#یادداشت_هفته
#هنر: #عبور_از_قفس_تن
ذهن انسان سرشار از تخیّل و تفنّن است در حالی که تن انسان محصور در ناتوانی هاست. ذهن به گذشته و آینده سفر می کند در حالی که تن محصور در لحظه اکنون است. ذهن به آسمان می پرد و در اعماق اقیانوس ها کاوش می کند در حالی که تن، نه پَری برای پرواز دارد نه آبششی برای تنفّس در زیر آب. ذهن به جاودانگی و بی مرگی می اندیشد و تن اسیر استهلاک و پیری و مرگ است. گرچه همین جولان بی وقفهٔ ذهن پدید آورنده فنّاوری برای بشر شد و با اختراع هواپیما و زیردریایی محدودیت های تن انسانی را فرو کاست و آرزوهای گونهٔ بلند پرواز "هوموساپینس ساپینس" را برآورده ساخت اما هر کدام از ما دارای انبانی بی پایان و زایا از تخیلات و آرزوها هستیم که یا شخصی و منحصر به فرد هستند یا هنوز دانش و فنّاوری توان برآورده ساختن آن ها را ندارند.
این جاست که انسان به سنگینی انبان آرزوهای برآورده نشده و برآورده نشدنی اش کوله باری از حرمان و حسرت وآه به دوش می کشد. همان طور که دانش و فناوری در خدمت برآوردن آرزوهای گونه انسانی پیش می روند، هنر می تواند عصای معجزه گری باشد که آرزوهای فردی انسان را محقق می سازد. کسی که مهارت نقاشی را آموخته است با در اختیار داشتن مداد و کاغذی آرزوهایش را مجسم می سازد و به اشتراک می گذارد. کسی که مهارت قصه گویی را می آموزد روایتی از جهان، انسان و زندگی می آفریند که بازتولید می شود و بخشی از جریان زندگی می شود. کسی که مهارت نواختن سازی را به دست می آورد حرف های نگفته و نگفتنی را تبدیل به زمزمه ای همگانی می کند.
این جاست که جایگاه هنر از تزئین کاخ ها و گرم کردن بزم های سلاطین فراتر می رود و بخشی از مهم ترین نیازهای بشری می شود: پل زدن میان ذهنی که بی نهایت است و تنی که بی بال و پر است.
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک
@drsargolzaei
Drsargolzaei.com
#هنر: #عبور_از_قفس_تن
ذهن انسان سرشار از تخیّل و تفنّن است در حالی که تن انسان محصور در ناتوانی هاست. ذهن به گذشته و آینده سفر می کند در حالی که تن محصور در لحظه اکنون است. ذهن به آسمان می پرد و در اعماق اقیانوس ها کاوش می کند در حالی که تن، نه پَری برای پرواز دارد نه آبششی برای تنفّس در زیر آب. ذهن به جاودانگی و بی مرگی می اندیشد و تن اسیر استهلاک و پیری و مرگ است. گرچه همین جولان بی وقفهٔ ذهن پدید آورنده فنّاوری برای بشر شد و با اختراع هواپیما و زیردریایی محدودیت های تن انسانی را فرو کاست و آرزوهای گونهٔ بلند پرواز "هوموساپینس ساپینس" را برآورده ساخت اما هر کدام از ما دارای انبانی بی پایان و زایا از تخیلات و آرزوها هستیم که یا شخصی و منحصر به فرد هستند یا هنوز دانش و فنّاوری توان برآورده ساختن آن ها را ندارند.
این جاست که انسان به سنگینی انبان آرزوهای برآورده نشده و برآورده نشدنی اش کوله باری از حرمان و حسرت وآه به دوش می کشد. همان طور که دانش و فناوری در خدمت برآوردن آرزوهای گونه انسانی پیش می روند، هنر می تواند عصای معجزه گری باشد که آرزوهای فردی انسان را محقق می سازد. کسی که مهارت نقاشی را آموخته است با در اختیار داشتن مداد و کاغذی آرزوهایش را مجسم می سازد و به اشتراک می گذارد. کسی که مهارت قصه گویی را می آموزد روایتی از جهان، انسان و زندگی می آفریند که بازتولید می شود و بخشی از جریان زندگی می شود. کسی که مهارت نواختن سازی را به دست می آورد حرف های نگفته و نگفتنی را تبدیل به زمزمه ای همگانی می کند.
این جاست که جایگاه هنر از تزئین کاخ ها و گرم کردن بزم های سلاطین فراتر می رود و بخشی از مهم ترین نیازهای بشری می شود: پل زدن میان ذهنی که بی نهایت است و تنی که بی بال و پر است.
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک
@drsargolzaei
Drsargolzaei.com
مقاله
#مقاله
#هنر: #عبور_از_قفس_تن
ذهن انسان سرشار از «تخیل و تفنن» است در‌حالی‌که تن انسان محصور در ناتوانی‌هاست. ذهن به گذشته و آینده سفر می‌کند در حالی‌که تن، محصور در لحظه اکنون است. ذهن به آسمان می‌پرد و در اعماق اقیانوس‌ها کاوش می‌کند در حالی‌که تن، نه پری برای پرواز دارد نه آبششی برای تنفس در زیر آب.
