❇️ نشست «برای صلح ملی چه باید کرد؟»
👥 سخن‌رانان: #الاهه_کولایی #صادق_زیباکلام #احمد_زیدآبادی #احمد_بخارایی
🔰 برگزار کننده: انجمن جامعه‌شناسی ایران (گروه صلح)
📅 تاریخ: ۱۴ اسفند ۱۳۹۷
🏫 مکان: خانه‌ی وارطان
#نقد_اجتماعی #نقد_سیاسی #جامعه #صلح #کنش_اجتماعی #صلح_ملی #جمهوری_اسلامی
👇 گزارش نشست در:
👈 انجمن جامعه‌شناسی ایران
👈 روزنامه‌ی ایران (Iran Online)
👈 خبرگزاری آناتولی: بخارایی | کل نشست
👈 رادیو و تلویزیون دولتی ترکیه
🔍 بخش‌هایی از سخن‌رانی احمد بخارایی:
… لازمه‌ی ایجاد «صلح»، وجود یک فضای فکری ـ معرفتی برای پذیرش «آشتی» بین نیروهای متعارض در منافع است. در این فضا که خالی از تشویش است یک سری اعمال و کنش‌های مدبّرانه و خلّاقانه از سوی دو طرف شکل می‌گیرد و اگر این دو عامل وجود نداشته‌باشد برقراری صلح و آشتی بی معنا است و در ایران این‌گونه است …
… در قرن بیستم، «صلح ملی» به معنای آشتی نیروهای متخاصم در خلال جنگ‌های گرم و سرد و انواع خلع سلاح بود اما در قرن حاضر، بخش اصلی صلح ملی، «صلح اجتماعی» است. در صلح اجتماعی، نیروهای متعارض‌المنافع در یک جامعه با هم آشتی می‌کنند. لازمه‌ی این آشتی در ایران این است که قدرت حاکم به خود بیاید و به نقاط ضعف خود بنگرد و از وجود بحران‌های شش‌گانه‌ی اقتصادی در اطراف خود آگاه شود و بداند که به «ابربحران ناکارآمدی» مبتلا شده‌است پس آن‌گاه حقّانیت نیروهای مخالف و منتقد را بپذیرد اما در ایران این‌گونه نشده است …
… برای پاسخ‌گویی به این پرسش که: برای تحقق صلح ملی در ایران چه باید کرد؟ به سه دسته سیاستهای «کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت» می‌توان اشاره کرد که البته سیاستهای «دراز مدت» اینک، محل بحث نیست زیرا اندکی وهم‌آلود و «شعر‌گونه» به نظر می‌آید. هر یک از دو حالت باقی‌مانده‌ی مذکور به اعتبار سه سطح: خرد، میانه و کلان دارای انواع سه‌گانه و نهایتاً شش پاسخ می‌تواند وجود داشته‌باشد اما و اما همه‌ی این پاسخ‌ها زمانی معنادار است که پرسش: «چه باید کرد؟» معنادار باشد. یعنی قبل از آن، این پرسش قابل طرح شدن باشد: « چه می‌توان کرد؟». اگر نتوان کاری کرد که دیگر « چه باید کرد» معنادار نمی شود! در ساختار فرهنگی متصلب ایران اسلامی که در قدرت، باز تولید شده‌است که کاری نمی‌توان کرد …
… در ایران این پرسش، معنادار است: « چه باید بشود؟». قبل از این پرسش، باید مشخص شده‌باشد که: «چه می‌تواند بشود»! در ایران متصلب، ممکن است گام‌ها به کندی پیش روند. در یک ساختار بسته‌ی سیاسی، کنشگریهای جمعی امکان تحقق ندارند پس باید «کنش‌گری فردی» کرد که ضروری است توأم با سه خصلت باشد: دقت، جسارت و انگیزه. «فشار بیرونی» زمینه‌ساز کارآمدی کنشگریهای فردی در درون یک نظامی است که با «ابر بحران ناکارآمدی» مواجه است هر چند با «بحران مشروعیت» مواجه نیست و این از عجایب نظام اسلامی در ایران است …
🎙 صوت | بخارایی | کل برنامه |
🎞 ویدئو | بخارایی | کل برنامه |
⚠️ درخواست: بازپخش پست‌ها در هرجا، لطفاً مستقیم از کانال (forward) و یا با درج پیوند پست و کانال «جامعه‌شناسی افق‌نگر» (t.me/dr_bokharaei/…postID) صورت پذیرد؛ هرگونه تغییر در ترکیب و چیدمان پست، شایسته نیست.
