‌‌‏ ⚠️والدین معتاد به #فضای_مجازی و تنهایی #کودکان
—---------------------------
به گزارش گروه پژوهش و تحلیل خبری ایرنا، خانواده، نخستین نهاد اجتماعی و محیط آموزش و تعلیم و تربیت کودکانی است که پا به عرصه آن می گذارند، کودکانی که محبت و عاطفه در خانواده،می‌تواند روح آشفته آنان را درمان کند و آنان را به زندگی سعادتمند و موفق امیدوار سازد. لذا برای تربیت و پرورش درست فرزندان، باید محیطی ایجاد کرد که در آن مهرورزی و عاطفه موج می زند.
در سال های اخیر، با رشد فناوری های ارتباطی نوظهور، انتظار می رفت که فاصله ها و ارتباطات میان افراد نزدیک تر شود اما متاسفانه به دلیل استفاده نامناسب از فضای اینترنت،کانون خانواده هم دستخوش تغییراتی شده و پدیده ای به نام اعتیاد اینترنتی رواج پیدا کرده است، پدیده ای که عوارض و مشخصه یکسانی میان همه افراد دارد و والدین هم از این قاعده مستثنا نیستند؛ اعتیادی که فرزندان، نخستین آماج بارقه های آسیب آن هستند.
اعتیاد والدین به فضاهای مجازی و رشد کودکانی که موبایل و تبلت، آنان را یتیم کرده است، بهانه ای شد تا گروه پژوهش و تحلیل خبری ایرنا، به گفت و گو با «محبوبه شهبازی» روانشناس کودک، «پروانه محمد خانی» روانشناس بالینی و «هادی معتمدی» روانپزشک گفت و گو کند.
به باور این کارشناسان، بسیاری از مشکلات رفتاری اجتماعی کودکان و نوجوانان ناشی از رفتارهای موجود در خانه است، افراط و تفریط والدین به وقت گذرانی در فضای مجازی و روابط نادرست عاطفی پدر و مادر و عدم نظارت بر دوستان و معاشران فرزندان.

[در ادامه تیتر مطالبی که در این گزارش آمده است ]

⚠️**رابطه تنگاتنگ رفتارهای ضداجتماعی کودکان با وقت گذرانی مجازی والدیند.

⚠️** تربیت اینترنتی، تربیتی غیر علمی

⚠️ **والدین، مدلینگ زندگی فرزندان

متن کامل گزارش اینجا 👈 https://eduarticle.me/?p=2956

—----------------------------
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA

‌‌‏ 🚫 بچه ها را تربیت نمی کنیم لااقل بی تربیتی را به آنها یاد ندهیم/ هشدار درباره تاثیر زندگی لاکچری روی فرزندان
—------------------------
گفت وگوی جام جم آنلاین با یک روان شناس در باره ورود #کودکان به #فضای_مجازی
امروزه همه پدرمادرها به نوعی با این مشکل روبه روهستند.آیا فرزندان خود را به فضای مجازی راه دهند یا نه مانع ورود آنان شوند . مسلما تهدید و اذیت و آزار فقط محدود به درهای بسته یک اتاق ویا مدرسه نیست. خشونت و آزارهای فضای مجازی نوع دیگری از آزارها و خشونت های رایجی است که کودکان و نوجوانان در فضای اینترنت تجربه می کنند. آمارهای خودکشی ناشی از آزار و تهدیدهای سایبری کودکان و نوجوانان زنگ خطری برای همه والدینی است که فرزندانشان به راحتی به اینترنت دسترسی دارند.اما چگونه می توان فرزندان خود را با این دنیای جدید و پرهیاهو آشنا و در برابر خطراتش ایمن کرد. در قسمتی از این گفتگو آمده است : اکثر والدین تصور می کنند اگر مستبدانه عمل کنند توانسته اند فرزندانشان را تحت کنترل خود درآورند درحالیکه یک اصطلاحی در این زمینه وجود دارد که لازم نیست بچه ها را تربیت کنیم فقط کافی است بی تربیتی را به آنها یاد ندهیم به بیان دیگر جلوی آنها دروغ نگوییم و آنها را با رفتارهای غلط ونادرست آشنا نسازیم.

ادامه گفتگو اینجا https://eduarticle.me/?p=3048

—------------------------—
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA

‌‌‏ ⚽️ باخت غیرفوتبالی، قرعه‌کشی جام جهانی وکاربران ایرانی #فضای_مجازی.
—---------------------—
یک جامعه شناس می‌گوید فضای مجازی ابزاری برای عرض اندام ایرانی‌ها شده است ...

