تعبیر فرویدی نه بر مبنای شهود است و نه بر مبنای خواندن یک تعداد علایم و تصاویر در ته فنجان قهوه، بلکه همان طور که خود او می گوید دنبال کردن 《کار رؤيا》است که بر اساس تراکم و جابجایی است. تراکم همان عملی است که موجد متونیمی یا مجاز است و جابجایی مولد متافور یا استعاره است. این وجود استعاره و مجاز است که باعث می شود هر جمله ای حتی عینی ترین آن همیشه معنای دیگری را در خود مستتر داشته باشد. هر جمله ای همیشه علاوه بر آنچه مدنظر گوینده است چیز دیگری را می گوید که خود گوینده به هیچ وجه به آن اشعار ندارد. همین ابهام موجود در هر گفته ای از موجود انسانی یک سوژه چاک خورده می سازد. سوژه ای دوپاره شده بین آنچه بر زبان آورده و آنچه واقعا گفته است، بین گفته و گفتن.
قرائت فرویدی ناخودآگاه یک قرائت کلمه به کلمه است، نه قرائتی مبتنی بر شهود. کاتب ناخودآگاه، همچون کاتب کتاب مقدس، هیچگاه عقیده و نظر خود را دنبال نمی کند، بلکه فقط کلمه را با تمام وزن آن و در جایگاه خاص آن و در تسلسل آنها به دنبال یکدیگر می گیرد.

منبع: کتاب #مکتب_لکان《عنوان: هیچ چیز آزادی در تداعی آزاد نیست》
...

#فروید #روانکاوی #روانکاو #کلمه #رؤیا #کار_رؤیا #شهود #ناخودآگاه #ابهام #سوژه

انتخاب متن: پرهام زرگر

@doostdaran_freudianassociation