این یک ماه را بی¬خیال افراد معلول شوید!
ماه رمضان نزدیک است؛ ماهی که عبادت و خودسازی و شکرگزاری در شوهای تلویزیونی، با یک نماد مشخص درآمیخته شده و آن نمایش افراد دارای معلولیت و گاهی خانواده های آنهاست. تا جایی که یادم می¬آید، پایه گذار این سنت، کاظم احمدزاده، مجری برنامۀ "جشن رمضان" بود که احتمالا از حدود بیست سال پیش، موضوع معلولیت را برای برانگیختن احساس ترحم، دلسوزی و شکرگزاری بینندگان غیرمعلول وارد برنامۀ خود کرد و با برپایی جشن¬های گلریزان به نفع افراد معلول یا سازمانها و انجمن¬های وابسته، به تقویت نگاه خیریه¬ای و سنتی حاکم، دامن زد. بعد از آن هم برنامۀ "ماه عسل" با اجرای احسان علیخانی، ورژنی به روزتر از همان رویکردِ "معلولیت مساوی اشک درآوردن" ارائه کرد. من مُنکر حسن نیت و خیرخواهی این افراد نیستم اما واقعیت این است که افراد دارای معلولیت از این نوع نگاه رسانه¬ای که منحصر به یک ماه خاص و با رویکردی کاملا نادرست همراه است، بیشتر آسیب می¬بینند تا نفعی به آنها برسد.
این حق افراد دارای معلولیت است که خودشان و موضوعات مربوط به آنها جایی همیشگی در رسانه¬ها پیدا کند اما ترویج نگاهِ ترحم آمیز، نگاه بالا به پایین مجریان به افراد معلول در عین تظاهر به صمیمیت و همدلی با آنها، درک نادرست از وضعیت زندگی همراه با معلولیت، پرسش¬های ناخوشایند، قرار دادن فرد معلول در گوشۀ رینگِ بدبختی و دعوت از مردم برای تماشای اینکه آنها در عین بیچارگی، چقدر شاد و امیدوارند و خداوند را به خاطر معلولیت شان شُکر می¬کنند، فرشته و معصوم و قدیس تصویر کردن افراد معلول، قهرمان¬سازی¬های بیجا و غیرواقعی، ترسیم محض معلولیت به مثابۀ ناتوانی، همۀ اینها نمونه¬هایی است از رویکرد نادرست در نمایش رسانه¬ای افراد دارای معلولیت و زندگی آنها.
دلسوزی و نیت خیر برای به تصویر کشیدن معلولیت کافی نیست؛ بلکه سواد و اندکی تخصص در نحوۀ پرداختن به این موضوع اهمیتی به مراتب بیشتر دارد. به همان اندازه که همیشه آرزو داشته¬ام معلولیت به موضوعی ثابت در برنامه های تلویزیونی تبدیل شود، رمضان تنها ماهی است که آرزو می¬کنم ای کاش همکاران رسانه¬ای و به خصوص رادیو تلویزیون، این یک ماه را که شده، دست از سر افراد معلول بردارند و بیش از این از آنها برای افزایش تعداد بینندگان، برای گریاندن بیشتر مردم، برای واداشتن دیگرانِ غیرمعلول به شکرگزاری و قناعت و دست به خیر داشتن و گناه نکردن، استفادۀ ابزاری نکنند. در پایان به افراد دارای معلولیت پیشنهاد می¬کنم اگر به برنامه¬ای تلویزیونی دعوت می¬شوند، مطمئن شوند که از هدف و گرایش برنامه در مورد معلولیت آگاهند و می¬دانند که چه نوع برخوردی با آنها و معلولیت شان خواهد شد: شکرگزاری؟ قدیس سازی؟ خیریه؟ رویکرد "تو بیچاره¬ای اما خوشحالی و قانع"؟ رویکرد تو واقعا (با اینهمه معلولیت) از زندگیت راضی هستی؟ چطور همسر معلول گرفتی؟ احساست چیه همسرت معلولیت نداره؟
و... بقیه¬اش با شما.