واکنش کافو به حمله ایرانی‌ها
شاید این از شانس بد کافو، کاپیتان سابق تیم‌ملی برزیل بود که نام ایران را از گلدان سوم قرعه‌کشی #جام_جهانی بیرون آورد. وقتی این اسطوره برزیلی خطاب به حاضران لبخند می‌زد و نام ایران را نشان می‌داد، تصورش را نمی‌کرد دقایقی بعد در صفحه شخصی‌اش شاهد درج هزاران کامنت از سوی ایرانی‌ها باشد. کاربران ایرانی بدون توجه به این‌که کافو هیچ تعمدی در این ماجرا نداشته و با سلیقه خود نام ایران را از گلدان خارج نکرده، به خاطر همگروهی با تیم‌های قدرتمندی همچون پرتغال و اسپانیا به کاپیتان تیم‌ملی برزیل توهین کردند. کار به جایی رسید که کافو در واکنش به اتفاقاتی که در صفحه شخصی‌اش رخ داد، در کامنتی نوشت: «PLEASE STOP». درخواست توقف درج کامنت‌ها توسط کافو از ایرانی‌ها نشان از این داشت که او قطعا خاطره خوبی از بیرون آوردن نام ایران در قرعه‌کشی جام‌جهانی در ذهنش باقی نمانده است. ...
محمدمهدی رحمتی جامعه‌شناس :
هجوم کاربران ایرانی به صفحات شخصی ستاره‌های مشهور، معضلی است که هرچند وقت یک‌بار به مناسبت‌های مختلف خودش را نشان می‌دهد. این اتفاق کم‌وبیش در همه جای دنیا رخ می‌دهد اما در ایران به خاطر گستردگی زیاد، شکل حمله و هجوم به خود می‌گیرد. اگر نسبت جمعیتی که این کار را انجام می‌دهند را به کل افرادی که از ایران از فضای مجازی استفاده می‌کنند، بگیریم؛ متوجه می‌شویم که تعدادشان زیاد نیست. با این حال، تاثیری که این اتفاقات در جهت مخدوش‌شدن چهره فرهنگی و ملی به‌ویژه در عرصه می‌گذارد، بالاست. اگر بخواهیم بگوییم چرا این اتفاق رخ می‌دهد؛ در وهله اول باید به ساختار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه اشاره کنیم. بسته‌بودن فضا در جامعه ما پیامدهایی همچون سرخوردگی و یأس اجتماعی را به وجود می‌آورد. این احساس سرخوردگی که در بین جوانان شکل می‌گیرد، مدفون نمی‌ماند و خودش را در چنین مسائلی نشان می‌دهد. در واقع این دسته افراد ناکامی‌های اجتماعی خود را در قالب فرافکنی بروز می‌دهند و برای عرض اندام با چنین رفتارهایی ابراز وجود می‌کنند. در قرعه‌کشی جام‌جهانی قبلی پوشش مجری برنامه مشکل داشت و این‌بار قرعه ایران سخت بود؛ همیشه یک بهانه هست تا عامل حمله به صفحات مجازی ستاره‌های مشهور باشد. نکته دیگر درباره علت بروز چنین رفتارهایی در فضای مجازی، چگونگی استفاده ایرانی‌ها از تکنولوژی است. می‌توانم چند مثال درباره رانندگی و کامپیوتر بزنم که تکنولوژی‌های جدید با واکنش‌های عجیب از سوی ایرانی‌ها همراه بوده است. این ابزارها دارای یک بخش مادی هستند که همان استفاده از آنهاست و بخش دیگر غیرمادی است که شامل هنجارها و ارزش‌ها می‌شود. ما در بحث استفاده از تکنولوژی‌های جدید دچار این پس‌افتادگی هستیم. در این میان نهادهای اجتماعی مثل خانواده، آموزش و پرورش و همین ورزش می‌توانند الگوسازی انجام دهند اما واقعا کدام‌یک از این نهاد الان به وظیفه خود عمل می‌کنند؟ برخلاف این نظریه که همواره گفته می‌شود، ما باید فرهنگ‌سازی کنیم؛ من معتقدم ما فرهنگ داریم و نیاز به فرهنگ‌سازی نیست. مشکل ما در حوزه الگوسازی فرهنگی است. باید نهادهای مربوطه برای حل این مشکل دست به کار شوند تا دیگر شاهد این نباشیم که حداقل در عرصه‌های بین‌المللی به چهره ایران خدشه وارد شود. متن کامل مطلب در سایت بانک مقاله های آموزشی و فرهنگی https://eduarticle.me/?p=3225

