Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
◼️
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله (ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر منسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله علیهم السلام «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. به #کانال_معرفة_الحق رجوع بفرمائید 👈 https://t.me/ehsannil1 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهــای خشکیـــده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: 500)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبــر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا (ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
( وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آب ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله (ع)" و در روایاتی خودِ آل الله (ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند). ولایت، خودیّت حضرات (ع) است.
💦 و فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات، ص: 49).
مهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مهریه خودشان، خودشان هستند.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود؟!
عرض میشود که در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور، آیۀ 35).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ 36، آیۀ 12).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، "سیّـــــد" الشهداء هستند.
"سیّد" به معنای ظاهری "آقا"ست.
و "سیّد" هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
🔶 حضرت سیّد الشهدا(ع) در وحدتِ ذات، در نقطۀ بسیطۀ حقیقت شاهد و مشهود هستند. شاهدِ خودشان و مشهودِ خودشان. و این پُری و صمدیّت در شهادت، به "سیـّـد الشهدا" بیان میشود.
🔲
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله (ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر منسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله علیهم السلام «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. به #کانال_معرفة_الحق رجوع بفرمائید 👈 https://t.me/ehsannil1 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهــای خشکیـــده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: 500)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبــر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا (ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
( وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آب ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله (ع)" و در روایاتی خودِ آل الله (ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند). ولایت، خودیّت حضرات (ع) است.
💦 و فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات، ص: 49).
مهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مهریه خودشان، خودشان هستند.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود؟!
عرض میشود که در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور، آیۀ 35).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ 36، آیۀ 12).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، "سیّـــــد" الشهداء هستند.
"سیّد" به معنای ظاهری "آقا"ست.
و "سیّد" هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
🔶 حضرت سیّد الشهدا(ع) در وحدتِ ذات، در نقطۀ بسیطۀ حقیقت شاهد و مشهود هستند. شاهدِ خودشان و مشهودِ خودشان. و این پُری و صمدیّت در شهادت، به "سیـّـد الشهدا" بیان میشود.
🔲
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
◼️
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله(ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر محسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله علیهم السلام «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. به #کانال_معرفة_الحق رجوع بفرمائید 👈 https://t.me/ehsannil1 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهــای خشکیـــده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: ۵۹۰)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبــر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا(ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
( وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آب ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله(ع)" و در روایاتی خودِ آل الله(ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند). ولایت، خودیّت حضرات(ع) است.
💦 و فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات، ص: ۴۹).
مهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مهریه خودشان، خودشان هستند.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود؟!
عرض میشود که در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور، آیۀ ۳۵).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ 36، آیۀ 12).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، "سیّـــــد" الشهداء هستند.
"سیّد" به معنای ظاهری "آقا"ست.
و "سیّد" هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
🔶 حضرت سیّد الشهدا(ع) در وحدتِ ذات، در نقطۀ بسیطۀ حقیقت شاهد و مشهود می‌باشند. که شاهدِ خودشان، و مشهودِ خودشان‌اند. و این پُری و صمدیّت در شهادت، به "سیـّـد الشهدا" بیان میشود.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله(ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر محسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله علیهم السلام «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. به #کانال_معرفة_الحق رجوع بفرمائید 👈 https://t.me/ehsannil1 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهــای خشکیـــده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: ۵۹۰)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبــر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا(ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
( وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آب ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله(ع)" و در روایاتی خودِ آل الله(ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند). ولایت، خودیّت حضرات(ع) است.
💦 و فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات، ص: ۴۹).
مهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مهریه خودشان، خودشان هستند.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود؟!
عرض میشود که در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور، آیۀ ۳۵).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ 36، آیۀ 12).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، "سیّـــــد" الشهداء هستند.
"سیّد" به معنای ظاهری "آقا"ست.
و "سیّد" هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
🔶 حضرت سیّد الشهدا(ع) در وحدتِ ذات، در نقطۀ بسیطۀ حقیقت شاهد و مشهود می‌باشند. که شاهدِ خودشان، و مشهودِ خودشان‌اند. و این پُری و صمدیّت در شهادت، به "سیـّـد الشهدا" بیان میشود.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
◼️
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله(ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر محسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله علیهم السلام «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. به #کانال_معرفة_الحق رجوع بفرمائید 👈 https://t.me/ehsannil1 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهــای خشکیـــده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: ۵۹۰)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبــر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا(ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
( وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آبِ ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله(ع)" و در روایاتی خودِ آل الله(ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند، چراکه ولایت؛ خودیّت حضرات(ع) است).
💦 و فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات(ع) است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات،ص۴۹).
مَهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مَهریه خودشان، خودشان هستند. که حقیقتِ ماء در هستی؛ سرّ ولایت، یعنی مقامِ فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود که خودشان، مَهریۀ خودشان باشند؟!
در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور، آیۀ ۳۵).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ 36، آیۀ 12).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، "سیّـــــد" الشهداء هستند.
"سیّد" به معنای ظاهری "آقا"ست.
و "سیّد" هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
🔶 حضرت سیّد الشهدا(ع) در وحدتِ ذات، در نقطۀ بسیطۀ حقیقت شاهد و مشهود می‌باشند. که شاهدِ خودشان، و مشهودِ خودشان‌اند. و این پُری و صمدیّت در شهادت، به "سیـّـد الشهدا" بیان میشود.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله(ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر محسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله علیهم السلام «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. به #کانال_معرفة_الحق رجوع بفرمائید 👈 https://t.me/ehsannil1 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهــای خشکیـــده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: ۵۹۰)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبــر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا(ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
( وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آبِ ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله(ع)" و در روایاتی خودِ آل الله(ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند، چراکه ولایت؛ خودیّت حضرات(ع) است).
💦 و فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات(ع) است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات،ص۴۹).
مَهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مَهریه خودشان، خودشان هستند. که حقیقتِ ماء در هستی؛ سرّ ولایت، یعنی مقامِ فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود که خودشان، مَهریۀ خودشان باشند؟!
در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور، آیۀ ۳۵).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ 36، آیۀ 12).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، "سیّـــــد" الشهداء هستند.
"سیّد" به معنای ظاهری "آقا"ست.
و "سیّد" هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
🔶 حضرت سیّد الشهدا(ع) در وحدتِ ذات، در نقطۀ بسیطۀ حقیقت شاهد و مشهود می‌باشند. که شاهدِ خودشان، و مشهودِ خودشان‌اند. و این پُری و صمدیّت در شهادت، به "سیـّـد الشهدا" بیان میشود.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
⛲️࿐
🌿۞ در عباراتِ زیارتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ «#مبعث» می‌فرمایند:
🌸『وَ «بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ» ... حَتَّى «فَاضَتْ نَفْسُهُ» صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎【فَاضَتْ】:
֎⇦ از مادّه‌ی «فوض»، به معنای پُر شدن و جاری شدن می‌باشد. #فیض هم از همین ریشه است که نفسِ پُری است. و خداوندﷻ که مُفیض (فیض دهنده) است، از شدّت مُفیض بودن، مستفیض (فیض گیرنده) را می‌آورد. و خودِ ذاتِ مستفیض، فیضِ خداوند است و تا صفات و افعال مستفیض نیز کشیده میشود و دائماً مستفیض، در تمام ساحات وجودی (ذات، صفات، افعال) در طلبِ فیض از حضرتِ مُفیض است.
🍃۞ چه کسی بداند یا نداند، چه بخواهد یا نخواهد؛
❂☜ #تکوین و بودنِ موجودات؛ #فیض است، و فیض؛ ظهورِ صمدیّت مفیضِ عَلَی الاطلاق، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است. و کسانی که در طلبِ فیض هستند، مختاراً و تشریعاً نیز در سلسلۀ مُفیض بودن حضرت حقّﷻ بوده و به کسبِ فیض و مستفیض بودن؛ فانی در مُفیض می‌شوند.
🍃⇯֎【نَفْسُهُ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ】:
֎⇦ #نفس، یک نفس است، و آن؛ «نفس واحدة» می‌باشد، که همان 《نفس الله تعالی》 بوده، و در حقیقت؛ شخصِ حضرات آل‌الله (علیهم‌السّلام) می‌باشند که شاخصِ ظهور آن؛ در مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است، چنان که در زیارت حضرت مولی (؏) با این عبارت به حضرتشان سلام داده میشود:
💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۹۷، ص۳۳۱
🌿۞ همۀ نفوس؛ انشائی از 《نفس الله تعالی》 هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:
🔸﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔸
📘 سورۀ انعام، آیۀ
۩ صفتِ «نفس»؛『واحدة』بودن و وحدت است.
🍃۞ و بیان شد که نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نیز حضرت مولی امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام) هستند.
🍃⇯֎【وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِك】:
֎⇦دقّت شود که؛ بذلِ نفسِ حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای رضای خداوند و رسول الله (ص)؛ بذلی بیرون از خود نیست. بلکه دائماً حال خداوندﷻ حالِ این بذل است، و این بذل؛ خودیّت خداست که خود به خود در فدا شدن برای خود است.
🔰۞ که این بذلِ خود به خودِ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»؛
🍃⇯☜ در #ظاهر و مقام کثرتِ نوری؛ در لیلةُ المَبیت و خوابیدنِ حضرت مولی (؏) به جای حضرت رسول اکرم (ص)، و جهاد برای خداوندﷻ و مانندِ آن ظاهر میشود.
֎⇦که این مقامِ #فرق و جلوتِ این بذل است.
🍃⇯☜ و در #باطن و مقام وحدتِ نوری؛ وحدت و یکی بودنِ نفس حضرت نبیّ اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
⛲️࿐
🌿۞ در عباراتِ زیارتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ «#مبعث» می‌فرمایند:
🌸『وَ «بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ» ... حَتَّى «فَاضَتْ نَفْسُهُ» صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎【فَاضَتْ】:
֎⇦ از مادّه‌ی «فوض»، به معنای پُر شدن و جاری شدن می‌باشد. #فیض هم از همین ریشه است که نفسِ پُری است. و خداوندﷻ که مُفیض (فیض دهنده) است، از شدّت مُفیض بودن، مستفیض (فیض گیرنده) را می‌آورد. و خودِ ذاتِ مستفیض، فیضِ خداوند است و تا صفات و افعال مستفیض نیز کشیده میشود و دائماً مستفیض، در تمام ساحات وجودی (ذات، صفات، افعال) در طلبِ فیض از حضرتِ مُفیض است.
🍃۞ چه کسی بداند یا نداند، چه بخواهد یا نخواهد؛
❂☜ #تکوین و بودنِ موجودات؛ #فیض است، و فیض؛ ظهورِ صمدیّت مفیضِ عَلَی الاطلاق، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است. و کسانی که در طلبِ فیض هستند، مختاراً و تشریعاً نیز در سلسلۀ مُفیض بودن حضرت حقّﷻ بوده و به کسبِ فیض و مستفیض بودن؛ فانی در مُفیض می‌شوند.
🍃⇯֎【نَفْسُهُ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ】:
֎⇦ #نفس، یک نفس است، و آن؛ «نفس واحدة» می‌باشد، که همان 《نفس الله تعالی》 بوده، و در حقیقت؛ شخصِ حضرات آل‌الله (علیهم‌السّلام) می‌باشند که شاخصِ ظهور آن؛ در مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است، چنان که در زیارت حضرت مولی (؏) با این عبارت به حضرتشان سلام داده میشود:
💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۹۷، ص۳۳۱
🌿۞ همۀ نفوس؛ انشائی از 《نفس الله تعالی》 هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:
🔸﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔸
📘 سورۀ انعام، آیۀ
۩ صفتِ «نفس»؛『واحدة』بودن و وحدت است.
🍃۞ و بیان شد که نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نیز حضرت مولی امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام) هستند.
🍃⇯֎【وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِك】:
֎⇦دقّت شود که؛ بذلِ نفسِ حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای رضای خداوند و رسول الله (ص)؛ بذلی بیرون از خود نیست. بلکه دائماً حال خداوندﷻ حالِ این بذل است، و این بذل؛ خودیّت خداست که خود به خود در فدا شدن برای خود است.
🔰۞ که این بذلِ خود به خودِ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»؛
🍃⇯☜ در #ظاهر و مقام کثرتِ نوری؛ در لیلةُ المَبیت و خوابیدنِ حضرت مولی (؏) به جای حضرت رسول اکرم (ص)، و جهاد برای خداوندﷻ و مانندِ آن ظاهر میشود.
֎⇦که این مقامِ #فرق و جلوتِ این بذل است.
🍃⇯☜ و در #باطن و مقام وحدتِ نوری؛ وحدت و یکی بودنِ نفس حضرت نبیّ اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
⛲️࿐
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
⛲️࿐
🌿۞ و امّا؛
🔻❂ در «#ترسیم» عالم؛
֎⇦ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، نفوسِ اعتباریِ خلایق را انشاء و ترسیم می‌فرمایند، چرا که ایشان(ص)؛
🍃☜【رحمةٌ لِلْعالَمین】[اشاره به آیۀ ﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين﴾؛ سورۀ أنبیاء؏، ۱۰۷] و【طبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه】هستند و مقامِ #فرق را ظاهر می‌کنند.
