#بندگی

👇علت عبادت کردن از زبان امام رضا(ع)👇

👇فضل‌بن‌شاذان از امام رضا (ع) درباره‌ی فلسفه‌ی عبادت چنین نقل می‌کند:
«اگر کسی بگوید که چرا پروردگار مردم را به عبادت مجبور کرده است، در جواب چنین باید گفت:
چون مردم یاد او را فراموش نکنند و ادب او را ترک نکنند و از امر و نهی او غافل نشوند. زمانی‌که مصلحت و هستی آن‌ها در همان امر و نهی اوست، اگر آن‌ها بدون عبودیت به حال خود واگذاشته شوند، زمان طولانی می‌گذرد و دل‌های آن‌ها قساوت پیدا می‌کند.»

👈امام خداجویان حضرت امام صادق(ع) پافشاری در دعا را این‌گونه توصیف می‌کنند:
همانا خدای عزّوجل دوست ندارد مردم در حاجت‌خواهی به یگدیگر اصرار کنند؛ ولی پافشاری بر درخواست از خودش را دوست دارد. خدای عزّوجل دوست دارد از او درخواست کنند و [بندگان] آنچه را نزد اوست، طلب کنند.

👈برخی ویژگی‌ها باعث می‌شود انسان به‌شدت دوست داشته باشد ذلت بندگی ‌اش را که عین عزت واقعی است، با سجده‌کردن برای معبودش نشان دهد و با تمام وجود، فقر خود را فریاد بزند؛

ویژگی‌هایی از این دست: خود را عبد و مخلوق خداوند سبحان بداند؛ به فقر ذاتی خودش توجه کند؛ بداند که آنی و کمتر از آنی، از خالقش جدا نیست و اگر خداوند لحظه‌به‌لحظه وجود را به او افاضه نکند، به چشم‌برهم‌زدنی، از صفحه‌ی روزگار محو خواهد شد.

👈هم‌جواری با افراد مؤمن و متّقی و خالص تأثیر بسزایی در رشد تکامل انسان دارد.
مجالست با نیکان و معاشرت با پاکان، برای افزایش ایمان و تقوا، اراده را تقویت می‌کند و فکر را بیدار.

👇حضرت زین‌العابدین، امام سجاد(ع) می‌فرمایند:
هم‌نشینی با صالحان، انسان را به خیر و صلاح دعوت می‌نماید.
(الکافی، ج۱، ص۲۰)

👉@doolate_zohor

👇صفحه رسمی دولت ظهور در اینستاگرام👇
instagram.com/doolate_zohor

#بندگی

👇علت عبادت کردن از زبان امام رضا(ع)👇

👈فضل‌بن‌شاذان از امام رضا « علیه ‌السلام » درباره‌ی فلسفه‌ی عبادت چنین نقل می‌کند:

«اگر کسی بگوید که چرا پروردگار مردم را به عبادت مجبور کرده است، در جواب چنین باید گفت:
چون مردم یاد او را فراموش نکنند و ادب او را ترک نکنند و از امر و نهی او غافل نشوند. زمانی‌که مصلحت و هستی آن‌ها در همان امر و نهی اوست، اگر آن‌ها بدون عبودیت به حال خود واگذاشته شوند، زمان طولانی می‌گذرد و دل‌های آن‌ها قساوت پیدا می‌کند.»

👇امام خداجویان حضرت امام صادق « علیه‌ السلام » پافشاری در دعا را این‌گونه توصیف می‌کنند:
همانا خدای عزّوجل دوست ندارد مردم در حاجت‌خواهی به یگدیگر اصرار کنند؛ ولی پافشاری بر درخواست از خودش را دوست دارد. خدای عزّوجل دوست دارد از او درخواست کنند و [بندگان] آنچه را نزد اوست، طلب کنند.

