#پرسش_و_پاسخ
#تاریخ_هنر
❓پرسش:
با سلام و احترام فراوان
آقای دکتر بشر در سیر تکاملی تاریخی خود نشان داده که برای آفرینش ، نابودی مهم ترین قدم است.
با توجه به بحران های دنیای امروز و نظریه های کریس هارمن در کتاب انقلاب در قرن 21 (به این موضوع اشاره کرده بود ، که می توانیم از مانداب های راکد ، زمین های چاک چاک ، خاک های پر از مواد سمی و ... متوجه شویم که بشر نیاز به دگرگونی دارد ) آیا می توانیم بگوییم انسان ها در طول تاریخ سیر قهقرایی را به اسم تغییرات و پیشرفت طی کرده اند و به نوعی دچار همان بی خردی جمعی شده اند؟
و این که به نظر شما هنر را هم مثل آفرینش خدایان در دوران پیش مدرن ، می توان بُتِ دورهٔ پُست مدرن به شمار آورد؟
این که آثار هنری هم می توانند مانند خدایان، ما را به جاودانگی امیدوار کنند و رهایی بخش اضطراب ناشی از پوچی بشر باشند.
سپاس از توجه تون
✅ پاسخ #دکترسرگلزایی:
با سلام و احترام
اوّل- پاسخ به این پرسش که آیا بشر به سوی خردمندی پیش می رود یا در حال بازتولید بی خردی است موضوعی است که در فلسفهٔ تاریخ و در فرا-تاریخ (متا هیستوری) به آن پرداخته می شود. از منظر فلسفهٔ تاریخ هگل و مارکس انسان به سمت خِرَد و آزادی بیشتر پیش می رود، از منظر متاهیستوری یووال نوح هراری نیز انسان به سمت خلق هوشی برتر از خود و سپردن هدایت خود به دست او می رود.
بر اساس چنین تفکری سالها پیش نوشته بودم «خدا در آینده جای دارد!».
حتماً در مقابل چنین نظریه پردازانی نقدهای جدّی و نظرات مخالفی هم وجود دارند.
دوّم- بر اساس دیدگاهی فُرمالیستی، بنده هنر را فرم و مِدیا (رسانه) می دانم تا محتوا. بنابراین هنر می تواند بت تراش باشد، می تواند بت شکن باشد. همیشه هنر امید و آرامش ایجاد نمی کند، هنر می تواند پوچی و اضطراب را نیز بسط دهد.
هنر ابزار نافذ انتقال پیام است و جایگزین فلسفه نیست.
سبز باشید
اینستاگرام:
http://Instagram.com/drsargolzaei
وب سایت:
http://Drsargolzaei.com
#تاریخ_هنر
❓پرسش:
با سلام و احترام فراوان
آقای دکتر بشر در سیر تکاملی تاریخی خود نشان داده که برای آفرینش ، نابودی مهم ترین قدم است.
با توجه به بحران های دنیای امروز و نظریه های کریس هارمن در کتاب انقلاب در قرن 21 (به این موضوع اشاره کرده بود ، که می توانیم از مانداب های راکد ، زمین های چاک چاک ، خاک های پر از مواد سمی و ... متوجه شویم که بشر نیاز به دگرگونی دارد ) آیا می توانیم بگوییم انسان ها در طول تاریخ سیر قهقرایی را به اسم تغییرات و پیشرفت طی کرده اند و به نوعی دچار همان بی خردی جمعی شده اند؟
و این که به نظر شما هنر را هم مثل آفرینش خدایان در دوران پیش مدرن ، می توان بُتِ دورهٔ پُست مدرن به شمار آورد؟
این که آثار هنری هم می توانند مانند خدایان، ما را به جاودانگی امیدوار کنند و رهایی بخش اضطراب ناشی از پوچی بشر باشند.
سپاس از توجه تون
✅ پاسخ #دکترسرگلزایی:
با سلام و احترام
اوّل- پاسخ به این پرسش که آیا بشر به سوی خردمندی پیش می رود یا در حال بازتولید بی خردی است موضوعی است که در فلسفهٔ تاریخ و در فرا-تاریخ (متا هیستوری) به آن پرداخته می شود. از منظر فلسفهٔ تاریخ هگل و مارکس انسان به سمت خِرَد و آزادی بیشتر پیش می رود، از منظر متاهیستوری یووال نوح هراری نیز انسان به سمت خلق هوشی برتر از خود و سپردن هدایت خود به دست او می رود.
بر اساس چنین تفکری سالها پیش نوشته بودم «خدا در آینده جای دارد!».
حتماً در مقابل چنین نظریه پردازانی نقدهای جدّی و نظرات مخالفی هم وجود دارند.
دوّم- بر اساس دیدگاهی فُرمالیستی، بنده هنر را فرم و مِدیا (رسانه) می دانم تا محتوا. بنابراین هنر می تواند بت تراش باشد، می تواند بت شکن باشد. همیشه هنر امید و آرامش ایجاد نمی کند، هنر می تواند پوچی و اضطراب را نیز بسط دهد.
هنر ابزار نافذ انتقال پیام است و جایگزین فلسفه نیست.
سبز باشید
اینستاگرام:
http://Instagram.com/drsargolzaei
وب سایت:
http://Drsargolzaei.com