🔰 پرتکرارترین پرسش این روزها: تحلیلت چیه؟!
✍️ احسان محمدی
◀️ این روزها همه از هم می پرسند: « تحلیلت از این ماجراها چیه؟».
◀️ بیشتر تحلیلگرانی که در مورد لزوم حضور دژاگه در ارنج تیم ملی و زبان قورباغه و رویکرد ترامپ در برخورد با اروپا و ... اظهار نظر می کردند، ساکت شده اند! «آقا الان اوضاع خرابه! هر چی بگیم خطرناکه»! خدا قوت تحلیلگر! خسته نباشی پهلوان!
◀️ آنهایی که حرف می زنند هم نهایت تحلیل شان این است: اوضاع یا بهتر میشه یا بدتر میشه!
◀️ نهادهای رسمی پای عربستان و منافقین و آمریکا را وسط می کشند. حتی می گویند داعش دارد تلاش می کند که دامن بزند به خشونت ها! یک ماه پیش که شیرینی سقوط کامل داعش را خوردیم. ته نمی کشند این لامصب ها؟! منافقین هم محبوبیتی ندارند.
از عربستان و آمریکا انتظار محبت داریم؟! ما هم هرجا فرصت کرده ایم از آشوب سیاهان و اعتراضات شیعیان در هر دو کشور حمایت کرده ایم. در خیابان و مدرسه هم پرچم آتش زده ایم، هم وقتی پادشاه شان درگذشت تیتر زدیم «خبر مرگش!». انتظار داریم تماشا کنند؟ «دشمن» هستند و کارشان را می کنند.
تقلیل ماجرا تا سرحد این مداخله ها گم کردن ریشه هاست. نهادهای امنیتی قطعاً می دانند اما در حال حاضر از این راهکار به منظور مدیریت فضا بهره می گیرند.
◀️ خبرگزاری ها از بروز اعتراضاتی در کرج، تویسرکان، همدان، اراک، ساوه، آمل، ساری، بهشهر، شهرکرد، باغملک، قزوین، آبیک، محمدیه و خرم‌دره خبر دادند. محمدیه و خرم دره کجاست؟ استان زنجان.
نکته درست همین جاست. اعتراضات به شهرهایی کشیده شده که حتی برخی از ما دقیقاً نمی دانیم در کدام استان واقع شده اند. شهرهایی با جمعیت کمتر از 50 هزارنفر. شهرهایی که مردم همدیگر را به نام، تبار فامیلی و حتی آدرس خانه می شناسند اما انگار دیگر نگران تبعات حضور در اعتراض خیابانی نیستند. بپذیریم که به قول هشتگ مشهور محسن رضایی: #این_یعنی_یک_اشکالی_هست
🔰 واکنش عموم اصولگرایان: «دولت» صدای معترضان به «مشکلات اقتصادی» را بشنود و پاسخ بدهد. دقت کنید: "دولت!"
🔰 واکنش اصلاح طلبان: ما گفته بودیم که مردم مشکل دارند. ( آنها ترجیح می دهند سکوت کنند چون ممکن است یک خطای گفتاری باعث شود از ساختار حاکمیت برای ابد به سمت در خروجی هدایت شوند)
🔰 واکنش عموم مردم: والا نمی دونیم چی شده! نه اینکه فکر کنید ما هم دلمون خوشه. نه. ناراضی هستیم ولی اینقد همه چی شلوغه که نمی فهمیم چی شده، کی به کیه؟ چی میشه آخرش! نکنه یه وقت باز پشیمون بشیم بگیم صد رحمت به اون سالها!
↙️ نتیجه گیری: هیچکس دقیقاً نمی داند «چه می شود؟». تحلیل ها بیشتر حدس و گمان های شخصی توام با محافظه کاری است. اما هر اتفاقی بیفتد ایمان دارم که فرزند «خشونت» و «مرگ بر»، «آرامش» نیست.
در زمان انقلاب «مصر» هم نوشتم:
✍️ آزادی نه دادنی است نه گرفتنی. آموختنی است. برای همین خیلی ها از آن گریزان هستند.
✍️دیر و دور نیست همین جوان های مصری که در آرزوی آزادی و عدالت بر فراز تانک ها به نشانه پیروزی انگشت بالا می گیرند، چند وقت دیگر روی دیوار توالت های عمومی در سوگ روزگار حسنی مبارک، شعرهای عاشقانه بنویسند!
