✔️مدرسه دیجیتال امارات برای کودکان محروم در ۵ کشور
🔹با ابتکار شیخ محمد بن راشد حاکم دوبی، امارات برای آموزش #کودکان محروم از تحصیل در پنج کشور جهان دست به کار میشود.
🔹این پروژه که امسال در عراق، مصر، اردن، موریتانی و کلمبیا و با ثبت نام ۲۰هزار دانشآموز محروم آغاز میشود، قرار است در ۵ سال آینده به حدود یک میلیون دانشآموز خدماترسانی کند.
🔹امارات در تهیه وسایل آموزشی دیجیتال مثل تبلت و گوشیهای هوشمند که در تحصیل راه دور مورد نیاز است، پیشقدم شده است.
🔹هلال احمر امارات، در کنار نهادهای اقتصادی و وزارت هوش مصنوعی این پروژه را اجرا میکنند. | شرق
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
🔹با ابتکار شیخ محمد بن راشد حاکم دوبی، امارات برای آموزش #کودکان محروم از تحصیل در پنج کشور جهان دست به کار میشود.
🔹این پروژه که امسال در عراق، مصر، اردن، موریتانی و کلمبیا و با ثبت نام ۲۰هزار دانشآموز محروم آغاز میشود، قرار است در ۵ سال آینده به حدود یک میلیون دانشآموز خدماترسانی کند.
🔹امارات در تهیه وسایل آموزشی دیجیتال مثل تبلت و گوشیهای هوشمند که در تحصیل راه دور مورد نیاز است، پیشقدم شده است.
🔹هلال احمر امارات، در کنار نهادهای اقتصادی و وزارت هوش مصنوعی این پروژه را اجرا میکنند. | شرق
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#ویدیو_آموزشی
🔻 #زورگویی و #قلدری چه تاثیری بر سلامت روان #کودکان دارد؟ در این ویدیوی آموزشی که داستانی واقعی است، کودکی از حس تنهایی و ترس ناشی از زورگویی همکلاسیهایش میگوید.
BBCPersian
مقاله،ویدیو آموزشی 🌺 @eduarticle
🔻 #زورگویی و #قلدری چه تاثیری بر سلامت روان #کودکان دارد؟ در این ویدیوی آموزشی که داستانی واقعی است، کودکی از حس تنهایی و ترس ناشی از زورگویی همکلاسیهایش میگوید.
BBCPersian
مقاله،ویدیو آموزشی 🌺 @eduarticle
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#ویدیو_آموزشی
🔻🔺 #راز_مگو|قسمت اول
چرا خودمراقبتی مهم است؟
🔹هرازگاهی خبرهای از #کودک_آزاری، تعرض و تجاوز به #کودکان منتشر می شود. خبرهایی که تا مدت ها مردم را عصبانی می کند و آنها در شبکه های اجتماعی به آن واکنش نشان می دهند. موضوعی که دربرخی خانوادهها و سیستم آموزشی کشورهم به عنوان یک «راز مگو» مطرح میشود.
🔹کودکان در آموزش #خودمراقبتی آگاه می شوند که چگونه در برابر سواستفاده کنندگان از خودشان مراقبت کنند.
sharghdaily
مقاله،ویدیو آموزشی 🌺 @eduarticle
🔻🔺 #راز_مگو|قسمت اول
چرا خودمراقبتی مهم است؟
🔹هرازگاهی خبرهای از #کودک_آزاری، تعرض و تجاوز به #کودکان منتشر می شود. خبرهایی که تا مدت ها مردم را عصبانی می کند و آنها در شبکه های اجتماعی به آن واکنش نشان می دهند. موضوعی که دربرخی خانوادهها و سیستم آموزشی کشورهم به عنوان یک «راز مگو» مطرح میشود.
🔹کودکان در آموزش #خودمراقبتی آگاه می شوند که چگونه در برابر سواستفاده کنندگان از خودشان مراقبت کنند.
sharghdaily
مقاله،ویدیو آموزشی 🌺 @eduarticle
🔻در حالی که گزارشها حاکی از دستگیری و کشته شدن نوجوانان در اعتراضات ضدحکومتی در ایران است، یونیسف وابسته به سازمان ملل و یک نهاد دیگر حمایت از #کودکان نسبت به اعمال خشونت و دستگیری #دانش_آموزان ابراز نگرانی کردهاند. وزیر آموزش و پرورش ایران هم با تایید این بازداشتها گفته است «برخی دانشآموزان بازداشتی برای اصلاح و تربیت به مراکز روانشناسی ارجاع داده شدهاند تا مانع از تبدیل آنها به شخصیتهای ضداجتماعی شوند.»
🔹کاترین راسل، مدیرعامل صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف)، از «گزارشهای مستمر درباره کشته و زخمی و بازداشت شدن کودکان و #نوجوانان در ناآرامیهای عمومی فعلی در ایران به شدت» ابراز نگرانی کرد.