*نگین حسینی، روزنامه نگار، فعال حقوق معلولیت
#رمضان #ماه_عسل #معلولیت
#کمپین #رمضان #ماه_عسل #معلولان #معلولیت #ترحم #خیریه
@dscampaign
ماه رمضان نزدیک است؛ ماهی که عبادت و خودسازی و شکرگزاری در شوهای تلویزیونی، با یک نماد مشخص درآمیخته شده و آن نمایش افراد دارای معلولیت و گاهی خانواده های آنهاست. تا جایی که یادم می¬آید، پایه گذار این سنت، کاظم احمدزاده، مجری برنامۀ "جشن رمضان" بود که احتمالا از حدود بیست سال پیش، موضوع معلولیت را برای برانگیختن احساس ترحم، دلسوزی و شکرگزاری بینندگان غیرمعلول وارد برنامۀ خود کرد و با برپایی جشن¬های گلریزان به نفع افراد معلول یا سازمانها و انجمن¬های وابسته، به تقویت نگاه خیریه¬ای و سنتی حاکم، دامن زد. بعد از آن هم برنامۀ "ماه عسل" با اجرای احسان علیخانی، ورژنی به روزتر از همان رویکردِ "معلولیت مساوی اشک درآوردن" ارائه کرد. من مُنکر حسن نیت و خیرخواهی این افراد نیستم اما واقعیت این است که افراد دارای معلولیت از این نوع نگاه رسانه¬ای که منحصر به یک ماه خاص و با رویکردی کاملا نادرست همراه است، بیشتر آسیب می¬بینند تا نفعی به آنها برسد.
این حق افراد دارای معلولیت است که خودشان و موضوعات مربوط به آنها جایی همیشگی در رسانه¬ها پیدا کند اما ترویج نگاهِ ترحم آمیز، نگاه بالا به پایین مجریان به افراد معلول در عین تظاهر به صمیمیت و همدلی با آنها، درک نادرست از وضعیت زندگی همراه با معلولیت، پرسش¬های ناخوشایند، قرار دادن فرد معلول در گوشۀ رینگِ بدبختی و دعوت از مردم برای تماشای اینکه آنها در عین بیچارگی، چقدر شاد و امیدوارند و خداوند را به خاطر معلولیت شان شُکر می¬کنند، فرشته و معصوم و قدیس تصویر کردن افراد معلول، قهرمان¬سازی¬های بیجا و غیرواقعی، ترسیم محض معلولیت به مثابۀ ناتوانی، همۀ اینها نمونه¬هایی است از رویکرد نادرست در نمایش رسانه¬ای افراد دارای معلولیت و زندگی آنها.
دلسوزی و نیت خیر برای به تصویر کشیدن معلولیت کافی نیست؛ بلکه سواد و اندکی تخصص در نحوۀ پرداختن به این موضوع اهمیتی به مراتب بیشتر دارد. به همان اندازه که همیشه آرزو داشته¬ام معلولیت به موضوعی ثابت در برنامه های تلویزیونی تبدیل شود، رمضان تنها ماهی است که آرزو می¬کنم ای کاش همکاران رسانه¬ای و به خصوص رادیو تلویزیون، این یک ماه را که شده، دست از سر افراد معلول بردارند و بیش از این از آنها برای افزایش تعداد بینندگان، برای گریاندن بیشتر مردم، برای واداشتن دیگرانِ غیرمعلول به شکرگزاری و قناعت و دست به خیر داشتن و گناه نکردن، استفادۀ ابزاری نکنند. در پایان به افراد دارای معلولیت پیشنهاد می¬کنم اگر به برنامه¬ای تلویزیونی دعوت می¬شوند، مطمئن شوند که از هدف و گرایش برنامه در مورد معلولیت آگاهند و می¬دانند که چه نوع برخوردی با آنها و معلولیت شان خواهد شد: شکرگزاری؟ قدیس سازی؟ خیریه؟ رویکرد "تو بیچاره¬ای اما خوشحالی و قانع"؟ رویکرد تو واقعا (با اینهمه معلولیت) از زندگیت راضی هستی؟ چطور همسر معلول گرفتی؟ احساست چیه همسرت معلولیت نداره؟
و... بقیه¬اش با شما.