✍️ آنچه در مصر، تونس، لیبی و کشورهایی از این دست رخ می دهد تقلا برای آزادی است. رها شدن از دیکتاتوری، پیدا کردن یک دیکتاتور دیگر و بعد دلتنگ شدن برای دیکتاتور اول!
✍️ با دوپینگ نمی شود جهان اولی شد. راه آزادی و مدنیت نه از خیابان با مشت های گره کرده، بلکه از آرامش کتابخانه ها می گذرد. برای همین است که کتابخانه ها در جهان سوم امن ترین جا برای عنکبوت هاست که مسکن مهرشان را بسازند!
🙏 اگر آموختیم آزاد باشیم و به آزادی دیگران احترام بگذریم امیدی به پیش رفتن وجود دارد وگرنه خماری، سرخوردگی و به هم ریختن سیستم ایمنی از عوارض دوپینگ آزادی است!
✍️ انقلاب ها همیشه خیال پردازها را تلخ تر از همه تنبیه می کنند.
🔰 پیشگو نبودم، هنوز هم نیستم اما زمان نشان داد آنچه در مورد مصر و لیبی نوشتم دور از حقیقت نبود. حالا هم می نویسم، حتی اگر در نگاه میلیون ها نفر روزنامه نگاری بیایم که ترسو، خوش خیال یا جیره خوار است.
«جنبش» بی سر و بی برنامه، به «شورش» ختم می شود و فرزند «آرامش» و «رفاه» نمی زاید. حتی اگر برخی مطالباتش به حق باشد. حتی اگر برخی شعارهایش دل خوش کند، حتی اگر بعضی از بغض هایمان را فریاد بزند.
ما سال ها نرم و مهربان نوشتیم و کسی گوش نکرد، آنها که خودشان را به خواب زدند شاید حالا با فریاد مردمی که در خیابان هستند بیدار شوند. شاید!
تاریخ پر است از سیاستمدارانی که مدام از خطایشان در «لحظه سرنوشت ساز» حرف می زنند، از «دیر شنیدن صدای مردم»، از افسوس، از ای کاش... خاموش شدن این فریادها به معنی تمام شدن آن نیست.
🔰 بزرگان وطن! با مردم مهربان باشید. بهر خدا کاری کنید پیش از آنکه دیر شود.. دیرتر شود.
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
◀️ این روزها همه از هم می پرسند: « تحلیلت از این ماجراها چیه؟».
◀️ بیشتر تحلیلگرانی که در مورد لزوم حضور دژاگه در ارنج تیم ملی و زبان قورباغه و رویکرد ترامپ در برخورد با اروپا و ... اظهار نظر می کردند، ساکت شده اند! «آقا الان اوضاع خرابه! هر چی بگیم خطرناکه»! خدا قوت تحلیلگر! خسته نباشی پهلوان!
◀️ آنهایی که حرف می زنند هم نهایت تحلیل شان این است: اوضاع یا بهتر میشه یا بدتر میشه!
◀️ نهادهای رسمی پای عربستان و منافقین و آمریکا را وسط می کشند. حتی می گویند داعش دارد تلاش می کند که دامن بزند به خشونت ها! یک ماه پیش که شیرینی سقوط کامل داعش را خوردیم. ته نمی کشند این لامصب ها؟! منافقین هم محبوبیتی ندارند.
از عربستان و آمریکا انتظار محبت داریم؟! ما هم هرجا فرصت کرده ایم از آشوب سیاهان و اعتراضات شیعیان در هر دو کشور حمایت کرده ایم. در خیابان و مدرسه هم پرچم آتش زده ایم، هم وقتی پادشاه شان درگذشت تیتر زدیم «خبر مرگش!». انتظار داریم تماشا کنند؟ «دشمن» هستند و کارشان را می کنند.
تقلیل ماجرا تا سرحد این مداخله ها گم کردن ریشه هاست. نهادهای امنیتی قطعاً می دانند اما در حال حاضر از این راهکار به منظور مدیریت فضا بهره می گیرند.
◀️ خبرگزاری ها از بروز اعتراضاتی در کرج، تویسرکان، همدان، اراک، ساوه، آمل، ساری، بهشهر، شهرکرد، باغملک، قزوین، آبیک، محمدیه و خرم‌دره خبر دادند. محمدیه و خرم دره کجاست؟ استان زنجان.
