#پرسش_و_پاسخ
#ذهن_آگاهی
❓پرسش:
با سلام و احترام خدمت استاد عزیز
دکتر سرگلزایی عزیز در کتاب‌ها و سخنرانی‌های فراوان و توصیه‌های مختلف به بودن در حال و زندگی در لحظه و تمرینات مایندفولنس توصیه می‌شود .
که یکی از منطقی‌ترین و بهترین خلاصه‌های آن را از استاد ملکیان نقل می‌کنم که ما باید مانند پرنده‌ای باشیم که در لانه خود زندگی می‌کند و فقط در صورت لزوم از لانه خود بیرون می‌رود ما هم باید همیشه در حال باشیم و فقط به قدر نیاز به آینده و گذشته مراجعه کنیم.
می‌خواستم ببینم آیا این مسئله واقعا سالم هست و آیا حتی مقدور هست؟
و این‌که این جریان در حال بودن همیشه به عقلانیت مثال بالا نیست و کتاب‌های اکهارت تله به نوعی انگار یک شاه‌کلید دارند عرضه می‌کنند و بقیه وجود مارو نادیده می‌گیرند از نظر علمی هم فقط به ما تمرینات مایندفولنس توصیه می‌شود که مثلا پانزده دقیقه در روز تمرین کنید و فلان و بهمان اما گفته نمی‌شود آیا واقعا در حال بودن با ویژگی‌های یک شخصیت سالم چه قدر نزدیک است و حد مرز آن کجاست و به شکل خلاصه فلسفه‌ای ارائه نمی‌دهد.
از طرفی جریان‌هایی که فلسفه و سبک زندگی این مدلی رو ارائه می‌دهند حرف‌هایشان جای پرسش‌گری و نقادی بسیار دارد.
اگر ممکن است جایگاه در حال بودن را با شخصیت‌سالم مشخص کنید.
حد مرز این توجه و قضاوت نکردن آگاهانه به عواطف و هیجانات بدون درگیر شدن با آن کجاست؟ برای من این مسئله بوی فراموش کردن هیجانات و احساسات می‌دهد که فکر نمی‌کنم برداشت درستی باشد.
✍ پاسخ #دکترسرگلزایی:
با سلام و احترام
۱- برای من مفهوم «اینجا و اکنون» مفهوم وسیع‌تری از «این لحظه و این اتاق» دارد، من اینجا و اکنون را «موقعیت تاریخی-جغرافیایی» موجود می‌دانم،
بنابراین درک این که ما در کدام زمینهٔ‌جغرافیایی و زمانهٔ‌تاریخی قرار داریم و همچنین در کدام مرحلهٔ‌رشدی از زندگی شخصی‌مان به‌سر می‌بریم پیش‌نیاز زندگی در اینجا و اکنون است؛ معنای عملی زندگی در اینجا و اکنون این است که اولویت‌بندی و انتخاب‌هایمان را بر اساس چنین مدلی از آگاهی طراحی کنیم.
برای مثال فرد میانسالی که درگیر بحران هویت نوجوانی است و ملّتی که درگیر باورها و ارزش‌های عصر دامپروری است در اینجا و اکنون زندگی نمی‌کنند ولی فرد میانسالی که درگیر بحران میانسالی است و ملّتی که جایگاهش را در عصر سرمایه‌داری متأخر می‌شناسد در اینجا و اکنون زندگی می‌کند.
۲- تمرینات مدیتیشن متمرکز بر بدن (مراقبهٔ ذهن‌آگاهی) از طریق تقویت سیناپتوژنزیس (ساخت اتصالگاه‌های نورونی) در مناطق قدامی مغز همچون سینگولیت‌قدامی به خودآگاهی و خودکنترلی کمک می‌کنند، بنابراین جدا از تعریف ما از زندگی در اینجا و اکنون، این تمرینات باعث ارتقاء کیفیت زندگی و افزایش حق انتخاب آگاهانهٔ ما می شوند.
سبز باشید.
