#پرسش_و_پاسخ
#فرزندآوری

❓پرسش:

سلام آقای دکتر 

بنده حدود یازده سال است که ازدواج کرده‌ام. از ابتدا نیز میلی به بچه‌دار شدن نداشتم و این موضوع را حتی در دورانی که با همسرم دوست بودم نیز عنوان می‌کردم. بعد از گذشت یازده سال هنوز میلی به داشتن بچه ندارم. دلایل زیادی برای بچه‌دار نشدن دارم:

۱- ترس از مسئولیت

۲- ترس از خراب شدن رابطه عاشقانه‌ای که با همسرم دارم.

۳- ترس از تربیت ناصحیح بچه

۴- جهان کنونی را برای تولیدمثل مناسب نمی‌دانم.

۵- دلیلی برای دادن زندگی و وقت گذاشتن برای موجود دیگری ندارم. 

و دلایل دیگر

از طرفی ژن‌های خودخواه در جهت ادامه حیات مشغول کارند و گاهی دچار وسوسه بچه دار شدن می شوم. مثلا وقتی نوزادی را در آغوش همسرم می‌بینم و حسرت و اشتیاقی که در چشمانش می‌بینم، از خودم بدم میاد که چرا همسرم را از حق مادر شدن محروم کرده ام. البته عقل و منطق من تا به حال بر احساساتم در این خصوص غلبه کرده و تسلیم ژن‌های خودخواه نشده‌ام. 

نظر شما در این خصوص چیست؟ آیا من به لحاظ روانی مشکل دارم؟ آیا بچه نخواستن نشانه‌ای از غیرعادی بودن است؟ اغلب اطرافیان من چنین نظری دارن که تو غیرعادی هستی و باید نزد مشاور بری و درمان بشی. مگه می‌شه که آدم دلش نخواد بچه داشته باشه. بچه ثمره زندگی ست و از اینجور صحبت‌ها....

ممنون می‌شم نظر شما را در این خصوص بدانم. 

با سپاس


✅ پاسخ #دکترسرگلزایی:

با سلام و احترام

از آنجا که بنده اطلاعات کافی دربارهٔ شما ندارم نمی توانم دربارهٔ مشکل داشتن یا مشکل نداشتن شما اظهار نظر کارشناسانه ای داشته باشم ولی از یک منظر کلّی به نظر من فرزندپروری کاری است به غایت دشوار که تنها برای افراد استثنایی امکان انجام درست آن وجود دارد. بنابراین به عقیدهٔ من کسانی که قصد صاحب فرزندشدن دارند باید مورد یک غربالگری دقیق زیستی-روانی-اجتماعی قرار گیرند و شاید از هر ده نفر آنها بیش از دو سه نفر مجوّز ورود به این عرصه را نگیرند.

متأسفانه عُرف غلط اجتماعی روندی برعکس این را تجویز می کند!

خوشحالم که شهامت این را دارید که در مقابل «همنوایی» و «همرنگ جماعت شدن» بایستید.

تندرست و شادکام باشید 

T.me/drsargolzaei