.
•┈┈••✾•🍃🏹🍃•✾••┈┈•
#چله_اضطرار


🔹【 الْفُلْكِ الْجَارِيَةِ فِي اللُّجَجِ الْغَامِرَةِ
يَأْمَنُ مَنْ رَكِبَهَا وَ يَغْرَقُ مَنْ تَرَكَهَا】🔹

(🌙 فرازی از صلواتِ شعبانیه -
صِله با حقیقتِ هستی)


🔲 کشتیِ طلبِ آل الله (ع) در دریایِ مستی آورِ ایّام، جاری است
که هرکس سوار شد؛ سوُرِ اَمنَش برقرار شد
و هرکس تارک بود؛ در متروکۀ انیّت رها شد


🏹 اوقات، چِلّه کشیده و ایّام، چون تیر در گذر است.
تا آشیانْ قــرار یابَد، چلچلۀ اضطرار را چلّۀ بی‌قراری باید.
که حضرتِ مقصود، شاهدِ مشهود، امیرالمؤمنین (ع)، فرمود:

🔻〖 ما فاتَ مَضی وَ ما سیأتیكَ فَاَیْنَ؟
«قُــمْ» فَاغْتَنِم الفُرصَةَ بَینَ العَدَمَین〗🔺

آنچه گذشت، از دست رفت و آنچه می‌آید كجاست؟!
«برخیز» ! ...
و فرصت میان دو «نیستی» را دریاب.



💦 مستانهْ اَفشرهٔ حقائق، در تُنگۀ تَنگِ دقائق،
به رجب المرجّب، شعبان المعظم، و رمضان المبارک
چکیده ...

🔰 پس ؛

به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش
به بوی گل نفَسی همدم صبا می‌باش
نگویمت که همه ساله مِی پرستــی کن
«سه ماه» مِی خور و نُه ماه پارسا می‌باش

(حافظ - ره)




⇩ 💬 حدیث نفس می‌کنـ ـمـ :

🍂 رخوَت را رها کن!
توسّلی و توفیقی طلب نما!
برخیز و فرصت را دریاب که آناتِ این ایّام، هزاران هزار سالِ تقرّب به حضرت اوست.




🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده

─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ کانال معرفة الحقّ
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ کانال اللطائف الإلهیّة
↗️ instagram.com/ehsan_nil 🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.🌳.

🔹

🍃۞ حضرت موسیٰ علیه‌السّلام وقتی به #کوه_طور رسید، از مقاماتِ «دعا» و «ندا» عبور فرموده و آنچنان قربی را ترسیم نموده‌اند که متکلّم در مخاطَب متجلّی گشت و وحدتِ مخاطِب (گوینده) و مخاطَب (شنونده)، ترسیم و «کلیم الله» جلوه‌گر شد.

🔅۞ جلوه‌ای از این حقیقت را در حدیثِ «#قرب_نوافل» می‌خوانیم که عبد؛ با انجام #نوافل، آنچنان «قربی» به خدا پیدا می‌کند که دیگر خودش در میان نیست، بلکه خداوند؛ سمع و بصر و دست و زبانش می‌شود:

🔻【 كُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ
وَ بَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ
وَ لِسَانَهُ الَّذِي يَنْطِقُ بِهِ
وَ يَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا】🔺

منِ خداوندم گوشِ او که با آن می‌شنود
و چشمِ او که با آن می‌بیند
و زبانِ او که با آن سخن می‌گوید
و دستِ او که با آن می‌گیرد.

📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۲، ص۳۵۲


در عشق اگر زبانِ تو با دل یکی شود
راه تو را هزار و دو منزل یکی شود
یک اصل حاصل آید و آن اصل، نامِ او
روزی که اصل و فرعِ مسائل یکی شود
زین «لا» و «لم» به عالَمِ توحید، راهْ تو ...
... وقتی بَری، که سامِع و قائل یکی شود


🔅۞ نجوا؛ مقام مقرّبینِ درگاهِ الهی است که فانی در حقّﷻ می‌باشند. که دیگر آنها نیستند و بلکه خداوند است که خود، قائل است و خود، سامع است. خودش می‌گوید و خودش، خودش را می‌شنود.

🔅۞ نجوا؛ ظهورِ قیّومیّت مطلقه در قیّومیّت معیّه است و آیۀ نجوا (سورۀ مجادله آیۀ ۷) بیانگرِ این حقیقت است.

(برای مطالعۀ #قیومیت_معیه
رجوع شود به ❂☜ https://telegram.me/ehsannil3/75)


✅ توضیح بیشتر:
«کلیم» صفت مشبّهه است. و صفتِ مشبّهه؛ ثبوت را می‌رساند و اسم فاعل و اسم مفعول را فرا می‌گیرد. پس هم فاعل است و هم مفعول. یعنی؛ هم متکلّم است و هم مخاطب.
«کلیم الله» بودنِ حضرت موسیٰ علیه‌السّلام، ظهور و جلوۀ حضرات آل‌الله علیهم‌السّلام است و اشاراتش در مقالۀ «زندانی برای رهایی!» گذشت و دوستان عزیز می‌توانند رجوع بفرمایند.

(رجوع شود به ❂☜ https://telegram.me/ehsannil2/72)


☀️۞ نجوا؛ که مقامِ «کلیم الله» شدن است؛ ظهورِ #مقام_قرب است.

🔔 تذکّر:
انبیاء الهی (علیهم‌السّلام) به نبیّ بودنشان، سیر استکمالیِ حدّی ندارند. بلکه به قدمهایشان در ارضِ تعیّنات، مراتب و مقامات را ترسیم کرده، و متجلّی می‌سازند.


❄️ خداوند تا پیش از تقرّب حضرت موسیٰ (؏)، به 《نــدا》، ایشان را خواند.
و در قربِ وحدت و یگانگی، به 《نجــوا》، با «کلیم الله» (؏) سخن فرمود:

💎【 وَ «نــادَيْنــاهُ» مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ
وَ «قَــــرَّبْنـــاهُ نَـجـــيًّــــا»】💎

◈ و از جانبِ راستِ طور، او را «نـــدا» داديم
◈ و «نجوا» کُـنان نزديكش ساختيم.

