#معرفی_کتاب
نام کتاب: #توتالیتاریسم_فرهنگی
نویسنده: #دکتر_نظام_بهرامی_کمیل
ناشر: کویر
چاپ اول: ۱۴۰۰
دکتر «نظام بهرامی کمیل» در یکی از گفتارهای کتاب توتالیتاریسم فرهنگی، به دو گفتمان رایج فرهنگ عمومی عصر «نازیسم» می‌پردازد. گفتمان «ما را با سیاست چه کار و ما که کاره‌ای نیستیم» و الگوی «به من کاری نداشته باشید، نان زن و بچه می‌دهم».
هر دو گفتمان بر اساس منافع طبقه حاکم شکل گرفته بود تا از هرگونه انتقاد و دخالت ملت در حکمرانی پیشگیری شود. این درحالی است که پژوهش‌های حوزه حکمرانی‌های استبدادی عصر مدرن نشان می‌دهد که چگونه توتالیتاریست‌ها (تمامیت‌خواهان) به دنبال کنترل کوچک‌ترین شئون زندگی افراد هستند و چگونه مقاومت‌ها هرچند کوچک، می‌تواند منجر به ایجاد تغییرات بزرگ در جامعه شود.
به سخن دیگر؛ شاید اگر عوام مردم و افراد گریزان از سیاست و مسئولیت‌‌های مدنی بدانند با بی‌تفاوتی خود چقدر آب به آسیاب مستبدان می‌ریزند و در ارتکاب جنایت‌های آن‌ها شریک می‌شوند، آنگاه برای شناخت این ایدئولوژی‌ها مشتاق‌تر شوند و چنین کتاب‌هایی را تنها مختص اندیشمندان و روشنفکران ندانند.
کتاب توتالیتاریسم فرهنگی شامل یک پیشگفتار و سه گفتار است. در پیشگفتار تاریخچه‌ای از حکومت‌های استبدادی عصر سنت و تفاوت آن با دیکتاتوری دوره مدرن ارائه می‌شود. نویسنده توضیح می‌دهد که چگونه در حکومت‌های تمامیت خواه قرن بیستم با جایگزین شدن «مذهبی سیاسی» به جای «مذهب مدنی»، قدرت و حکومت تبدیل به امر مقدس شده و دژهای ایدئولوژیکی با قربانی کردن آزادی و اخلاقیات، راه هرگونه استقلال و رسیدن به فردیت را برای ملت مسدود می‌کنند.
در این بخش می‌خوانیم که نظام‌های پدر سالارانه تمامیت‌خواه مردم را به ماشین‌هایی بدل می‌سازند که ناخواسته در خدمت ایدئولوژی در آمده، و در نتیجه نوعی «هیپنوتیزم جمعی» برای حمایت از اهداف پیشوا شکل می‌گیرد. به همین دلیل، تمامیت‌خواهان به هنر و هنرمندانی نیاز دارند تا در این یکسان‌سازی جامعه و گسترش رفتار توده‌ای و هیجانی به آن‌ها کمک کنند.
#مریم_بهریان - دانشجوی دکتری روان‌شناسی
برای مطالعه متن کامل مطلب بالا لطفا به لینک زیر در و‌ب‌سایت دکتر سرگلزایی مراجعه بفرمایید:
از اینجا کلیک کنید
نام کتاب: #توتالیتاریسم_فرهنگی
نویسنده: #دکتر_نظام_بهرامی_کمیل
ناشر: کویر
چاپ اول: ۱۴۰۰
دکتر «نظام بهرامی کمیل» در یکی از گفتارهای کتاب توتالیتاریسم فرهنگی، به دو گفتمان رایج فرهنگ عمومی عصر «نازیسم» می‌پردازد. گفتمان «ما را با سیاست چه کار و ما که کاره‌ای نیستیم» و الگوی «به من کاری نداشته باشید، نان زن و بچه می‌دهم».
هر دو گفتمان بر اساس منافع طبقه حاکم شکل گرفته بود تا از هرگونه انتقاد و دخالت ملت در حکمرانی پیشگیری شود. این درحالی است که پژوهش‌های حوزه حکمرانی‌های استبدادی عصر مدرن نشان می‌دهد که چگونه توتالیتاریست‌ها (تمامیت‌خواهان) به دنبال کنترل کوچک‌ترین شئون زندگی افراد هستند و چگونه مقاومت‌ها هرچند کوچک، می‌تواند منجر به ایجاد تغییرات بزرگ در جامعه شود.
به سخن دیگر؛ شاید اگر عوام مردم و افراد گریزان از سیاست و مسئولیت‌‌های مدنی بدانند با بی‌تفاوتی خود چقدر آب به آسیاب مستبدان می‌ریزند و در ارتکاب جنایت‌های آن‌ها شریک می‌شوند، آنگاه برای شناخت این ایدئولوژی‌ها مشتاق‌تر شوند و چنین کتاب‌هایی را تنها مختص اندیشمندان و روشنفکران ندانند.
کتاب توتالیتاریسم فرهنگی شامل یک پیشگفتار و سه گفتار است. در پیشگفتار تاریخچه‌ای از حکومت‌های استبدادی عصر سنت و تفاوت آن با دیکتاتوری دوره مدرن ارائه می‌شود. نویسنده توضیح می‌دهد که چگونه در حکومت‌های تمامیت خواه قرن بیستم با جایگزین شدن «مذهبی سیاسی» به جای «مذهب مدنی»، قدرت و حکومت تبدیل به امر مقدس شده و دژهای ایدئولوژیکی با قربانی کردن آزادی و اخلاقیات، راه هرگونه استقلال و رسیدن به فردیت را برای ملت مسدود می‌کنند.
در این بخش می‌خوانیم که نظام‌های پدر سالارانه تمامیت‌خواه مردم را به ماشین‌هایی بدل می‌سازند که ناخواسته در خدمت ایدئولوژی در آمده، و در نتیجه نوعی «هیپنوتیزم جمعی» برای حمایت از اهداف پیشوا شکل می‌گیرد. به همین دلیل، تمامیت‌خواهان به هنر و هنرمندانی نیاز دارند تا در این یکسان‌سازی جامعه و گسترش رفتار توده‌ای و هیجانی به آن‌ها کمک کنند.
#مریم_بهریان - دانشجوی دکتری روان‌شناسی
برای مطالعه متن کامل مطلب بالا لطفا به لینک زیر در و‌ب‌سایت دکتر سرگلزایی مراجعه بفرمایید:
از اینجا کلیک کنید