⌛سوگیری‌های شناختی: محافظه‌کاری

محافظه‌کاری (Conservatism) نوعی سوگیری شناختی است که ذهن اطلاعات و شواهد قدیمی را بر اطلاعاتی که تازه به دست آورده ترجیح می‌دهد.

محافظه‌کاری به عنوان یک سوگیری شناختی ربطی به محافظه‌کاری در عالم سیاست ندارد. هر کسی در هر طیف سیاسی ممکن است در بند این خطای معرفتی گرفتار شود. در فرایند تصمیم‌گیری و قضاوت وقتی پای محافظه‌کاری در میان باشد، ذهن وزن بیشتری برای داده‌هایی که از پیش داشته قائل می‌شود و به شواهد جدید اهمیتی نمی‌‌دهد. مثلاً سال‌ها طول کشید تا مردم بپذیرند زمین گرد است زیرا همچنان بر درک قبلی‌ که زمین صاف است پافشاری می‌کردند.

محافظه‌کاری می‌تواند روند پردازش اطلاعات را در ذهن خدشه‌دار کند. وقتی ذهن اطلاعات پیچیده فراوانی را دریافت می‌کند، فرد دچار دلهره و اضطراب می‌شود. آسان‌ترین گزینه پیش روی ذهن برای رفع نگرانی چسبیدن به باورهای قبلی است و در نتیجه محافظه‌کاری رخ می‌دهد. برعکس اگر فرد تلاش کند به آرامی و از روی حوصله درباره اطلاعات دریافتی فکر کند و کم‌کم پیچیدگی‌شان‌ را درک کند، روند پردازش اطلاعات و واکنش به آن از گزند محافظه‌کاری در امان خواهد ماند.

[مثال]: دنیا پس از چندین ماه کار و تلاش، تصمیم می‌گیرد خانواده‌اش را در اولین تعطیلات به سفر ببرد. او پس از یک هفته تحقیق، یک بسته مسافرتی شامل پرواز و اقامت در یک هتل خوب در یک ساحل بی‌نظیر را با قیمتی بسیار مناسب پیش‌خرید می‌کند. یک هفته مانده به سفر، پیش‌بینی‌ سازمان هواشناسی حکایت از آن دارد که طوفانی شدید قرار است همان منطقه ساحلی را در همان ایامی که دنیا و خانواده‌اش آنجا هستند درنوردد. او می‌داند که با توجه به این اطلاعات جدید باید سفر را لغو کند اما در عین حال دنیا دوست ندارد از سفر صرف‌نظر کند و در نتیجه صدایی در ذهنش می‌گوید "حالا ببینیم چه می‌شود" یا "حالا برویم اگر خیلی وضع خراب شد فکری می‌کنیم یا اصلا از هتل بیرون نمی‌رویم." این ندای محافظه‌کاری در ذهن دنیاست زیرا سخت است تصمیم خیلی خوبی را که پیشتر گرفته شده به خاطر شرایط جدید لغو کرد.

محافظه‌کاری سبب می‌شود برخی تصمیمات خوب هیچ‌گاه گرفته نشوند در نتیجه باید همیشه حواسمان به اثر محافظه‌کاری جمع باشد. نکته کلیدی در کاهش اثر محافظه‌کاری سازگاری با موقعیت جدید و اهمیت دادن به واقعیت‌های ملموس است. بهینه‌سازی تصمیم‌گیری ممکن نیست مگر بدون تردید درباره تمام داده‌های موجود فکر و سپس تصمیم نهایی را اتخاذ کنیم.

#سوگیریهای_شناختی

🔸متن کامل مطلب در سایت بانک مقاله ها⬅️ اینجا

✔️کانال مقاله ها @eduarticle

💬#حکایتها ، تاریخی 169

روزه‌خواران ناصری

کسانی که روزه می‌خوردند: اول خودمان بودیم که به هزار دلیل عقلی و نقلی و شرعی نمی‌توانستیم روزه بگیریم. مجدالدّوله هم ناخوش است، می‌خورد. اکبرخان هم ناخوش بود و می‌خورد. دو روزی هم روزه گرفتند؛ ولی اذیت کرده، ناچار خوردند. باشی برادر اکبرخان هم ناخوش بود، می‌خورد. امین‌الملک، قبل از رمضان ناخوش شده بود و حقیقتاً خیلی ضعیف و لاغر بود، نمی‌توانست روزه بگیرد؛ می‌خورد. میرزا‌حسین‌خان مشرفِ بنّائی هم ناخوش نبود، می‌خورد و راه می‌رفت؛ خودش می‌گفت ناخوشم. صنیع‌الملک معمارباشی ابداً عیبی نداشت و روزه می‌خورد؛ ولی می‌گفتند دُنبل دارد.

آغابشارت و آغاعبدالله و آغاعلی و مرتضی‌خان و شمع قهوه‌خانه هم روزه می‌خوردند. اعتمادالسّلطنه هم گویا روزه می‌خورد. زین‌دارباشی هم گویا روزه می‌خورد. اقبال‌الدّوله هم به جهت خوردن روزه، به محمّدآباد رفته بود که تماماً را بخورد. معیّرالممالکِ قدیم هم روزه می‌خورد. ناصرالملک هم روزه نبود. حاجب‌الدّوله و کالسکه‌چی‌باشی هم روزه می‌خوردند، اغلب هم مشکوک بودند. امین‌اقدس هم که ناخوش بود و روزه نبود. عایشه خانم می‌خورد. بدرالدّوله هم روزه نبود. گلین‌خانم هم روزه نمی‌گرفت. زاغی هم روزه نبود. امین‌السّلطان هم به واسطۀ دردِ چشم که ناخوش شد، ده دوازده روزه خورد. میرزامحمودخانِ وزیر مختار هم، چون مسافر بود و قصد اقامه نکرده بود، روزه می‌خورد. حکیم‌الممالک چون می‌خواست به گلپایگان برود، روزه نبود. امین‌لشکر هم چون از گلپایگان معزول شده بود، روزه نبود.
ایلخانی ریش‌سفید که هیچ وقت روزه نبوده است. میرزاسیدعبدالله برادر میرزاعیسی هم با خود میرزا عیسی روزه نبودند. [اواخر] رمضان سال ۱۳۰۸ قمری= اواسط اردیبهشت سال ۱۲۷۰ شمسی

⬅️[روزنامۀ خاطرات ناصرالدّین شاه قاجار از ربیع الاول ۱۳۰۸ تا ربیع الثانی ۱۳۰۹ ق، به کوشش مجید عبدامین و نسرین خلیلی، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۳۹۷، ص ۱۹۹-۲۰۰]
به نقل از کانال سهند ایرانمهر

✔️کانال مقاله ها @eduarticle

❓ #ویدیو_آموزشی

#واژه‌نامه_سیاسی

#پلورالیسم

iranintltv


✔️کانال مقاله ها @eduarticle

🕯 جشن‌های از یاد رفته ایرانیان
#نوروز همیشه تنها نبوده / عصر ایران

✔️مقاله‌،ویدیو آموزشی فرهنگی
@eduarticle

🔈#جیره_موسیقی خوب🎼🎼
#بهاریه
"نوروز خوش آمد"
#مهدیه_محمدخانی
شعر: سلمان ساوجی
آهنگساز: حسین بهروزی نیا
باآرزوی بهترینها برای همه 💐 💐

✔️کانال مقاله ها 🌺 @eduarticle

📚 پلتفرم آموزشی مختص معلم‌ها. استارتاپ «Classplus»

هند در سال‌های اخیر به یکی از بهترین کشورها برای راه‌اندازی استارتاپ تبدیل شده است. مشوق‌های دولت و رشد کسب‌وکارها در این سال‌ها در هند سبب شد این کشور به سومین اکوسیستم بزرگ برای سرمایه‌گذاری در سطح جهان تبدیل شود. استارتاپ «Classplus» می‌خواهد در حوزه آموزش دیجیتال و ایجاد عدالت آموزشی تحولی ایجاد کند.

کلاس‌پلاس یک پلتفرم آموزشی مختص معلم‌هاست. بیش از ۸۰ هزار معلم برنامه‌های درسی و ویدیوهای آموزشی خود را به صورت کاملا آنلاین براین بستر ارائه می‌دهند. روی این پلتفرم، معلم‌ها می‌توانند فعالیت‌های خود را برنامه‌ریزی و مدیریت کنند، به بچه‌ها تکلیف دهند و تکالیفشان را بررسی کنند، آزمون‌های آنلاین بگیرند. در کلاس‌پلاس معلم و دانش‌آموز و والدین مدام در ارتباط هستند و کاربران در یک بستر امن، پرداخت خود را انجام می‌دهند.

کلاس‌پلاس یک پلتفرم جامع است که به معلم‌ها امکان می‌دهد کلاس‌های درس آنلاین خود را ایجاد کنند، مطالب دوره را آپلود و به اشتراک بگذارند، کلاس‌های آنلاین برگزار کنند و با دانش‌آموزان تعامل داشته باشند. این شرکت همچنین ابزارهایی را برای معلمان فراهم می‌کند تا پیشرفت دانش‌آموزان خود را ردیابی و عملکرد آنها را از طریق تکالیف و آزمون‌ها ارزیابی کنند. موسسات آموزشی هم می‌توانند از این پلتفرم برای برگزاری کلاس‌های آنلاین خود بهره ببرند.


اگر شما معلم هستید، می‌توانید دوره‌های ضبط‌شده خود را در پلتفرم بارگذاری کنید. دانش‌آموزان برای ثبت‌نام در دوره شما هزینه‌ پرداخت می‌کنند. پس از اینکه کلاس‌پلاس سهم خود را برداشت، مابقی هزینه را برای شما واریز می‌کند. #آموزش_مجازی

⬅️متن کامل مطلب در سایت بانک مقاله ها اینجا

✔️کانال مقاله ها @eduarticle

💬غیبت درسهای زندگی در کتابهای درسی

...هر انسانی باید، بسیار بیش و پیش از این که به رشته‌یِ تحصیلی و شغل و حرفه‌اش بیندیشد، در این اندیشه کند که چه‌گونه راه و رسمِ زندگیِ خوب، خوش، و ارزشمند و معنادار را یاد بگیرد و به کار گیرد. پس از این‌که چندوچونِ یک زندگیِ خوب، خوش، و ارزشمند و معنادار را بخوبی و چنان‌که باید و شاید یاد گرفتیم، میفهمیم که برایِ چنین زندگیی استقلال داشتن شرطِ لازم (و، البتّه، نه کافی) است؛ بخشی مهمّ از این استقلال، استقلالِ مادّی و مالی است؛ برایِ استقلالِ مادّی و مالی پول و ثروت لازم است؛ برایِ داشتنِ پول و ثروت در اکثرِ قریب به اتّفاقِ موارد باید درآمد داشت؛ برایِ داشتنِ درآمد شغل و حرفه لازم است؛ و برایِ داشتنِ شغل و حرفه تخصّص و خبرویّت در یک رشته‌یِ علمی یا فنّی یا هنری لازم است؛ پس، باید در یک رشته‌یِ علمی یا فنّی یا هنری تحصیلِ معرفت و مهارت کنیم. نهادِ آموزش و پرورش (و نه فقط وزارتِ آموزش و پرورش) در کشورها و جوامع‌ای مانندِ کشور و جامعه‌یِ ما مطلقاً به ارزش و اهمّیّتِ یادگیریِ راه و رسمِ زندگیِ خوب، خوش، و ارزشمند، یعنی یادگیریِ هنرِ زندگی یا درسهای زندگی، وقوف ندارد و توجّه‌اش منحصراً معطوف به آموزش و پرورشِ کودکان، نوجوانان، و جوانان برایِ تصدّیِ یک شغل و حرفه است. به عبارتِ دیگر، انسانی که فرآیندِ این آموزش و پرورش را طیّ میکند در بهترین حالت فقط تواناییِ برعهده گرفتنِ یک شغل و حرفه را دارد؛ و جز این تقریباً هیچ نمیداند، و حال آن‌که داشتنِ شغل و حرفه فقط یکی از هزاران نیازِ هر یک از ما است. عجیب نیست که این آموزش و پرورش تصدّیِ یک شغل و حرفه را نیازمندِ سالها تحصیلِ معرفت و/یا مهارت میداند، ولی، نیک‌زیستن و نیک‌بودن، را محتاجِ هیچ معرفت یا مهارت‌ای نمیداند؟
درسهایِ زندگی یا هنرِ زندگی مجموعه‌یِ همه‌یِ آموزشها و پرورشهاای است که هر کسی، در هر مکان، زمان، وضع و حال، برهه‌یِ تاریخی، جامعه، فرهنگ و تمدن، فارغ از نژاد، قومیّت، ملّیّت، جنسیّت، دین و مذهب، مکتب و مسلک و مشرب و مرام، و مرتبه‌یِ معلومات و مدارج و مدارکِ دانشگاهی، برای گذراندنِ یک زندگیِ مطلوب به آن محتاج است؛ یعنی مجموعه‌یِ همه‌یِ آموزشها و پرورشهاای که شرطِ لازم و گریزناپذیرِ زندگیِ مطلوب است؛ و کیست که خواهان و جویایِ یک زندگیِ مطلوب نباشد؟

⬅️ادامه مطلب در سایت بانک مقاله ها⬅️ اینجا

#مهارتهای_زندگی

🔸دکتر ملکیان- برگزیده از گفتگو با روزنامه اعتماد

✔️کانال مقاله ها @eduarticle

❓ #ویدیو_آموزشی

#واژه‌نامه_سیاسی

#رادیکالیسم

iranintltv


✔️کانال مقاله ها @eduarticle

💬#حکایتها ، تاریخی 170

پس از حمله ی مغول به ایران

پس از حمله‌ی مغول به ایران، در اثر در هم ریختن تمام مبانی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی هیچ فرد آگاه و خردمند و با شخصیتی تن به همکاری با مغول‌ها نمی‌داد و مغولان جز مردان مطیع، پست و فرومایه که تابع آنان باشد، کسی را به همکاری و خدمت دعوت نمی‌کردند.

عطاملک جوینی این وضعیت را در کتاب خود به خوبی نقل کرده است:

«امروزه دروغ و ریا را پند و ذکر پندارند و حرامزادگی و سخن چینی را دلیری و شهامت نام کنند.زبان و خط ایغوری (خط مغولان) را هنر و دانش بزرگ دانند.اکنون هر تبهکاری امیر، هر مزدوری صدرنشین، هر ریاکاری وزیر، هر اِدباری دبیر، هر فاسدی مستوفی، هر ولخرجی ناظر هزینه، هر ابلیسی معاون دیوان، هر شاگرد آخوری صاحب حرمت و جاه، هر فراشی صاحب منصب، هر ستمگری پیشکار، هر خَسی کَسی، هر خسیسی رئیسی، هر خیانت پیشه‌ای قدرتمند و…»

به نقل از کانال اهل قلم و فرهنگ

⬅️منبع: تاریخ جهانگشای جوینی، عطاملک جوینی، ص۳۶ و۳۷

✔️کانال مقاله ها @eduarticle