🔹️محمدعلی طالبی، کارگردان برجسته سینمای ایران که بیش از ۱۰ فیلم سینمایی چون «کیسه برنج» و «چکمه» درباره کودکان و نوجوانان در ایران ساخته است، میگوید ادعای وزیر آموزش و پرورش ایران درباره نحوه برخورد با دانش آموزان معترض «دروغ است».
او همچنان روز سهشنبه - ۱۹ مهر - به بیبیسی فارسی گفت: «مستقیما در جریان بازداشت یک دانشآموز دبیرستانی در ایران هستم که بعد از ضرب و جرح به کانون اصلاح و تربیت فرستاده شده است. اعزام به کانون اصلاح و تربیت تازه برای کسانی است که پارتی یا شانس دارند و از کهریزک، پشت بام یا جاهای دیگر سر در نمیآورند». bbc
مقاله،ویدیو آموزشی 🌺 @eduarticle
🔹کاترین راسل، مدیرعامل صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف)، از «گزارشهای مستمر درباره کشته و زخمی و بازداشت شدن کودکان و #نوجوانان در ناآرامیهای عمومی فعلی در ایران به شدت» ابراز نگرانی کرد.
🔹️محمدعلی طالبی، کارگردان برجسته سینمای ایران که بیش از ۱۰ فیلم سینمایی چون «کیسه برنج» و «چکمه» درباره کودکان و نوجوانان در ایران ساخته است، میگوید ادعای وزیر آموزش و پرورش ایران درباره نحوه برخورد با دانش آموزان معترض «دروغ است».
او همچنان روز سهشنبه - ۱۹ مهر - به بیبیسی فارسی گفت: «مستقیما در جریان بازداشت یک دانشآموز دبیرستانی در ایران هستم که بعد از ضرب و جرح به کانون اصلاح و تربیت فرستاده شده است. اعزام به کانون اصلاح و تربیت تازه برای کسانی است که پارتی یا شانس دارند و از کهریزک، پشت بام یا جاهای دیگر سر در نمیآورند». bbc
مقاله،ویدیو آموزشی 🌺 @eduarticle
Forwarded from 🖌مقاله،ویدیو آموزشی
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#ویدیو_آموزشی 💻
مناسب ترین روش #خواندن #کتاب برای #کودکان کدام است ؟ نظر یک کارشناس و استاد دانشگاه از فرانسه .
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
مناسب ترین روش #خواندن #کتاب برای #کودکان کدام است ؟ نظر یک کارشناس و استاد دانشگاه از فرانسه .
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
🔻کودکان کنسروی و توسعه
دکتر محمدرضا اسلامی
ویدئویی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد که یک مدرسۀ ابتدایی ژاپنی را نشان می دهد که بچه ها خودشان مدرسه و کلاسِ درسشان را تمیز می کنند. همچنین نشان می دهد که #کودکان مدرسه ابتدایی بعد از عبور از خیابان، بر می گردند و به سمت ماشینهایِ ایستاده در خیابان (با احترام) تعظیم می کنند. این ویدئو با «تحسین» مخاطبان مواجه شد.
به شخصه جزء کسانی بودم که از اوایل ورود به ژاپن، اینهمه نظم و سیستم را تحسین می کردم.
مطالب مختلفی هم در این خصوص نوشتم . حتی زمانی که در آزمایشگاه فولاد دانشگاه کوبه، روز آخر سال بچه های دانشجوی ارشد و کارشناسی، خانه تکانی می کردند، متنی نوشتم و این رفتارها را تحسین کردم.
گویا زمان لازم بود تا چند سال بگذرد و متوجه بشوم که چقدر این سیستم بیمار است و چقدر بهداشتِ روانی و روحی انسان را خراب می کند. آقای دکتر محمود گلزاری (به عنوان یک روانشناس مبرّز و با تجربه) معتقد است که مدارس اسلامی (مذهبی) بهداشت روحی کودک را خراب می کنند. این را کسی می گفت که خودش مذهبی و متدین است ولی دانشِ روانشناسی به او آموخته بود که عمدۀ آنچه در مدارس مذهبی ما (در تهران) رخ می دهد، در کوتاه مدت، ظاهرا عالی، ولی در بلندمدت، ویرانه است. همین ماجرا به شکل بدتر و گسترده تر در سیستم آموزشی ژاپن برقرار است.