#drsargolzae
@drsargolzaei
#ذهن_آگاهی
❓پرسش:
با سلام و احترام خدمت استاد عزیز
دکتر سرگلزایی عزیز در کتاب‌ها و سخنرانی‌های فراوان و توصیه‌های مختلف به بودن در حال و زندگی در لحظه و تمرینات مایندفولنس توصیه می‌شود .
که یکی از منطقی‌ترین و بهترین خلاصه‌های آن را از استاد ملکیان نقل می‌کنم که ما باید مانند پرنده‌ای باشیم که در لانه خود زندگی می‌کند و فقط در صورت لزوم از لانه خود بیرون می‌رود ما هم باید همیشه در حال باشیم و فقط به قدر نیاز به آینده و گذشته مراجعه کنیم.
می‌خواستم ببینم آیا این مسئله واقعا سالم هست و آیا حتی مقدور هست؟
و این‌که این جریان در حال بودن همیشه به عقلانیت مثال بالا نیست و کتاب‌های اکهارت تله به نوعی انگار یک شاه‌کلید دارند عرضه می‌کنند و بقیه وجود مارو نادیده می‌گیرند از نظر علمی هم فقط به ما تمرینات مایندفولنس توصیه می‌شود که مثلا پانزده دقیقه در روز تمرین کنید و فلان و بهمان اما گفته نمی‌شود آیا واقعا در حال بودن با ویژگی‌های یک شخصیت سالم چه قدر نزدیک است و حد مرز آن کجاست و به شکل خلاصه فلسفه‌ای ارائه نمی‌دهد.
از طرفی جریان‌هایی که فلسفه و سبک زندگی این مدلی رو ارائه می‌دهند حرف‌هایشان جای پرسش‌گری و نقادی بسیار دارد.
اگر ممکن است جایگاه در حال بودن را با شخصیت‌سالم مشخص کنید.
حد مرز این توجه و قضاوت نکردن آگاهانه به عواطف و هیجانات بدون درگیر شدن با آن کجاست؟ برای من این مسئله بوی فراموش کردن هیجانات و احساسات می‌دهد که فکر نمی‌کنم برداشت درستی باشد.
✍ پاسخ #دکترسرگلزایی:
با سلام و احترام
۱- برای من مفهوم «اینجا و اکنون» مفهوم وسیع‌تری از «این لحظه و این اتاق» دارد، من اینجا و اکنون را «موقعیت تاریخی-جغرافیایی» موجود می‌دانم،
بنابراین درک این که ما در کدام زمینهٔ‌جغرافیایی و زمانهٔ‌تاریخی قرار داریم و همچنین در کدام مرحلهٔ‌رشدی از زندگی شخصی‌مان به‌سر می‌بریم پیش‌نیاز زندگی در اینجا و اکنون است؛ معنای عملی زندگی در اینجا و اکنون این است که اولویت‌بندی و انتخاب‌هایمان را بر اساس چنین مدلی از آگاهی طراحی کنیم.
برای مثال فرد میانسالی که درگیر بحران هویت نوجوانی است و ملّتی که درگیر باورها و ارزش‌های عصر دامپروری است در اینجا و اکنون زندگی نمی‌کنند ولی فرد میانسالی که درگیر بحران میانسالی است و ملّتی که جایگاهش را در عصر سرمایه‌داری متأخر می‌شناسد در اینجا و اکنون زندگی می‌کند.
۲- تمرینات مدیتیشن متمرکز بر بدن (مراقبهٔ ذهن‌آگاهی) از طریق تقویت سیناپتوژنزیس (ساخت اتصالگاه‌های نورونی) در مناطق قدامی مغز همچون سینگولیت‌قدامی به خودآگاهی و خودکنترلی کمک می‌کنند، بنابراین جدا از تعریف ما از زندگی در اینجا و اکنون، این تمرینات باعث ارتقاء کیفیت زندگی و افزایش حق انتخاب آگاهانهٔ ما می شوند.
سبز باشید.
#drsargolzae
@drsargolzaei