سی درصد تخفیف به مناسبت هفته کتاب

nstp.nstri.ir

@nis_Iran

مسابقه هسته‌ای ویژه کودکان
اطلاعات بیشتر در nstri.ir
@nis_Iran

در این خاک در این مزرعه پاک به جز مهر به جز عشق دگر تخم نکاریم

بیست و هفتمین کنفرانس هسته‌ای ایران
@nis_Iran

پدر، مادر، پژوهش

یاسر کاسه ساز
آذر 99

آرزوی هر پدر و مادری است که فررندش را در یک جایگاه و موقعیت علمی ببیند. علم و دانش در ایران و خانواده های ایرانی جنبه هایی دارد که شاید چنین جنبه هایی را نتوان در دیگر فرهنگها و کشورها مشاهده کرد. علم که نباشد گویی چیزی کم است.

دوستانم که کنکور درس میدهند از خانواده های مرفهی می گویند (بسیار مرفه و پولدار) که تنها و بزرگترین آرزوی آنها دانشگاهی شدن فرزند دلبندشان بود. (رابطه جالبی بین رفاه و کسب علم و دانش وجود دارد که شاید روزی در موردش نوشتم. شما هم حتما نکات و تجربیاتی در این زمینه دارید)

این آرزوی والدین و این نگاه باعث می شود که بچه ها حمایت های متنوع و قابل توجهی دریافت کنند به خصوص در زمان کنکور و ورود به دانشگاه

بعد از ورود به دانشگاه و در دوران کارشناسی نیز حمایت ها همچنان وجود دارد البته شاید کمی تعدیل شود.

اما کارشناسی ارشد حال و هوای دیگری دارد. قبول که میشوی افتخار بزرگی نصیب خود و خانواده ات میکنی. دکترا که دیگه نگووو...

ترم های اولیه به دانشگاه می روی، سر کلاس می روی و امتحان می دهی.... با این رویه سالهاست که خودت و والدینت آشنا هستند.... اما حالا وارد مرحله پایان نامه می شوی؛ وارد مرحله تحقیق و پژوهش....

اگر مجرد باشی دوران پایان نامه ات با متاهلین کاملا فرق دارد.... دختر که باشی نیز این دوران با پسرها متفاوت است.... اگر جوان باشی و مشتاق، یک جور و اگر کارمندی باشی و به دنبال مدرک، یک جور می گذرد... در شهر خودت که باشی یک جور، دور که باشی یک جور...

در این دوران دانشگاه رفتن ضرورتی ندارد و می توانی در خانه کار کنی... ماجرای من از اینجا شروع می شود....

ادامه دارد...


نقد و آموزش پژوهش
@e_research

#مجلات_دسترسی_آزاد_شکارچی
#predatory_open_access_journals

همواره شاهد هستیم که اعضاء محترم هیات علمی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی که برای انتشار مقالات خود زمان اندکی دارند (جهت ارتقاء یا دفاع از پایان نامه) گرفتار مجلات دسترسی آزاد شکارچی میشوند.
فیلم به اشتراک گذاشته شده در این زمینه به طور مفصل با ارائه مثال بحث میکند.


در کانال اخلاق نشر و منابع علمی در تلگرام عضو شوید

http://t.me/pubethicsmums/902

سخنرانی در مورد تاثیرات کوید ۱۹ بر سیستم آموزش عالی کانادا ، ۱۰ آذر ۹۹، ساعت ۱۶تا ۱۷:۳۰ با سخنرانی دکتر عرفان منش برگزار خواهد شد.
@inforscience

می خوام تقلب کنم

تعدادی از بچه های فیزیک دانشگاه "بووووق" ازم خواستن روز امتحان که به صورت مجازی برگزار میشه در دسترس باشم تا در پاسخ به سوالات کمکشون کنم.
خیلی خواهش و التماس کردن.