ذهن به جاودانگی و بی‌مرگی می‌اندیشد و تن اسیر استهلاک و پیری و مرگ است. گرچه همین جولان بی‌وقفهٔ ذهن پدید‌آورنده فناوری برای بشر شد و با اختراع هواپیما و زیردریایی محدودیت‌های تن انسانی را فرو کاست و آرزوهای گونهٔ بلند‌پرواز «هوموساپینس ساپینس» را برآورده‌ساخت اما هر‌کدام از ما دارای انبانی بی‌پایان و زایا از تخیلات و آرزوها هستیم که یا شخصی و منحصر‌به‌فرد هستند یا هنوز دانش و فناوری توان برآورده‌ساختن آن‌ها را ندارند.
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک
برای مطالعه متن کامل مقاله بالا لطفا به لینک زیر در وب‌سایت دکتر سرگلزایی مراجعه بفرمایید:
از اینجا بخوانید
#مقاله
#هنر: #عبور_از_قفس_تن
ذهن انسان سرشار از «تخیل و تفنن» است در‌حالی‌که تن انسان محصور در ناتوانی‌هاست. ذهن به گذشته و آینده سفر می‌کند در حالی‌که تن، محصور در لحظه اکنون است. ذهن به آسمان می‌پرد و در اعماق اقیانوس‌ها کاوش می‌کند در حالی‌که تن، نه پری برای پرواز دارد نه آبششی برای تنفس در زیر آب.
ذهن به جاودانگی و بی‌مرگی می‌اندیشد و تن اسیر استهلاک و پیری و مرگ است. گرچه همین جولان بی‌وقفهٔ ذهن پدید‌آورنده فناوری برای بشر شد و با اختراع هواپیما و زیردریایی محدودیت‌های تن انسانی را فرو کاست و آرزوهای گونهٔ بلند‌پرواز «هوموساپینس ساپینس» را برآورده‌ساخت اما هر‌کدام از ما دارای انبانی بی‌پایان و زایا از تخیلات و آرزوها هستیم که یا شخصی و منحصر‌به‌فرد هستند یا هنوز دانش و فناوری توان برآورده‌ساختن آن‌ها را ندارند.
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک
برای مطالعه متن کامل مقاله بالا لطفا به لینک زیر در وب‌سایت دکتر سرگلزایی مراجعه بفرمایید:
از اینجا بخوانید
دکتر محمدرضا سرگلزایی - روانپزشک
هنر: عبور از قفس تن
هنر: عبور از قفس تن - همان‌طور که دانش و فناوری در خدمت برآوردن آرزوهای گونه انسانی پیش می‌روند، هنر می‌تواند عصای معجزه‌گری باشد که آرزوهای فردی انسان را
#مقاله
#هنر: #عبور_از_قفس_تن
ذهن انسان سرشار از «تخیل و تفنن» است در‌حالی‌که تن انسان محصور در ناتوانی‌هاست. ذهن به گذشته و آینده سفر می‌کند در حالی‌که تن، محصور در لحظه اکنون است. ذهن به آسمان می‌پرد و در اعماق اقیانوس‌ها کاوش می‌کند در حالی‌که تن، نه پری برای پرواز دارد نه آبششی برای تنفس در زیر آب.
ذهن به جاودانگی و بی‌مرگی می‌اندیشد و تن اسیر استهلاک و پیری و مرگ است. گرچه همین جولان بی‌وقفهٔ ذهن پدید‌آورنده فناوری برای بشر شد و با اختراع هواپیما و زیردریایی محدودیت‌های تن انسانی را فرو کاست و آرزوهای گونهٔ بلند‌پرواز «هوموساپینس ساپینس» را برآورده‌ساخت اما هر‌کدام از ما دارای انبانی بی‌پایان و زایا از تخیلات و آرزوها هستیم که یا شخصی و منحصر‌به‌فرد هستند یا هنوز دانش و فناوری توان برآورده‌ساختن آن‌ها را ندارند.
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک
برای مطالعه متن کامل مقاله بالا لطفا به لینک زیر در وب‌سایت دکتر سرگلزایی مراجعه بفرمایید:
از اینجا بخوانید
#هنر: #عبور_از_قفس_تن
ذهن انسان سرشار از «تخیل و تفنن» است در‌حالی‌که تن انسان محصور در ناتوانی‌هاست. ذهن به گذشته و آینده سفر می‌کند در حالی‌که تن، محصور در لحظه اکنون است. ذهن به آسمان می‌پرد و در اعماق اقیانوس‌ها کاوش می‌کند در حالی‌که تن، نه پری برای پرواز دارد نه آبششی برای تنفس در زیر آب.
ذهن به جاودانگی و بی‌مرگی می‌اندیشد و تن اسیر استهلاک و پیری و مرگ است. گرچه همین جولان بی‌وقفهٔ ذهن پدید‌آورنده فناوری برای بشر شد و با اختراع هواپیما و زیردریایی محدودیت‌های تن انسانی را فرو کاست و آرزوهای گونهٔ بلند‌پرواز «هوموساپینس ساپینس» را برآورده‌ساخت اما هر‌کدام از ما دارای انبانی بی‌پایان و زایا از تخیلات و آرزوها هستیم که یا شخصی و منحصر‌به‌فرد هستند یا هنوز دانش و فناوری توان برآورده‌ساختن آن‌ها را ندارند.
#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک
برای مطالعه متن کامل مقاله بالا لطفا به لینک زیر در وب‌سایت دکتر سرگلزایی مراجعه بفرمایید:
از اینجا بخوانید