.

💫༺𐦍•لطیفه‌ای از «حیـــاء»•𐦍༻

☀️
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/59
┅─┅─═✾🌀✾═─┅─┅


❣️۞『 حـَـیــاء 』 که از مادّۀ «حیّ» است، جلوۀ «حیّ» بودنِ حضرت حقّﷻ است.
پس به عنوان مقدّمه؛ چند کلمه در مورد «حیّ» بودنِ حقّ تعالی بخوانیم، تا بحث در مورد «حیاء» بهتر روشن شود.

🍃۞ حضرت حقّﷻ؛ «الحیّ القیّوم» است.
«حیّ» اگر در صورتِ ظاهر باشد، در تعیّن حیات است. یعنی؛ زنده بودنِ ظاهری باید از آن هویدا باشد تا حیات، محسوس و مورد درکِ عموم واقع شود.

🔶 و امّا #حی_مطلق چطور است؟
[برای شرحِ #اطلاق؛
رجوع کنید به❂☜ https://t.me/ehsannil3/291]

🌿۞ اگر مطلقْ بودن برای «حیّ»؛ در حدِّ اطلاق باشد، باز هم فقط در تعیّنِ حیاتِ ظاهری باید آن را دید. یعنی؛ باید آثار حیات در این «حیّ»، ظاهر باشد، و گرنه آن را «حیّ» نمی‌دانیم!
🍃⇯⇦ این‌گونه «حیّ» بودن، مطلقِ حقیقی نیست. چرا که اصلاً اطلاقِ حقیقی با قید نمی‌سازد.

🍃۞ امّا «حیّ» بودنِ حقّ تعالی؛ #مطلق_حقیقی است، بدین معنا که؛ اطلاق برایش قید و حدّ محسوب نمی‌شود که مقهورِ حیّ بودنِ ظاهری باشد. بلکه او بر اطلاقِ حیّ بودنِ خویش نیز، اطلاق دارد.
🍃⇯⇦که یعنی؛ در حیّ بودن، #مطلق_علی_الاطلاق است.

⭕️ اشدّ بودنِ حیِّ مطلق؛ در آن حالی است که خلافِ ظاهریِ حیات، جلوه‌گر شود، ولی باز به قوّت و اطلاقِ «حیّ» بماند.
🍃⇯⇦ بدین بیان که؛ حضرت «حیّﷻ» به ولیّ مطلقِ خویش که تمامیّت و خودیّتِ اوست، به اطلاقِ «حیّ»، در نقطۀ مقابلِ حیاتِ ظاهری، جلوه می‌کند.
در نتیجه؛
❂☜ در شدیدترین وجهِ «حیّ» بودن؛ به جایِ ظهور در حالتِ 《حـیّ》 ، در 《میّت》بودن ظاهر می‌شود، در حالی که به عینِ میّت بودن، 《حـیّ》 است. چنان که مولی امیرالمؤمنین (علیه السّلام) می‌فرمایند:

⚜️『 إِنَّ مَيِّتَنَا لَمْ يَمُت』⚜️
همانا مُردۀ ما هرگز نمرده است.
📚بحار الأنوار،ج‏۲۶،ص۶

🍃⇯⇦ یعنی؛ در همان نقطه که «میّت» است و صد البته که «میّت» است، «حیّ لا یموت» است و بلکه نفسِ حیات است که🔻【هُو حَيَاةٌ لَا مَوْتَ فِيهِ؛ التوحيد، للصدوق،ص۱۴۶ 】🔺.
و در زیارتنامۀ حضرت امام حسین (علیه السلام) در نیمه‌ی شعبان نیز آمده است:

🔻【 أَشْهَدُ أَنَّكَ قُتِلْتَ وَ لَمْ تَمُتْ】🔺
شهادت می‌دهم که کشته شده‌ای امّا نمرده‌ای‌.
📚 البلد الأمين و الدرع الحصين، ص۲۸۴

🌿۞ بنابراین؛ به 《حیّ مطلق》، در نفیِ مطلق خودِ، باید نظر شود، که قرآن می‌فرماید:

☀️﴿فِي الْقِصاصِ حَياةٌ﴾☀️
در قصاص حیاتی هست.
📘سورۀ بقره، آیۀ۱۷۹

🍃۞ که 《حیّ مطلق》؛ در نهایتِ 《حیّ》 بودن، نفیِ خود می‌کند.

🌿۞ و امّا؛
«الحیّ»؛ در حیثیتِ جلال است که نفیِ غیر می‌کند.

֎⫸ چون غیرِ حقّ تعالی؛ هر چه که باشد، نفسِ هلاکت و نیستی است، «الحیّ» که نفسِ حیات است، در این حیّ بودن، تمامِ غیر خود را [که «نیست» است] نفی می‌کند.

🍃⇯⇦ پس «الحیّ» در حقیقت؛ نفیِ غیر است، و #حیات، جلوۀ غیرتیّتِ مطلقۀ حقّ تعالی است.
که قرآن می‌فرماید:

💎﴿هُوَ الْحَيُّ لا إِلهَ إِلاَّ هُو﴾
📘سورۀ غافر، آیۀ۶۵

♦️☜ «هُوَ الْحَيّ»؛ معرّفیِ ذات حقّ تعالی است. که «الحیّ» کیست؟
֎⇦ آن که «لا إِلهَ إِلاَّ هُو» است، و دائماً در نفیِ غیر، در جهتِ اثباتِ خویش است.

🍃⇯⇦ و این اثبات (یعنی؛ الّا هو) که به #عین_شخصی آن نفی (یعنی؛ لا هو) است؛ همان "قیّوم" بودن خداوندﷻ است که در #آیة_الکرسی می‌خوانیم:

💎﴿اللهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّوم‏﴾
📘سورۀ بقره، آیۀ۲۵۵

🔰«اللهُ»؛ مبتداست، و «لا إله إلّا هو»؛ خبرِ آن است. یعنی؛ خودِ «اللهُ»، «لا إله إلّا هو» است. که در تحلیل بیان می‌شود:

✳️ «لا هو»؛ جلال است و «الحیّ»
✴️ «إلّا هو»؛ جمال است و «القیّوم»


[⚠️ دقّت کنیم که «لا هو» به #عین_شخصی ِ «إلّا هو» است. برای شرح #عین_شخصی؛
رجوع بفرمائید به❂☜ https://t.me/ehsannil3/299]


💠۞ و امّا؛ «لا إله إلّا هو»؛ مرتبه‌ای از #مراتب_توحید است. و افضل از این مرتبه، مرتبۀ🔻«لا هــو إلّا هو»🔺 است. و همان‌طور که؛
خودِ «اللهُ» تعالی؛【لا إلـــه إلّا هـــو】 است،
خودِ «اللهُ» تعالی؛🔻【لا هــو إلّا هـــو】🔺 است.

