دکتر سرگلزایی drsargolzaei

پرسش و پاسخ

#پرسش_و_پاسخ

❓پرسش:

آیا سبک زندگی برساخته‌ی نظام سیاسی-اقتصادی است و فرد هم در آن ساختار شکل می گیرد و یا خیر این تک‌تک افراد هستند که دور هم جمع می‌شوند و بر اساس برایندِ انتخاب هایشان اجتماع را هم این شکلی می‌سازند؟
علی ورامینی (همشهری- ۲۶ اسفند ۱۳۹۶)

✅ پاسخ دکتر‌‌ سرگلزایی:

قطعا این دو با هم در تعامل و دیالوگ هستند و جریان بین فرد و اجتماع یک جریان کاملا دوطرفه است. فقط تفاوت بین نظریه‌پردازها این است که آن نظریه‌پردازها به کدام‎‌یک از این دو بیشتر ارزش می‌دهند. طبیعتا آنهایی که دیدگاه‌های سوسیالیستی داشته باشند، تاثیر نهادهای اجتماعی و ساختارهای اجتماعی را بر فرد مهم‌تر از تاثیر فرد بر جامعه می‌دانند و آنهایی که دیدگاه‌های لیبرالیستی داشته باشند، تاثیر فرد را بر اجتماع بیشتر می‌دانند. مثلا یونگ یک نظریه‌پرداز با دیدگاه‌های لیبرالیستی است، بنابراین دغدغه‌اش هم تحلیل فرد و تسهیل تغییرات فردی است ولی نظر من برخلاف نظر یونگ است زیرا زمانه ی ما با زمانه ی یونگ متفاوت است، ما در عصر رسانه قرار داریم. من فکر می‌کنم که در مقطع فعلی تاریخی-اجتماعی که ما در آن قرار داریم، نهادهای کلان اجتماعی بر روانشناختی فردی ما تاثیر عمیقی دارند. پیش از عصر رسانه، نهادهای قدرت بیرون از روان ما حضور داشتند ولی اکنون نهادهای قدرت از طریق رسانه در درون روان ما حضور دارند. درست است که ما بستر تاریخی آنیمایی یا دیونیزوسی داریم ولی من به‌نظرم می‌آید با توجه به این که امروزه رسانه‌ها دارند محتویات روان ما را می‌سازند ما باید ببینیم رسانه‌هایی که ما مخاطبش هستیم چه چشم‌انداز و سبک زندگی را به ما می‌دهند. سیطره‌ی رسانه‌ای در جهان در حال حاضر متعلق به تمدن و فرهنگ غرب است که یک فرهنگ زئوسی-آپولونی (فرهنگ آنیموسی) است، امّا رسانه ی فراگیر در کشور ما سبک زندگی آنیمایی را ترویج می کند. علت اینکه ما علی‌رغم اینکه چشم‌انداز زندگی‌مان، چشم‌انداز آنیموسی-آپولونی شده، همچنان داریم به سبک زندگی آنیمایی عمل می‌کنیم نهادهای کلان اجتماعی-سیاسی و رسانه ی فراگیر هستند، پیام های متعارض رسانه های جهانی همچون هالیوود و رسانه ی حکومتی ما باعث می‌شوند ما دچار گیجی و سردرگمی باشیم. درنتیجه بخشی از این تعارض و گیجی ما ناشی از همین است که رسانه‌های غالب در صنعت جهان رسانه‌هایی هستند که چشم‌انداز آنیموسی فرهنگ غرب را برای ما جلوه می‌دهند و ما اغوا می‌شویم که مثل آنها زندگی کنیم اما در سوی دیگر نهادهای کلان سیاسی در جامعه‌مان نگاه آنیمایی را به زندگی ما می‌دهند. این در حالی است که چشم‌انداز سیاستگذاران ما هم حتی چشم‌انداز فرهنگ غرب است. یعنی با وجود اینکه ادعا می‌کنند که غرب راه اشتباهی را طی کرده است، نگاه می‌کنند اگر غرب انرژی هسته‌ای دارد ما هم باید انرژی هسته‌ای داشته باشیم، اگر غرب نانوتکنولوژی دارد ما هم باید فناوری نانوتکنولوژی داشته باشیم، اگر غرب ماهواره دارد ما هم باید ماهواره داشته باشیم. اگر قرار است که دستاوردهای فرهنگ غرب را داشته باشیم، این دستاوردها محصولات یک نظام فکری و یک سبک زندگی هستند. چرا سرعت آنقدر اهمیت دارد که ما باید تجهیزات سریع داشته باشیم؟! این «فضیلت سرعت» زیرمجموعه‌ی یک فرهنگ رقابت-محور است. می‌خواهم بگویم که حتی همان کسانی که اداره‌کننده‌ی نهادهای کلان اجتماعی-سیاسی در جامعه‌ی ما هستند، خودشان هم دچار همین تعارض و گیجی هستند که چشم‌اندازشان چشم‌انداز دستیابی به دستاوردهای فرهنگ غرب است اما توصیه‌شان به ملّت در سبک زندگی چیزی متضاد آن چشم انداز است. نمونه اش این است که برای آزمایش طبی و درمان به آلمان و انگلیس تشریف می‌برند درحالی‌که این گفتمان را رواج می‌دهند که شما می‌توانید بیماری‌های بدخیم فرزندانتان را مثلا با روشن کردن شمع در امامزاده درمان کنید، درنتیجه این تعارض در خودشان هم وجود دارد. پس رابطه ی روان فردی و سازمان اجتماعی یک ماجرای دو طرفه است، اما من در این مقطع زمانی در جامعه‌مان فکر می‌کنم که بازتولید این تعارض، توسط نهادهای کلان اجتماعی-سیاسی‌مان دارد صورت می‌گیرد.

دکتر محمدرضا سرگلزایی - روانپزشک

سبک زندگی و نظام سیاسی

سبک زندگی و نظام سیاسی، سبک زندگی و نظام سیاسی - آیا سبک زندگی برساخته‌ی نظام سیاسی - اقتصادی است و فرد هم در آن ساختار شکل می‌گیرد

12.6K views10:09