روزنامه شهروند
—------------------------—

↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA

🤔چند پرسش فلسفي در باب فضاهاي مجازي بخش اول
—-------------------
احمد راسخي لنگرودي -

فضا‌هاي مجازي در سالهاي اخير با بهره‌مندي از جذابيت‌هاي چندرسانه‌اي و به منزله تعيين‌كننده و تنظيم‌كنندة روابط و مناسبات جديد، توجه جمع كثيري از جامعه، خاصه جوانان را به خود معطوف داشته است. كمتر افرادي را اين روزها مي‌توان سراغ گرفت كه ساعات زيادي از اوقات شبانه‌روز خود را مصروف پرسه‌زدن و گشت‌زني در شبكه‌هاي مجازي نكنند. نفوذ شبكه‌هاي مجازي به گونه‌اي است كه نمي‌توان زندگي بدون آن را براي نسل امروز تصور كرد و اين نسل را از آن جدا نمود؛ تا آنجا كه مي‌توان امروزه از آن نه به عنوان يك سرگرمي، كه به منزله «پيوست زندگي» ياد كرد. پيوست زندگي كه به كام كاربران فوق‌العاده شيرين و دلچسب مي‌آيد، اما ممكن است در اصل، ريشه در واقعيتي تلخ و زيانبار داشته باشد.
اين پديده اگرچه تصويري مجازي از خود بروز داده است و بدين‌سان «فضاي مجازي» نيز ناميده مي‌شود، اما در اصل، در مقايسه با واقعيت‌هاي اجتماعي ديگر ‌چنان واقعي‌تر و از واقعيتي فراگيرتر برخوردار است كه نمي‌توان ناديده‌اش گرفت و بدين سبب نيز آن را از منظر علمي و فلسفي به پرسش و تحليل نكشاند. شايد بتوان ساير واقعيت‌ها را موقتاً و در شرايطي ناديده انگاشت و در حوزه نظر خود قرار نداد، اما دست‌كم اين واقعيت مدرن را نمي‌توان در ذيل موضوعات تحقيقي خود نگنجاند و به نحوي از آن سخني به ميان نياورد. كمتر واقعيتي را مي‌توان يافت كه اين مقدار در ذهن جماعتي خانه گزيده باشد. چه بسا افرادي كه با اين امكانات اصلا مي‌زييند و با چنين پديده‌اي هويت و اصالت مي‌يابند؛ اگر اين امكانات را از دسترس‌شان دور كنيم، بسا كه خود را بي‌هويت و بي‌اصالت مي‌انگارند؛ گمگشتگي در خود احساس مي‌كنند؛ توان زيستن ندارند؛ گويي جانشان به اين امور بسته است و اين امور همه چيزشان!
حقيقت آن است كه تاكنون كمتر اين واقعيت اجتماعي، كه به مثابه يك انقلاب در حوزه اطلاع‌رساني به شمار مي‌آيد، مورد كندوكاو فلسفي قرار گرفته و در نتيجه، از ماهيت و هستي آن سخن به ميان آمده است. آنچه تاكنون در صفحات نوشتاري و نيز در ميان مجامع علمي و پژوهشي بدان پرداخته شده است، بيشتر جنبه توصيفي داشته و مطالب گفته‌شده نيز صرفا از منظر علمي بوده است. تاكنون كمتر پژوهشي فلسفي را در اين قلمرو شاهد بوده‌ايم؛ پژوهشي كه نسبت ما را با اين واقعيت «مجازنما» تعيين كند و نقش و جايگاه اين واقعيت «مجازنما» را در ساحت انساني روشن نمايد. انتظار مي‌رود كارشناسان فلسفه كمي بيشتر در اطراف اين موضوع سخن به ميان آورند و جايي مستقل براي پژوهش‌هاي فلسفي خود به آن اختصاص دهند. ادامه مطلب در سلیت بانک مقاله ها👈 https://eduarticle.me/?p=3524
—-------------------------
لینک بخش دوم 👈 https://t.me/eduarticle/4747
#فضای_مجازی
—---------------------—
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA

🤔چند پرسش فلسفي در باب فضاهاي مجازي - بخش دوم
—-------------------
احمد راسخي لنگرودي
ولعي كه جوان امروز در غوطه‌ور شدن در فضاهاي مجازي از خود نشان مي‌دهد، بيانگر همين معناست. چنين فرد تكنيك‌زده‌اي بنابر نظر مك لوهان دچار «توهم نارسيسي» است. آري فرد تكنيك‌زده متوهم به توهم نارسيسي است. اسطوره يوناني نارسيس، مستقيما با انساني ارتباط دارد كه امروزه در برابر وسايل ارتباطي قرار دارد. «نارسيس به معناي توهم‌زدگي، نام جواني است كه تصوير خودش را در آب مي‌بيند و آن را به جاي فرد ديگري مي‌گيرد. گسترش و تداوم وجودي نارسيس كه در آب منعكس شده است تا آنجا بر ادراك او اثر مي‌گذارد كه نارسيس بنده و شيفته تصويرش در آب مي‌شود»1 و در يك حركت هيجاني درون آب مي‌افتد و غرق مي‌شود. آري، انسان شبكه‌زدة امروز قرباني يك توهم است؛ آنهم توهم نارسيسي و خود نمي‌داند.
سطح خواندني‌ها در فضاهاي مجازي
واقعيت اين است كه اين شبكه‌ها اگرچه در ظاهر راه به حوزه ارتباط و آگاهي و به اشتراك گذاشتن افكار و علاقه‌مندي‌هاي انسان گشوده‌اند، اما در باطن و برخلاف انتظار، غالباً نحوه استفاده از آنها به گونه‌اي است كه به علت جذابيت‌هاي زياد و كشش‌هاي همه‌جانبه، كار شگرفي در جهت افزايش فكر و آگاهي انسان نمي‌كنند. معرفتي درخور انتظار آدمي نمي‌افزايند؛ به‌ويژه آنكه در امر آگاهي و فراگيري، انسان را به‌تدريج موجودي قانع و بي‌توقع بار مي‌آورند؛ اطلاعاتي سطحي و عاري از تحليل، دانشي حداقلي و فاقد عمق و در پاره‌اي هجو فراروي مخاطبان قرار مي‌دهند؛ نه اطلاعات دهان‌پركني كه در حوزه حقيقت به كشفي بينجامد، نه دانش مؤثري كه در ذيل موضوعات مختلف به دريافتي عقلاني منجر شود و نه معلومات كارآمدي كه در شأن انسان متمدن و مترقي امروز بيايد؛ چراكه اطلاعات مورد استفاده و مقبول كاربران در شبكه‌هاي مجازي بيشتر در ذيل عنوان «انقطاع» و «اختصار» شكل مي‌گيرد؛ اطلاعات كپسولي، ابتر، پرابهام، قطعه‌قطعه شده، جداشده از متن، كوتاه و البته بسا غيرمفيد، هجو و ناكارآمد و بعضا دروغين در ذهن مخاطب مي‌نشيند و ابعاد وجودي وي را تماما متأثر از خود مي‌دارد. جالب اينكه بدين‌سان احساس رضايت در جان مخاطب نيز مي‌نشاند و كاربر را به مرز خشنودي كاذب نيز مي‌كشاند! و اين به تنهايي، وجه مميزة جوان تحصيلكردة امروز با جوان تحصيلكرده ديروز است. ادامه مطلب در سایت کانال مقاله ها 👈 https://eduarticle.me/?p=3527
—---------------------------

لینک بخش اول 👈https://t.me/eduarticle/4743
ادامه دارد
#فضای_مجازی
—---------------------—
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA

🤔چند پرسش فلسفي در باب فضاهاي مجازي - بخش سوم و پاياني
—-------------------
احمد راسخي لنگرودي