🎞🎙🖌 دیگر یادداشت‌ها و سخن‌رانی‌ها 👇
| Instagram | YouTube | SoundCloud | Site |
👥 سخن‌رانان: #الاهه_کولایی #صادق_زیباکلام #احمد_زیدآبادی #احمد_بخارایی
🔰 برگزار کننده: انجمن جامعه‌شناسی ایران (گروه صلح)
📅 تاریخ: ۱۴ اسفند ۱۳۹۷
🏫 مکان: خانه‌ی وارطان
#نقد_اجتماعی #نقد_سیاسی #جامعه #صلح #کنش_اجتماعی #صلح_ملی #جمهوری_اسلامی
👇 گزارش نشست در:
👈 انجمن جامعه‌شناسی ایران
👈 روزنامه‌ی ایران (Iran Online)
👈 خبرگزاری آناتولی: بخارایی | کل نشست
👈 رادیو و تلویزیون دولتی ترکیه
🔍 بخش‌هایی از سخن‌رانی احمد بخارایی:
… لازمه‌ی ایجاد «صلح»، وجود یک فضای فکری ـ معرفتی برای پذیرش «آشتی» بین نیروهای متعارض در منافع است. در این فضا که خالی از تشویش است یک سری اعمال و کنش‌های مدبّرانه و خلّاقانه از سوی دو طرف شکل می‌گیرد و اگر این دو عامل وجود نداشته‌باشد برقراری صلح و آشتی بی معنا است و در ایران این‌گونه است …
… در قرن بیستم، «صلح ملی» به معنای آشتی نیروهای متخاصم در خلال جنگ‌های گرم و سرد و انواع خلع سلاح بود اما در قرن حاضر، بخش اصلی صلح ملی، «صلح اجتماعی» است. در صلح اجتماعی، نیروهای متعارض‌المنافع در یک جامعه با هم آشتی می‌کنند. لازمه‌ی این آشتی در ایران این است که قدرت حاکم به خود بیاید و به نقاط ضعف خود بنگرد و از وجود بحران‌های شش‌گانه‌ی اقتصادی در اطراف خود آگاه شود و بداند که به «ابربحران ناکارآمدی» مبتلا شده‌است پس آن‌گاه حقّانیت نیروهای مخالف و منتقد را بپذیرد اما در ایران این‌گونه نشده است …
… برای پاسخ‌گویی به این پرسش که: برای تحقق صلح ملی در ایران چه باید کرد؟ به سه دسته سیاستهای «کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت» می‌توان اشاره کرد که البته سیاستهای «دراز مدت» اینک، محل بحث نیست زیرا اندکی وهم‌آلود و «شعر‌گونه» به نظر می‌آید. هر یک از دو حالت باقی‌مانده‌ی مذکور به اعتبار سه سطح: خرد، میانه و کلان دارای انواع سه‌گانه و نهایتاً شش پاسخ می‌تواند وجود داشته‌باشد اما و اما همه‌ی این پاسخ‌ها زمانی معنادار است که پرسش: «چه باید کرد؟» معنادار باشد. یعنی قبل از آن، این پرسش قابل طرح شدن باشد: « چه می‌توان کرد؟». اگر نتوان کاری کرد که دیگر « چه باید کرد» معنادار نمی شود! در ساختار فرهنگی متصلب ایران اسلامی که در قدرت، باز تولید شده‌است که کاری نمی‌توان کرد …
… در ایران این پرسش، معنادار است: « چه باید بشود؟». قبل از این پرسش، باید مشخص شده‌باشد که: «چه می‌تواند بشود»! در ایران متصلب، ممکن است گام‌ها به کندی پیش روند. در یک ساختار بسته‌ی سیاسی، کنشگریهای جمعی امکان تحقق ندارند پس باید «کنش‌گری فردی» کرد که ضروری است توأم با سه خصلت باشد: دقت، جسارت و انگیزه. «فشار بیرونی» زمینه‌ساز کارآمدی کنشگریهای فردی در درون یک نظامی است که با «ابر بحران ناکارآمدی» مواجه است هر چند با «بحران مشروعیت» مواجه نیست و این از عجایب نظام اسلامی در ایران است …
🎙 صوت | بخارایی | کل برنامه |
🎞 ویدئو | بخارایی | کل برنامه |
⚠️ درخواست: بازپخش پست‌ها در هرجا، لطفاً مستقیم از کانال (forward) و یا با درج پیوند پست و کانال «جامعه‌شناسی افق‌نگر» (t.me/dr_bokharaei/…postID) صورت پذیرد؛ هرگونه تغییر در ترکیب و چیدمان پست، شایسته نیست.
🎞🎙🖌 دیگر یادداشت‌ها و سخن‌رانی‌ها 👇
| Instagram | YouTube | SoundCloud | Site |
Instagram
Ahmad Bokharaei احمد بخارایی ـ
دانش‌یار جامعه‌شناسی | تلاش من در جهت توصیف، تبیین و تحلیل پدیده‌ها و مسائل اجتماعی ایران معطوف به «آینده» است… منتظر دریافت نظر شما پیرامون تحلیل ارائه‌شده هستم. با سپاس: 👇 | https://t.me/drbokharaei | www.dr-bokharaei.com | . #نقد_اجتماعی #نقد_سیاسی #جامعه…