🌿۞ الغرض؛
خداوندی که【لا هــو إلّا هـــو】 است؛ 【الحیّ القیّوم】است.
⧉

☀️⇯⇦ که『 الحیّ』 بودنِ خداوندﷻ؛ همان 《لا هو》 بودنِ اوست.
و 『 القیّوم』 بودنِ اوﷻ؛《إلّا هو》 بودنِ اوست که به عین شخصیِ یکدیگرند.

🍃۞ بنابراین، حقّﷻ؛
❂☜ به نفیِ «لا هو»؛ اشیاء را حیات می‌دهد، و نقطۀ حیاتِ اشیاء است.
❂☜ و به اثباتِ «إلّا هو»؛ آن‌ها را قوام می‌بخشد.

🔻و امّا؛ به همین مقدار به عنوان مقدّمه بسنده می‌کنیم تا در ادامه إن شاء الله لطائفی را در مورد 『 حَــیـــاء』 بخوانیم:


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•🔆👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻🔆•༻

☀️🌿‌

.

🌀 بداء حقیقی و مطلق که در ذاتِ حضرت حقّ تعالی دائماً برقرار است؛ حیاتِ ذات و نفسِ حضرتِ ﴿الحَیّ﴾ (جلّ جلاله) است.

👈🏻 نفس الله تعالی که همانا شخصِ ﴿لا هُو إلّا هُو﴾ می‌باشد؛ خودِ «وجود مطلق» است.
◾️ «بداء» [که آشکار شدن است]؛ آشکارِ شدنِ «وجود مطلق» است.
◾️ «وجودِ مطلق» به هیچ حدّی محدود نیست. نه به حدّ و تعیّنِ «وجود» و جمالِ ﴿إلّا هُو﴾یی، و نه به حدِّ و تعیّنِ عدم و جلالِ ﴿لا هُو﴾یی.
بلکه؛ وجودِ مطلق؛ دائماً حیاتِ نفی جلالی، و اثباتِ جمالیِ ﴿لا هُو إلّا هُو﴾ست.

💠 چون هیچ امری و شیئی از «وجود مطلق» خالی نیست و همه؛ حظّ از آن دارند و «موجود» هستند،
⏎❖ بنابراین؛
👈🏻 حقیقتاً هیچ امری و شیئی [از ذات باریتعالی، تا ذرّاتِ دَنیِ دنیا]؛ از «بداء» و نفی و اثباتِ نوریِ آن، خالی نیست.
منتها؛
🏳️ نامِ «بداء»، در جزئی از ظهورِ او، که در تعیّنِ «ظهور» محقّق است؛ مشهور می‌باشد و به عبارتی؛
◈ ⇦ مرتبۀ نازلۀ «بداء»، نقطۀ شهرتِ بداء است.


༅༅‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌༅᭄༊࿐ྀུ༅═‎‌‌‌‌‌‌┅─

🍃 و امّا بعد…

💠 نفس حضرت باریتعالی، حضرت مولی امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند:

◣『أَفْضَلُ الْجُودِ بَذْلُ الْمَوْجُودِ.』◥
برترین بخشش، بذل کردنِ تمامِ موجودی است.
📚غرر الحكم و درر الكلم، ص۱۹۴

❖ الف و لامِ «الْمَوْجُود»؛
⊱⟤ در عالَم حدود و کثرت که بذل و بخشش‌ها حدّی است؛ الف و لامِ استغراق است. پس؛ «الْمَوْجُود» یعنی؛ هر آن چه که موجود هست.
⊱⟤ در عالَم بی‌حدّی و نور و وحدت که بذلِ حقیقی محقّق است؛ الف و لامِ عهدِ حضور است و
«الْمَوْجُود»؛ 👈🏻 شخصِ حقیقیِ موجود مطلق، که شخصِ «وجود مطلق» می‌باشد.


⇩ 🔆 در عالَم نور؛ جود و بخشش نفسِ باریتعالی مطرح است و چنین است که نفس حضرت حقّ تعالی؛
•◄➊ خودِ «وجود» را وجود می‌بخشد یعنی به جود و عطایش، «وجود» را «وجود» می‌کند و به مَنَصۀ «موجود» بودن می‌رساند و حیاتِ نفس باریتعالی و تمام أسماء إلهی است.
⏎◉ بنابراین؛ جودِ مطلقِ باریتعالی، «مَبْدَأُ الْوُجُود»، أصل الوجود، و مصدر و عَین و چشمۀ حیاتِ زاینده‌ی «وجود» است.

👈🏻 جود مطلق؛ خودِ تغییرِ نوریِ و لبّیِ ﴿لا هُو إلّا هُو﴾ و حیاتِ کلمۀ توحید بوده، و «بَداء مطلق» می‌باشد.

•◄➋ چون جود، مطلق است، و اطلاقش حقیقی است یعنی #مطلق_علی_الإطلاق است؛ فاطِر و منشئ نفوسِ موجودات است و موجودات را به نحوِ «إنشاء»؛ ایجاد می‌کند و مجال مطلق می‌بخشد.

🌿 این در حالی است که؛

❖ اوّلاً: «وجود»، خودیّت و نفسِ باریتعالی است و ائمه اطهار(ع) [که «نفس الله تعالی» هستند] شخصِ «الوجود» و بلکه «مبدأ الوجود»، یعنی عَیْن و چشمۀ جوشان «وجود» هستند که می‌فرمایند:

➊🔻『نَحْنُ‏ عَيْنُ‏ الوُجوُد』🔺
مائیم عینیّت و نیز چشمه‌ی جوشان وجود
📚مشارق أنوار اليقين في أسرار أميرالمؤمنين ع، ص۷۶

➋ 🔻『مَبْدَأُ الْوُجُودِ وَ غَايَتُهُ』🔺
[ائمۀ اطهار(ع)] مبدأ و غایت «وجود» هستند.
📚بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۲۵،ص۱۷۴

❖ ثانیاً: به حضراتِ وجودِ مطلق(ع)؛ هر امری و بلکه هر تحقّق و موجودیّتی؛ برقرار و محقّق است که؛

🔹『بِکمْ فَتَحَ الله وَ بِکمْ يَخْتِمُ』🔹
خداوند [به طور مطلق ] هر امر و تحقّقی را به شما حضراتِ آل‌الله(ع) آغاز می‌کند و هر امر و تحقّقی را به شما خاتمه می‌دهد.
(زیارت جامعۀ کبیره؛ 📚 من لا يحضره الفقيه، ج‏۲،ص۶۱۵)

