.

༺✾ جسارت تخریب بقیع ✾༻

┅─┅─═• 🍁 •═─┅─┅
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═• 🍁 •═─┅─┅


🌿۞ همۀ نفوسِ عالَم؛ از نفسِ واحدۀ الهی، إنشاء و ایجاد شده‌اند، چنان که قرآن می‌فرماید:

🔹﴿وَ هُوَ الَّذي أنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔹
و او کسی است که همۀ شما را از «نفس واحده» انشاء کرده است.
📘سورۀ انعام، آیۀ ۹۸

🍃⇯֎ و آن نَفْسِ واحدۀ الهی؛
❂☜ حضراتِ ائمّۀ اطهار (علیهم‌السّلام) هستند، چنان که در زیارت حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛ با این عبارت به حضرتشان سلام داده می‌شود:

💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ‏ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۹۷، ص۳۳۱


🕋۞ مدّ و جلوۀ این حقیقت، چنین است که در روایات آمده است:
#دحو_الارض و گسترشِ ارضِ تعیّنات؛ از تحتِ بیتِ مطلقه، یعنی؛ بیتُ الله الحرام (یعنی؛ کعبۀ مکرّمه) محقَّق است.
[❂☜『«إِنَّ الله عَزَّ وَ جَلَّ دَحَا الْأَرْضَ مِنْ تَحْتِ الْكَعْبَة؛ حقّﷻ زمینِ تعیّنات را از تحتِ کعبه گسترانید.』📚الكافي، ط - الإسلامية، ج۴، ص۱۸۹].

🔻
🔔🔖 که پیش از این در مقاله‌ای با عنوانِ 《«دحو الارض»؛ بسطی در اعماق حقائق!》 لطائفی در این خصوص بیان شد که دحو الارض؛ اوّلاً و حقیقتاً در نفس و ذات باریتعالی است، و مقامِ کثرت و تعدّدِ نوریِ اسماء و صفاتِ حضرت حقّ به دحو نفسِ باریتعالی، محقّق است و مدّ و جلوۀ آن؛👈🏻 به کعبه مکرّمه (جلوۀ نفس الله و مقامِ وحدتِ نوری حقّ) و دحو الأرض (جلوۀ اسماء و صفات الهی، و مقامِ کثرتِ نوری حقّ) متجلّی است.

(ر.ک 👈🏻https://t.me/ehsannil2/388)
🔺

🍃⇯֎ بنابراین؛
وجود و نفس هر موجودی (هر تعیّنی)، از بیتِ مطلقِ الهی (یعنی؛ کعبۀ مکرّمه) محقّق و گسترانیده شده است. پس مکّه؛ که ارضِ کعبه است و اُمّ القُریٰ (یعنی؛ اصل تمام قَریه‌ها و جمع‌ها) می‌باشد؛ اصلِ تمامِ زمینِ و جمیعِ تعیّنات است، چنان که می‌فرمایند:

🔻『لِأَنَّهَا أَصْلُ جَمِيعِ الْأَرْض‏』🔺

🌿۞ و قرآن نیز در این رابطه می‌فرماید:

🔹﴿إنَّ أوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمينَ﴾🔹
همانا نخستين خانه‌اى كه براى مردم بنا شد؛ همان است كه در مكّه است، و مايۀ بركت و هدايت جهانيان است.
📘سورۀ آل‌عمران، آیۀ۹۶


🕋۞ و امّا #کعبه نیز؛ که بیت مطلقِ الهی است و همۀ نفوس در عالَمِ ظاهر، از آن انشاء شده‌اند؛ جلوه‌ای از جلواتِ نفسِ واحدۀ الهی، یعنی؛ شخصِ ائمّۀ اطهار (علیهم‌‌السّلام) است، چنان که حضرت امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمایند:

◣『نَحْنُ الْبَلَدُ الْحَرَامُ
❂☜ وَ نَحْنُ کعْبَةُ الله
وَ نَحْنُ قِبْلَةُ اللهِ』◥
ما شهر حرام هستیم، و ما کعبه‌ی خداوندﷻ می‌باشیم و مائیم قبله‌ی خداوندﷻ.
📚 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۲۴، ص۳۰۳

🌿۞ نتیجه آنکه؛
تنها و مطلقاً حضراتِ ائمّۀ اطهار (علیهم‌‌السّلام) - که مطهّر از این هستند که «مِن دون الله» باشند، بلکه؛ وحدانیّت و نفسِ واحدۀ حضرتِ احدﷻ می‌باشند -؛
❂☜ اهلِ حقیقی و مطلقِ «البیت» بوده، و『أهْلُ «البَیْت»』 خوانده می‌شوند. که تجلّی و جوششِ طهارت مطلقۀ حضرتشان (که مطهَّر از این هستند که «مِن دون الله» باشند)، چنین است که در آیۀ تطهیر آمده است:

💎﴿إِنَّما يُرِيدُ الله لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ «أَهْلَ الْبَيْتِ» وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً﴾💎
جز این نیست که همواره خداوندﷻ می‌خواهد هرگونه پلیدی را از شما اهل بیت (علیهم‌‌السّلام) برطرف نماید، و شما را کاملاً پاک و پاکیزه بدارد.
📘سورۀ احزاب، آیۀ۳۳

🌿۞ و به قوّتِ این طهارتِ مطلقه و تسبیحِ حقیقی وُ دائمی است که وجودِ مطلقِ حضرات أهل البیت (علیهم‌السّلام)؛ «بیت الله» است، چنان که قرآن می‌فرماید:

🔆﴿في‏ بُيُوتٍ أَذِنَ الله أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصال﴾🔆
[این نور] در خانه‌هایی است که خداوندﷻ اذن داده که دائماً رفیع باشند و نام حقّﷻ در آن‌ها ذکر شود. و همواره در آن خانه‌ها صبح و شام؛ اوﷻ را تسبیح می‌گویند.
📘سورۀ نور، آیهٔ۳۶


🕋۞ و امّا بَیْت (خانه) از نظر لغوی؛
❂☜ به معنایِ مَسْکَن و مَأوا است. و از آن جهت که اهلِ آن را #جمع می‌نماید؛ بَیت نامیده شده است. و اصلاً وجه تسمیۀ «بَیت» در اشعار نیز از آن جهت است که؛
در هر بَیت از شعر؛ حروف و کلماتی که اهل هم هستند، برای منظور و معنایِ واحدی، به هنرِ شعر، گرد هم #جمع می‌شود.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻

💧

.
■ «یوم الطُّفوف»؛ مجمع حیرانی!
● سخن پنجم :
حضرتِ وفا (؏)؛ نقطۀ فنایِ اسماء الله!

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═✾🔘✾═─┅─┅

🍃 برای آسانی در تبیین، و تفهیم و تفهّمِ سخنِ پنجم در این سِری از مقالات؛ به جلوۀ ابواب الجنّة ، در هشتْ قدمِ معرفتی، مقدماتی مهمّ به اختصار اشاره می‌شود، تا إن شاء الله به نظرِ سراسرْ رحمتِ حضرتِ نافذ البصیرة، أبا الفضل العبّاس علیه السلام؛ جمع‌بندیِ مطلبْ آسان‌تر شده، و طائرِ لطائفِ مهمّ این سخن، آسوده‌تر بر آشیانِ دل‌هایِ محبّین بنشیند.

إن شاء الله به دلْ همراه باشید که این کتیبه، دلدار می‌طلبد ...


°•❁🔳🔲🔳❁•°


🔰 قدم اوّل : کربلا؛ جانِ کعبه. و کعبه؛ نقطۀ دحو الارض ➣●•

#دحو_الارض و گسترشِ ارضِ تعیّنات، از تحتِ کعبۀ مکرّمه است ( 『 إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ دَحَا الْأَرْضَ مِنْ تَحْتِ الْكَعْبَة』 / 📚الكافي ،ط - الإسلامية، ج۴، ص: ۱۸۹).
و مکّه ، که ارضِ کعبه است و اُمّ القُریٰ می‌باشد (یعنی اصل تمام قَریه‌ها و جمع‌ها)، اصلِ تمامِ زمینِ تعیّنات است که 🔻『 لِأَنَّهَا أَصْلُ جَمِيعِ الْأَرْض‏』 🔺.