🔺❂ و در «تجمیع» عالم؛
֎⇦ امام (علیه‌السّلام)، نفوسِ اعتباری خلایق را تجمیع می‌نماید. چرا که ایشان(؏)؛
🍃☜ باطنُ البواطنِ حضرت حقّﷻ و 『نَفْسُ الله تَعَالَى』 می‌باشد، بنابراین؛ نفوسِ اعتباریِ خلایق را در خود مضمحل فرموده، و مقام #جمع را ظاهر می‌نماید.
🌿۞ چنان که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
🔻🌤『أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ وَ عَلِيٌّ ؏ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيل』☀️🔺
من بر تنزيلِ قرآن جنگ می‌كنم، و على (علیه‌السّلام) بر تأويلِ آن جنگ خواهد نمود.
📚الخصال، ج۲، ص۶۵۰
🔻֎ که «#تنزیل»؛
🍃☜ نزول و آوردن است (ترسیمِ عالم).
🔺֎ و «#تأویل»؛
🍃☜ صعود و به «اوّل» بازگرداندن است (تجمیعِ عالم).
🌿۞ حالا دوباره در عباراتِ زیارتنامه دقّت بفرمایید:
🌸『وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفاً عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّاً دُونَ نَكْبَتِه ...』🌸
🍃⇯֎ این #بذل نفس حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛
❂☜ اضمحلالِ #وحدت در #کثرت است. که به این اضمحلال؛ آن【کَنز مخفی】(یعنی؛ وحدت) در عالم اشارات (یعنی؛ کثرت) می‌آید.
🍃⇯֎ پس این بذلِ نفس؛
❂☜ ترسیمِ عالم و انشاءِ نفوس از 『نَفْسُِ الله تَعَالَى』 است. که در ذات و صفت و فعل ممدود است.
✓🔹 که【مرضات】؛
֎⇦ اشاره‌ای به #ذات است.
✓🔹 و【طاعت】؛
֎⇦ اشاره به #صفات است.
✓🔹 و【مَجّان】(جُنّه) و سپر بودن؛
֎⇦اشاره به #افعال است.
🍃⇯֎ و ذات و صفت و فعلِ عالمیان در همین «مرضات» و «طاعت» و «مَجّان» ترسیم می‌گردد.
🔔 بنابراین؛
حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛ به مولی امیرالمومنین (علیه‌السّلام) [که نفْسِ ایشان (ص) هستند] راسِم (ترسیم کنندۀ) کثرات می‌باشند.
🌿۞ و امّا در ادامۀ زیارتنامه آمده است:
🌸『حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ
وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎ این #فوض نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در کفّ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛
❂☜ اضمحلال #کثرت در #وحدت است. که اضمحلال؛ برگشت و تجمیع عالم به مبدأ حقیقی آن است، که امام (؏)؛ به خودش و در خودش این کار را انجام می‌دهد.
آنچه از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کآمد آنجا می‌رود
🔰 که در تحلیل بیان میشود:
✓🔹 【فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ】؛
֎⇦ اضمحلالِ اَفعالِ عالَمیان در فعلِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【اسْتَلَبَ بَرْدَهَا】؛
֎⇦ اضمحلالِ صفاتِ عالَمیان در صفت ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه】؛
֎⇦ اضمحلالِ ذواتِ اعتباری عالَمیان در ذاتِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
💫۞ جمع‌بندی آنکه؛
در همان نقطۀ مبعث که نقطۀ بسط و ترسیمِ عالمِ اشارات است؛ تجمیعِ عالم به سمتِ مبدأش را باید دید.
بدین بیان که؛
🍃☜ حضرت نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) که راسِم عالم کثرات می‌باشند، در همان نقطۀ بسطِ عالَمِ اشارات؛ تجمیع و قبض آن را به سمتِ حقیقتِ عالَم (یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام) انجام می‌دهند.
🔔 پس از این روست که در عباراتِ زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ مبعث؛
֎⇦عبارتِ لحظۀ شهادت و قبضِ نفسِ حضرت رسول اکرم (ص) توسّط حضرت مولی (؏) آمده است.
🔻『الحمد لله ربّ العالمین』🔺
🖊🦋#احسان_الله_نیلفروش_زاده
ما ز بالائیم و بالا می‌رویم
ما ز دریائیم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم
ما ز بی‌جائیم و بی‌جا می‌رویم
«لا إلهْ» اندر پی «إلَّا الله» است
همچو «لا» ما هم به «إلّا» می‌رویم
خوانده‌ای «إنّا إلیهِ راجعون»؟
تا بدانی که کجاها می‌رویم
همّتِ عالی است در سرهای ما
از عَلی (؏) تا ربِّ أعلا می‌رویم
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
🆔 @ehsannil1 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
⛲️࿐
.
🌿۞ و امّا؛
🔻❂ در «#ترسیم» عالم؛
֎⇦ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، نفوسِ اعتباریِ خلایق را انشاء و ترسیم می‌فرمایند، چرا که ایشان(ص)؛
🍃☜【رحمةٌ لِلْعالَمین】[اشاره به آیۀ ﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين﴾؛ سورۀ أنبیاء؏، ۱۰۷] و【طبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه】هستند و مقامِ #فرق را ظاهر می‌کنند.
🔺❂ و در «تجمیع» عالم؛
֎⇦ امام (علیه‌السّلام)، نفوسِ اعتباری خلایق را تجمیع می‌نماید. چرا که ایشان(؏)؛
🍃☜ باطنُ البواطنِ حضرت حقّﷻ و 『نَفْسُ الله تَعَالَى』 می‌باشد، بنابراین؛ نفوسِ اعتباریِ خلایق را در خود مضمحل فرموده، و مقام #جمع را ظاهر می‌نماید.
🌿۞ چنان که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
🔻🌤『أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ وَ عَلِيٌّ ؏ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيل』☀️🔺
من بر تنزيلِ قرآن جنگ می‌كنم، و على (علیه‌السّلام) بر تأويلِ آن جنگ خواهد نمود.
📚الخصال، ج۲، ص۶۵۰
🔻֎ که «#تنزیل»؛
🍃☜ نزول و آوردن است (ترسیمِ عالم).
🔺֎ و «#تأویل»؛
🍃☜ صعود و به «اوّل» بازگرداندن است (تجمیعِ عالم).
🌿۞ حالا دوباره در عباراتِ زیارتنامه دقّت بفرمایید:
🌸『وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفاً عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّاً دُونَ نَكْبَتِه ...』🌸
🍃⇯֎ این #بذل نفس حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛
❂☜ اضمحلالِ #وحدت در #کثرت است. که به این اضمحلال؛ آن【کَنز مخفی】(یعنی؛ وحدت) در عالم اشارات (یعنی؛ کثرت) می‌آید.
🍃⇯֎ پس این بذلِ نفس؛
❂☜ ترسیمِ عالم و انشاءِ نفوس از 『نَفْسُِ الله تَعَالَى』 است. که در ذات و صفت و فعل ممدود است.
✓🔹 که【مرضات】؛
֎⇦ اشاره‌ای به #ذات است.
✓🔹 و【طاعت】؛
֎⇦ اشاره به #صفات است.
✓🔹 و【مَجّان】(جُنّه) و سپر بودن؛
֎⇦اشاره به #افعال است.
🍃⇯֎ و ذات و صفت و فعلِ عالمیان در همین «مرضات» و «طاعت» و «مَجّان» ترسیم می‌گردد.
🔔 بنابراین؛
حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛ به مولی امیرالمومنین (علیه‌السّلام) [که نفْسِ ایشان (ص) هستند] راسِم (ترسیم کنندۀ) کثرات می‌باشند.
🌿۞ و امّا در ادامۀ زیارتنامه آمده است:
🌸『حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ
وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎ این #فوض نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در کفّ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛
❂☜ اضمحلال #کثرت در #وحدت است. که اضمحلال؛ برگشت و تجمیع عالم به مبدأ حقیقی آن است، که امام (؏)؛ به خودش و در خودش این کار را انجام می‌دهد.
آنچه از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کآمد آنجا می‌رود
🔰 که در تحلیل بیان میشود:
✓🔹 【فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ】؛
֎⇦ اضمحلالِ اَفعالِ عالَمیان در فعلِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【اسْتَلَبَ بَرْدَهَا】؛
֎⇦ اضمحلالِ صفاتِ عالَمیان در صفت ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه】؛
֎⇦ اضمحلالِ ذواتِ اعتباری عالَمیان در ذاتِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
💫۞ جمع‌بندی آنکه؛
در همان نقطۀ مبعث که نقطۀ بسط و ترسیمِ عالمِ اشارات است؛ تجمیعِ عالم به سمتِ مبدأش را باید دید.
بدین بیان که؛
🍃☜ حضرت نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) که راسِم عالم کثرات می‌باشند، در همان نقطۀ بسطِ عالَمِ اشارات؛ تجمیع و قبض آن را به سمتِ حقیقتِ عالَم (یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام) انجام می‌دهند.
🔔 پس از این روست که در عباراتِ زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ مبعث؛
֎⇦عبارتِ لحظۀ شهادت و قبضِ نفسِ حضرت رسول اکرم (ص) توسّط حضرت مولی (؏) آمده است.
🔻『الحمد لله ربّ العالمین』🔺
🖊🦋#احسان_الله_نیلفروش_زاده
ما ز بالائیم و بالا می‌رویم
ما ز دریائیم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم
ما ز بی‌جائیم و بی‌جا می‌رویم
«لا إلهْ» اندر پی «إلَّا الله» است
همچو «لا» ما هم به «إلّا» می‌رویم
خوانده‌ای «إنّا إلیهِ راجعون»؟
تا بدانی که کجاها می‌رویم
همّتِ عالی است در سرهای ما
از عَلی (؏) تا ربِّ أعلا می‌رویم
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
🆔 @ehsannil1 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
⛲️࿐
.
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
◼️
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله(ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر محسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله(ع) «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. ر.ک: #کانال_معرفة_الحق 👈🏻 https://t.me/ehsannil1 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهای خشکیده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: ۵۹۰)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبـر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا(ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
(وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آبِ ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله(ع)" و در روایاتی خودِ آل الله(ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند، چراکه ولایت؛ خودیّت حضرات(ع) است).
💦 در روایات آمده است که آب؛ سروَرِ نوشیدنی‌هاست و #فرات؛ آن آب است («الماء سيّد شراب الدنيا و الآخرة... الفرات الماء...؛ 📚 كامل الزيارات،ص47»). و #ماء که «اوّل ما خلق الله» است؛ جلوۀ حضراتِ قوّام الله یعنی ائمه اطهار(ع) بوده که واسطۀ مطلقه هستند و هر موجودی از آنها، حدوث و بقاء دارد. پس در عالَمِ دانی و نزولِ اجلالِ آل الله(ع)؛
فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات(ع) است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات،ص۴۹).
مَهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مَهریه خودشان، خودشان هستند. که حقیقتِ ماء در هستی؛ سرّ ولایت، یعنی مقامِ فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود که خودشان، مَهریۀ خودشان باشند؟!
در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور۳۵).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ 36، آیۀ 12).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، «سیّــد» الشهداء هستند.
«سیّد» به معنای ظاهری "آقا"ست.
و «سیّد» هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله(ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر محسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله(ع) «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. ر.ک: #کانال_معرفة_الحق 👈🏻 https://t.me/ehsannil1 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهای خشکیده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: ۵۹۰)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبـر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا(ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
(وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آبِ ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله(ع)" و در روایاتی خودِ آل الله(ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند، چراکه ولایت؛ خودیّت حضرات(ع) است).
💦 در روایات آمده است که آب؛ سروَرِ نوشیدنی‌هاست و #فرات؛ آن آب است («الماء سيّد شراب الدنيا و الآخرة... الفرات الماء...؛ 📚 كامل الزيارات،ص47»). و #ماء که «اوّل ما خلق الله» است؛ جلوۀ حضراتِ قوّام الله یعنی ائمه اطهار(ع) بوده که واسطۀ مطلقه هستند و هر موجودی از آنها، حدوث و بقاء دارد. پس در عالَمِ دانی و نزولِ اجلالِ آل الله(ع)؛
فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات(ع) است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات،ص۴۹).
مَهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مَهریه خودشان، خودشان هستند. که حقیقتِ ماء در هستی؛ سرّ ولایت، یعنی مقامِ فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود که خودشان، مَهریۀ خودشان باشند؟!
در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور۳۵).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ 36، آیۀ 12).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، «سیّــد» الشهداء هستند.
«سیّد» به معنای ظاهری "آقا"ست.
و «سیّد» هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
⛲️࿐
🌿۞ در عباراتِ زیارتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ «#مبعث» می‌فرمایند:
🌸『وَ «بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ» ... حَتَّى «فَاضَتْ نَفْسُهُ» صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎【فَاضَتْ】:
֎⇦ از مادّه‌ی «فوض»، به معنای پُر شدن و جاری شدن می‌باشد. #فیض هم از همین ریشه است که نفسِ پُری است. و خداوندﷻ که مُفیض (فیض دهنده) است، از شدّت مُفیض بودن، مستفیض (فیض گیرنده) را می‌آورد. و خودِ ذاتِ مستفیض، فیضِ خداوند است و تا صفات و افعال مستفیض نیز کشیده میشود و دائماً مستفیض، در تمام ساحات وجودی (ذات، صفات، افعال) در طلبِ فیض از حضرتِ مُفیض است.
