چرا #صادق_هدایت دست به #خودکشی زد؟

یکی از دردهای هدایت، بی‌هدفی، بی آرمانی و اعتقاد نداشتن به #خدا بود. اگر هدایت می‌توانست در زندگی برای خود #پناهگاهی بیابد تا به هنگام درد‌ها و رنج‌هایش به آن پناه ببرد، هیچ‌گاه این گونه فکر نمی‌کرد. اگر او از ایمان و آرمانی والا برخوردار بود تا او را از رنج‌های تنهائی و بی‌پناهی نجات دهد به #پوچ‌گرائی متمایل نمی‌شد. و در نتیجه، دست به خودکشی نمی‌زد.

وی روشن‌فکری است که دریافت درستی از #دین و مذهب ندارد و شناختش از دین‌‌ همان #خرافات و بیراهه‌هایی است بعضی از عوام از خدا دارند. اگر هدایت بینش درستی از دین داشت، کارش به مرگ با گاز نمی‌كشيد و خود را نمی‌كشت. قرآن دراین باره می‌فرماید: «لاتقتلوا انفسکم ان الله بکم رحیما» [نساء / ۲۹] خود را نکشید که خداوند نسبت به شما رئوف و مهربان است.»

او خود را در عالم، وجودی بیگانه و گمنام می‌دانست که فقط می‌توانست به امور پوچ و #بیهوده برخورد کند. هدایت خود را یکه و تنها می‌پنداشت که در جهانی تهی از معنا و مفهوم بدون اختیار و اراده گام به عرصه هستی نهاده و باید رنج بکشد، درد و ناله سر دهد. او جهان را عاری از معنا و مفهوم می‌دانست. برای وی هدفی مشخص نبود. یشتر #آثار وی، پیام آور #پوچی هستند. درمیان آثار منتشر شده او، « زنده به گور» و «بوف کور»، بیش از همه پیام آور فلسفه پوچی هستند.

t.me/joinchat/AAAAADvhhZYvrpKUO5XpTQ