📘 سورۀ حضرت مریم سلام‌الله‌علیها، آیۀ ۵۲


↲♦️ طبق احادیثِ این آیه؛
«طورِ أیمَن»؛ جلوۀ مولیٰ امیرالمؤمنین علیّ علیه‌السّلام در کربلایِ مُعلّایِ حُسینی علیه‌السّلام است.
📚 تفسیر برهان، ج۴، ص۲۶۵

〽️֎ بنابراین، قربِ مقرّبین؛
❂☜در کربلای مُعَلّیٰ ظاهر می‌شود.


🍃۞ #مناجات_شعبانیه، اکسیر قرب است.
و درکِ باطنی و لذّت و حظّ از آن، اذن دخولِ #فهم است.


۞ چنان که در اذن دخول مشاهد مشرّفۀ حضرات آل‌الله علیهم‌السّلام می‌خوانیم:

💠〖 وَ فَتَحْتَ بَابَ فَهْمِي بِلَذِيذِ «مُنَاجَاتِهِم»〗💠

[خدایا!]
بابِ فهم مرا به لذّتِ مناجاتِ حضرات آل‌الله علیهم‌السّلام باز کردی.

📚 المزار الكبير، لابن المشهدي، ص۵۵




«الْحَمْدُ للهِ الَّذِي حَمِدَ نَفْسَهُ وَ اسْتَحْمَدَ إِلَیٰ خَلْقِهِ»

📚الدروع الواقية، سیّد بن طاووس (ره)، ص۱۸۷


الحمد لله ربّ العالمین.



🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده

#لطیفه_مناجات_شعبانیه
#اکسیر_قرب
#اذن_دخول_فهم


─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

🔹

✅ حال دقّت شود که حضرت حقّﷻ می‌فرماید:

⇪ ✴️ 🔻『 لَنْ تَراني‏』🔺؛

۞ که به معنای #مقام_جمع یا همان #مقام_خلوت یا همان #مقام_لااشاره حقّﷻ است.
و راه پیدا کردن به آن؛ جز به مقامِ اطلاق و وجودِ جمع‌الجمعیِ حضرات آل‌الله (؏) ممکن نیست.

۞ و این عدمِ امکان، از کوتاهی و قصور ما نیست. بلکه خودِ حقیقتِ حقّﷻ چنین است که هرجا به اشاره بیاید (حتّی برای خودش، یعنی در #تجلی_ذات_بر_ذات)، به نفْسِ و حجّت و وجه خویش، یعنی حضرات آل‌الله (؏) به اشاره می‌آید.

⇐ بنابراین؛ سخن در『 لَنْ تَراني‏』تمام نشد، و نفیِ حدّیِ #رؤیت صورت نگرفت، بلکه متصّلاً و ممدوداً در ادامه می‌فرماید:

⇪🔻『 وَ لكِنِ انْظُرْ إلَى الجَبَل』🔺؛


۞ #جبل، جبلّت و استواریِ «صنع الله» است. و در روایت، به صراحت بیان شد که کوه طور، حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین علیّ (؏) هستند.

👁‍🗨 بنابراین #رؤیت در #جلال، به نظر در مقامِ جمعُ الجمعی، و اقبالِ وجودی به مطلقِ علی الإطلاق بودنِ حضرات آل‌الله (؏) صورت می‌گیرد و در #قیامت نیز چنین است.

🍃۞ و امّا، نظر به حضراتِ وجه‌الله (؏) که رؤیت تامّ و تمامِ حقّﷻ بوده، و دیدنِ شخصِ شخیصِ حقّﷻ است، هرگز به حدّ و تعیّنِ هیچ جلوه‌ای نمی‌ماند. بلکه این رؤیت؛
❂☜ فـرقْ افکن است وُ دوئیّت را بَر می‌چیند.
پس بلافاصله حقّﷻ فرمود:

⇪ ✴️『 فَإنِ اسْتَقَرَّ مَكانَهُ فَسَوْفَ تَراني』✴️

پس اگر [کوه طور] در جايش برقرار ماند،
مرا خواهى ديد.

✨ تجلّی بر #کوه؛
❂☜ عَلَی الإطلاق بودن حقّﷻ را می‌رساند.
🍃 و مستقرّ نبودنِ کوه در جای خودش؛
❂☜اطلاق و در قید نگنجیِ حقّﷻ را می‌رساند.

۞ بنابراین؛

✳️『 فَلَمّا تَجَلّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا
وَ خَرَّ مُوسى‏ صَعِقاً』✳️

سپس همين که پروردگارِ او بر كوه تجلّى كرد،
آن را متلاشى ساخت‏
و موسیٰ (؏) بيهوش افتاد.

۞ در آیات دیگر، می‌فرمایند که این تجلّی؛ «#الصاعقه» بوده است (🔻【فَأخَذَتْكُمُ «الصّاعِقَةُ» وَ أنْتُمْ تَنْظُرُون】‏🔺؛ سورۀ بقره، آیۀ ۵۵).

⚡️«الصَّاعِقَةُ»؛ معرفه است، یعنی یک صاعقۀ خاصّ. که در احادیث، تأویلِ آن را می‌فرمایند:
❂☜ «الموت‏»
📚البرهان في تفسير القرآن، ج‏۱، ص۲۲۲

و نیز می‌فرمایند:
❂☜ «معاينة» بوده است.
📚البرهان في تفسير القرآن، ج‏۱، ص۲۱۹


🔲 «#موت» و «#معاینه»؛ در یک نقطه است.
بدین معنا که؛
❂☜ هر کس موتش برسد، دقیقاً در نقطۀ «#موت»، حجّت و وجه و ولیِّ خدا (؏) را رؤیت کرده، چنان که حضرت وجه الله، حجّة الله، عینُ الله الناظره، مولیٰ امیرالمؤمنین علیّ (؏) می‌فرمایند:

🔻〖مَنْ يَمُتْ يَرَنِي〗🔺

هر کس بمیرد (یعنی موتش برسد نه فوتَش)،
مرا رؤیت می‌کند.
(🔔این مضمون به أنحاء مختلف در مجموعه‌ای از احادیث آمده است.)
📚 الأمالي، للمفيد، ص۷

❂☜ و به عینِ شخصیِ رؤیت ولیِّ خدا (؏)، خدا را بعَینِهِ رؤیت کرده است.

💠 بنابراین، «صَعِق شدن»؛ نقطۀ مدهوشی از جلالِ رؤیتِ حقّﷻ در جمالِ حضراتِ آل‌الله (علیهم السّلام) است⚡️

🍃 إن شاء الله با جانت مستیِ این هبۀ خاصِّ الهی را درک کنی تا چکّۀ آخر این مقال، آن طور در مَحالّ نفسَت سُکنیٰ کند، که ترکش مُحال گردد.


۞ و امّا ...
بیان شد که ماه‌هایِ رجبُ المرجّب، شعبانُ المعظّم و رمضانُ المبارک؛ فشردۀ ایّامِ سلوک در حقیقت است.
و درکِ آنی از ساعاتِ آن؛ سعه‌ای در کارِ اهل دل است.

💫 سر بسته رمزی بیان می‌شود که؛
مناجات شعبانیّه؛
🔆☜ اکسیرِ قرب است.

☀️ اکسیری که حضرتِ سبعُ المثانی، الحجّةُ الربّاني، النّورُ الشَّعْشَعاني‏، مُحَقِّقُ الحقائِقِ الصّمَدانی، فیضُ الوجودِ الحقّاني، جوهر النفساني، حقیقةُ المَعاني؛ حضرتِ مَوْلَی المَوالي امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (علیه افضل الصّلوات المصلّین) در عالَم، انشاء نموده و دلدادگان به حضرتشان را به نفَسِ الهیِ خویش در این نجوا سِیر می‌دهند و می‌فرمایند:


🔻【 ✺ إلهي!

هَبْ لِي كَمالَ الاِنْقِطاعِ إلَيْكَ
وَ أنِرْ أبصارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إلَيْكَ‏
حَتّى تَخْرِقَ أبصارُ القُلُوبِ حُجُبَ النّور
فَتَصِلَ إلى مَعْدِنِ العَظَمَةِ
وَ تَصِيرَ أرواحُنا مُعَلّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ‏

✺ إلهي!

وَ اجْعَلنِي مِمّنْ نادَيْتَهُ فَأجابَكَ
وَ لاَحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِكَ
فَناجَيْتَهُ سِرّاً
وَ عَمِلَ لَكَ جَهْراً】‏🔺

✺ الهی!

مرا انقطاع كامل به سوى خود عطا فرما‌.
و روشن ساز ديده‏هاى دل ما را به نورى كه به آن نور تو را مشاهده كند.
تا آنكه ديدۀ بصيرت ما حجاب‌هاى نور را بردَرَد
و به نور عظمت واصل گردد.
و جان‌هاى ما به مقام قدسِ عزّتت پيوندد.

✺ الهی!

مرا از آنان قرار ده كه چون او را ندا كنى، تو را اجابت مى‏كند.
و چون به او متوجّه شوى، از تجلّى جلال و عظمتت مدهوش مى‏گردد.
پس تو با او در سرّ، نجوا می‌کنى
و او به عيان به كارِ تو مشغول است.

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹

🔹

🍃 هر حرف از حقائقِ فوق، بحرِ موّاجِ معرفت است.
امّا جرأتِ شرحِ این دقائق از ایّامِ شعبانُ المعظّم؛ از شدّت و پُریِ مطلب، گرفته شد وُ صِرفاً جرعه‌ای در کامِ بیان آمد؛ تا طراوتش، تذکاری شود بر جان‌هایِ آمَده و آماده.
باشد که صبوحی از مصباحِ صُبحِ این صُراحیِ نور برگیرند و درکِ【اَلصُّبْحُ بِقَريبٍ】نمایند.

(اشاره به آیۀ ۸۱ سورۀ حضرت هود علیه السّلام).


🍃۞ پس به اشاره عرض می‌شود:

✓➊ اگر حضرت موسیٰ (؏)؛ تقاضایِ رؤیتِ حقّﷻ را نمود و حقّﷻ فرمود: 🔻【 لَنْ تَراني‏ وَ لكِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَل】🔺؛ ➷

🎯☜ حضرت مولیٰ علیّ (؏) با انشاءِ وَلَوِیِ خویش، این حقیقت را برای دلدادۀ خودشان که نجوا کنندۀ این مناجات است، رقم می‌زنند و می‌فرمایند:

🔻『 أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِيَاءِ نَظَرِهَا إِلَيْكَ‏،
حَتَّى تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ』🔺

که حاصل و شرحِ آن این است که:

🔹『 فَتَصِلَ إِلَى مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ
وَ تَصِيرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ‏』🔹

⇦ یعنی او را تا حقیقتِ عظمتِ الهی بُرده و روحش را به عزّت قدس حقّﷻ پیوند می‌زنند.


✓➋ و اگر خداوند تا پیش از تقرّب حضرت موسیٰ (؏)، به《نــدا》، او را خواند، چنان که قرآن فرمود:

💎【 وَ «نــادَيْنــاهُ» مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ ...】💎
◈ و از جانب راستِ طور، او را «نـــدا» داديم.

(سورۀ حضرت مریم سلام الله علیها، آیۀ ۵۲) ➷

🎯☜ حضرت مولیٰ علیّ (؏) با انشاءِ وَلَوِیِ خویش می‌فرماید:

🔻『 إِلَهِي! وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ نَادَيْتَهُ فَأَجَابَكَ』🔺


✓➌ و اگر حضرت موسیٰ (؏) در پی تقاضای رؤیتِ حقّﷻ، و تجلّیِ ربّش بر جبل، مدهوش و مَصعوق و ملحوظ شد، چنان که قرآن فرمود:

💎 【 فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا
وَ خَرَّ مُوسى‏ صَعِقاً】 💎
(سورۀ اعراف، آیۀ ۱۴۳) ➷

🎯☜ حضرت مولیٰ علیّ (؏) با انشاءِ وَلَوِیِ خویش می‌فرماید:

🔻『 وَ لاَحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلاَلِكَ』🔺


✓➍ و اگر در قربِ وحدت و یگانگی، خداوند به 《نجــوا》، با «کلیم الله» (؏) سخن فرمود، چنان که قرآن می‌فرماید:

💎【 ... وَ «قَــــرَّبْنـــاهُ نَـجـــيًّــــا»】💎
◈ و «نجوا»کـُـنان نزديكش ساختيم.