نکته درست همین جاست. اعتراضات به شهرهایی کشیده شده که حتی برخی از ما دقیقاً نمی دانیم در کدام استان واقع شده اند. شهرهایی با جمعیت کمتر از 50 هزارنفر. شهرهایی که مردم همدیگر را به نام، تبار فامیلی و حتی آدرس خانه می شناسند اما انگار دیگر نگران تبعات حضور در اعتراض خیابانی نیستند. بپذیریم که به قول هشتگ مشهور محسن رضایی: #این_یعنی_یک_اشکالی_هست
🔰 واکنش عموم اصولگرایان: «دولت» صدای معترضان به «مشکلات اقتصادی» را بشنود و پاسخ بدهد. دقت کنید: "دولت!"
🔰 واکنش اصلاح طلبان: ما گفته بودیم که مردم مشکل دارند. ( آنها ترجیح می دهند سکوت کنند چون ممکن است یک خطای گفتاری باعث شود از ساختار حاکمیت برای ابد به سمت در خروجی هدایت شوند)
🔰 واکنش عموم مردم: والا نمی دونیم چی شده! نه اینکه فکر کنید ما هم دلمون خوشه. نه. ناراضی هستیم ولی اینقد همه چی شلوغه که نمی فهمیم چی شده، کی به کیه؟ چی میشه آخرش! نکنه یه وقت باز پشیمون بشیم بگیم صد رحمت به اون سالها!
↙️ نتیجه گیری: هیچکس دقیقاً نمی داند «چه می شود؟». تحلیل ها بیشتر حدس و گمان های شخصی توام با محافظه کاری است. اما هر اتفاقی بیفتد ایمان دارم که فرزند «خشونت» و «مرگ بر»، «آرامش» نیست.
در زمان انقلاب «مصر» هم نوشتم:
✍️ آزادی نه دادنی است نه گرفتنی. آموختنی است. برای همین خیلی ها از آن گریزان هستند.
✍️دیر و دور نیست همین جوان های مصری که در آرزوی آزادی و عدالت بر فراز تانک ها به نشانه پیروزی انگشت بالا می گیرند، چند وقت دیگر روی دیوار توالت های عمومی در سوگ روزگار حسنی مبارک، شعرهای عاشقانه بنویسند!
✍️ آنچه در مصر، تونس، لیبی و کشورهایی از این دست رخ می دهد تقلا برای آزادی است. رها شدن از دیکتاتوری، پیدا کردن یک دیکتاتور دیگر و بعد دلتنگ شدن برای دیکتاتور اول!
✍️ با دوپینگ نمی شود جهان اولی شد. راه آزادی و مدنیت نه از خیابان با مشت های گره کرده، بلکه از آرامش کتابخانه ها می گذرد. برای همین است که کتابخانه ها در جهان سوم امن ترین جا برای عنکبوت هاست که مسکن مهرشان را بسازند!
🙏 اگر آموختیم آزاد باشیم و به آزادی دیگران احترام بگذریم امیدی به پیش رفتن وجود دارد وگرنه خماری، سرخوردگی و به هم ریختن سیستم ایمنی از عوارض دوپینگ آزادی است!
✍️ انقلاب ها همیشه خیال پردازها را تلخ تر از همه تنبیه می کنند.
🔰 پیشگو نبودم، هنوز هم نیستم اما زمان نشان داد آنچه در مورد مصر و لیبی نوشتم دور از حقیقت نبود. حالا هم می نویسم، حتی اگر در نگاه میلیون ها نفر روزنامه نگاری بیایم که ترسو، خوش خیال یا جیره خوار است.
«جنبش» بی سر و بی برنامه، به «شورش» ختم می شود و فرزند «آرامش» و «رفاه» نمی زاید. حتی اگر برخی مطالباتش به حق باشد. حتی اگر برخی شعارهایش دل خوش کند، حتی اگر بعضی از بغض هایمان را فریاد بزند.
ما سال ها نرم و مهربان نوشتیم و کسی گوش نکرد، آنها که خودشان را به خواب زدند شاید حالا با فریاد مردمی که در خیابان هستند بیدار شوند. شاید!
تاریخ پر است از سیاستمدارانی که مدام از خطایشان در «لحظه سرنوشت ساز» حرف می زنند، از «دیر شنیدن صدای مردم»، از افسوس، از ای کاش... خاموش شدن این فریادها به معنی تمام شدن آن نیست.
🔰 بزرگان وطن! با مردم مهربان باشید. بهر خدا کاری کنید پیش از آنکه دیر شود.. دیرتر شود.
🖋 @ehsanmohammadi95