👉@doolate_zohor

👇صفحه رسمی دولت ظهور در اینستاگرام👇
instagram.com/doolate_zohor

#بندگی

👇ثواب صدقه در روز جمعه دو برابر است 👇

👇امام صادق(ع):
پدرم می‌فرمود: در روز جمعه [ثواب‏] صدقه دو چندان می‌‏شود؛ زيرا روز جمعه بر ديگر روزها فضيلت دارد. (ثواب الاعمال،ص۱۸۵)

👈آیت‌الله بهجت:
بلا، با صدقه رفع می‌شود؛ اگرچه محکمِ محکم شده باشد. نه اینکه فقط روایت است که صدقه، دافع بلیات است؛ نخیر، درایت هم هست. می‌دانیم که از لطف و احسان است که شارع فرموده: «إِسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَة»(یعنی روزی را با صدقه نازل کنید). (گوهرهای حکیمانه، ص١٣٧)

👉@doolate_zohor

👇صفحه رسمی دولت ظهور در اینستاگرام👇
instagram.com/doolate_zohor

#بندگی

👇برخی ویژگی‌ها باعث می‌شود انسان به‌ شدت دوست داشته باشد ذلت بندگی‌اش را که عین عزت واقعی است، با سجده‌کردن برای معبودش نشان دهد و با تمام وجود، فقر خود را فریاد بزند؛

👈ویژگی‌هایی از این دست: خود را عبد و مخلوق خداوند سبحان بداند؛ به فقر ذاتی خودش توجه کند؛ بداند که آنی و کمتر از آنی، از خالقش جدا نیست و اگر خداوند لحظه‌به‌لحظه وجود را به او افاضه نکند، به چشم‌برهم‌زدنی، از صفحه‌ی روزگار محو خواهد شد.

👈هم‌جواری با افراد مؤمن و متّقی و خالص تأثیر بسزایی در رشد تکامل انسان دارد.

مجالست با نیکان و معاشرت با پاکان، برای افزایش ایمان و تقوا، اراده را تقویت می‌کند و فکر را بیدار.

👈حضرت زین‌العابدین، امام سجاد«علیه‌السلام» می‌فرمایند:
هم‌نشینی با صالحان، انسان را به خیر و صلاح دعوت می‌نماید.
(الکافی، ج۱، ص۲۰)

👉@doolate_zohor

👇صفحه رسمی دولت ظهور در اینستاگرام👇
instagram.com/doolate_zohor

#بندگی
👇👇صبر(8)👇👇

👇اقسام صبر در قرآن👇

۱.صبر در انجام دادن وظیفه

👇صبر در بندگی

👈خداوند سبحان در آیه۶۵از سوره‌ی مریم می‌فرماید:
«رَبُّ السَّمَاواتِ وَ الأَرضِ وَ ما بَینَهُما فَاعبُدهُ وَ اصطَبِر لِعِبادَتِهِ»؛ اوست پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است؛ پس او را بندگی کن و در عبادت او شکیبا باش.

«اصطبار» به‌معنای اختیار کردن صبر است و به این مضمون اشاره می‌کند که شخص با اختیار خودش، سراغ صبرِ بر اطاعت پروردگار برود.

در حقیقت، صبر در عبادتی که انسان با اختیار خود آن را انتخاب می‌کند، مانندِ صبر در مصیبت‌ها و گرفتاری‌ها نیست؛ زیرا مصیبت‌ها و گرفتاری‌ها بدون اختیار، سراغ انسان می‌آیند.

بر این اساس، درجه و مقام صبر اختیاری بسیار برتر از صبر غیراختیاری است.

در مصیبت‌ها هم بعد از وقوع غیر اختیاری آنها، انسان صبور باید با اختیار خود صبر را به‌کار گیرد؛ ولی بالاخره، با اختیار خود درخواست وقوع بلا و گرفتاری برای خود نکرده است؛ در حالیکه برای انجام واجبات، شخص عابد با اختیار خود سراغ انجام آنها رفته است و در هنگام عمل هم صبر می‌کند.

۲.صبر در ناملایمات و بلاها

قسم دیگر، صبر در بلاها و سختی‌هایی است که در زندگی به انسان می‌رسد.