(سورۀ حضرت مریم سلام الله علیها، آیۀ ۵۲) ➷

🎯☜ حضرت مولیٰ علیّ (؏) با انشاءِ وَلَوِیِ خویش می‌فرماید:

🔻『 فَنَاجَيْتَهُ سِرّاً
وَ عَمِلَ لَكَ جَهْراً 』🔺


🍃۞ إن شاء الله قوّت دارید که اشارۀ آخر را هم نوش کنید:

💫 تحقّقِ سِیر حضرت موسیٰ (؏)؛ به مناجاتِ شعبانیۀ حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) است وُ معلّم و خضرِ راه حضرت موسایِ نبی (؏)، حضرتِ نبأ عظیم، مولیٰ امیرالمؤمنین علیّ (علیه السّلام) هستند، چنان که می‌فرمایند:

💠《أنا الخضر معلّم موسیٰ》💠
📚مشارق الأنوار، ص۲۵۷


۞ بنابراین؛
موسایِ کلیم الله (؏)، جرعه‌نوشِ اکسیرِ قربِ این مناجات است و انبیاء و اولیاء و مقرّبان حقّﷻ، صَهبایِ تقرّب خویش را زِ انجام تا به آغاز، از ساغرِ مُنشِئِ عالَم، حضرت مرتضی علیّ (علیه السّلام) دارند.
و تمام مدهوشیِ قرب حضراتشان، نوائی از نجوایِ شعبانیۀ حضرت مولا (روحی‌فداه) است.


🍃۞ النّهایة؛ حضرت غایة الغایات، مولیٰ امیر مؤمنان (؏)؛ کار را با کلامِ 🔻【 إِلَهِي وَ أَلْحِقْنِي بِنُورِ عِزِّكَ الْأَبْهَجِ】🔺تمام کرده،
تا همۀ این سیر، مقدّمه‌ای باشد که با صلوات - که حقیقتِ دوام و بقایِ حضرت حقّﷻ است -، به پایان برسد و می‌فرمایند:

☀️【 وَ صَلَّى اللهُ عَلى مُحَمَّد رَسُولِهِ وَ آلِهِ الطّاهِرينَ
وَ سَلَّمَ تَسْليماً كَثيراً】☀️


🍃 إن شاء الله به نفَس مولایم (؏)؛ این قلیلْ اشاره، جانِ محبّینِ آل‌الله (؏) را مجنون ساخته تا در هر زمانی، شَعبانِ حضور را با صهبایِ مناجاتش، در جانِ خویش تازه کنند و به پیمانه‌ای از حضرت ساقی (علیه السّلام)، پیمانِ قرب را به نفْس خویش یادآور شوند.




«الْحَمْدُ للهِ الْمُحْتَجِبِ بِالنُّورِ دُونَ خَلْقِهِ
ذِي الْأُفُقِ الطَّامِحِ وَ الْعِزِّ الشَّامِخِ وَ الْمُلْكِ الْبَاذِخِ
الْمَعْبُودِ بِالْآلَاءِ رَبِّ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ»

📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۵، ص۳۶۹






🖊🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده
#لطیفه_مناجات_شعبانیه
#از_اکسیر_قرب_تا_صهبای_نظر


─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil  🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
.

بسمه تعالی شانه و جلت عظمته

    الذین اذا اصابتهم مصیبه قالوا
        انا لله و انا الیه راجعون

محضر گرامی ستایشگران آل الله
              علیهم السلام
     اخوان محترم مشایخی نژاد
        و کانون داغدار و معزی

بدینوسیله درگذشت برادر بزرگوار آن
جنابان را خدمت شما ، خانواده محترم،
کانون داغدار و تمامی بستگان سببی و
      نسبی تسلیت عرض می نماییم.

دل قوی دارید،
که انا للحسین و انا الیه راجعون
هنیئا له

دیوانگان حضرت زینب
سلام الله علیها اصفهان
  شعبان المعظم ۱۴۴۵

.

🔆#حقیقة_التوحید
🔅#سخن_بیست‌و‌ششم_حقیقة_التوحید :

༺°•𐫱 إنشاء مطلق - إنشاء و خبر 𐫱•°༻

●═•◈•◈•◈❖ 🔅 ❖◈•◈•◈•═●
🖊🦋 احسان الله نیلفروش زاده
https://t.me/ehsannil3/473
●═•◈•◈•◈❖ 🔅 ❖◈•◈•◈•═●
.

🍃 با اینکه در خصوص موضوع «إنشاء» در ضمنِ مقالات و بیاناتِ #کانال_معرفة_الحق صحبت شده است، امّا ضرورتِ این موضوعِ مبنایی، ایجاب می‌کرد که حتّی مختصراً، مقاله‌ای مجزّا، و به زبان ساده در این خصوص نگاشته شود، چرا که تمام امور مربوط به عالَم نور؛ حیثیتِ إنشائی دارد و مبحثِ «إنشاء»؛ مبحثی در کنار مباحث دیگر نیست، بلکه جزء مبانی المعرفة بالنّورانیّة می‌باشد.

«إن شاء الله أو علی بن ابیطالب(علیهما السلام)»؛ با دل، همراهی بفرمایید که؛ شکوفایی معرفت، به دلدادگی، محقّق می‌شود.
🌿 ذکرِ «یا علی(؏)»؛ إنشاءِ دلدادگی به حقیقة الحقائق و نقطۀ حیاتِ آن؛ یعنی «معرفت» است.

•┈••✾•🍃یا عـﷻــلے؏🍃•✾••┈•


♦️بخشِ اوّل - تقسیم بندی کلام به «خبر» و «إنشاء» ➣●•

گفتار و کلام، به دو نوعِ کلّیِ «خبر» و «إنشاء» تقسیم می‌شوند:

🔰 «خبر»؛
از نظر لغوی به معنایِ علم به شیء معلوم است (📚مفردات الفاظ القرآن، ص: ۲۷۳).

🍃 «خبر»؛ حکایت کردن و سخن گفتن از شیء، امر، یا واقعه‌ای است که در عالَم، وجود داشته [یا دارد یا خواهد داشت] یا به هر نحوی رخ داده است یا در حالِ اتفاق افتادن است یا در آینده اتفاق می‌افتد.

⪩ جمعِ مکسّرِ «خَبَر»؛ «أخبار»، و فعلی خبررسانی؛ «إخبار» (مصدرِ بابِ إفعال) است.

⪩ قصدِ اصلیِ گویندۀ خبر؛ انتقال پیام به مخاطب یا آگاه کردن اوست.

👈🏻 ◧ خَبَر؛ فرعِ بر واقعه یا واقع (شیء واقع شده)، و مُضاف بر آن است.
یعنی؛ اوّل، واقعه‌ای [یا شیء یا امری که واقع است] وجود دارد، سپس؛ «خبر»، حیثیتِ وجودی می‌یابد و حکایتی از «واقع» می‌آورد.


🔰 «إنشاء»؛
مصدر بابِ إفعال از مادّۀ «نَشَأَ؛ ایجاد کردن چیزی و تربیت کردنش؛ (📚المفردات في غريب القرآن، ص: ۸۰۷») بوده و از نظر لغوی به معنایِ «ایجاد کردن» است.

🌿 اگر گفتارِ گوینده؛ حکایت کردن از واقعه یا شیء یا امری که در عالَم وجود دارد، نبود؛ بلکه خودِ «گفتار»ش، یا تامّ و تمام بود و نیاز به واقعی غیر از خودش نداشت، یا مُبتدا بود و به محضِ این گفتار؛ امری واقع شد؛
چنین کلام و گفتاری، «إنشاء» است.

[بر خلافِ خبر که فرعِ بر واقع بود]:
👈🏻 ◨ «إنشاء»؛ اصلِ بر واقع بوده، و واقع؛ فرع بر «إنشاء» است.

مثلاً

🔅 دعا و استدعا (التماسِ دعا)، نفرین، تمنّا کردن، آرزو کرد، تفأّل (فالِ خیر و شرّ زدن)، امر و نهی، سؤال کردن (استفهام)، خواندنِ صیغه عقد و [العیاذ باللّه] طلاق، تعارف، کلیۀ تلقین‌ها (مثل تلقین مرده)، سخنانِ انگیزشی، حرف‌های امیدوار کننده یا از آن طرف؛ حرفِ نا امید کننده، إستِرحام (کلامی که دیگری را به رَحْم آورد)، قَسم خوردن و قَسَم دادن، ندا، تنبّه، موعظه و نصیحت، إقبال و إدبار، ابرازِ ایمان و یا کفر، تعبیر خواب (که مافوقِ تطبیق با واقع باشد)، حُسن ظنّ و سوء ظنّ، وعده و وعید، روضه‌خوانی و نوحه خوانی و مرثیه خوانی (نیاز به توضیح دارد)، ذکر و وصفِ باریتعالی، ذکر و مدح و بیانِ فضائل حضراتِ آل الله؏ (توضیح خاصّ نیاز دارد)، قرآن و تمام آیات و حتّی وقایعی که از نظر عموم افراد؛ بیانِ اخبار گذشتگان محسوب می‌شود، و قسّ عَلی هذا؛ همگی از إنشائیات است.

⟥⊰ چون إنشاء؛ ایجاد کردن است و این امر، به دوام صورت می‌گیرد؛ پس
👈🏻 إنشاء [بر خلافِ خبر]؛ منزّه از تکرار است.

(در ادامۀ همین مقاله:
شرح این قسمت🔺، ضمنِ توضیح «إنشاء حقیقی و مطلق» داده می‌شود🔻)

⏎▣ بنابراین:
🔅قرائتِ قرآن، خواندنِ أدعیه، زیارتنامه‌ها، و روایات معصومین(ع)، روضه‌خوانی و أمثالهم؛ هر چند کاملاً شبیه هم صورت بگیرد؛ تکراری نیست.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.

مثلاً:
🔆 تمام «بسم الله الرحمن الرحیم»های قرآن، چون إنشاء است؛ مشابه هم و تکراری نیست. از این رو بعضی از اهل معرفت که فقیهِ مصطلح نیز هستند (معرفت؛ فقه أعظم است)، بیان فرمودند که اگر مثلاً در نماز، نیّتِ خواندنِ سوره‌ای را کرده و بسمله گفتی، امّا بلافاصله بعد از قرائتِ بسمله، نظرت عوض شد و خواستی سورۀ دیگری را بخوانی؛ باید بسمله را با نیّت جدید بگویی. چون بسمله هر سوره، مخصوص خودش و با بسمله های سوره‌هایِ دیگر متفاوت است و حیاتِ إنشائی دیگری، نسبت به بسمله سوره‌هایِ دیگر دارد.

🔅 اضافه می‌شود:
⟥⊰ حتّی یک بسمله نسبت به خودش هم دائماً در تجدید و جدید بودن است و حیات داشته و تکراری نیست.
اگر هزاران بار «بسم الله الرحمن الرحیم» بگویید؛ نه تنها هر بسمله تان با قبلی متفاوت است، بلکه خودِ این بسلمه در خودش نیز در حالِ تجدید و حیات است، چون بسمله؛ إنشاء است و هر چیزی که حیثیتِ إنشائی داشت؛ حظّ از حیاتی بی تکرار دارد، و در خودش نیز، منزّه از تکرار است و دائماً نفسِ حیات و جدید بودنِ «إنشاء حقیقی» در آن متجلّی است.


♦️بخشِ دوّم - صدق و کذب نِسبی (عُرفی) ➣●•

چون وجودِ «انشاء»؛ اصلِ «واقع» و مقدّم بر آن است و به بیانی؛ «إنشاء» کلامی است که واقع و نفس الأمری جدای از خودش ندارد، بنابراین؛
👈🏻 صدق و کذب در إنشاء مطرح نیست.

امّا وجودِ «خبر»، فرع بر «واقع» است، بنابراین؛
👈🏻 صدق و کذب، برای خبر مطرح است که؛

❒ اگر «خبر» با «واقع» تطبیق کند (عینیّتِ تطبیقی خبر با واقع)؛ این خبر، «صدق» خوانده شده و گوینده‌اش؛ «صادِق» نام دارد.
❐ و اگر «خبر» با «واقع» تطبیق نکند؛ این خبر، «کذب» خوانده شده و گوینده‌اش؛ «کاذِب» (دروغگو) نام دارد (کَذّاب؛ شخصِ بسیار دروغگوست - مکذِّب؛ شخصی است که واقع را تکذیب می‌کند).

[✅ إن شاء الله، در بیان بعدی مباحثِ «حقیقة التوحید»؛ در خصوصِ صدق و کذبِ مطلق صحبت می‌شود.]


🍃 تا اینجای مقاله در خصوص، خبر و إنشائی صحبت شد که در حیطۀ کلام و گفتار مطرح است. به مرحمت إلهی؛ قدم بعدی، آشنایی با «إنشاء مطلق» است که مافوقِ إنشائی است که از اقسامِ کلام، و در کنارِ «خبر» قرار می‌گیرد:


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.

♦️بخشِ سوّم - آشنایی با «إنشاء مطلق» ➣●•

«إنشاء»؛ مصدر بابِ افعال از مادّۀ «نَشَأَ؛ ایجاد کردن چیزی و تربیت کردنش؛ (📚المفردات في غريب القرآن، ص: ۸۰۷») بوده و از نظر لغوی به معنایِ «ایجاد کردن» است.

✅ نکته: به فرمایشِ قرآن کریم؛ مراحلِ إنشاء، «نَشئَة» نام دارد (سورۀ واقعه، آیۀ ۶۲ - سورۀ نجم، آیۀ ۴۷).

عوالِم هستی و موجودات، از «نفس واحدۀ إلهی» یعنی شخصِ ائمه اطهار(ع)، به نحوِ «إنشاء» خلق شده‌اند، چنان که قرآن کریم می‌فرماید:

💎﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَکمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ﴾💎
❈ و او كسى است كه شما را از «نَفْسٍ واحِدَة» (یعنی؛ حضراتِ «نَفْسُ اللهِ تَعَالَى؛ 📚بحار الأنوار، ط - بيروت،ج‏۹۷،ص۳۳۱»؏) انشاء نمود.
📖 (سوره‌ی انعام، آیه‌ی ۹۸)

📜 در روایت است که حضرت مولی أمیرالمؤمنین(ع) تأکیداً بیان می‌فرمایند که خلقت به نحوِ «انشاء» خلق شده است:

🔻«أَنْشَأَ الْخَلْقَ إِنْشَاءً»🔺
✤ خلق را به نحوِ انشاء ایجاد نمود.

.🔻.
✅ نکتۀ ظریفِ معرفتی:
«إِنْشَاءً» از نظر علم نَحو در ادبیات عربی؛ مفعولِ مطلق است و برای تأکید بیان شده است.
تأکید لفظی در معارف؛ جلوه‌ای از تأکیدِ حقیقی است. تأکید بودنِ «إِنْشَاءً»؛ صِرفاً تأکیدِ لفظی نیست، بلکه نقطۀ مؤکِّد بودنِ خودِ «إنشاء» است. خودِ «إنشاء حقیقی»؛ تأکید کنندۀ حقیقی و مطلق است (فتأمّل جیّداً!) و جلوۀ این مهمّ در حیاتِ خلقت می‌باشد که: حیاتِ خلقت، با تکیه بر «إنشاء» محقّق است.
بنابراین؛ هر چند «إِنْشَاءً» از نظر علم نَحو؛ مفعولِ مطلق است، امّا با درکِ دقیقِ «إنشاء»، خواهیم یافت که «إِنْشَاءً»؛ در عین اینکه «مفعول مطلق» است (که اشاره به اطلاق و مقامِ جمع الجمعِ نوری است)؛ نقشِ «تمیزِ حقیقی» را هم دارد (که اشاره به مقامِ فرق نوری است)، و نیز نقشِ «حالِ حقیقی» را دارد (اشاره به مقامِ جمعِ نوری).
👈🏻 🔔دقّت شود که این ظرائف، صرفاً از ظاهرِ ادبیات عرب بیان نشده، بلکه از معرفت به حقائقی ماورایِ آن، تا ظاهرِ لفظ و قواعدِ عربی، توجّه شد.
.🔺.

🔻«أَنْشَأَ الْخَلْقَ إِنْشَاءً»🔺؛ تمام موجودات، «إنشاءً» ایجاد و خلق و حادث شده‌، و بقاء دارند.
مطلقاً:
حدوث و بقاء؛ به قوّتِ «إنشاء حقیقی و مطلق» محقّق و برقرار است.

اگر در مبحثِ خبر و إنشاء، بیان شد که خبر و انشاء در کلام مطرح است؛ رشحه‌ای از این مطلب است که «إنشاء حقیقی»، به کلمۀ حقیقی یعنی «کلمة الله التّامّة» [که جلوه‌ای از جلواتِ ائمه اطهار(ع) است]؛ برقرار است. قرآن در وصفِ لطیفی در این خصوص، می‌فرماید:

💎﴿إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ﴾💎
❈ چون به چيزى اراده فرمايد، كارش اين بس كه مى‌گويد: «باش»؛ پس [بى‌درنگ‌] موجود مى‌شود.
📘(سورۀ حضرت یس -ص-، آیۀ ۸۲)

❁«شَيْء»؛ أعمّ أسماءِ عامّه است و همه چیز؛ «شَيْء» است.
«شَيْئًا»؛ نکره است و بیانی از تَعمیمِ عامّ بودنِ «شَيْء» می‌باشد. همۀ موجودات در «شَيْئًا» آیۀ فوق قرار می‌گیرند.

❁«إِنَّمَا»؛ از اداتِ حصر است. این حصر؛ حصرِ حقیقی است که نیاز به توضیح مفصّل دارد.

✅ فقط اشاره می‌شود [تا اهلِ این معرفت خاصّ؛ پیگیری کنند]:
حصرِ حقیقی، جلوه‌ای از إنشاء حقیقی و مطلقِ «نَفْسُ الله تعالی» است. «شَيْئًا» [در آیۀ مذکور] با امرِ «كُنْ»؛ موجود شده و صاحبِ نفس می‌شوند امّا؛ همگی در حصرِ حقیقیِ انشاءِ مطلقِ «نفس الله تعالی»، به نحوِ حقیقی و وجودی محصور هستند («هزار نکتۀ باریکتر ز مو اینجاست»❗️و «قدر گوهرِ یکدانه؛ جوهری داند»❗️).