*نگین حسینی، روزنامه نگار، فعال حقوق معلولیت
#رمضان #ماه_عسل #معلولیت
#کمپین #رمضان #ماه_عسل #معلولان #معلولیت #ترحم #خیریه
@dscampaign
#نظرات_اعضاء
🗣🗣🗣 ""صداوسیما ورسانه های عمومی "" می توانند بجای استفاده های **دم دستی وابزاری از شکل و وضعیت معلولین در جامعه به مطالبات برزمین مانده این قشر پرداخته و توانمندیها وپتانسیل های پنهان معلولین را برای جامعه به نمایش بگذاردوبجای نگاه پیش پا افتاده ودم دستی برانگیختن ترحم جامعه در نگرش به معلولین در پی ایجادکرامت برای آنان باشند!
کارآفرینی را برای معلولان ارزش اجتماعی قلمدادکنند ودیگران را تشویق به این امرنمایند.
بسراغ فلان سازمان وفلان مسئول بروند واز سبدفرهنگی حضورمعلولین دربرنامه های آنان بپرسندو.....
وگرنه فاصله میان نگاه ترحم آمیز به معلولین با ایجادزیرساختها برای حضورومشارکت عمومی آنان درجامعه از زمین تاآسمان است!
تغییرنگاه به معلولین دارای پارامترهای متفاوتی است که یک شبه بدست نمی آیدوNgoهای معلولین وسازمان بهزیستی نه تنها دراین زمینه خوب کارنکرده اند بلکه گاها" از همان نگاه سنتی و دم دستی ترحم آمیزبرای جذب منابع محدودمالی واعتباری در حوزه هایی نه چندان کارآمدبهره برداری شده است!
نمونه های آن را در جذب مشارکتهای مالی در ایام خاصی درسال با برپایی چادروصندوق وبرگه هاونمایش عکسهای معلولین شاهدهستیم!
#کمپین #صدا_سیما #معلولان #ترحم
@dscampaign
🗣🗣🗣 ""صداوسیما ورسانه های عمومی "" می توانند بجای استفاده های **دم دستی وابزاری از شکل و وضعیت معلولین در جامعه به مطالبات برزمین مانده این قشر پرداخته و توانمندیها وپتانسیل های پنهان معلولین را برای جامعه به نمایش بگذاردوبجای نگاه پیش پا افتاده ودم دستی برانگیختن ترحم جامعه در نگرش به معلولین در پی ایجادکرامت برای آنان باشند!
کارآفرینی را برای معلولان ارزش اجتماعی قلمدادکنند ودیگران را تشویق به این امرنمایند.
بسراغ فلان سازمان وفلان مسئول بروند واز سبدفرهنگی حضورمعلولین دربرنامه های آنان بپرسندو.....
وگرنه فاصله میان نگاه ترحم آمیز به معلولین با ایجادزیرساختها برای حضورومشارکت عمومی آنان درجامعه از زمین تاآسمان است!
تغییرنگاه به معلولین دارای پارامترهای متفاوتی است که یک شبه بدست نمی آیدوNgoهای معلولین وسازمان بهزیستی نه تنها دراین زمینه خوب کارنکرده اند بلکه گاها" از همان نگاه سنتی و دم دستی ترحم آمیزبرای جذب منابع محدودمالی واعتباری در حوزه هایی نه چندان کارآمدبهره برداری شده است!
نمونه های آن را در جذب مشارکتهای مالی در ایام خاصی درسال با برپایی چادروصندوق وبرگه هاونمایش عکسهای معلولین شاهدهستیم!
#کمپین #صدا_سیما #معلولان #ترحم
@dscampaign