پس؛ هر شیئی از اشیاء جلوه‌ای از این سِعه است.

امّا بدانیم؛
زمینِ #کعبه ، حیثیتِ اضافی به #کربلا دارد و صِرف الإضافه به کربلای معلّی است. چرا که در حدیث می‌فرمایند:

🔸『 خلق الله أرض کربلا قبل أن یخلق أرض الکعبة بأربعة و عشرین ألف عامّ و قَدَّسها و بارک علیها 』🔸
خداوند زمین کربلا را بیست و چهار هزار سال پیش از زمین کعبه آفرید، آن را مقدس کرده و به او برکت داد.

(📚الأصول الستة عشر ، ص: ۱۷)


🌿در حالی که جنّت، حقیقتی است که عالَم را فراگرفته، و بالخصوص جانِ متّقین است که 💎【 إِنَّ الْمُتَّقينَ في‏ جَنَّاتٍ وَ نَعيمٍ】💎؛ سعه و گستردگیِ جنّت که «بَطحاء» نام دارد، کربلای مُعَلّی است که وصفش را چنین فرمودند ؛🔅『 أَنَّهَا مِنْ بَطْحَاءِ الْجَنَّة』🔅(📚كامل الزيارات، ص: ۲۶۳).
که این سعۀ حقیقی از حضرات آل الله علیهم السلام است که به فرمایشِ حضرت مولی(ع)🔸《سُرَّةِ الْبَطْحَاءِ》🔸 می‌باشند (📚نهج البلاغه ، خطبۀ ۱۰۸).

❖ #کربلا؛ یک منطقۀ جغرافیایی بر روی زمینِ ظاهری نیست. بلکه حقیقتِ جنّت است [و از جنّت، دوزخ].
❖ #کربلا؛ حقیقت عالَم است و سعه و گستردگیِ آن، سعۀ «الساعة»، یعنی قیامت کبراست.

کربلایِ حقیقت («بطحاء الجنة»)؛ به جلوۀ سرزمینِ «کرب و بلا» رخْ عیان نموده و 🔹『 هِيَ أَطْيَبُ بِقَاعِ الْأَرْضِ وَ أَعْظَمُهَا حُرْمَةً』🔹 (اين زمين، پاكيزه‏‌ترين اماكن واقع روى زمين بوده و احترامش از تمام بقعه‌ها بيشتر است/ 📚كامل الزيارات، ص: ۲۶۳).

⇦ پس کربلا؛ حقیقت است که از لا مکان تا مکان کشیده شده است.
بنابراین؛
⇐ شناختِ مُنتسَبینِ به کربلا، بایستی از لا مکان تا مکان صورت گیرد.


🔰 قدم دوّم : اسم مستأثِر و جلواتش به حروفِ اسم اعظم ➣●•

🔲 طبق احادیث؛ #اسم_اعظم حضرت حقّ تعالی هفتاد و سه حرفست. که یک حرف آن #اسم_مستأثر است (📚الكافي، ط - الإسلامية، ج۱، ص: ۲۳۰).

🔘 "مُستَأثِر"؛ اسم فاعلِ باب استفعال، از مادّۀ «أثر» است.
معنای اصلی باب استفعال؛ طلب مادّه خود است.
✓ «اثر»؛ به معنایِ نشانه، علامت، و نیز ؛ پِیْ و عقبِ چیزی است (مثل؛«در پِی چیزی بودن»).

💠 اسم مستأثِر؛ در مطلقِ «طلب» و «در پِیْ بودن» است. که واسطۀ حقیقیِ بین ۷۲ حرفِ اسم اعظم با مسمّاست. که مسمّا را به طلبِ خویش به جلوۀ ۷۲ حرف اسم اعظم می‌آورد. و در عین حال؛ ۷۲ حرفِ اسم اعظم را به فنایِ در مسمّا می‌کشاند.

⪧⦁⪦ اسم مستأثِر، طرفین (مسمّا و مقامِ وحدت نوری، و نیز ۷۲ حرفِ اسم اعظم و مقام کثرت نوری) را در پیِ خود آورده و به عبارتی، در خود جمع و فانی نموده.

⪧⦁⪦ اسم مستأثِر ، به #عین_شخصی ؛ جمالِ مسمّا و جلالِ اسم اعظم است.
بنابراین؛ چون جلالِ اسم اعظم است، علم آن در جلال و لاتعیّنیِ علم الله است پس؛ علم به آن، «#علم_الغیب» است ( 『 حَرْفٌ عِنْدَ اللَّهِ مُسْتَأْثِرٌ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ』 / (📚 الكافي ،ط - الإسلامية، ج۱، ص: ۲۳۰).

🔆 اسم مستأثِر و اسماء اعظم دیگر، همگی جلواتِ «الاسماء الحُسنیٰ» بودنِ حضرات آل الله علیهم السلام هستند.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

.
•┈┈••✾•🍃عـﷻــلے🍃•✾••┈┈•

💠 نکاتی ذیلِ مقالۀ لیلة المبیت:

✓ چرا مدینة الرسول (ص)؛ معراج الأرض است؟

🔹➊ هجرت حضرت رحمة للعالمین(ص)، هجرتِ حقیقی است که از باطن تا ظاهر برقرار است.
کعبه و مدینه در مسئلۀ هجرت؛ مقابل یکدیگرند (تقابلِ نوری و لبّی).
کعبه چون دحو الارض است ، پس مدینه؛ معراج الارض است.

🔹➋ کعبه و مدینه، باطن تا ظاهر را پوشش میدهند.
حالا دقت شود؛
حضرت رسول اکرم(ص) «رحمةَ للعالمین» و راسِم عوالِم هستی هستند.
کعبه و مدینه باید بر اساس حضرتشان دقت شود؛
#کعبه؛ محلّ تولّد باطن و نفس الرسول (ص) یعنی حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) است.
#مدینه؛ محلّ شهادتِ ظاهری حضرت رسول اکرم(ص) است.

پس؛
از باطن تا ظاهر در کعبه و مدینه ظاهر شده است.
دقتی دیگر؛
کعبه؛ برای ترسیم
مدینه؛ برای تجمیع
است.
بنابراین؛
مدینه؛ معراج الارض است.

🔹➌ کعبه؛ ظهورِ «بیت المعمور» است و اشاره به عالَمِ وحدت. و چون عالَم وحدت ظهور یافته؛ پس کعبه، قوسِ نزول است و دحو الارض.
مدینه؛ تا قبل از اسلام به «یثرب» خوانده می‌شده که از مادّۀ «ثرب؛ ملامت کردن» می‌باشد. امّا به نصّ احادیث شریفه؛ نباید مدینه را یثرب خواند و این نامِ زمانِ جاهلیّت آن است بلکه باید «طَیبه» خواند («يُقَالُ لَهَا طَيْبَةُ وَ قَدْ كَانَ اسْمُهَا فِي الْجَاهِلِيَّةِ يَثْرِب‏؛ 📚الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 483») و این از قدوم حضرت (ص) است. الغرض؛
مدینه بدونِ حضرت(ص) محلّ ملامَت است که عالَم کثرت است که محلّ ملامت است. و به قدوم حضرت(ص)؛ طیبه و محلّ راحتی و پاکی و خرسندی است. بنابراین؛ مدینة النبی (ص)؛ کثرت را به وحدت می‌بَرد. در نتیجه؛ مدینه؛ معراج الارض است.


الحمد لله ربّ العالمین
🖊 #احسان_الله_نیلفروش_زاده 🦋



─═༅࿇༅📓༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍️
🆔 @ehsannil3 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋

‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅📓༅࿇༅═─
.

.

༺۞ از باطنِ فَلَک، تا ظاهرِ فَدَک ۞༻

•┈┈••✾•💠•✾••┈┈•
🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده 🏴
↗️ https://t.me/ehsannil2/915
•┈┈••✾•💠•✾••┈┈•

مقدمه:
غاصبین خلافتِ ائمه اطهار(ع) یعنی عمر و ابابکر ملعون، علاوه بر طمع به مطامع دنیوی، بدتر از آن؛ از اینکه مبادا بعضی از افراد، به طمعِ مال گرایشِ به حضراتِ اهل بیت علیهم السلام پیدا کنند [و بدتر از بدتر مطلبی که در ادامۀ این مقاله خواهید خواند]؛ ضمن غصبِ #فدک که ارثِ حضرت ختمی مرتبت(ص) به حضرت فاطمه زهرا (س) بود، این حدیث را جعل کردند و به پیامبر اکرم(ص) نسبت دادند:

«نَحنُ مَعاشِرَ الانبیاءِ لا نُوَرِّثُ ما تَرَکنا صَدَقَة» (حدیثِ جعلی ابابکر ملعون)
ما پیغمبران از خودمان ارثی به جا نمی‌گذاریم هرچه که بماند صدقه است.


༆
🔳 حضرت امام موسی کاظم؏ در پاسخ مصرّانه‌ی هارون الرّشیدِ ملعون در مورد حدّ و مرزِ #فدک، می‌فرمایند (نقل به مضمون):

تمام بلادِ اسلامی، که مرزِ اوّلش؛ عدن، مرزِ دوّمش؛ سمرقند، مرزِ سوّمش؛ آفریقا، و مرزِ چهارمش؛ خزر و ارمنستان است.

❧═┅┅┄┄
❧ اوّلین دیندار و دیندارِ مطلق؛ شخصِ حضرت حقّ تعالی است و دین خداوند، اسلام است که حضرت امام جعفر صادق(ع) می‌فرمایند:

◣『دِينُ اللَّهِ اسْمُهُ الْإِسْلَامُ وَ هُوَ دِينُ اللَّه.』◥
دین خداوند اسمش اسلام است و آن دینِ خودِ خداوند است.
📚الكافي(ط-الإسلامية)،ج‏۲ص۳۸

حضراتِ ائمه اطهار(ع) شخصِ «اسلام» و بلکه اصلِ آن هستند که حضرت مولی(ع) می‌فرمایند: ✿『أَنَا الْإِسلام‏؛ 📚بحار الأنوار،ج‏۲۶ص۱۵۴』✿ و بلکه در زیارتِ آل الله(ع) بیان می‌فرمایند: ✿『السَّلام عَلَيْکمْ يَا أَصْلَ الْإِسلام النَّامِي؛📚بحار الأنوار،ج‏۹۹ص۱۸۷』✿.
♡••࿐
و چون حضرات آل الله(ع) 《نَفْسِ اللهِ تَعَالَى؛ 📚بحار الأنوار، ج‏۹۷ص۳۳۱》 هستند، و حضرت حقّ تعالی، صمد است و دینداری‌اش ذاتی و نفسی است، بنابراین؛
❖ خداوند که به اسلام دیندار است، یعنی؛ به ائمه اطهار(ع) دیندار است.
و این مطلب، توحید در دینداری، در معنای اخصّ الخواصّ است.

از این رو؛
❧ #اسلام از این که نفسِ باریتعالی است؛ «عند الله»است که قرآن می‌فرماید:

💎﴿«إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ﴾💎
همانا دين نزد خدا تنها اسلام است.
(آل‌عمران،۱۹)

❀ آنچه که نفس باریتعالی بوده و «عند الله» باشد، مافوقِ زمان و مکان است. شخصِ اسلام(ع)؛ از نَفْس و اللهیّتِ الله، محقّق بوده و فائِق بر زمان و مکان است و زمان، به حضراتِ اسلام(ع)، جاری است و مکان به حضراتِ اسلام(ع)، مستقر است. و از همین فائقیّت و اطلاق، اسلام، به علی الإطلاق بودن؛ در زمان و مکان، متجلی است.

منتَسَبین به اسلام نیز، در اضافه و بلکه صِرف الإضافه بودن به اسلام، از جلالَت قدری برخوردارند که بایستی به اسلام، مورد تأمّل و محاسبه قرار بگیرند.
֍ در نتیجه؛
«بلادِ اسلامی»، به وسعت و فراگیریِ #اسلام، همۀ سرزمین‌هاست که به همین حقیقت، 👈🏻 راسِم عالَم وجود، پیامبرِ 👈🏻#اسلام(ص) پیامی از این سلم و سلامت که ظهوری از اسلام است را چنین انشاء می‌فرمایند:

🔻【 جُعِلَتْ لِي‏ الْأَرْضُ مَسْجِداً وَ طَهُوراً 】🔺
برای من زمین محلّ سجده و پاک قرار داده شد.
📚من لا يحضره الفقيه،ج‏۱،ص۲۴۰

🌐 «الأرض»؛ أرضِ «تعیّنات» است. یعنی هر ذی إشاره و بلکه لاإشاره‌ای در «الْأَرْض» قرار گرفته و بلکه به این جعلِ مطهّر و مقدّس، از رجسِ «عدَم»، پا به طهارتِ «وجود» گذاشته و «موجود» است و دَم به دَم به یایِ «لِي‏» -یعنی شخصِ حضرت رسول اکرم ص-؛ حظّ از «مَسْجِداً»ی قوسِ نزول و «طَهُوراً»ی قوسِ صعود دارد و در تسبیحِ سجود و تحمیدِ طهور؛ مُدرکِ جلال و جمال(یابِس و رَطب) الهی است و به این برکت؛ توحیدِ حقّ که «لا هو إلا هو» می‌باشد را به جان و در کینونَت خویش، تصدیق می‌کند.

◉⇦ بنابراین؛
بیانِ محدوده‌ی فدک به «بلاد اسلامی»، بیانِ حدّ و مرز نیست. که اگر اسلام؛ نفسِ الهی است، بلادِ الهی نیز مرزبندی ندارد، چنان که در روایات ظهور آمده است که اصلاً با ظهور حضرتِ جانان، بقیه‌ی خدا، مولای دلبران، آمالِ بهتران؛ حضرت حجّة (روحی لذکره الفداء)؛ بی‌اعتبار بودنِ مرزها و حدود و ثغور بلاد و کشورها، معلوم شده و از بین می‌رود.

در نتیجه؛
بیانِ محدوده‌ی فدک؛ بیانی از بی‌حدّیِ فدک است، بدین معنا که نه تنها بلادِ اسلامیِ مشهور را شامل می‌شود، بلکه تمامی مکان و لامکان، وَ شیء و لاشیء را نیز شامل می‌گردد.

❖ بنابراین؛ آن چهار مرزی که از آن در روایات یاد می‌شود؛ بیان و جلوه‌ای از ارکانِ اربعۀ حقّ و حقیقت است که؛
❧ از #تسبیحات_اربعه و خدائیتِ خدا؛ آغاز،
❧ در چهار ضلعِ #بیت_المعمور؛ متجلّی،
❧ در وجوهِ #کعبه؛ مشهود،
❧ و به #دحو_الارض و کشیدگیِ کعبه؛ ممدود،
❧ و تا #عناصر_اربعه ی تمام موجودات؛ ملحوظ و منظور است.

🔺 مطلب فوق؛ سایه‌ای از #فدک است.

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔳

🌕🌿

🔰 و در دنباله نیز می‌فرمایند:

🔻【فَطُوبَى لِمَنْ أُكْرِمَ عِنْدَ النُّزُولِ بِأَوَّلِهَا
وَ طُوبَى لِمَنْ أُحْسِنَ مُشَايَعَتُهُ فِي آخِرِهَا】🔺
پس خوشا به حال کسی که در اوّلین منزل آخرت، گرامی داشته می‌شود.
و خوشا به حال کسی که در مشایعتش در آخر دنیا، نیکو داشته می‌شود.

☀️۞ و امّا؛ حقیقت و نَفْسِ عالم وجود، حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) هستند.
⊱⟤⊰ پس با موت؛ وصال به حضرت (؏) حاصل می‌شود، چنان که می‌فرمایند:

🍂【مَنْ يَمُتْ يَرَنِي】🍃
هر کس بمیرد (موتش برسد و نه فوتش!)،
مرا رؤیت می‌کند.
📚الأمالي، للمفيد، ص۷

♦️֎⇯⇦ حالا دقّت بفرمائید که هر دویِ زمان‌هایی که برای اعتکاف سفارش شده است (یعنی؛ ایّام البیض ماه رجب، و نیز؛ دهۀ آخِر ماه مبارک رمضان)؛ مربوط به مقامِ واسطۀ مطلقه، حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) است.

🕋 چرا که روز سیزدهم رجب که روز آغازین ایّام البیض است؛ روز میلادِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) می‌باشد، و ایّامی است که حقیقتِ کعبه، در خودش معتکف است. یعنی؛
❂☜ حضرت مولی (علیه السّلام) سه روز در کعبه، خود به خود در ظهور خود، معتکِف بودند.

💔 و از آن طرف؛ در نوزدهم ماه رمضان به فرق مبارک حضرت (؏) ضربۀ شمشیرِ ملعونِ ازل و ابد یعنی؛ ابن ملجم مرادی (لعنة الله علیه) اصابت می‌کند، و در روز بیست‌ و یکم؛ حضرت مولی (علیه السّلام) به شهادت می‌رسند. که روز بیست و یکم؛ آغازینْ روز، از دهۀ آخِر ماه رمضان بوده، و دهۀ آخر ماه رمضان با شهادتِ حضرت مولی (علیه السّلام) آغاز می‌شود. و شهادت حضرت (؏)؛
❂☜ رجوع به خویشتنِ خویش است و حیثیتِ جلالیّت حضرت (؏) است. و عالَم، به جَلالِ حضرت (؏) ترسیم می‌گردد. که حضرت مولی (؏)؛ 🔅【مَبْدَأُ الْوُجُود؛ 📚بحار الأنوار، ج‏۲۵، ص۱۷۴】🔅 بوده، و نیز ایشان (؏)؛ «اوّل و آخرِ» مطلق [🔻【أنا الأوّل و الآخر و الظاهر و الباطن و أنا بکلّ شیء علیم؛ 📚الإختصاص، ص۱۶۳】🔺] می‌باشند.

🕋💔 پس؛
֎⇯⇦ #میلاد و #شهادت حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام)؛
❂☜ مبدأ و منتهایِ عوالم است.


🍃۞ در نتیجه، دقّت کنیم که؛

🔆⇯⇦ اوّلاً؛ حضرت مولی (؏) در نقطۀ مبدأ بودن [که ظهورش به میلادِ حضرت (؏) است]:
❂☜ [به حسب عالم ظاهر] درونِ کعبه‌، ظاهر می‌شوند [که باز ظهورشان هم؛ #غائب از ابصار و عیون است؛🔻﴿لا تُدْرِكُهُ الْأبْصارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الْأبْصار؛ 📘سورۀ انعام، آیۀ۱۰۳﴾🔺].

🕋۞ پس میلادِ حضرتِ «مبدأ الوجود» (؏)؛ در کعبه بوده که محلّ #دحو_الارض (یعنی؛ کشیدگیِ ارضِ تعیّنات) می‌باشد. و وَسَطیّتِ عالمِ اشارات، کعبه‌ای است که شرافت از مولی (ع) دارد.
❂☜ که سیّد الکونین حضرت خاتم الأنبیاء (صلّی الله علیه و آله) می‌فرمایند:

🔻【سُمِّيَتِ الكَعْبَةُ كَعْبَةً لِأنّهَا وَسَطُ الدُّنْيا】🔺
کعبه، #کعبه نامیده شد زیرا وسط دنیا (عالم اشارات) است.
📚من لا يحضره الفقيه، ج‏۲، ص۱۹۰

🍃🕋 البتّه دقّت شود که منظور از «وَسَطُ الدُّنْيَا» بودنِ کعبه؛ وسطِ بین دو چیز نیست! بلکه #وساطت؛
❂☜ نقطۀ خَیریّت و وجودِ هر موجود و امری است، چنان که می‌فرمایند:

🔻【خَيْرُ الْأُمُورِ أوْسَطُها】🔺
📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۶، ص۵۴۱

🌿⇯⇦ و حضرات آل‌الله (علیهم السلام)؛
❂☜ حقیقت و باطن و شیئیّتِ اشیاء هستند و نقطۀ خَیریّت و وَسَطیّت هر امر و شیئی می‌باشند، چنان که در زیارت جامعۀ کبیره می‌خوانیم:

🔻【إنْ‏ ذُكِرَ الْخَيْرُ كُنْتُمْ أوّلَهُ وَ أصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأواهُ وَ مُنْتَهاه‏】🔺
(📚من لا يحضره الفقيه،ج‏۲،ص۶١۶)

🌿۞ و امّا #دحو_الارض؛
که کشیدگی عالم تعیّنات و اشارات است؛
❂☜ از محلّی است که به حسب ظاهر؛ زادگاهِ حضرتِ «مبدأ الوجود»، «دابة الارض» (جنبانندۀ زمین - یعنی نقطۀ حیاتِ زمینِ تعیّنات) مولی امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) می‌باشد.

֎⇯⇦ بنابراین؛
🕋 #کعبه - که محلّ کشیدگی ارضِ تعیّنات بوده، و «#وسط_الدنیا» است -؛
❂☜ وسطِ حقیقی بودنِ حضرت مولی (؏) را ظاهر می‌کند، چرا که شرافت کعبه، به مولودِ در آن، یعنی؛ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) است [که روایتِ مبارکش را در ادامۀ این مبحث خواهید خواند]، در نتیجه؛
❂☜ کعبه، به خاطرِ حضرتِ واسطۀ مطلقه؛ مولی علی (؏) است که؛ «وَسَطُ الدُّنْيَا» می‌باشد.


🔆⇯⇦ و ثانیاً؛ حضرت مولی (علیه السّلام) در نقطۀ «معاد»بودن [که ظهورش در شهادتِ حضرت (؏) است]:
❂☜ به #شهادت در مسجد و محرابی ظاهر می‌شود که محلّ فنا و معراج است. چرا که نماز؛ #معراج است، چنان که می‌فرمایند: 🔻【الصّلاةُ معراجُ المُؤمن؛ 📚كشف الاسرار، ج۲، ص۶۷۶】🔺.

🍃⇯⇦ و هر دوی ظهورِ #مبدأ در مکّه، و #معاد در مسجد؛
❂☜ سیرِ شهودیِ تمام عوالم هستی، توسّط واسطۀ مطلقه یعنی؛ حضرت ولیّ الله مولی امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) است.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻

🌕🌿

🕋


🌼۞ قبل از مبعث حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) و ظهور دین اسلام در عالَمِ ظاهر، معجزه‌ای توسط نفسِ حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) و حقیقت دین یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین (علیه السلام) صورت می‌گیرد، و آن؛ #شکافته_شدن_کعبه و میلاد ایشان (؏) در آن است که قبل و بعد از این حقیقتِ عیان، چنین امری دیگرواقع نشد.

📖 قرآن مجید؛ معجزۀ نبی اکرم (صلّی الله علیه و آله) است، امّا این معجزه را فُصَحا و بُلَغا درک می‌کنند و آن‌ها تا حدّ خودشان می‌فهمند که این کلمات، کار بشر نیست. پس صاحب این کلمات (قرآن) باید قبل از اینکه بیاید، همه را عاجز کند و بیاید.

🍃⇯֎ بنابراین؛
از حقیقتی ظاهر می‌شود که همه عاجزانه، سَر خَم کنند که خرق عادتی باشد برای همۀ خلایق، برای همۀ شاکله‌ها، برای همۀ قـَـدَرها که 🔻『إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ؛ همانا ما هر چيزى را به اندازه آفريده‌ايم، سورۀ قمر، آیۀ۴۹』🔺 تا اینکه:

💠﴿عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّوم﴾💠
چهره‌ها در مقابل خداى زنده و قيّوم، متواضع شود.
📘سورۀ حضرت طه (صلّی الله علیه و آله)، آیۀ۱۱۱

❖⫸ و او (؏)؛ همان است که تمام وجوه را در فناءِ خویش می‌آورد، که قرآن می‌فرماید:

💠﴿● كلُّ مَنْ عَلَيهَْا «فَانٍ» ●
وَ يَبْقَى «وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الجَْلَالِ وَ الْاكْرَامِ»﴾💠
● هر آن كس كه بر روى زمين است، فناپذير است.
● و تنها وجه با شكوه و ارجمند پروردگارت باقى مى‌ماند.
📘سورۀ الرّحمن، آیات ۲۶ و ۲۷

🍃⇯֎ خدایی که 《هو الأوّل》 است (سورۀ حدید، آیۀ ۳)؛ ولیّ اوﷻ که تمامْ ظهورِ اوست، ندایِ 《أنا الأوّل》اش عالمیان را می‌گیرد (📚مناقب - ابن شاذان، ج۲، ص۳۸۵).
֎⇦ و همان‌طور که او (؏)؛ حقیقتِ اوّل است، در ظهور نیز آنچنان اوّلْ ظاهر می‌گردد که احدی در عالم آن گونه ظاهر نشده و نمی‌شود.