⏎◉ بنابراین؛ به قوّتِ اطلاقِ 『بِکمْ فَتَحَ الله وَ بِکمْ يَخْتِمُ』؛ بَداء [که حیاتِ وجود است و دائماً ﴿يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ﴾ می‌باشد] در تمام مراتبِ وجودی، از ذات عالی حضرتِ حقّ، تا ذرّاتِ دانیِ موجودات؛ به ائمّه‌ی اطهار(؏) محقّق و برقرار است،
چنان که نفس مطلق باریتعالی، حضرت مولی أمیرالمؤمنین(؏) به قولِ مطلق می‌فرمایند:

⫸⦁اا🔅 『بِنَا فَتَحَ اللَّهُ وَ بِنَا يَخْتِمُ وَ بِنَا يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ‏』🔅اا⦁⫷
خداوند [به طور مطلق ] هر امر و تحقّقی را به ما (آل‌الله ع) آغاز کرده و به ما ختم می‌نماید، و به محو کرده و به ما اثبات می‌نماید.
📚 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۶۵، ص۶۱



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
⬇
.

🔹

🔶 #صلوات_چیست ؟

🌸 صلوات از ریشۀ "صَلَّ" است.
✾ یکی از معانی "صَلّ" یعنی "وَصَل".
👈 وصل شدن در عالم نور، فناست.

🔲 امّا چه چیز به چه چیز با صلوات وصل و فانی می‌شود؟

💢 مصلّیٖ (صلوات کننده) به صلوات ، فانی در مُصلّیٰ عَلیه (حضرات آل الله -ع-) می‌شود.
⭕️ یعنی کسی که صلوات می‌کند (عمداً فعل "می‌کند" استفاده کردم و إن شاء الله علّت را خواهیم خواند*￬)، فانی در مُصلّیٰ عَلیه می‌شود.

❃ توجّه فرمودید چه عرض شد؟

🔆 هر عبادتی، فانی کنندۀ عبد در معبود است.
🔅به همان اندازه که شخصی، عبادت می‌کند، فانی در معبود است و او نیست و معبود و ربّ به "عبد" ظاهر است که حضرت امام جعفر صادق(ع) می‌فرمایند 〖الْعُبُودِيَّةُ جَوْهَرٌ كُنْهُهَا الرُّبُوبِيَّة〗(عبودیّت جوهره‌ای است که باطنش ربوبیّت است/📚مصباح الشریعه - باب عبودیّت).

پس صلوات، فانی کنندۀ مُصلّیٖ در مُصلّیٰ علیه است.

￪* ✅ نکته‌ای در حاشیه : ◈ ◈ ◈

🔸چرا بیان شد که 【صلوات می‌کند】 و عرض نشد〖صلوات می‌فرستد〗یا 〖صلوات می‌خواند〗؟!
🔹برای اینکه دقتی افزون داشته باشیم!

♦️ تحلیلاً ؛ صلوات یک صیغه دارد و یک حقیقت.
✵ صیغۀ آن؛ عبارتِ 『اللّهم صلّ علی محمّد و آل محمّد』 است.
✵ و حقیقت آن؛ حقیقتِ 《اتصال》 به واسطۀ مطلقۀ یعنی محمّد و آل محمّد صلوات الله و سلامه علیه است.
⇦ ❃ پس صلوات می‌کنیم و آن حقیقت تا لفظ و صیغۀ صلوات، جاری و ممدود است.

♦️نماز هم چنین است. نماز را می‌خوانیم یا اقامه می‌کنیم؟
✿اقامه می‌کنیم (『 يُقيمُونَ الصَّلاةَ 』 / سورۀ بقره آیۀ ۳) .

❃ نماز؛ جلوه‌ای از جلواتِ حضرات آل الله(ع) است که می‌فرمایند؛ 『نَحْنُ الصَّلَاةُ 』 (📚بحار الأنوار،ج‏۲۴، ص۳۰۳).

⇦ ❃ اقامۀ نماز، اقامۀ ولایت مولی امیرالمؤمنین(ع) از باطن تا ظاهر است. و کسی که ولایت آل الله(ع) را ندارد، هرچند نماز کاملاً صحیحی بخواند، نمازش قبول نیست بلکه طبق روایت با سرقت و زنا فرقی ندارد (بلکه بدتر از آن است).

🔸اللّهم صلّ علی محمّد و آله ◈ ◈ ◈ ◈


🍃 دنبال می‌کنیم :

🌸 خدا هم صلوات بر حضرات آل الله (ع) می‌کند و اصلاً تنها خداست که می‌تواند صلوات بر آل الله (ع) داشته باشد و صلواتِ مؤمنین، ظهور صلوات خدا بر آل خودش (؏) است.

🔶 امّا با بیانی که گذشت (که صلوات، فانی کنندۀ مُصلّیٖ در مُصلّیٰ علیه است)؛
آیا خدا که مُصلّیٖ حضرات آل الله (ع) است، در حضرتشان فانی می‌شود؟

⚠️ پیش از خواندنِ پاسخ تذکّر زیر را بخوانید:

اگر تمام مطالب #کانال_معرفة_الحق با دقت و تأمّل خوانده و تصدیق نشده است، به همین مقدار از معرفتی که روزی شده، اکتفاء کنید و الباقی این مطلب را مطالعه نکنید تا إن شاء الله به صبر و ادب، باب رهیابی به این دقائق برایتان مفتوح بماند.

در مقدمه این کانال عرض شد که مبانی را در #کانال_معرفة_الحق بیان می‌کنیم و #کانال_الالطائف_الالهیة محفلِ حیرانی بر اساس مبنای معرفتی است.
(آدرس #کانال_معرفة_الحق 👈 https://t.me/ehsannil3 )

🔷 پاسخ :

"فانی" که به معنایِ فنا و نیستی حدّی است و سیر استکمال منظور گردد، برای خدا معنا ندارد.
امّا آن فنائی منظور است که نفس کمال است، و فانی و مفنا فیه یک حقیقت است.
فنای صلواتِ حقّ تعالی، اینچنین فنایی است و آن اضمحلال وحدت در کثرت است که وحدت در کثرت، ظاهر است.
خداوند متعال در بیحدّی و عالم نور، فانی در مُصلّیٰ علیه خویش است.


حضرات آل الله(ع)، خودیّت حق تعالی و #عین_شخصی او می‌باشند و اضمحلال، با در نظر گرفتنِ عین شخصی منظور نظر است و نه مطلب دیگر.