سرگرمي و اعتياد
آنچه جوانان را به توسل به چنين شبكه‌هايي وامي‌دارد، نفس ارتباط است، آن هم ارتباطي از نوع مجازي و از جنس سرگرمي‌ها و دلمشغولي‌هاي روزمره، و نه حقيقي و از جنس دانش‌اندوزي و معرفت‌جويي‌. مي‌توان گفت سرگرمي‌هايي آميخته از تصاوير كه بعضا در ذيلش تك سطري نشانده‌اند و عباراتي غيرتوليدي و وام گرفته از اين و آن در قالب پست‌ها، استيكرها و استاتوس‌هاي غيرمفيد كه بيشتر به كار تفرج و سرگرمي‌هاي جواني مي‌آيد. بگذريم از اينكه همين تصاوير و تك‌عبارات غيرتوليدي، در پاره‌اي موارد آدمي را غرق در دنياي سرگرمي‌هاي ناشايست‌ها و توهم نارسيسي هم مي‌كند كه در سنين جواني سراسر مهلك و اعتيادآور است.
ابتلاي جوانان به شبكه‌هاي مجازي و محيط‌هاي سايبري دارد اين روزها به نوعي اعتياد خانمانسوز و مخرب تبديل مي‌شود؛ اعتيادي كه اعتزال و گوشه‌نشيني كاربران را در جمعهاي اجتماعي و خانوادگي به همراه دارد و نتيجتا شوق زيستن و تعامل را در حوزه اجتماع از آنان مي‌ستاند. شعاع محبت و مهرورزي را در حلقه خانوادگي مي‌كاهد و موجب كاهش ميزان مصاحبت و گفتگو در جمع خانواده و اطرافيان مي‌شود. تاسف‌آورتر اينكه در ميان خانواده‌هاي شاكي هيچ راهي براي مقابله با اين بليه مخرب ديده نمي‌شود. تنها شكوه و شكايت است كه اندكي از آلام روحي خانواده‌ها مي‌كاهد و مختصر آرامشي به پدر و مادرها مي‌بخشد.
البته اين اعتياد مدرن، زمان و مكان، آشنا و غريبه، دوست و دشمن، پدر و مادر، ميزبان و ميهمان، خانه و خيابان، خلوت و جلوت نمي‌شناسد. فقط كافي است چشم كاربري به شبكه‌هاي مجازي روشن شود، آنگاه است كه بي‌اختيار در آن و با آن مي‌رود. رفتني كه خروج از آن با حسرت و دريغ همراه است. در جريان اين رفتن‌ها آن‌چنان رقابتي بي‌پايان براي به دست آوردن لايك بيشتر و كامنت‌هاي متعدد شكل مي‌گيرد كه آن سرش ناپيداست!
اين اعتياد ‌چنان كاربران و خاصه جوانان را در همه احوال به خود مشغول داشته و غرقه در دنياي بي‌انتها و بعضا بي‌محتواي خود كرده است كه درست همچون موجودات با خود بيگانه، فرصت و امكان به خودپرداختن را هم از آنان ‌ستانده است، چه رسد به خانواده، دوستان و اطرافيان دور و نزديك! عجبا كه معتاداني اين‌چنيني در همراهي با اين اعتياد زمانه اندك كمبودي هم در خود احساس نمي‌كنند! خرسند و شاداب و بدون هيچ‌گونه دغدغه و ملاحظه‌اي بهترين و بيشترين زمان ممكن خود را با آن سپري مي‌كنند. هيچ امري آنان را از پرداختن پيوسته به اين امر مانع و رادع نمي‌شود. هيچ وقعي هم به واكنش‌هاي تند و اعتراض‌آميز گهگاهي و يا هميشگي نزديكان و اطرافيان نمي‌نهند. گويي نه در حوزه واقعيت، كه در دنياي بسته فضاهاي مجازي مي‌زييند و وابسته و دلبسته محتويات آنند!
ادامه مطلب در سایت بانک مقاله ها👈 https://eduarticle.me/?p=3530
_______________
لینک قسمت اول👈 https://t.me/eduarticle/4743

لینک قیمت دوم 👈 https://t.me/eduarticle/4747

#فضای_مجازی
—---------------------—
↩️ کانال مقاله ها 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAD5oqnmeI058AeE3WA

🔹برای انقلاب رسانه‌ای آماده نبودیم/کمک کنیم سواد رسانه‌ای خانواده ارتقاء یابد
—---------------—
با توجه به ضریب نفوذ بالاتر از 82 درصدی #اینترنت در کشورمان و همچنین آمار بالای کاربران دنیای مجازی برخی کارشناسان براین باورند زمینه‌سازی مناسبی برای استفاده از دستاوردهای انقلاب رسانه‌ای در دهکده جهانی نداشته‌ایم و همین نکته می‌تواند باعث تحولات آتی در جامعه باشد.
دکتر محمد حیدرپور، دکترای جامعه شناسی فرهنگی و مدرس دانشگاه در این زمینه به جام جم آنلاین گفت: نگاه بدبینانه به فضای مجازی و برخی شبکه‌های اجتماعی عاملی بوده که تاکنون نتوانسته باشیم خودمان را برای انقلاب رسانه‌ای آماده کنیم و دشمنان از همین فرصت به نفع مقاصد شوم خود که خانواده را هدف گرفته استفاده کردند.

