🔵🔴⚪️ساکتین در برابر فقر و فساد و تبعیض، صلاحیت نقد عدالت خواهی را ندارند
⭕️ #وحید_جلیلی در گفتگو با رسانه اینترنتی نگار:
🔸کسی حق دارد جریان عدالت‌خواهی را نقد بکند که ده‌ها بار حرف از عدالت زده باشد و پرچم عدالت را در این کشور بلند کرده باشد و از مبارزه‌ی با فقر و فساد و تبعیض دفاع کرده باشد و پیام هشت ماده‌ای داده باشد. حرف چنین شخصی را می‌شود شنید و پذیرفت و دقت کرد و تأملات و هشدارهایش را جدی گرفت. ولی کسی که سال‌ها سکوت کرده و با سکوت خودش به فساد، به فقر و به تبعیض کمک کرده، مسخره است که بخواهد وارد نقد عدالت‌خواهی بشود.
🔹این‌چنین نیست که ما یک انقلابی‌گری و یک افراطی‌گری داریم. نه، ما یک #انقلابی‌گری، یک #افراطی‌گری و یک #تفریطی‌گری داریم. مشکلی که الان وجود دارد این است که بعضاً کسانی به مواردی اعتراض می‌کنند که به تشخیص آن‌ها افراط محسوب می‌شود که این‌ها خودشان سال‌ها و دهه‌ها در تفریط زندگی کرده‌اند.
🔸پیشنهاد می‌کنم کسانی که با #سکوت_عارفانه‌ی خودشان در طی سالیان به مفسدین کمک کردند، به همان سکوت عارفانه‌شان ادامه بدهند. نه اینکه لب‌هایشان را به اندازه‌ی عرض شانه‌شان باز بکنند و حرف از مبارزه‌ی با افراطی‌گری بزنند. این باید مشخص بشود، در عین اینکه ما باید به مبانی معرفتی دینی در حوزه‌ی عدالت ملتزم باشیم، حواسمان باشد که اسلام هر دو طرف را مذموم شمرده است. حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام در خطبه‌ی منا می‌فرمایند: «إِنّى لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَ لا بَطَرًا». ببینید حضرت در خطبه‌ی منا چه فریادهایی بر سر قاعدین می‌کشند. اصلاً خطبه با این آیه شروع می‌شود: «لَوْلا یَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِیُّونَ وَالأَحْبَارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الإِثْمَ وَأَکْلِهِمُ السُّحْت»؛ می‌فرمایند جامعه‌ی دینی این‌گونه به انحطاط کشیده می‌شود که عالمانش، روشنفکرانش، و نخبگانش در برابر فقر و فساد و تبعیض سکوت کنند. به نظر من این خطبه «مانیفست عدالت‌خواهی در شیعه» هست که هم حضرت امام و هم آقا مکرراً به آن استناد کرده‌اند و باید به آن توجه کرد.
🔹اگر به این خطبه توجه بشود، آن موقع ما در مسیر عدالت‌خواهی می‌توانیم به #مرحله‌بندی قائل بشویم که مرحله به مرحله پیش برویم و خلأها را برطرف کنیم و از آسیب‌ها عبور کنیم. وگرنه ممکن است که تفریطیون تحت عنوان مبارزه با افراط، با خودِ عدالت مبارزه کنند. کمااینکه این کار را دارند می‌کنند.
🔻به همان میزان کسانی هم هستند که به‌شکل دیگری می‌خواهند عدالت‌خواهی را با ترویجِ ناامیدی متوقف کنند.
🔸قدرت سیاسی باید در حوزه‌ی عدالت پاسخ‌گو باشد و مسئولیت‌های خودش را جواب بدهد. اما قدرت، فقط قدرت سیاسی نیست. رسانه یک قدرت است. هر قدرتی باید پاسخ‌گو باشد. عدالت را نمی‌شود فقط از قدرت سیاسی خواست. دست مطالبه‌ی ما باید یقه‌ی اصحاب قدرت سیاسی را هم محکم بگیرد، ولی حتماً نباید در این منحصر بشود.