از استادشون ناراضی‌اند و میگن هم بد درس میده، هم به سوالات بچه ها جواب نمیده و هم هر جلسه سوالای سخت می پرسه و زمان کافی هم نمی‌ده.
بعضی‌هاشون سومین باره که این درس را با همین استاد دارن.

به نظرتون قبول کنم؟

نظرات

سلام دکتر راجع به نظر سنجی تقلب رساندن که تو سایت گذاشتین به دو صورت میشه نگاهش کرد. از دید عدالت و برابری تقلب کار زشت و ناپسندیه و عواقب بلند مدتش دامان یه ملت رو میگیره. اما از دید دیگه بخوایم به قضیه نگاه کنیم میشه قضاوت نکرد! فرصت دادن به جوان ها برای کاهش دغدغه نمره گرفتن اگر در قبال هدایت آنها،به سمت افعال نخبگانی باشه شاید باعث شکوفایی استعداد های نهفته شان بشه.

استخدام ۸۰ نفر در پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای ایران
NSTRI.IR
@nis_Iran

اگر نمی توانید در فرآیند داوری علمی مهربان باشید، حداقل بی طرف باشید:

در یادداشتی در نشریه نیچر بر زبان مورد استفاده داوران علمی در نوشتن نظراتشان در رد یا تأیید یک مقاله مثال هایی نوشته شده است.

تأکید این یادداشت براین است که لذت خواندن یا راحتی و ناراحتی داور به هنگام ارزیابی مقاله در امتیاز دهی به مقاله ملاک نیست.

مهم نیست داور در هنگام خواندن مقاله چه احساسی دارد که با توصیف احساس شخصی خودش بخواهد مقاله را رد یا تأیید کند.

زبان احساسی - مثبت یا منفی - می تواند به طور ناعادلانه تصمیم ارزیابی کننده را مغرض کند، زیرا تفکیک محتوا از نویز بیانی و زبانی در ارزیابی دشوار است. اگر مقاله ارسالی رد می شود ، باید به دلیل مشکلات موجود در آن باشد ، نه اینکه چقدر داور را هنگام خواندن اذیت کرده است.

ارائه رهنمودها و بازخوردهای دقیق تر زبان مقاله می تواند ارتباطات مربوط به داوری علمی را بهبود بخشد و شاید سوگیری را در روند بررسی کاهش دهد.

داوران علمی، نوشتن نظراتتان در رد یا پذیرش یک مقاله، سخت است، اما نوشتن به شکلی بی طرفانه از ویژگی های خوب ارتباطات علمی است. اگر نمی توانید در داوری خود مهربان باشید ،حداقل بی طرف باشید.


https://www.nature.com/articles/d41586-020-03394-y


@inforscience

شواهدی از تقلب سازمان یافته در نیچر با تأکید بر چین، ایران، و روسیه:


برخی از ناشران مجلات علمی می‌گویند که با یک تقلب صنعتی و سازمان یافته در مقالات علمی دست و پنجه نرم می‌کنند و این در حالی است که تجزیه و تحلیل اخیر مجله "نیچر" این مشکل و نحوه کنار آمدن ناشران با آن را بررسی کرده است.

وقتی "لارا فیشر" متوجه شباهت‌های شگفت‌انگیز بین مقالات پژوهشی ارسالی به مجله RSC Advances شد، به آن مشکوک شد. وی سردبیر این مجله است و می‌گوید هیچ یک از مقاله‌ها نویسنده یا موسسه مشترکی ندارند، اما نمودارها و عناوین آنها به طرز نگران کننده‌ای شبیه به هم هستند و من مصمم شدم که تلاش کنم بفهمم جریان چیست.

یک سال بعد در ژانویه ۲۰۲۱، "فیشر" ۶۸ مقاله را در این تعلیق کرد و سردبیران دو عنوان دیگر را به دلیل سوءظن‌های مشابه پس گرفتند. ۱۵ مقاله هنوز تحت بررسی هستند..