(برای شرح #عین_شخصی رجوع بفرمائید به 👈 https://t.me/ehsannil3/299)

💠 حقّ تعالی در صلوات خود [در بیحدّی و عالم نور]، مضمحل در مُصلّیٰ علیه (آل الله -ع-) میگردد.
منتها عرض شد که مُصلّیٰ علیه نیز، خودیّت خودِ حقّ است.
این فنا، نفسِ حرکت و نفسِ کمال حقّ تعالی است که دائم الصلاة بودنِ حقّ یعنی دائم الصلوٰة بودن اوست یعنی دائماً بر خودیّت خویش یعنی محمّد و آل محمّد (ص) در کمال و اطلاقِ اتصال است.


◆ صلوات، مطلق اتصال است. مطلق و نفسِ اتصال، متعلّق نمی‌خواهد.
♦️ صلواتِ خدا، حقیقتِ خداوندیِ خداست. صلوات حقّ تعالی، مطلقِ اتصالِ حقّ، به حقیقتِ خویش است.
که چون #مطلق_حقیقی است، پس #مطلق_علی_الاطلاق است. پس در حدّ اطلاقِ اتصال نمی‌ماند. بلکه به عین شخصی با نفسِ خویش (یعنی حضرات آل الله علیهم السلام)، مقامِ وحدت و خفای او در مقامِ کثرت و جلای او، مضمحل است. و در همان نقطه، مقامِ کثرت و جلای او در مقامِ وحدت و خفای او مضمحل است. و این دو، دو چیز نیست، بلکه یک حقیقت است که در رفت و برگشتِ حبّی و اطلاقی و نوری بایستی دیده شود و این فنایِ خود بر خود حضرت حقّ جلّ جلاله و عظم شأنه است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻

🔹

.

🌿༺✾صــیام، سرّی از اسرار الهی✾༻

❖ لطائفی از دعای مجیر 🤲🏻


〰️〰️〰️〰️
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/152
┅─┅─═• 📖🌕 •═─┅─┅


🍃۞ بحمد الله پیش از این؛ در مورد #ایام_البیض، در همین #کانال_اللطائف_الالهیة، چند کلمه‌ای در ضمن مبحث #اعتکاف، توضیح داده شده است.
(رجوع شود به ❂☜ https://telegram.me/ehsannil2/39)


🌕۞ شب‌های ۱۳ و ۱۴ و ۱۵ از هر ماه قمری، نقطۀ عطفِ #منازل_القمر است. که این شب‌ها را، به خاطرِ درخشندگیِ ماه در آن؛ «ایّام البِــیـْـض» (روزهای درخشان) می‌گویند.

❤️⇦ پس قلبِ هر ماه قمری [در تعیّنِ روزهایش]، ایّام البیض است که مشهورِ آن برای ماه‌هایِ رجب المرجّب و شعبان المعظّم و [ماه] رمضان المبارک می‌باشد.

🌿۞ از آنجائی که حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) «قلبُ الله» (قلب مطلق) هستند؛
(«أَنَــا قَلْبُ‏ الله»؛ 📚بحارالأنوار، ج‏۳۹، ص۳۴۸)؛
❂☜ قلبِ هر شیئی و نقطۀ حیاتیِ تپندۀ وجود، و هر موجودی می‌باشند.

🌕 بنابراین؛
🍃֎⇦ ایّامُ البیض، ظهورِ ولیّ خدا (ع) در ماه‌هایِ قمری است.

🌗۞ ان شاء الله در مورد #منازل_القمر در ادامۀ همین مجموعه‌مقالات، بیشتر خواهیم خواند.

🍃֎⇦ عجالتاً؛ منازل القمر، منازل سلوکیِ عبدِ سالک است.

🍃⇯֎ حال؛ از حقیقتِ این درک، بیاییم در اینکه ادعیه‌ و اعمالی که در ایام البیض وارد شده است، چه‌ها هستند؟!


📖 ❂☜ دعایِ مُجیر؛
در ایّام البیضِ ماه مبارک رمضان وارد شده است.
این دعایِ رفیعُ الشأن را به حسب ظاهر، حضرت جبرئیل (علیه السّلام) وقتی به پیشگاه صمدانی حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) آورد که حضرت رحمةً للعالمین (ص) در مقام حضرت ابراهیم (علیه السّلام) مشغول به نماز بودند.


📌 به طور کلّی بیان می‌شود:

🍃֎⇦ سالک در منازلُ القمر، در حال سیر است. هر چند از منزل و مکانت خود [در ظاهرِ أمر] غافل باشد، یا در مقامی که هست، نبایستی آگاهی از منزلگاهِ خویش پیدا کند.
به هر حال، حقیقت؛ جان و باطن اوست.

🍃۞ همۀ دعاها و بالخصوص ادعیه‌ای که در ایّامی خاصّ وارد شده است؛
❂☜ #تثبیتِ آن منزل در جانِ سالک است. و بیانِ ثواب‌هایی که برای داعی (دعا کننده) فرموده‌اند؛ ظهوری از آن حقیقت است.

🍇 امّا به هر کس بسته به معرفتش، می‌نوشانند و شُربِ تثبیت به کامش می‌ریزند.

🍃۞ چون اینچنین است؛
به لطف صاحبانِ حقیقت، حضرات ائمّۀ اطهار (علیهم السّلام)، کامِ وجود را بر قطره‌ای از صهبایِ معرفتِ #دعای_مجیر تازه کنیم تا ان شاء الله پایِ خُمّ حقیقت، به خضوع و خشوع خَم شویم.


📜 بایستی بحث مفصّلی در بابِ کلمات و معانی باز شود، تا نسبت به لغات و معانی، دیدِ عمیق معرفتی حاصل شود.
عجالتاً همین قدر عرض می‌شود که؛
🍃֎⇦ #معنا، شخصِ حقیقی عالم است و او به عینیّت شخصی، الفاظ را انشاء می‌نماید و در عینِ حال، متعیّن به تعیّن و حدود الفاظ و لغات نیست.


🔔 در #کانال_معرفة_الحق، در مجموعۀ مقالات توحیدی، مقاله‌ای در بیان #احدی_المعنا بودنِ حضرت حقّﷻ نگاشته شده که می‌توانید به آن مراجعه نمایید. ❂☜
https://telegram.me/ehsannil3/310

🔔 همچنین مبحثِ عین شخصی را می‌توانید
با رجوع به لینکِ ذیل مطالعه بفرمائید. ❂☜
https://telegram.me/ehsannil3/299



🍃۞ حضرت مولی المَوالی، امیرالمؤمنین،
علیّ ابن ابیطالب (علیهما السّلام) می‌فرمایند:

🔻«أنا المَعْنیٰ الذّی لا یَقَعُ علیه اسمٌ و لا شِبهٌ»🔺
✾ منم معنایی که نَه اسم بر آن واقع می‌شود
و نه شِبه و تصوّری.

