🕊پرونده ویژه ماهنامه #خط_صلح با موضوع: #معلولیت_و_جامعه

✓برساخت اجتماعی معلولیت؛ #ابوذر_سمیعی

✓آیا افراد دارای معلولیت باید از حقوق ویژه‌ای بهره‌مند باشند؟؛#وحید_حجه‌فروش

✓نگاهی به کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت؛ #بهروز_مروتی

✓قانون ما به جنبه اجتماعی شکل‌دهنده پدیده معلولیت،توجهی ندارد؛#الهام_یوسفیان

✓در زندان‌ها بر سر افراد دارای معلولیت چه می‌آید؟؛ #ساقی_لقایی

✓بررسی وضعیت حقوقی استخدام معلولان در ایران؛ #احسان_حسین‌زاده

✓ورزش حرفه‌ای معلولان گلادیاتور بازی است؛ #میلاد_زویداوی

✓نگاهی به مشکلات روزمره معلولان در ایران؛ #محمدرضا_صیداوی

✓نقبی بر حقوق انسانی افراد دارای معلولیت؛ #الهه_امانی

✓الزامات حقوقی مناسب‌سازی محیط اجتماع برای معلولان؛ #محمد_محبی

✓حقوق معلولان در ايران؛از رويا تا واقعيت؛ #حسين_احمدی‌نياز

✓اولین رمان ایرانی با موضوع معلولیت؛ #عشق_آهنی

🔗لینک ماهنامه خط صلح
⚖️@dscampaign

⛑مدیریت بحران #کرونا برای «افراد دارای معلولیت»

👤#ابوذر_سمیعی، دانشجوی دکتری سیاستگذاری فرهنگی

💬یکی از مهم‌ترین بخش‌های #مدیریت_بحران در کشورهای توسعه یافته، مدیریت بحران برای #افراد_دارای_معلولیت است. این موضوع، طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها از قبیل آموزش به افراد معلول، آموزش به گروه های امداد و نجات و کادر درمانی در خصوص نیازهای افراد دارای معلولیت و چگونگی تعامل با آنان و نیز #دسترس‌پذیری_محیط را در بر می گیرد. این مساله اما متاسفانه در کلیه بخش‌های مدیریت بحران در کشور ما مغفول مانده و تاکنون هیچ #برنامه‌ریزی و #سیاستگذاری در این خصوص صورت نگرفته است. این در حالی است که افراد دارای معلولیت به واسطه محدودیت در دسترسی به منابع آموزشی-مادی-محیطی، همواره یکی از #آسیب‌پذیر‌ترین قشرهای اجتماعی به حساب می‌آیند. این موضوع، بویژه در مواقع اضطراری تشدید یافته و پررنگتر می‌شود.

💬به طور ویژه در مقطع کنونی و با وجود شیوع گسترده #ویروس_کرونا، هنوز هیچ برنامه‌ریزی جامعی در رابطه با پیشگیری و درمان افراد دارای معلولیت صورت نگرفته است. از همین رو ضروری است هر‌چه سریع‌تر، #وزارت_بهداشت و #سازمان_بهزیستی کشور، اقدام به تهیه دستورالعمل جامع «مدیریت بحران برای افراد دارای معلولیت» نمایند تا از آسیبهای بیشتر به این افراد پیشگیری به عمل آید. در این رابطه پیشنهادات ذیل ارائه می گردد:

✓تهیه پک‌های آموزشی #مناسب‌سازی شده برای گروه‌های مختلف معلولان در خصوص ویروس کرونا.

✓تهیه پک‌های آموزشی برای کلیه کادر درمانی در‌خصوص چگونگی تعامل با افراد دارای معلولیت.

✓هماهنگی با رسانه ملی و سایر رسانه ها به منظور دسترس‌پذیر نمودن آموزش ها برای کلیه افراد دارای معلولیت. (استفاده از زیرنویس یا مترجم برای ناشنوایان، اضافه نمودن توضیحات‌صوتی برای نابینایان)

✓دسترس‌پذیر نمودن مراکز درمانی و معاینه سرپایی.

✓اطلاع رسانی به افراد دارای معلولیت در خصوص مراکز کاملا دسترس‌پذیر.

✓راه‌اندازی خط تماس تصویری به همراه کارشناسان آشنا با #زبان_اشاره به منظور ارائه مشاوره اضطراری در‌خصوص ویروس کرونا به افراد دارای معلولیت شنوایی.