🍃۞ چه کسی بداند یا نداند، چه بخواهد یا نخواهد؛
❂☜ #تکوین و بودنِ موجودات؛ #فیض است، و فیض؛ ظهورِ صمدیّت مفیضِ عَلَی الاطلاق، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است. و کسانی که در طلبِ فیض هستند، مختاراً و تشریعاً نیز در سلسلۀ مُفیض بودن حضرت حقّﷻ بوده و به کسبِ فیض و مستفیض بودن؛ فانی در مُفیض می‌شوند.
🍃⇯֎【نَفْسُهُ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ】:
֎⇦ #نفس، یک نفس است، و آن؛ «نفس واحدة» می‌باشد، که همان 《نفس الله تعالی》 بوده، و در حقیقت؛ شخصِ حضرات آل‌الله (علیهم‌السّلام) می‌باشند که شاخصِ ظهور آن؛ در مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است، چنان که در زیارت حضرت مولی (؏) با این عبارت به حضرتشان سلام داده میشود:
💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۹۷، ص۳۳۱
🌿۞ همۀ نفوس؛ انشائی از 《نفس الله تعالی》 هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:
🔸﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔸
📘 سورۀ انعام، آیۀ
۩ صفتِ «نفس»؛『واحدة』بودن و وحدت است.
🍃۞ و بیان شد که نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نیز حضرت مولی امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام) هستند.
🍃⇯֎【وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِك】:
֎⇦دقّت شود که؛ بذلِ نفسِ حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای رضای خداوند و رسول الله (ص)؛ بذلی بیرون از خود نیست. بلکه دائماً حال خداوندﷻ حالِ این بذل است، و این بذل؛ خودیّت خداست که خود به خود در فدا شدن برای خود است.
🔰۞ که این بذلِ خود به خودِ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»؛
🍃⇯☜ در #ظاهر و مقام کثرتِ نوری؛ در لیلةُ المَبیت و خوابیدنِ حضرت مولی (؏) به جای حضرت رسول اکرم (ص)، و جهاد برای خداوندﷻ و مانندِ آن ظاهر میشود.
֎⇦که این مقامِ #فرق و جلوتِ این بذل است.
🍃⇯☜ و در #باطن و مقام وحدتِ نوری؛ وحدت و یکی بودنِ نفس حضرت نبیّ اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
⛲️࿐
🌿۞ در عباراتِ زیارتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ «#مبعث» می‌فرمایند:
🌸『وَ «بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ» ... حَتَّى «فَاضَتْ نَفْسُهُ» صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎【فَاضَتْ】:
֎⇦ از مادّه‌ی «فوض»، به معنای پُر شدن و جاری شدن می‌باشد. #فیض هم از همین ریشه است که نفسِ پُری است. و خداوندﷻ که مُفیض (فیض دهنده) است، از شدّت مُفیض بودن، مستفیض (فیض گیرنده) را می‌آورد. و خودِ ذاتِ مستفیض، فیضِ خداوند است و تا صفات و افعال مستفیض نیز کشیده میشود و دائماً مستفیض، در تمام ساحات وجودی (ذات، صفات، افعال) در طلبِ فیض از حضرتِ مُفیض است.
🍃۞ چه کسی بداند یا نداند، چه بخواهد یا نخواهد؛
❂☜ #تکوین و بودنِ موجودات؛ #فیض است، و فیض؛ ظهورِ صمدیّت مفیضِ عَلَی الاطلاق، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است. و کسانی که در طلبِ فیض هستند، مختاراً و تشریعاً نیز در سلسلۀ مُفیض بودن حضرت حقّﷻ بوده و به کسبِ فیض و مستفیض بودن؛ فانی در مُفیض می‌شوند.
🍃⇯֎【نَفْسُهُ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ】:
֎⇦ #نفس، یک نفس است، و آن؛ «نفس واحدة» می‌باشد، که همان 《نفس الله تعالی》 بوده، و در حقیقت؛ شخصِ حضرات آل‌الله (علیهم‌السّلام) می‌باشند که شاخصِ ظهور آن؛ در مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است، چنان که در زیارت حضرت مولی (؏) با این عبارت به حضرتشان سلام داده میشود:
💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۹۷، ص۳۳۱
🌿۞ همۀ نفوس؛ انشائی از 《نفس الله تعالی》 هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:
🔸﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔸
📘 سورۀ انعام، آیۀ
۩ صفتِ «نفس»؛『واحدة』بودن و وحدت است.
🍃۞ و بیان شد که نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نیز حضرت مولی امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام) هستند.
🍃⇯֎【وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِك】:
֎⇦دقّت شود که؛ بذلِ نفسِ حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای رضای خداوند و رسول الله (ص)؛ بذلی بیرون از خود نیست. بلکه دائماً حال خداوندﷻ حالِ این بذل است، و این بذل؛ خودیّت خداست که خود به خود در فدا شدن برای خود است.
🔰۞ که این بذلِ خود به خودِ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»؛
🍃⇯☜ در #ظاهر و مقام کثرتِ نوری؛ در لیلةُ المَبیت و خوابیدنِ حضرت مولی (؏) به جای حضرت رسول اکرم (ص)، و جهاد برای خداوندﷻ و مانندِ آن ظاهر میشود.
֎⇦که این مقامِ #فرق و جلوتِ این بذل است.
🍃⇯☜ و در #باطن و مقام وحدتِ نوری؛ وحدت و یکی بودنِ نفس حضرت نبیّ اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
⛲️࿐
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
⛲️࿐
🌿۞ و امّا؛
🔻❂ در «#ترسیم» عالم؛
֎⇦ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، نفوسِ اعتباریِ خلایق را انشاء و ترسیم می‌فرمایند، چرا که ایشان(ص)؛
🍃☜【رحمةٌ لِلْعالَمین】[اشاره به آیۀ ﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين﴾؛ سورۀ أنبیاء؏، ۱۰۷] و【طبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه】هستند و مقامِ #فرق را ظاهر می‌کنند.
🔺❂ و در «تجمیع» عالم؛
֎⇦ امام (علیه‌السّلام)، نفوسِ اعتباری خلایق را تجمیع می‌نماید. چرا که ایشان(؏)؛
🍃☜ باطنُ البواطنِ حضرت حقّﷻ و 『نَفْسُ الله تَعَالَى』 می‌باشد، بنابراین؛ نفوسِ اعتباریِ خلایق را در خود مضمحل فرموده، و مقام #جمع را ظاهر می‌نماید.
🌿۞ چنان که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
🔻🌤『أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ وَ عَلِيٌّ ؏ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيل』☀️🔺
من بر تنزيلِ قرآن جنگ می‌كنم، و على (علیه‌السّلام) بر تأويلِ آن جنگ خواهد نمود.
📚الخصال، ج۲، ص۶۵۰
🔻֎ که «#تنزیل»؛
🍃☜ نزول و آوردن است (ترسیمِ عالم).
🔺֎ و «#تأویل»؛
🍃☜ صعود و به «اوّل» بازگرداندن است (تجمیعِ عالم).
🌿۞ حالا دوباره در عباراتِ زیارتنامه دقّت بفرمایید:
🌸『وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفاً عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّاً دُونَ نَكْبَتِه ...』🌸
🍃⇯֎ این #بذل نفس حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛
❂☜ اضمحلالِ #وحدت در #کثرت است. که به این اضمحلال؛ آن【کَنز مخفی】(یعنی؛ وحدت) در عالم اشارات (یعنی؛ کثرت) می‌آید.
🍃⇯֎ پس این بذلِ نفس؛
❂☜ ترسیمِ عالم و انشاءِ نفوس از 『نَفْسُِ الله تَعَالَى』 است. که در ذات و صفت و فعل ممدود است.
✓🔹 که【مرضات】؛
֎⇦ اشاره‌ای به #ذات است.
✓🔹 و【طاعت】؛
֎⇦ اشاره به #صفات است.
✓🔹 و【مَجّان】(جُنّه) و سپر بودن؛
֎⇦اشاره به #افعال است.
🍃⇯֎ و ذات و صفت و فعلِ عالمیان در همین «مرضات» و «طاعت» و «مَجّان» ترسیم می‌گردد.
🔔 بنابراین؛
حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛ به مولی امیرالمومنین (علیه‌السّلام) [که نفْسِ ایشان (ص) هستند] راسِم (ترسیم کنندۀ) کثرات می‌باشند.
🌿۞ و امّا در ادامۀ زیارتنامه آمده است:
🌸『حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ
وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎ این #فوض نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در کفّ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛
❂☜ اضمحلال #کثرت در #وحدت است. که اضمحلال؛ برگشت و تجمیع عالم به مبدأ حقیقی آن است، که امام (؏)؛ به خودش و در خودش این کار را انجام می‌دهد.
آنچه از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کآمد آنجا می‌رود
🔰 که در تحلیل بیان میشود:
✓🔹 【فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ】؛
֎⇦ اضمحلالِ اَفعالِ عالَمیان در فعلِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【اسْتَلَبَ بَرْدَهَا】؛
֎⇦ اضمحلالِ صفاتِ عالَمیان در صفت ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه】؛
֎⇦ اضمحلالِ ذواتِ اعتباری عالَمیان در ذاتِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
💫۞ جمع‌بندی آنکه؛
در همان نقطۀ مبعث که نقطۀ بسط و ترسیمِ عالمِ اشارات است؛ تجمیعِ عالم به سمتِ مبدأش را باید دید.
بدین بیان که؛
🍃☜ حضرت نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) که راسِم عالم کثرات می‌باشند، در همان نقطۀ بسطِ عالَمِ اشارات؛ تجمیع و قبض آن را به سمتِ حقیقتِ عالَم (یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام) انجام می‌دهند.
🔔 پس از این روست که در عباراتِ زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ مبعث؛
֎⇦عبارتِ لحظۀ شهادت و قبضِ نفسِ حضرت رسول اکرم (ص) توسّط حضرت مولی (؏) آمده است.
🔻『الحمد لله ربّ العالمین』🔺
🖊🦋#احسان_الله_نیلفروش_زاده
ما ز بالائیم و بالا می‌رویم
ما ز دریائیم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم
ما ز بی‌جائیم و بی‌جا می‌رویم
«لا إلهْ» اندر پی «إلَّا الله» است
همچو «لا» ما هم به «إلّا» می‌رویم
خوانده‌ای «إنّا إلیهِ راجعون»؟
تا بدانی که کجاها می‌رویم
همّتِ عالی است در سرهای ما
از عَلی (؏) تا ربِّ أعلا می‌رویم
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
🆔 @ehsannil1 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
⛲️࿐
.
🌿۞ و امّا؛
🔻❂ در «#ترسیم» عالم؛
֎⇦ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، نفوسِ اعتباریِ خلایق را انشاء و ترسیم می‌فرمایند، چرا که ایشان(ص)؛
🍃☜【رحمةٌ لِلْعالَمین】[اشاره به آیۀ ﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين﴾؛ سورۀ أنبیاء؏، ۱۰۷] و【طبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه】هستند و مقامِ #فرق را ظاهر می‌کنند.
🔺❂ و در «تجمیع» عالم؛
֎⇦ امام (علیه‌السّلام)، نفوسِ اعتباری خلایق را تجمیع می‌نماید. چرا که ایشان(؏)؛
🍃☜ باطنُ البواطنِ حضرت حقّﷻ و 『نَفْسُ الله تَعَالَى』 می‌باشد، بنابراین؛ نفوسِ اعتباریِ خلایق را در خود مضمحل فرموده، و مقام #جمع را ظاهر می‌نماید.
🌿۞ چنان که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
🔻🌤『أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ وَ عَلِيٌّ ؏ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيل』☀️🔺
من بر تنزيلِ قرآن جنگ می‌كنم، و على (علیه‌السّلام) بر تأويلِ آن جنگ خواهد نمود.
📚الخصال، ج۲، ص۶۵۰
🔻֎ که «#تنزیل»؛
🍃☜ نزول و آوردن است (ترسیمِ عالم).
🔺֎ و «#تأویل»؛
🍃☜ صعود و به «اوّل» بازگرداندن است (تجمیعِ عالم).
🌿۞ حالا دوباره در عباراتِ زیارتنامه دقّت بفرمایید:
🌸『وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفاً عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّاً دُونَ نَكْبَتِه ...』🌸
🍃⇯֎ این #بذل نفس حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛
❂☜ اضمحلالِ #وحدت در #کثرت است. که به این اضمحلال؛ آن【کَنز مخفی】(یعنی؛ وحدت) در عالم اشارات (یعنی؛ کثرت) می‌آید.
🍃⇯֎ پس این بذلِ نفس؛
❂☜ ترسیمِ عالم و انشاءِ نفوس از 『نَفْسُِ الله تَعَالَى』 است. که در ذات و صفت و فعل ممدود است.
✓🔹 که【مرضات】؛
֎⇦ اشاره‌ای به #ذات است.
✓🔹 و【طاعت】؛
֎⇦ اشاره به #صفات است.
✓🔹 و【مَجّان】(جُنّه) و سپر بودن؛
֎⇦اشاره به #افعال است.