📚 مشارق الأنوار و الیقین، ص۲۶۹


🔆֎⇦ معنای حقیقی؛ #احد است. و در احد بودن؛ #مطلق_علی_الاطلاق است. بدین معنا که؛ در تعیّن و قالب و حدّی خاصّ محدود نمی‌شود.

🍃⇯֎ بنابراین؛
ممکن است یک کلمه، در دو معنایِ کاملاً متفاوت و یا حتّی متقابل به کار رود. که این مطلب، با درکِ عینیّتِ شخصی، نه تنها آسان است، بلکه محلّ جوششِ معارفی خاصّ است.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

.

🌿༺✾صــیام، سرّی از اسرار الهی✾༻
❖ لطیفۀ سیزدهم:
#ضیافة_الله؛
جلوۀ حضراتِ «#معدن_الکرم» (علیهم السّلام)


〰️〰️〰️〰️〰️
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده 💜
↗️ https://t.me/ehsannil2/712
┅─┅─═• 📖🌙 •═─┅─┅


💦۞ در زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) می‌خوانیم:

🌧【السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَعْدِنَ الْكَرَم】🌧
سلام بر تو ای معدن کرم.
📚المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص۳۰۴

🌿֎⇦ معدنِ هر شیء؛ اصل و خاستگاهِ آن شیء است، بنابراین؛ هیچ کَرَمی بیرون از حضراتِ【مَعْدِنَ الْكَرَم؏】وجود و معنا ندارد.

🌿۞ حضراتِ ائمّۀ اطهار (؏)؛ اصالتِ کَرَم هستند، چنان که در فرازی از زیارتِ جامعۀ کبیره، حضرتشان به『أُصُولَ الْكَرَمِ』(📚من لا يحضره الفقيه، ج‏۲، ص۶۱۰) خوانده می‌شوند.
بنابراین؛
☀️☜ هیچ مکرمت، کرامت، کرَم، اکرام و شرافتی، خارج از وجودِ حضرات آل‌الله (؏) موجود نبوده، و حیثیتِ وجودی ندارد. چنان که در زیاراتِ شریفشان، به کَرَمشان، چنین پرده از رخ برداشته‌اند؛

🔸〖إِلَيْكُمُ انْتَهَتِ الْمَكَارِمُ وَ الشَّرَفُ〗🔸
همۀ مکرمت‌ها و شرافت‌ها، منتهی به سوی شماست.
📚المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص۲۴۹

🌿۞ پس هیچ کرامتی وجود ندارد، الّا اینکه جلوه‌‌ای از جلواتِ حضراتِ【مَعْدِنَ الْكَرَم】 و 『أُصُولَ الْكَرَمِ』 و «منتهی الکرَم» و «ربّ الکرَم و الکرامة»، یعنی؛ ائمه اطهار (؏) است. که در زیارت حضرت مولی امیرالمؤمنین (؏)؛ جان در کلام کرده و آل‌الله (علیهم‌السّلام) را با این انشاء، می‌خوانیم:

🔻『أَنْتُمُ السَّفَرَةُ الْكِرَامُ الْبَرَرَةُ』🔺
شمائید سفیرانِ کریم و نیکوکارِ خداوند.
📚المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص۲۵۰


🌧۞ و امّا؛ #معدن هر امری و شیئی، آن وقت در اطلاقِ حقیقی (یعنی؛ #مطلق_علی_الاطلاق) است؛ که از خلوَتِ «معدنِ مطلق بودن»، به جلوَتِ علی‌الاطلاق، جلوه کند.
و علی الاطلاقِ 【مَعْدِنَ الْكَرَم】بودنِ ائمّۀ اطهار (؏)؛
☀️☜ «#إکرام» است.

⛲️۞ و به بیانی دیگر؛
جوششِ «کرَم»؛ «إکرام» است. که『 إکرام』مصدرِ باب اِفعال از مادّۀ «کَرَم» است. و باب اِفعال؛ برای متعدّی ساختن، انشاء شده است، بدین معنا که؛ فعل مادّۀ خود را از فاعل به مفعول، جاری می‌سازد.

🌿۞ الغرض؛
حضراتِ【مَعْدِنَ الْكَرَم】 (علیهم السّلام)؛ به اطلاقِ حقیقیِ خویش، از مقامِ خلوَت تا جلوَت را فراگرفته و جلوه کرده‌اند. و وصفِ جلوَتیِ【مَعْدِنَ الْكَرَم】بودنِ حضرتشان؛ آن است که در جامعۀ کبیره می‌خوانیم و جانِ ناقابل بر تمنّایش تقدیم می‌کنیم که:

🔻『 سَجِيَّتُكُمُ الْكَرَمُ وَ شَأْنُكُمُ الْحَق‏』🔺
شيوۀ شما كَرَم است، و شأن شما، «حقّ مطلق» است.

💠☜【سَجِيَّتُكُمُ الْكَرَمُ】؛ جلوۀ 【مَعْدِنَ الْكَرَم】بودنِ حضراتِ آل‌الله (علیهم‌السّلام) است.
⛲️☜ و به【سَجِيَّتُكُمُ الْكَرَمُ】؛ شئوناتشان، رشحه رشحه، جلوه‌گر است و ...
☀️☜ و به【سَجِيَّتُكُمُ الْكَرَمُ】؛ شأنِ مطلقشان؛ «حقّ مطلق» است.

🔻
⚠️ نوش جانِ هر کسی که جرعۀ این لطیفه را آن طور نوش کرد که «سَلَّمْنا» و «لبّیک»ِ اقبالش؛ معلِّمِ تسبیحِ عوالَم شد، و شرارۀ «هل مِن مَزید»ِ جانش؛ شمعِ جانِ هر دل‌ْمرده و در راه مانده‌ای را به شعله کشید و نفَس‌هایش مولای جان را چنین ندا کرد که:

🍃 یا «حقّ الحقیق» و «أصل الحقّ»،
یا «الْأَصْلِ الْقَدِيم‏» و «معدن الحقّ»! (علیهم‌ السّلام)

رواقِ منظر چشم من آشیانۀ توست
کَرَم نما و فرود آ که خانه خانۀ توست
به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل
لطیفه‌های عجب زیر دام و دانۀ توست
#حافظ (ره)
🔺

┈•اا✾•🍃🔰🍃•✾اا•┈


🍃 إن شاء الله نفَس‌هایِ طلبتان، به هُرم و گرمایِ این مقدّمه، گرم باد و برای #تنزیلی دیگر از جاریِ معرفت در مجموعه مقالاتِ《صــیام، سرّی از اسرار الهی》 همراهی بفرمائید ...



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
☀️

.

🌿༺✾صــیام، سرّی از اسرار الهی✾༻
❖ لطیفۀ نهم:
لیلة القدر؛ سلسله‌جنبانِ هستی


➖➖➖➖
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/172
┅─┅─═✾🔘✾═─┅─


🔰 حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

▼〖 التَّقْدِيرُ فِي لَيْلَةِ تِسْعَ عَشْرَةَ
وَ الْإبْرَامُ فِي لَيْلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ
وَ الْإمْضَاءُ فِي لَيْلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ〗▲

✾ تقدیر (اندازه و قدر) هر چیزی در شب نوزدهم [ماه مبارک رمضان] صورت می‌گیرد،
و در شب بيست و يكم به ثبت می‌رسد
و در شب بيست و سوم إمضاء می‌شود.

📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج۴، ص۱۵۹


☑️⇦ #ابرام؛ همان قضای الهی است که در روایاتِ دیگر بیان شده است.


🔰 حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) می‌فرمایند:

▼〖مَنْ لَمْ يُغْفَرْ لَهُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ
فَفِي أَيِّ شَهْرٍ يُغْفَرُ لَهُ〗▲

✾ کسى كه در ماه رمضان آمرزيده نشود،
در كدام ماه آمرزيده خواهد شد؟

📚 بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۸، ص۱۸۵


🔳 ⇯֎ مگر غفران خداوند، حدّ و حدود دارد که منحصر به ماه مبارک رمضان شد؟!
معنایِ این حدیث و احادیث مشابه آن چیست؟

⇩◉ برای پاسخ، این سلسله را دنبال کنیم:

֎⇦ در سخن‌های قبل به لطف خدا بیان شد؛

▼ کلّ سال، بسطِ ماه رمضان است.
▼ قلبِ ماه رمضان، #لیلة_القدر است.
▼ ماه رمضان، آن‌طور «اوّل السنة» است که اوّل بودنِ آن؛ حقیقی است. یعنی؛ اوّلیّتِ کلّ سال، ماه رمضان است. پس تمام ماه‌هایِ سال، بسط و ظهورِ ماه رمضان است.
▼ اوّل بودنِ ماه رمضان، به قلبِ آن، یعنی لیلة القدر است.
▼ پس اوّلیتِ سال، #لیلة_القدر است. و لیلة القدر، ترسیم کنندۀ عالم است.
▼ ماهِ رمضان به لیلة القدر، اوّل و آغاز کنندۀ هر چیزی است.

◉⇯⇦ و«لیلةِ» جلال، در «قدرِ» جمال؛
❂☜ جانِ هر شیئی است، و نه اینکه لیلة القدر، صرفاً یک برهۀ زمانی باشد. بلکه از تفوّق بر زمان، در زمان است و جانِ «ما فوقِ زَمانیات»، و نیز، «زَمانیات» است.

↲ ◂◂ بنابراین؛
֎⇦ از آنجا که بقیۀ سال، بسط ماه مبارک رمضان است و ماه مبارک رمضان؛ بسطِ «لیلة المبارکه» یعنی؛ لیلةُالقدر است؛ اگر در ماه مبارک رمضان بخشیده نشود، یعنی؛
❂☜ «اگر در کلّ سال بخشیده نشود.»
کِی دیگر می‌خواهد بخشیده شود؟!

◉⇯⇦ پس منظور؛ سلطنت خداوند است که اگر در سلطنتِ خداوندﷻ - که لیلة القدر است و بسط آن؛ ماه مبارک رمضان است و بسط آن کلّ سال است -؛ بخشیده نشد، کِی و کجا بخشیده خواهد شد؟!


☑️ در ادعیۀ ماه مبارک رمضان هم می‌خوانیم:

🔻〖اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ فَإِنَّهُ لَا يَغْفِرُهَا غَيْرُك〗🔺

✾ خدایا! گناهان بزرگم را ببخش زیرا غیر تو آنها را نمی‌بخشد.

📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج۱، ص۳۹


◉⇯⇦➰ در این دست روایات؛ ترسیم غفاریّت خداوندﷻ بیان شده است و اهمیّت حقیقتِ ماه رمضان و گستره و سعۀ آن را بیان می‌فرمایند.
֎⇦ که محدودۀ ماه مبارک رمضان؛ از محدود بودن در یک حدّ زمانی نیست. بلکه از بی‌حدّیِ «رمضان» که خودِ خداوند است، تا حدّ و حدود ماه مبارک رمضان می‌آید (ظهورِ #مطلق_علی_الاطلاق).


🔲 در وصفِ غفاریّت خداوندﷻ در همین ماه مبارک رمضان و در ادعیۀ شریف می‌خوانیم:

🔻〖أنْتَ «وَاسِـــــــعُ» الْمَغْفِرَة〗🔺

📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج۱، ص۲۸


👁‍🗨 که #وسعت؛ آن نیست که محدود به زمانی و مکانی شود و در حدّی؛ مقهور و محدود گردد.
خصوصاً «واسع» بودن، برای حقّﷻ که در اطلاق است و هرگز قید نمی‌پذیرد.
چرا که مغفرتِ حقّﷻ مطلق است.

◉⇯⇦ خداوندِ غفــّــار؛ به حقیقتِ غفاریّتش هر شیئی را گرفته است. و اصلاً به غفاریّتش است که هر شیئی را می‌آفریند و این غفاریّتش است که مغفور را در مغفور بودن می‌آورد.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
◉

.

🌿༺✾صــیام، سرّی از اسرار الهی✾༻
❖ لطیفۀ یازدهم:
🌙سیر صائم با منازل قمر
(بخش اوّل)


┅─┅─═• 📖🌙 •═─┅─┅
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/186
┅─┅─═• 📖🌙 •═─┅─┅


🔰 قرآن می‌فرماید:

🔻【يَسْئَلُونَكَ عَنِ «الأهِـلَّــةِ»
قُلْ هِيَ مَواقيتُ لِلنّاسِ وَ الحَجّ ...】🔺

✾ از تو دربارۀ هلال‌ها مى‌پرسند،
بگو: اين‌ها وقت‌ها را براى مردم و براى حجّ، معيّن مى‌كنند.

📘سورۀ بقره، آیۀ ۱۸۹


🌙۞ ماه مبارک رمضان؛ مانندِ تمام ماه‌های سال، ۳۰ روز دارد و در بعضی از روایات بر ۳۰ روز بودنِ آن تأکید شده است. و البته معنا دارد که چرا گاهی ۲۹ روز می‌شود. در چند کلمه کوتاه، مطلب این است که؛

🍃֎ تأکید بر ۳۰ روز بودنِ این ماه در روایات؛
⫸ جلوۀ «مطلق» بودنِ ماهِ مبارک است.