✓علاوه ‌بر آنچه که گفته شد، باید توجه داشت که بسیاری از معلولان به دلیل ضعف جسمانی، از سیستم ایمنی ضعیفتری برخوردارند و بی‌توجهی به مدیریت بحران برای آنان می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری به دنبال داشته باشد.

⚖@dscampaign | کمپین معلولان

✅زبان - فرهنگ - معلولیت

👤#ابوذر_سمیعی | دانشجوی دکترای سیاست‌گذاری فرهنگی

💬ادبیات و زبان بخش جدایی‌ناپذیری از فرهنگ را تشکیل می‌دهند و واژگان و عبارات هستند که پاره‌ای از زیربنای فکری و رفتاری ما را بنیان نهاده‌اند. از همین رو است که بسیاری از فرهنگ‌پژوهان، ریشه بسیاری از مسائل اجتماعی را در ادبیات سراغ می‌کنند و در جستجوی واژگان، عبارات و ضرب‌المثل‌هایی هستند که تاثیر مستقیم در پندار و کردار ما دارند.

💬در این میان یکی از حوزه‌های متاثر از زبان و ادبیات، حوزه معلولیت است. ورود برخی واژگان و عبارات به زبان و فرهنگ عامه، موجب شکل‌گیری گونه‌ای از ادبیات ضد‌معلولیت شده و تداوم آن کلیشه‌ها و نگرش‌های غالبی را خلق کرده است.این فرآیند آنقدر ساختارمند و درونی شده که استفاده از آن کاملا طبیعی به نظر می‌رسد.

💬عباراتی همچون: «کور، کر، فلج، الکن و ...» مفاهیمی هستند که همواره در ادبیات به گونه‌ای به کار برده می‌شوند که مترادف با واژگان «نادان، ناتوان، گمراه، بی‌توجه، ناآگاه و ...» به شمار می‌آیند. «دشمنان کور، اقتصاد فلج، ادبیات الکن و ...» ترکیب‌هایی هستند که روزانه هزاران بار مورد استفاده قرار می‌گیرند و کسانی که از چنین ادبیاتی استفاده می‌کنند، تصور نمی‌کنند که ممکن است ادبیاتشان موهن یا آسیب‌زا باشد. آنان ناآگاهانه و به تأثی از ساختارهایی که در آن جامعه پذیرفته شده‌اند، اقدام به بازتولید «کلیشه‌های معلولیتی» می‌کنند و ناخواسته افراد دارای معلولیت را وادار به پذیرش معانی ضمنی مفاهیم و واژگان می‌نمایند. باور به ناتوانی از سوی افراد دارای معلولیت، نقطه عظیمت برساخت اجتماعی معلولیت است.

💬برای درک بیشتر موضوع یک مثال می‌آورم. متاسفانه سالهاست که به دلایل نامعلوم، صفاتی نادرست پیرامون برخی اقوام و مردمان در مناطق مختلف کشورمان شکل گرفته است. ترک، لر، اصفهانی، شمالی، جنوبی و ...؛ حال اگر این صفات مسلم پنداشته شود و در ادبیات رسمی از آن بهره گرفته ‌شود چه اتفاقی میافتد؟ مثلا اگر شخصی در نوشته خویش در مقابل مفهوم «گمراهان» طبع شاعری‌اش گل کند و بگوید: «اینان ترکانی هستند که تنها به ترکستان ره می‌برند» آنگاه عکس‌العمل چه خواهد بود!؟

💬استفاده چنین از ادبیات، ورای اهانت به افراد دارای معلولیت، ساختارهایی را بازتولید خواهد کرد که در هزارتوی خود اقلیت‌های به حاشیه رانده شده را هرچه بیشتر به انزوا می‌راند و عملا تلاش‌های آنان برای خروج از این چرخه معیوب را ناکام خواهد گذاشت.رواج چنین ادبیاتی، در موازات با بی‌توجهی به حقوق افراد دارای معلولیت بویژه در میان کسانی که از سرمایه فرهنگی و نمادین بالاتری برخوردارند، تاثیرات به مراتب مخرب‌تری خواهد گذاشت و تبعات آن را به این سهولت نمی‌توان زدود.