🍃⇯֎ و ذات و صفت و فعلِ عالمیان در همین «مرضات» و «طاعت» و «مَجّان» ترسیم می‌گردد.
🔔 بنابراین؛
حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛ به مولی امیرالمومنین (علیه‌السّلام) [که نفْسِ ایشان (ص) هستند] راسِم (ترسیم کنندۀ) کثرات می‌باشند.
🌿۞ و امّا در ادامۀ زیارتنامه آمده است:
🌸『حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ
وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎ این #فوض نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در کفّ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛
❂☜ اضمحلال #کثرت در #وحدت است. که اضمحلال؛ برگشت و تجمیع عالم به مبدأ حقیقی آن است، که امام (؏)؛ به خودش و در خودش این کار را انجام می‌دهد.
آنچه از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کآمد آنجا می‌رود
🔰 که در تحلیل بیان میشود:
✓🔹 【فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ】؛
֎⇦ اضمحلالِ اَفعالِ عالَمیان در فعلِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【اسْتَلَبَ بَرْدَهَا】؛
֎⇦ اضمحلالِ صفاتِ عالَمیان در صفت ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه】؛
֎⇦ اضمحلالِ ذواتِ اعتباری عالَمیان در ذاتِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
💫۞ جمع‌بندی آنکه؛
در همان نقطۀ مبعث که نقطۀ بسط و ترسیمِ عالمِ اشارات است؛ تجمیعِ عالم به سمتِ مبدأش را باید دید.
بدین بیان که؛
🍃☜ حضرت نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) که راسِم عالم کثرات می‌باشند، در همان نقطۀ بسطِ عالَمِ اشارات؛ تجمیع و قبض آن را به سمتِ حقیقتِ عالَم (یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام) انجام می‌دهند.
🔔 پس از این روست که در عباراتِ زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ مبعث؛
֎⇦عبارتِ لحظۀ شهادت و قبضِ نفسِ حضرت رسول اکرم (ص) توسّط حضرت مولی (؏) آمده است.
🔻『الحمد لله ربّ العالمین』🔺
🖊🦋#احسان_الله_نیلفروش_زاده
ما ز بالائیم و بالا می‌رویم
ما ز دریائیم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم
ما ز بی‌جائیم و بی‌جا می‌رویم
«لا إلهْ» اندر پی «إلَّا الله» است
همچو «لا» ما هم به «إلّا» می‌رویم
خوانده‌ای «إنّا إلیهِ راجعون»؟
تا بدانی که کجاها می‌رویم
همّتِ عالی است در سرهای ما
از عَلی (؏) تا ربِّ أعلا می‌رویم
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
🆔 @ehsannil1 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
⛲️࿐
.
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
⛲️࿐
🌿۞ در عباراتِ زیارتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ «#مبعث» می‌فرمایند:
🌸『وَ «بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ» ... حَتَّى «فَاضَتْ نَفْسُهُ» صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎【فَاضَتْ】:
֎⇦ از مادّه‌ی «فوض»، به معنای پُر شدن و جاری شدن می‌باشد. #فیض هم از همین ریشه است که نفسِ پُری است. و خداوندﷻ که مُفیض (فیض دهنده) است، از شدّت مُفیض بودن، مستفیض (فیض گیرنده) را می‌آورد. و خودِ ذاتِ مستفیض، فیضِ خداوند است و تا صفات و افعال مستفیض نیز کشیده میشود و دائماً مستفیض، در تمام ساحات وجودی (ذات، صفات، افعال) در طلبِ فیض از حضرتِ مُفیض است.
🍃۞ چه کسی بداند یا نداند، چه بخواهد یا نخواهد؛
❂☜ #تکوین و بودنِ موجودات؛ #فیض است، و فیض؛ ظهورِ صمدیّت مفیضِ عَلَی الاطلاق، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است. و کسانی که در طلبِ فیض هستند، مختاراً و تشریعاً نیز در سلسلۀ مُفیض بودن حضرت حقّﷻ بوده و به کسبِ فیض و مستفیض بودن؛ فانی در مُفیض می‌شوند.
🍃⇯֎【نَفْسُهُ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ】:
֎⇦ #نفس، یک نفس است، و آن؛ «نفس واحدة» می‌باشد، که همان 《نفس الله تعالی》 بوده، و در حقیقت؛ شخصِ حضرات آل‌الله (علیهم‌السّلام) می‌باشند که شاخصِ ظهور آن؛ در مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است، چنان که در زیارت حضرت مولی (؏) با این عبارت به حضرتشان سلام داده میشود:
💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۹۷، ص۳۳۱
🌿۞ همۀ نفوس؛ انشائی از 《نفس الله تعالی》 هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:
🔸﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔸
📘 سورۀ انعام، آیۀ
۩ صفتِ «نفس»؛『واحدة』بودن و وحدت است.
🍃۞ و بیان شد که نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نیز حضرت مولی امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام) هستند.
🍃⇯֎【وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِك】:
֎⇦دقّت شود که؛ بذلِ نفسِ حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای رضای خداوند و رسول الله (ص)؛ بذلی بیرون از خود نیست. بلکه دائماً حال خداوندﷻ حالِ این بذل است، و این بذل؛ خودیّت خداست که خود به خود در فدا شدن برای خود است.
🔰۞ که این بذلِ خود به خودِ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»؛
🍃⇯☜ در #ظاهر و مقام کثرتِ نوری؛ در لیلةُ المَبیت و خوابیدنِ حضرت مولی (؏) به جای حضرت رسول اکرم (ص)، و جهاد برای خداوندﷻ و مانندِ آن ظاهر میشود.
֎⇦که این مقامِ #فرق و جلوتِ این بذل است.
🍃⇯☜ و در #باطن و مقام وحدتِ نوری؛ وحدت و یکی بودنِ نفس حضرت نبیّ اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
⛲️࿐
🌿۞ در عباراتِ زیارتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ «#مبعث» می‌فرمایند:
🌸『وَ «بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ» ... حَتَّى «فَاضَتْ نَفْسُهُ» صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎【فَاضَتْ】:
֎⇦ از مادّه‌ی «فوض»، به معنای پُر شدن و جاری شدن می‌باشد. #فیض هم از همین ریشه است که نفسِ پُری است. و خداوندﷻ که مُفیض (فیض دهنده) است، از شدّت مُفیض بودن، مستفیض (فیض گیرنده) را می‌آورد. و خودِ ذاتِ مستفیض، فیضِ خداوند است و تا صفات و افعال مستفیض نیز کشیده میشود و دائماً مستفیض، در تمام ساحات وجودی (ذات، صفات، افعال) در طلبِ فیض از حضرتِ مُفیض است.
🍃۞ چه کسی بداند یا نداند، چه بخواهد یا نخواهد؛
❂☜ #تکوین و بودنِ موجودات؛ #فیض است، و فیض؛ ظهورِ صمدیّت مفیضِ عَلَی الاطلاق، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است. و کسانی که در طلبِ فیض هستند، مختاراً و تشریعاً نیز در سلسلۀ مُفیض بودن حضرت حقّﷻ بوده و به کسبِ فیض و مستفیض بودن؛ فانی در مُفیض می‌شوند.
🍃⇯֎【نَفْسُهُ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ】:
֎⇦ #نفس، یک نفس است، و آن؛ «نفس واحدة» می‌باشد، که همان 《نفس الله تعالی》 بوده، و در حقیقت؛ شخصِ حضرات آل‌الله (علیهم‌السّلام) می‌باشند که شاخصِ ظهور آن؛ در مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است، چنان که در زیارت حضرت مولی (؏) با این عبارت به حضرتشان سلام داده میشود:
💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۹۷، ص۳۳۱
🌿۞ همۀ نفوس؛ انشائی از 《نفس الله تعالی》 هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:
🔸﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔸
📘 سورۀ انعام، آیۀ
۩ صفتِ «نفس»؛『واحدة』بودن و وحدت است.
🍃۞ و بیان شد که نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نیز حضرت مولی امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام) هستند.
🍃⇯֎【وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِك】:
֎⇦دقّت شود که؛ بذلِ نفسِ حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای رضای خداوند و رسول الله (ص)؛ بذلی بیرون از خود نیست. بلکه دائماً حال خداوندﷻ حالِ این بذل است، و این بذل؛ خودیّت خداست که خود به خود در فدا شدن برای خود است.
🔰۞ که این بذلِ خود به خودِ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»؛
🍃⇯☜ در #ظاهر و مقام کثرتِ نوری؛ در لیلةُ المَبیت و خوابیدنِ حضرت مولی (؏) به جای حضرت رسول اکرم (ص)، و جهاد برای خداوندﷻ و مانندِ آن ظاهر میشود.
֎⇦که این مقامِ #فرق و جلوتِ این بذل است.
🍃⇯☜ و در #باطن و مقام وحدتِ نوری؛ وحدت و یکی بودنِ نفس حضرت نبیّ اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
⛲️࿐
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
⛲️࿐
🌿۞ و امّا؛
🔻❂ در «#ترسیم» عالم؛
֎⇦ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، نفوسِ اعتباریِ خلایق را انشاء و ترسیم می‌فرمایند، چرا که ایشان(ص)؛
🍃☜【رحمةٌ لِلْعالَمین】[اشاره به آیۀ ﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين﴾؛ سورۀ أنبیاء؏، ۱۰۷] و【طبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه】هستند و مقامِ #فرق را ظاهر می‌کنند.
🔺❂ و در «تجمیع» عالم؛
֎⇦ امام (علیه‌السّلام)، نفوسِ اعتباری خلایق را تجمیع می‌نماید. چرا که ایشان(؏)؛
🍃☜ باطنُ البواطنِ حضرت حقّﷻ و 『نَفْسُ الله تَعَالَى』 می‌باشد، بنابراین؛ نفوسِ اعتباریِ خلایق را در خود مضمحل فرموده، و مقام #جمع را ظاهر می‌نماید.
🌿۞ چنان که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
🔻🌤『أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ وَ عَلِيٌّ ؏ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيل』☀️🔺
من بر تنزيلِ قرآن جنگ می‌كنم، و على (علیه‌السّلام) بر تأويلِ آن جنگ خواهد نمود.
📚الخصال، ج۲، ص۶۵۰
🔻֎ که «#تنزیل»؛
🍃☜ نزول و آوردن است (ترسیمِ عالم).
🔺֎ و «#تأویل»؛
🍃☜ صعود و به «اوّل» بازگرداندن است (تجمیعِ عالم).
🌿۞ حالا دوباره در عباراتِ زیارتنامه دقّت بفرمایید:
🌸『وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفاً عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّاً دُونَ نَكْبَتِه ...』🌸
🍃⇯֎ این #بذل نفس حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛
❂☜ اضمحلالِ #وحدت در #کثرت است. که به این اضمحلال؛ آن【کَنز مخفی】(یعنی؛ وحدت) در عالم اشارات (یعنی؛ کثرت) می‌آید.
🍃⇯֎ پس این بذلِ نفس؛
❂☜ ترسیمِ عالم و انشاءِ نفوس از 『نَفْسُِ الله تَعَالَى』 است. که در ذات و صفت و فعل ممدود است.
✓🔹 که【مرضات】؛
֎⇦ اشاره‌ای به #ذات است.
✓🔹 و【طاعت】؛
֎⇦ اشاره به #صفات است.
✓🔹 و【مَجّان】(جُنّه) و سپر بودن؛
֎⇦اشاره به #افعال است.
🍃⇯֎ و ذات و صفت و فعلِ عالمیان در همین «مرضات» و «طاعت» و «مَجّان» ترسیم می‌گردد.
🔔 بنابراین؛
حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛ به مولی امیرالمومنین (علیه‌السّلام) [که نفْسِ ایشان (ص) هستند] راسِم (ترسیم کنندۀ) کثرات می‌باشند.
🌿۞ و امّا در ادامۀ زیارتنامه آمده است:
🌸『حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ
وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎ این #فوض نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در کفّ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛
❂☜ اضمحلال #کثرت در #وحدت است. که اضمحلال؛ برگشت و تجمیع عالم به مبدأ حقیقی آن است، که امام (؏)؛ به خودش و در خودش این کار را انجام می‌دهد.
آنچه از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کآمد آنجا می‌رود
🔰 که در تحلیل بیان میشود:
✓🔹 【فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ】؛
֎⇦ اضمحلالِ اَفعالِ عالَمیان در فعلِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【اسْتَلَبَ بَرْدَهَا】؛
֎⇦ اضمحلالِ صفاتِ عالَمیان در صفت ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه】؛
֎⇦ اضمحلالِ ذواتِ اعتباری عالَمیان در ذاتِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
💫۞ جمع‌بندی آنکه؛
در همان نقطۀ مبعث که نقطۀ بسط و ترسیمِ عالمِ اشارات است؛ تجمیعِ عالم به سمتِ مبدأش را باید دید.
بدین بیان که؛
🍃☜ حضرت نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) که راسِم عالم کثرات می‌باشند، در همان نقطۀ بسطِ عالَمِ اشارات؛ تجمیع و قبض آن را به سمتِ حقیقتِ عالَم (یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام) انجام می‌دهند.
