سالها تمرین می‌کردم که اگر به کسی آب نمی‌دهم، کوزه‌ای هم نشکنم، حالا این نسخه را الزامی کرده‌ام. مثل دارویی که باید بخورم. هر روز دنبال بهانه‌ای می‌گردم تا یک نفر را خوشحال کنم.
🔰 گاهی به دوستی قدیمی که مدتهاست خبری از هم نداریم زنگ می‌زنم و چقدر آدم‌ها ذوق می‌کنند که یک نفر بدون اینکه «کاری» داشته باشد حالشان را می‌پرسد، گاهی به حرف‌های کسی گوش می‌دهم که به شنیده شدن نیاز دارد، گاهی به کسی که کار خوبی کرده یا حرف درستی زده پیام می‌دهم و تحسینش می‌کنم، گاهی قدمی برمی‌دارم برای کسی که انتظارش را ندارد، گاهی...
🔰 بهتر از هر کس دیگری با تاریکی‌های روحم آشنا هستم و #اعتراف می‌کنم خودم به این کار نیاز دارم و در تمنای #حوری و جوی عسل نیستم و اینکه خدا تیک مثبت بزند جلوی اسم!
الکی منت سر خدا هم نمی‌گذارم که فتبارک‌الله چه آفریدی! خودم و خودش که نیمه تاریکم را می‌بینیم.
فکر می‌کنم همه ما محتاج و شایسته خوشحال زیستنیم. حال خودم خوب نیست، اما وقتی کاری می‌کنم که کسی حتی برای چند دقیقه خوشحال می‌شود، حس می‌کنم خودم هم حالم بهتر می‌شود. وقتی بیشتر خوشحال می‌شوم که دندانِ طمع و تمنا و توقع جبران متقابل را از بیخ می‌کشم.
🔰 پریروز سر ظهر زیر پلی در تهران، زنی میانسال را دیدم که کارش نظافت سرویس توالت عمومی است. نشسته بود روی زمین و قرآن می‌خواند. رفتم غذا گرفتم و آمدم پیشش و گفتم جسارت نیست اگر من این غذا را به شما بدهم؟ غافلگیر شد، ماسک داشت ولی چشمها و پیشانی‌اش خندید، تشکر کرد و گرفت. رفتم و پشت سرم دعاهایش با صدای لاستیک ماشین‌ها قاطی شد و خوشحال بودم که خودم هم پشت ماسک قایم شده‌ام.
🔰 نوشتم شاید یک نفر دیگر هم بپسندد و انجامش بدهد. اینکه خودش را موظف کند «هر روز حداقل یک نفر را خوشحال کن». شاید وسط این روزگار ناخوب، باعث شود شب یک نفر کمی خوشحال‌تر بخوابد.
❌ هیچکس آنقدر فقیر نیست که نتواند به یک نفر دیگر کمک کند. کمک فقط #پول نیست. خیلی از ما خوشحال زندگی کردن را فراموش کرده‌ایم اما ماشالله متخصصیم در بد کردن حال هم! گاهی خوشحال کردن دیگری را #تمرین_کنیم شاید خوشمان آمد!
🖋 @ehsanmohammadi95
✍ احسان محمدی
🔰 بهتر از هر کس دیگری تاریکی‌های روحم را می‌شناسم و بدون تواضع‌های کشککی و ریاکارانه می‌دانم خیلی راه دارم تا یک انسان متوسط شوم. برای همین مدام در #تمرین و تلاشم تا راهی برای بهتر کردن حال دنیای کوچک پیرامونم پیدا کنم.
🔰 چند وقتی است برای خودم نسخه «هر روز حداقل یک نفر را خوشحال کن» پیچیده‌ام. سالها تمرین می‌کردم که اگر به کسی آب نمی‌دهم، کوزه‌ای هم نشکنم، حالا این نسخه را الزامی کرده‌ام. مثل دارویی که باید بخورم. هر روز دنبال بهانه‌ای می‌گردم تا یک نفر را خوشحال کنم.
🔰 گاهی به دوستی قدیمی که مدتهاست خبری از هم نداریم زنگ می‌زنم و چقدر آدم‌ها ذوق می‌کنند که یک نفر بدون اینکه «کاری» داشته باشد حالشان را می‌پرسد، گاهی به حرف‌های کسی گوش می‌دهم که به شنیده شدن نیاز دارد، گاهی به کسی که کار خوبی کرده یا حرف درستی زده پیام می‌دهم و تحسینش می‌کنم، گاهی قدمی برمی‌دارم برای کسی که انتظارش را ندارد، گاهی...
🔰 بهتر از هر کس دیگری با تاریکی‌های روحم آشنا هستم و #اعتراف می‌کنم خودم به این کار نیاز دارم و در تمنای #حوری و جوی عسل نیستم و اینکه خدا تیک مثبت بزند جلوی اسم!
الکی منت سر خدا هم نمی‌گذارم که فتبارک‌الله چه آفریدی! خودم و خودش که نیمه تاریکم را می‌بینیم.
فکر می‌کنم همه ما محتاج و شایسته خوشحال زیستنیم. حال خودم خوب نیست، اما وقتی کاری می‌کنم که کسی حتی برای چند دقیقه خوشحال می‌شود، حس می‌کنم خودم هم حالم بهتر می‌شود. وقتی بیشتر خوشحال می‌شوم که دندانِ طمع و تمنا و توقع جبران متقابل را از بیخ می‌کشم.
🔰 پریروز سر ظهر زیر پلی در تهران، زنی میانسال را دیدم که کارش نظافت سرویس توالت عمومی است. نشسته بود روی زمین و قرآن می‌خواند. رفتم غذا گرفتم و آمدم پیشش و گفتم جسارت نیست اگر من این غذا را به شما بدهم؟ غافلگیر شد، ماسک داشت ولی چشمها و پیشانی‌اش خندید، تشکر کرد و گرفت. رفتم و پشت سرم دعاهایش با صدای لاستیک ماشین‌ها قاطی شد و خوشحال بودم که خودم هم پشت ماسک قایم شده‌ام.
🔰 نوشتم شاید یک نفر دیگر هم بپسندد و انجامش بدهد. اینکه خودش را موظف کند «هر روز حداقل یک نفر را خوشحال کن». شاید وسط این روزگار ناخوب، باعث شود شب یک نفر کمی خوشحال‌تر بخوابد.
❌ هیچکس آنقدر فقیر نیست که نتواند به یک نفر دیگر کمک کند. کمک فقط #پول نیست. خیلی از ما خوشحال زندگی کردن را فراموش کرده‌ایم اما ماشالله متخصصیم در بد کردن حال هم! گاهی خوشحال کردن دیگری را #تمرین_کنیم شاید خوشمان آمد!
🖋 @ehsanmohammadi95