👈لقمان حکیم به فرزندش این‌گونه توصیه می‌کند:
«وَ اصبِر عَلی ما أصابَک»؛ در برابر مصیبتی که به تو رسیده است، صبور باش.

👈همچنین در سوره‌ی مبارکه‌ی مزمل، خداوند به حبیب خود، پیامبر گرامی اسلام«صلی‌الله‌علیه‌وآله» می‌فرماید:
«اِصبِر عَلی ما یَقُولُونَ»؛ بر آنچه می‌گویند، صبر کن.

👈فرزندان حضرت یعقوب«علیه‌السلام» پیراهن یوسف«علیه‌السلام» را با خونی دروغین آغشته کرده بودند و ادعا می‌کردند گرگ او را خورده است. ایشان به فرزندانشان فرمودند: «بَل سَوَّلَت لَکُم أنفُسَکُم أمراً فَصَبرٌ جَمِیلٌ»؛ [شما می‌گویید گرگ یوسف را خورده است؛] اما نفس شما کاری [زشت] را در نظرتان آراسته است. پس اینک صبری نیکو [بهتر است].

اگر انسان‌ها خدای عزّوجل را حکیم مطلق بدانند، هیچ‌گاه در نزول سختی و بلا، به خالق خود ایراد نمی‌گیرند و در مقابل آن تسلیم و راضی خواهند بود تا به‌طور مفصل، از مصلحت آن در آینده مطلع شوند یا اگر مصلحت نباشد، به وجود مصلحت اجمالی آن اکتفا کنند.

۳.صبر در معصیت

گونه‌ی دیگر صبر در ترک کارهای حرام است. این مطلب را از این آیه می‌فهمیم:
«وَ لا تَستَوی الحَسَنةُ وَ لا السَّیِّئَةُ ادفَع بِالَّتی هِیَ أَحسَنُ فَإذا الَّذی بَینَکَ وَ بَینَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ*وَ ما یُلَقَّاها إلّا الَّذینَ صَبَرُوا وَ ما یُلَقَّاها إلّا ذُو حَظٍّ عَظیم»؛ خوبی و بدی برابر نیست، همیشه به نیکوترین وجه پاسخ ده تا کسی که میان تو و او دشمنی است، همچون دوست صمیمی شود. کسی از این [خصلت خوب] برخوردار نمی‌شود، مگر صابران و آنان که بهره‌ای بزرگ داشته باشند.

در واقع، قرآن کریم می‌فرماید: هنگامی که شخص با عمل جاهلانه‌ای مواجه می‌شود، به صبر و بهره‌ای بزرگ از اخلاق نیاز دارد تا بتواند سیئه (گناه) را ترک کند.

توجه کنید که کارهای «خلاف مُرُوَّت» هم جایز نیست و این قسم، آن را هم در بر می‌گیرد. خلاف مروت به کاری می‌گویند که در شأن شخص نیست و وقتی دیگران می‌بینند که آن شخص آن کار را انجام می‌دهد، تعجب می‌کنند؛ مانند اینکه انسانی بسیار برجسته و شاخص، در خیابان تخمه بشکند. تخمه‌شکاندن به خودی خود اشکالی ندارد و ذاتاً حرام نیست و اگر همان شخص دور از چشم دیگران این کار را انجام دهد، مرتکب گناه نشده است؛ ولی گاهی به سبب وضعیتی جدید و خاص، همان کار برای همان فرد حرام می‌شود.

👈علت حرام‌بودنش هم این است که این کار باعث سقوط معنوی می‌شود و شخصیت و آبروی او را از بین می‌برد و او را در دید دیگران کوچک می‌کند.