🌿🔔 دقّت شود که اوّل بودن مولی امیرالمؤمنین (علیه السّلام)؛ اوّلِ عددی نیست، و هر عددی را این اوّل می‌گیرد و از شدّت اوّلیّت به دارِ تعیّن هم کشیده می‌شود و در میلاد هم، چنان میلادی دارد که دوّمی ندارد.

🕋 #بیت_الله؛ یعنی #کعبه مکرّمه شکافته می‌شود. حضرتشان (؏) وارد می‌شوند و کعبه بسته می‌گردد و احدی راه به آن پیدا نمی‌کند.
#سه_روز_در_کعبه می‌مانند و همۀ مردم از هر قشر و با هر تفکر و مذهبی، چه دوست و چه دشمن، همه و همه برای شهود این مطلب می‌آیند.

[اینکه چرا سه روز در کعبه می‌مانند هم باید إن شا الله بیان شود!]

🍃🕋 پس؛ کعبه باز می‌شود و حضرت (؏) خارج می‌شوند و دوباره بسته می‌شود.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻

🕋

🕋

🕋⫸ #کعبه را بشناسیم:

۞ حضرت امام محمّد باقر (علیه السّلام) می‌فرمایند:

♦️『إنَّ اللهَ فَضَّلَ الْإِيمَانَ عَلَى الْإِسْلَامِ بِدَرَجَةٍ كَمَا فَضَّلَ الْكَعْبَةَ عَلَى الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ』♦️
خداوندﷻ ايمان را به يك درجه، بر اسلام برترى داده است، آن‌چنان كه كعبه را بر مسجدُ الحرام برترى داده است.
📚الكافي، ط - الإسلامية، ج۲، ص۵۲

🌿🕋 حقیقتِ کعبه؛
❂☜ صاحبِ کعبه است، آن که بیتُ الله؛ مال اوست، و کعبۀ مستوره؛ خودِ اوست. که در وصف آن والا مقام، جان عالم وجود حضرتِ سیّد الکونین خاتم الانبیاء و المرسلین محمّد المصطفی (صلّی الله علیه و آله) می‌فرمایند:

🔷『مَثَلُ عَلِيٍّ فِيكُمْ كَمَثَلِ الْكَعْبَةِ الْمَسْتُورَةِ النَّظَرُ إِلَيْهَا عِبَادَةٌ وَ الْحَجُ إِلَيْهَا فَرِيضَة』🔷
مَثَل علی (علیه السّلام) در شما مانند کعبۀ پوشیده شده است. نظر به او عبادت است و حجّ (و قصد) به سوی او واجب است.
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۳۸، ص۱۹۹

🌿🕋 در هنگام ظهور نیز؛ حضرت بقیّة الله الاعظم (روحی و ارواح العالمین لِتُرابِ مَقْدَمِهِ الفِداء) تکیه به کعبه داده، و خود را معرّفی می‌فرمایند ((«وَ سَيِّدُنَا الْقَائِمُ ع مُسْنِدٌ ظَهْرَهُ إِلَى الْكَعْبَة وَ يَقُول‏...؛ 📚بحارالانوار،ج۵۳،ص۹») و حقیقتِ کعبۀ مستوره را به ظهور می‌آورند و فاش می‌کنند که؛
❖⫸ قبلۀ حقیقی که عالمیان به دور آن می‌گشتند و به آن سجده و عبادت می‌کردند؛ ما آل‌الله (علیهم السّلام) هستیم [🔻『نَحْنُ الْبَلَدُ الْحَرَامُ وَ نَحْنُ كَعْبَةُ الله وَ نَحْنُ قِبْلَةُ الله؛ 📚بحار الأنوار، ج‏۲۴، ص۳۰۳』🔺]، و تکیۀ من به کعبه، تکیۀ خود بر خود است و حقیقتِ موکِّل بودن و #وکیل بودنِ خداست.


✅ دقّت کنیم ...!

🍃⇯֎ در قیاس اسلام و ایمان و یقین؛ با توجّه به روایات و آیات می‌توان بیان کرد:

🔻
🔸 #اسلام؛ قولِ «لا إله إلّا الله» است.
🔅 #ایمان؛ قبولِ «لا إله إلّا الله».
🔆 و #یقین؛ یکی شدن با «لا إله إلّا الله» است.
༺𒆳
🔸 #مسجد_الحرام؛ اسلام است.
🔅 #کعبه؛ ایمان است.
🔆 و #درون_کعبه؛ حقیقتِ یقین است که به اشاره نمی‌آید، و تا دوئیّت در کار باشد، یقین نیست.
🔺


🍃⇯֎ آن کسی، یقینش #افزون می‌شود که هنوز در مقابل حقیقتِ #یقین (یعنی؛ «لا إله إلّا الله») خودیّتی دارد.
֎⇦ امّا آن مولایی که می‌فرماید؛ 🔹『لَوْ كُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ يَقِيناً؛ اگر پرده‌ها برداشته شود، به یقین من افزوده نمی‌شود؛ 📚ارشاد القلوب، ج۲، ص۱۲』🔹؛ از آنجایی که خود با خود است، و خودْ، یقین است و حقیقتِ یقین؛ اوست و «لا إله إلّا الله» است، پس؛ بر یقینش افزوده نمی‌شود و به عالمیان ندا می‌دهد:

♦️『أنَـــا اليـــقـــيــــن』♦️
من؛ همان یقین هستم.
📚مشارق الانوار، ص۲۶۰

🍃⇯֎ همان مولایی که 🔹『#اسم_الله_الرضی؛ 📚اقبال الاعمال، ج۲، ص۶۱۰』🔹 است، و در ادعیه؛ در وصف حضرتشان (؏) آمده است:

💠『و أَسْأَلُكَ «بِاسْمِـــكَ»
❂☜ الَّذِي «لا إِلــهَ الّا هُــــــــوَ»』💠
و از تو می‌خواهم به اسمت
که الهی جز او (جز آن اسم الله الرضی) نیست.
📚إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج۱، ص۴۴۵

👈🏻 «الذّی»؛ اسم موصول است که به بیان کنندۀ «اسْمِــكَ» - یعنی اسم الله الرضی مولی امیرالمؤمنین(ع) و در حقیقت؛ حضراتِ آل الله (ع)- است.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻

🕋

🔲


🔅 #برجستگی_حقیقی در هر شیئی، آن است که در تمامِ مراتبِ وجودیِ آن، برجسته باشد و بلکه تمامیّتِ همه‌ی مراتبِ وجودیِ آن شیء باشد. یعنی شیء، در تمام مراتبِ وجودی‌اش (که شاملِ ذات و صفات و افعال و آثار است)، دائماً به آن برجستگی؛ ذات و صفات و افعال و آثار دارد، و دائماً در تمام مراتبِ وجودی‌اش، برگشتِ توحیدی به آن دارد که؛ ❖『 إنّا لله و إنّا إلیه راجعون』 ❖.

🕋 "کعبه"؛ مکانِ #دحو_الارض و کشیدگیِ ارضِ تعیّنات است.
دَحو الارض بودن که کشیدگیِ مطلقِ ارضِ تعیّنات (یعنی همۀ اشیاء)، دائماً از کعبه (که محلّ میلادِ حضرتِ ولیّ الله ع است) حیات دارد («هُوَ حَيَاةُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ نُورُ كُلِّ شَيْ‏ء؛ 📚 الکافی، ج‏۱، ص۱۳۰»).

