💯 #کَم_بیاری_مُردی

- اسلحه‌ها را تحویل دهید؛
- شما در امان هستید؛
- سازمان ملل امنیت شما را تضمین می‌کند؛
- جامعه جهانی همراه شماست؛
- #آن_‌ها نمی‌توانند به شما نزدیک شوند؛
📣 این‌ها شعارهایی بود که از بیرون به گوش مردم شهر می‌رسید.

- ما نمی‌توانیم؛
- «آن‌ها» قوی‌تر اند؛
- اگر تسلیم شویم گرسنه نمی‌مانیم؛
-اگر وارد شهر شوند هیچ چیز برای‌مان نمی‌ماند؛
💬 این‌ها حرف‌های «تعدادی از مردم شهر» بود. حرف‌هایی که توانست بذر ناامیدی را در دل دیگر همشهری‌ها بکارد. مردم مسلمانی که هم سلاح داشتند و هم توان دفاعی...

👿 با این شعارهایی که از خودی‌ها و ناخودی‌ها شنیدند، اسلحه‌ها را تحویل دادند و وارد کمپ شدند. کمپی که سازمان ملل و جامعه جهانی حمایت از مردم در آن جا را ضمانت کرده بود.

🌗 زنان و مردان را جدا کردند. مردان از ۱۲ تا ۸۰ سال ماندند و #بقیه افراد را با اتوبوس به شهرهای دورتر از کمپ فرستادند. «تعدادی از مردم شهر» به «بقیه» گفتند: دیدید کار خوبی کردیم که تسلیم شدیم؟ دیدید حل شد؟

👀 «بقیه» فقط نگاه می‌کردند. بعد از سه روز نیرو های سازمان ملل و همان جامعه جهانی از کمپ رفتند. انگار نه انگار باید پای تضمینشان می‌‌ماندند. «آن‌ها» وارد کمپ شدند و مردها را دسته دسته کشتند. «بقیه» طوری به «تعدادی از مردم شهر» نگاه می‌کردند که انگار با چشم‌هاشان عمیق‌ترین ناسزاهای تاریخ را نثارشان می‌کنند.

⏳ این داستان واقعی کمتر از سه دهه قبل و در مهد آزادی و دموکراسی! همان اروپای افسانه‌ای! در کشور مسلمان بوسنی و هرزگوین و در شهر سربرنیتسا اتفاق افتاد.

👿 مردم شهری که با اعتماد به قول و تضمین آمریکا و سازمان های جهانی، تسلیم شدند و در سه روز بیش از ۸۰۰۰ نفر از آن ها کشته شدند...

t.me/joinchat/AAAAADvhhZYvrpKUO5XpTQ