دکتر سرگلزایی drsargolzaei

ظرفیت جلسه نمایش و تحلیل فیلم ژوکر در روز پنجشنبه تکمیل است و ثبت نام نداریم.
@aftabemehr
insta: aftabemehr_

3.5K views07:09

#پرسش_و_پاسخ
#نقد_یونگ

✅ نقد:

آقای دکتر سرگلزایی من بعد از خواندن آثار اصلی یونگ و نقدهای منتقدین مطرح به نتایج زیر رسیده‌ام که خدمت‌تان عرض می کنم:

یونگ، به علت مشاهده‌ی افسردگی پدرش که در نهایت منجر به ناامیدی و مرگش شد، از دست دادن ایمان مذهبی را با مرگ پیود زده بود و از بی‌خدایی در هراس بود.

یونگ آنیمای مرد را تجلی سایه مادرش می‌دانست، با توجه به شرحی که از اوضاع روحی مادر یونگ در دست داریم می.دانیم که زن متعارفی نبود و احتمالا از آشفتگی‌روانی رنج می‌برد.

در جای‌جای کتاب‌های یونگ ترس از جنون و اسکیزوفرنیا موج می‌زند و او آن را به افراد مشهور دوران خود منتسب (فرافکنی) می‌کرد از نیچه و هایدگر تا جیمز جویس و تمام روان‌پزشکان!

او سعی داشت تا چیزی را که در اصطلاح شرقی‌ها عرفان نام دارد به زبان علم درآورد تا بتواند ایمان مذهبی کودکی‌اش را نجات دهد و شخصیت ناهنجار خود را در محیط علمی زمانه‌اش توجیه نماید.

چون شاه کلید گشایش روان ‌رنجوری را در پذیرش و مال خود کردن سایه می‌دانست باید بگویم او هرگز نتوانست صادقانه با خود مواجه شود و همین باعث می‌شود که خودش از توهمات بیرون نیاید. کتاب قرمز موید این ادعا است.

یونگ بدون هیچ‌گونه توجیه عقلانی‌- علمی واقعیت ((خود)) را نه در (( اینجا)) به عنوان بخشی که از دسترس ((من)) گریخته بلکه در ((آنجا)) می‌داند. هدف بازگشت به عرفان است. برای او اساطیر واقعیت‌های هستند که خدا از طریق آن خود را متجلی می‌کند. اسمش را آرکی‌تایپ می‌گذارد در صورتی که اگر کمی رویکرد علمی داشت می‌توانست از عنوان ایده‌آل‌تایپ استفاده کند و کاملا روشن و بدون کش و قوس رفتن بگوید که این‌ها برساخت‌های انسانی خالص از پدیده‌های مشخص هستند.

هدف شما از تدریس یونگ و نقب‌زدن به اساطیر یونانی این است که اسطوره‌های خودمان را مورد نقادی قرار دهید، امّا این رویکرد می تواند به ضد خودش بدل شود! چون کتاب‌های یونگ از جانب مرادی پریشان برای مریدهایی سرگشته نوشته شده‌اند!

سپاس از گشودگی شما.

✍ پاسخ #دکترسرگلزایی:

با سلام و احترام

۱- تحلیل‌تان راجع به یونگ جالب و منسجم بود ولی نمی‌توانم دربارهٔ درست و غلط بودن این تحلیل نظر دهم زیرا در روان‌کاوی ترازویی عینی و مستقل از ذهن تحلیل‌گر برای اثبات و انکار وجود ندارد و اغلب پذیرش یک تحلیل، منوط بر غرق شدن در نظام زبانی روان‌کاوی و پذیرش اتوریتی (اقتدار) تحلیل‌گر است، به این دلیل است که کارل پوپر که مهم‌ترین شاخص گفتمان‌علمی را «ابطال پذیری» گزاره‌ها می‌داند، گفتمان روان‌کاوی (چه فرویدی، چه آدلری و چه یونگی) را «شبهِ علم» می.نامد.

۲- این که من یونگ درس می‌دهم به معنای ارادت من به یونگ و تأیید نظریات او نیست، من در ابتدا و انتهای درس‌گفتار یونگ توضیح می‌دهم که «من یونگی نیستم» و تصریح می‌کنم که بخش بزرگی از نظریات یونگ غیرعلمی هستند و من تنها به این دلیل یونگ درس می‌دهم که گمان می‌کنم دقیق و عمیق آثار یونگ را خوانده‌ام و می‌توانم توضیح کافی دهم که یونگ چه می‌گوید و چرا می‌گوید. تعلق خاطر «عاطفی» من به نظریات چپ بیش از دیدگاه‌های فردمحور روان‌کاوانه است و علاقهٔ «علمی» من به نوروساینس (علوم اعصاب) بیش از همهٔ نحله‌های روان‌کاوی است. به فهرست درس‌گفتارهای بنده التفات بفرمایید، بنده هر مطلبی که «خوب خوانده‌ام» را درس می‌دهم و در عین حال نقد می‌کنم، از بنیان‌های فلسفی روان‌شناسی گرفته تا درس‌نامهٔ روان‌پزشکی کاپلان/سادوک، از مثنوی‌مولوی گرفته تا رفتار جنسی.

سبز باشید

drsargolzaei.com

@drsargolzaei

20.3K viewsedited 13:02