دکتر سرگلزایی drsargolzaei

#گفتگو_کنیم ⭕️ موضوع گفتگو: اسلام خطرناكترست يا اسلام‌هراسی؟ 🔹 آقای مهدی: جناب سرگلزایی عزیز، من پاسخ خانم نگار رو به پرسش شما خوندم. برام این پرسش پیش اومد که چرا من نباید حق داشته باشم که قرآن رو در میدان شهر بسوزونم؟ آیا سوزاندن قرآنی که خودم از پول…

#گفتگو_کنیم

⭕️ موضوع گفتگو:
اسلام خطرناكترست يا اسلام‌هراسی؟

🔹️ خانم مینا:
پرسیدن این سؤال، به مثابه این است که پرسش بفرمایید: "مار خطرناکتر است یا مارهراسی؟". در واقع واژه هراس یا "فوبیا" وقتی می‌تواند به درستی به یک ترس اطلاق شود، که آن ترس غیرمنطقی باشد. با تجربه‌ای که کل جهان از اسلام و نتایجی که ایدئولوژی‌های اسلامی مانند جهاد و امر به معروف داشته است، چطور میتوان انتظار داشت که هراسی از اسلام وجود نداشته باشد؟ آیا ساده‌انگارانه نیست که گروه‌های تروریستی متشکل بر پایه اسلام مانند القاعده و طالبان و داعش و جمهوری اسلامی را فراموش کنیم یا غیر مرتبط با ایدئولوژی اسلامی بدانیم؟ اتفاقا از نظر بنده، نهراسیدن از چیزی که خطرناک بودن آن به اثبات رسیده باشد، نشان از ساده‌لوحی انسان دارد و کسی که از چنین چیزی نمی‌هراسد، در معرض دوباره آسیب خوردن از همان چیز است. من ساکن اروپا هستم. به تازگی در یکی از شهرهای اطراف، مرکزی مشابه حوزه علمیه برای آموختن علوم دینی اسلامی تأسیس شده است. به عنوان یک زن ایرانی که سالها تحت لوای اسلام رنج را تجربه کرده است، هراسیده و نگرانم.

🔹 خانم نگار در پاسخ به آقای مهدی:
اصل حرمت به دیگران و طرز فکر و باورشان در پدیده‌ی زیست اجتماعی انسانها، بسیار کلیدی است. دقت بفرمایید که حرمت به دیگربودگی دیگری، بسیار متفاوت از تأیید کردن طرز فکر یا باور اوست؛ ما می‌توانیم با هر باور یا اعتقادی مخالف باشیم و در تمام نوشته‌ها و گفتگوهایمان، باور و عقیده مخالف‌مان را زیر سؤالات نقدآمیز ببریم و از صفحه به صفحه کتاب مقدس آن باور، پرسشگری نقادانه انجام دهیم حتی برنامه‌های اجتماعی همگانی برای عموم ترتیب دهیم تا همه بتوانند دلایل مستدل ما را بر مخرب و ناکارآمد بودن آن باور یا عقیده، بخوانند و بشنوند و بدانند. این عملکردها همه در زمره‌ی کنش‌گری است و رفتاری مدنی‌ست‌ که می‌تواند نتایج آگاهی‌بخش و روشنگرانه برای عموم داشته باشد. ولی سوزاندن کتاب مقدس و توهین به شخص‌های خاص مورد احترام باور یا عقیده‌ای خاص در ملأعام، تحقیر و شکستن حرمت دیگربودگی دیگری است! دقیقاً همان رفتار و عملکردی که اغلب عقاید و باورهای پرستش‌گرایانه به شکل متعصبانه با دیگراندیشان دارند! در پروسه‌ی نوین اجتماعی شدن انسانها، این رفتارها غیرمدنی محسوب می‌شوند چون نفرت‌پراکنی است و موجبات برافروخته شدن خشم گروهی از اجتماع بر علیه گروه دیگر و در نهایت رفتارهای خشونت‌آمیز است و این در تناقض با اصول زیست مدنی انسانها کنار یکدیگر و حقوق بشر است.

🔹 خانم شبنم:
در مورد سوزاندن و توهین به قرآن یا هر کتاب یا نماد مذهبی دیگر که برای تعدادی مقدس است (و احتمال قریب به یقین جزیی از هویت‌شان است) این عمل در ذهن انسان اعلام جنگ را متبادر می‌کند نه فقط برائت را، اعلام جنگ هم طبعا در مغز واکنش در پی دارد که عمدتا در این دست موارد واکنش اعتراضی از نوع تهاجمی است. عمل سوزاندان یا هتک حرمت به چیزی که افرادی آنرا مقدس می‌شمرند (حتی به غلط) چه فرقی می‌کند با اعمال خشونتی به نام امر به معروف و نهی از منکر که فردی مذهبی از آن تبعیت میکند؟ من به یک مذهبی معترضم که چرا اَعمال ایدئولوژیکش را در فردیت خودش محدود نمی‌کند و گاهی به اعمالی دست میزنند که مصداق خشونت است اما به خودم اجازه میدهم که نماد تقدسش یا بهتر بگویم جزیی از هویتش را به آتش بکشم؟ چرا من نیاز دارم با بیانی خشن از چیزی که گمان می‌کنم اشتباه است اعلام برائت کنم؟ آیا با سبک زندگیم نمی‌توانم این کار را بکنم و حتما نیاز به عملی خشن دارم؟

#گفت‌و‌گو_کنیم
@drsargolzaei

6.1K viewsedited 05:49