🔔 پس از این روست که در عباراتِ زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ مبعث؛
֎⇦عبارتِ لحظۀ شهادت و قبضِ نفسِ حضرت رسول اکرم (ص) توسّط حضرت مولی (؏) آمده است.
🔻『الحمد لله ربّ العالمین』🔺
🖊🦋#احسان_الله_نیلفروش_زاده
ما ز بالائیم و بالا می‌رویم
ما ز دریائیم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم
ما ز بی‌جائیم و بی‌جا می‌رویم
«لا إلهْ» اندر پی «إلَّا الله» است
همچو «لا» ما هم به «إلّا» می‌رویم
خوانده‌ای «إنّا إلیهِ راجعون»؟
تا بدانی که کجاها می‌رویم
همّتِ عالی است در سرهای ما
از عَلی (؏) تا ربِّ أعلا می‌رویم
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
🆔 @ehsannil1 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
⛲️࿐
.
🌿۞ و امّا؛
🔻❂ در «#ترسیم» عالم؛
֎⇦ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، نفوسِ اعتباریِ خلایق را انشاء و ترسیم می‌فرمایند، چرا که ایشان(ص)؛
🍃☜【رحمةٌ لِلْعالَمین】[اشاره به آیۀ ﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين﴾؛ سورۀ أنبیاء؏، ۱۰۷] و【طبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه】هستند و مقامِ #فرق را ظاهر می‌کنند.
🔺❂ و در «تجمیع» عالم؛
֎⇦ امام (علیه‌السّلام)، نفوسِ اعتباری خلایق را تجمیع می‌نماید. چرا که ایشان(؏)؛
🍃☜ باطنُ البواطنِ حضرت حقّﷻ و 『نَفْسُ الله تَعَالَى』 می‌باشد، بنابراین؛ نفوسِ اعتباریِ خلایق را در خود مضمحل فرموده، و مقام #جمع را ظاهر می‌نماید.
🌿۞ چنان که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
🔻🌤『أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ وَ عَلِيٌّ ؏ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيل』☀️🔺
من بر تنزيلِ قرآن جنگ می‌كنم، و على (علیه‌السّلام) بر تأويلِ آن جنگ خواهد نمود.
📚الخصال، ج۲، ص۶۵۰
🔻֎ که «#تنزیل»؛
🍃☜ نزول و آوردن است (ترسیمِ عالم).
🔺֎ و «#تأویل»؛
🍃☜ صعود و به «اوّل» بازگرداندن است (تجمیعِ عالم).
🌿۞ حالا دوباره در عباراتِ زیارتنامه دقّت بفرمایید:
🌸『وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفاً عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّاً دُونَ نَكْبَتِه ...』🌸
🍃⇯֎ این #بذل نفس حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛
❂☜ اضمحلالِ #وحدت در #کثرت است. که به این اضمحلال؛ آن【کَنز مخفی】(یعنی؛ وحدت) در عالم اشارات (یعنی؛ کثرت) می‌آید.
🍃⇯֎ پس این بذلِ نفس؛
❂☜ ترسیمِ عالم و انشاءِ نفوس از 『نَفْسُِ الله تَعَالَى』 است. که در ذات و صفت و فعل ممدود است.
✓🔹 که【مرضات】؛
֎⇦ اشاره‌ای به #ذات است.
✓🔹 و【طاعت】؛
֎⇦ اشاره به #صفات است.
✓🔹 و【مَجّان】(جُنّه) و سپر بودن؛
֎⇦اشاره به #افعال است.
🍃⇯֎ و ذات و صفت و فعلِ عالمیان در همین «مرضات» و «طاعت» و «مَجّان» ترسیم می‌گردد.
🔔 بنابراین؛
حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛ به مولی امیرالمومنین (علیه‌السّلام) [که نفْسِ ایشان (ص) هستند] راسِم (ترسیم کنندۀ) کثرات می‌باشند.
🌿۞ و امّا در ادامۀ زیارتنامه آمده است:
🌸『حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ
وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎ این #فوض نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در کفّ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛
❂☜ اضمحلال #کثرت در #وحدت است. که اضمحلال؛ برگشت و تجمیع عالم به مبدأ حقیقی آن است، که امام (؏)؛ به خودش و در خودش این کار را انجام می‌دهد.
آنچه از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کآمد آنجا می‌رود
🔰 که در تحلیل بیان میشود:
✓🔹 【فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ】؛
֎⇦ اضمحلالِ اَفعالِ عالَمیان در فعلِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【اسْتَلَبَ بَرْدَهَا】؛
֎⇦ اضمحلالِ صفاتِ عالَمیان در صفت ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه】؛
֎⇦ اضمحلالِ ذواتِ اعتباری عالَمیان در ذاتِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
💫۞ جمع‌بندی آنکه؛
در همان نقطۀ مبعث که نقطۀ بسط و ترسیمِ عالمِ اشارات است؛ تجمیعِ عالم به سمتِ مبدأش را باید دید.
بدین بیان که؛
🍃☜ حضرت نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) که راسِم عالم کثرات می‌باشند، در همان نقطۀ بسطِ عالَمِ اشارات؛ تجمیع و قبض آن را به سمتِ حقیقتِ عالَم (یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام) انجام می‌دهند.
🔔 پس از این روست که در عباراتِ زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ مبعث؛
֎⇦عبارتِ لحظۀ شهادت و قبضِ نفسِ حضرت رسول اکرم (ص) توسّط حضرت مولی (؏) آمده است.
🔻『الحمد لله ربّ العالمین』🔺
🖊🦋#احسان_الله_نیلفروش_زاده
ما ز بالائیم و بالا می‌رویم
ما ز دریائیم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم
ما ز بی‌جائیم و بی‌جا می‌رویم
«لا إلهْ» اندر پی «إلَّا الله» است
همچو «لا» ما هم به «إلّا» می‌رویم
خوانده‌ای «إنّا إلیهِ راجعون»؟
تا بدانی که کجاها می‌رویم
همّتِ عالی است در سرهای ما
از عَلی (؏) تا ربِّ أعلا می‌رویم
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
🆔 @ehsannil1 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
⛲️࿐
.
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
◼️
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله(ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر محسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله(ع) «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. ر.ک: #کانال_معرفة_الحق https://t.me/ehsannil3 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهای خشکیده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: ۵۹۰)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبـر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا(ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
(وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آبِ ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله(ع)" و در روایاتی خودِ آل الله(ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند، چراکه ولایت؛ خودیّت حضرات(ع) است).
💦 در روایات آمده است که آب؛ سروَرِ نوشیدنی‌هاست و #فرات؛ آن آب است («الماء سيّد شراب الدنيا و الآخرة... الفرات الماء...؛ 📚 كامل الزيارات،ص۴۷»). و #ماء که «اوّل ما خلق الله» است؛ جلوۀ حضراتِ قوّام الله یعنی ائمه اطهار(ع) بوده که واسطۀ مطلقه هستند و هر موجودی از آنها، حدوث و بقاء دارد. پس در عالَمِ دانی و نزولِ اجلالِ آل الله(ع)؛
فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات(ع) است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات،ص۴۹).
مَهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مَهریه خودشان، خودشان هستند. که حقیقتِ ماء در هستی؛ سرّ ولایت، یعنی مقامِ فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود که خودشان، مَهریۀ خودشان باشند؟!
در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور۳۵).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ ۳۶، آیۀ ۱۲).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، «سیّــد» الشهداء هستند.
«سیّد» به معنای ظاهری "آقا"ست.
و «سیّد» هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله(ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر محسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله(ع) «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. ر.ک: #کانال_معرفة_الحق https://t.me/ehsannil3 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهای خشکیده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: ۵۹۰)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبـر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا(ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
(وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آبِ ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله(ع)" و در روایاتی خودِ آل الله(ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند، چراکه ولایت؛ خودیّت حضرات(ع) است).
💦 در روایات آمده است که آب؛ سروَرِ نوشیدنی‌هاست و #فرات؛ آن آب است («الماء سيّد شراب الدنيا و الآخرة... الفرات الماء...؛ 📚 كامل الزيارات،ص۴۷»). و #ماء که «اوّل ما خلق الله» است؛ جلوۀ حضراتِ قوّام الله یعنی ائمه اطهار(ع) بوده که واسطۀ مطلقه هستند و هر موجودی از آنها، حدوث و بقاء دارد. پس در عالَمِ دانی و نزولِ اجلالِ آل الله(ع)؛
فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات(ع) است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات،ص۴۹).
مَهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مَهریه خودشان، خودشان هستند. که حقیقتِ ماء در هستی؛ سرّ ولایت، یعنی مقامِ فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود که خودشان، مَهریۀ خودشان باشند؟!
در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور۳۵).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ ۳۶، آیۀ ۱۲).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، «سیّــد» الشهداء هستند.
«سیّد» به معنای ظاهری "آقا"ست.
و «سیّد» هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
Telegram
معرفة الحقّ - احسان الله نیلفروش زاده
🍃 به مرحمت حقّ تعالی؛ نیّت تأسیس این کانال،ارائۀ دروسی برای «مبناسازی» معارف الهی است.
و پیش از هر قدمی، معترف و مقرّ آنیم که؛آنچه نگاشته میشود اظهارنامۀ عجز ماست.
و عاجزانه؛مستدعی نظر،و مستسقی رحمتِ حضرات آل‌الله علیهم السلام هستیم.
ادمین: @ehsannil
و پیش از هر قدمی، معترف و مقرّ آنیم که؛آنچه نگاشته میشود اظهارنامۀ عجز ماست.
و عاجزانه؛مستدعی نظر،و مستسقی رحمتِ حضرات آل‌الله علیهم السلام هستیم.
ادمین: @ehsannil
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
⛲️࿐
🌿۞ در عباراتِ زیارتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ «#مبعث» می‌فرمایند:
🌸『وَ «بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ» ... حَتَّى «فَاضَتْ نَفْسُهُ» صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎【فَاضَتْ】:
֎⇦ از مادّه‌ی «فوض»، به معنای پُر شدن و جاری شدن می‌باشد. #فیض هم از همین ریشه است که نفسِ پُری است. و خداوندﷻ که مُفیض (فیض دهنده) است، از شدّت مُفیض بودن، مستفیض (فیض گیرنده) را می‌آورد. و خودِ ذاتِ مستفیض، فیضِ خداوند است و تا صفات و افعال مستفیض نیز کشیده میشود و دائماً مستفیض، در تمام ساحات وجودی (ذات، صفات، افعال) در طلبِ فیض از حضرتِ مُفیض است.
🍃۞ چه کسی بداند یا نداند، چه بخواهد یا نخواهد؛
❂☜ #تکوین و بودنِ موجودات؛ #فیض است، و فیض؛ ظهورِ صمدیّت مفیضِ عَلَی الاطلاق، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است. و کسانی که در طلبِ فیض هستند، مختاراً و تشریعاً نیز در سلسلۀ مُفیض بودن حضرت حقّﷻ بوده و به کسبِ فیض و مستفیض بودن؛ فانی در مُفیض می‌شوند.
🍃⇯֎【نَفْسُهُ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ】:
֎⇦ #نفس، یک نفس است، و آن؛ «نفس واحدة» می‌باشد، که همان 《نفس الله تعالی》 بوده، و در حقیقت؛ شخصِ حضرات آل‌الله (علیهم‌السّلام) می‌باشند که شاخصِ ظهور آن؛ در مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است، چنان که در زیارت حضرت مولی (؏) با این عبارت به حضرتشان سلام داده میشود:
💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۹۷، ص۳۳۱
🌿۞ همۀ نفوس؛ انشائی از 《نفس الله تعالی》 هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:
🔸﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔸
📘 سورۀ انعام، آیۀ
۩ صفتِ «نفس»؛『واحدة』بودن و وحدت است.
🍃۞ و بیان شد که نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نیز حضرت مولی امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام) هستند.
🍃⇯֎【وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِك】:
֎⇦دقّت شود که؛ بذلِ نفسِ حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای رضای خداوند و رسول الله (ص)؛ بذلی بیرون از خود نیست. بلکه دائماً حال خداوندﷻ حالِ این بذل است، و این بذل؛ خودیّت خداست که خود به خود در فدا شدن برای خود است.
🔰۞ که این بذلِ خود به خودِ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»؛
🍃⇯☜ در #ظاهر و مقام کثرتِ نوری؛ در لیلةُ المَبیت و خوابیدنِ حضرت مولی (؏) به جای حضرت رسول اکرم (ص)، و جهاد برای خداوندﷻ و مانندِ آن ظاهر میشود.
֎⇦که این مقامِ #فرق و جلوتِ این بذل است.
🍃⇯☜ و در #باطن و مقام وحدتِ نوری؛ وحدت و یکی بودنِ نفس حضرت نبیّ اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
⛲️࿐
🌿۞ در عباراتِ زیارتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ «#مبعث» می‌فرمایند:
🌸『وَ «بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ» ... حَتَّى «فَاضَتْ نَفْسُهُ» صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎【فَاضَتْ】:
֎⇦ از مادّه‌ی «فوض»، به معنای پُر شدن و جاری شدن می‌باشد. #فیض هم از همین ریشه است که نفسِ پُری است. و خداوندﷻ که مُفیض (فیض دهنده) است، از شدّت مُفیض بودن، مستفیض (فیض گیرنده) را می‌آورد. و خودِ ذاتِ مستفیض، فیضِ خداوند است و تا صفات و افعال مستفیض نیز کشیده میشود و دائماً مستفیض، در تمام ساحات وجودی (ذات، صفات، افعال) در طلبِ فیض از حضرتِ مُفیض است.
