از شبای آخرِ خوابگاه.

تو بدترینِ منو دیدی!

دردت له گیانم.

باشد تا از آنچه از عشق و با عشق می‌آموزم در کلامم،قلبم و نگاهم دیده شود.
باشد تا لایق دردهایم باشم،درد هایی عزیز و با معنا که هر بار بیشتر به آنها نزدیک میشوم،بیشتر و عمیق‌تر درک میکنم که چرا آنجا هستند.
-پونه مقیمی

من؟ من با تو انسانِ بهتری ام.

میدونم راه دوره و سخت
میخریم سختیشو به جون.

You always believed in me even i didn't believe in my self.

میبوسمت تو این جهنم.