.
🔷 #حقیقة_الولایة
🔹#ﺑﯿﺎﻥ_بیستم_و_هفتم_حقیقة_الولایة :
حضرات آل الله (ع) نفسِ "کافی" بودنِ خداوند هستند
🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹
https://www.facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh

خداوند در قرآن میفرماید :

☀️"أَ لَيْسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبْدَهُ "☀️
آیا خداوند برای بنده‌اش کافی نیست؟!
(سورۀ زمر آیۀ 36)

🔸این سوال، سوالِ تقریری است. سوالِ تقریری اینطور است که سوال کننده قصدش تقریر کردن جواب است. یعنی می‌خواهد مخاطبش را نسبت به موضوع متنبّه کند. مخاطب سوالِ تقریری، خودش نه تنها پاسخ را می‌داند بلکه در شهودِ پاسخ است.

یعنی در سوالی که خداوند در آیۀ فوق می‌پرسد، در حقیقت، همۀ عالم را متنبّه می‌نماید که خداوند برای بنده‌اش کافی است.

🔹پس سوال تقریری از شدّت حضور و شهودِ مخاطب تقریر میشود و در حقیقت وجدان پاسخ، سوالِ تقریری را ایجاد میکند و نه فقدانِ پاسخ.

👈 پس تا بدینجا متوجه شدیم که این است و جز این نیست که خدا برای بنده‌اش کافی است.
یعنی خداوندِ صمد که غنی است و جوف و حدّی ندارد، کفایتش جا برای کفایتِ غیر نمی‌گذارد. و اصلاً خودِ "کفایت کردن" یعنی بَس بودن. و اگر در خودِ کفایت کردن، نقص باشد، تناقض است. و معنی ندارد که هم کافی باشد و هم کافی نباشد.

🔸پس خدای صمد، بطورِ مطلق، کافی است. او، کافیِ مطلق است. 🔸

حالا بیشتر دقت بفرمایید:

در دعای تعلیمی حضرت امام زمان علیه السلام میخوانیم :

🌸"يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ يَا عَلِيُّ يَا مُحَمَّدُ
👈 «اكْفِيَانِي» فَإِنَّكُمَا «كَافِيَان»"🌸
اى محمّد (ص) و اى على(ع) ! اى على (ع) و اى محمّد(ص) !
شما مرا كفايت كنيد كه شما كافى هستيد.

📚 (البلد الأمين - کفعمی، ص: 152)

❗️ چطور شد؟
🔹 آیا العیاذ بالله خدا در کفایت کردن نقص و کمبود داشت که حضرات آل الله (علیهم السلام) را برای کفایت کردن طلب کردیم؟

🍀 خیر. خداوند صمدِ مطلق است. و کفایتش، صمدیّت اوست. و مطلب این است که از ابتدا اشکالْ گیرندگان به معارف خاصّه، قدمِ اشتباه را در معارف برداشتند و آن این بود که حضرات آل الله (علیهم السلام) را "مِن دون الله" تصوّر کردند.
امّا در همین سلسله مباحث به لطف خدا ثابت شد که ؛
💠حضرات (ع)، "مِن دون الله" نیستند. 💠
(رجوع شود به #ﺑﯿﺎﻥ_چهاردهم_حقیقة_الولایة 👈 https://t.me/ehsannil1/111)

👈به نفسِ "الله"، حضرات آل الله (ع) باید دیده شوند و نه در جدایی و کنارِ حقّ تعالی (که صمد است).

پس پاسخ این است که درخواستِ 🔻"اکفیانی"🔺 و بیانِ 🔅"فَإِنَّكُمَا كَافِيَان"🔅؛ خودِ کافی بودنِ حضرت حقّ تعالی است و نه تنها لطمه‌ای به آیۀ "أَ لَيْسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبْدَهُ" و کافی بودنِ مطلقۀ حقّ تعالی وارد نشده، بلکه کافی بودنِ حقّ تعالی، خودیّت اوست که خودیّت او، حضرات آل الله (ع) می‌باشند. پس کافی بودن حقّ تعالی را 🔅"فَإِنَّكُمَا كَافِيَان"🔅 باید دید که در دنبالۀ همین بیان بیشتر در مورد آن صحبت میکنیم.

اینچنین است که حضرت رسول اکرم (ص) طبق نصّ آیاتِ قرآن کریم " #کافة_للناس " یعنی کافی برای مردم است. قرآن می‌فرماید:

☘️"وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ «كَافَّةً» لِلنَّاس‏"☘️
و ما تو را نفرستادیم الّا کفایت کنندۀ همۀ مردم.
(سورۀ سبأ آیۀ 28)

🍃 دقت بفرمائید: "ناس" اشاره به انسان است که اشرف مخلوقات است. و چون اشرف مخلوقات به اشاره آمد، تمام عوالم که تحتِ اشرف مخلوقات است نیز در اشاره است. و این است که حضرت رسول اکرم (ص) 🔻"رحمةً «للعالمین»"🔺 هستند که قرآن می‌فرماید:

☘️"وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمينَ"☘️
و ما تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم.
(سورۀ انبیاء آیۀ 107)

🔶 « #کفایت »؛ بی‌نیازی و بسنده بودن است.
پس در مفردات و معنایِ «کفایت»، صمدیّت وجود دارد. و کافی بودن، صمدیّت خداست و صمدیّت خدا، عینِ ذات اوست. پس اسمِ «کافی» مانند تمام اسماء دیگر حقّ تعالی برخاسته از ذات و ظهورِ مسمّاست (رجوع به #اسماء_توقیفی 👈 https://t.me/ehsannil1/186 ) .
بنابراین هرگز کفایت برای خلق وجود ندارد الا اینکه در نفسِ حقّ تعالی دیده شود.

خداوند بِذاتِهِ "کافی" است و نام مبارکش عینِ ذاتِ اوست. و اوست "کافی" که در جوشن کبیر حقّ تعالی را با «یا کافی» صدا میزنیم (📚البلد الأمين، ص: 405).

🍃 پس دقت کنیم و خوب دل دهیم که:
💠 اسمِ خداوند که عینِ شخصیِ ذاتِ خداوند است، حضرات آل الله (ع) هستند که در حدیث می‌فرمایند:

🔆"نَحْنُ وَ اللَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى"🔆
به خدا قسم ما اسماء الحسنی هستیم.
(📚 الكافي ، ج1، ص: 144)

👈 اسماء الحسنی حضرات آل الله (ع) هستند و " #کافی " نیز یکی از اسماء الهی است. بنابراین کفایت خداوند، "کافی" بودن حضرات آل الله(ع) هستند. که حضرات آل الله (ع) "مِن دون الله" نیستند.

ﻭ اﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ ﺭﺏّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ.
#ﭘﺎﯾﺎﻥ_ﺑﯿﺎﻥ_بیستم_و_هفتم_حقیقة_الولایة
#احسان_الله_نیلفروش_زاده


↪️🆔 @ehsannil

💎🔹💎🔹💎🔹💎🔹💎