سنت ديرينه اى كه هنوز پابرجاست

بخش دوم :
باد نيز در اين هنگام كه خود را نيز به نوايي از بركت اين خانه ومولود رساند ، از هرسو به مدينة الرسول به وزيدن نهاد ، وشاخه هاى نخلستانها وبرگ وسٓعٓفْ هاى آنها ، به حركت در آمد وچه نواى زيبايي را كه نشان از شادى اين موجودات گياهى بود ، در پيرامون مدينة الرسول بوجود آورده وباد
همه موانع خود را در نورديده وبه سوى مسجد النبى وخانه على ع وفاطمه ع ره مى سپرد.
ساعتى از افطار سپرى نشده بود كه زنان مدينه ، كودكان ونوجوانان دختر وپسر خود را براى اظهار شادى از تولد اين نوزاد ، به سوى خانه ياد شده فرستاده واين جماعت با شور وشور كودكانه ونوجوانانه خود ، هياهويي را به پاساختند.
گروهى بر طبل وگروهى بر كاسه وبشقاب هاى فلزى وگروهى با كف زدن ، اشعار زيبايي را سرودند كه پس از چهارده قرن هنوز اين سنت زيبا در شهرهاى شيعه نشين عراق از نجف وكربلا وحله وناصريه وكوت وبغداد وكاظمين و.. گرفته تا شهرهاى جنوبى ايران يعنى خوزستان وخرمشهر وآبادان ، در شب نيمه ماه مبارك رمضان ادامه داشته وكودكان ونوجوانان با پوشيدن لباس هاى شاد محلى خود
به خيابانها وكوچه ها ، سرازير مى گردند.
اين گروهها كه گاه واغلب در محله ها وكوچه ها وبازارچه هاى آن به راه افتاده ودر حالى كه كيسه هايي را بر گردن انداخته ويا سينى به دست مى باشند ، برخى برطبل وبرخى بر ديگ ويا قاشق كوبيدن بر كف بشقابهاى روحى يا مسين ، اشعار زيباى سروده شده در چهارده قرن پيش را با لهجه هاى محلى خود تكرار مى كنند.
اشعار ياد شده را چنين مى سرايند:
ما إجينه ما إجينه لولا الحسن ما إجينه يا ابو الحسن حلٍ الكيس وانطينه
بياد دارم كه دربيش از پنج دهه پيش كه خود كودكى در سن هشت ونه ساله بودم ، در محله مشراق نجف كه از كهنترين محله هاى اين شهر بشمار مى آيد ، ناظر اين مناظر زيبا واز ياد نرفتنى بودم. گروهى سينى كوبان وعده اى با طبل هاى كوزه اى كوچك محلى با دنيايي از شور وشادى ، درب خانه ها را مى كوبيدندواشعار ياد شده را دختر وپسرهاى هم سن وسال با صداى بلند ، مى خواندند:
ماجينه ماجينه لولا الحسن ماجينه يا الله حلٍ الچيس وانطينه
يعنى : ما نيامديم ، ما نيامديم ،. اگر حسن نبود ، نمى آمديم ، يالله دست در كيسه ببر وعيدى بده

-------------------------
#باد_مولود_مدينه_الرسول
#نخلستانها_سٓعٓف_برگ
#على_فاطمه_مسجد
#طبل_بشقاب_كاسه
#كربلا_نجف_حله_
#كاظمين_بغداد_ناصريه
#لباس_ماجينه_حسن
#دكتر_هادى_انصارى
@drhadiansarii

#امروز از بامدادان ،آسمان جنوب #عراق دچار #طوفان وريزگرد شده است.
اين شرايط به گونه اى است كه شدت وزش #باد وريزگردها ، آنچنان ضرباتى را بر صورت وارد مى سازد كه غير قابل تحمل است

— — -
@drhadiansarii

تا هنگامی که #گیلاس با بند باریکش به #درخت متصل است؛
همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند.

🔹#باد، باعث طراوتش میشود،
🔹#آب، باعث رشدش میشود،
🔹و #آفتاب، به او پختگی و کمال میبخشد.

🔸اما …
به محض پاره شدن آن بند؛
🔸و جدا شدن از درخت،

🔸آب، باعث #گندیدگی؛
🔸باد باعث #پلاسیدگی؛
🔸و آفتاب باعث #پوسیدگی
🔸و ازبین رفتن #طراوتش میشود!