🔻 توضیح:
حصر در عالَم حدود این است که شیء وجود دارد، بعد امرِ دیگری، آن را به قفسِ حصر می‌کشد.
امّا چون «إنشاء حقیقی» قبل از وجودِ شیء، هست و شیء دائماً به این خالقش احتیاج دائمی دارد؛ پس در حصرِ «إنشاء حقیقی» است.

⌯≻ امّا مطلب فراتر این است که بدون لحاظِ شیءِ خلق شده، حصرِ مطلق بودنِ «إنشاء حقیقی» درک شود.
خودِ «إنشاء حقیقی» چون چشمۀ حیات است؛ بدون لحاظِ مخلوقات، حصر است.

🌌 مثالی تنزیل یافته، برای تقریب به ذهن:
سیاه چالۀ فضایی ، برایش مهمّ نیست چیزی وجود دارد یا نه تا آن را در حصر خود قرار دهد،
بلکه خودش برای خودش هم حصر است. از اینکه خودش برای خودش حصر است و این حصر قوّت دارد؛ دیگران را هم می‌بَلعد و به حصرِ خود در می‌آورد.

این مطلب تنزیلی از حصرِ اطلاقِ «إنشاء حقیقی» است و امید که به این مثال متوقّف نشوید.
.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.

❁ «أَرَادَ»؛ در مقالات #کانال_معرفة_الحق به لطف خدا تبیین شد که ائمه اطهار(ع) شخصِ مشیّت و ارادۀ مطلقۀ الهی هستند. حضرت امام کاظم(ع) می‌فرمایند:

🔸«قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى؛ ﴿كُنْ فَيَكُونُ﴾ بِمَشِيئَتِهِ»🔸
✣ خداى تبارک و تعالى فرموده است؛ «باش! پس مى‏باشد» به مشیّتش (یعنی؛ شخصِ ائمّه‌ی اطهار؏).
📚(الكافي[ط -الإسلامية]، ج‏۱، ص۱۲۵)

❁ «يَقُولَ»؛
⦿ اوّلاً) فعلِ مضارع است و دوام و استمرار را بیان می‌نماید. استمرارِ «يَقُولَ» از خدائیت حضرتِ «الدائم» (جلّ جلاله) است و نه استمرارِ زمانی که امروز هست و فردا نیست. هر شیئی که به «يَقُولَ»؛ موردِ اشارۀ وجودیِ «لَهُ» قرار گرفت؛ دیگر نابود شدنِ حدّی ندارد، بلکه نهایتاً منزل به منزل میشود.

⦿ ثانیاً) «يَقُولَ»؛ جلوه‌ای از ﴿أَحْسَن قَوْل؛ فصلت ۳۳﴾ و شخصِ «کلمة الله التّامّة» بودنِ ائمه اطهار(ع) است.

❁ امرِ «كُنْ» باریتعالی؛ یک امر و یا یک کلام، در کنارِ امر یا کلام دیگر نیست، و اصلاً در کنار هیچ شیئی نیست چرا که در شرحِ آیۀ فوق، بیان شد؛ همه چیز در تعمیمِ «شَيْئًا» قرار دارند و «شَيْئًا» به «كُنْ» محقّق است. بنابراین؛
«كُنْ» وجودی؛ مقدّمِ حقّی و حقیقی بر «شَيْئًا» است و سلطه و سیطرۀ بر «شَيْئًا» (یعنی همه چیز) دارد.

❁ «أَمْرُهُ» یعنی «أمرُ الله» و ائمه اطهار(ع) شخصِ حقیقیِ «امر الله» هستند که می‌فرمایند: 🔹«نَحْنُ أَمْرُ الله عَزَّ وَ جَل‏؛ مائیم امر خداوند عزّ و جلّ؛ 📚 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۵۲، ص۴۶»🔹.

•◆ «أمرُ الله» مطلق است و امرِ «كُنْ» وجودی (که همه چیز با آن، إنشاء می‌شود)؛ جلوه‌ای از جلواتِ «أمرُ الله»بودنِ حضراتِ آل الله(ع) است. بنابراین؛ ائمه اطهار(ع) مافوقِ «کُنْ»وجودی (و در نتیجه؛ مافوقِ همه چیز) می‌باشند و [به 👈🏻 بینونَت صفتی] حیاتِ «كُنْ» می‌باشند. حضرت مولی أمیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند:

🔸«أَمْرُهُ بَيْنَ الْكَافِ وَ النُّون » 🔸
✤ امر خداوند (یعنی؛ شخصِ آل الله ع) بین ‏ کاف و نون (یعنی؛ «كُنْ») است.
📚(بحار الأنوار [ط - بيروت]، ج‏۲۵، ص۱۷۳)

•●• 🔻لطیفه‌ای به اشاره: 🔻•●•
«الْكَاف»؛ جلوه‌ی «الکافي» مطلقِ بودنِ أئمّه‌ی اطهار(ع) و تجلّیِ مقام خلوَتِ نوری آل الله(ع) است.
و «النُّون» که به فرمایش روایات؛ «وَ أَمَّا نُونٌ فَكَانَ نَهَراً فِي الْجَنَّة؛ و امّا نون، نهری در بهشت می‌باشد؛ 📚 علل الشرائع، ج‏۲، ص۴۰۲»؛
جاری بودن و ظهورِ داشتنِ «الکافي»، و تجلّی مقامِ کثرتِ نوری آل الله(ع) است.
و «أَمْرُهُ»؛ مقام جمع الجمع أئمّه‌ی اطهار(ع) می‌باشد.
•●•🔺 الحمد لله اللطیف 🔺•●•


•◆ به بیانِ دیگر؛
ائمه اطهار(ع) که «أولي الأمر مطلق» و «ولیّ مطلق إلهی» می‌باشند؛ حتّی مافوقِ «أمر مطلق إلهی» (یعنی؛ «أمر الله»)، و در نتیجه و صد البته؛ مافوقِ «کُنْ»وجودی می‌باشند و «امر الله» و «کُنْ»وجودی؛ لَمَعات و رَشَحاتی از وجودِ آل الله(ع) است.


