🔹


🌙 همانطور که ماه مبارکِ رمضان، جلوۀ "رمضان" بودنِ حضرت حقّ است؛
اوّل بودنِ ماه رمضان؛ ظهورِ 🔻『 هُوَ الْأَوَّلُ』🔺 (سورۀ حدید، آیۀ 3) بودنِ خداوند است.
که حقّ تعالی هرجائی ظاهر بشود، ظهورش، عینِ شخصی و ذاتِ اوست.

♦️بنابراین ؛

✓➊ اوّل بودنِ ماه مبارک رمضان، اوّل بودنِ جعلی نیست:

بلکه حقیقتی است که ظاهر شده است. و جز حضرات آل الله علیهم السلام که حقیقتِ حقّ تعالی هستند، احدی نمی‌تواند ماهی را به عنوانِ ماه اوّل سال تعیین کند. و بلکه مطلب فراتر است! و این است که احدی، همین ماه رمضان را نمی‌تواند از جانب خویش به عنوانِ ماه اوّل سال معرّفی کند.
حقیقت فقط به دستِ حقیقت، انشاء میشود.

✓➋ اوّل بودنِ ماه مبارک رمضان، اوّل بودنِ حدّی نیست:

چون اوّل بودنِ ماه رمضان را به لُبّ بودن و اطلاق و حقیقت شناختیم، خواهیم دانست که اگر حضرات آل الله (ع) مثلاً ماه ربیع الاوّل (یا محرّم) را به عنوانِ اوّل ماه قمری معرفی بفرمایند، باز از اوّل مطلق بودنِ ماه رمضان، در ربیع الاوّل آمدند. و در همان نقطۀ اوّل بودنِ ماه ربیع الاوّل، ماه رمضان اوّل است.

(تأمّل بفرمائید که جایِ تأمّل است و این لطیفه، یک مَناط کلّی و معیاری برای سایر معارف است)


🔷 『 رمضان』 ؛ نام مبارک خداوند است. خداوند صمد است و از صمدیّت است که جا برای مثل نمی‌گذارد که 💎【ليْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ】💎 (سورۀ شوری، آیۀ ۱۱).

🔹و خداوند سبحان، صوم را که در عبادات، مثل ندارد؛ در هیچ ماهی واجب نکرده الّا ماهی که به اسم خودش آن را نامگذاری نموده است و آن اسم، "رمضان" است و آن ماه، "شهر رمضان" است.

🔹و هیچ ماهی از ماههای سال نامگذاری به اسماء الله نشده است الّا "شهر رمضان".

🔹تمام شهور، از 《 غُرّه》 بودنِ شهر رمضان، شهر الله هستند.
ولی وقتی بخواهند نسبتِ بقیۀ شهور را با خداوند نشان بدهند، با اضافۀ "الله" به خدا نسبت داده می‌شود.
مثلاً وقتی در روایات قرار است نسبت ماه محرّم به حرمتِ الهی را نشان دهند، به صورت "شهر الله المحرّم" اسم می‌برند. یعنی با اضافۀ "الله" بیان می‌شود. زیرا "محرّم" نام خدا نیست و بقیۀ شهور نیز غیر از "شهر رمضان" اینگونه است.

🌀 در احادیث از اسم مُستأثر یاد فرمودند.
اسماء الهی در پیِ #اسم_مستأثر الهی ظاهر می‌گردند.
به عبارتی اسم مستأثر، تمام اسماء اعظم الهی را در اثر و پیِ خود می‌آورد. و برگشت تمام اسماء، به اسم مستأثر است.
حضرات آل الله علیهم السلام حقیقتِ تمام اسماء الهی می‌باشند.
و عالَم و موجودات همگی، اسمِ اسمِ این سلسله هستند و بدو و ختم، و ایجاد و اِیاب (بازگشتِ) آنها به حضرات اسماء الحسنی علیهم السلام است.


🔲 『رمضان』 ؛ نام مبارک خدا، و از جلالت حضرت حقّ است، که حضرت (؏) می‌فرمایند:

⇧ 💠 "نام ماه مبارک رمضان را به صورت "رمضان" یاد نکنید چرا که حقّ در آمد و شد نیست (که بگویید رمضان آمد یا رفت)"

🌙 ولی آنگاه که آن جلالت در تنزیل بیاید؛ به "شهر رمضان" ظاهر می‌شود. یعنی حضرت حقّ تعالی از جلالت و علوِّ 『 رمضان بودن』 ، به جلوۀ "شهر رمضان" ظاهر میشود.


🔰 ماه مبارک رمضان در قیاس با ماههای دیگر سال، حکم اسم مستأثر را دارد که فرمودند🔻〖 شهْرُ رَمَضَانَ‏ رَأْسُ‏ السَّنَة〗🔺(📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏ ۱، ص: ۴) و ماههای سال در اوّل بودنِ لُبّی او باید دیده شود.

✅ تذکّر: سال ("سَنه" ، "عام")؛ سیّد الکونین حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله می‌باشند.
باطنِ سال، شهور است. و ماهها، بسطِ ماه مبارک رمضان هستند.


🌙 ماه رمضان، که〖رَأْسُ‏ السَّنَة〗و 〖َغُرَّةُ الشُّهُور〗است، از آنجایی آورندۀ ماههای دیگر سال قمری است که شهریّتِ همۀ شهور است. و این ماه رمضان است که در دوازده جلوه ظاهر میشود.
و بازگشتِ سایر ماههای قمری، به اسم مستأثر خویش است.

🔷 #اسم_مستأثر در شدّت طلبِ اثر خود است. و این شدّت طلب، مسمّا و سایر اسماء را در پی خود می‌آورد.

💠 ماه مبارک رمضان؛
❖ از طرفی ، مسمّای خود یعنی حضرت رمضان (حضرت حقّ) را در پی می‌آورد و دائماً جلوۀ اوست.
❖ و از طرفی ، سایر ماهها را نیز در پی خود ترسیم،و بسوی خود، تجمیع می‌کند.

🌙 شهر الرمضان، اسم مستأثرِ است و مسمّای خویش را می‌آورد.
مسمّای این ماه، قلب آن است که در دنباله حدیث آمده است:

☀️《 قلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةُ الْقَدْرِ》 ☀️


🔰 که حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند:

🔹『 اللَّيْلَةُ؛ فَاطِمَةُ وَ الْقَدْرُ؛ اللَّه』‏🔹
لیلة؛ حضرت فاطمه زهرا (سلآم الله علیها) هستند
و القدر؛ خداوند است.

(📚 تفسير فرات الكوفي، ص: ۵۸۱)


🔰 و برای لیلة القدر فرمودند:

🔹『 ليْلَةُ الْقَدْرِ هِيَ أَوَّلُ‏ السَّنَةِ وَ هِيَ‏ آخِرُهَا』‏🔹
لیلة القدر هم اوّل سال است و هم آخر آن.

(📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج‏ ۴، ص: ۱۶۰)

🔹