💬متاسفانه استقراض موهن از ادبیات حوزه معلولان آنقدر ساختارمند و درونی شده که افراد از هر طبقه و هر سطحی از دانش و سرمایه فرهنگی به خویشتن اجازه می‌دهند در ادبیات روزمره خود از آن بهره ببرند و حتی آن را امری کاملا طبیعی بپندارند؛ تا جایی که افراد دارای معلولیت، خود نیز این گونه استفاده از زبان را پذیرفته‌اند و آنان که نقدی بر این روند دارند، یارای هرگونه اعتراض را در خود نمی‌بینند؛ چرا که در این راه متهم به سوءبرداشت، کج فهمی و یا جذم اندیشی خواهند شد.

💬به این دو نمونه به عنوان بخشی از ادبیات رسمی کشور توجه کنید:
«... گروههای جنایتکار و شقاوت‌بار تکفیری که راه‌پیمائی عظیم اربعین و امنیت بی‌نظیر زائران حسینی، چشم آنان را کور و توطئه‌های خباثت‌آلود آنان را خنثی کرده است، به انتقام بزدلانه و فجیع دست زدند و بار دیگر چهره‌ی خبیث و نیّت پلید خود را به همه نشان دادند. ...رئیس جمهور: «کاخ سفید دچار معلولیت ذهنی شده است.»

💬تصور بفرمایید به جای این واژه از عبارت‌های دیگری استفاده می‌شد چه پیش می‌آمد؟ مثلا در بیانیه رسمی حکومتی چنین‌ آورده می‌شد:: «عده ای شهرستانی معاب اقدام به ...». مثال‌هایی از این قسم و عکس‌العمل‌های احتمالی آن را خوب می‌توانید تصور کنید و بارها نمونه‌های فراوانی از آن را دیده‌اید.

💬قصد من در این مقال این نیست که جزم‌اندیشانه با این ادبیات برخورد کنم و نیک می‌دانم برخی واژگان در طول زمان دچار استحاله شده‌اند و ممکن است در معناهای متفاوتی به کار گرفته شوند؛ مثلا واژه کور در معنای مسدود یا بستن یا عباراتی از این قسم هم می‌تواند استفاده شود که به هیچ وجه چنین چیزی منظور نظر من در این نوشته نیست. بنده بر آن بخشی از زبان نقد دارم که عباراتی این چنینی را در معنای نادانی، ناتوانی، ناکارامدی، گمراهی و ... می‌گیرد و آنقدر در طول زمان این امر تکرار شده که برای همه دیگر طبیعی به نظر می‌رسد. عباراتی همچون: «کوتوله سیاسی، اقتصاد فلج، تروریسم کور و ... .

⚖@dscampaign | کمپین معلولان

📡برنامه فردا شب زنده #اینستاگرام_کمپین_معلولان

👤با حضور؛ #ابوذر_سمیعی | مدرس دانشگاه و دانشجوی دکترای سیاست‌گذاری فرهنگی

💬با موضوع: مدیریت بحران #کرونا برای افراد دارای معلولیت و تجربه زیسته‌ی یک معلول در آمریکا

📆دوشنبه ۱۱ فروردین ساعت ۲۱

🔗لینک اینستاگرام کمپین معلولان
https://www.instagram.com/dscampaign

#لایو_۱۱
⚖@dscampaign | کمپین معلولان

🎧فایل صوتی یازدهمین برنامه زنده اینستاگرامی کمپین معلولان (حجم فایل ۱۸ مگابایت)

💬با موضوع: مدیریت بحران #کرونا برای افراد دارای معلولیت و تجربه زیسته‌ی یک معلول در آمریکا

👤با حضور؛ #ابوذر_سمیعی | مدرس دانشگاه و دانشجوی دکترای سیاست‌گذاری فرهنگی

🔗فایل تصویری در آپارات
https://m.aparat.com/v/Hs4UB

🔗فایل تصویری در یوتیوب بزودی

📡برنامه زنده #اینستاگرام_کمپین_معلولان هر شب ساعت ۲۱ الی ۲۲ در لینک زیر👇
https://www.instagram.com/dscampaign