👉@doolate_zohor

👇صفحه رسمی دولت ظهور در اینستاگرام👇
instagram.com/doolate_zohor

#بندگی

👇👇صبر(9)👇👇

👇اقسام صبر از دیدگاه روایات👇

در بعضی روایات حضرات معصومان «علیهم‌السلام» صبر را به سه قسمت تقسیم کرده‌اند: صبر در اطاعت و صبر در ترک حرام و صبر در مصیبت و گرفتاری؛ یعنی ناملایماتی که انسان باید در آن صبور باشد، در این سه قِسم خلاصه شده است

برای مثال، حضرت رسول «صلی‌الله‌علیه‌وآله» فرمودند:
صبر سه‌گونه است: صبر در هنگام مصیبت، صبر در طاعت و صبر در معصیت.
این سه قسم بسیار کلی است اما برای واضح شدن جایگاه صبر موثر است.

👇۱.صبر در اطاعت و انجام وظیفه

👈بخشی از ناملایمات انسان در هنگام انجام‌دادن وظیفه‌ی دنیوی و اُخروی است، به‌خصوص هنگام ادای واجبات؛ یعنی انسان در انجام‌دادن کارهایی همچون جهاد، حج، اعتکاف و روزه، باید سختی‌ها و ناملایمات بسیاری را تحمل کند.

👇۲.صبر در گناه و کار قبیح

👈 قسمِ دومِ صبر مربوط به ترک کارهای حرام و نیز کارهای قبیحی است که شاید حرام هم نباشد.

به طور کلی، کارهایی که شرع مقدس اسلام آنها را ممنوع اعلام کرده است، حرام و کارهایی که عقل به دوری‌کردن از آنها فرمان می‌دهد قبیح و زشت است. در زبان دین، بخشی از قِسم دوم را به عنوان خلاف مروّت یاد می‌کنند.

به هرحال، صفت صبر پشتوانه‌ی ترک هر دو نوع کار ممنوع است؛ زیرا هنگام ارتکاب گناه، نفس انسان در سراشیبی سقوط قرار می‌گیرد و برای اینکه بتواند از ارتکاب گناه صرف‌نظر کند، به صبر نیازمند است.

در این‌باره، از رسول گرامی اسلام «صلی‌الله‌علیه‌وآله» می‌خوانیم:
«المُهاجِرُ مَن هَجَرَ السّوء وَ المُجاهِدُ مَن جاهَدَ هَواهُ»؛ مهاجر کسی است که از بدی‌ها هجرت کند و مجاهد کسی است که با هوای نفسش مبارزه کند.

حقیقتاً ترک گناه و معصیت، جهادی است که به صبر فراوان نیاز دارد.

👉@doolate_zohor

👇صفحه رسمی دولت ظهور در اینستاگرام👇
instagram.com/doolate_zohor

#بندگی

👇آداب زیارت👇

وقتی به زیارت می‌رویم، سعی کنیم حداکثر بهره را ببریم. نکاتی که در بهره‌ی حداکثری از زیارت می‌توان اشاره کرد، عبارتنداز:
1⃣یقین
مهم‌ترین چیز، داشتن یقین است. کسی‌که ایمانش به خدا، به امام، به قرآن در حد یقین رسیده باشد، یعنی با تمام وجود، امامت امام را باور کرده باشد، مسلّماً در زیارت بیشتر استفاده می‌کند.
2⃣تواضع
دومین نکته‌ای که می‌توانیم بگوییم روح زیارت است، تواضع است. عزیزان هروقت به زیارت نائل می‌شویم، هرچه سعی کنیم تواضع و افتادگی بیشتری درمقابل امام«علیه‌السلام» داشته باشیم، استفادۀ بیشتری می‌کنیم.
3⃣حضور قلب
سوم حضور قلب است. بالاخره جایی‌که انسان می‌رود، افراد رفت‌وشد می‌کنند. گاهی بچه‌ها حرکاتی نشان می‌دهند. انسان باید چشمش را به‌شدت مراقبت بکند تا فکر، کمتر این‌طرف‌وآن‌طرف برود و سعی کند هنگام زیارت، حداقل ترجمۀ عبارت‌ها را متوجه بشود و بعد جملات را به زبان جاری بکند.
4⃣زیارت به‌نیابت امام‌‌زمان«علیه‌السلام»
توصیۀ بعضی بزرگان این است که اولین بار که جهت زیارت به حرم مشرف می‌شوید، به نیابت از امام‌زمان«علیه‌السلام» انجام دهید و ثوابش را هدیه به آن بزرگوار بکنید.
5⃣صاف‌بودن عقل
ما در زیارت به صاف‌بودن عقل خیلی نیاز داریم، اگر می‌خواهیم عقلمان خوب صاف بشود و هواها کنار برود، بهترین توصیه‌ای که می‌توانم بکنم این است که اول و قبل از زیارت بنشینید چند دقیقه‌ای برای امام‌حسین«علیه‌السلام» و مصائب آن حضرت گریه بکنید. این گریه هواهای نفس را کنار می‌برد. درک را خیلی تشدید می‌کند. در آن صورت بعد زیارت را بخوانید.