حیدرپور در ادامه افزود: امروز گسترش دسترسی به #فضای_مجازی اگرچه به عنوان زیرساخت‌های مورد نیاز توسعه‌ای کشور یک دستاورد بسیار قابل توجه است، اما در کنار توسعه زیرساخت‌ها لازم بود به فرهنگ‌سازی و همچنین آموزش سواد رسانه‌ای کاربران نیز توجه می‌شد، به این دلیل که حجم بالای تبادل اطلاعات می‌تواند مشکلات عمده‌ای برای کاربران ایجاد کند.

این جامعه شناس تاکید کرد: انتقال اخبار در بخش‌های مختلف بقدری سریع صورت می‌گیرد که فرصت تجزیه و تحلیل برای بخش عمده‌ای از کاربران نیست و درصورت عدم آشنایی به نکات زیربنایی قطعا چالش‌ساز خواهد شد به این دلیل که واکنش‌های احساسی و غیرمنطقی تجربه می‌شود.

وی معتقد است استفاده گسترده رسانه‌ها از امتیازات این نوع اطلاع‌رسانی و مخاطب قرار گرفتن توده‌های مختلف از اقشار جامعه بخصوص جوانان می‌تواند علاوه برفرصتی قابل توجه تهدیدی بالقوه نیز برای جوامع باشد که ایران نیز در این زمینه به دلیل کم‌کاری‌های گذشته به نوعی آسیب‌پذیر است.

این مدرس دانشگاه تاکید کرد: کارشناسان و نخبگان فرهنگی جامعه کشورمان باید ضمن درنظر داشتن این حلقه مفقوده در دنیای مجازی و فضای ارتباطی نوین کشورمان بگونه‌ای برنامه‌ریزی کنند که سواد رسانه‌ای هموطنان ارتقاء یافته و قابلیت تجزیه و تحلیل اخبار منتشر شده برای بخش بالایی از جامعه کشور ایجاد شود.
ادامه مطلب درسایت کانال مقاله ها اینجا 👈 https://eduarticle.me/?p=3893

—------------------

کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle

⚠️ #داده_نما . حقیقتی انکارناپذیر درباره مزاحمتهای سایبری/ نوجوانان وجوانان قربانیان اصلی مزاحمتهای سایبری . #فضای_مجازی @eduarticle

⚠️جهان بی‌دیوار شبکه‌های اجتماعی در حال صدمه زدن به زبان فارسی است
-------------
درست‌نویسی در تندباد شبکه‌های مجازی
مهدی فیضی‌صفت - تلگرام، اینستاگرام و توئیتر دیگر شده اند جزئی از زندگی مردم. دیگر هر کسی برای خودش رسانه ای دارد و نیازی نیست مثل دهه ها قبل منتظر باشد پرنده شانس روی شانه هایش بنشیند و گزارشگری با دوربین در دست، میان هزاران و شاید میلیون ها نفر انتخابش کند تا شاید حرفش را دیگران هم بشنوند. الان صفحه هر فردی، رسانه اوست و کم نیست تعداد افرادی که هزاران دنبال کننده دارند و متن و نظرهای شان را در اقصی نقاط جهان می بینند و می خوانند؛ اتفاقی است خوش است که دنیا کوچک شده، «دهکده جهانی» در عمل معنا پیدا کرده و دیگر فاصله ها و مرزها میان انسان ها بی معنی جلوه می کند ولی خطرهایی نیز در این جهانِ بی دیوار نهفته است.
ناآشنایانِ پر اشتباه
یکی از خطرهایی که در #فضای_مجازی و شبکه های اجتماعی، ما را تهدید می کند، آسیبی است که به پیکره زبان فارسی وارد می شود. دیگر غریب نیست مواجهه با عباراتی مانند «عایا و عاقا». رشته داستان «ه کسره» هم که دیگر سری دراز دارد و هنوز هم می بینیم کسانی که «مالِ من» را «ماله من» می نویسند و «وقت رفتنه» را «وقت رفتنِ». ناآشنایی با قواعد ساده دستوری در زبان فارسی و البته بی علاقگی بسیاری از جوانان نسل امروز به ادبیات غنی و کهن ایران زمین، تیشه ای می زند به ریشه قطورش.
🔸ادامه مطلب در سایت بانک مقاله ها 👈 https://eduarticle.me/?p=4423
------------

کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle