#وبینار_رایگان
#همسرگزینی_آگاهانه
همسرگزینی آگاهانه:
"پختگی شخصیتی لازم برای ازدواج"
مدرس: دکتر محمدرضا سرگلزایی-روان‌پزشک
جلسه چهارم
جمعه ۲۱ شهریور ساعت ۵ عصر
مشاهده و شرکت از طریق لایو اینستاگرام آسانسور 110 به آدرس:
http://Www.instagram.com/asansor110
@drsargolzaei
#همسرگزینی_آگاهانه
همسرگزینی آگاهانه:
"پختگی شخصیتی لازم برای ازدواج"
مدرس: دکتر محمدرضا سرگلزایی-روان‌پزشک
جلسه چهارم
جمعه ۲۱ شهریور ساعت ۵ عصر
مشاهده و شرکت از طریق لایو اینستاگرام آسانسور 110 به آدرس:
http://Www.instagram.com/asansor110
@drsargolzaei
#مقاله
#همسرگزینی_آگاهانه
همسرگزینی آگاهانه: پختگی شخصیتی لازم برای ازدواج
متن پیاده شده‌ی سخنرانی دکتر سرگلزایی در اینستاگرام در مجموعه وبینارهای گروه مسؤولیت اجتماعی آسانسور ۱۱۰
دکتر محمدرضا سرگلزایی، روان‌پزشک
شماره ۸۰۴، هفته‌نامۀ سلامت، ۹ مرداد ۱۴۰۰
پلکان رشد:
برای این که از حیث پختگی یا بلوغ روانی به نقطه‌ای برسیم که برای ازدواج آمادگی پیدا کنیم، باید مراحلی را پشت سر بگذاریم. به نظر اریک اریکسون، روانکاو دانمارکی-آلمانی، اگر این مراحل ناقص یا نادرست طی شوند، نمی‌توان انتظار داشت دستاوردهای مراحل بعدی کسب شوند. البته در تمام این مراحل باید به انعطاف زیستی و روانی فرد هم توجه داشت. مثلا فردی که در نوجوانی بر اثر فعال شدن ژنی، دچار بیماری اسکیزوفرنی یا دیگر انواع روان‌پریشی شده، مراحل مختلف را سخت‌تر از افراد سالم پشت سر می‌گذارد و ما توقع دست‌یابی به همۀ دستاوردهای رشد روانی-اجتماعی را برای او نداریم.
همان‌طور که یک سانحه می‌تواند یک قهرمان المپیک را برای همیشه فلج کند، از نظر روانی هم فشارهای سنگین مانند زندان طولانی یا شکنجه، گاهی باعث می‌شوند انسان نتواند زندگی و رشد طبیعی داشته باشد. این مقدمه برای این بود که بگویم برای این که فرد آمادگی ازدواج داشته باشد لازم است که مراحل مقدماتی رشد روانی-اجتماعی را طی کند و هرکس به رشد جسمی یا بلوغ جنسی می‌رسد برای ازدواج آمادگی ندارد.
تفاوت یک دوست با یک همسر این است که ما تقریبا همه سرمایه خود را با همسرمان به اشتراک می‌گذاریم. هویت اجتماعی، روابط ما و حیثیت ما با همسرمان به اشتراک گذاشته می‌شود. سرمایه مالی، سرمایه اجتماعی، بدن و ژن ما در یک زندگی مشترک قرار است به اشتراک گذاشته شود. در حالی که با هر دوستی فقط بخشی از دارایی زیستی-روانی-اجتماعی‌مان را به اشتراک می‌گذاریم، پس ملاک‌های رابطه‌ای ما با کسی که قرار است شریک مالی یا کاری ما باشد، حتما باید سخت‌گیرانه‌تر از ملاک‌های دوستی‌های ساده ما باشد.
هیچ کدام از مراحلی که در ادامه خواهم گفت مطلق (همه یا هیچ) نیستند و هر کدام در درون طیفی از کم و زیاد تعریف می‌شوند.
سن تقویمی ملاک شایستگی برای ازدواج نیست
مسئله اساسی در رشد روان‌شناسی، نه سن تقویمی بلکه سن روانی است. درست است که اکثر آدم‌ها در سن نوجوانی یا سالمندی ویژگی‌های مشترکی دارند، اما وقتی به جای اکثریت مردم با ویژگی‌های مشترک، قرار می‌شود درباره یک انسان صحبت می‌کنیم و تصمیم بگیریم با او ازدواج کنیم یا نه، نگاه کردن به سن شناسنامه‌ای مسئله‌ی رشد روانی-اجتماعی را حل نمی‌کند. در نتیجه، ممکن است بسیاری آدم‌های هم‌سن نتوانند با هم زندگی کنند.منظور البته این نیست که هر سنی با هر سن دیگر می‌تواند ازدواج کند، چون به هر حال یک آدم ۶۰ ساله با یک نوجوان خصوصیات روان‌شناسی متفاوتی دارند...
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روان‌پزشک
برای مطالعه متن کامل مقاله بالا لطفا به لینک زیر در سایت دکتر سرگلزایی مراجعه بفرمایید:
از اینجا بخوانید
#همسرگزینی_آگاهانه
همسرگزینی آگاهانه: پختگی شخصیتی لازم برای ازدواج
متن پیاده شده‌ی سخنرانی دکتر سرگلزایی در اینستاگرام در مجموعه وبینارهای گروه مسؤولیت اجتماعی آسانسور ۱۱۰
دکتر محمدرضا سرگلزایی، روان‌پزشک
شماره ۸۰۴، هفته‌نامۀ سلامت، ۹ مرداد ۱۴۰۰
پلکان رشد:
برای این که از حیث پختگی یا بلوغ روانی به نقطه‌ای برسیم که برای ازدواج آمادگی پیدا کنیم، باید مراحلی را پشت سر بگذاریم. به نظر اریک اریکسون، روانکاو دانمارکی-آلمانی، اگر این مراحل ناقص یا نادرست طی شوند، نمی‌توان انتظار داشت دستاوردهای مراحل بعدی کسب شوند. البته در تمام این مراحل باید به انعطاف زیستی و روانی فرد هم توجه داشت. مثلا فردی که در نوجوانی بر اثر فعال شدن ژنی، دچار بیماری اسکیزوفرنی یا دیگر انواع روان‌پریشی شده، مراحل مختلف را سخت‌تر از افراد سالم پشت سر می‌گذارد و ما توقع دست‌یابی به همۀ دستاوردهای رشد روانی-اجتماعی را برای او نداریم.
همان‌طور که یک سانحه می‌تواند یک قهرمان المپیک را برای همیشه فلج کند، از نظر روانی هم فشارهای سنگین مانند زندان طولانی یا شکنجه، گاهی باعث می‌شوند انسان نتواند زندگی و رشد طبیعی داشته باشد. این مقدمه برای این بود که بگویم برای این که فرد آمادگی ازدواج داشته باشد لازم است که مراحل مقدماتی رشد روانی-اجتماعی را طی کند و هرکس به رشد جسمی یا بلوغ جنسی می‌رسد برای ازدواج آمادگی ندارد.
تفاوت یک دوست با یک همسر این است که ما تقریبا همه سرمایه خود را با همسرمان به اشتراک می‌گذاریم. هویت اجتماعی، روابط ما و حیثیت ما با همسرمان به اشتراک گذاشته می‌شود. سرمایه مالی، سرمایه اجتماعی، بدن و ژن ما در یک زندگی مشترک قرار است به اشتراک گذاشته شود. در حالی که با هر دوستی فقط بخشی از دارایی زیستی-روانی-اجتماعی‌مان را به اشتراک می‌گذاریم، پس ملاک‌های رابطه‌ای ما با کسی که قرار است شریک مالی یا کاری ما باشد، حتما باید سخت‌گیرانه‌تر از ملاک‌های دوستی‌های ساده ما باشد.
هیچ کدام از مراحلی که در ادامه خواهم گفت مطلق (همه یا هیچ) نیستند و هر کدام در درون طیفی از کم و زیاد تعریف می‌شوند.
سن تقویمی ملاک شایستگی برای ازدواج نیست
مسئله اساسی در رشد روان‌شناسی، نه سن تقویمی بلکه سن روانی است. درست است که اکثر آدم‌ها در سن نوجوانی یا سالمندی ویژگی‌های مشترکی دارند، اما وقتی به جای اکثریت مردم با ویژگی‌های مشترک، قرار می‌شود درباره یک انسان صحبت می‌کنیم و تصمیم بگیریم با او ازدواج کنیم یا نه، نگاه کردن به سن شناسنامه‌ای مسئله‌ی رشد روانی-اجتماعی را حل نمی‌کند. در نتیجه، ممکن است بسیاری آدم‌های هم‌سن نتوانند با هم زندگی کنند.منظور البته این نیست که هر سنی با هر سن دیگر می‌تواند ازدواج کند، چون به هر حال یک آدم ۶۰ ساله با یک نوجوان خصوصیات روان‌شناسی متفاوتی دارند...
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روان‌پزشک
برای مطالعه متن کامل مقاله بالا لطفا به لینک زیر در سایت دکتر سرگلزایی مراجعه بفرمایید:
از اینجا بخوانید