‍ #فرهنگ_زایی/ #فرهنگ_زدایی
#یک_جرعه_تامل
#مادر_خوب #پدر_خوب
#مقاله

🛑گر پدر تاج سر است
سلطان غم ها مادر است؟؟!!!

سوالی که پیش میاد اینه که چرا برای بزرگداشت والدین، باید از این مضمون استفاده بشه و حتا در شرایطی روی بدن #خالکوبی بشه (عکسی که به این متن اتچ کردم).
فارغ از اینکه این مفهوم روی بدن خالکوبی شده و این خود معیارهای دریافت تشخیص اختلال روانی رو میتونه داشته باشه، نمیدونم چرا پدر باید تاج سر باشه تا عزیز و محترم شمرده بشه. مگه تاج چیزی نیست که یه روزی از دیگری غصب میشه و روز دیگه به غصب دیگری درمیاد. چرا در فرهنگ ما جا افتاده که پدر باید روی سر باشه؟! و اینکه چرا نباید کنار فرزند باشه؟!
مگر نه اینه که با نگاه بالا به پایین نمیشه انتظار #همدلی، #رفاقت، #مشورت و... رو داشت؟
پس چرا پدر باید روی سر باشه که نه اون بتونه زیر پاشو ببینه و نه فرزند بالای سرشو؟
فکر میکنم یکی از علت هایی که همین مدل تاج سرها، بعد از مدتی نه اینکه غصب بشن بلکه توسط خود فرد کنار گذاشته میشن همینه که ماهیتشون، تاج بودنه و نه همدوش بودن. پدر بالغ برای حفظ اقتدارش نیازی به روی سر بودن نداره و با همدوش بودن، اقتدارش رو در عین رفاقت، به فرزند منتقل و در نهایت بهش یاد میده...

و اما اندر حکایات مادر خوب بودن به واسطه سلطان غم بودن!!!
مشخصه که این میزان غم، احتمالا از کیسه خلیفه بخشیده شده که تو این مورد، مادر "سلطان" غم شده...
واقعا جای سواله که چرا مادر باید سلطان غم باشه تا مادر خوبی باشه و نه یک مدیری که بتونه #مسئله_مدارانه، مشکلات خانواده رو مدیریت کنه؟ آیا #مادر_منفعلی که در خانواده به عنوان صرفا غمخوار (و اون هم در حد و اندازه یک سلطنت و امپراطوری) ایفای نقش میکنه و به عنوان مشاغل جانبی نیز به پخت و پز و سایر امور جاری منزل میرسه، میتونه فرزندی با #اعتماد_به_نفس و #بالغ و آگاه تربیت کنه؟؟ یادمون باشه #همدلی، #رفاقت، #مشورت... ارتباطی با سلطان غم بودن نداره.

یادمون باشه با سلطان و تاج سر بودن، انگار که آگاهانه داریم جای همدوش و رفیق رو برای فرزندمون خالی میزاریم. جایی که معلوم نیست چه کسی (یا شاید "نا" کسی) قراره اون رو پر کنه...

✍ #دکتر_سید_حامد_واحدی
#متخصص_روان_شناسی_سلامت
#هیپنوتراپیست

https://t.me/dr_hamedvahedi

http://www.instagram.com/dr.vahedi_healthpsychologist

دختران محروم از #عشق_مادری در آستانه مادر شدن:

تصمیم زوجین برای فرزندآوری همواره با تبعات اجتماعی و روانی در بین خانواده ها و جامعه همراه بوده است و از ضروریات اولیه برای داشتن یک #کودک، رسیدن به درجه ای از ابراز #احساسات #مادرانه و #پدرانه و در عین حال تقسیم #عشق و علاقه یکدیگر با فرد سوم است.
تصمیم گیری برای داشتن فرزند برای هر زنی مسأله پر اهمیتی است، اما برای دختری که توسط مادری پرورش یافته که به او عشق ورزی نداشته، این تصمیم تاحدی متفاوت و با چالش های مختلف رو به روست.
یکی از نگرانی های عمده ای که این دسته از دختران با آن مواجه اند، #ترس از این است که شبیه به #مادر خود باشند و این #سوال را همواره مطرح می کنند که آیا من به عنوان مادر دوست داشتنی خواهم بود؟ دختر محروم از عشق مادری بهتر از هر کسی با #حسرت و افسوس های ناشی از نداشتن این عشق آشنایی دارد و برای سالها با احساس #شرم و ترس از سرزنش از یکسو و #اشتیاق همراه با ناامیدی برای کسب عشق مادر از سوی دیگر، درگیر است و این چیزی است که تحت عنوان چالش اصلی از آن نام برده می شود.
غفلت ورزی در به وجودآوردن #انگیزه مادری در بین دختران و حتی زوج های جوان، آنان را با چالش های متعدد مواجه خواهد ساخت، شواهد حاکی از این است که تصمیم گیری برای #فرزندآوری در بین زوج ها نسبت به گذشته به امری بسیار شخصی تبدیل شده و نداشتن فرزند، دیگر به شدت گذشته که عملی خارج از عرف محسوب می شد، نیست.

کاهش نرخ زاد و ولد:
امروز بسیاری از #زنان متاهل به بهانه مشکلات مالی، شغلی یا تغییر فیزیکی اندام نسبت به فرزندآوری با احتیاط تصمیم می گیرند و این مساله موجب کاهش نرخ زاد و ولد در بیشتر جوامع و به طبع خانواده های ایرانی شده است.
یکی از پیامدهای این وضع محرومیت از عشق مادری است. این دسته از افراد تفاوت هایی با سایر همنوعان خود دارند. مهمترین دغدغه این دختران آن است که آیا آنها گذشته را تکرار خواهند کرد؟ واقعیت این است که اکثر دختران محروم از عشق مادری، مادران خوبی می شوند، زیرا از این مساله آگاهی دارند که چگونه دوره #کودکی تلخ آنها به زندگیشان #آسیب رسانده و بسیاری از این زنان به سراغ درمان می روند.
#مادر_خوب بودن به معنای کامل و بی نقص بودن نیست. بلکه به معنای #عشق_ورزی و توجه به کودک و رسیدگی به نیازهای او است. متاسفانه آن دسته از دختران محروم از عشق مادری که بیشتر از بقیه امکان دارد، چرخه عدم مراقبت کافی و نادیده گرفتن احساسات کودک را ادامه دهند، عموما آنهایی هستند که مرتکب این اشتباه می شوند که داشتن یک فرزند، قرار است #زخمهای_کودکی آنها را بهبود بخشد.
زنانی که تصمیم به فرزندآوری دارند و در نهایت قادر می شوند مادران موفقی باشند، افرادی هستند که با عواقب تجربه های دوران کودکی خود، به طور دقیق و با آگاهی روبه رو می شوند و معمولا این کار با کمک #درمان جدی صورت می گیرد و در نهایت آنچه اهمیت دارد، عشق و علاقه و تصمیم آگاهانه زوجین برای فرزنددار شدن است.

t.me/dr_hamedvahedi

http://www.instagram.com/dr.vahedi_healthpsychologist