🔹اگر یک فرهنگ فاسدی طبقه‌ای از جامعه را آلوده کرد و این‌ها کم کم توانستند یک‌سری گلوگاه‌هایی را به‌دست بگیرند و از آن طریق #فرهنگ_زیاده‌خواهی، #تجمل‌گرایی و #اشرافی‌منشی خودشان را تبدیل به ارزش بکنند را باید نقد کرد. الان در فضای مجازی با افتخار دارند رانت‌خواری و اشراف‌گری خودشان را به رخ می‌کشند. می‌خواهم بگویم این مسائل هم هست و این‌ها را هم باید نقد کرد. اگر عدالت، همه‌ی عدالت است، ظلم هم همه‌ی ظلم است. نمی‌شود فضای فرهنگی، اجتماعی و هنری که این همه مظالم در آن وجود دارد را رها کنید و بگویید اگر عدالت‌خواهی صرفاً یک آورده‌ی سیاسی برای من دارد، پس من به آن ورود می‌کنم. و اگر این‌چنین نباشد چه در زندگی شخصی‌ام و چه در زندگی اجتماعی‌ام و چه در زندگی سیاسی‌ام ورود نمی‌کنم.
🔸عدالت‌خواهی از کسانی برمی‌آید که حتماً به عقبه‌ی فرهنگی و اجتماعی بی‌عدالتی‌ها در بعضی از سطوح سیاسی که رخ می‌دهد توجه بکنند. وگرنه چه اتفاقی می‌افتد؟ عناصری که شما به آن‌ها انتقاد دارید، مثلاً در رده‌هایی از قدرت سیاسی حتی رأی از مردم هم می‌گیرند. اشرافی‌منشی و رانت‌خواری‌شان اظهرمن‌الشمس است، ولی ارزش‌های خودشان را تبدیل به گفتمان در فضای اجتماعی می‌کنند. اگر این‌گونه شد آن‌وقت مبارزه با این‌چنین مظالمی خیلی سخت‌تر می‌شود.
@edalatkhahi
⭕️ #وحید_جلیلی در گفتگو با رسانه اینترنتی نگار:
🔸کسی حق دارد جریان عدالت‌خواهی را نقد بکند که ده‌ها بار حرف از عدالت زده باشد و پرچم عدالت را در این کشور بلند کرده باشد و از مبارزه‌ی با فقر و فساد و تبعیض دفاع کرده باشد و پیام هشت ماده‌ای داده باشد. حرف چنین شخصی را می‌شود شنید و پذیرفت و دقت کرد و تأملات و هشدارهایش را جدی گرفت. ولی کسی که سال‌ها سکوت کرده و با سکوت خودش به فساد، به فقر و به تبعیض کمک کرده، مسخره است که بخواهد وارد نقد عدالت‌خواهی بشود.
🔹این‌چنین نیست که ما یک انقلابی‌گری و یک افراطی‌گری داریم. نه، ما یک #انقلابی‌گری، یک #افراطی‌گری و یک #تفریطی‌گری داریم. مشکلی که الان وجود دارد این است که بعضاً کسانی به مواردی اعتراض می‌کنند که به تشخیص آن‌ها افراط محسوب می‌شود که این‌ها خودشان سال‌ها و دهه‌ها در تفریط زندگی کرده‌اند.
