روانکاو شدن بر اساس فانتاسم کمابیش خواسته جوانان کنکور ده ما را تداعی می کند که همگی درصددند که پزشک یا مهندس شوند. روانکاو شدن بر اساس اشتیاق مستلزم عبور از مرحله ای از روانکاوی است که به آن اصطلاحاً ((عبور از میان فانتاسم)) گفته می شود. در اینجا تمام ایده آل ها فرو می پاشند، تمام همانندسازی ها متلاشی می گردند. در اینجا شخص در مقابل اشتیاق خود و در مقابل ژوئی سانس خود تنها می ماند. اینجاست که او در مقابل اخلاقی ترین عمل زندگی خود قرار می گیرد:
اینکه این اشتیاق و این ژوئی سانس را بپذیرد یا رد کند. روانکاو شدن در مکتب لکان مستلزم اقدام به یک عمل اخلاقی است و به عهده گرفتن تمام عواقب آن.
لکان در کتاب هفتم سمینارهایش به نام ((اخلاق روانکاوی)) عملی را که منجر به حادث شدن یک روانکاو می شود با عمل یک قهرمان تراژدی مقایسه می کند و بهترین نمونه ی این قهرمان را آنتیگون می داند. همان طور که آنتیگون از قبل متقاضی آنتیگون شدن نیست، به همان ترتیب هم هیچکس نمی تواند از قبل متقاضی روانکاو شدن باشد.
به نقل از کتاب؛
#مکتب_لکان روانکاوی در قرن بیست و یکم

#روانکاو #میترا_کدیور #انجمن_فرویدی #ژوئیسانس #فانتاسم #اخلاق_روانکاوی #لکان #دوستداران_انجمن_فرویدی

انتخاب متن و تصویر: مریم قائدرحمتی

@doostdaran_freudianassociation