دکتر حامد واحدی اردکانی
220 subscribers
430 photos
155 videos
10 files
710 links
Download Telegram
#روان_درمانی مبتنی بر #داستان روشی برای کاهش #تروما در پناهجویان

☆یکی از رویکردهای روان درمانی که به آن روایت درمانی (NET) گفته می شود احتمالا قادر خواهد بود باعث افزایش سلامت روان و حل تروماهایی مثل کابوس, و اختلالاتی از قبیل افسردگی و اضطراب صدها تن از هزاران پناهنده ای شود که به کشورهایی از قبیل آلمان پناه جسته اند.

☆رویکرد درمانی نت طی ۱۵ سال گذشته به طور موفقیت آمیزی در مناطق جنگی افریقا تا سریلانکا عمل کرده است و موفقیت خوبی را نشان داده است و بیماران پیشرفت های قابل توجهی را در چندین جلسه از خود نشان داده اند.

☆دکنر نونر از داشنگاه بیفلد آلمان معتقد است که ما هر زمان که در یک تجربه هیجانی قرار می گیریم,تلاش می کنیم تا آن را به صورت داستان تعربف کنیم, این طور است ما چیزهایی را که تجربه کرده ایم برای دیگران قابل فهم و درک می کنیم.

☆پناهجویان حوادث تراماتیک زیادی را تجربه می کنند, ما با آنها درباره ی تاریخچه زندگیشان صحبت می کنیم و زندگی نامه ای را می سازیم که آنها را قادر می سازد تا تجربیات تراماتیک زندگی خود را در بستری معنا دار قرار دهند و به اهمیت وجودشان در زندگی خود پی ببرند.

☆در این درمان فرد حادثه دیده همراه با درمانگر بر روی مسیر زندگی خود و حوادث منفی و مثبت آن کار می کنند.

☆با کمک این روش صدها سرباز کودک, قربانیان خشونت های سیاسی و پناهجویان جنگی توانستند حوادث زندگی خود را پردازش کنند.

☆برنامه درمانی نت هم اکنون در آلمان توسط متخصصان در حال انجام است.

☆کلینیک روانکاوی دانشگاه بیفیلد در حال بررسی این روش درمانی نه تنها بر روی پناهجویان بلکه بر روی قربانیان کودک آزاری, تجاوز جنسی و سربازان جنگی بازمانده است.

مقاله کامل:
http://psychnews.ir/10462

@healthpsychology_conselling
دکتر حامد واحدی اردکانی
Video
#فروید در #کتاب تمدن و ملالت های آن، #هنر را یکی از سه راهی می داند که می تواند رنج بشر را تحمل پذیر کرده و تسکین دهد. اما اینجا برای تحمل پذیر شدن خود هنر (در اینجا رقص) باید مدام مسکن مصرف شود. انگشت های زخمی و خون آلود پای زن حکایت از نوع مواجهه وی با هنر دارد؛ مواجهه ای وسواس گونه و البته مازوخیستیک (آزارخواهانه). اینجا دیگر بحث، تسکین نیست بلکه شاید مجازاتی باشد که در قالب هنری رخ می نماید که از لذت بخشی آن عبور کرده تا آن سوی #لذت، تا #مرگ، تا #ژوئیسانس پیش می رود. مجازات گناهی که شاید زن در ناآگاه و یا آگاه خود #احساس می کند. زنی که تا ۹ ماه مادری کرده و از آن پس تا ۱۷ سالگی فرزند، دیگر هیچ. گویی همان بدنی که #جنین را در خود داشته و سپس رهایش ساخته، باید به هر شکل #تنبیه شود: #پوست ملتهب، #عضلات دردناک و زانوی نیازمند #جراحی را هم به پاهای خون آلود و خم شده که ظاهرا در خدمت هنر هستند، اضافه کنید. زن پس از ۱۷ سال با پسر خود دیدار می کند و در طی این دیدار احساساتی پیچیده و شاید هم ابتدایی و تقلیل یافته را تجربه می کند: احساس و عملی که با هر پسری به جز #پسر خود مجاز است و همزمان با آن، احساس مراقبت و مادرانگی. پس #پدر چه؟ پرواضح است که در این #داستان انگار چنین مفهومی وجود ندارد و البته که بدین سبب، ادیپ، نه انحلال، بلکه احیا می شود. گویی مادر و پسر، هر دو از باید و نباید #فرهنگ (قانون پدر)، پرشی بزرگ (گرند: بزرگ، جت:پرش) می کنند و فارغ از اینکه چنین عملی چقدر می تواند پرورت (منحرف از #قانون) باشد، همچون ارتباط زن با هنر، تکرار درد در ظاهری لذت بخش (امر جنسی) باشد. سوالی که در فیلم مدام به ذهن خطور می کند این است که آخر چرا با پسر خودش؟ شاید هر دو با انکار آنچه در قبل و بعد این پرش بلند است، می خواهند صرفا لحظه ای کامجویی کنند. نمی دانم، شاید هم این زن نیز همچون راسکلنیکفِ #داستایوفسکی، به سمت امری ممنوع و مستحق تنبیه پیش می رود، بلکه بعد از تنبیه، امیدی به تطهیر باشد.
آیا وقتی فرد، گذشته خود را فراموش کند به کسی دیگر تبدیل می شود؟
آیا تغییر، خود، جبریست گریزناپذیر؟
آنجا که از " من" سخن به میان می آید، به واقع منظور که هست؟
و...

در فایل صوتی جلسه تحلیل روانکاوانه فیلم #بی_رویا، سعی بر آن داشته ام تا بدین پرسش ها، در کنار سایر مفاهیم قابل تامل فیلم بپردازم.

@dr_hamedvahedi




#روانکاوی #روانکاو #روانشناس #روان #رواندرمانی #درمان #انسان #اتاق_درمان #روانشناسی #بیمار #درد #رنج #رشد #بلوغ #احساس #عاطفه #فکر #تفکر #ناهشیار #کودک #فیلم #داستان #فیلمنامه #دکترواحدی_اردکانی #سینما #فراموشی #رویا #خواب