@drshhs
#دکتر_سید_حسین_حسینی

🌀هویت مستقل نقد علمی

✅"...نقد علمي، داراي «اصالت و هويّت مستقلي» است.

🔸تلقي نقد آن هم صرفاً به عنوان يك مقدمه يا ابزاري براي ورود به دنياي تحليل يا تبيين يا توليد، نگاهي فرودستانه و خام به هويّت و نقش نقد علمي است.

🔸تنها در يك نگاه گذرا و ابتدايي میتوان نقد را مقدمة يك موخّره (براي توليد علم و دانش) قلمداد كرد حال آن كه نقد علمي، اصالتاً هم هدف است و هم ابزار؛ چرا كه شاخصه‌هاي يك دانش مستقل با روش‌شناسي خاص، مساله، موضوع، اهداف، رويكردها، منابع، مباني و مبادي ويژه‌اي را دارد.

🔸بنابراين حتي اگر حيات علمی در يك جامعه وابسته به عنصر نقد نبود، نقد علمي همچنان موضوعيت مستقل خود را دارد و يكي ازاركان هويّت بخش جامعه علمي شناخته مي‌شود..."

✅ @drshhs
آداب نقد...
از مقدمه کتاب "از علم دینی تا..."
#دکتر_سید_حسین_حسینی

🔸...در مكتب ناگفته تعليمي پدر آموخته بودم كه بايد به‌نقد بپردازم اما هرگز انصاف در نقد را فراموش نكنم و در مكتب ناگفته تعليمي سيّد منير آموخته بودم كه بايد به‌نقد بپردازم اما هرگز در انديشه‌ورزي، مقلّد ديگران نباشم.

🔸گرچه حوزه مطالعات اين دو استاد با يكديگر متفاوت بود اما مشتركاتي داشتند كه آنها را با يكديگر آشنا مي‌ساخت و همين امر سبب مي‌شد با نيكي و ادب بسيار از يكديگر ياد كنند. هنوز صحنه‌هاي احترام متقابل، بسيار شيرين، دلچسب و فارغ از هرگونه تفاخرهاي علمي بين اين دو مرد الهي را از ياد نبرده‌ام...

📌@drshhs
#دکتر_سید_حسین_حسینی
🔺مقاله نقد پژوهشی، مقاله‌ای علمی پژوهشی و مسئله محور است که با رعایت اصول و قواعد پژوهشی تعریف شده در مجلات علمی پژوهشی، به نقد علمی یک «پارادایم علمی» یا یک «دیدگاه علمی» یا یک «نظریه علمی» یا یک «کتاب علمی» و یا یک «مقاله علمی» می‌پردازد
talie.ir/?p=72397

⭕️دانش تمدنی نقطه‌ وصل تمدن‌سازی اسلامی
@drshhs
#دکتر_سید_حسین_حسینی
#تمدن‌سازی
#دانش_تمدنی
#تمدن‌_پژوهی
#گزیده‌ی_کتاب

🔸نقطه‌ی وصل تمدن‌سازی
جامعهٔ اسلامی در آستانهٔ برآمدن تمدن نوین اسلامی - ایرانی قرار گرفته است؛ تمدنی که انتظار می‌رود بار دیگر بشریت معاصر را با دروازه‌های طلایی #اسلام و نیز #عقلانیت ایرانی آشنا ساخته و دریچه‌های #حیات_پاک جدید تمدنی را به روی وی بگشاید و هر آینه جانشین تمدن خسته و خمود کنونی شود.

🔸اما دستیابی به چنین تمدنی، بدون (دانش تمدنی) امکان‌پذیر نخواھد بود؛ چرا که تمدن صرفاً یک آرمان مطلوب ذهنی و تجریدی نیست، بلکه تماماً عینیت‌یافتگی سیطره ای فراگیر در گستره‌های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بشر امروزین است و البته تحقق چنین منظومه‌های شکلی و صوری نظام یافته‌ای، بدون بنیاد عمیق و دقیق دانش و دستاوردهای علمی و معرفتی و سپس فنی و تکنولوژیکی ممکن نیست.

🔸این دانش نوبنیاد چه نوع دانشی است؟ آیا همان مجموعه تفکرات و اندیشه‌های موجود در بستر و خاستگاه عقل نوبنیاد بشر قرون جدید است یا مجموعهٔ دانش موجود در سنت پیشینیان جهان اسلام ؟ و دیگر آن که آیا اصولاً می‌توان برای پاسخگویی به یک نیاز نو و جدید، صرفاً بر داشته‌های در دسترس و موجود تکیه کرد؟
#ادامه_دارد...