پس #کعبه؛ دائماً مَظهرِ برجستگیِ در تمام مراتبِ وجودیِ موجودات است.
این برجستگی، همان #تسبیحات_اربعه است که طبق احادیث؛ چهار رکنِ حقیقتِ کعبه می‌باشد، و شیئیتِ هر شیئی است و هر شیئی دائم التّسبیح به آن است و #ارکان_اربعه و #عناصر_اربعه ، جلواتی از آن هستند.

(برای مطالعه بیشتر لطائف این خصوص، رجوع شود به مقاله‌ی《 «دحو الارض»، بسطی در اعماق حقائق》👈🏻 https://t.me/ehsannil2/388)


🔻➂❖ قدم سوّم - مختصری در مورد #رزایا •●•

🔲 «الرَزایا»، جمع «الرَزِيّة»، از مادّه‌ی «رَزَأَ»؛ به معنایِ مصائب است.

#مصیبت در نظر عموم افراد، ناگواراییِ حَدّی است که بعد از تصوّر کینونَت و نَفْسِ افراد (یعنی بعد از مرتبه‌ی ذاتِ افراد)، تحتِ عناوینِ مختلف، به آنها #اصابت و برخورد می‌کند.
یعنی مصیبت را صرفاً چنین مصیبتی می‌بینند که شخصی «هست» (کینونت و ذات و نفس)، و بعد، امری یا شیءِ دیگری، در مرتبه‌ی صفات یا افعال یا آثار، به این شخص، اصابت می‌کند.

در حالی که مطلب فراتر است و بایستی مصیبت را در عالَم حقیقت، و با منظرِ اطلاق بشناسیم. که مصیبت مطلقه؛ تمام مراتبِ ذات و صفات و افعال و آثار را شامل می‌شود.

🔳 #مصیبة؛ از مادۀ #صوب است.
#اصابة یعنی دَرْک. و #درک؛ نقطه‌ی اتّصالِ حقیقیِ درک کننده و درک شده است.

(⚠️ با نفسِ این «اتّصال» در این بیان معرفتی، کار داریم.)

💧قرآن، بارانی را که متصّل بین #آسمان و #زمین است را "صَیِّب" معرّفی می‌فرماید (✿『 أَوْ «كَصَيِّبٍ» مِنَ السَّماء』✿؛ بقره، ۱۹).

نفسِ «اتّصال» (مُبَرّا و فارغ از تعیّنِ دو طرفِ اتصال)؛ واسطه‌ی مطلقه یعنی حضرات آل الله (ع) هستند که «درستیِ» مطلق می‌باشد که به آن《صَـواب》می‌گویند. که همان #برجستگی_مطلقه و حقیقی، و شیئیتِ اشیاء است که از سماءِ #غیب، تا ارضِ #شهود؛ مَمدود و گسترده است و سماءِ و ارض (غیب و شهود - عالَمِ لا اشاره و عالَمِ اشاره)، دائماً به آن، قوام دارند و حدوث و بقائشان به حضرات آل الله(ع) است که در دعای ندبه می‌خوانیم:

🔻『 أَيْنَ وَجْهُ الله الَّذِي إِلَيْهِ تَتَوَجَّهُ الْأَوْلِيَاءُ،
👈 أيْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاء 』🔺
کجاست آن وجه خداوند که اولیاء الهی متوجّه او هستند؟! کجاست آن وجود مقدّسی که سبب اتّصالِ بین زمین (کنایه از عالم اشاره - مَن علیه الحجّة - خلائق) و آسمان (کنایه از عالم لا اشاره - مَن له الحجّة - خداوند) است و آسمان و زمین به واسطه‌ی او به همدیگر متّصل‌اند؟!

《صَواب》؛ از مادّه‌ی «صَوب» است که هم‌ ریشه با «مصیبة» می‌باشد.

چون کلمات و واژه‌ها به سُخره‌ی اهل دنیا در آمده، معنایِ لطیفشان گاهی فراموش شده است!
و از آن جمله؛ همین کلمه‌ی «مصیبة» است که به محضِ جاری شدنِ آن به لسان، لطائفِ آن جز برای معدودی از افراد، رخ عیان نمی‌کند، تا جائی که آیات قرآن را دالّ بر مذمَّتِ «مصیبت» بیان می‌نمایند. مثلاً در این آیات که فرموده است:

💎『 وَ لَنَبْلُوَنَّكُم بِشىَ‏ْءٍ مِّنَ الخَْوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَنفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرينَ(بقره، ۱۵۵)
الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم «مُّصِيبَةٌ» قَالُواْ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ(۱۵۶) 』💎
و مسلماً شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و زيان مالى و جانى و كاهش محصولات مى‌‏آزماييم، و صابران را نويد ده‏.
آنها كه هرگاه مصيبتى بدانها رسد [صبورى كنند] و گويند: ما از آنِ خداييم و به سوى او باز مى‌‏گرديم.

به حدّ و تعیّنِ «خوف و جوع و نقص در اموال و نَفْسها و ثمرات» می‌مانند وُ زمختی و ناسازگاری و ناگواریِ کلمه‌ی «مصیبت» را آواری بر سر مصیبت‌زده می‌دانند و مطلبِ دیگری از حقیقت، برایشان معلوم نشده است!


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
.

✨

🍃⇯֎ یعنی؛ سال که از ماه‌ها تشکیل شده، و ماه‌ها؛ بسطِ باطن تا ظاهر آن هستند؛ اوّل و آخرش ֎⇦ «#لیلة_القدر» است.

🍃۞ همان طور که شهور، از ماه رمضان؛ شُهره بوده و شَهر می‌باشند، و ماه رمضان، ظهورِ رمضان بودنِ حضرت حقّﷻ است، و قلبِ ماه رمضان - که باطنُ البواطنِ ماه رمضان است -؛ لیلة القدر است؛
🍃⇯֎ پس این اوّل بودن و آخر بودنِ «لیلة القدر»؛ همان حقیقتِ 🔻【هُوَ الْأوَّلُ وَ الْآخِر】🔺 بودنِ حقّﷻ است.

🍃֎⇦ و اینکه ماه مبارک رمضان، اوّل و آغاز ماه‌های دیگر است، اوّلیتش به «#لیلة_القدر» است.

🍃۞ الغرض؛
#سال، که ظهور ائمّۀ اطهار (علیهم السّلام) و بسطِ عالم وجود است؛
֎⇦به اوّلیت لیلةُ القدر، آغازِ بسط می‌کند.

🍃⇯֎ و لیلة القدر، یعنی؛ حضرت فاطمۀ زهرا (سلام الله علیها) ֎⇦ «أمّ أبیها» (📚فاطمة الزهراء -س- بهجة قلب المصطفی‌ -ص-، ج۱، ص۲۰۳) هستند و از این رو؛ «اوّل السَّنه» می‌باشند.

🍃⇯֎ و به همان معنا؛ «أمّ الائمّه» (📚فاطمة الزهراء -س- بهجة قلب المصطفی -ص-، ج۱، ص۲۰۳) هستند و اوّلِ شُهور و اوّلیتِ آن، یعنی؛ ائمۀ اطهار (علیهم السّلام) می‌باشند.


✅ و به اشاره عرض می‌کنم که از القابِ دیگرِ ایشان؛ اُمّ ‌الخیرة، اُمّ ‌المؤمنین، اُمّ‌ الأخیار، اُمّ‌ الفضایل و ֎⇦ «اُمّ ‌الأسماء» است.


🍃۞ جمع‌بندی اینکه؛
֎⇦ همان طور که ترسیمِ #مکانیِ اشیاء، و دَحْو و کشیدگیِ زمین تعیّنات، از #کعبه است؛ ترسیمِ #زمانی اشیاء هم از ماهِ رمضان است، که قلب و باطن و حقیقت آن ماه؛ حضرتِ《لیلة القدر》 (سلام الله علیها) می‌باشند.

⚜️ پس حضرت لیلة القدر، فاطمة الزهرا (سلام الله علیها)، مبدئیت تمامِ عالم اسماء و اشارات هستند و بلکه فراتر!


🍃۞ لیلة القدر؛ برزخ البرازخ است که لیلِ عالمِ کثرات، و فجرِ عالمِ وحدت را به یک جا جمع می‌کند و مقامِ #جمع_الجمع است.