"کاتریونا فنل" رئیس خدمات چاپ و نشر در "الزویر"(Elsevier) بزرگترین انتشارات علمی جهان واقع در آمستردام هلند، خاطرنشان می‌کند: مشکل تقلب سازمان یافته در مجلات علمی تازه نیست و فقط به چین محدود نمی‌شود.

وی سال گذشته به "نیچر" گفت: ما شواهدی از تقلب سازمان یافته از چندین کشور دیگر از جمله ایران و روسیه دیده‌ایم.


"شیائوتیان چن" کتابدار دانشگاه "بردلی" در ایلینوی می‌گوید: مدت زیادی است که چین با مشکل شرکت‌های فروشنده مقاله به محققان دست و پنجه نرم می‌کند.


سردبیران در همایش COPE گفتند که در علومی مانند علوم کامپیوتر، مهندسی، علوم انسانی و اجتماعی نیز این مقالات مشکوک دیده می‌شوند.


درخواست داده‌های خام یکی از اصلی‌ترین راه‌هایی است که ناشران می‌توانند وجود مشکل را در مقالات تشخیص دهند و پیگیری کنند. اما سردبیران می‌دانند که حتی داده‌های خام نیز می‌توانند جعل شوند.

کارشناسان می‌گویند درخواست داده‌های خام تضمین مطلق نیست، زیرا می‌توان داده‌ها را جعل کرد. این روش فقط یک عامل بازدارنده است.

بسیاری از مجلات شروع به استخدام تحلیلگران کرده‌اند تا در هنگام ارسال مقالات به دفتر مجله، مشکلات را کشف کنند. به عنوان مثال سال گذشته ۱۱ نفر استخدام شدند و آموزش داده شدند تا تصاویر دستکاری شده را در ۲۴ مجله تشخیص دهند.ناشران مایل هستند که برخی از این مراحل غربال‌گری را خودکار کنند. بسیاری از آنها با همکاری گروه‌های تحقیقاتی برای تولید نرم افزاری که بتواند تصاویر تکراری را در مقالات منتشر شده شناسایی کند، تلاش می‌کنند.


اما در عین حال برخی کارشناسان نگران هستند که بدین واسطه جاعلان نیز پیشرفت کنند و از اشتباهات آشکار بپرهیزند و یک مسابقه شکل بگیرد که بازنده آن دنیای علم باشد.

https://bit.ly/31vu7Wm


@inforscience

زهرا گویا،عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی با اشاره به گزارش اخیر نیچر درباره تقلب سازمان‌یافته و تولید مقالات در کشورهایی همچون چین، ایران و روسیه چند نکته را بیان کرده اند:


- به نظر من مطرح کردن بحث مُغرضانه بودن گزارش نیچر، به بیراهه رفتن و گول‌زدن خودمان است. می‌دانیم تقلب در ایران در سطح وسیعی در حال انجام است. آئین‌نامه‌های پیاپی وزارت علوم و تشکیل کمیته‌های متعدد از سوی دانشگاه‌ها برای پیگیری تقلب‌ها، نشان از درد بزرگی دارد که اگر نخواهیم آن را ببینیم و بگوییم دیگران غرض‌ورزی می‌کنند، بیش از همه به خودمان ضربه می‌زنیم.


- بعضی مسئولان محترم آموزش عالی باور ندارند که به سبب آئین‌نامه‌های خودِ آموزش عالی و بسیاری از قوانین آموزشی و پژوهشیِ غیرقابل دفاع آن، تخلف‌های علمی در ایران افزایش یافته و زشتی آن انگار کم‌رنگ شده است؟!


- تقلب‌های علمی، ریشه‌ی آموزش عالی ایران را مانند موریانه جویده است و متاسفانه هنوز هم به فکر تجدید نظر در نگاه و طرز رفتارمان نسبت به پدیده پژوهش و مقاله و ارتقا و نظایر آن نیستیم.