🔹کتاب تمدن‌پژوهی؛ مطالعات مفهومی تمدن اسلامی
نویسنده: سید حسین حسینی و دیگران، ص13.
ناشر: جامعه‌شناسان

ا—--------------------------—ا

https://telegram.me/tamadone_novine_islami

@drshhs
✅ وسوسۀ موسیقی

#دکتر سید حسین حسینی: 📌... موسیقی، فلسفۀ نظم و هماهنگی است؛ ضرب-آهنگی که از یک هارمونی زیبا سر میزند و تا دامنه‌های لذت و عواطف انسانی، اوج می‌گیرد.
🔸موسیقی، صرفاً یک هنر نیست بلکه هنری است سرشار از معنا که فلسفی‌ترین معماها را پیش رو می‌نهد(ر.ک: گینا، اندرو، فلسفه موسیقی، ترجمه گلنار نریمانی، تهران، ققنوس، 1396، ص 11).
🔸در جهان موسیقی می‌توان خود را دید، گام برداشت و سپس تا بی‌نهایتِ بی‌منتها پرواز کرد.
🔸در جهان موسیقی می‌توان گذر کرد؛ از راک تا موزاک، از رپ تا پاپ، از کیج تا جاز، از باخ تا موتسارت، از بتهوون تا شوپن، از چایکوفسکی تا موسورگسکی، از واگنر تا هایدن؛ و آنگاه نه با "هنر موسیقی" که با "زبان موسیقی"، ریتم اَصوات گفتگوی جهانی را نظم داد.
🔸از جلوه‌های تخیّل ناب ایده‌آلیست‌های ذهنی مانند کالینگوود و سارتر تا کنش‌های تصنیفی دیوید دیوس و گرگوری کاری(ر.ک: همان، ص 24) اما، ملودی موسیقیِ ناب می‌تواند انسان را در فضای لامکانی و لازمانی قرار دهد، که تا ورود به دروازه‌های ابدیتِ متافیزیکِ معنادار، تنها و تنها، یک ضَرب فاصله دارد.
🔸اینجا، جای آفرینش و خَلقِ خلاقیّت آدمی است ...
🔸آفرینشِ امر اصیل؛ از آن نوع که خدا در اول خَلق با آهنگ کُن فَیَکُون، سمفونی خلقت را به چنگِ خود زد و الّا آشفتگیِ اضطراب و ناموزونی وسوسه را از هر شیطانی می‌توان انتظار داشت!...

🌐 توئیترهای ساختاری: اگر نقدی طرح می شود، الزاماً نبایدراه حل هم ارائه داد/ در جامعه علمی فقط پیشینیان تکرار می شوند.
🔹 دکتر سیّد حسین حسینی
🔹 عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
@HJHOSSEINI2
♦️ هیچ دلیل عقلی یا نقلی نیست که اگر نقدی طرح می شود، الزاماً بایدراه حل هم ارائه داد. این نگاههای عامیانه محصول رویکرد درجه دو به مسئله نقد است.
♦️ درد امروز جامعه علمی ما این است که افراد اهل مطالعه داریم اما خلاقیتی درکار نیست و صرفاً به تکرار پیشینیان و جذب حرفهای تکراری غیرکارآمد بسنده کرده ایم.
#دکتر_سید_حسین_حسینی
@drshhs
#ساخت_شناسی_علم_در_ایران
کانال تلگرامی ساختارهای ایرانی
@Iranianstructures

گاوبندی آکادمیک در نهاد علم در ایران



نمونه مورد مطالعه

#دکتر نعمت اله فاضلی


@seyedjavadmiri

۹.این امر یک مساله کاملا علمی ‎#اختلافی با سابقه حداقل ۶۰ساله هست و لذا اظهار نظر درباره آن کار ‎#ساده‌ای نیست.

۱۰. بله.البته من هم معتقدم که روند حرکتهای علمی در شرایط کنونی ‎#جامعه اصلا در این مسیر قرار ندارد یعنی اگر چنین مساله‌ای امکان تحقق هم داشته باشد،ولی تصمیمات کلان برنامه سازان و ‎#مدیران و محققان ما در این مسیر نیستند گرچه عده‌ای شعارهایی هم بدهند!

