#پرسش_و_پاسخ
#فلسفه_و_روانشناسی

❓پرسش:

با سلام و ادب

- در کلاس یونگ، حلقه وین را به فروید و حلقه دوم وین را به آدلر نسبت دادید،  گرچه جنبه ی استعاری و تقریب به ذهن داشت اما مرا به یاد سؤالات زیر انداخت:

- آیا پارادایمی بین مکاتب فلسفی و مکاتب روانشناسی برقرار است؟ به طور مشخص؟ برای مثال فلسفه تحلیلی آیا معادلی در روانشناسی دارد؟

- نظر شخصی من این است که نسبت فلسفه و روانشناسی مثل نسبت ریاضی و فیزیک است. برای مثال معادلات درجه دوم، مشتق و انتگرال ماده ی خام مباحث مکانیک سیالات بود. یا  هندسه اقلیدسی و فیزیک نیوتون و هندسه غیر اقلیدسی، نسبیت در فیزیک و مکانیک کوانتوم در پارادایم دیگری می گنجند.  

در حوزه فلسفه هم همانطور که  نظریه ی زمین مرکزی حاکمیت کلیسا را پشتیبانی می کرد، منطق فازی، نسبیت گرایی و پساساختارگرایی با فراهم کردن بستر دگراندیشی، اجازه ی طرح مساله و گفت و گو پیرامون شیوه های اندیشیدن راجع به قدرت، سکسوالیته، مدرنیته،جنون و ... را می دهد.

- با این مقدمه چه چیزی به لحاظ روانشناسی طرح فلسفه تحلیلی را ضرورت می بخشد؟ 

سبز باشید


✅ پاسخ #دکترسرگلزایی:

با سلام و احترام

با شما موافقم که نسبت بین فلسفه و روان شناسی حداقل در ساحت استعاره شبیه به نسبت بین ریاضیات و فیزیک است.

نمونه هایی از چنین نسبت هایی را می توانید در موارد زیر ببینید:

فلسفهٔ اپیکور-فلسفهٔ شوپنهاور: روانکاوی فروید

فلسفهٔ پارمنیدس/افلاطون- فلسفهٔ هگل/نیچه: روان شناسی تحلیلی یونگ

فلسفهٔ سوفسطائی گرجیاس- فلسفهٔ تحلیلی ویتگنشتاین: روانکاوی ژاک لکان 

به امید روزگار سبز

T.me/drsargolzaei