🔹 آن بچۀ کلاس سوم ابتدایی که بعد از عبورِ از خیابان بر می گردد و «تعظیم» می کند (و رو به ماشینهای خیابان که قبل از خطِ عابر متوقف شده اند) احترام می گذارد، او «کودکی» مفهومی که دکتر محسن رنانی می گوید) ندارد، بلکه او را در اوج سنینِ پرطراوت کودکی، در چنان «قوطیِ کنسِرو» تنگ و صلبِ از بایدها و نبایدها کرده اند، که ثمره اش در بزرگسالی می شود انسانی پر وسواس، خجالتی، (بعضا) همراه با انواع تیک های عصبی، و مقداری از خمیر مایۀ خشم.
این مانند همان دختر نوجوانی است که در اوج سنین با طراوت کودکی و نوجوانی، او را در چادر مشکی قرار می دهیم و بعد افتخار می کنیم که ببین، چقدر تربیتِ نظام مند و ارزشمندی را انتخاب کرده ایم! امتداد و ادامۀ آن کودکی و آن نوجوانی را باید در سی و شش/هفت سالگی دید که ثمره اش چه می شود؟
🔹در دانشگاه کیوتو، به دفتر ریاست مرکز مطالعات زلزله دانشگاه رفته بودم. این مرکزی است که جزء برترین مراکز مطالعات زلزله در دنیا محسوب می شود و برترین اساتید دانشگاههای آمریکا، دورۀ فرصت مطالعاتی خود را به این مرکز می آیند. در دفتر ریاست مرکز جلسه ای بود. بعد از جلسه (وقتی که همه رفته بودند) رئیس مرکز زلزله پرسید: وضعیت پیشرفتِ پایان نامه ات چطور است؟ چه زمانی فارغ التحصیل می شوی؟ توضیحاتی دادم و همزمان گلایه کردم که استاد راهنمایم قدری بد اخلاق است و این بد اخلاقی هایش، گاه باعث کند شدنِ مسیر پایان نامه می شود. گفت بداخلاقی؟! دست بردار. بعد به گوشه اتاق اشاره کرد و گفت: اینجا را می بینی؟ من دانشجویان دکترایم را می آورم اینجا و چنان می بندمشان به رگبار سوال و فریاد و چنان تحت فشاری قرارشان می دهم که همین گوشه می ایستند و گریه می کنند (یعنی که برو آقا جان بداخلاقیِ استاد که چیزی نیست!)
این «امتدادِ» همان مسیر بیمار است که در بالا اشاره شد. اینکه تصوّر کنی در گوشۀ آن اتاق مجلل مرکز پژوهشی، دانشجویِ دکترا ایستاده و گریه می کند. مسلّم است که همان دانشجوی دکترا، وقتی که استاد شد، بلایی بر سر دانشجوی دکترایش می آورد، که آن بدبخت هم بایستد و گوشه ای گریه کند.
☑️⭕️سخن پایانی:
همین خطا ممکن است در مورد آمریکا نیز رخ دهد: الگوی آمریکایی که بیشتر بر خلاقیت، فردگرایی و انعطاف و آزادی تاکید دارد. نکته همین است که باید دید «امتدادِ» آن رفتارِ کودکی (مثل امتدادِ تعظیمِ به ماشین و چادر در ده سالگی) به کجاها می رسد؟ وگرنه «در لحظه دیدنِ» امور و تحسین کردن، که هُنری نیست.
درد از اینجا آغاز شد که ما همیشه در دیدنِ «اکستریم» ها (چه #ژاپن باشد و چه آمریکا و چه هر کشور دیگری)، به وجد می آئیم. حکایتِ همان گزارشِ بازدید آقای حدادعادل از مدرسه ابتدایی ژاپنی (که در کتابهای دورۀ دبیرستانِ ما چاپ شده بود) و حکایت همان دو/سه مقاله خودم که در سالهای نخست تحصیلم در ژاپن، به «تحسین» از سیستم آموزشی نوشته بودم.
دقت کنیم که ما نیز اگر در جستجوی توسعه هستیم باید در #مدارس خود سخت کوشی، انضباط، کار گروهی و خلاقیت، انتقادگری و انتقادپذیری... را پرورش دهیم و می دانیم که آن نظم ژاپنی (با معایبش) بهتر از بی سیستمی و بی نظمی و شلختگی است، اما خاطرمان باشد که وقتی به تحسین از یک «رفتار» یا یک «ساختار» می پردازیم، همۀ وجوه ماجرا را دیده باشیم و ببنیم «امتدادِ مسیر» قرار است به کجاها ختم شود؟ از ژاپن الهام بگیریم اما لزوما کپی-پیست (Copy-Paste) راه حل نیست.
شبکه توسعه
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
دکتر محمدرضا اسلامی
ویدئویی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد که یک مدرسۀ ابتدایی ژاپنی را نشان می دهد که بچه ها خودشان مدرسه و کلاسِ درسشان را تمیز می کنند. همچنین نشان می دهد که #کودکان مدرسه ابتدایی بعد از عبور از خیابان، بر می گردند و به سمت ماشینهایِ ایستاده در خیابان (با احترام) تعظیم می کنند. این ویدئو با «تحسین» مخاطبان مواجه شد.