🍃⇯֎ پس؛
🔻〖قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةُ الْقَدْرِ〗🔺
֎⇦ مسمّا و باطن ماه مبارک رمضان است که به «لیلة»؛ در خفای جلالت است و به «القدر»؛ در جلوتِ جمال می‌آید و قدرِ هر شیئی؛ به وجود جمعُ الجمعی و برزخ البرزاخِ『لیلة القدر』مقدّر می‌گردد.

🍃⇯֎ و آخر بودن لیلة القدر - که در عالم نور به عینِ شخصی اوّل بودنِ آن است - در بیان، این طور مطرح می‌گردد که:

🍃֎⇦ لیلة القدر به اطلاقِ اوّل بودنش در آخر بودنِ مقیّدات آمده، و هنوز به اطلاق خویش باقیست.

🍃֎⇦ لیلة القدر به اوّلیتِ جلالِ «لیلة»؛ در رقم زدن قدرِ هر ذرّۀ عالم می‌آید که:

💎〖و إِنْ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا «خَــــــزائِنُهُ» وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ «بِقَــــدَرٍ مَعْلُومٍ»〗💎

✾ و هر چه هست، خزينه‏‌هاى آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازهٔ معيّن نازل نمی‌كنيم.

📘سورۀ حجر، آیۀ ۲۱

🍃⇯֎ که «خَــــــزائِنُهُ»؛ اشاره به آن مقام خفاییِ «لیلة» است و «قَـــــــدَرٍ مَعْلُومٍ»؛ اشاره به مقام جَلوتیِ «القدر» در هر شیئی مِن الاشیاء است.


🍃۞『لیلة القدر』؛ جمع الجمعِ خلوت و جلوت است که خدایی که به جلالت،『کنز مخفی』است، به حقیقت خویش، یعنی لیلة القدر؛
֎⇦ مُقَــــدِّر و قدرآفرینِ عالم است.


🍃⇯֎ این است که «ماه مبارک رمضان»، به «لیلة القدر»؛
֎⇦آغاز ترسیمِ عوالم می‌باشد.






«اللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلى‏ ما رَزَقْتَنِي
وَ لَكَ‏ الْحَمْدُ عَلى‏ ما أَلْهَمْتَنِي
حَمْداً كَثِيراً دائِماً سَرْمَداً أَبَداً لا يَنْقَطِعُ وَ لا يَفْنىٰ أَبَداً»

📚اقبال الاعمال، ط - الحديثة، ج‏۲، ص۱۴۲



🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده
#لطیفه_رمضان_آغاز_ترسیم_عالم




─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

◉

۞ بنابراین؛
حضرتِ مولیٰ (؏) که در نوزدهمِ ماه رمضان به ضربت شمشیرِ آلوده به سمّ ابن مُلجمِ ملعون، مضروب می‌شوند، و در بیست و یکم ماه رمضان شهادتشان را نشان می‌دهند؛ این #سه روز؛
֎⫸ تجمیعِ عالم به اصل و اوّلِ خویش است.

◉⇯⇦ که آن که حقیقتِ کعبه است و خود، کعبۀ مستوره است؛
(🔻〖مَثَلُ عَلِيٍّ (ع) فِيكُمْ كَمَثَلِ الْكَعْبَةِ الْمَسْتُورَةِ〗🔺
📚بحار الأنوار، ج۳۸، ص۱۹۹)
و در کعبه‌ای متولّد می‌شود که خود، ربّ آن است، آن کعبه‌ای که «دحوُ الأرض» و گسترده شدنِ عالَم از تحتِ آن می‌باشد؛

֎⇯⇦ چنین مولایی و ربّی؛ در محرابِ نمازی به شهادت می‌رسند که رو به سوی #کعبه است و در هنگامِ ضربتِ شمشیرِ آلوده به سمّ (یعنی مقتول و مسموم یک‌جا) می‌فرماید:
▪️《 فُزتُ و ربّ الکعبه》▪️

◉ یعنی؛
⇯↲ خود بر خود، و در خود، چنان که عالم را ترسیم نمودم، تجمیع کردم.


۞ #محراب؛ محلّ صلاة است و 🔻〖الصلوةُ؛ #معراج المؤمن〗🔺، که این؛ قوسِ #صعود است.

۞ و #محراب؛ محلّ حَرب است. حَربی که، کثرت را در وحدت فانی و مضمحل می‌کند.

֎⫸ بنابراین: #محراب؛ محلّ تجمیع و صعود است.

◉⇯⇦ حضرتِ مولیٰ (؏)؛ جمع کنندۀ عالم هستند، چنان که حضرتِ رسول اکرم (ص) می‌فرمایند:

⤵️〖 أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ
وَ عَلِيٌّ ع يُقَاتِل‏ عَلَى التَّأْوِيل‏〗⤴️

من بر تنزیل (نازل و ترسیم کردن) می‌جنگم
و علی (؏) بر تأویل (به اوّل بازگرداندن و تجمیع کردن) می‌جنگد.

📚بصائر الدرجات، ج‏۱، ص۳۰۹


⤵️ #تنزیل (نازل کردن)؛
֎⫸ قوسِ نزول عالم است.
⤴️ #تأویل (به اوّل برگرداندن)؛
֎⫸ قوسِ صعود عالم است.
࿐
✿⇯⇦ حضرت رسول اکرم (ص) و حضرت مولیٰ (؏)؛ نفسِ واحده هستند. بنابراین؛ این دو قوس، همان «قاب قوسَیْن» است که چون حقیقتشان در ابهامِ #جلالت و لاتعیّنی است، «أوْ أدنیٰ» (یا نزدیک‌تر) می‌باشند.

[پایانِ شرح کوتاه راجع به شهادت]

࿐
✓ 🔲⇯⇦ و ثالثاً:
راجع به نوزدهم ماه رمضان که روز ضربت خوردن است؛
۱۹؛
تعداد حروفِ 🔻【بسم الله الرحمن الرحیم】🔺 است.

◉⇯⇦【بسم الله الرحمن الرحیم】اسمِ اعظمِ خداوندﷻ است.
(『 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم؛ اسْمُ اللهِ الْأَعْظَم』/ 📚 مهج الدعوات؛ سیّد بن طاووس، ص۳۱۶).


🌿۞ عالَمِ اسماء از اسم اعظم نشأت گرفته و انشاء شده است.

✿⇯⇦ به 【بسم الله الرحمن الرحیم】 و خصوصاً به باءِ ابتدایِ آن، عالمِ اسماء؛ ترسیم شده است.
که اصلاً【بسم الله الرحمن الرحیم】؛
֎⫸ جانِ تمام اشیاء است و بلکه ربوبیّتِ خداوندﷻ در ترسیمِ عالم است که در ادعیه هم به آن اشاره شده است.
مثلاً:

🔳『 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ بِسْمِ‏ اللهِ خَيْرِ الْأَسْمَاءِ
❂☜ بسْمِ اللهِ «رَبِّ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى وَ رَبِّ الْأَرْضِ وَ السَّمَا»』 🔳

📚إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۴۷۱


🔰 و حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند:

🔻〖ظهر الموجودات مِن باءِ «بسم الله الرّحمن الرّحیم»〗🔺
📚 بحرالمعارف، ص۴۵۶


🔰 که حضرتِ مولیٰ (؏) می‌فرمایند:

🔻〖أنا النّقطةُ تحت الباء〗🔺
📚جامع الأسرار، ص۴۱۱


۞ پس خوب دقّت شود:

✓ 🔲⇯⇦ اینکه حضرت مولیٰ (؏) در روز ۱۹ ماهِ رمضان، مضروب می‌شوند، این مضروب شدن و کشته شدن و مضمحل شدنِ مقامِ #جلال، برای آمدن در مقامِ ظاهر و جمال است.
یعنی؛
֎⫸ به این ضربت؛ مقامِ جلال، مضمحل در مقامِ جمال می‌شود.
و به عبارتی؛ وحدت به این ضربت، مضمحلِ در کثرت می‌گردد.

❂☜ در اینجا؛ حضرت مولیٰ (؏) از【نفسِ واحده】، به ظهور در حضرتِ رحمةٌ للعالمین (ص)، راسمِ عالم می‌شوند.

◉⇯⇦ پس نوزدهمِ ماهِ رمضان؛
ظهورِ «أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيل»ی است،
که حضرت رسول اکرم (ص) در وصفِ خود می‌فرمایند.