🌾
•●•🔻•●•
⏎◉ 🔔 نتیجه‌ای مهمّ که ضمنِ این توضیحات باید بیان شود:

👈🏻🔆 خلقتِ حضراتِ ائمه اطهار(ع) [حتّی خلقت نوری] که به «کُنْ»وجودی محقّق و برقرار است؛

💠 اوّلاً) ابتدایِ وجودِ حضراتِ آل الله(ع) نیست، بلکه مرتبه‌ای از تجلّیاتِ وجودِ ائمه اطهار(ع) است.
💠 ثانیاً) به خودِ حضراتِ آل الله(ع) محقّق است (بر اساسِ «إنشاء حقیقی» بودنِ آل الله ع).
💠 ثالثاً) به ارادۀ خودِ حضرات آل الله(ع) برقرار است.
💠 رابعاً) چون حضرات آل الله(ع) نزولِ اجلال کرده، و در جلوۀ «شَيْئًا»، «مُحدَث»، «مخلوق»، و حتّی نهایتِ مخلوق بودن که بَشَر بودن است (بشره و پوست داشتن؛ نشانی از قشری بودن است) ظاهر شده‌اند؛ 👈🏻 هیچ مرتبۀ وجودی ائمه اطهار(ع) به مثابۀ دیگر موجودات نیست و مطلقاً؛ حضراتِ آل الله(ع) با احدی؛ قیاس کرده نمی‌شوند، چنان که می‌فرمایند:

🔷«لَا يُقَاسُ بِنَا أَحَدٌ»🔷
✣ احدی با ما [آل‌الله؏] قیاس کرده نمی‌شود (قابل قیاس نیست).
📚عيون أخبار الرضا؏، ج‏ ۲،ص۶۶
•●•🔺•●•

⏎◈ بنابراین؛
👈🏻 إنشاء حقیقی و مطلق؛ طوری از اطوار، رشحه‌ای از رشحات، و جلوه‌ای از جلواتِ حضراتِ ائمه اطهار علیهم السلام است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.

.


🔰 برای جمع‌بندی مطلب و مسجّل شدن درکی از إنشاء حقیقی، اوصافی از آن، مختصراً اشاره می‌شود:

✓➊ «إنشاء»؛ سابقۀ قبلی ندارد و دائماً «جدید» است، چنان که شکافندۀ مطلق، شکافندۀ علم، حضرت باقر العلوم علیه السلام می‌فرمایند:

🔹«خَلقَ الشَّيْءَ لا مِن شَيْءٍ كانَ قَبلَهُ»🔹
✤ [خداوند] اشياء را آفريد نه از چيزى كه پيش از آن وجود داشته باشد.
📚(التوحيد [للصدوق]، ص۶۷)

✓➋ «إنشاء»؛ ایجاد کردن است و نه حکایتی تکراری از موجودی تکراری.

●⤸ بنابراین:
إنشاء؛ منزّه از «تکرار» است.
اگر شیئی، به نحوِ «إنشاء» ایجاد شود یا وجود داشته باشد؛ هرگز تکراری نیست.

🔆 نور حقیقی، و تمام شئونات و حیثیاتِ نوری و اموری که مربوط به عالَم نور است [که همگی تجلّی نور می‌باشند]؛ به نحوِ «إنشاء» موجود هستند. پس موضوعاتِ مربوط به نورِ حقیقی؛ منزّه از تکرار است.

✓➌ شیءِ إنشاء شده (مُنشَأ)، وجود و کینونَت و نفسی، دونِ وجود و کینونَت و نفسِ مَنشَأ و مُنشِئ (ایجادکننده) خود ندارد و در حقیقت؛ نفسِ شیءِ إنشاء شده؛ جلوه‌ای از مَنشَأ و مُنشِئ اوست. چنان که حضرت امام محمّد باقر(ع) در روایت دیگری می‌فرمایند:

🔹«هُوَ عَزَّ وَ جَلَّ يُكَوِّنُ الْكَائِنَاتِ الَّذِي كَانَ بِتَكْوِينِهِ كُلُّ كَائِنٍ»🔹
✤ خداوند عزّ و جلّ (که مُنشئ و خالق و ایجاد کنندۀ مطلق است) به وجود آورنده‌ی موجودات است که به بود و وجود و کینونیَّتِ او همه‌ی موجودات، موجود هستند.
📚(التوحيد [للصدوق]، ص۹۲)

⏎◈ بنابراین؛
هر شیء یا امری که به نحوِ «إنشاءِ حقیقی» ایجاد شود؛ هرگز از مُنشِئ [و مَنشَأ] خود مجزّا نمی‌شود، بلکه دائماً (منظور از «دائماً»؛ دوامِ حقیقی و وجودی و قیّومی است، و نه صرفاً دوامِ زمانی)؛ به إنشاءِ مُنشِئ، حیات و قوام دارد.

⇦[ این مطلب؛ شرحی از قَیّومیّتِ مَعیّه‌ی حضراتِ آل الله؏ است که در سلسله مباحثِ «حقیقة الولایة» در #کانال_معرفة_الحق شرح آن گذشت. 👈🏻 ر.ک: #ﺑﯿﺎﻥ_پنجم_حقیقة_الولایة - «قَیّومیَّتِ مَعیّه» https://t.me/ehsannil3/75 ) ].


✓➍ «إنشاء حقیقی»؛ جامعِ حقیقی و مطلق است. چرا که [به بیانی، و در تنزیل؛] موجودی، بدون آن، وجود ندارد.

✓➎ «إنشاء حقیقی»؛ حیاتِ «وجود» است و صد البته حیاتِ مطلقِ «وجود» است.

🍃⏎⧈ توضیح مختصر:
«ایجاد»؛ مصدرِ بابِ افعال از مادّۀ «وَجَدَ» به معنایِ «به وجود آوردن» است.
هر «موجودی»، به فعلِ «ایجاد» (فعلِ «إنشاء حقیقی»)؛ حظّی از «وجود» برده که «موجود» شده است.
امّا «إنشاء حقیقی» را نباید صرفاً در مرتبۀ فعلِ «ایجاد کردن» مشاهده کرد، بلکه «إنشاء حقیقی»؛ «فعلیّتِ وجود» است.
یعنی؛ خودِ «وجود»، دائماً به «إنشاء حقیقی» که فعلیّتِ اوست؛ «وجود» است.

●⤸ بنابراین؛
👈🏻 «إنشاء حقیقی» در عین یگانگی با «وجود»؛ حیاتِ «وجود» است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
.