💠بنده بودن یعنی همین،
یعنی بند به #خدا بودن،
که اگر این بند پاره شد، دیگر همه عوامل در فساد ما مؤثر خواهند بود.

#پول، #قدرت، #شهرت، #زیبایی، #زيارت خانه خدا، قضاوت و ….
تا بند به خداییم برای رشد ما، مفید و بسیار هم خوب است اما به محض جدا شدن بند بندگی، همه آن عوامل باعث تباهی و فساد ما می شود.

✋اتصالتان با خدای #بزرگ مستدام باد.🌹


……………………………
@drhadiansarii

سنت ديرينه اى كه هنوز پابرجاست

بخش دوم :
باد نيز در اين هنگام كه خود را نيز به نوايي از بركت اين خانه ومولود رساند ، از هرسو به مدينة الرسول به وزيدن نهاد ، وشاخه هاى نخلستانها وبرگ وسٓعٓفْ هاى آنها ، به حركت در آمد وچه نواى زيبايي را كه نشان از شادى اين موجودات گياهى بود ، در پيرامون مدينة الرسول بوجود آورده وباد
همه موانع خود را در نورديده وبه سوى مسجد النبى وخانه على ع وفاطمه ع ره مى سپرد.
ساعتى از افطار سپرى نشده بود كه زنان مدينه ، كودكان ونوجوانان دختر وپسر خود را براى اظهار شادى از تولد اين نوزاد ، به سوى خانه ياد شده فرستاده واين جماعت با شور وشور كودكانه ونوجوانانه خود ، هياهويي را به پاساختند.
گروهى بر طبل وگروهى بر كاسه وبشقاب هاى فلزى وگروهى با كف زدن ، اشعار زيبايي را سرودند كه پس از چهارده قرن هنوز اين سنت زيبا در شهرهاى شيعه نشين عراق از نجف وكربلا وحله وناصريه وكوت وبغداد وكاظمين و.. گرفته تا شهرهاى جنوبى ايران يعنى خوزستان وخرمشهر وآبادان ، در شب نيمه ماه مبارك رمضان ادامه داشته وكودكان ونوجوانان با پوشيدن لباس هاى شاد محلى خود
به خيابانها وكوچه ها ، سرازير مى گردند.
اين گروهها كه گاه واغلب در محله ها وكوچه ها وبازارچه هاى آن به راه افتاده ودر حالى كه كيسه هايي را بر گردن انداخته ويا سينى به دست مى باشند ، برخى برطبل وبرخى بر ديگ ويا قاشق كوبيدن بر كف بشقابهاى روحى يا مسين ، اشعار زيباى سروده شده در چهارده قرن پيش را با لهجه هاى محلى خود تكرار مى كنند.
اشعار ياد شده را چنين مى سرايند:
ما إجينه ما إجينه لولا الحسن ما إجينه يا ابو الحسن حلٍ الكيس وانطينه
بياد دارم كه دربيش از پنج دهه پيش كه خود كودكى در سن هشت ونه ساله بودم ، در محله مشراق نجف كه از كهنترين محله هاى اين شهر بشمار مى آيد ، ناظر اين مناظر زيبا واز ياد نرفتنى بودم. گروهى سينى كوبان وعده اى با طبل هاى كوزه اى كوچك محلى با دنيايي از شور وشادى ، درب خانه ها را مى كوبيدندواشعار ياد شده را دختر وپسرهاى هم سن وسال با صداى بلند ، مى خواندند:
ماجينه ماجينه لولا الحسن ماجينه يا الله حلٍ الچيس وانطينه
يعنى : ما نيامديم ، ما نيامديم ،. اگر حسن نبود ، نمى آمديم ، يالله دست در كيسه ببر وعيدى بده

-------------------------
#باد_مولود_مدينه_الرسول
#نخلستانها_سٓعٓف_برگ
#على_فاطمه_مسجد
#طبل_بشقاب_كاسه
#كربلا_نجف_حله_
#كاظمين_بغداد_ناصريه
#لباس_ماجينه_حسن
#دكتر_هادى_انصارى
@drhadiansarii