۞ عالَم؛ ترسیم می‌شود.
امّا همۀ عالَم، ظهورِ سه روز بودنِ «ایّام الله» است. یعنی؛
֎⇦ ذات و صفت و فعل.
یا به عبارتی؛
֎⇦ دنیا و برزخ و قیامت.

✿⇯↲ #سه روز بعد؛ یعنی بیست و یکمِ ماهِ رمضان، حضرت مولیٰ (؏) بر اثر سمِّ آن شمشیر ملعونِ ازل و ابد یعنی؛ ابن ملجمِ لعین، شهادتِ خویش را ظاهر می‌نمایند.

❂☜ آن روز (یعنی؛ روز ۲۱) تمام شدنِ رسمیّت عالم است (رسم شدن عالم و ادامۀ آن، یعنی؛ حدوث و بقاء).

֎⫸ حالا حضرتِ مولیٰ (؏) عالم را تجمیع می‌نمایند.

◉⇯⇦ پس بیست و یکمِ ماهِ رمضان؛
ظهورِ «وَ عَلِيٌّ (ع) يُقَاتِل‏ عَلَى التَّأْوِيل»ی است،
که حضرت رسول اکرم (ص) در وصفِ مولیٰ (؏) می‌فرمایند.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
◉

🔲


🔅 #برجستگی_حقیقی در هر شیئی، آن است که در تمامِ مراتبِ وجودیِ آن، برجسته باشد و بلکه تمامیّتِ همه‌ی مراتبِ وجودیِ آن شیء باشد. یعنی شیء، در تمام مراتبِ وجودی‌اش (که شاملِ ذات و صفات و افعال و آثار است)، دائماً به آن برجستگی؛ ذات و صفات و افعال و آثار دارد، و دائماً در تمام مراتبِ وجودی‌اش، برگشتِ توحیدی به آن دارد که؛ ❖『 إنّا لله و إنّا إلیه راجعون』 ❖.

🕋 «کعبه»؛ محلّ میلادِ حضرتِ ولیّ الله(ع) است و به همین دلیل و قوّت؛ «أَوَّلِ بُقْعَهًٍْ خَلَقْتُهَا مِنَ الْأَرْضِ؛ 📚بحارالأنوار،ج۹۶،ص۳۶» اول بقعه و بیت حقیقی و مطلق است که خلقت آن در مکانتِ خدائیت باریتعالی باید نظر شود، و از آن مکانت، ممدوداً تا مکان حاضر است و دائماً، محلّ #دحو_الارض و کشیدگیِ أرضِ تعیّنات(یعنی همۀ اشیاء) می‌باشد. دوامی که جلوهٔ دوام و حیاتِ نفسِ حضرتِ «الدائم» و «الحیّ القیّوم»(جلّ جلاله) است که حیات و نور دائمی همه چیز است؛«هُوَ حَيَاةُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ نُورُ كُلِّ شَيْ‏ء؛ 📚 الکافی،ج‏۱،ص۱۳۰».

پس #کعبه؛ دائماً مَظهرِ برجستگیِ در تمام مراتبِ وجودیِ موجودات است.
این برجستگی، همان #تسبیحات_اربعه است که طبق احادیث؛ چهار رکنِ حقیقتِ کعبه می‌باشد، و شیئیتِ هر شیئی است و هر شیئی دائم التّسبیح به آن است و #ارکان_اربعه و #عناصر_اربعه ، جلواتی از آن هستند.

(برای مطالعه بیشتر لطائف این خصوص، رجوع شود به مقاله‌ی《 «دحو الارض»، بسطی در اعماق حقائق》👈🏻 https://t.me/ehsannil2/388)


🔻➂❖ قدم سوّم - مختصری در مورد #رزایا •●•

🔲 «الرَزایا»، جمع «الرَزِيّة»، از مادّه‌ی «رَزَأَ»؛ به معنایِ مصائب است.

#مصیبت در نظر عموم افراد، ناگواراییِ حَدّی است که بعد از تصوّر کینونَت و نَفْسِ افراد (یعنی بعد از مرتبه‌ی ذاتِ افراد)، تحتِ عناوینِ مختلف، به آنها #اصابت و برخورد می‌کند.
یعنی مصیبت را صرفاً چنین مصیبتی می‌بینند که شخصی «هست» (کینونت و ذات و نفس)، و بعد، امری یا شیءِ دیگری، در مرتبه‌ی صفات یا افعال یا آثار، به این شخص، اصابت می‌کند.

در حالی که مطلب فراتر است و بایستی مصیبت را در عالَم حقیقت، و با منظرِ اطلاق بشناسیم. که مصیبت مطلقه؛ تمام مراتبِ ذات و صفات و افعال و آثار را شامل می‌شود.

🔳 #مصیبة؛ از مادۀ #صوب است.
#اصابة یعنی دَرْک. و #درک؛ نقطهٔ اتّصالِ حقیقیِ درک کننده و درک شده است.

(⚠️ با نفسِ این «اتّصال» در این بیان معرفتی، کار داریم.)

💧قرآن، بارانی را که متصّل بین #آسمان و #زمین است را "صَیِّب" معرّفی می‌فرماید (✿『 أَوْ «كَصَيِّبٍ» مِنَ السَّماء』✿؛ بقره،۱۹).

نفسِ «اتّصال» (مُبَرّا و فارغ از تعیّنِ دو طرفِ اتصال)؛ واسطه‌ی مطلقه یعنی حضرات آل الله (ع) هستند که «درستیِ» مطلق می‌باشد که به آن《صَـواب》می‌گویند. که همان #برجستگی_مطلقه و حقیقی، و شیئیتِ اشیاء است که از سماءِ #غیب، تا ارضِ #شهود؛ مَمدود و گسترده است و سماءِ و ارض (غیب و شهود - عالَمِ لا اشاره و عالَمِ اشاره)، دائماً به آن، قوام دارند و حدوث و بقائشان به حضرات آل الله(ع) است که در دعای ندبه آمده:

🔻『 أَيْنَ وَجْهُ الله الَّذِي إِلَيْهِ تَتَوَجَّهُ الْأَوْلِيَاءُ،
👈 أيْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاء 』🔺
کجاست آن وجه خداوند که اولیاء الهی متوجّه او هستند؟! کجاست آن وجود مقدّسی که سبب اتّصالِ بین زمین (کنایه از عالم اشاره - مَن علیه الحجّة - خلائق) و آسمان (کنایه از عالم لا اشاره - مَن له الحجّة - خداوند) است و آسمان و زمین به واسطه‌ی او به همدیگر متّصل‌اند؟!

《صَواب》؛ از مادّه‌ی «صَوب» است که هم‌ ریشه با «مصیبة» می‌باشد.

چون کلمات و واژه‌ها به سُخره‌ی اهل دنیا در آمده، معنایِ لطیفشان گاهی فراموش شده است!
و از آن جمله؛ همین کلمه‌ی «مصیبة» است که به محضِ جاری شدنِ آن به لسان، لطائفِ آن جز برای معدودی از افراد، رخ عیان نمی‌کند، تا جائی که آیات قرآن را دالّ بر مذمَّتِ «مصیبت» بیان می‌نمایند. مثلاً در این آیات که فرموده است:

💎『 وَ لَنَبْلُوَنَّكُم بِشىَ‏ْءٍ مِّنَ الخَْوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَنفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرينَ(بقره، ۱۵۵)
الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم «مُّصِيبَةٌ» قَالُواْ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ(۱۵۶) 』💎
و مسلماً شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و زيان مالى و جانى و كاهش محصولات مى‌‏آزماييم، و صابران را نويد ده‏.
آنها كه هرگاه مصيبتى بدانها رسد [صبورى كنند] و گويند: ما از آنِ خداييم و به سوى او باز مى‌‏گرديم.

به حدّ و تعیّنِ «خوف و جوع و نقص در اموال و نَفْسها و ثمرات» می‌مانند وُ زمختی و ناسازگاری و ناگواریِ کلمه‌ی «مصیبت» را آواری بر سر مصیبت‌زده می‌دانند و مطلبِ دیگری از حقیقت، برایشان معلوم نشده است!


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
.