👉@doolate_zohor

👇صفحه رسمی دولت ظهور در اینستاگرام👇
instagram.com/doolate_zohor

#بندگی

👈کسانی که محبت خدای تبارک وتعالی در دلشان رسوخ نکرده است، به سختی باید عبادت سحر را به خود تحمیل کنند؛ اما شیفتگان خدای عزیز و مهربان، عاشقانه، چشم به راه سحرند و برای لحظه‌ای انس با معبود، لحظه شماری می‌کنند.

پیشوای تقواپیشگان حضرت امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» سیمای شبانه‌ی باتقوایان را چنین
ترسیم می کنند:
اما در شب، گام‌هایشان برای عبادت صف کشیده است و اشکشان بر چهره جاریست؛ درحالی‌که به پروردگار خویش پناه می برند و برای آزادی خود (از آتش دوزخ) کوشش می‌کنند.

مؤمنان واقعی کسانی هستند که هرگاه نام خدا و اولیائش برده شود، دل‌هایشان مملو از محبت و مهابت می‌شود.

در واقع، این خضوع در برابر امر و ترس از بُعد و نیز شوق و مهر درونی است که موجب انقیاد و سرسپردگی بیشتر در مقابل فرمان الهی می‌شود و نتیجه‌اش هم دسترسی به تقوای کامل است.

قرآن کریم مژده می‌دهد:
«وَ بَشِّرِ المُخبِتینَ الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللهُ وَجِلَت قُلُوبُهُم»؛ فروتنان را بشارت ده؛ همانان که چون نام خدا یاد شود، دل‌هایشان هراس یابد.
(حج، ۳۴و۳۵)

راهنمای حق‌جویان ، رسول‌خدا «صلی‌الله‌علیه‌وآله» راه را چنین نشان دادند:
هر عملی وزنی مشخص و ارزشی معلوم دارد، مگر اشک که غضب الهی را خاموش می‌کند؛ [تا آنجا که] اگر بنده‌ای در میان امتی از خشیت الهی بگرید، خداوند به سبب اشک او، رحمتش را بر آن امت جاری می‌کند.

خدای متعال به حضرت موسی «علیه‌السلام» خطاب کرد:
ای پسر عمران، برای من از قلبت خشوع عطا کن و از بدنت خضوع و از دو چشمت اشک ریزان در تاریکی شب و مرا بخوان که مرا نزدیک و اجابت‌کننده می‌یابی.

بخشی از ناملایمات انسان در هنگام انجام‌دادن وظیفۀ دنیوی و اُخروی است، به‌خصوص هنگام ادای واجب؛ یعنی انسان در انجام‌دادن کارهایی همچون جهاد، حج، اعتکاف و روزه باید سختی‌ها و ناملایمات بسیاری را تحمل کند.

👉@doolate_zohor

👇صفحه رسمی دولت ظهور در اینستاگرام👇
instagram.com/doolate_zohor

#بندگی

👈اصلی ترین رابطه ؛ رابطه با خدا

#استاد_رائفی_پور