🍃֎ و اینکه گاهی ۲۹ روز می‌شود؛
⫸جلوۀ «مطلق علی الاطلاق» بودنِ ماه مبارک رمضان است.

❂☜ که به قوّتِ #اطلاق؛ در قیدِ ۳۰ روز بودن نمی‌ماند و گاهی ۲۹ روزه می‌گردد و در همان نقطه که ۲۹ روز است، #بالنورانیة؛ ۳۰ روز می‌باشد.

🍃֎⇯⇦ فهم مطلب فوق؛ جز به معرفةٌ بالنّورانیة ممکن نیست. چرا که در عالم حدود؛ اعداد در تبایُنِ از یکدیگر هستند و هرگز یک عدد در همان حالی که هست، نمی‌تواند عدد دیگری باشد.

❂☜ امّا ۳۰ روز بودنِ ماه مبارک رمضان؛ عینیّتِ شخصی است وُ به هر صورتی که ظاهر شود (یعنی؛ اگر ۲۹ روز هم بشود)، ظهورش هم خودش است و از ۳۰ روز بودن ساقط نمی‌شود.

[إن شاء الله رفقای همراه؛ با اشاراتی که در بین مباحث بیان می‌شود، به اهمیّت بحثِ #مطلق_علی_الاطلاق بودنِ ولیّ‌الله (؏) پی برده باشند.]


🌙۞ الغرض؛
«اهلال»؛ به معنای بلند کردنِ صداست.
وقتی گفته می‌شود:

🎶֎⇦ «اَهَلّ المُحْرِم»، یعنی؛ شخصِ مُحْرم، صدایش را به تلبیۀ احرام بلند کرد. که تلبیۀ احرام؛ همان 🔻『 لبّيك اللّهمّ لبّيك لبّيك لا شريك لك لبّيك』🔺 است.

🐑֎⇦ و یا موقع ذبحِ حیوان؛ بایستی به ذکرِ نام خدا، یعنی؛『بسم الله الرّحمن الرّحیم』صدا را بلند کند تا آن ذبح، حلال باشد. وگرنه طبق فرمایشِ قرآن؛ 🔹【 «أُهِــــلَّ» لِغَيْرِ الله】🔹 (ذبحى كه نامِ غير خدا بر آن ياد شده باشد؛ سورۀ انعام، آیۀ ۱۴۵) می‌باشد و حرام است.


🌙֎⇦ و نیز؛ ماه نو را از آن جهت «#هلال» می‌گویند که به هنگامِ پدیدار شدنِ آن؛ مردم در شور و غوغا صدایشان را بلند کرده و به یکدیگر نشان می‌دهند.

🎶۞ در ادامه إن شاء الله معلوم می‌شود که این بلندیِ صدا؛ صرفاً در فعلِ مردم نیست. بلکه صدا؛
🍃֎⇦ نشان از حیات است. و بُلندیِ صدا، نشان از ظهورِ حیات است.
🌙֎⇦ و هلالِ ماه؛ بلندایِ وجودِ مردم است که در عالم اشارات به اشاره می‌آیند.


🔰 قرآن می‌فرماید:

☀️『الشّمْسُ وَ القَمَرُ بِحُسْبان』🌙
✾ خورشيد و ماه، حسابى [معيّن] دارند.
📘 سورۀ الرّحمن، آیۀ ۵


🌙☀️⇯⇦ خورشید و ماه؛ صرفاً کُراتی در مجموعۀ خلقت نیستند. بلکه؛ حقیقت و نور آنها از عرشِ الهی است. و در معرفت به دقائقِ آن بایستی از عرشِ لا إشاره تا عالمِ اشاره را مدّ نظر داشته باشیم.

🔰 حضرت مولیٰ علیّ بن موسیٰ الرّضا (علیهما السّلام) در مورد خورشید و ماه می‌فرمایند:

🔻〖ضَوْؤُهُمَا مِنْ نُورِ عَرْشِهِ‏ وَ حَرُّهُما مِنْ جهنّمَ
فَإذَا كانَتِ القيامةُ عَادَ إلی العَرشِ نُورُهُما
وَ عَادَ إلى النّارِ حَرُّهُما
فَلَا يَكُونُ شَمْسٌ وَ لَا قمر〗🔺

✾ روشنائیِ خورشید و ماه از نورِ عرش خداوندﷻ، و گرمی آنها از آتشِ جهنّم است.
پس چون روز قیامت شود؛ نور آنها به سوی عرش باز می‌گردد.
و گرمی آنها به سویِ آتش برمی‌گردد.
پس هیچ خورشید و ماهی نمی‌باشد.

📚 بحار الأنوار، ج‏۷، ص۱۲۰


🍃❂☜ #قیامت، حقیقتی در عالم است، و نه اینکه صِرفاً یک بُرهۀ زمان باشد.
🌿❂☜ نام قیامت؛ «السّاعة» است. و اسمِ «السّاعة»؛ از «سعه» و فراگیریِ قیامت است.
که «السّاعة»؛
❖⫸ جانِ تمام اشیاء را گرفته است.

🍃֎⇯⇦ پس دقّت بفرمائید که در حدیثِ فوق؛ حقیقتِ خورشید و ماه بیان شده است که چیزی جز ظهورِ نور عرش نیستند، و در نقطۀ ظهور (قیامت)؛
❖⫸🔻〖فَلَا يَكُونُ شَمْسٌ وَ لَا قَمَر〗🔺
یعنی؛ عنوانی و ظهوری و تعیّنی ندارند.

☀️֎⇦ چنان که قرآن می‌فرماید:

🔻【 إذَا الشّمْسُ كُوِّرَت‏】🔺
✾ زمانى كه آفتاب؛ در هم پيچيده مى‏شود.
📘 سورۀ تکویر، آیۀ ۱

🌙֎⇦ و نیز می‌فرماید:

🔻【وَ خَسَفَ القَمَرُ】🔺
✾ و ماه؛ تاریک شود.
📘 سورۀ قیامت، آیۀ ۸

🌙☀️֎⇦ و اصلاً عناوین و تعیّنات و تشخّصات؛ در وحدتِ جمعیِ حقّﷻ جمع می‌گردد، چنان که می‌فرماید:

🔻【وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ】🔺
✾ و خورشید و ماه؛ جمع می‌گردند.
📘 سورۀ قیامت، آیۀ ۹


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🌙

.

■ «یوم الطُّفوف»؛ مجمع حیرانی!
● سخن چهاردهم :
المقطوع الوتین !

