سمپتوم یک بردار است که از اعماق بعد واقع به سوی ((بزرگ دیگری)) بعد سمبولیک در حرکت است و این بردار چیزی واقع را با خود حمل می کند که همان ژوئی سانس است.
لکان می گوید:((سمپتوم آن چیزی است که در اشخاص بسیار واقع ترین است)).
روانکاو باید بداند که این او نیست که مخاطب سمپتوم است و به همین دلیل دلالت های او هیچ گرهی را از کار آنالیزان باز نمی گشاید و شاید حتی گره کورتری را به آن اضافه می کند. برعکس کار او این است که، تا جایی که ممکن است، شخص خود را از صحنه محو کند تا این خطاب به ((بزرگ دیگری)) بعد سمبولیک راحت تر صورت پذیرد. بیمار گنجینه دال را مورد سوال قرار می دهد نه شخص روانکاو را؛ اگرچه که خود او این مطلب را نمی داند و مدام در حال اشتباه گرفتن یکی با دیگری است.
آیا این اشتباه را روانکاو نیز باید تکرار کند؟
به نقل از کتاب؛
#مکتب_لکان روانکاوی در قرن بیست و یکم

#روانکاو #میترا_کدیور #سمپتوم #لکان #ژوئیسانس #سمبولیک #واقع #انجمن_فرویدی #دوستداران_انجمن_فرویدی

انتخاب متن و تصویر: مریم قائدرحمتی

@doostdaran_freudianassociation