به شخصه جزء کسانی بودم که از اوایل ورود به ژاپن، اینهمه نظم و سیستم را تحسین می کردم.
مطالب مختلفی هم در این خصوص نوشتم . حتی زمانی که در آزمایشگاه فولاد دانشگاه کوبه، روز آخر سال بچه های دانشجوی ارشد و کارشناسی، خانه تکانی می کردند، متنی نوشتم و این رفتارها را تحسین کردم.
گویا زمان لازم بود تا چند سال بگذرد و متوجه بشوم که چقدر این سیستم بیمار است و چقدر بهداشتِ روانی و روحی انسان را خراب می کند. آقای دکتر محمود گلزاری (به عنوان یک روانشناس مبرّز و با تجربه) معتقد است که مدارس اسلامی (مذهبی) بهداشت روحی کودک را خراب می کنند. این را کسی می گفت که خودش مذهبی و متدین است ولی دانشِ روانشناسی به او آموخته بود که عمدۀ آنچه در مدارس مذهبی ما (در تهران) رخ می دهد، در کوتاه مدت، ظاهرا عالی، ولی در بلندمدت، ویرانه است. همین ماجرا به شکل بدتر و گسترده تر در سیستم آموزشی ژاپن برقرار است.
🔹 آن بچۀ کلاس سوم ابتدایی که بعد از عبورِ از خیابان بر می گردد و «تعظیم» می کند (و رو به ماشینهای خیابان که قبل از خطِ عابر متوقف شده اند) احترام می گذارد، او «کودکی» مفهومی که دکتر محسن رنانی می گوید) ندارد، بلکه او را در اوج سنینِ پرطراوت کودکی، در چنان «قوطیِ کنسِرو» تنگ و صلبِ از بایدها و نبایدها کرده اند، که ثمره اش در بزرگسالی می شود انسانی پر وسواس، خجالتی، (بعضا) همراه با انواع تیک های عصبی، و مقداری از خمیر مایۀ خشم.
این مانند همان دختر نوجوانی است که در اوج سنین با طراوت کودکی و نوجوانی، او را در چادر مشکی قرار می دهیم و بعد افتخار می کنیم که ببین، چقدر تربیتِ نظام مند و ارزشمندی را انتخاب کرده ایم! امتداد و ادامۀ آن کودکی و آن نوجوانی را باید در سی و شش/هفت سالگی دید که ثمره اش چه می شود؟
🔹در دانشگاه کیوتو، به دفتر ریاست مرکز مطالعات زلزله دانشگاه رفته بودم. این مرکزی است که جزء برترین مراکز مطالعات زلزله در دنیا محسوب می شود و برترین اساتید دانشگاههای آمریکا، دورۀ فرصت مطالعاتی خود را به این مرکز می آیند. در دفتر ریاست مرکز جلسه ای بود. بعد از جلسه (وقتی که همه رفته بودند) رئیس مرکز زلزله پرسید: وضعیت پیشرفتِ پایان نامه ات چطور است؟ چه زمانی فارغ التحصیل می شوی؟ توضیحاتی دادم و همزمان گلایه کردم که استاد راهنمایم قدری بد اخلاق است و این بد اخلاقی هایش، گاه باعث کند شدنِ مسیر پایان نامه می شود. گفت بداخلاقی؟! دست بردار. بعد به گوشه اتاق اشاره کرد و گفت: اینجا را می بینی؟ من دانشجویان دکترایم را می آورم اینجا و چنان می بندمشان به رگبار سوال و فریاد و چنان تحت فشاری قرارشان می دهم که همین گوشه می ایستند و گریه می کنند (یعنی که برو آقا جان بداخلاقیِ استاد که چیزی نیست!)
این «امتدادِ» همان مسیر بیمار است که در بالا اشاره شد. اینکه تصوّر کنی در گوشۀ آن اتاق مجلل مرکز پژوهشی، دانشجویِ دکترا ایستاده و گریه می کند. مسلّم است که همان دانشجوی دکترا، وقتی که استاد شد، بلایی بر سر دانشجوی دکترایش می آورد، که آن بدبخت هم بایستد و گوشه ای گریه کند.
☑️⭕️سخن پایانی:
همین خطا ممکن است در مورد آمریکا نیز رخ دهد: الگوی آمریکایی که بیشتر بر خلاقیت، فردگرایی و انعطاف و آزادی تاکید دارد. نکته همین است که باید دید «امتدادِ» آن رفتارِ کودکی (مثل امتدادِ تعظیمِ به ماشین و چادر در ده سالگی) به کجاها می رسد؟ وگرنه «در لحظه دیدنِ» امور و تحسین کردن، که هُنری نیست.
درد از اینجا آغاز شد که ما همیشه در دیدنِ «اکستریم» ها (چه #ژاپن باشد و چه آمریکا و چه هر کشور دیگری)، به وجد می آئیم. حکایتِ همان گزارشِ بازدید آقای حدادعادل از مدرسه ابتدایی ژاپنی (که در کتابهای دورۀ دبیرستانِ ما چاپ شده بود) و حکایت همان دو/سه مقاله خودم که در سالهای نخست تحصیلم در ژاپن، به «تحسین» از سیستم آموزشی نوشته بودم.
دقت کنیم که ما نیز اگر در جستجوی توسعه هستیم باید در #مدارس خود سخت کوشی، انضباط، کار گروهی و خلاقیت، انتقادگری و انتقادپذیری... را پرورش دهیم و می دانیم که آن نظم ژاپنی (با معایبش) بهتر از بی سیستمی و بی نظمی و شلختگی است، اما خاطرمان باشد که وقتی به تحسین از یک «رفتار» یا یک «ساختار» می پردازیم، همۀ وجوه ماجرا را دیده باشیم و ببنیم «امتدادِ مسیر» قرار است به کجاها ختم شود؟ از ژاپن الهام بگیریم اما لزوما کپی-پیست (Copy-Paste) راه حل نیست.
شبکه توسعه
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
Telegram
-
📚مطالعه غیردرسی کودکان را باهوشتر میکند
بر اساس پژوهشی که در دانشگاه کمبریج انجام شده است، #کودکان باید هفتهای ۱۲ ساعت مطالعه کنند تا عملکردشان در مدرسه بهتر شود.
به گزارش تلگراف، #مطالعه تفریحی و غیردرسی حجم مغز کودکان را افزایش میدهد و توانایی شناختیشان را بهبود میبخشد، همچنین به سلامت روانشان کمک میکند و به کسب نمرات بهتر منجر میشود.
یافتههای این پژوهش، که روی بیش از ۱۰ هزار #کودک در آمریکا انجام شده است، نشان میدهد بچههایی که مطالعه تفریحی و غیردرسی را از سن پایین شروع کردهاند در دوران نوجوانی ساختار و عملکرد مغزی بهتری دارند.
پژوهشگران دریافتهاند برای بهترین نتیجه، کودکان باید ۱۲ ساعت در هفته مطالعه کنند. اگر مدت مطالعه کمتر از این باشد رشد مغز کامل نیست و اگر بیشتر از این باشد وضعیت کودک رو به نقصان میگذارد، که احتمالا بهدلیل کمتحرکی بهمدت طولانی است.
دادهها نشان میدهد که نمره بچههایی که مطالعه تفریحی و غیردرسی داشتند یکچهارم بیشتر از نمره بچههایی بود که مطالعه نداشتند.
پروفسور ساهاکیان میگوید: «برای والدین و بچهها بسیار لذتبخش است با یکدیگر مطالعه کنند و درباره داستان و تصاویر صحبت کنند. این کار مهارتهای اجتماعی، تفکر خلاق و سایر اشکال شناخت و یادگیری را در کودکان خردسال تقویت میکند.»
کودکانی که مطالعه تفریحی و غیردرسی را از سن پایین شروع کرده بودند در آزمایشهای گوناگون عملکرد بهتر و همچنین سلامت روان بیشتری داشتند، نشانههای استرس و افسردگی کمتری بروز دادند، توجه و تمرکز بیشتری داشتند و مشکلات رفتاری مانند پرخاشگری و قانونشکنی را کمتر نشان دادند. آنها همچنین مدت کمتری را صرف تماشای تلویزیون و سایر وسایل دارای صفحه نمایشگر میکردند و مدت بیشتری میخوابیدند.
پروفسور ساهاکیان در این زمینه میگوید: «مطالعه فقط تجربهای لذتبخش نیستــ این واقعیتی پذیرفتهشده است که تفکر و خلاقیت را برمیانگیزد، احساس همدلی را بیشتر میکند و استرس را کاهش میدهد.»|ایندیپندنت فارسی
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
بر اساس پژوهشی که در دانشگاه کمبریج انجام شده است، #کودکان باید هفتهای ۱۲ ساعت مطالعه کنند تا عملکردشان در مدرسه بهتر شود.
به گزارش تلگراف، #مطالعه تفریحی و غیردرسی حجم مغز کودکان را افزایش میدهد و توانایی شناختیشان را بهبود میبخشد، همچنین به سلامت روانشان کمک میکند و به کسب نمرات بهتر منجر میشود.
یافتههای این پژوهش، که روی بیش از ۱۰ هزار #کودک در آمریکا انجام شده است، نشان میدهد بچههایی که مطالعه تفریحی و غیردرسی را از سن پایین شروع کردهاند در دوران نوجوانی ساختار و عملکرد مغزی بهتری دارند.
پژوهشگران دریافتهاند برای بهترین نتیجه، کودکان باید ۱۲ ساعت در هفته مطالعه کنند. اگر مدت مطالعه کمتر از این باشد رشد مغز کامل نیست و اگر بیشتر از این باشد وضعیت کودک رو به نقصان میگذارد، که احتمالا بهدلیل کمتحرکی بهمدت طولانی است.
دادهها نشان میدهد که نمره بچههایی که مطالعه تفریحی و غیردرسی داشتند یکچهارم بیشتر از نمره بچههایی بود که مطالعه نداشتند.
پروفسور ساهاکیان میگوید: «برای والدین و بچهها بسیار لذتبخش است با یکدیگر مطالعه کنند و درباره داستان و تصاویر صحبت کنند. این کار مهارتهای اجتماعی، تفکر خلاق و سایر اشکال شناخت و یادگیری را در کودکان خردسال تقویت میکند.»
کودکانی که مطالعه تفریحی و غیردرسی را از سن پایین شروع کرده بودند در آزمایشهای گوناگون عملکرد بهتر و همچنین سلامت روان بیشتری داشتند، نشانههای استرس و افسردگی کمتری بروز دادند، توجه و تمرکز بیشتری داشتند و مشکلات رفتاری مانند پرخاشگری و قانونشکنی را کمتر نشان دادند. آنها همچنین مدت کمتری را صرف تماشای تلویزیون و سایر وسایل دارای صفحه نمایشگر میکردند و مدت بیشتری میخوابیدند.
پروفسور ساهاکیان در این زمینه میگوید: «مطالعه فقط تجربهای لذتبخش نیستــ این واقعیتی پذیرفتهشده است که تفکر و خلاقیت را برمیانگیزد، احساس همدلی را بیشتر میکند و استرس را کاهش میدهد.»|ایندیپندنت فارسی
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
🔸به فرزندتان برچسب نزنید/ ۶ گام طلایی برای مواجهه با کودک و نوجوان
کودک به طور دائم از خود میپرسد چرا مایه رنجش پدر و مادر هستم؟ تلاش میکند کاری کند تا کنار زده نشود و این احساس سرخوردگی را در خویش نپذیرد.
هرکسی به خودش اجازه میدهد که به یک #کودک برچسب بزند. از والدین و بستگان درجه یک و دو گرفته تا همکلاسی و معلم. شاید فکر کنید این فقط یک برچسب بیاهمیت است، اما اگر بدانید که همین برچسبها آینده او و نوع شناخت او از خودش را تعیین میکند، براحساسش اثر میگذارد و رفتارهایش را جهت میدهد، اثر آن را نادیده نمیگیرید. اما چطور میتوان اثر آنرا کم کرد؟
برای بررسی بهتر این مسأله، این سئوال را از خودتان بپرسید: «چه زمانهایی چند کلمه یا یک نگاه یا لحن صدا به شما نشان داده است که احمق، دوست داشتنی، بااستعداد یا دست و پا چلفتی هستید»؟طرز فکر بزرگترها میتواند در عرض چند ثانیه به کودک ابلاغ شود و #کودکان هرچه بیشتر تحت نفوذ منش والدین و اطرافیان نسبت به خودشان قرار میگیرند.
اثرات برچسب زدن
وقتی والدین با این دید که فرزندشان کند ذهن است، بارها و بارها جملاتی بیان میکنند، در واقع احساس اعتماد بهنفس کودک در همان لحظات رو به کاهش میگذارد. کودک به طور دائم از خود میپرسد چرا نمیتوانم آنطور که آنها میخواهند، باشم؟ چرا درست کار نمیکنم؟ چرا مایه رنجش پدر و مادر هستم؟ تلاش میکند کاری کند تا کنار زده نشود و این احساس سرخوردگی را در خویش نپذیرد. گاهی وقتها این احساس آنچنان شدید است که حجم بزرگی از وازدگی و شکست در او ایجاد میشود. طوری که دلش میخواهد این خشم را بر سر دیگران خالی کند.
از زاویه درست
عکس این موضوع زمانی اتفاق میافتد که کودک به عنوان شخصی اساساً با استعداد و دوست داشتنی نگریسته میشود. کودک سعی میکند رفتاری واقعاً شایسته و درخور چنین احساسی در پیش بگیرد و اگر مرتکب اشتباه شود، بارها خود را از نگاه درست میسنجد. البته که این اثرات عمیق به این معنا نیست که مجبور است آن نقش را تا آخر عمر ایفا کند. والدین میتوانند با انجام شش مهارت زیر، فرزندان را از شر برچسبهای آزاردهنده رها کنند و به او کمک کنند تا از آن خلاصی پیدا کند و سعی کند چیزی بشود که لیاقتش را دارد.
🔸برای مطالعه شش مهارت مواجهه با کودک به سایت ما اینجا مراجعه نمایید.
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
کودک به طور دائم از خود میپرسد چرا مایه رنجش پدر و مادر هستم؟ تلاش میکند کاری کند تا کنار زده نشود و این احساس سرخوردگی را در خویش نپذیرد.
هرکسی به خودش اجازه میدهد که به یک #کودک برچسب بزند. از والدین و بستگان درجه یک و دو گرفته تا همکلاسی و معلم. شاید فکر کنید این فقط یک برچسب بیاهمیت است، اما اگر بدانید که همین برچسبها آینده او و نوع شناخت او از خودش را تعیین میکند، براحساسش اثر میگذارد و رفتارهایش را جهت میدهد، اثر آن را نادیده نمیگیرید. اما چطور میتوان اثر آنرا کم کرد؟
برای بررسی بهتر این مسأله، این سئوال را از خودتان بپرسید: «چه زمانهایی چند کلمه یا یک نگاه یا لحن صدا به شما نشان داده است که احمق، دوست داشتنی، بااستعداد یا دست و پا چلفتی هستید»؟طرز فکر بزرگترها میتواند در عرض چند ثانیه به کودک ابلاغ شود و #کودکان هرچه بیشتر تحت نفوذ منش والدین و اطرافیان نسبت به خودشان قرار میگیرند.
اثرات برچسب زدن
وقتی والدین با این دید که فرزندشان کند ذهن است، بارها و بارها جملاتی بیان میکنند، در واقع احساس اعتماد بهنفس کودک در همان لحظات رو به کاهش میگذارد. کودک به طور دائم از خود میپرسد چرا نمیتوانم آنطور که آنها میخواهند، باشم؟ چرا درست کار نمیکنم؟ چرا مایه رنجش پدر و مادر هستم؟ تلاش میکند کاری کند تا کنار زده نشود و این احساس سرخوردگی را در خویش نپذیرد. گاهی وقتها این احساس آنچنان شدید است که حجم بزرگی از وازدگی و شکست در او ایجاد میشود. طوری که دلش میخواهد این خشم را بر سر دیگران خالی کند.
از زاویه درست
عکس این موضوع زمانی اتفاق میافتد که کودک به عنوان شخصی اساساً با استعداد و دوست داشتنی نگریسته میشود. کودک سعی میکند رفتاری واقعاً شایسته و درخور چنین احساسی در پیش بگیرد و اگر مرتکب اشتباه شود، بارها خود را از نگاه درست میسنجد. البته که این اثرات عمیق به این معنا نیست که مجبور است آن نقش را تا آخر عمر ایفا کند. والدین میتوانند با انجام شش مهارت زیر، فرزندان را از شر برچسبهای آزاردهنده رها کنند و به او کمک کنند تا از آن خلاصی پیدا کند و سعی کند چیزی بشود که لیاقتش را دارد.
🔸برای مطالعه شش مهارت مواجهه با کودک به سایت ما اینجا مراجعه نمایید.
کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle
بانک مقاله های آموزشی و فرهنگی
به فرزندتان برچسب نزنید/ ۶ گام طلایی برای مواجهه با کودک و نوجوان
کودک به طور دائم از خود میپرسد چرا مایه رنجش پدر و مادر هستم؟ تلاش میکند کاری کند تا کنار زده نشود و این احساس سرخوردگی را در خویش نپذیرد. هرکسی به خودش اجازه میدهد که به یک کودک برچسب بزند. از وا
حدود هفت صدم کودکان مبتلا به اختلالات بیش فعالی و نقص توجه هستند.
مهدی تهرانی دوست استاد گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران: اختلالات #بیش_فعالی و نقص توجه، شایع ترین اختلالی است که در دوران کودکی حتی تا بزرگسالی می تواند ادامه پیدا کند و شیوع آن بین ۵ تا ۷ درصد گزارش شده است، یعنی از هر ۱۰۰ کودک ۷ کودک به این اختلال مبتلا هستند.
دبیر علمی سمپوزیوم مبانی عصب شناختی در اختلالات رشدی، ادامه داد: این اختلال مربوط میشود به کارکرد بد مغز و مهمترین کارکردی که در این افراد با آن مواجه هستیم کارکرد کنترلی مغز است. در واقع مهم ترین کارکرد مغز که روی رفتارهای ما تاثیرگذار است، کارکرد کنترلی است که می تواند رفتارهای ما را کنترل کند تا بتوانیم خودمان را متناسب با شرایطی که در آن قرار گرفته ایم، وفق دهیم.
در #کودکان این کنترل ضعیف است و به همین دلیل رفتارهای آنها بیش از حد معمول است و در کنار پرتحرکی، رفتارهای بدون فکر از آنها بیشتر دیده میشود و نمیتوانند برای انجام کارهای خودشان، تحمل و فکر کنند و این ناتوانی در کنترل، منجر به ناتوانی آنها در تمرکز روی مسائلی مانند درس خواندن میشود.
خوشبختانه راه درمان برای این اختلال وجود دارد، که مهم ترین آن درمان دارویی است که می تواند به تقویت رفتار کنترلی مغز کمک کند. همچنین علاوه بر دارو، یکسری آموزش های رفتاری است که به خانواده کودک و کودک داده میشود تا بتوانند کنترل بیشتری روی رفتار و تمرکز و توجه کودک داشته باشند.
این اختلالات، اختلالاتی هستند که از دوران کودکی خودشان را نشان میدهند و در این اختلالات، مغز نمیتواند رشد لازم را در برخی از حیطهها داشته باشد.
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
Telegram
attach 📎
101 Great Science Experiments by Neil Ardley (z-lib.org).pdf
22 MB
📚 #معرفی_کتاب
آزمایشهای علمی
کتاب اول
101 Great Science Experiments, Neil Ardley
آزمایش های علمی برای رده سنی #کودکان و #نوجوانان
منبع : @science_magazine
✔️ کانال مقاله ها @eduarticle
آزمایشهای علمی
کتاب اول
101 Great Science Experiments, Neil Ardley
آزمایش های علمی برای رده سنی #کودکان و #نوجوانان
منبع : @science_magazine
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
کودکان و نوجوانان چقدر در روز میتوانند تلویزیون ببینند یا از #گوشی و #تبلت استفاده کنند؟ این سؤال بسیاری از مادران است که همیشه نگران عوارض مصرف بیش از حد رسانه در فرزندشان هستند. اما این عوارض چیست؟ چطور این مصرف بیرویه را کاهش دهیم؟ بدون #تلویزیون، گوشی، تبلت و بهطور کلی ابزارهای دیجیتال، چطور بچهها را سرگرم کنیم؟
مصرف رسانه برای بچهها چند دقیقه در روز؟
بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی مصرف رسانه برای #کودکان زیر ۲ سال کلاً ممنوع، برای ۲ تا ۷ سال ۳۰ دقیقه در روز، برای ۷ تا ۱۴ سال ۹۰ دقیقه در روز، و برای بالای ۱۴ سال ۱۸۰ دقیقه در روز است.
مصرف بیش از حد رسانه آسیبهایی را به فرزندان وارد میکند؛ از جمله مشکل خواب، رفتارهای مشکلساز، علائم افسردگی، هوش هیجانی پایین، موفقیت تحصیلی کمتر به علت کاهش تمرکز، پیامدهای منفی در رشد و...
فضای مجازی بچه را از دنیای واقعی خارج میکند
🔸مطالعه کامل مطلب👈 اینجا در سایت بانک مقاله ها
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
بانک مقاله های آموزشی و فرهنگی
وقتی گوشی همراه کودکان را نوازش میکند
کودکان و نوجوانان چقدر در روز میتوانند تلویزیون ببینند یا از گوشی و تبلت استفاده کنند؟ این سؤال بسیاری از مادران است که همیشه نگران عوارض مصرف بیش از حد رسانه در فرزندشان هستند. اما این عوارض چیست؟ چ
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
اخبار بد و ناگوار را چطور باید به #کودکان بدهیم که کمترین #آسیب_روانی را ببینند. اخباری مثل جنگ، کشته شدن بچهها یا مرگ.
نازنین معتمدی، برنامه ۳۷ درجه
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
یک مطالعه جدید نشان میدهد که اغلب #کودکان هنگام مواجهه با تهدیدات فضای مجازی، مانند محتوای خشونتآمیز یا مطالب جنسی تنها به غریزه خود اتکا میکنند.
این یافتهها همچنین حقیقتی ناخوشایند را آشکار میکنند که چگونه کودکان هنگام ورود به دنیای دیجیتال به حال خود رها میشوند و در معرض خطرات مختلفی قرار میگیرند.
سازمانهای غیردولتی «ECPAT» ،«Eurochild» و «Terre des Hommes» در این مطالعه، ۴۸۳ کودک از ۱۵ کشور مختلف از جمله ۱۰ کشور در اتحادیه اروپا را مورد بررسی قرار دادند.
#فضای_مجازی
🔸 متن کامل در سایت بانک مقاله ها
✔️کانال مقاله ها @eduarticle
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
بانک مقاله های آموزشی و فرهنگی
آسیبهای فضای مجازی؛ کودکان چگونه با تکیه به «غریزه» از خود محافظت میکنند؟ - بانک مقاله های آموزشی و فرهنگی
یک مطالعه جدید نشان میدهد که اغلب کودکان هنگام مواجهه با تهدیدات فضای مجازی، مانند محتوای خشونتآم