🔸پیشنهاد می‌کنم کسانی که با #سکوت_عارفانه‌ی خودشان در طی سالیان به مفسدین کمک کردند، به همان سکوت عارفانه‌شان ادامه بدهند. نه اینکه لب‌هایشان را به اندازه‌ی عرض شانه‌شان باز بکنند و حرف از مبارزه‌ی با افراطی‌گری بزنند. این باید مشخص بشود، در عین اینکه ما باید به مبانی معرفتی دینی در حوزه‌ی عدالت ملتزم باشیم، حواسمان باشد که اسلام هر دو طرف را مذموم شمرده است. حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام در خطبه‌ی منا می‌فرمایند: «إِنّى لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَ لا بَطَرًا». ببینید حضرت در خطبه‌ی منا چه فریادهایی بر سر قاعدین می‌کشند. اصلاً خطبه با این آیه شروع می‌شود: «لَوْلا یَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِیُّونَ وَالأَحْبَارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الإِثْمَ وَأَکْلِهِمُ السُّحْت»؛ می‌فرمایند جامعه‌ی دینی این‌گونه به انحطاط کشیده می‌شود که عالمانش، روشنفکرانش، و نخبگانش در برابر فقر و فساد و تبعیض سکوت کنند. به نظر من این خطبه «مانیفست عدالت‌خواهی در شیعه» هست که هم حضرت امام و هم آقا مکرراً به آن استناد کرده‌اند و باید به آن توجه کرد.
🔹اگر به این خطبه توجه بشود، آن موقع ما در مسیر عدالت‌خواهی می‌توانیم به #مرحله‌بندی قائل بشویم که مرحله به مرحله پیش برویم و خلأها را برطرف کنیم و از آسیب‌ها عبور کنیم. وگرنه ممکن است که تفریطیون تحت عنوان مبارزه با افراط، با خودِ عدالت مبارزه کنند. کمااینکه این کار را دارند می‌کنند.
🔻به همان میزان کسانی هم هستند که به‌شکل دیگری می‌خواهند عدالت‌خواهی را با ترویجِ ناامیدی متوقف کنند.
🔸قدرت سیاسی باید در حوزه‌ی عدالت پاسخ‌گو باشد و مسئولیت‌های خودش را جواب بدهد. اما قدرت، فقط قدرت سیاسی نیست. رسانه یک قدرت است. هر قدرتی باید پاسخ‌گو باشد. عدالت را نمی‌شود فقط از قدرت سیاسی خواست. دست مطالبه‌ی ما باید یقه‌ی اصحاب قدرت سیاسی را هم محکم بگیرد، ولی حتماً نباید در این منحصر بشود.
🔹اگر یک فرهنگ فاسدی طبقه‌ای از جامعه را آلوده کرد و این‌ها کم کم توانستند یک‌سری گلوگاه‌هایی را به‌دست بگیرند و از آن طریق #فرهنگ_زیاده‌خواهی، #تجمل‌گرایی و #اشرافی‌منشی خودشان را تبدیل به ارزش بکنند را باید نقد کرد. الان در فضای مجازی با افتخار دارند رانت‌خواری و اشراف‌گری خودشان را به رخ می‌کشند. می‌خواهم بگویم این مسائل هم هست و این‌ها را هم باید نقد کرد. اگر عدالت، همه‌ی عدالت است، ظلم هم همه‌ی ظلم است. نمی‌شود فضای فرهنگی، اجتماعی و هنری که این همه مظالم در آن وجود دارد را رها کنید و بگویید اگر عدالت‌خواهی صرفاً یک آورده‌ی سیاسی برای من دارد، پس من به آن ورود می‌کنم. و اگر این‌چنین نباشد چه در زندگی شخصی‌ام و چه در زندگی اجتماعی‌ام و چه در زندگی سیاسی‌ام ورود نمی‌کنم.
🔸عدالت‌خواهی از کسانی برمی‌آید که حتماً به عقبه‌ی فرهنگی و اجتماعی بی‌عدالتی‌ها در بعضی از سطوح سیاسی که رخ می‌دهد توجه بکنند. وگرنه چه اتفاقی می‌افتد؟ عناصری که شما به آن‌ها انتقاد دارید، مثلاً در رده‌هایی از قدرت سیاسی حتی رأی از مردم هم می‌گیرند. اشرافی‌منشی و رانت‌خواری‌شان اظهرمن‌الشمس است، ولی ارزش‌های خودشان را تبدیل به گفتمان در فضای اجتماعی می‌کنند. اگر این‌گونه شد آن‌وقت مبارزه با این‌چنین مظالمی خیلی سخت‌تر می‌شود.
@edalatkhahi