#لایو_۱۱
⚖️@dscampaign | کمپین معلولان

🔴#لکنت_زبان در #پایتخت

👤#ابوذر_سمیعی | دانشجوی دکتری سیاستگذاری فرهنگی

💬سالهاست فعالان حوزه معلولیت تلاش دارند از رسانه ملی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و تاثیرگذارترین رسانه‌ها در راستای اهداف جامعه افراد دارای معلولیت بهره ببرند و تغییر رویکرد فرهنگی-نگرشی نسبت به این افراد را از این طریق محقق سازند اما گویی آب در هاون کوفته‌اند. صدا و سیما بجز معدود برنامه های مناسبتی، در بیشتر سریال‌ها و برنامه‌ها رویکردی نادیده‌انگارانه نسبت به موضوع معلولیت پیشه کرده است. آنجا هم که رسانه ملی وارد عرصه معلولیت می شود، جز اقدام به بازتولید کلیشه‌ها و برساخت‌های اجتماعی و آسیب به حوزه افراد دارای معلولیت، کار دیگری از پیش نمی‌برد. این فرایند، طیف وسیعی از برنامه‌ها را شامل می شود؛ از نگاه های ترحمی به موضوع معلولیت در برنامه‌هایی همچون ماه عسل گرفته تا عقوبت گناه دانستن معلولیت در سریال‌های تلویزیونی.

💬این بار اما در سریال پرمخاطب پایتخت، تولید‌کنندگان آن در اقدامی سخیف و بی‌مایه، از میان هزاران موضوع جذابی که می‌توانستند انتخاب کنند، به سراغ لکنت زبان رفته اند و برای جذب مخاطب حداکثری، این موضوع را دست مایه طنز قرار داده اند. گویی دیواری کوتاه‌تر از حوزه معلولیت نیست و رسانه ملی خود را متعهد می‌داند در این میدان، همواره بار خاطر باشد.

💬لکنت زبان، اختلالی روانی-اجتماعی است و کسانی که مبتلا به این اختلال هستند در موقعیت‌های پرفشار، بیشتر دچار آن می‌شوند. رابطه لکنت زبان و اعتماد به نفس، رابطه ای معکوس و چرخه‌ای است؛ به این معنا که هرقدر اعتماد به نفس کاهش یابد، لکنت زبان افزایش می یابد و برعکس. حال دست اندر کاران سریال پایتخت، بدون ذره‌ای تامل در خصوص پیامد‌های روانی-اجتماعی لکنت زبان، این موضوع را دست مایه استهزا قرار داده‌اند و میلیون‌ها مخاطب را نسبت به آن حساس کرده‌اند. فرودست نشان دادن افراد دارای لکنت زبان، موجب ایجاد حس شرم و حقارت در آنان خواهد شد و سلامت روان آن‌ها را دچاره مخاطره خواهد کرد. در نظر بگیرید افراد، به ویژه کودکانی که دارای لکنت زبان هستند و سال‌هاست که برای رفع یا کاهش آن به دوره‌های گفتار‌درمانی و افزایش اعتماد‌به‌نفس می‌روند، در مواجه شدن با چنین استهزای ناخواسته ای از سوی جامعه، چه آسیب‌هایی خواهند دید و استرس‌های حاصله از این موقعیت‌های اجتماعی چه پیامدهای مخربی برای آنان به دنبال خواهد داشت.

💬برای من جای سوال است که عوامل سازنده این سریال، هیچ‌یک به این موضوع توجه ندارند که مورد ریش‌خند قرار دادن لکنت زبان، چه آسیبی می تواند به افراد مبتلا به این اختلال برساند؟ این بزرگواران با آن همه خدم و حشم و بودجه و دم و دستگاه، یک مشاور روانی-اجتماعی ندارند که چنین مسائلی را گوش‌زد کند؟ از میان آن همه بازیگر و نویسنده و کارگردان و عوامل پیش و پس صحنه، یک نفر پیدا نشد که چنین موضوعی را متذکر شود! مسئولان محترم رسانه ملی که با حساسیت تمام واژه به واژه دیالوگ‌ها را واکاوی می کنند، برایشان جای سوال نبود که این کار می تواند آسیب‌زا باشد یا نه؟

💬مسلما ورود موضوعات حوزه معلولیت به برنامه های تلویزیونی پرمخاطب، بویژه برنامه‌های طنز، یکی از خواست‌های جامعه معلولان است و این کار باید در راستای عادی‌سازی حضور افراد‌دارای‌معلولیت در اجتماع اتفاق بیفتد؛ اما باید دقت داشت که خلق صحنه‌های طنز و کُمیک، مقوله ای متفاوت از استهزا است. جا دارد عوامل سازنده سریال پایتخت، هرچه سریع‌تر این اقدام به دور از خرد را متوقف کرده و با تهیه برنامه های جانبی، اقدام به کاهش آسیب های آن نمایند.

⚖@dscampaign | کمپین معلولان