-ما فقط کارخانه مقاله‌سازی نداریم، کارخانه استادسازی هم داریم و خط تولید آن را راه انداخته‌ایم!


-مقایسه­‌ی­ تعداد استادان دهه اخیر با دهه قبل - با توجه به نرخ جذب و استخدام هیئت علمی- قابل تأمل است و نشانی از سیطره­‌ی کمیت بر کیفیت است.



-ما رشد علمی نداریم، بلکه توسعه علمی داریم. این واژه‌های جدیدی که در جامعه دانشگاهی ایران باب شده، گاهی ویران‌ ­کننده است. در حالی که برای توسعه، نیازمند استفاده از شاخص‌های کیفی هستیم که در آن صورت، امکان تولید انبوه مقاله، محدود و محدودتر می­‌شود.


-تقلب توسط آدم­‌های بی‌دست‌وپا انجام نمی‌شود، بلکه توسط کسانی انجام می‌شود که دانش، هوش و جسارت دارند و اخلاق ندارند! جامعه آن­ها را بی‌اخلاق کرده است! این بی­‌اخلاقی هم با تشکیل کمیته‌های اخلاق و نوشتن منشورهای اخلاقی، از بین نمی‌­رود. پایبندی به اخلاق، مانند باور و ایمان، امری فردی و درونی است و با رعایت دستورالعمل و بخش­نامه، حادث یا زایل نمی­‌شود. فرصت را از دست ندهیم! تاریخ ما را قضاوت خواهد کرد!


https://bit.ly/3eBVp3k

@inforscience

*او، من و بهره‌وری*
کاسه ساز. پژوهشگر هسته‌ای
اول خرداد ماه ۱۴۰۱

برایم چای می آورد و غذایم را گرم می‌کند.

حواسش هست که اتاقم همواره مرتب و تمیز باشد. میز، صندلی‌ها و حتی گلدان‌های اتاق؛ حواسش به همه چیز هست.

اگر برایم مهمانی بیاید، بدون آنکه بخواهم از ایشان پذیرایی می‌کند.

از همه زودتر می‌آید، در واقع اولین نفری است که وارد مجموعه می‌شود. همه جا را نظافت می‌کند و چای را آماده می‌کند تا همکاران به محض ورود به محل کار، روز کاری خود را با نوشیدن یک چای تازه آغاز کنند.

معولا بعد از ساعت ناهار نیز، چای تازه دم می‌کند تا همکاران در نیمه روز از خوردن یک چای تازه دم لذت ببرند.

وقتی جلسه‌ای داریم و افراد مهمی در جلسه حضور دارند نیز همه چیز را قبل از جلسه آماده می‌کند.

او کارش را به درستی انجام می‌دهد و به نظرم *بهره‌وری بالایی* دارد.

همکاران مثل او در مجموعه ما زیاد هستند. یک نفر راننده است. هر وقت اراده و درخواست کنم مرا به هر جایی که بخواهم می‌برد.

یک نفر پیک و نامه‌رسان است. اگر بسته یا چیزی را بخواهم به دست فردی در هر جای مجموعه برسانم، او این کار را برایم انجام می‌دهد.

یک نفر مسئول خرید است. کسی که با دقت و وسواس سعی می‌کند هر آنچه که نیاز دارم و درخواست می‌دهم را در اسرع وقت خریداری و تهیه کند.

وقتی مراسمی داریم، تعداد زیادی از این همکاران کارهای پشتیبانی و اجرایی را انجام می‌دهند. از جابجایی وسائل گرفته تا خرید، پذیرایی و غیره.

*من یک مدیر هستم* و سیستم اداری به نوعی چیده شده است که این همکاران به درخواست من پاسخ مثبت می‌دهند و عمل می‌کنند.

