✅ پستی از لینکدین Saeed Shahrivari Joghan
لینک در نظرات. کامنت هارو هم بخونید جالبه
دواپس: خوردن خربزه با عسل
پیرو پست قبلی راجع به دواپس و SRE بازخوردهای متفاوتی دریافت کردم و بنابر امر تعدادی از دوستان کاربلد در این پست قصد دارم خیلی مختصر راجع به دواپس صحبت کنم. از دید من با وجود اینکه دیدگاه‌های مختلفی از دواپس حداقل در بازار ایران وجود داره، اما داستان دواپس بسیار ساده و سرراسته.
از اواخر دهه ۹۰ میلادی اینترنت تکون اساسی به دنیا داد. با گسترش اینترنت اغلب نرم‌افزارهای دنیا از نسخه‌های نصبی روی کامپیوترهای شخصی به سرویس‌های آنلاین تبدیل شدند. خیلی سریع یه دو قطبی جون‌دار در اغلب شرکت‌ها شکل گرفت: «توسعه» (Development) در مقابل «عملیات و نگهداشت» (Operations). به صورت طبیعی توسعه‌دهنده‌ها در راستای ارتقای نرم‌افزار دوست دارن تا بشه نسخه‌های جدید منتشر کنند و در مقابل بر و بچ عملیات در راستای پایداری بیشتر دوست دارند هیچ نسخه جدیدی منتشر نشه چون معمولاً این دید رو دارند که هزینه اشتباهات توسعه‌دهنده رو باید قسمت عملیات بده (منصفانه هم ببینیم بخش عملیات بیشتر مظلومه). در سال ۲۰۰۹ یه کنفرانسی با عنوان DevOps در بلژیک برگزار شد که آقا بیاید بین توسعه و عملیات آشتی ملی برگزار کنیم و یه کارایی انجام بدیم که در تقابل نباشیم و یه هدف مشترک تعریف کنیم: «انتشار هر چه سریعتر نسخه و در عین حال حفظ پایداری». به عبارتی میشه خربزه رو با عسل خورد ولی دل درد نداشت.
حالا دواپس چیه؟ «دواپس یک فلسفه یا به نوعی فرهنگه که با استفاده از یک سری ابزار و پرکتیس سعی میکنه تیم‌های عملیات و توسعه رو با هم همراه و همراستا بکنه تا انتشار نسخه‌های جدید با سرعت، پایداری و کیفیت بیشتری انجام بشه». به همین سادگی! توی پارانتز عرض کنم بازم اگه ته ماجرا رو بگیریم به تغییر در نرم‌افزار می‌رسیم یه جورایی میشه گفت بیشتر مهندسی نرم‌افزار در راستای تغییرپذیری ساده‌تره، بگذریم. حالا این ابزار و پرکتیس‌ها چیا هستن؟ جون مطلب رو بخوام بگم، این چند موضوع خیلی تو چشمه:
۱- خودکارسازی: تا می‌تونیم هر چیزی رو خودکار کنیم تا سریعتر و مطمئن‌تر انجام بشه مثال ابزاری بگم Ansible.
۲- استفاده از CI/CD: این بحث خیلی مفصله ولی مثال ابزاری بگم میشه GitLab یا Jenkins.
۳- پایش و ثبت وقایع: واقعا خیلی مفصله ولی مثال ابزاری بگم میشه prometheus و ELK.
۴- رایانش ابری: مثال ابزاری میشه AWS یا داکر و کوبر.
چند نکته کنکوری:
- چیزهای دیگه‌ای هم در دواپس وجود داره مثل IaC ولی به نظرم اصل جنس این ۴ مورده.
- دواپس وحی منزل نیست و شاید برای سازمان شما کارایی نداشته باشه البته معمولاً داره.
- دقت داشته باشید دواپس فقط استفاده از ابزار نیست بلکه داشتن فرهنگ دواپس به نظرم حتی از ابزار هم مهمتره.
- دواپس به نظرم از نظر تعریف خیلی شفافه اگه شما کار دیگه‌ای در شرکتتون انجام می‌دید لازم نیست برای اعتبار دادن به اون کار از دواپس مایه بذارید مخصوصاً اگه تیمی با این عنوان دارید ولی با تعاریف بالا سازگار نیست با کمی خلاقیت شاید بشه اسم دیگه‌ای براش پیدا کرد.
- خوندن کتاب زیر رو شدیداً توصیه می‌کنم:
https://lnkd.in/dM4uCdRJ
پانوشت: اگه تجربه متفاوتی از اجرای دواپس دیدید یا فکر می‌کنید یه جای مواردی که عرض کردم میلنگه لطفاً فیدبک بدید تا اصلاح کنم.
#devops
#devopsengineer
لینک در نظرات. کامنت هارو هم بخونید جالبه
دواپس: خوردن خربزه با عسل
پیرو پست قبلی راجع به دواپس و SRE بازخوردهای متفاوتی دریافت کردم و بنابر امر تعدادی از دوستان کاربلد در این پست قصد دارم خیلی مختصر راجع به دواپس صحبت کنم. از دید من با وجود اینکه دیدگاه‌های مختلفی از دواپس حداقل در بازار ایران وجود داره، اما داستان دواپس بسیار ساده و سرراسته.
از اواخر دهه ۹۰ میلادی اینترنت تکون اساسی به دنیا داد. با گسترش اینترنت اغلب نرم‌افزارهای دنیا از نسخه‌های نصبی روی کامپیوترهای شخصی به سرویس‌های آنلاین تبدیل شدند. خیلی سریع یه دو قطبی جون‌دار در اغلب شرکت‌ها شکل گرفت: «توسعه» (Development) در مقابل «عملیات و نگهداشت» (Operations). به صورت طبیعی توسعه‌دهنده‌ها در راستای ارتقای نرم‌افزار دوست دارن تا بشه نسخه‌های جدید منتشر کنند و در مقابل بر و بچ عملیات در راستای پایداری بیشتر دوست دارند هیچ نسخه جدیدی منتشر نشه چون معمولاً این دید رو دارند که هزینه اشتباهات توسعه‌دهنده رو باید قسمت عملیات بده (منصفانه هم ببینیم بخش عملیات بیشتر مظلومه). در سال ۲۰۰۹ یه کنفرانسی با عنوان DevOps در بلژیک برگزار شد که آقا بیاید بین توسعه و عملیات آشتی ملی برگزار کنیم و یه کارایی انجام بدیم که در تقابل نباشیم و یه هدف مشترک تعریف کنیم: «انتشار هر چه سریعتر نسخه و در عین حال حفظ پایداری». به عبارتی میشه خربزه رو با عسل خورد ولی دل درد نداشت.
حالا دواپس چیه؟ «دواپس یک فلسفه یا به نوعی فرهنگه که با استفاده از یک سری ابزار و پرکتیس سعی میکنه تیم‌های عملیات و توسعه رو با هم همراه و همراستا بکنه تا انتشار نسخه‌های جدید با سرعت، پایداری و کیفیت بیشتری انجام بشه». به همین سادگی! توی پارانتز عرض کنم بازم اگه ته ماجرا رو بگیریم به تغییر در نرم‌افزار می‌رسیم یه جورایی میشه گفت بیشتر مهندسی نرم‌افزار در راستای تغییرپذیری ساده‌تره، بگذریم. حالا این ابزار و پرکتیس‌ها چیا هستن؟ جون مطلب رو بخوام بگم، این چند موضوع خیلی تو چشمه:
۱- خودکارسازی: تا می‌تونیم هر چیزی رو خودکار کنیم تا سریعتر و مطمئن‌تر انجام بشه مثال ابزاری بگم Ansible.
۲- استفاده از CI/CD: این بحث خیلی مفصله ولی مثال ابزاری بگم میشه GitLab یا Jenkins.
۳- پایش و ثبت وقایع: واقعا خیلی مفصله ولی مثال ابزاری بگم میشه prometheus و ELK.
۴- رایانش ابری: مثال ابزاری میشه AWS یا داکر و کوبر.
چند نکته کنکوری:
- چیزهای دیگه‌ای هم در دواپس وجود داره مثل IaC ولی به نظرم اصل جنس این ۴ مورده.
- دواپس وحی منزل نیست و شاید برای سازمان شما کارایی نداشته باشه البته معمولاً داره.
- دقت داشته باشید دواپس فقط استفاده از ابزار نیست بلکه داشتن فرهنگ دواپس به نظرم حتی از ابزار هم مهمتره.
- دواپس به نظرم از نظر تعریف خیلی شفافه اگه شما کار دیگه‌ای در شرکتتون انجام می‌دید لازم نیست برای اعتبار دادن به اون کار از دواپس مایه بذارید مخصوصاً اگه تیمی با این عنوان دارید ولی با تعاریف بالا سازگار نیست با کمی خلاقیت شاید بشه اسم دیگه‌ای براش پیدا کرد.
- خوندن کتاب زیر رو شدیداً توصیه می‌کنم:
https://lnkd.in/dM4uCdRJ
پانوشت: اگه تجربه متفاوتی از اجرای دواپس دیدید یا فکر می‌کنید یه جای مواردی که عرض کردم میلنگه لطفاً فیدبک بدید تا اصلاح کنم.
#devops
#devopsengineer
🤔2