مسایل بیشتری هم هست
ر.ک:
پاسخ من به نامه ‎#دکتر داوری۱۳۹۶ با عنوان: فلسفه را گل آلود نکنیم
و
‎کتاب از علم دینی تا توسعه فرهنگی در کرسیهای نظریه پردازی...

#شعر انتظار
#دکتر سید حسین حسینی
#دکلمه مارزوک
🔻🔻🔻

@drshhs

‏وفاق یا شقاق؟

اخیرا پستی از ‎#دکتر علایی در تلگرام دکتر عبدالکریمی دیدم با عنوان چرا نباید ‎#وفاق را به تاخیر انداخت؟

از آنارشی مهارناپذیر تا تلفات و خسارتهای زیان بار و به خطرافتادن ‎#کشور و منافع ملی گفته‌اند و سپس دعوت به طرحی نو با مشارکت همه سلایق سیاسی و اجماع سازی نخبگانی
‏و اینکه ما ناگزیر از وفاقیم
و این سوال که آیا وصول به اجماع ‎#نخبگانی ممکن و مطلوب است؟

تردیدی نیست که ‎#اجماع و وفاق، مطلوب است اما پرسش این است که آیا شدنی هم هست؟

همه میدانیم که وفاق در شرایط کنونی جامعه، شدنی نیست و این یک حقیقت است.
وفاق امری ‎#دستوری نیست که فرض کنید

‏اگر مثلا همه ‎#مقامات هم دستور به وفاق دادند یا حکم به ‎#آشتی ملی و... کنند، تغییری در شرایط کنونی روی دهد.
وفاق، مبنای وفاق میخواهد.
وفاق بر سر چه؟
و اصولا برای چه؟
در جامعه‌ای که تعدد و تکثر و تشتت ‎#فکری و نظری به حدی رسیده که در مرحله تجزیه فرهنگی قرار گرفته، سخن از وفاق ‏ساده نگری است.

چرا باید انتظار داشته باشیم ‎#مجامع فکری و فرهنگی گوناگون، ارگانها و دستگاهها، سازمانها و ‎#ساختارهای مختلف بوجود آمده در دهه‌ها و غیره و غیره، که هرکدام برای خود حکومتی دارند و جزیره‌هایی از ‎#قدرت شده‌اند، بر سر یک میز بنشینند؟
واقعا چرا باید بنشینند؟

‏اینکه در پشت این اتفاق نامیمون ‎#فرهنگی، فکر واحد و ‎#نظام بخش و آینده نگری نبوده، نبوده است، ولی اکنون چه باید کرد، مهمتر است.

اگر بدنبال وفاق باشیم باید به ریشه های فکری شدنی شدن وفاق اندیشید که شاید در پس سالهای دیگر شدنی شود.
ببینید چگونه یک ‎#سرود بی‌اهمیت، آتش ظرفیت موجود ‏شقاق را شعله ورتر میکند و خود، منشا شقاق میشود؟

تا شرایط این است، هر امری بر این ‎#آتش می‌افزاید و از این پس هم چنین است.

در سخنرانی ‎#نقد آسیب شناسی ساختار فرهنگی به برخی راهها اشاره کردم، که بیشتر تاکید بر فهم و ابداع ‎#مبانی نظری وفاق و بحثهای مفهومی در ایجاد وحدت نسبی و ‏اهمیت کار ‎#نخبگان در ‎#نظریه پردازی‌های مفهومی بود...
🔻🔻🔻

https://t.co/Ig1fSi3yEM‎

@drshhs

‏World _ picture
👓🕶️🔬🔭🔍🔍

مناظره اخیر ‎#دکتر عبدالکریمی با این جوان خام یکی دیگر از دهها نشانه همان چالش ‎#تجزیه فکری-فرهنگی است؛

افرادی که ساکن یک شهرند، در خیابانهای همان شهر قدم می‌زنند، در هوای همان ‎#شهر نفس می‌کشند، اما یکدیگر را نمی‌فهمند!

‏ویتگنشتاین ریشه این امر را در داشتن دو
جهان - تصویر مستقل می‌دانست؛
یعنی آنها در دو جهان مستقل زندگی نمی‌کنند بلکه دو جهان - تصویر مستقل دارند؛
در همین ‎#جهان هستند و در همین هوا ‎#نفس می‌کشند ولی ‎#زبان هم را نمی‌فهمند!
📍📍
این، نشانه همان تجزیه است...
🔻🔻🔻

#شعر انتظار
#دکتر سید حسین حسینی
#دکلمه فریده مارزوک

@marzockacademy
🔻🔻