اما *من چی؟* آیا این سیستم و ساختار و امکاناتی که در اختیارم است را می‌توانم به گونه‌ای مدیریت کنم که نه تنها به اندازه آنها بهره‌وری داشته باشم بلکه *نتایج کارهای من* اثری هر چند کوچک در اقتصاد و رفاه آنها داشته باشد؟

به خودم عادت داده‌ام که در مراسم‌های مختلف به پشت صحنه توجه کنم که چگونه تعداد زیادی از این همکاران، بدون آنکه علاقه‌ای به محتوای مراسم داشته باشند و یا حتی برایشان مهم باشد، در تلاش هستند که کارها به خوبی پیش برود. افرادی که اصلا دیده هم نمی‌شوند.

اینها فقط بخشی از مواردی است که یک مدیر می‌تواند به آنها توجه کند. موارد دیگری مانند بودجه و هزینه‌کردها نیز بسیار مهم است که مسئولیت یک مدیر را سنگین‌ می‌کند.

این مسئله هر چند برای مدیران، به ویژه مدیران رده بالا، بسیار حائز اهمیت است اما هر کارمند عادی نیز می‌تواند میزان بهره‌وری خود را با این *همکاران خوب ما*، که در همه بخش‌ها هستند، مقایسه کند.

قطعا شما نیز مثال‌های متعددی از این دست در محل کار خود دارید. خوب است که هر روز صبح که وارد محل کار خود می‌شویم به این مهم فکر کنیم و در هر موقعیتی که هستیم *سعی کنیم کارآمدی و بهره‌وری خود را روز به روز افزایش دهیم* به خصوص اگر در یک مجموعه دولتی کار می‌کنیم!
*پایان*

 

شهید آوینی: کسانی که مامور به تحول در عصر خویش اند اگر از قواعد عصر خودشان تبعیت کنند هیچ تحولی رخ نخواهد داد

آقای رحیم پور ازغدی درکی از اهمیت انتشار مقالات بین‌المللی ندارد!
کاسه‌ساز- پژوهشگر هسته‌ای- 24 تیرماه

به نظر می‌رسد آقای رحیم پور ازغدی درکی از اهمیت انتشار مقالات بین‌المللی ندارد و حتی روند کار را نیز نمی‌داند. نمی‌داند که انتشار یک مقاله در یک مجله علمی معتبر (مانند نیچر) که در مرز دانش حرکت می‌کند می‌تواند چه افتخار بزرگی برای کشور باشد. انتشار برخی مقالات مایه آبرو و مباهات کشور است آنچنانکه درخشش جوانان ما در کسب مدال‌های رنگارنگ طلا و نقره در المپیادهای علمی آبروبخش کشور، نظام و انقلاب است.

علم در جهان امروز بی صاحب است، هرچند مدعیانی دارد ولی ساحت علم متعلق به کسی نیست. صدها هزار دانشمند در سراسر جهان و در طول تاریخ در تولید و ارتقاء دانش بشری نقش داشته‌اند و هنر موسسات استنادی نیز همین است که دسترسی همگان را به علم و دانش روز میسر کردند و هر کس می‌تواند با انتشار یافته جدید خود نقشی در توسعه دانش بشر داشته باشد. زدن حرف جدیدی که مورد قبول جامعه علمی جهان باشد کار دشواری است (فکر نمی‌کنم ایشان درکی از این موضوع داشته باشند). هیچ مقاله‌ای بدون داوری پذیرفته و منتشر نمی‌شود. از افتخارات کشور نیز می‌توان به این نکته اشاره کرد که در حال حاضر دانشمندان بزرگی از ایران در نقش داور و سردبیر در مجلات بین‌المللی معتبر و صاحب نام فعالیت می‌کنند. ایشان ادعاهایی در مورد فلسفه کار موسسه آی اس آی و سیاست‌های آن داشتند که خوب است مرجع آنها را نیز عنوان کنند.