🍃۞ چه کسی بداند یا نداند، چه بخواهد یا نخواهد؛
❂☜ #تکوین و بودنِ موجودات؛ #فیض است، و فیض؛ ظهورِ صمدیّت مفیضِ عَلَی الاطلاق، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است. و کسانی که در طلبِ فیض هستند، مختاراً و تشریعاً نیز در سلسلۀ مُفیض بودن حضرت حقّﷻ بوده و به کسبِ فیض و مستفیض بودن؛ فانی در مُفیض می‌شوند.
🍃⇯֎【نَفْسُهُ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ】:
֎⇦ #نفس، یک نفس است، و آن؛ «نفس واحدة» می‌باشد، که همان 《نفس الله تعالی》 بوده، و در حقیقت؛ شخصِ حضرات آل‌الله (علیهم‌السّلام) می‌باشند که شاخصِ ظهور آن؛ در مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است، چنان که در زیارت حضرت مولی (؏) با این عبارت به حضرتشان سلام داده میشود:
💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۹۷، ص۳۳۱
🌿۞ همۀ نفوس؛ انشائی از 《نفس الله تعالی》 هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:
🔸﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔸
📘 سورۀ انعام، آیۀ
۩ صفتِ «نفس»؛『واحدة』بودن و وحدت است.
🍃۞ و بیان شد که نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نیز حضرت مولی امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام) هستند.
🍃⇯֎【وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِك】:
֎⇦دقّت شود که؛ بذلِ نفسِ حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای رضای خداوند و رسول الله (ص)؛ بذلی بیرون از خود نیست. بلکه دائماً حال خداوندﷻ حالِ این بذل است، و این بذل؛ خودیّت خداست که خود به خود در فدا شدن برای خود است.
🔰۞ که این بذلِ خود به خودِ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»؛
🍃⇯☜ در #ظاهر و مقام کثرتِ نوری؛ در لیلةُ المَبیت و خوابیدنِ حضرت مولی (؏) به جای حضرت رسول اکرم (ص)، و جهاد برای خداوندﷻ و مانندِ آن ظاهر میشود.
֎⇦که این مقامِ #فرق و جلوتِ این بذل است.
🍃⇯☜ و در #باطن و مقام وحدتِ نوری؛ وحدت و یکی بودنِ نفس حضرت نبیّ اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
⛲️࿐
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
⛲️࿐
🌿۞ و امّا؛
🔻❂ در «#ترسیم» عالم؛
֎⇦ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، نفوسِ اعتباریِ خلایق را انشاء و ترسیم می‌فرمایند، چرا که ایشان(ص)؛
🍃☜【رحمةٌ لِلْعالَمین】[اشاره به آیۀ ﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين﴾؛ سورۀ أنبیاء؏، ۱۰۷] و【طبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه】هستند و مقامِ #فرق را ظاهر می‌کنند.
🔺❂ و در «تجمیع» عالم؛
֎⇦ امام (علیه‌السّلام)، نفوسِ اعتباری خلایق را تجمیع می‌نماید. چرا که ایشان(؏)؛
🍃☜ باطنُ البواطنِ حضرت حقّﷻ و 『نَفْسُ الله تَعَالَى』 می‌باشد، بنابراین؛ نفوسِ اعتباریِ خلایق را در خود مضمحل فرموده، و مقام #جمع را ظاهر می‌نماید.
🌿۞ چنان که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
🔻🌤『أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ وَ عَلِيٌّ ؏ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيل』☀️🔺
من بر تنزيلِ قرآن جنگ می‌كنم، و على (علیه‌السّلام) بر تأويلِ آن جنگ خواهد نمود.
📚الخصال، ج۲، ص۶۵۰
🔻֎ که «#تنزیل»؛
🍃☜ نزول و آوردن است (ترسیمِ عالم).
🔺֎ و «#تأویل»؛
🍃☜ صعود و به «اوّل» بازگرداندن است (تجمیعِ عالم).
🌿۞ حالا دوباره در عباراتِ زیارتنامه دقّت بفرمایید:
🌸『وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفاً عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّاً دُونَ نَكْبَتِه ...』🌸
🍃⇯֎ این #بذل نفس حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛
❂☜ اضمحلالِ #وحدت در #کثرت است. که به این اضمحلال؛ آن【کَنز مخفی】(یعنی؛ وحدت) در عالم اشارات (یعنی؛ کثرت) می‌آید.
🍃⇯֎ پس این بذلِ نفس؛
❂☜ ترسیمِ عالم و انشاءِ نفوس از 『نَفْسُِ الله تَعَالَى』 است. که در ذات و صفت و فعل ممدود است.
✓🔹 که【مرضات】؛
֎⇦ اشاره‌ای به #ذات است.
✓🔹 و【طاعت】؛
֎⇦ اشاره به #صفات است.
✓🔹 و【مَجّان】(جُنّه) و سپر بودن؛
֎⇦اشاره به #افعال است.
🍃⇯֎ و ذات و صفت و فعلِ عالمیان در همین «مرضات» و «طاعت» و «مَجّان» ترسیم می‌گردد.
🔔 بنابراین؛
حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛ به مولی امیرالمومنین (علیه‌السّلام) [که نفْسِ ایشان (ص) هستند] راسِم (ترسیم کنندۀ) کثرات می‌باشند.
🌿۞ و امّا در ادامۀ زیارتنامه آمده است:
🌸『حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ
وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎ این #فوض نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در کفّ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛
❂☜ اضمحلال #کثرت در #وحدت است. که اضمحلال؛ برگشت و تجمیع عالم به مبدأ حقیقی آن است، که امام (؏)؛ به خودش و در خودش این کار را انجام می‌دهد.
آنچه از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کآمد آنجا می‌رود
🔰 که در تحلیل بیان میشود:
✓🔹 【فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ】؛
֎⇦ اضمحلالِ اَفعالِ عالَمیان در فعلِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【اسْتَلَبَ بَرْدَهَا】؛
֎⇦ اضمحلالِ صفاتِ عالَمیان در صفت ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه】؛
֎⇦ اضمحلالِ ذواتِ اعتباری عالَمیان در ذاتِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
💫۞ جمع‌بندی آنکه؛
در همان نقطۀ مبعث که نقطۀ بسط و ترسیمِ عالمِ اشارات است؛ تجمیعِ عالم به سمتِ مبدأش را باید دید.
بدین بیان که؛
🍃☜ حضرت نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) که راسِم عالم کثرات می‌باشند، در همان نقطۀ بسطِ عالَمِ اشارات؛ تجمیع و قبض آن را به سمتِ حقیقتِ عالَم (یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام) انجام می‌دهند.
🔔 پس از این روست که در عباراتِ زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ مبعث؛
֎⇦عبارتِ لحظۀ شهادت و قبضِ نفسِ حضرت رسول اکرم (ص) توسّط حضرت مولی (؏) آمده است.
🔻『الحمد لله ربّ العالمین』🔺
🖊🦋#احسان_الله_نیلفروش_زاده
ما ز بالائیم و بالا می‌رویم
ما ز دریائیم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم
ما ز بی‌جائیم و بی‌جا می‌رویم
«لا إلهْ» اندر پی «إلَّا الله» است
همچو «لا» ما هم به «إلّا» می‌رویم
خوانده‌ای «إنّا إلیهِ راجعون»؟
تا بدانی که کجاها می‌رویم
همّتِ عالی است در سرهای ما
از عَلی (؏) تا ربِّ أعلا می‌رویم
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil 🦋
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
⛲️࿐
.
🌿۞ و امّا؛
🔻❂ در «#ترسیم» عالم؛
֎⇦ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، نفوسِ اعتباریِ خلایق را انشاء و ترسیم می‌فرمایند، چرا که ایشان(ص)؛
🍃☜【رحمةٌ لِلْعالَمین】[اشاره به آیۀ ﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين﴾؛ سورۀ أنبیاء؏، ۱۰۷] و【طبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه】هستند و مقامِ #فرق را ظاهر می‌کنند.
🔺❂ و در «تجمیع» عالم؛
֎⇦ امام (علیه‌السّلام)، نفوسِ اعتباری خلایق را تجمیع می‌نماید. چرا که ایشان(؏)؛
🍃☜ باطنُ البواطنِ حضرت حقّﷻ و 『نَفْسُ الله تَعَالَى』 می‌باشد، بنابراین؛ نفوسِ اعتباریِ خلایق را در خود مضمحل فرموده، و مقام #جمع را ظاهر می‌نماید.
🌿۞ چنان که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
🔻🌤『أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ وَ عَلِيٌّ ؏ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيل』☀️🔺
من بر تنزيلِ قرآن جنگ می‌كنم، و على (علیه‌السّلام) بر تأويلِ آن جنگ خواهد نمود.
📚الخصال، ج۲، ص۶۵۰
🔻֎ که «#تنزیل»؛
🍃☜ نزول و آوردن است (ترسیمِ عالم).
🔺֎ و «#تأویل»؛
🍃☜ صعود و به «اوّل» بازگرداندن است (تجمیعِ عالم).
🌿۞ حالا دوباره در عباراتِ زیارتنامه دقّت بفرمایید:
🌸『وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفاً عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّاً دُونَ نَكْبَتِه ...』🌸
🍃⇯֎ این #بذل نفس حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛
❂☜ اضمحلالِ #وحدت در #کثرت است. که به این اضمحلال؛ آن【کَنز مخفی】(یعنی؛ وحدت) در عالم اشارات (یعنی؛ کثرت) می‌آید.
🍃⇯֎ پس این بذلِ نفس؛
❂☜ ترسیمِ عالم و انشاءِ نفوس از 『نَفْسُِ الله تَعَالَى』 است. که در ذات و صفت و فعل ممدود است.
✓🔹 که【مرضات】؛
֎⇦ اشاره‌ای به #ذات است.
✓🔹 و【طاعت】؛
֎⇦ اشاره به #صفات است.
✓🔹 و【مَجّان】(جُنّه) و سپر بودن؛
֎⇦اشاره به #افعال است.
🍃⇯֎ و ذات و صفت و فعلِ عالمیان در همین «مرضات» و «طاعت» و «مَجّان» ترسیم می‌گردد.
🔔 بنابراین؛
حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛ به مولی امیرالمومنین (علیه‌السّلام) [که نفْسِ ایشان (ص) هستند] راسِم (ترسیم کنندۀ) کثرات می‌باشند.
🌿۞ و امّا در ادامۀ زیارتنامه آمده است:
🌸『حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ
وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎ این #فوض نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در کفّ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛
❂☜ اضمحلال #کثرت در #وحدت است. که اضمحلال؛ برگشت و تجمیع عالم به مبدأ حقیقی آن است، که امام (؏)؛ به خودش و در خودش این کار را انجام می‌دهد.
آنچه از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کآمد آنجا می‌رود
🔰 که در تحلیل بیان میشود:
✓🔹 【فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ】؛
֎⇦ اضمحلالِ اَفعالِ عالَمیان در فعلِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【اسْتَلَبَ بَرْدَهَا】؛
֎⇦ اضمحلالِ صفاتِ عالَمیان در صفت ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه】؛
֎⇦ اضمحلالِ ذواتِ اعتباری عالَمیان در ذاتِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
💫۞ جمع‌بندی آنکه؛
در همان نقطۀ مبعث که نقطۀ بسط و ترسیمِ عالمِ اشارات است؛ تجمیعِ عالم به سمتِ مبدأش را باید دید.
بدین بیان که؛
🍃☜ حضرت نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) که راسِم عالم کثرات می‌باشند، در همان نقطۀ بسطِ عالَمِ اشارات؛ تجمیع و قبض آن را به سمتِ حقیقتِ عالَم (یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام) انجام می‌دهند.
🔔 پس از این روست که در عباراتِ زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ مبعث؛
֎⇦عبارتِ لحظۀ شهادت و قبضِ نفسِ حضرت رسول اکرم (ص) توسّط حضرت مولی (؏) آمده است.
🔻『الحمد لله ربّ العالمین』🔺
🖊🦋#احسان_الله_نیلفروش_زاده
ما ز بالائیم و بالا می‌رویم
ما ز دریائیم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم
ما ز بی‌جائیم و بی‌جا می‌رویم
«لا إلهْ» اندر پی «إلَّا الله» است
همچو «لا» ما هم به «إلّا» می‌رویم
خوانده‌ای «إنّا إلیهِ راجعون»؟
تا بدانی که کجاها می‌رویم
همّتِ عالی است در سرهای ما
از عَلی (؏) تا ربِّ أعلا می‌رویم
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil 🦋
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
⛲️࿐
.
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
◼️
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله(ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر محسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله(ع) «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. ر.ک: #کانال_معرفة_الحق https://t.me/ehsannil3 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهای خشکیده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: ۵۹۰)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبـر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا(ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
(وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آبِ ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله(ع)" و در روایاتی خودِ آل الله(ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند، چراکه ولایت؛ خودیّت حضرات(ع) است).
💦 در روایات آمده است که آب؛ سروَرِ نوشیدنی‌هاست و #فرات؛ آن آب است («الماء سيّد شراب الدنيا و الآخرة... الفرات الماء...؛ 📚 كامل الزيارات،ص۴۷»). و #ماء که «اوّل ما خلق الله» است؛ جلوۀ حضراتِ قوّام الله یعنی ائمه اطهار(ع) بوده که واسطۀ مطلقه هستند و هر موجودی از آنها، حدوث و بقاء دارد. پس در عالَمِ دانی و نزولِ اجلالِ آل الله(ع)؛
فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات(ع) است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات،ص۴۹).
مَهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مَهریه خودشان، خودشان هستند. که حقیقتِ ماء در هستی؛ سرّ ولایت، یعنی مقامِ فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود که خودشان، مَهریۀ خودشان باشند؟!
در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور۳۵).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ ۳۶، آیۀ ۱۲).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، «سیّــد» الشهداء هستند.
«سیّد» به معنای ظاهری "آقا"ست.
و «سیّد» هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
🔆 نورِ مطلق، بسیط است و بدون جزء. پس کوچکترین جسارت و آزاری به او، جسارت به تمامِ آن است.
و چون در وحدتِ حقیقی و شخصی با حضرت حقّ تعالی است؛ جسارت به او، بدونِ تشبیه و تمثیل و تسامح، و بدون طفره و فاصله، بلکه عیناً و شخصاً و حقیقتاً و دقیقاً جسارت به حضرت حقّ جلّ جلاله است.
پس دقّت شود که جسارت به آل الله(ع) العیاذ بالله مانند جسارت به فرزندِ کسی نیست. که پدر، شخصی باشد و طرفی، و فرزند شخصِ دیگری باشد و طرفی دیگر. و فقط عُلقه و نِسَبی اعتباری دلیل شود که آزارِ و جسارت به فرزند، آزار و جسارتِ به پدر محسوب گردد.
هرگز از این جِنس نیست و مطلب، در نسَب و اضافاتِ حدّی نیست.
حضرات آل الله(ع) «مِن دون الله» نیستند که فرضِ دوئیت با حضرت حقّ برای ایشان ملحوظ گردد.
(در مباحثِ #کانال_معرفة_الحق این مطالب توضیح داده شده است. و بدونِ استدلال و اقامۀ براهین و استناد بر آیات و روایات، صحبت نمی‌شود. ر.ک: #کانال_معرفة_الحق https://t.me/ehsannil3 )
🍃 و امّا ...
🔲 "السَّلَامُ عَلَى الشِّفَاهِ الذَّابِلَات" 🔲
سلام بر آن لبهای خشکیده.
(زیارت ناحیۀ مقدسه -
📚 المزار الكبير ، ص: ۵۹۰)
در مقــامــی کــه بـــه یـــاد لــب او مِی‌ْ نوشند
سِفله آن مـسـت کـه باشد خبـر از خویشتنش
(حافظ - ره)
🔲 لب حضرت سیدالشهدا(ع) از تشنگی خشک شده و ترک خورده بود.
(وا ويلاه ، وا مصيبتاه ، وا ثكلاه)
▪️ آیا تشنگی، تنها همین تشنگیِ آبِ ظاهری است؟!
معلوم است که حقیقت از باطن تا ظاهر آمده است. حقیقت تشنگی، تشنگی آبِ باطن بود که به آبِ ظاهرْ نمایان شد.
💧 آب در روایاتی؛ "ولایتِ آل الله(ع)" و در روایاتی خودِ آل الله(ع) معرفی شده است (فرقی نمی‌کند، چراکه ولایت؛ خودیّت حضرات(ع) است).
💦 در روایات آمده است که آب؛ سروَرِ نوشیدنی‌هاست و #فرات؛ آن آب است («الماء سيّد شراب الدنيا و الآخرة... الفرات الماء...؛ 📚 كامل الزيارات،ص۴۷»). و #ماء که «اوّل ما خلق الله» است؛ جلوۀ حضراتِ قوّام الله یعنی ائمه اطهار(ع) بوده که واسطۀ مطلقه هستند و هر موجودی از آنها، حدوث و بقاء دارد. پس در عالَمِ دانی و نزولِ اجلالِ آل الله(ع)؛
فرات، شیعه و جلوۀ خودِ حضرات(ع) است که فرمودند 🔹『 الْفُرَاتَ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ؏ 』 🔹(📚 كامل الزيارات،ص۴۹).
مَهریه حضرت زهرا (س) که آب‌های عالَم است؛ یعنی خودشان. مَهریه خودشان، خودشان هستند. که حقیقتِ ماء در هستی؛ سرّ ولایت، یعنی مقامِ فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است.
اگر بگوییم چطور این ممکن میشود که خودشان، مَهریۀ خودشان باشند؟!
در عالَم حدود و تعیّنات محال است که شیئی به خودش دور بزند، یا به خودش توقّف کند، یا به خودش مشغول باشد، یا خودش، خودش را بخواهد، یا خودش به خودش مستکفی باشد، و یا خودش فدای خودش شود و قتیل خویش باشد (و تعابیر مشابه).
وقتی در عالَم حدود گفته میشود "کسی خودش را دوست دارد"؛ این، در یک نقطه نیست.
این شخص، [بداند یا نداند] دو «خودْ» ملحوظ می‌کند که در یکی، محبّ است. و در دیگری، محبوب. پس دوست داشتنِ خود بر خود نیست. بلکه دو مقام لحاظ شده است.
امّا حرف و سخن در عالَم نور فراتر از این قیاساتِ خیالی است!
در عالم نور برای نورِ احدِ واحد، تعبیر 🔸【نُورٌ عَلیٰ نُور】🔸 آمده است (سورۀ نور۳۵).
یعنی خود به خود در جوشش و غلیان و تجلّی است.
این تجلّیِ خود به خود است.
🍂 حضرت سیدالشهدا (ع) فریاد "العطش" سر دادند.
نه از بیرون خودشان، و نه به بیرون خودشان. که بیرون از امام و ولیّ خدا چیزی نیست که 🔻【 كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْناهُ في إِمامٍ مُبينٍ】🔺 (سورۀ ۳۶، آیۀ ۱۲).
✖️مگر او که صمد است و بی‌حدّ، بیرون دارد؟!
او حجّت خداست. یعنی لُبّ اللُبّ خدا. حاقّ الحاقّ خدا.
او دونِ الله تعالی نیست. حساب غیرِ الله برای ولیّ خدا کردن، نشناختن ولیّ خداست، و زیر سوال بردن صمدیّت خدا.
💠 حضرت سیدالشهدا (ع)، «سیّــد» الشهداء هستند.
«سیّد» به معنای ظاهری "آقا"ست.
و «سیّد» هر امر و شیئی؛ آقا بودنِ در آن امر و شیء است. که آن، یعنی صمد بودن و پُر بودن در آن امر است.
◼️ شهادت در عالَم حدود و تعیّنات اینطور است که شاهد و مشهود، حدّ و تعیّن و مختصات دارند. و شاهد، غیر از مشهود است. و مشهود، غیر از شاهد است. و اعتباراً آنرا «#شهادت» می‌گویند.
🔆 امّا شهادت در عالَم نور، دوئیتی ندارد. شاهد و مشهود، به #عین_شخصی یکدیگرند. در حالیکه شاهد، شاهد است و مشهود، مشهود. و این فرق، #فرق_نوری است که مؤکّد وحدت نوری می‌باشد.
حضرت سیّد الشهدا (ع) در "شهادتِ" بی‌حدّیِ نوری هستند. نه شهادتِ در عالَم حدود که شاهد غیر از مشهود است.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••
🔲
Telegram
معرفة الحقّ - احسان الله نیلفروش زاده
🍃 به مرحمت حقّ تعالی؛ نیّت تأسیس این کانال،ارائۀ دروسی برای «مبناسازی» معارف الهی است.
و پیش از هر قدمی، معترف و مقرّ آنیم که؛آنچه نگاشته میشود اظهارنامۀ عجز ماست.
و عاجزانه؛مستدعی نظر،و مستسقی رحمتِ حضرات آل‌الله علیهم السلام هستیم.
ادمین: @ehsannil
و پیش از هر قدمی، معترف و مقرّ آنیم که؛آنچه نگاشته میشود اظهارنامۀ عجز ماست.
و عاجزانه؛مستدعی نظر،و مستسقی رحمتِ حضرات آل‌الله علیهم السلام هستیم.
ادمین: @ehsannil
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
⛲️࿐
🌿۞ در عباراتِ زیارتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ «#مبعث» می‌فرمایند:
🌸『وَ «بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ» ... حَتَّى «فَاضَتْ نَفْسُهُ» صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎【فَاضَتْ】:
֎⇦ از مادّه‌ی «فوض»، به معنای پُر شدن و جاری شدن می‌باشد. #فیض هم از همین ریشه است که نفسِ پُری است. و خداوندﷻ که مُفیض (فیض دهنده) است، از شدّت مُفیض بودن، مستفیض (فیض گیرنده) را می‌آورد. و خودِ ذاتِ مستفیض، فیضِ خداوند است و تا صفات و افعال مستفیض نیز کشیده میشود و دائماً مستفیض، در تمام ساحات وجودی (ذات، صفات، افعال) در طلبِ فیض از حضرتِ مُفیض است.
🍃۞ چه کسی بداند یا نداند، چه بخواهد یا نخواهد؛
❂☜ #تکوین و بودنِ موجودات؛ #فیض است، و فیض؛ ظهورِ صمدیّت مفیضِ عَلَی الاطلاق، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است. و کسانی که در طلبِ فیض هستند، مختاراً و تشریعاً نیز در سلسلۀ مُفیض بودن حضرت حقّﷻ بوده و به کسبِ فیض و مستفیض بودن؛ فانی در مُفیض می‌شوند.
🍃⇯֎【نَفْسُهُ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ】:
֎⇦ #نفس، یک نفس است، و آن؛ «نفس واحدة» می‌باشد، که همان 《نفس الله تعالی》 بوده، و در حقیقت؛ شخصِ حضرات آل‌الله (علیهم‌السّلام) می‌باشند که شاخصِ ظهور آن؛ در مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است، چنان که در زیارت حضرت مولی (؏) با این عبارت به حضرتشان سلام داده میشود:
💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۹۷، ص۳۳۱
🌿۞ همۀ نفوس؛ انشائی از 《نفس الله تعالی》 هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:
🔸﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔸
📘 سورۀ انعام، آیۀ
۩ صفتِ «نفس»؛『واحدة』بودن و وحدت است.
🍃۞ و بیان شد که نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نیز حضرت مولی امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام) هستند.
🍃⇯֎【وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِك】:
֎⇦دقّت شود که؛ بذلِ نفسِ حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای رضای خداوند و رسول الله (ص)؛ بذلی بیرون از خود نیست. بلکه دائماً حال خداوندﷻ حالِ این بذل است، و این بذل؛ خودیّت خداست که خود به خود در فدا شدن برای خود است.
🔰۞ که این بذلِ خود به خودِ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»؛
🍃⇯☜ در #ظاهر و مقام کثرتِ نوری؛ در لیلةُ المَبیت و خوابیدنِ حضرت مولی (؏) به جای حضرت رسول اکرم (ص)، و جهاد برای خداوندﷻ و مانندِ آن ظاهر میشود.
֎⇦که این مقامِ #فرق و جلوتِ این بذل است.
🍃⇯☜ و در #باطن و مقام وحدتِ نوری؛ وحدت و یکی بودنِ نفس حضرت نبیّ اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
⛲️࿐
🌿۞ در عباراتِ زیارتِ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ «#مبعث» می‌فرمایند:
🌸『وَ «بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ» ... حَتَّى «فَاضَتْ نَفْسُهُ» صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎【فَاضَتْ】:
֎⇦ از مادّه‌ی «فوض»، به معنای پُر شدن و جاری شدن می‌باشد. #فیض هم از همین ریشه است که نفسِ پُری است. و خداوندﷻ که مُفیض (فیض دهنده) است، از شدّت مُفیض بودن، مستفیض (فیض گیرنده) را می‌آورد. و خودِ ذاتِ مستفیض، فیضِ خداوند است و تا صفات و افعال مستفیض نیز کشیده میشود و دائماً مستفیض، در تمام ساحات وجودی (ذات، صفات، افعال) در طلبِ فیض از حضرتِ مُفیض است.
🍃۞ چه کسی بداند یا نداند، چه بخواهد یا نخواهد؛
❂☜ #تکوین و بودنِ موجودات؛ #فیض است، و فیض؛ ظهورِ صمدیّت مفیضِ عَلَی الاطلاق، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است. و کسانی که در طلبِ فیض هستند، مختاراً و تشریعاً نیز در سلسلۀ مُفیض بودن حضرت حقّﷻ بوده و به کسبِ فیض و مستفیض بودن؛ فانی در مُفیض می‌شوند.
