#برگی_از_تاریخ_همیشه

.... و سلطان به عرضگاه آمد، لرزان و روی زرد و من دانستمی و اندکی از ندیمان و حاجب بار ، که هر شب به تب می‌نشست اندامش و عود میکرد سرسامش، چنانکه خفتن نتوانست و چون به خواب می رفت چنانکه گویی خوابهایی پریشان دیده ، خواب پریده، حیران بر می‌خاست و و جامی سه_یکی میخواست و به خلوت بزمی می آراست تا آرام گیرد و نمی گرفت.
چون سلطان چشم گرداند همه اگر خواستند یا نه سخن فرو خوردند و تو گویی به دست و پای بمردند .
و نه روزبانان و نه نگهبانان . نه سرهنگان در و نه سوباشی لشکر، نه شحنگان و نه گزمگان و نه محتسبان، نه والی و نه قاضی ، نه معدل و مزکی ، نه میرآخور و نه چوگان دار ، نه داروغه و نه کتل دار . نه وزیر و نه امیر ، نه میرشکار و نه خواجه ی دربار، نه جامه دار ،نه جاندار و نه حتا چوبدار، نه قوادان و قودکشان، نه مقریان و قاریان ، نه حاحب نه نایب ،نه غلامان سرایی ، نه ندیمگان سرپایی، نه بندار و نه عطار و نه پایکار و بیستگانی خوار، نه مستوفی و مستخرج نه گهبد و نه سپهسالار ، نه پیاده و پیلبان و نه پاسبان و سلاحدار نه صاحب دیوان اشراف نه مشرفان ادرار خوار و نه اسکدار و پیک سوار و.‌..
و ازین همه بسیار بسیار کس را یارای آن نه که بگوید:
ای حضرت سلطان #هزارسال گذشته است.

@niyazrstanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