انتشار مقالات بین‌المللی لازم است هرچند کافی نیست (این را خیلی از دلسوزان گفته‌اند و می‌گویند). در همین رابطه از بیانات رهبر معظم انقلاب نیز همین برداشت می‌شود که رشد علمی منوط به انتشار مقالات بین‌المللی و ثبت آنها در پایگاه‌های استنادی از جمله آی اس آی و ساینس است (دیدار جمعی از اساتید دانشگاه‌ها- 29 خرداد 1395):

"سرعت رشد را باید افزایش بدهیم. این را من مطالبه میکنم؛ و الّا من میدانم رشد هست. رشد را بایستی سریع کرد. البتّه در مورد رشد، ما در رتبه ی چهارم دنیاییم؛ این را آقای وزیر هم به من گزارش کردند، خود بنده هم در گزارشی که از یکی از پایگاه های استنادی آورده بودند، همین را دیده بودم. بله، ما در رتبه ی چهارم هستیم؛ امّا این کافی نیست، باید حرکتمان را سریع کنیم."

همانطور که گفته شد، انتشار مقالات علمی بین‌المللی بسیار لازم و ضروری است اما کافی نمی‌باشد. ایشان در همان دیدار توصیه اکید دارند که مقالات به سمت نیازهای کشور هدایت شوند و البته از پژوهشگر و نوآور نیز حمایت شود:

"اوّلاً مسئولان آموزش عالی -چه بهداشت و درمان، چه وزارت علوم- نگذارند پژوهشگر و نوآور ناامید و خسته بشود، این خطر است. دیدید این آقایان آمدند صحبت کردند، با نشاط و با علاقه. این نشاط باید در کلّ مجموعه ی پژوهشکده های ما و جایگاه های پژوهشی و تحقیقی و محیط‌های دانشگاهی سَیَلان داشته باشد، همه باید احساس امید بکنند؛ نگذارید ناامید بشوند، نگذارید خسته بشوند."

" نکته ی بعدی، مسئله ی مقالات علمی است. خب آمارهای مقالات علمی را دادند و بنده هم اطّلاع دارم؛ مقالات زیاد شده، [امّا] مقالات علمی باید به سمت نیازهای کشور هدایت بشود. ما امروز در زمینه ی نفت احتیاج داریم، در زمینه ی کشاورزی احتیاج داریم، در زمینه ی صنایع مختلف احتیاج داریم، در زمینه ی ارتباطات احتیاج داریم به تحقیق، به مقاله نویسی؛ مقالاتی که نوشته میشود در جهت نیاز فلان کشور نباشد. این هم یک نکته است: هدایت مقالات به سمت نیاز کشور."

خوب است مسئولین و دست‌اندرکاران نهاد علم در کشور مانند آقای رحیم پور ازغدی (به عنوان عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی)، وزیر محترم علوم وسایر مقامات و مسئولین مرتبط زمینه رشد علمی کشور را فراهم کنند و روحیه نشاطی را که مد نظر رهبر معظم انقلاب است را در بدنه علمی کشور تزریق نمایند. مدتهاست که دانشگاه و پژوهش دچار مشکلات و معضلات عدیده‌ای است و ممکن است روزی برسد که تنها افتخار ما همین چاپ مقالات بین‌المللی باشد.

پایان

📹 رهبر انقلاب صبح امروز: بنده در اینکه در مسابقه علمی دنیا باید سهیم باشیم تردیدی ندارم؛
اما مبنا قراردادن مقاله علمی به عنوان شرط ارتقا هیات علمی منطقی ندارد

✏️ اینکه همه اساتید و هیات علمی را موظف کنیم که اگر میخواهید ارتقا بیابید، باید رتبه باید پیش فلان مجله معروف یا فلان مرکز علمی دنیا امتحان بدهید و رتبه خود را مشخص کنید، این را منطقی نمیدانم. ۱۴۰۲/۷/۲۵

مجموعه آقای قاضی امشب موضوع جالبی داشت مرتبط با سرقت علمی و اختلاف بین استاد و دانشجو
پنجشنبه ۱۷ آبان