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
🖊️🦋احسان الله نیلفروش زاده 🏴
↗️ https://t.me/ehsannil2/427
┅─┅─═✾🔘✾═─┅─┅

🍃 محبّت؛ حقیقتی چشیدنی است و از رفعتِ جلالت است که به وصفِ حدّی نیامده، بلکه نهایتاً آنرا در آثارش می‌شناسند. إلّا کسی که فانی در آن حقیقت شد، و در حالِ سوختن، آن سرِّ مگو به بیان آمد.

اصلِ این مطلب، و بیانِ سرّ مگو؛ کلام خداست. کلامِ خدا، که "مُبین" و آشکار است؛ سراسرْ بیانِ حبّ است.
ائمۀ اطهار (ع)، نفسِ حضرت باریتعالی هستند و حُبّ ذات و نفسِ الهی به خویشتنِ خویش، به جلوۀ «کلام الله» ظاهر است.
🔘 کلام الله؛ جوشش حبّی حقیقتِ "الله" تعالی است که از خلوَتِ «متکلّم»، تا جلوَتِ «مخاطب»، جلوه‌گر است. که او کیست ؟
فرمود :
💎【اللهُ لا اله إلّا هو】💎
او ، "لا اله إلّا هو"ست.
و در مرتبه‌ای در جلوۀ بیانی؛ او "لا هو إلّا هو"ست.
او که خودْ، حبّ است، و خودِ حبّ است؛ "لا هو إلّا هو"ست.

"لا هو إلّا هو"؛ حضرتِ حبّ است، حضرتِ محبّ است، حضرت محبوب است. در یک کلام ؛ حضرتِ حبیب است.
که "حبیب" صفتِ مشبهه‌ای است که از اطلاقِ خویش؛ فاعل و مفعول را به عینِ شخصی، فراگرفته است.
او، حقیقتِ حبّ است.

⇩❃ حبّ ، که "لا هو إلّا هو"ست، به تحلیل چنین است :
⦿ "لا هو" = جلالِ حبّ (ناز)
⦿ "إلّا هو" = جمالِ حبّ (نیاز)

حیاتِ حبّ در #ناز و #نیاز جلوه‌گر است که درحقیقت، این ناز و نیاز همان #قبض و #بسط الهی است.
چون "الله"تعالی، بسیط است و نه مرکّب که اجزاء داشته باشد؛ بنابراین جلالِ قبض، و جمالِ بسط، در بساطتِ ذات باریتعالی، و در عینیّتِ شخصی است. بعد از دانستنِ این مهمّ، در تحلیل و تفهیم بیان میگردد :

◆ #قبض و #ناز؛ ظهورِ "لا هو"ی آن ذاتِ بسیطه است، و جلال اوست.
◆ و #بسط و #نیاز؛ ظهورِ "الا هو"یِ آن ذاتِ بسیطه است، و جمال اوست.

💢 حضرت حبّ (عزّوجلّ) چنانچه به جمالِ «حبّ بودن» جلوه کند؛ آن #بسط اوست و نازی است که از حبیب خویش (ص) می‌کشد که مثلاً می‌فرماید :

💎 【طه ! ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‏】💎
طاها(ص)! ما قرآن را بر تو نازل نكرديم كه به زحمت افتى.
(سورۀ حضرتِ طه -ص- ، آیات ۱ و ۲ )

💢 و امّا حضرت حبّ (عزّوجلّ) چنانچه به جلالِ «حبّ بودن» جلوه کند؛ آن #قبض اوست و عتابهایی است که به حبیب خویش (ص) می‌فرماید. کسانی که صرفاً اشاره به عتابهای حضرت حقّ تعالی به حبیب خویش (ص) می‌نمایند و این عتابها را مستمسک قرار میدهند تا دوئیتِ ذاتیِ بین خدا و رسول خدا(ص) را اثبات کنند؛ متأسفانه نه بساطتِ ذات و ظهور آنرا شناختند، و نه لطائفِ حبّ را.

آیات عتابِ حضرت حقّ به نفسِ خویش، و نقطۀ حیاتِ حبّی خود، یعنی حضرت حبیب الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) حدود ۹۰ آیه از قرآن می‌باشد.
جان‌گدازترین این آیات، آیاتی از سورۀ حاقّه است. و اهل حقّ که حبّ و ولایتِ ائمۀ اطهار(ع) ریشه در جانشان دَوانده و رگِ حَمیّت، سراسرِ وجودشان شده؛ بر این عتاب، بی تاب می‌گردند.
مرحبا بر حبّ و ولایشان بر حبیب حقّ (ص).

🔰 و امّا آن آیات :

حضرتِ باری (عزّوجلّ) اوّل این حقیقت را به قوّت در جانِ عالم ظاهر می‌کند که 💎【إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ】💎.
یعنی :
مطلقِ قولی که از حضرت رسول اکرم(ص) جاری می‌شود، قولِ «#رسول» است؛ یعنی آنکه سراسرِ وجود، جلوۀ مرسِل (یعنی خدا) است.
و در "رسول" بودن، "کریم" است؛ یعنی در حدّ اطلاقِ رسالَت متوقّف نیست و به رهبانیّت رو نکرده. بلکه اطلاقِ او در رسالَت، حقیقی است (#مطلق_علی_الاطلاق است). بنابراین به کرامَت، در بین سایر مردم و در متنِ اجتماع حاضر است. و این "کریم" بودنِ "رسولِ" مطلقِ خداست. بطوریکه کوتَه‌اندیشان و اصحابِ حدود، حرکات و سَکنات و گفتار "رسول کریم" را تصوّر می‌کنند از جنسِ خودشان است. امّا او، آن رسولی است که :

💎 【و ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى
إنْ «هُــوَ» إِلَّا «وَحْىٌ يُوحَى»】💎
و از روى هوس سخن نمى‌گويد.
او (یعنی خودِ رسول الله ص)، نيست جز وحی اى كه وحی مى‌شود.
(🔅سورۀ نجم، آیات ۳ و ۴)

پس خداوند این مطلب را مستحکم نمود که حضرتِ رسول اکرم(ص) که وجودِ مبارکشان، عصمتِ خداوندست و بلکه او "معدنِ عصمة الله" است؛ واحدِ تزلزل در حضرتشان(ص)، محال است.

و با این عصمتِ وجودیِ حضرت رسول اکرم(ص)، خداوند در ادامۀ آیات می‌فرماید:

💎【وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ
ثمُ‏َّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ «الْوَتِينَ»】💎
و اگر او حتى يک كلمه بر ما دروغ مى‏‌بست.
ما دست راست او را مى‏‌گرفتيم.
سپس شريان قلبش را قطع مى‏‌كرديم.
(🔅 آیات ۴۴ تا ۴۶ سورۀ حاقّه)

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