🍃⇯֎【نَفْسُهُ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ】:
֎⇦ #نفس، یک نفس است، و آن؛ «نفس واحدة» می‌باشد، که همان 《نفس الله تعالی》 بوده، و در حقیقت؛ شخصِ حضرات آل‌الله (علیهم‌السّلام) می‌باشند که شاخصِ ظهور آن؛ در مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) است، چنان که در زیارت حضرت مولی (؏) با این عبارت به حضرتشان سلام داده میشود:
💠『السَّلَامُ عَلَى «نَفْسِ الله تَعَالَى»』💠
📚بحار الأنوار، ط - بيروت، ج۹۷، ص۳۳۱
🌿۞ همۀ نفوس؛ انشائی از 《نفس الله تعالی》 هستند، چنان که قرآن می‌فرماید:
🔸﴿وَ هُوَ الَّذي أَنْشَأَكُمْ مِنْ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»﴾🔸
📘 سورۀ انعام، آیۀ
۩ صفتِ «نفس»؛『واحدة』بودن و وحدت است.
🍃۞ و بیان شد که نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) نیز حضرت مولی امیرالمؤمنین على(علیه‌السّلام) هستند.
🍃⇯֎【وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِك】:
֎⇦دقّت شود که؛ بذلِ نفسِ حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای رضای خداوند و رسول الله (ص)؛ بذلی بیرون از خود نیست. بلکه دائماً حال خداوندﷻ حالِ این بذل است، و این بذل؛ خودیّت خداست که خود به خود در فدا شدن برای خود است.
🔰۞ که این بذلِ خود به خودِ «نَفْسٍ واحِدَةٍ»؛
🍃⇯☜ در #ظاهر و مقام کثرتِ نوری؛ در لیلةُ المَبیت و خوابیدنِ حضرت مولی (؏) به جای حضرت رسول اکرم (ص)، و جهاد برای خداوندﷻ و مانندِ آن ظاهر میشود.
֎⇦که این مقامِ #فرق و جلوتِ این بذل است.
🍃⇯☜ و در #باطن و مقام وحدتِ نوری؛ وحدت و یکی بودنِ نفس حضرت نبیّ اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) می‌باشد.
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
⛲️࿐
Forwarded from اللطائف الالٰهیّة - احسان الله نیلفروش زاده (Ehsan Nil.)
⛲️࿐
🌿۞ و امّا؛
🔻❂ در «#ترسیم» عالم؛
֎⇦ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، نفوسِ اعتباریِ خلایق را انشاء و ترسیم می‌فرمایند، چرا که ایشان(ص)؛
🍃☜【رحمةٌ لِلْعالَمین】[اشاره به آیۀ ﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين﴾؛ سورۀ أنبیاء؏، ۱۰۷] و【طبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه】هستند و مقامِ #فرق را ظاهر می‌کنند.
🔺❂ و در «تجمیع» عالم؛
֎⇦ امام (علیه‌السّلام)، نفوسِ اعتباری خلایق را تجمیع می‌نماید. چرا که ایشان(؏)؛
🍃☜ باطنُ البواطنِ حضرت حقّﷻ و 『نَفْسُ الله تَعَالَى』 می‌باشد، بنابراین؛ نفوسِ اعتباریِ خلایق را در خود مضمحل فرموده، و مقام #جمع را ظاهر می‌نماید.
🌿۞ چنان که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
🔻🌤『أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ وَ عَلِيٌّ ؏ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيل』☀️🔺
من بر تنزيلِ قرآن جنگ می‌كنم، و على (علیه‌السّلام) بر تأويلِ آن جنگ خواهد نمود.
📚الخصال، ج۲، ص۶۵۰
🔻֎ که «#تنزیل»؛
🍃☜ نزول و آوردن است (ترسیمِ عالم).
🔺֎ و «#تأویل»؛
🍃☜ صعود و به «اوّل» بازگرداندن است (تجمیعِ عالم).
🌿۞ حالا دوباره در عباراتِ زیارتنامه دقّت بفرمایید:
🌸『وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفاً عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّاً دُونَ نَكْبَتِه ...』🌸
🍃⇯֎ این #بذل نفس حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛
❂☜ اضمحلالِ #وحدت در #کثرت است. که به این اضمحلال؛ آن【کَنز مخفی】(یعنی؛ وحدت) در عالم اشارات (یعنی؛ کثرت) می‌آید.
🍃⇯֎ پس این بذلِ نفس؛
❂☜ ترسیمِ عالم و انشاءِ نفوس از 『نَفْسُِ الله تَعَالَى』 است. که در ذات و صفت و فعل ممدود است.
✓🔹 که【مرضات】؛
֎⇦ اشاره‌ای به #ذات است.
✓🔹 و【طاعت】؛
֎⇦ اشاره به #صفات است.
✓🔹 و【مَجّان】(جُنّه) و سپر بودن؛
֎⇦اشاره به #افعال است.
🍃⇯֎ و ذات و صفت و فعلِ عالمیان در همین «مرضات» و «طاعت» و «مَجّان» ترسیم می‌گردد.
🔔 بنابراین؛
حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛ به مولی امیرالمومنین (علیه‌السّلام) [که نفْسِ ایشان (ص) هستند] راسِم (ترسیم کنندۀ) کثرات می‌باشند.
🌿۞ و امّا در ادامۀ زیارتنامه آمده است:
🌸『حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ
وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎ این #فوض نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در کفّ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛
❂☜ اضمحلال #کثرت در #وحدت است. که اضمحلال؛ برگشت و تجمیع عالم به مبدأ حقیقی آن است، که امام (؏)؛ به خودش و در خودش این کار را انجام می‌دهد.
آنچه از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کآمد آنجا می‌رود
🔰 که در تحلیل بیان میشود:
✓🔹 【فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ】؛
֎⇦ اضمحلالِ اَفعالِ عالَمیان در فعلِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【اسْتَلَبَ بَرْدَهَا】؛
֎⇦ اضمحلالِ صفاتِ عالَمیان در صفت ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه】؛
֎⇦ اضمحلالِ ذواتِ اعتباری عالَمیان در ذاتِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
💫۞ جمع‌بندی آنکه؛
در همان نقطۀ مبعث که نقطۀ بسط و ترسیمِ عالمِ اشارات است؛ تجمیعِ عالم به سمتِ مبدأش را باید دید.
بدین بیان که؛
🍃☜ حضرت نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) که راسِم عالم کثرات می‌باشند، در همان نقطۀ بسطِ عالَمِ اشارات؛ تجمیع و قبض آن را به سمتِ حقیقتِ عالَم (یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام) انجام می‌دهند.
🔔 پس از این روست که در عباراتِ زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ مبعث؛
֎⇦عبارتِ لحظۀ شهادت و قبضِ نفسِ حضرت رسول اکرم (ص) توسّط حضرت مولی (؏) آمده است.
🔻『الحمد لله ربّ العالمین』🔺
🖊🦋#احسان_الله_نیلفروش_زاده
ما ز بالائیم و بالا می‌رویم
ما ز دریائیم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم
ما ز بی‌جائیم و بی‌جا می‌رویم
«لا إلهْ» اندر پی «إلَّا الله» است
همچو «لا» ما هم به «إلّا» می‌رویم
خوانده‌ای «إنّا إلیهِ راجعون»؟
تا بدانی که کجاها می‌رویم
همّتِ عالی است در سرهای ما
از عَلی (؏) تا ربِّ أعلا می‌رویم
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil 🦋
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
⛲️࿐
.
🌿۞ و امّا؛
🔻❂ در «#ترسیم» عالم؛
֎⇦ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)، نفوسِ اعتباریِ خلایق را انشاء و ترسیم می‌فرمایند، چرا که ایشان(ص)؛
🍃☜【رحمةٌ لِلْعالَمین】[اشاره به آیۀ ﴿وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمين﴾؛ سورۀ أنبیاء؏، ۱۰۷] و【طبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه】هستند و مقامِ #فرق را ظاهر می‌کنند.
🔺❂ و در «تجمیع» عالم؛
֎⇦ امام (علیه‌السّلام)، نفوسِ اعتباری خلایق را تجمیع می‌نماید. چرا که ایشان(؏)؛
🍃☜ باطنُ البواطنِ حضرت حقّﷻ و 『نَفْسُ الله تَعَالَى』 می‌باشد، بنابراین؛ نفوسِ اعتباریِ خلایق را در خود مضمحل فرموده، و مقام #جمع را ظاهر می‌نماید.
🌿۞ چنان که حضرت ختمی مرتبت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند:
🔻🌤『أَنَا أُقَاتِلُ عَلَى التَّنْزِيلِ وَ عَلِيٌّ ؏ يُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِيل』☀️🔺
من بر تنزيلِ قرآن جنگ می‌كنم، و على (علیه‌السّلام) بر تأويلِ آن جنگ خواهد نمود.
📚الخصال، ج۲، ص۶۵۰
🔻֎ که «#تنزیل»؛
🍃☜ نزول و آوردن است (ترسیمِ عالم).
🔺֎ و «#تأویل»؛
🍃☜ صعود و به «اوّل» بازگرداندن است (تجمیعِ عالم).
🌿۞ حالا دوباره در عباراتِ زیارتنامه دقّت بفرمایید:
🌸『وَ بَذَلَ نَفْسَهُ فِي مَرْضَاتِكَ وَ مَرْضَاةِ رَسُولِكَ وَ جَعَلَهَا وَقْفاً عَلَى طَاعَتِهِ وَ مِجَنّاً دُونَ نَكْبَتِه ...』🌸
🍃⇯֎ این #بذل نفس حضرت مولی (علیه‌السّلام) برای حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛
❂☜ اضمحلالِ #وحدت در #کثرت است. که به این اضمحلال؛ آن【کَنز مخفی】(یعنی؛ وحدت) در عالم اشارات (یعنی؛ کثرت) می‌آید.
🍃⇯֎ پس این بذلِ نفس؛
❂☜ ترسیمِ عالم و انشاءِ نفوس از 『نَفْسُِ الله تَعَالَى』 است. که در ذات و صفت و فعل ممدود است.
✓🔹 که【مرضات】؛
֎⇦ اشاره‌ای به #ذات است.
✓🔹 و【طاعت】؛
֎⇦ اشاره به #صفات است.
✓🔹 و【مَجّان】(جُنّه) و سپر بودن؛
֎⇦اشاره به #افعال است.
🍃⇯֎ و ذات و صفت و فعلِ عالمیان در همین «مرضات» و «طاعت» و «مَجّان» ترسیم می‌گردد.
🔔 بنابراین؛
حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)؛ به مولی امیرالمومنین (علیه‌السّلام) [که نفْسِ ایشان (ص) هستند] راسِم (ترسیم کنندۀ) کثرات می‌باشند.
🌿۞ و امّا در ادامۀ زیارتنامه آمده است:
🌸『حَتَّى فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ
وَ اسْتَلَبَ بَرْدَهَا
وَ مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه』🌸
🍃⇯֎ این #فوض نفْسِ حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در کفّ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام)؛
❂☜ اضمحلال #کثرت در #وحدت است. که اضمحلال؛ برگشت و تجمیع عالم به مبدأ حقیقی آن است، که امام (؏)؛ به خودش و در خودش این کار را انجام می‌دهد.
آنچه از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کآمد آنجا می‌رود
🔰 که در تحلیل بیان میشود:
✓🔹 【فَاضَتْ نَفْسُهُ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي كَفِّهِ】؛
֎⇦ اضمحلالِ اَفعالِ عالَمیان در فعلِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【اسْتَلَبَ بَرْدَهَا】؛
֎⇦ اضمحلالِ صفاتِ عالَمیان در صفت ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
✓🔹 و【مَسَحَهُ عَلَى وَجْهِه】؛
֎⇦ اضمحلالِ ذواتِ اعتباری عالَمیان در ذاتِ ولیّ الله (علیه‌السّلام) است.
💫۞ جمع‌بندی آنکه؛
در همان نقطۀ مبعث که نقطۀ بسط و ترسیمِ عالمِ اشارات است؛ تجمیعِ عالم به سمتِ مبدأش را باید دید.
بدین بیان که؛
🍃☜ حضرت نبی اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) که راسِم عالم کثرات می‌باشند، در همان نقطۀ بسطِ عالَمِ اشارات؛ تجمیع و قبض آن را به سمتِ حقیقتِ عالَم (یعنی؛ مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام) انجام می‌دهند.
🔔 پس از این روست که در عباراتِ زیارتنامۀ حضرت مولی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) در شبِ مبعث؛
֎⇦عبارتِ لحظۀ شهادت و قبضِ نفسِ حضرت رسول اکرم (ص) توسّط حضرت مولی (؏) آمده است.
🔻『الحمد لله ربّ العالمین』🔺
🖊🦋#احسان_الله_نیلفروش_زاده
ما ز بالائیم و بالا می‌رویم
ما ز دریائیم و دریا می‌رویم
ما از آنجا و از اینجا نیستیم
ما ز بی‌جائیم و بی‌جا می‌رویم
«لا إلهْ» اندر پی «إلَّا الله» است
همچو «لا» ما هم به «إلّا» می‌رویم
خوانده‌ای «إنّا إلیهِ راجعون»؟
تا بدانی که کجاها می‌رویم
همّتِ عالی است در سرهای ما
از عَلی (؏) تا ربِّ أعلا می‌رویم
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣ #کانال_معرفة_الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣ #کانال_اللطائف_الالهیة
↗️ instagram.com/ehsan_nil 🦋
─═༅࿇༅ 📖 ༅࿇༅═─
⛲️࿐
.