کلامی #خشمگین که پیغامیست از خاستگاهش، سر همان چهار راهی که معلوم نیست هر راهش به کدام ناکجا آباد یا ویرانه می رود، کف خیابانِ همان جامعه ای که بچه را برای #پول درآوردن، راهی آن کرده است؟

آیا جمله "تو رو خدا بزار فحش بدم" را اینگونه نیز می توان شنید؟: تو را به خدا بگذار فحش بدهم تا خشمی را که از سر درماندگی و ناتوانی حاصل از بی قانونی است بیرون بریزم. خشمی که مخاطب آن، تویی نیستی که اکنون روبروی منی. و در ادامه، اینجا هم گویی رفت و برگشت از نقطه ای به نقطه ی مقابلش رخ می دهد. کلامی "همه توان" در رویارویی با محرومیت: "مادر نزاییده کسی بتونه..."

باز همان پرسش: بچه چه می خواهد بگوید؟
کمی عقب تر برویم و دوباره بشنویم

چقدر #بچه خشمگین...
با التماس یا #فریاد، از پشت دوربین ایرج طهماسب تا سر چهارراه، کف خیابان، کمی آن طرف تر در هر کدام از راه های ناکجامقصد، نزدیک اداره #آب، #برق، #گاز، سازمان تامین اجتماعی، صندوق بازنشستگی، اداره آموزش و پرورش، موسسات مالی و اعتباری، دادگاه ها، استانداری ها و...

حرف می زنند
و البته که در نهایت فحش می دهند

تا گوشی باشد برای شنیدن
تا قانونی باشد برای به رسمیت شناختن


پی نوشت: ویدیو برگرفته از پیج اینستاگرامی
@iraj.tahmasb
است.